Oktober

by Manon Uphoff

Voor Oktober daalt Manon Uphoff af naar de onderwereld en vertelt over Griekse feesten, talking vagina’s en de doden. Wie zijn we nog als de mensen die ons het beste kennen ons zijn afgenomen?

Deze reeks omvat twaalf maanden, twaalf boekjes, twaalf schrijvers. Ieder boekje nodigt je uit om anders naar de tijd van het jaar te kijken.

De Maanden is een reeks die je wilt verzamelen, koesteren, een prominente plek in je boekenkast wilt geven. De vormgeving vanbinnen én vanbuiten is chic aantrekkelijk. Alle omslagen worden gemaakt door dezelfde kunstenaar.

Elk boekje verschijnt net voor het begin van de maand. Het houdt de lezer gezelschap terwijl de maand verstrijkt en nodigt je uit anders naar de tijd van het jaar kijken.

Genres: Nonfiction

112 pages, Paperback

First published September 28, 2022

About the author

Manon Uphoff was born in 1962 into a family of 13 children. She left home at 16, went on to study literary theory and is now an acclaimed artist and writer, whose novels have been shortlisted for numerous prizes. Vallen is als vliegen (Falling is Like Flying) has been a literary phenomenon in the Netherlands, making 32 ‘Best of 2019’ lists, being shortlisted for 4 awards and winning the prestigious Charlotte Köhler Prize.

Reviews

[Jan-Maat]

Oktober is another little book in the series that began with September. Again the actual text is eighty pages with the same filler to pad it out to 112. It's a nice format, small enough to fit into some pockets - I once had an overcoat into whose inside pocket I could successfully stuff a paperback edition of The Brothers Karamazov, this didn't do the coat much good in the end, but you see I have some experience in what is pocket sized.

The author took a difference approach here, she starts with remembering Samhain, which depending on how you look at it falls just on the October side of the temporal border, but equally it shows that the authors are finding this project a bit of a challenge, not many things squeeze into just one month. From there she gracefully transitions into the rape of Persephone leaving out that the perpetrator was her uncle, abuse can often be a family affair, Demeter's search for her daughter, winter and the Eleusinian Mysteries which I had assumed took place at the end of winter, or at the beginning of the Spring rather than in October , along the way there are some laughing vulvas courtesy of an Homeric hymn. The Underworld provides a thematic unity that I found lacking in September which I liked, though along the way the author found it impossible not to mention three or four of her own works, and I am not quite so sure that I like such blatant self-promotion. Although I did like what she said about a story she wrote in which she met her mother in the underworld and had to care for her but unfortunately in the Underworld her mother had a dog's head instead of a human one and she found it a struggle to feed her and give her water (the Underworld is not well equipped it seems).

Still it is short, portable and readable - possibly a touch too short for a journey though.

[Eline · Rating 2 out of 5]

2⭐

[Elianne van Elderen · Rating 5 out of 5]

“Zingend vloeken is voor mij niet vreemd.”

“wat te zien is in de vlammen:
daar is een vrouw die rauw vlees eet, daar is een vrouw die vis kookt, daar is een vrouw die huilt, daar is een vrouw die zichzelf bevredigt met een smeulende kaars, daar is een vrouw die een brief schrijft, daar is een vrouw die haar borsten afsnijdt, daar is een vrouw die haar borsten op een schaal legt, daar is een vrouw die zichzelf dwars door de spiegel heen aanvalt, daar is een vrouw die vol afgrijzen probeert in te grijpen, daar is een kind dat klaaglijk huilt om de aangevallen vrouw, daar is een kind dat tegen een hond fluistert, daar is een kind dat zich door deze hond laat zogen, daar is een kind dat vervolgens de hond zoogt, daar is een kind dat een nestje pups begraaft, daar is een kind dat op een steen de wacht houdt, daar is een kind dat een deksel op een kist houdt, daar is een kind dat palingen rookt op een kerkhof, daar is een geur die al van ver is waar te nemen. […] Verderop, heel veel verderop, is daar het gehuil van een zwartgeblakerde. De vrees om wat zich niet, nooit werkelijk heeft laten vernietigen. De zwartgeblakerde die de eigen, verdorde open uitkrabt. De zwartgeblakerde die zeer, zeer angstig is. De zwartgeblakerde die door zwartgeblakerde boeken bladert. De zwartgeblakerde met zwarte tranen die droog zijn. De zwartgeblakerde die geheel en al droog is. En in de sneeuw het slapen en het openbarsten van de eieren en de adelaar die hoog boven de rotsen vliegt. En gezoem en gebrom en de bijen die de zwartgeblakerde als honinggraat gebruiken en het almaar zoeter worden van de zwartgeblakerde. […]”

<3 <3 (Ook perfecte timing van me om dit boek te lezen nu ik ook in mijn Hadestown-fase ben, en ben sowieso een sucker voor alle goede feministische Persephone hervertellingen.)

[Bruno · Rating 2 out of 5]

Oktober is niet goed begonnen. Het tweede boekje in de maandenreeks van Dasmag bevat vooral veel sofisterij. We wippen van dierenrechten naar vrouwenactivisme, in een academische tekst die zeker niet vrij is van denkfouten. Het deed me soms wat denken aan Apate spreekt, de theatermonoloog van Alicja Gescinska die ik eerder dit jaar las.
Ik kan dit boekje niet aanraden.

[Leesdame · Rating 3 out of 5]

Mijn eerste gedachte is dat ‘Oktober’ draait om dieren, maar Manon Uphoff neemt me na nog wat korte spinsels in het volgend hoofdstuk mee naar de onderwereld en ze laat me kennismaken met Demeter en Persephone. Ze geeft haar feedback op dit Griekse mythologische verhaal. Het oogstfeest Thesmophoria komt aan bod en er wordt gefilosofeerd over het thema ‘verlies’. Hierbij wordt verwezen naar films en boeken.

Lees verder op mijn blog :)

[Martijn · Rating 5 out of 5]

Manon Uphoff is in korte tijd een van mijn favoriete auteurs geworden. Haar manier van schrijven komt bij mij binnen. Ze schrijft inhoudrijk zonder wollig taalgebruik en weet emotionele snaren bij mij te raken.

Toen ik zag dat zij Oktober had geschreven in de nieuwe Maanden-serie van Das Mag was ik verkocht.

Het concept van deze boekenreeks spreekt mij wel aan, ik ben benieuwd wat voor nieuws er gaat komen dit, en volgend jaar.
De boekjes kosten in de boekhandel 20 piek, wat veel is voor 70 pagina's tekst in deze kwaliteit (het boekje is nogal losjes). Maar Das Mag komt er mee weg, zij zorgen er immers voor dat de auteurs een (w)aardige boterham kunnen verdienen met het werk wat zij leveren; dat kan ik natuurlijk alleen maar aanmoedigen!

[Jits Schoonacker · Rating 3 out of 5]

het is mei. :--)

[Céleste · Rating 3 out of 5]

hahaha huh

waarom zijn de dieren angstig in oktober?

[Kyara · Rating 3 out of 5]

Een goed geconstrueerd boek, die een eenheid vormt en tegelijk uit zoveel delen bestaat. Ik vond het aangenamer dan “September”, omdat het minder persoonlijk is + Griekse mythologie is altijd een plus!

[Myrthe Schuijt]

Ik heb dit boek in één avond uitgelezen, en achteraf denk ik dat dat misschien niet de beste manier was. Er wordt ontzettend veel gezegd en verteld, waar ik in de haast overheen las. Volgend jaar oktober ga ik het nog een keer lezen, maar dan op een rustiger tempo. Ik ben benieuwd welke verborgen boodschappen ik dan ga ontdekken.

[Bart · Rating 2 out of 5]

2 ⭐️

[julia de jong · Rating 2 out of 5]

mooie coverart, saaie inhoud, zeker geen €20 waard geweest. 2,5/5

[Kiki Bolwijn · Rating 4 out of 5]

Manon mag overrijden en dan zeg ik waarschijnlijk dankjewel, deze ontmoeting was een droom

[Michel Schynkel · Rating 4 out of 5]

Dit is het tweede boekje in de reeks van Das Mag gewijd aan de maanden van het jaar. Het herinnerde me er vooral aan wat een fantastische schrijfster Manon Uphoff toch is, ook al behoort dit niet tot haar beste werk. Daarvoor voelt ‘Oktober’ toch net iets te veel aan als een samenraapsel van ideetjes en fragmenten die ze nog ergens liggen had. Zo wordt na het eerste hoofdstuk, waarin ze bijzonder krachtig schrijft over dieren en dierenleed, een onverwachte sprong gemaakt naar de mythe van Demeter en Persephone, waar een groot deel van dit werkje aan gewijd blijkt. Daaruit mag trouwens niet afgeleid worden dat het geen steek houdt wat ze schrijft. Uphoff verstaat bijzonder goed de kunst om met stilistische brille – vaak doet ze me op dat vlak wat denken aan Marieke Lucas Rijneveld - de lezer te betrekken op en aan het denken te zetten over ongemakkelijke thema’s. Heel veel zin nu om nog eens een ander boek uit haar oeuvre op te diepen.

[Anne Bergsma · Rating 4 out of 5]

Een duister boekje met een feestelijk en kleurrijk omslag, de oogst verbeeldend. Uphoff sluit in dit maandboekje aan bij Vallen is als vliegen: ze benadert oktober op een mythische manier, aan de hand van de geschiedenis van Persephone en Demeter: oktober als het begin van een gang naar de onderwereld.

[Lucas Bakkum · Rating 3 out of 5]

Een boek over de dood en hoe daarmee om te gaan, zowel vroeger als nu. Het bespreekt door middel van mythen en hedendaagse boeken hoe dat eigenlijk niet veel veranderd is, hoewel we denken van wel. En dat de dood niet per se het einde van een verhaal hoeft te zijn.

[Daniël · Rating 2 out of 5]

Wat een gezever

[Jacques · Rating 3 out of 5]

Over Griekse filosofie, Persephone en Demeter, doden en de onderwereld.

[Rowan · Rating 2 out of 5]

Niet mijn ding

[Sophie · Rating 3 out of 5]

Een kleine geschiedenisles vanuit het perspectief van de grens tussen boven en onderwereld. Een vraag gelanceerd of de weg ernaartoe en ervandaan eenrichtingsverkeer is of juist niet.

[Anne van Huffelen · Rating 4 out of 5]

Mooie vertelling over de onderwereld en het verliezen van mensen maar ook van jezelf

[Karin · Rating 1 out of 5]

Niet uitgelezen, geen verhaal, niet fijn geschreven...

[Julia]

over de neergang, de dood, mythen, rouw en dieren

[Alicia · Rating 2 out of 5]

Je kan het lezen, je kan het ook niet doen... Filosofie over dingen waar je geen invloed op hebt, vind ik zelf nogal zinloos. Mensen gaan dood, wat je daarvan vindt verandert exact niets.

[looneybooks79 · Rating 3 out of 5]

http://looneybooks79.blog/2025/10/02/...

Oktober is de maand van overgang, van de jacht en van het vieren van leven en dood. Oktober is ook de maand die Manon Uphoff koos om over te schrijven in de maanden-cyclus.

"Oktober. Oktober. Maand van vlammend blad, van gouden wijn en purperen droesem."

In 'Oktober' neemt Manon Uphoff haar lezers mee naar de onderwereld van de Griekse mythologie, naar het verhaal van Demeter en Persephone. Als Persephone door Hades wordt ontvoerd en meegenomen naar zijn onderwereld, moet Demeter alles doen om haar dochter uit de klauwen van de Heer van de Onderwereld te redden.

Met dit verhaal als basis worden we meegenomen langs Griekse feesten, over Baubo, een Griekse godin die de grondlegster is van anasymra (het ontbloten van de vagina door de rok op te heffen) maar ook over leven en dood en wie in de onderwereld verblijft.

Aangezien ik niet zoveel kennis heb over de Griekse mythologie val ik bij dit soort verhalen vaak in een soort van gat, misschien ben ik wel een cultuurbarbaar en moet ik me dringend eens wat meer verdiepen in deze literatuur? Maar doordat mijn kennis erover zo laag is en omdat ik telkens overdonderd wordt door de vele (moeilijke) namen geraak ik vaak het noorden wat kwijt als een boek een thema heeft dat linken legt met deze mythologie. Gelukkig beschrijft Manon Uphoff genoeg om mee te kunnen zijn met de basis hiervan maar toch heb ik met dit boekje uit de reeks iets minder een klik gehad dan met andere. Ik miste wat samenhang en vond het wat verwarrend. Anderzijds is er een hoofdstukje dat over film en literatuur gaat (met vermelding van Shirley Jackson onder andere) en dat is dan weer een hoofdstuk in het boek dat ik heel graag las (en dat me inspiratie gaf). Was de rest van dit essay ook maar zo boeiend.

[Frans Van Der Zanden · Rating 2 out of 5]

Tweede boek uit de maandserie van Das Mag. Oktober is de maand van de neergang van de zomer, de geleidelijke afdaling, het begin van het verlies, het sterven. Voorafgaand aan de slachtmaand een gruwel voor alle dieren. Dit alles is voor Manon Uphoff aanleiding om aan de hand van de mythe van Demeter en Persephone een onbegrijpelijk ‘essay’ te schrijven.