สวรรค์ประทานพร เล่ม 6

สวรรค์ประทานพร #6

by Mò Xiāng Tóng Xiù, 墨香铜臭, ลาเวนเดอร์ (Translator)

Genres: Yaoi, Fantasy, Drama

354 pages, Paperback

Published January 1, 2022

About the author

Associated Names:
* 墨香铜臭 (Chinese)
* Mò Xiāng Tóng Xiù
* โม่เซียงถงซิ่ว (Thai)
* 묵향동후 (Korean)
* Мосян Тунсю (Russian)

Reviews

[Monaliz Juang · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายที่ไม่เหมาะกับคนเป็นโลกซึมเศร้ามากๆ ไม่ใช่นิยายไม่ดี แต่มันดีมาก ทว่าแฝงไปด้วยความเจ็บปวด ความรันทด ความสิ้นหนทาง ความเลวทรามต่ำช้า รีวิวทีเดียว 6 เล่ม

ผู้เขียนยังเป็นคนที่ทำให้เห็นตลอดว่าไม่มีใครดี และไม่มีใครเลวทั้งหมด ทุกคนล้วนเป็นสีเทา ที่แม้แต่โลกของเทพและผีก็มีทั้งดีและเลวไม่ต่างกัน การขึ้นสวรรค์ก็ไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นคนดี แค่ทำดีแล้วผลได้ขึ้นไปเท่านั้น

เซี่ยเหลี่ยน เป็นตัวละครว่าจะเรียกใสซื่อก็ไม่ได้ เพียงแต่ดี ดีจนทำร้ายตัวเองและคนรอบข้าง เพราะดื้อดึงจะทำในสิ่งที่ตนเองคิดว่าถูกต้อง ไม่ฟังคำเตือนของใคร มุ่งมั่นแต่จะทำตามอุดมการณ์ของตนเอง ผลของการกระทำอยู่ทุกเหตุการณ์ที่เขาต้องเผชิญ มันก็เหมือน Butterfly Effect ทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องและมีผลกระทบต่อกัน

เพราะเขาดีจนถูกเอารัดเอาเปรียบ
เพราะเขาดีจนความดีนั้นไม่มีใครเห็นค่า
เพราะเขาดีแต่คนที่ดีด้วยไม่ได้ต้องการ

ตัวละครเซี่ยเหลี่ยนทำให้เรามีคำถามในใจ เหมือนที่ใครหลายคนถามว่า "ทำไมทำดีแล้วไม่ได้ดี" เพราะเราหลงลืมคิดไปว่าสิ่งที่เราคิดว่าดี มันอาจจะไม่ได้ดีต่อคนอื่นก็ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าให้เราเลิกทำความดี เพราะสุดท้ายหากไม่มีคนทำดีหลงเหลืออยู่บนโลก แล้วโลกมันจะเลวร้ายสักแค่ไหนกัน

ฮวาเฉิง หรือ ซานหลาง เหมือนแฟนคลับ และเหมือนโรคจิตนะ ถ้าพูดกันตามความเป็นจริง เขายึดติดในตัวเซี่ยเหลี่ยนมาก เพราะบนโลกนี้ไม่มีใครที่ดีกับเขา มองเขาเป็นตัวกาลกีนี จึงมีจิตใจที่คิดจะปกป้องคนที่ตนเองรักและเทิดทูน จนเป็นความคลั่งไคล้

เทพองค์อื่นๆ หรือตัวละครอื่นๆที่เข้ามาในแต่ละบทแต่ละตอน ล้วนมีบทเรียนสอนเราต้องกลับมาคิดเสมอ ผู้เขียนสามารถดึงให้เราเข้าสู่เนื้อเรื่อง มีอารมณ์ร่วมกับแต่ละเหตุการณ์ได้ มีสอดแทรก ความหวาน และความตลกมาช่วยบรรเทาความเจ็บปวด แต่ถึงเวลาดิ่งก็สามารถดึงให้เราจมดิ่งไปกับตัวละครได้ ตอนอ่านเล่ม 2 จบ ต้องพักหลายเดือนมากจนกลับมาอ่านเล่ม 3 -6 ต่อได้ ปรับอารมณ์ตัวเอง ขอชื่นชมทั้งผู้เขียน คนแปล และหน้าปกสวยๆของทุกเล่ม ตอนแรกว่าจะไม่สะสมแล้ว สุดท้ายแพ้ เพราะชอบตัวละคร ไม่ได้เก่ง ไม่ได้ซู มีเวลาที่แพ้พ่าย มีเวลาที่ตกต่ำ มีความเป็นมนุษย์

[Makmild · Rating 4 out of 5]

ตั้งใจเขียนรีวิวทีเดียวแต่เล่มนี้อดไม่ไหวจริงๆ คุณนักเขียนเก่งในการสร้างประเด็นอิลักอิเหลือ สร้างความลำบากใจในทางเลือกและการตัดสินใจมากจริงๆ ยิ่งเป็นตัวละครที่อยู่ใกล้ชิดกับเรามาตั้งแต่เล่มแรกอย่างสองคนสนิทของไท่จื่อ ในช่วงแรกๆ ของเรื่อง เราจะเห็นพิรุธและการกระทำที่เราไม่เข้าใจของสองคนนี้เต็มไปหมด แต่พอมาเล่มนี้ เราชอบมากๆ ที่นักเขียนได้หยอดคำถามมาใส่ใจเราว่า “ถ้าเป็นเรา เราจะไม่ทำแบบนั้นหรอ”

เห้อ ถอนหายใจด้วยความประทับใจ เรื่องนี้ขึ้นหิ้งแน่นอน

[Kamons · Rating 4 out of 5]

หลังจากที่ตลกบ้าบอไปพอสมควรกับเล่ม 5 เล่มนี้เนื้อหาก็จะจริงจังขึ้น รวมถึงความสัมพันธ์ของตัวเอกที่กำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการ แต่ก็ยังมีอุปสรรคอยู่ดี และช่วงท้ายเป็นองค์สี่ ที่พาย้อนกลับไปดูอดีตของไท่จื่อหลังแคว้นล่มสลาย ก็ดราม่าแต่พอทนไหว... บ้า ใครจะทนไหว ไม่ไหวจ้า~น้ำตาจะไหล อดีตของมู่ฉิง เฟิ่งซินก็จะเฉลยสักที ไม่อยากจะโทษใคร ถ้าเราเป็นสองคนนั้นเราก็คงหาทางไป แต่ถ้าเราเป็นไทจื่อก็โกรธแหละ ~ ดังนั้นทุกคนก็มีทางของตัวเองเนอะ แต่ในฐานะคนอ่าน โกรธจ้า~

ปล.ภาพปกดีทุกเล่ม อ่านจบเล่มคือรู้ปุ๊บอะไร จากไหน ฉากไหน ที่มาที่ไป ดีมากกกก หยิบปกมารู้เรื่องราวในเล่มเลย ชอบคนออกแบบ ทุกเล่มมีเรื่องราว

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

ปวดตับบบบ เพิ่งหวานไม่เท่าไหร่แม่โม่ก็กระชากไส้กันอีกละ

อ่านด้วยความรู้สึกที่แบบ รีบเปิดๆๆ กวาดสายตาๆๆ... เพราะอยากรีบอ่านให้ถึงตอนที่เซี่ยเหลียนพบเจอกับความสุขบ้าง บีบคั้นหัวใจเกินไปิ่า ทำไมชีวิตคนดีๆ คนนึงถึงต้องมาเจออะไรขนาดนี้😭 ยังดีที่มีฮวาเฉิง ฮือออออ

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เราให้ 3.5 เพราะรู้สึกอ่านแล้วไม่ติด อ่านแบบวางได้​ วางไว้หลายวันแล้วอ่านต่อ​ เรื่องก็ดำเนินไปเรื่อยๆ​ นะคะ​ ภารกิจเข้ามาไม่หยุดหย่อน​มีปมให้คลาย​ ให้ผูกอยู่ตลอด​ พาร์ทอดีตเราอ่านข้ามๆ​ มากเพราะรู้สึกเหนื่อยใจทั้งดราม่าและความคิดของตัวละคร

[ppsk ᙏ̤̫]

I’m speechless…
รู้แหละว่ามันต้องมีอะไรหนักหนา แต่ไม่คิดว่าจะสาหัสขนาดนี้ แม่โม่เขียนเก่งมากกกกกกจริง ๆ ดึงความ despair ของคน ๆ นึงได้สุดใจทีเดียว

[orangejasmine · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้อึมครึมหดหู่มาก ยิ่งช่วงองก์อาภรณ์ขาวผลาญปฐพีคือหนักหน่วงที่สุด จากเริ่มองก์ก่อนหน้าก็เหมือนจะแค่ไปปราบผีกันธรรมดา ดำเนินเรื่องต่อมาจากเล่มที่แล้วยังคงเป็นช่วงเล่าเรื่องราวเก่าแก่แต่หนหลังของตัวละครที่ร่วมเดินทางไปปราบผีอยู่ เน้นไปที่อดีตเจ้าตำหนักตะวันตกอิ่นอวี้กับเจ้าตำหนักคนปัจจุนบันเฉวียนอี้เจิน สองคนนี้ก็น่าเห็นใจะ ความที่เฉวียนอี้เจินก็คือใสมากจนซื่อไปหมด ไม่คิดอะไรแต่เหมือนไปดูถูกและกดดันอิ่นอวี้แบบไม่รู้ตัว เลยนำไปสู่ความแตกแยกไม่เข้าใจกันมากี่ร้อยปีแล้วอะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะสองคนนี้ อีกคนนึงที่มาเปิดตัวเต็มที่คือเจ้าพิรุณ หลังแว้บไปแว้บมาแค่ชื่ออยู่นายแล้ว ทางฝั่งเซี่ยเหลียนเรียกว่าความซวยมาเยือนแบบไม่หยุดยั้ง ปิดท้ายองก์ได้แบบทิ้งไว้ให้ลุ้นอีกแล้ว เพราะวัยรุ่นชุดขาวไป๋อู่เซียงกลับมาอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรเลย

ตัดมาที่องก์สี่ พาเราไปย้อนอดีตกันอีกรอบ รอบนี้เป็นช่วงสองามปีหลังเซียนเล่อล่มสลาย เป็นองก์ที่ดาร์คแบบดาร์คมากๆ แบบที่เล่ม3สู้ไม่ได้ลยค่ะ แนะนำให้สูดหายใจเข้าลึกๆ เตรียมใจให้ดีก่อนอ่าน เพราะทั้งตอนเต็มไปด้วยความกดดัน หดหู่ อึดอัดไปหมด คุณโม่ฯ เขียนดีมาก อ่านแล้วอินจัดๆ เซี่ยเหลียนโดนชีวิตสู้กลับหนักมาก จังหวะที่นอนรอความช่วยเหลือพร้อมกับกอดความหวั��สุดท้ายไว้ก็คือโคตรเศร้า ตัวละครที่เราเห็นว่าเขาสว่างไสวเข้าขั้นสดใสเวอร์ มองโลกในแง่ดีมากๆ มาตลอดอย่างเซี่ยเหลียน ไม่น่าเชื่อว่ากว่าจะมีวันนี้ได้ วันที่ชินชากับทุกอย่างแล้ว จะผ่านอะไรมาหนักขนาดนี้ ก็รู้แหละว่าช่วงชีวิตไม่ง่าย แต่ก็ไม่คิดว่าจะทนหดขนาดนี้ ฉากในตำหนักไท่จื่อคือเราร้องไห้เลยค่ะ สงสารมาก จุดนี้เองเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้ายของเซี่ยเหลียน ในวันที่ความเชื่อมั่ยพังทลาย ความดำมืดอะไรต่างๆ ในจิตใจเวลาที่คนเราอ่อนแอก็คือถูกปลุกมาได้หมด แต่อ่านแล้วเราก็ยังไม่รู้สึกผิดหวังในตัวเขาอยู่ดี กลับเข้าใจเขาในอีกมุมหนึ่งมากๆ อีกตอนที่อ่านแล้วน้ำตาไหลคือตอนที่เซี่ยเหลียนเจอกับวิญญาณฮวาเฉิงครั้งแรก ไดอะลอกเศร้ามากจริงๆ

นอกจากเรื่องราวของเซี่ยเหลียน ก็มีเรื่องราวการแยกทางของสามนายบ่าวด้วย อ่านแล้วเศร้ามาก มีเรื่องราวของลูกไฟผีน้อยๆ ฮวาเฉิงด้วย ในที่สุดเราก็ได้รู้แล้วว่าเขาตายยังไง และเทิร์นผีร้ายได้ยังไง

ส่วนความรักเหลียนฮวา เหมือนเป็นโอเอซิสของเล่มนี้ เหมือนมาหลอกว่าจากนี้จะไม่มีอะไรให้เศร้าที่ไหนได้ เอาน้ำตาลมาล่อแล้วหลังจากนั้นก็กรอกบอระเพ็ดใส่ปากชัดๆ แต่ก็เอาเถอะค่ะ ในที่สุดหลังการรอคอยมาแปดร้อยปีของไอ่แดงลูกเรา มันสมหวังแล้วค่ะ เกอเกอรับรักน้องแล้ว หลงมากด้วย ไบแอสอย่างชัด จังหวะบอกรัก(ขออนุญาตเรียกตอนหมื่นเทวาเผยโฉมว่าจังหวะบอกรัก)ก็ตราตรึงมาก จังหวะรับรักยิ่งตราตรึงที่สุด บอกรักแบบไม่มีคำว่ารักสักคำจริงๆ และๆ เขาได้จุ๊บๆ แบบที่เป็นจุ๊บๆ จริงๆ โดยไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่กันแล้วค่ะ ชอบบทบรรยายที่บอกว่าต่างคนต่างก็รู้ว่าเป็นข้ออ้างแหละ จริงๆ อยากจุ๊บกันมาตลอด โอ๊ย เขิน จริงๆ ยังอยากอ่านตอนที่เกอเกอยอมบอกว่าคนที่ไว้ใจที่สุดเป็นใครอยู่นะ แต่เรื่องตัดไปก่อน จริงๆ เลย จังหวะสำคัญทีไรโดน distract ตลอด เราจะได้เห็นเขารักกันแบบสงบๆ ไม่ต้องไปไฝ้กับใครมั้ยคะเนี่ย

สุดท้าย เทพวายุกลับมากี่โมง คิดถึงแล้ว

[Tippy Chee · Rating 3 out of 5]

เบื่อนิดหน่อย รู้สึกมันยืดเยื้อจัง เนื้อเรื่องแทบจะไม่ไปไหนเลย

ในบรรพตถงหลูมีฉากย่อยเยอะมาก อาจเพราะเป็นบ้านเก่าของทั่นเจ้าเมืองฮวาแหละ ก็จะค่อยๆ ปล่อยมาทีละนิดทีละหน่อย หนึ่งเทพหนึ่งผีเค้าก็จะค่อยๆ หยอดซีนหวานๆ ให้คนรอบข้างได้อิจเบาๆ ไปเรื่อย

ตลอดเล่มยังเคลียร์บรรพตถงหลูกันไม่จบ แต่ก็เหมือนจะเริ่มเปิดฉากศึกสุดท้ายที่เตาทองแดงกันละ ก่อนจะเริ่ม ก็มีช่วงย้อนอดีตกันยาวๆ อีกช่วงหนึ่ง ตั้งแต่ตอนไท่จื่อตกสวรรค์ครั้งแรก เป็นผู้ดีตกยาก สภาพอเนจอนาถสุดทน ยังทำมาหากินเองไม่เป็นเลยต้องขายสมบัติเก่าประทังชีวิตไป ส่วนนี้ก็เล่าละเอียดเกิ๊น เลยรู้สึกมันยืดๆ น่าเบื่อไปหน่อยนึง

หรือว่ามันน่าเบื่อ เพราะเป็นช่วงที่เจ้าหนุ่มชุดแดงยังไม่เดบิวต์นะ? ฮาๆ ช่วงนั้นน้องยังเป็นลูกไฟผีอยู่ ได้แต่ลอยไปลอยมา แต่ถึงเป็นแค่ไฟผี ก็ยังสว่างกว่าไฟดวงอื่นนะเอ้อ จะว่าไป ก็เริ่มเข้าใจนะ ว่าทำไมน้องถึงยึดติดกับไท่จื่อขนาดนี้ ที่เคยบอกว่า สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือการต้องเฝ้ามองคนที่รักถูกรังแกโดยที่ตัวเองช่วยอะไรไม่ได้เลยเนี่ย โอเค ก็จะเห็นภาพชัดกันคราวนี้แหละ

[Gil Mil · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้มีพิมพ์ผิดพิมพ์ตกให้เห็นบ้างแล้วแฮะ สงสัยจะรีบออกรึเปล่าไม่รู้ อย่างหน้า 89 ตกไม้เอก อะไรแบบนั้น เล่มก่อนๆ ไม่เห็นมีเลยแท้ๆ

แต่เนื้อเรื่องสนุกเหมือนเคย มีอะไรให้ขบคิดตลอด เคยลองพยายามเปิดโหมดโคนัน ลองคิดไปล่วงหน้าบ้าง แต่ก็ผิดทุกที เลยปิดโหมดเด็กแว่นยอดนักสืบ แล้วอ่านไหลตามเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆ สนุกกว่า555

อ่านมาค่อนเล่มก็ให้ความรู้สึกหลากหลาย หากมีคนตามติดตัวเองถึงแปดร้อยปี ถ้าไม่ใช่ผู้มีพลังล้นเหลือ หล่อเหลาและพยายามอย่างมากแบบฮวาเฉิง หรือเก่งกาจ คอยช่วยเหลือทุกสิ่ง

แต่เป็นคนอัปลักษณ์ ที่มีพลังมาก คอยช่วยเหลือล่ะ ผลจะต่างกันไปหรือไม่? ถ้าตามบุคลิกตัวเอก ก็อาจจะไม่รังเกียจ แต่ก็คงไม่รักกระมัง ขออภัยที่เป็นคนมองโลกแบบเทาๆ เข้าใจแหละว่าเป็นนิยาย แค่อยากลองเทียบกับความเป็นจริงดู เพราะความรักเป็นสิ่งเดียว ที่แม้พยายามก็มิอาจสุขสมหวังได้ เพียรตาม เพียรดูแล แต่ถ้าไม่ใช่คนที่ใช่ ทำไปมันก็ไร้ประโยชน์เช่นกัน

นอกเรื่องซะงั้น555
เอาเป็นว่า สนุกเหมือนเคย น่าติดตามและน่าหวาดระแวง ตัวละครแต่ละตัว หาดีได้ยากเหลือเกิน ใครจะเผยตัวตนอีก ไม่อยากคาดเดาแล้ว ไหลตามไปเลยดีกว่า

[Sukanya Panyasuk · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายแปลจีนเรื่องแรกที่ใช้เวลาอ่านนานมากหลายเดือนเพิ่งถึงเล่ม6 ปกติเป็นคนอ่านไว7-8เล่มอาทิตย์เดียวจบแล้วแต่เรื่องนี้อ่านแล้ววางเป็นอาทิตย์ยังสงสัยทำไมดังกระแสดีมากในไทยเพราะปกสวยเกี่ยวมั้ย ส่วนเนื้อหาเดินเรื่องช้ามากปกตินักเขียนคนนี้ชอบบรรยายน้ำเยอะอยู่แล้วมาเรื่องนี้คือเยอะกว่าเดิม

อ่านๆไปเราไม่อินกับความรักพระนายเท่าไหร่จังหวะที่เชี่ย
เหลียนรับรักเฉิงฮวารวบรัดมากทั้งที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองโดนstalkมาตลอด ส่วนที่อ่อนอีกจุดคือนิยายเหมือนจะพาไปในจุดที่มีการสืบสวนคดีต่างๆที่ได้รับมอบหมายจากมหาเทพแต่นักเขียนยังพาเราลุ้นไปไม่ถึงจุดนั้นถ้าเทียบกับนิยายแปลสืบสวนโรแมนติกเรื่องอื่นๆ

ส่วนที่ไม่ชอบของนิยายเรื่องนี้คือการเล่าอดีตแล้วลงดีเทลเยอะมากมันค่อนข้างขัดฟิลการอ่านเนื้อเรื่องกำลังเดินหน้าตัดพาร์ทอดีตอีกแล้ว ค่อนข้างน่าเบื่อมาก

สุดท้ายชอบความน่ารักของรั่วเหยียกับดาบของพระเอกเวลาจะอ้อล้อเชี่ยเหลียนเหมือนน้องหมาน่าเอ็นดู

[Reader · Rating 5 out of 5]

ไอหมาแดงกับองค์ชายเค้าสารภาพรักกันแล้วค่าทุกค้นนนนนน
แต่ขอสารภาพตามตรงว่าช่วงที่มู่ฉิงเห็นลูกปัดสีแดงบนผมฮวาเฉิงแล้วrealizeว่าเรื่องมันมีที่มายังไง ทำไมราชาผีคนนี้ถึงคอยตามติดเซี่ยเหลียนตลอดเวลาคือขนลุกมาก เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเลยพาหนี ทั้งตลกทั้งน่ากลัวเบาๆ ช่วงนี้ของเล่มคือฮวาเฉิงน่ากลัวมาก84848484 ถ้าไม่รู้contextเหมือนโรคจิตจริงๆ อะ แต่ทั้งเทวรูปกับภาพวาดก็ทำให้รู้เลยว่าเด็กที่องค์ชายช่วยไว้ในวันนั้นมันเคารพเซี่ยเหลียนหมดหัวใจ
ส่วนท้ายเล่ม จะบ้าตาย เซี่ยเหลียนน่าสงสารมากก ตกอับถึงขั้นสุดแล้วจริงๆ เป็นเราเราเองก็คงไม่แกร่งเท่านั้นด้วยซ้ำ อีกอย่างคือเข้าใจมู่ฉิงทุกอย่าง you gotta do what you gotta do อะเนาะ
รักเล่มนี้อะ ทั้งเขินทั้งสึม
เหนแววเล่มหน้าละ ตายแน่เพื่อนเอ้ย องค์ชาย😭😭

“องค์ไท่จื่อ ข้าจะเป็นสาวกที่จงรักภักดีที่สุดของท่านไปตลอดกาล”

[Ning · Rating 5 out of 5]

ใช้เวลานานมาก กว่าจะอ่านจบ

เล่ม 1 อ่านเท่าไหร่ก็ไม่ติด รู้สึกว่ามันช้า ไม่ทันใจ และดันไปดูอนิเมะก่อน เลยไม่มีแรงจูงใจ

แต่พอรอบนี้กลั้นใจอ่าน ๆ ไป ติดเลย อยากรู้ว่าอะไร ทำไม ยังไงมาก

ตัวเรื่อง อ่านไปก็เครียดไป ขำไป ด้วยความที่รู้อยู่แล้ว ว่าชีวิตนายเอกค่อนข้างบัดซบ พอถึงพาร์ตย้อนอดีตนี่คือเครียดมาก เศร้ามาก พอมาในส่วนของพระเอก ก็ซึ้งมาก และ เศร้ามากพอกัน

เสียดายนิดๆ ที่เล่มหลังๆ รู้สึก ออกอ่าว ออกทะเลไปหน่อย ทั้ง ๆ ที่มันก็เศร้า แต่น้ำตาก็จะออกเค็ม ๆ หน่อยนึง

สรุปที่อ่านได้สนุกดีมาก ข้อความแฝงดี อ่านแล้วก็มีอะไรให้คิดตามเยอะดีค่ะ

[? · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้เล่าถึงอดีตที่เหลือของไทจื่อหลังจากโดนเนรเทศจากสวรรค์ เอาจริงๆก็เกินขาดนะว่าเซี่ยเหลียนผ่านเรื่องหนักขนาดนี้มา จากเล่มสามหนือเล่มอื่นๆไม่เคยคิดเลยว่าอดีตที่เหลืออยู่มันคือแบบนี้อ่ะ สงสารเซี่ยเหลียนมาก สาเหตุที่เฟิงชิ่นและมู่ฉิงจากเซี่ยเหลียนไปก็เปิดเผยในเล่มนี้เช่นกัน เรายังได้เห็นว่าฮวาเฉิงทำอะไรเพื่อเซี่ยเหลียนบ้างตลอดเวลาที่ผ่านมา ตัวละครลับอย่างไป๋อู๋เซี่ยงก็โผล่มาบ่อยขึ้น…บ่อยมากจ้า ไม่ได้อยากให้มาหรอก

เล่มนี้เส้นรักคืบหน้าแล้วค่าา เขาร้กกันอย่างเปิดเผยแล้วทุกคน เซี่ยเหลียนได้รับรู้ความรักความเทิดทูนของสาวกเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่อย่างฮวาเฉิงแล้ว ฮืออออ

[backburner · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ยังเล่าถึงบรรพตถังหลูอยู่ แล้วตกเข้าไปในถ้ำแต่หมาเด็กมันกลัวพี่คนสวยกลัวตัวเองอะน้อ ปั้นเทวรูปเขาไว้เต็มถ้ำ ไหนจะจิตรกรรมฝาหนังอีก แอบชอบพี่เขามานานแล้วอะ อยู่มาทุกช่วงชีวิตของเซี่ยเหลียนแต่เซี่ยเหลียนไม่รู้ หมาเด็กรักจริง หูตกหมดแล้วพี่คนสวยก็กอดเด็กมันก็มีความสุข แล้วเล่มนี้ก็ย้อนไปถึงอดีตของเซี่ยเหลียน แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่เซี่ยเหลียนเหมือนจะโดนคนรอบตัวหักหลัง ก็พอเข้าใจได้ว่าทุกคนมีเส้นทางของตัวเอง แต่แอบโกรธ แต่ไป๋อู๋เซี่ยงนี่แอบชอบเซี่ยเหลียนปะ

[Wirun · Rating 5 out of 5]

ช่วงแรก ๆ หวาน ๆ เลย ฮวาเฉิงเอาใหญ่ เซี่ยเหลียนก็เหมือนรู้แล้วว่าความรู้สึกนี้คืออะไรจนแทบจะไม่ถือศีลเป็นนักพรตอีกต่อไป แต่— ครึ่งเล่มหลังไปคือ 🥲🥲🥲🥲🥲🥲🥲🥲 อ่านด้วยความรู้สึกเหมือนโดนมีดจ่อหลังแล้วบังคับให้กลืนน้ำกรดลงไปเรื่อย ๆ แค้นอยู่ข้างในจนใจเต้นตุบ ๆๆๆๆ อ่านจบคือตาค้าง นอนไม่หลับ จบค้างไม่พอ ความรู้สึกก็ค้างตามตัวละคร

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

สนุกจนวางไม่ลง เล่มนี้มีแต่เงื่อนงำเต็มไปหมด อ่านไปก็เดาไปว่าเนื้อเรื่องที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ ยิ่งเห็นหน้าปกเล่ม 7 ความคิดในหัวก็ยื่นเตลิดไปไกล

ตอนอ่านพาร์ทอดีตในเล่ม 2 ก็ว่าหดหู่แล้ว พอมาอ่านพาร์ทอดีตในเล่ม 6 ยิ่งหดหู่เข้าไปใหญ่ เข้าใจแล้วว่าทำไมเซี่ยเหลียนถึงไม่อยากให้ฮวาเฉิงรู้ เขาผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ

[เจ้าหมีขาว · Rating 5 out of 5]

อ่าน 5-6 จบแล้วววว อารมณ์เหวี่ยงมากเลย
ชอบเนื้อหาช่วงเล่ม 5 มากๆเลย น่ารักอ่ะ ฉากกุ๊กกิ๊กๆ ก็เยอะอยู่ เล่ม 6 ใจตรงกันแล้วจ้าาาาาา 😭💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

แต่ท้ายๆเล่ม 6 ก็คือ...ก็นะ เหมือนลากเกอเกอไปเหยียบซ้ำอ่ะ อือ ค้างพอสมควร

[nananatte]

เขียนรีวิวรวมทุกเล่มไว้ที่เล่ม 8 นะคะ

[nana🐱 · Rating 5 out of 5]

ครึ่งแรกกับครึ่งหลังคนละเรื่องเลย ครึ่งหลังคือ😭😭😭 แต่ไม่ได้อ่านนิยายจบเร็วขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย สงสัยเพราะเป็นช่วงใกล้ส่งงาน🤣