What do you think?
Rate this book
Bloedlijn
Een eeuwigheid duur erg lang, als je die met niemand kunt delen.
David Mayfair moet wennen aan zijn nieuwe bestaan als vampier. Hij is vastberaden zijn menselijkheid te bewaren. Tegelijkertijd probeert hij zijn grote liefde, Sterre Schemers, te beschermen tegen de gevaarlijke Valeth. Aan de hand van dagboekfragmenten van verschillende personages volgen we een bloedstollende race tegen de klok. In de bossen van Oud-Turnhout staat een huis waar niets is wat het lijkt.
'Bloedlijn' is het zenuwslopende vervolg op 'De Ziener'. Tien jaar na het verschijnen van K.R. Valgaerens klassieker is er nu een geheel herziene editie met nieuwe hoofdstukken.
David Mayfair moet wennen aan zijn nieuwe bestaan als vampier. Hij is vastberaden zijn menselijkheid te bewaren. Tegelijkertijd probeert hij zijn grote liefde, Sterre Schemers, te beschermen tegen de gevaarlijke Valeth. Aan de hand van dagboekfragmenten van verschillende personages volgen we een bloedstollende race tegen de klok. In de bossen van Oud-Turnhout staat een huis waar niets is wat het lijkt.
'Bloedlijn' is het zenuwslopende vervolg op 'De Ziener'. Tien jaar na het verschijnen van K.R. Valgaerens klassieker is er nu een geheel herziene editie met nieuwe hoofdstukken.
400 pages, Paperback
First published October 10, 2012
1 person is currently reading
59 people want to read
About the author
K.R. Valgaeren
11 books97 followersK.R. Valgaeren (°1979) groeide op in de Vlaamse provinciestad Turnhout, waar hij actief was als filmjournalist, theater- en radiomaker. Na enkele jaren in Brussel te hebben gewoond, verhuisde hij in 2006 definitief naar Leuven, waar hij Nederlandse en Engelse Taal- en Letterkunde studeerde aan de Katholieke Universiteit. Daar specialiseerde hij zich in de Westerse Literatuur en de Editiewetenschap.
Sinds hij in het begin van zijn tienerjaren voor de eerste keer Francis Ford Coppola’s Bram Stoker’s Dracula te zien kreeg, en Enid Blytons boeken over The Famous Five begon te lezen, ontwikkelde hij een passie voor de negentiende-eeuwse literatuur en de Gothic Novel in het bijzonder. Het was het begin van een levenslange studie in en een onvoorwaardelijke liefde voor de griezelliteratuur.
Vijf jaar lang werkte hij aan De Ziener: zijn debuut dat in 2011 verscheen en in 2012 prompt de Schaduwprijs won die jaarlijks wordt uitgereikt aan het beste spannende debuut van de Lage Landen. Het boek was een succes en werd driemaal herdrukt. In 2012 verscheen het vervolg, Bloedlijn, dat eveneens werd bedolven onder lovende commentaren van critici en lezers.
Vervolgens bleef het vier jaar stil, hoewel er naarstig werd gewerkt aan Seance, dat in februari 2016 verscheen en enkele weken later reeds herdrukt moest worden. Met Seance leverde Valgaeren opnieuw een interessante mix af tussen het bovennatuurlijke, het waar gebeurde en het betere detectivewerk. Datzelfde jaar belandde het boek op de shortlist van de Harland Awards Romanprijs, die jaarlijks wordt uitgereikt aan het beste Nederlandstalige werk in de verbeeldingsliteratuur.
In 2018 verscheen Blackwell: zijn vierde Gothic Novel en het begin van een tweeluik over de mysterieuze onderzoeker Jericho Blackwell dat zich afspeelt in het Engeland op het einde van de negentiende eeuw. Het boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.
In het najaar van 2019 verscheen Engelenlust: een duistere roman over het leven en de dood van een necrofiel. Een jaar later verscheen het langverwachte vervolg op Blackwell: Het offer van Scarlington. Ook dat boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.
In het voorjaar van 2022 verscheen een geheel nieuwe en herwerkte editie van De Ziener bij Uitgeverij Houtekiet. Het boek werd voorzien van een nieuw nawoord. In het najaar verschijnt een nieuwe editie van Bloedlijn met extra hoofdstukken.
De duistere thrillers van K.R. Valgaeren zijn ondertussen een vaste waarde geworden in het literaire landschap van Vlaanderen en Nederland. Valgaeren hanteert een meesterlijke stijl, waarmee hij ondraaglijke spanning combineert met historische settings, eeuwenoude mysteries en klassieke gruwel in een nieuw jasje.
K.R. Valgaeren woont samen met zijn vrouw en kinderen in Leuven, waar hij in de beslotenheid van zijn bibliotheek aan zijn nieuwe roman werkt. Wanneer hij niet schrijft, rust hij met een boek uit in zijn chesterfield, of geeft hij toe aan zijn guilty pleasure en zet hij zich voor enkele uurtjes achter zijn gameconsole. Andere bezigheden waaraan hij zijn tijd spendeert, zijn het verzamelen van vulpennen, het genieten van de betere elektronische sigaret en het bestuderen van mooie lettertypes.
Sinds hij in het begin van zijn tienerjaren voor de eerste keer Francis Ford Coppola’s Bram Stoker’s Dracula te zien kreeg, en Enid Blytons boeken over The Famous Five begon te lezen, ontwikkelde hij een passie voor de negentiende-eeuwse literatuur en de Gothic Novel in het bijzonder. Het was het begin van een levenslange studie in en een onvoorwaardelijke liefde voor de griezelliteratuur.
Vijf jaar lang werkte hij aan De Ziener: zijn debuut dat in 2011 verscheen en in 2012 prompt de Schaduwprijs won die jaarlijks wordt uitgereikt aan het beste spannende debuut van de Lage Landen. Het boek was een succes en werd driemaal herdrukt. In 2012 verscheen het vervolg, Bloedlijn, dat eveneens werd bedolven onder lovende commentaren van critici en lezers.
Vervolgens bleef het vier jaar stil, hoewel er naarstig werd gewerkt aan Seance, dat in februari 2016 verscheen en enkele weken later reeds herdrukt moest worden. Met Seance leverde Valgaeren opnieuw een interessante mix af tussen het bovennatuurlijke, het waar gebeurde en het betere detectivewerk. Datzelfde jaar belandde het boek op de shortlist van de Harland Awards Romanprijs, die jaarlijks wordt uitgereikt aan het beste Nederlandstalige werk in de verbeeldingsliteratuur.
In 2018 verscheen Blackwell: zijn vierde Gothic Novel en het begin van een tweeluik over de mysterieuze onderzoeker Jericho Blackwell dat zich afspeelt in het Engeland op het einde van de negentiende eeuw. Het boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.
In het najaar van 2019 verscheen Engelenlust: een duistere roman over het leven en de dood van een necrofiel. Een jaar later verscheen het langverwachte vervolg op Blackwell: Het offer van Scarlington. Ook dat boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.
In het voorjaar van 2022 verscheen een geheel nieuwe en herwerkte editie van De Ziener bij Uitgeverij Houtekiet. Het boek werd voorzien van een nieuw nawoord. In het najaar verschijnt een nieuwe editie van Bloedlijn met extra hoofdstukken.
De duistere thrillers van K.R. Valgaeren zijn ondertussen een vaste waarde geworden in het literaire landschap van Vlaanderen en Nederland. Valgaeren hanteert een meesterlijke stijl, waarmee hij ondraaglijke spanning combineert met historische settings, eeuwenoude mysteries en klassieke gruwel in een nieuw jasje.
K.R. Valgaeren woont samen met zijn vrouw en kinderen in Leuven, waar hij in de beslotenheid van zijn bibliotheek aan zijn nieuwe roman werkt. Wanneer hij niet schrijft, rust hij met een boek uit in zijn chesterfield, of geeft hij toe aan zijn guilty pleasure en zet hij zich voor enkele uurtjes achter zijn gameconsole. Andere bezigheden waaraan hij zijn tijd spendeert, zijn het verzamelen van vulpennen, het genieten van de betere elektronische sigaret en het bestuderen van mooie lettertypes.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
July 1, 2021
Heb erg genoten van het vervolg op de Ziener. Spannend, duister, gothic, kortom helemaal mijn ding. Ik denk dat hier ooit nog wel es een vervolg op kan komen. Niet, Kevin ? 😉
December 9, 2022
Bloedlijn is het vervolg van het boek "De ziener"
Wanneer David in Borley na een deal met Valeth getransformeerd wordt als vampier en tijdens hun gesprekken zijn liefde voor Sterre vertelt aan Valeth maakt David daar een grote fout want Valeth heeft zijn zinnen gezet op Sterre. In Bloedlijn achtervolgt David Valeth naar Turnhout om te voorkomen dat Valeth Sterre tot de zijne maakt.
Het verhaal wordt vertelt aan de hand van dagboekfragenten van David Mayfair, Sterre Schemers en Werner Van Lissum. In het begin had ik het moeilijk om connectie te krijgen met de personages maar na 100 bladzijden kreeg het verhaal mijn volledige aandacht. en las het als een trein.
Ik kijk alvast uit naar een volgend boek van deze auteur want ik hou van zijn schrijfstijl, zijn duistere en mysterieuze gedachtengang.
Wanneer David in Borley na een deal met Valeth getransformeerd wordt als vampier en tijdens hun gesprekken zijn liefde voor Sterre vertelt aan Valeth maakt David daar een grote fout want Valeth heeft zijn zinnen gezet op Sterre. In Bloedlijn achtervolgt David Valeth naar Turnhout om te voorkomen dat Valeth Sterre tot de zijne maakt.
Het verhaal wordt vertelt aan de hand van dagboekfragenten van David Mayfair, Sterre Schemers en Werner Van Lissum. In het begin had ik het moeilijk om connectie te krijgen met de personages maar na 100 bladzijden kreeg het verhaal mijn volledige aandacht. en las het als een trein.
Ik kijk alvast uit naar een volgend boek van deze auteur want ik hou van zijn schrijfstijl, zijn duistere en mysterieuze gedachtengang.
April 18, 2019
Prachtig vervolg op "De Ziener". Bloedlijn is een origineel vampierenverhaal, dat bovendien origineel verteld wordt aan de hand van dagboekfragmenten. Zo wordt elk hoofdstuk vanuit een ander personage verteld, maar wat toch tot een mooi geheel samensmelt. Het verhaal kent vele onverwachte wendingen die je alleen maar doen uitkijken naar de volgende pagina's. Het is ook een liefdesverhaal, wat naar het einde zijn hoogtepunt en dilemma kent, want: "een eeuwigheid duurt erg lang wanneer er niemand is met wie je ze kan delen, maar een eeuwigheid duurt ook erg lang als je elkander gaat vervelen". Helder geschreven. Mooi verhaallijn. En het feit dat het verhaal zich afspeelt in een omgeving die ik zelf ook goed ken (Turnhout) maakt het voor mij een extra beleving.
March 10, 2019
Dit boek leest als een trein, was een spannend vervolg op de Ziener! Eindelijk een Vlaamse schrijver die het Gothicgenre aandurft en kan schrijven!
May 29, 2016
Ook dit tweede boek van deze auteur is mij weer heel goed bevallen. Echt een goed en spannend boek. Volledig opgebouwd uit dagboek fragmenten van verschillende personen, maar echt heel goed.
June 24, 2018
Goed vervolg op Ziener. Was spannend tot laatste pagina
February 17, 2013
Kevin Valgaerens Bloedlijn is het vervolg op De Ziener. Het boek vertelt het verhaal van de vampier David Mayfair die wanhopig op zoek is naar zijn jeugdliefde Sterre Schemers om haar uit de klauwen van zijn maker Valeth te houden. De wegen leiden naar Turnhout, maar er lijkt meer aan de hand te zijn dan in eerste instantie verwacht wordt. Bloedlijn bestaat uit fragmenten van drie dagboeken en een zeer lange brief, respectievelijk afkomstig van David Mayfair, Sterre Schemers, Werner van Lissum en Marcus. Valgaeren weet met een goed geschreven proloog de lezer te grijpen. De vraag wie Vicky Timmermans gered heeft, brengt verschillende (ongure) personages naar Turnhout. Maar wat heeft het ene met het andere te maken? Slaagt Valgaeren er in om de losse draadjes te verbinden?
De innerlijke wereld van personages
Na het verhaal van David Mayfair de ziener (zie recensie De Ziener, Valgaeren, 2011), komen we met Bloedlijn in contact met David Mayfair de vampier. Hij vervloekt zichzelf om zijn melige uitbarstingen bij zijn maker, Valeth, die nu ongetwijfeld jacht maakt op Sterre Schemers om haar tot zijn partner te maken. Met zijn dagboek, dat een echt psychogram is, gunt Valgaeren ons tot zeer diep een blik in Davids innerlijke leefwereld. Hierdoor krijgt de lezer een sterk en geloofwaardig neergezet beeld van de vampier.
Een ander belangrijk personage dat op dezelfde manier door Valgaeren neergezet wordt, is Sterre Schemers. Al snel blijkt dat ze ‘specialer’ is dan de meeste andere mensen. Drie belangrijke pijlers hebben haar levenswandel tot nu toe getekend. Het wordt duidelijk dat de oorzaak van deze drie, met een menselijk brein onvatbare gebeurtenissen enkel Sterre kan zijn. Maar hoe? Ook via haar dagboek worden we vastgekluisterd aan haar wanhoop en twijfels.
Door het mengen van fragmenten uit bovenvermelde twee dagboeken samen met een derde en af en toe een fragment van Marcus’ brief bouwt Valgaeren gestaag aan een verhaal waarin de een na andere vraag beantwoord wordt, maar dat ook tot enkele nieuwe vragen leidt. Het mysterie rond het kluwen dat David, Sterre en Werner met elkaar verbindt, werkt Valgaeren op een magistrale wijze uit. Personages van vlees (en bloed) vieren in Bloedlijn op een zelden geziene manier hoogtij.
Wil je de gehele recensie lezen? Klik dan hier:
http://www.fantasywereld.nl/recensies...
De innerlijke wereld van personages
Na het verhaal van David Mayfair de ziener (zie recensie De Ziener, Valgaeren, 2011), komen we met Bloedlijn in contact met David Mayfair de vampier. Hij vervloekt zichzelf om zijn melige uitbarstingen bij zijn maker, Valeth, die nu ongetwijfeld jacht maakt op Sterre Schemers om haar tot zijn partner te maken. Met zijn dagboek, dat een echt psychogram is, gunt Valgaeren ons tot zeer diep een blik in Davids innerlijke leefwereld. Hierdoor krijgt de lezer een sterk en geloofwaardig neergezet beeld van de vampier.
Een ander belangrijk personage dat op dezelfde manier door Valgaeren neergezet wordt, is Sterre Schemers. Al snel blijkt dat ze ‘specialer’ is dan de meeste andere mensen. Drie belangrijke pijlers hebben haar levenswandel tot nu toe getekend. Het wordt duidelijk dat de oorzaak van deze drie, met een menselijk brein onvatbare gebeurtenissen enkel Sterre kan zijn. Maar hoe? Ook via haar dagboek worden we vastgekluisterd aan haar wanhoop en twijfels.
Door het mengen van fragmenten uit bovenvermelde twee dagboeken samen met een derde en af en toe een fragment van Marcus’ brief bouwt Valgaeren gestaag aan een verhaal waarin de een na andere vraag beantwoord wordt, maar dat ook tot enkele nieuwe vragen leidt. Het mysterie rond het kluwen dat David, Sterre en Werner met elkaar verbindt, werkt Valgaeren op een magistrale wijze uit. Personages van vlees (en bloed) vieren in Bloedlijn op een zelden geziene manier hoogtij.
Wil je de gehele recensie lezen? Klik dan hier:
http://www.fantasywereld.nl/recensies...
October 15, 2012
Today I received the first copy of my new Gothic Novel and it looks very good, if I may say so myself. :-)
February 4, 2013
Een boek in de stijl van "Dracula" en "Frankenstein", maar toch helemaal Valgaeren. Een echte aanrader.
November 23, 2014
subliem !
December 13, 2018
fantastisch boek-je waant jezelf dichtbij of zelfs in het verhaal.Benieuwd of er een opvolger komt.
March 19, 2023
Een heel goed vervolg en afsluiter hoewel de coda voor mij niet echt hoefde
January 5, 2023
Gothic novels vermengen romantiek, horror en mysterie. In de Nederlandse literatuur zijn er niet al te veel boeken in dit genre terug te vinden. Wat ik bijzonder jammer vind gezien dit toch één van mijn favoriete stijlen is. Gelukkig hebben we in Vlaanderen K.R. Valgaeren. Een auteur met een sublieme pen die bovendien al heel wat gothic novels op zijn naam staan heeft. Op vraag van zijn lezers werd nu zijn eerdere werk opnieuw uitgebracht in een herzien uitgave, naast De Ziener is Bloedlijn hier één van.
Ergens in Turnhout wordt een tienermeisje op een bijzondere wijze gered door een anonieme man. Dit terwijl David Mayfair zijn jeugdliefde Sterre, probeert te redden van Valeth, zijn schepper. Maar dan wordt Sterre aangesproken door één van haar collega’s op school en krijgt ze van hem een mysterieus document. Bovendien heeft ze ook een paar geheimen, ze wil niet dat men weet wie ze echt is. In het verleden was zij de oorzaak van wel enkele zeer bizarre incidenten. En dan is er nog het Jachthuis in de bossen van Turnhout, met zijn Echelkuil. De geruchten doen de ronde dat het er spookt… Waarom krijgt Sterre een uitnodiging om zich er naartoe te begeven?
Dit is één van die boeken die je best begint te lezen zonder al te veel over de inhoud te weten. Zo zal het verhaal je meenemen op reis naar een wereld vol van vampiers, Zieners, oude legendes en mysteries. Je komt van de ene verrassing in de andere. Het boek heeft veel onverwachte wendingen en zorgt voor een ongekende spanning. De manier waarop K.R. Valgaeren er telkens in slaagt om bestaande monumenten, huizen, kastelen, … waar er geruchten rond hangen centraal te stellen in zijn boeken is ingenieus. Deze keer staat het jachthuis van de familie Misonne, in de bossen van Oud-Turnhout centraal. In de 19de eeuw zou een zekere dokter Smagghe er echels (bloedzuigers) hebben gekweekt in enorme vijvers. Tegenwoordig zou het er volgens de lokale bevolking nog steeds spoken. Zelfs VRT heeft er in augustus 2021 een aflevering van Mysterie ontrafeld aan gewijd. Het verhaal begint dan ook met een korte inleiding waarin de geschiedenis van het jachthuis kort toegelicht wordt en op de cover staat er een mistige foto van het imposante jachthuis met zijn bijzondere bouwstijl.
De pen van Valgaeren is gespekt met heel wat beeldspraak. Bovendien brengt hij de rijkdom van Nederlandse taal op een sublieme tot leven. In Bloedlijn maakt de auteur via dagboekfragmenten, geschreven door zijn hoofdpersonages, gebruik van verschillende perspectieven, waardoor hij veel diepgang creëert. Bovenal beviel zijn soms wel sarcastische humor, die soms wat verstopt zat, mij het beste.
In een nawoord krijgt de lezer wat meer toelichting over het einde. Aanvankelijk had Bloedlijn in de eerste editie een open einde, wat volgens mij meer past bij de stijl van deze auteur. Nu is het wat zeemzoeterig, romantisch, en een ietsje voorspelbaar. Het voelt als geforceerd, alsof de auteur met wat tegenzin een open einde wijzigde in een gesloten.
Momenteel wacht ik vol spanning op nieuw werk van K.R. Valgaeren, komt er nog een vervolg op Blackwell of komt er een volledig nieuw verhaal aan, met de introductie van nieuwe interessante personages? Deze auteur blijft mijn nr.1, 4.5 dik verdiende sterren.
Ergens in Turnhout wordt een tienermeisje op een bijzondere wijze gered door een anonieme man. Dit terwijl David Mayfair zijn jeugdliefde Sterre, probeert te redden van Valeth, zijn schepper. Maar dan wordt Sterre aangesproken door één van haar collega’s op school en krijgt ze van hem een mysterieus document. Bovendien heeft ze ook een paar geheimen, ze wil niet dat men weet wie ze echt is. In het verleden was zij de oorzaak van wel enkele zeer bizarre incidenten. En dan is er nog het Jachthuis in de bossen van Turnhout, met zijn Echelkuil. De geruchten doen de ronde dat het er spookt… Waarom krijgt Sterre een uitnodiging om zich er naartoe te begeven?
Dit is één van die boeken die je best begint te lezen zonder al te veel over de inhoud te weten. Zo zal het verhaal je meenemen op reis naar een wereld vol van vampiers, Zieners, oude legendes en mysteries. Je komt van de ene verrassing in de andere. Het boek heeft veel onverwachte wendingen en zorgt voor een ongekende spanning. De manier waarop K.R. Valgaeren er telkens in slaagt om bestaande monumenten, huizen, kastelen, … waar er geruchten rond hangen centraal te stellen in zijn boeken is ingenieus. Deze keer staat het jachthuis van de familie Misonne, in de bossen van Oud-Turnhout centraal. In de 19de eeuw zou een zekere dokter Smagghe er echels (bloedzuigers) hebben gekweekt in enorme vijvers. Tegenwoordig zou het er volgens de lokale bevolking nog steeds spoken. Zelfs VRT heeft er in augustus 2021 een aflevering van Mysterie ontrafeld aan gewijd. Het verhaal begint dan ook met een korte inleiding waarin de geschiedenis van het jachthuis kort toegelicht wordt en op de cover staat er een mistige foto van het imposante jachthuis met zijn bijzondere bouwstijl.
De pen van Valgaeren is gespekt met heel wat beeldspraak. Bovendien brengt hij de rijkdom van Nederlandse taal op een sublieme tot leven. In Bloedlijn maakt de auteur via dagboekfragmenten, geschreven door zijn hoofdpersonages, gebruik van verschillende perspectieven, waardoor hij veel diepgang creëert. Bovenal beviel zijn soms wel sarcastische humor, die soms wat verstopt zat, mij het beste.
In een nawoord krijgt de lezer wat meer toelichting over het einde. Aanvankelijk had Bloedlijn in de eerste editie een open einde, wat volgens mij meer past bij de stijl van deze auteur. Nu is het wat zeemzoeterig, romantisch, en een ietsje voorspelbaar. Het voelt als geforceerd, alsof de auteur met wat tegenzin een open einde wijzigde in een gesloten.
Momenteel wacht ik vol spanning op nieuw werk van K.R. Valgaeren, komt er nog een vervolg op Blackwell of komt er een volledig nieuw verhaal aan, met de introductie van nieuwe interessante personages? Deze auteur blijft mijn nr.1, 4.5 dik verdiende sterren.
August 8, 2021
De grens tussen liefde, schuld en medelijden is vaak flinterdun.
Na een veelbelovend deel één was ik erg geïntrigeerd, helaas was deel twee een teleurstelling voor mij.
Dit boek is opgebouwd uit dagboekfragmenten van verschillende personages. Daar is op zich niets mis mee, wanneer dit goed gedaan is kan dit tot een schitterend resultaat leiden. Helaas was dat hier niet het geval, om twee redenen:
- Het is een enorme stijlbreuk met deel één, dat volledig verteld wordt vanuit het perspectief van David Mayfair. Wat er aanvankelijk voor zorgde dat ik maar heel moeilijk in het verhaal kwam. Ik keek er namelijk naar uit opnieuw in het hoofd van David te kruipen.
- De dagboekfragmenten in kwestie voelden niet aan als dagboekfragmenten. Het probleem is dat wanneer mensen in hun dagboek schrijven ze dat doorgaans niet op een literaire manier doen. Wanneer je als schrijver ervoor kiest om te werken met dagboekfragmenten, dan pas je dat natuurlijk een beetje aan zodat het leesbaar blijft. Maar zoals de personages hier in hun fictieve dagboek schreven, voelde voor mij helemaal niet natuurlijk aan. Bv Sterre begint met haar hele levensverhaal te vertellen aan haar dagboek. Dat is goed als je van plan bent een autobiografie te schrijven, maar voor de meeste mensen is een dagboek gewoon voor eigen gebruik en dat weet je die dingen gewoon. Niet enkel Sterre maar ook de andere personages gebruikten veel te veel beschrijvingen en details in hun zogenaamde dagboekfragmenten, wat het voor mij allemaal nogal ongeloofwaardig maakte.
Een mens, hoe jong die ook mag zijn, herinnert zich vooral de dingen die hij of zij het liefst zou willen vergeten.
Ik vond de nieuwe personages ook niet bijster boeiend en ik blijf op mijn honger zitten wat Sterre betreft. Wat is er met deze vrouw (behalve haar uiterlijk) dat David de voorbije dertien jaar zo geobsedeerd is gebleven door haar? Ik zie het niet.
De antagonist die de auteur in de tweede helft van het boek plots uit zijn mouwen schudt, voelde voor mij als een "duivel ex machina". Waar kwam die zo plots vandaan? Dit had voor mij minder geforceerd aangevoeld als er in deel één al een klein beetje hints waren gegeven over dit personage.
En dan, last but not least: het einde. Ik zeg het niet graag, maar 'what the fuck?'
Ik weet dat open eindes bestaat en in bepaalde gevallen zelfs een artistieke meerwaarde kunnen hebben, maar in dit geval heeft het dat voor mij absoluut niet. Ik had met elk van beide opties die de lezer op het einde worden voorgeschoteld vrede kunnen nemen, maar niet met het feit dat de auteur gewoon weigert een keuze te maken en die keuze bij mij als lezer legt. Sorry, ik vind dat flauw.
Honger is hunkering. Honger is voor mij geen grollende maag, maar een broeiende storm in een zwak lichaam, een gil die zich inhoudt ter hoogte van het strottenhoofd, een gebalde vuist die strak staat om uit te halen. En niemand die wil weten wat er gebeurt wanneer de honger niet wordt gestild.
Na een veelbelovend deel één was ik erg geïntrigeerd, helaas was deel twee een teleurstelling voor mij.
Dit boek is opgebouwd uit dagboekfragmenten van verschillende personages. Daar is op zich niets mis mee, wanneer dit goed gedaan is kan dit tot een schitterend resultaat leiden. Helaas was dat hier niet het geval, om twee redenen:
- Het is een enorme stijlbreuk met deel één, dat volledig verteld wordt vanuit het perspectief van David Mayfair. Wat er aanvankelijk voor zorgde dat ik maar heel moeilijk in het verhaal kwam. Ik keek er namelijk naar uit opnieuw in het hoofd van David te kruipen.
- De dagboekfragmenten in kwestie voelden niet aan als dagboekfragmenten. Het probleem is dat wanneer mensen in hun dagboek schrijven ze dat doorgaans niet op een literaire manier doen. Wanneer je als schrijver ervoor kiest om te werken met dagboekfragmenten, dan pas je dat natuurlijk een beetje aan zodat het leesbaar blijft. Maar zoals de personages hier in hun fictieve dagboek schreven, voelde voor mij helemaal niet natuurlijk aan. Bv Sterre begint met haar hele levensverhaal te vertellen aan haar dagboek. Dat is goed als je van plan bent een autobiografie te schrijven, maar voor de meeste mensen is een dagboek gewoon voor eigen gebruik en dat weet je die dingen gewoon. Niet enkel Sterre maar ook de andere personages gebruikten veel te veel beschrijvingen en details in hun zogenaamde dagboekfragmenten, wat het voor mij allemaal nogal ongeloofwaardig maakte.
Een mens, hoe jong die ook mag zijn, herinnert zich vooral de dingen die hij of zij het liefst zou willen vergeten.
Ik vond de nieuwe personages ook niet bijster boeiend en ik blijf op mijn honger zitten wat Sterre betreft. Wat is er met deze vrouw (behalve haar uiterlijk) dat David de voorbije dertien jaar zo geobsedeerd is gebleven door haar? Ik zie het niet.
De antagonist die de auteur in de tweede helft van het boek plots uit zijn mouwen schudt, voelde voor mij als een "duivel ex machina". Waar kwam die zo plots vandaan? Dit had voor mij minder geforceerd aangevoeld als er in deel één al een klein beetje hints waren gegeven over dit personage.
En dan, last but not least: het einde. Ik zeg het niet graag, maar 'what the fuck?'
Ik weet dat open eindes bestaat en in bepaalde gevallen zelfs een artistieke meerwaarde kunnen hebben, maar in dit geval heeft het dat voor mij absoluut niet. Ik had met elk van beide opties die de lezer op het einde worden voorgeschoteld vrede kunnen nemen, maar niet met het feit dat de auteur gewoon weigert een keuze te maken en die keuze bij mij als lezer legt. Sorry, ik vind dat flauw.
Honger is hunkering. Honger is voor mij geen grollende maag, maar een broeiende storm in een zwak lichaam, een gil die zich inhoudt ter hoogte van het strottenhoofd, een gebalde vuist die strak staat om uit te halen. En niemand die wil weten wat er gebeurt wanneer de honger niet wordt gestild.
November 10, 2022
Amai, wat een vervolg!
Voor wie 'De Ziener' nog niet gelezen heeft en geen spoilers wil... gelieve dan niet verder te lezen en jezelf af te vragen waarom je op FaceBook zit en niet verder leest in De Ziener 😃
Goed, in Bloedlijn volgen we het relaas van David Mayfaire, die na zijn avontuur in Borley ook vampier is geworden. Dat laatste was het gevolg van een deal met vampier Valeth. David maakte echter de fout om te vertellen over de liefde van zijn leven die door zijn beste vriend Jude werd afgesnoept, namelijk het meisje Sterre.
Wanneer Valeth Engeland verlaat vermoed David dat uit wraak voor de afgewezen vriendschap, Valeth op jacht gaat naar Sterre. David zet de achtervolging in. De plaats waar de ultieme strijd zich zal afspelen is Turnhout. Dat een griezelverhaal zich op Belgisch grondgebied afspeelt vind ik persoonlijk schitterend. Er is enerzijds de herkenbaarheid en anderzijds voel je je net iets meer verbonden met het verhaal. De titel van het boek, 'Bloedlijn', wordt ook pas duidelijk naar het einde van het boek toe.
Het verhaal dat volgt is geschreven als ware het dagboekfragmenten van de verschillende personages. Het leest bijzonder vlot en Kevin weet als geen ander om de spanning op te drijven. In het boek krijgen we een eerbetoon aan het betere griezelverhaal, de gothic en zelfs een vleugje horror.
Valgaeren laat de levensloop van zijn verschilllende personages samenlopen in een gruwelijke plot waar natuurlijk een stevige plottwist aan te pas komt. Speciaal voor de hernieuwde editie heeft de auteur een extra hoofdstukje gemaakt dat als afsluiter dient voor het tweeluik.
Of er nog een derde deel komt? De auteur zelf zegt van niet, maar hij voegt er ook aan toe dat je nooit alles moet geloven wat schrijvers vertellen. Hij is niet alleen een meester van de gruwel, hij kan ook teasen als geen ander.
De inhoud van het verhaal wens ik niet verder te bespreken. Dat zou de pret er af halen. Het is gewoon super. Vandaag deden mijn vrouw en ik samen boodschappen. Toen we thuiskwamen stelde ze zelf voor om het avond eten klaar te maken zodat ik eindelijk de laatste pagina's kon lezen van dit boek want anders ging ik gek worden (en zij van mij).
Deze auteur moeten we koesteren. Met Kevin Valgaeren hebben we echt een grootmeester binnen het gothic genre voor wie de grootmeesters van weleer respect zouden hebben.
Voor wie 'De Ziener' nog niet gelezen heeft en geen spoilers wil... gelieve dan niet verder te lezen en jezelf af te vragen waarom je op FaceBook zit en niet verder leest in De Ziener 😃
Goed, in Bloedlijn volgen we het relaas van David Mayfaire, die na zijn avontuur in Borley ook vampier is geworden. Dat laatste was het gevolg van een deal met vampier Valeth. David maakte echter de fout om te vertellen over de liefde van zijn leven die door zijn beste vriend Jude werd afgesnoept, namelijk het meisje Sterre.
Wanneer Valeth Engeland verlaat vermoed David dat uit wraak voor de afgewezen vriendschap, Valeth op jacht gaat naar Sterre. David zet de achtervolging in. De plaats waar de ultieme strijd zich zal afspelen is Turnhout. Dat een griezelverhaal zich op Belgisch grondgebied afspeelt vind ik persoonlijk schitterend. Er is enerzijds de herkenbaarheid en anderzijds voel je je net iets meer verbonden met het verhaal. De titel van het boek, 'Bloedlijn', wordt ook pas duidelijk naar het einde van het boek toe.
Het verhaal dat volgt is geschreven als ware het dagboekfragmenten van de verschillende personages. Het leest bijzonder vlot en Kevin weet als geen ander om de spanning op te drijven. In het boek krijgen we een eerbetoon aan het betere griezelverhaal, de gothic en zelfs een vleugje horror.
Valgaeren laat de levensloop van zijn verschilllende personages samenlopen in een gruwelijke plot waar natuurlijk een stevige plottwist aan te pas komt. Speciaal voor de hernieuwde editie heeft de auteur een extra hoofdstukje gemaakt dat als afsluiter dient voor het tweeluik.
Of er nog een derde deel komt? De auteur zelf zegt van niet, maar hij voegt er ook aan toe dat je nooit alles moet geloven wat schrijvers vertellen. Hij is niet alleen een meester van de gruwel, hij kan ook teasen als geen ander.
De inhoud van het verhaal wens ik niet verder te bespreken. Dat zou de pret er af halen. Het is gewoon super. Vandaag deden mijn vrouw en ik samen boodschappen. Toen we thuiskwamen stelde ze zelf voor om het avond eten klaar te maken zodat ik eindelijk de laatste pagina's kon lezen van dit boek want anders ging ik gek worden (en zij van mij).
Deze auteur moeten we koesteren. Met Kevin Valgaeren hebben we echt een grootmeester binnen het gothic genre voor wie de grootmeesters van weleer respect zouden hebben.
November 11, 2022
“Bloedlijn” is het adembenemende vervolg van “De Ziener”. En is net zoals het eerste deel met David Mayfair een herziene versie. Deze auteur schrijft zonder moeite een gothic novel gecombineerd met een vleugje waargebeurde feiten, dat geeft voor mij toch weer die extra vibe aan spanning, want die feiten en of die mysterieuze locatie’s hebben echt bestaan. Net zoals in het vorig boek kon ik het niet nalaten om sommige zaken even op te zoeken. Prachtig is het ook wanneer deze verwerkt worden in de cover. Dus een tip lees het boek en zoek even op, maar begin wel met “De ziener” anders mis je een belangrijk stuk.
David Mayfair heeft sinds vorig jaar het tijdelijke voor het eeuwige verruild, en daar is hij bij geholpen zowel in positieve als in negatieve zin door Valveth. David vertrouwde hem zijn verhalen toe over zijn eerste en enige liefde “Sterre”. Wat hij toen nog niet kon weten, is dat Sterre een belangrijke rol ging spelen. Het is jaren geleden dat hij haar voor het laatst gezien heeft, maar hij weet dat ze groot gevaar loopt, en hij heeft er alles voor over om haar te redden. Echter staat hij voor een gevaar dat hij niet alleen aankan.
Net zoals bij “De Ziener” werd ik het verhaal ingezogen van in het begin. Zowel de sfeerbeelden als de personages worden zou mooi en duidelijk omschreven, dat het soms lijkt of je zelf in het verhaal zit. Ook zo levensecht dat het me deed omkijken, wanneer ik s’avonds nog even mijn hond uitliet en ik iets hoorde achter mij. Het boek kon ik moeilijk wegleggen, evenals het verhaal kon ik niet uit mijn hoofd zetten. Het is een relaas dat je in één ruk wenst uit te lezen als je daar de tijd voor hebt, die luxe had ik niet, maar lang heb ik er niet over gedaan. Wel iets langer waarschijnlijk dan David Mayfair er zou over doen.
David Mayfair heeft sinds vorig jaar het tijdelijke voor het eeuwige verruild, en daar is hij bij geholpen zowel in positieve als in negatieve zin door Valveth. David vertrouwde hem zijn verhalen toe over zijn eerste en enige liefde “Sterre”. Wat hij toen nog niet kon weten, is dat Sterre een belangrijke rol ging spelen. Het is jaren geleden dat hij haar voor het laatst gezien heeft, maar hij weet dat ze groot gevaar loopt, en hij heeft er alles voor over om haar te redden. Echter staat hij voor een gevaar dat hij niet alleen aankan.
Net zoals bij “De Ziener” werd ik het verhaal ingezogen van in het begin. Zowel de sfeerbeelden als de personages worden zou mooi en duidelijk omschreven, dat het soms lijkt of je zelf in het verhaal zit. Ook zo levensecht dat het me deed omkijken, wanneer ik s’avonds nog even mijn hond uitliet en ik iets hoorde achter mij. Het boek kon ik moeilijk wegleggen, evenals het verhaal kon ik niet uit mijn hoofd zetten. Het is een relaas dat je in één ruk wenst uit te lezen als je daar de tijd voor hebt, die luxe had ik niet, maar lang heb ik er niet over gedaan. Wel iets langer waarschijnlijk dan David Mayfair er zou over doen.
April 11, 2025
Het vervolg op 'De ziener' en ik vond het veel beter. Het verhaal is opgebouwd a.d.h.v. de dagboeken van de belangrijkste hoofdpersonages en dat is een interessante keuze.
Toch blijf ik de schrijver een beetje gemakzuchtig vinden.
Toch blijf ik de schrijver een beetje gemakzuchtig vinden.
January 18, 2024
You don’t “read” this book, you’re “in” it and you just can’t enough of the storylines…
November 26, 2022
Dit boek zal niet minder dan 5 sterren van mij krijgen. Het verhaal blijft boeien en blijft hangen. Eigenlijk nog veel te kort, maar lang genoeg met een fantastisch eind.
De schrijfstijl is eventjes wennen, maar daarna zit je er in als een filmisch geheel.
Niets anders dan lovende woorden, deze schrijver is een van mijn favorieten en ik zal hem zeker blijven volgen.
De schrijfstijl is eventjes wennen, maar daarna zit je er in als een filmisch geheel.
Niets anders dan lovende woorden, deze schrijver is een van mijn favorieten en ik zal hem zeker blijven volgen.
Displaying 1 - 19 of 19 reviews