What do you think?
Rate this book
SoftEarth
Bοηθάει σε κάτι η φιλοσοφία; Ωφελεί τελικά η ευφυΐα; Ή µήπως είναι καλύτερη η άγνοια και η λήθη; Πόση αλήθεια µπορούµε να προσεγγίσουµε και πόση να αντέξουµε;
Ο ιδιοφυής Εύπολις δοκιµάζεται στα κρίσιµα σταυροδρόµια της ζωής. Πρέπει να επιλέξει αν θα υπηρετήσει τη SoftEarth, µία πολιτεία όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν θυσιάσει µέρος του εαυτού τους.
Πρέπει να επιλέξει αν θα κάνει το νόµιµο ή το ηθικό, αν θα ακολουθήσει – και µε τι τίµηµα – τον µεγάλο του έρωτα, αν θα λύσει τα αινίγµατα ενός µυστηριώδους χάκερ και πολλά άλλα.
Μέσα από τις δοκιµασίες αλλάζει η ζωή του, αλλά και ο ίδιος. Κάθε δοκιµασία και κάθε αλλαγή είναι µια ευκαιρία για µεγαλύτερη ενδοσκόπηση. Δεν του αρέσει να χάνει ευκαιρίες, αλλά είναι έτοιµος να χάσει ό,τι άλλο µπορεί να χαθεί. Που θα καταλήξει όµως; Μόνο ένας Θεός θα ήξερε από πριν. Αν βέβαια υπάρχει και Αυτός.
Με φόντο την Ελλάδα του µέλλοντος, ένα αντισυµβατικό µυθιστόρηµα για την τεχνολογία αιχµής, που εξερευνά τη φύση και τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο ιδιοφυής Εύπολις δοκιµάζεται στα κρίσιµα σταυροδρόµια της ζωής. Πρέπει να επιλέξει αν θα υπηρετήσει τη SoftEarth, µία πολιτεία όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν θυσιάσει µέρος του εαυτού τους.
Πρέπει να επιλέξει αν θα κάνει το νόµιµο ή το ηθικό, αν θα ακολουθήσει – και µε τι τίµηµα – τον µεγάλο του έρωτα, αν θα λύσει τα αινίγµατα ενός µυστηριώδους χάκερ και πολλά άλλα.
Μέσα από τις δοκιµασίες αλλάζει η ζωή του, αλλά και ο ίδιος. Κάθε δοκιµασία και κάθε αλλαγή είναι µια ευκαιρία για µεγαλύτερη ενδοσκόπηση. Δεν του αρέσει να χάνει ευκαιρίες, αλλά είναι έτοιµος να χάσει ό,τι άλλο µπορεί να χαθεί. Που θα καταλήξει όµως; Μόνο ένας Θεός θα ήξερε από πριν. Αν βέβαια υπάρχει και Αυτός.
Με φόντο την Ελλάδα του µέλλοντος, ένα αντισυµβατικό µυθιστόρηµα για την τεχνολογία αιχµής, που εξερευνά τη φύση και τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης.
402 pages
Published August 1, 2022
1 person is currently reading
17 people want to read
About the author
Σωτήρης Κατσιμίχας
1 book24 followersO Σωτήρης Κατσιµίχας γεννήθηκε το 1969 στην Παιανία Αττικής. Είναι Δρ. Μηχανολόγος Μηχανικός. Σπούδασε στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1987 – 1992) και στο Imperial College of Science, Technology and Medicine, στο Λονδίνο (1993 – 1998) ως διδακτορικός φοιτητής και Research Assistant. Το 1999 ξεκίνησε να εργάζεται στη Θερµογκάζ ΑΕ, µία εισαγωγική, εµπορική και τεχνική εταιρεία µε ειδίκευση στις τεχνολογίες θέρµανσης και ψύξης, αρχικά ως υπεύθυνος πωλήσεων και τεχνικός διευθυντής. Από το 2005 είναι Διευθύνων Σύµβουλος και πρόεδρος του Δ. Σ. της Θερµογκάζ ΑΕ. Διετέλεσε, από το 2010 ως το 2019, Γενικός Γραµµατέας της Ένωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων Θέρµανσης και Ενέργειας (ΕΝ. Ε. ΕΠΙ. Θ. Ε. ). Έχει συµµετάσχει στη συγγραφή ΤΟΤΕΕ και τεχνικών κειµένων. Είναι έγγαµος και έχει 4 παιδιά.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
January 28, 2023
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Το «SoftEarth» είναι ένα «φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας» όπως γράφει και στο εξώφυλλό του. Κι αυτό δεν είναι να το παίρνει κανείς αψήφιστα. Όσοι διαβάζουμε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ή όσοι βλέπουμε ταινίες ή σειρές επιστημονικής φαντασίας, έχουμε στο νου μας ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα φιλοσοφικό κομμάτι σε αυτό που παρακολουθούμε ή διαβάζουμε. Το «SoftEarth» δεν είναι έτσι. Είναι ουσιαστικά βασισμένο στη φιλοσοφία και με βάση αυτή και τις φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων του βλέπουμε πως εξελίσσεται η ιστορία.
Το βασικό ερώτημα που θέτει ο συγγραφέας στον ήρωά του είναι αν θα ακολουθήσει το ηθικό ή το νόμιμο και από τι θα εξαρτηθεί αυτή του η απόφαση. Ο Εύπολις είναι μια ιδιοφυία. Ένας επιστήμονας που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει έρευνα στον τομέα του, να δημοσιεύει τα ευρήματά του και να χαίρει του σεβασμού της επιστημονικής κοινότητας. Όλα αυτά σε επαγγελματικό επίπεδο, γιατί σε προσωπικό επίπεδο δεν τα πάει και τόσο καλά. Ο ίδιος λέει πως έχει πάρει κάποια κιλά τελευταία που προσπαθεί να αντιμετωπίσει με το περπάτημα, κάθε φορά που επισκέπτεται το θείο του τον Ζήνωνα. Οι γονείς του δε ζουν πια, κι έτσι εκείνος είναι η μόνη οικογένεια που έχει. Όμως ο Εύπολις είναι και ερωτευμένος με μια κοπέλα, δυστυχώς όμως χωρίς ανταπόκριση. Η Δανάη τον επισκέπτεται πολύ συχνά, μιας και τη βοηθάει σε κάποιες εργασίες της. Όμως εκείνη τον θεωρεί φίλο της και δεν τον βλέπει ερωτικά.
Κάποια στιγμή, μια επαγγελματική πρόταση γίνεται στον Εύπολη. Θα πρέπει να σκεφτεί και να αποφασίσει αν θέλει να πάρει μέρος στον εγχείρημα που ονομάζεται «SoftEarth». Πρόκειται για έναν εικονικό Παράδεισο, όπου υπάρχουν ηλεκτρονικοί άνθρωποι αλλά και βιολογικοί. Η «SoftEarth» είχε φτιαχτεί για να ερευνηθεί αν οι ηλεκτρονικοί άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση, όμως χρησιμοποιείται και σε περιπτώσεις ασθενών που υποφέρουν από κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Αν το επιλέξουν, μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους στον εικονικό αυτό κόσμο. Ο Εύπολις καλείται να αποφασίσει αν θα καταγγείλει τη «SoftEarth» ως κάτι παράνομο ή αν θα δουλέψει στο μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο.
Πέρα από την επιλογή για το ηθικό ή το νόμιμο, ο συγγραφέας θέτει κι άλλα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα, ως που είναι κάποιος ικανός ή αποφασισμένος να φτάσει για τον έρωτα, για την οικογένεια ή γενικά για τους ανθρώπους που αγαπάει; Ποιο είδος κοινωνίας είναι το πιο «σωστό»; Μπορούνε οι άνθρωποι να συνεργαστούνε και να συνυπάρξουν σε μια κοινωνία σαν τη Πολιτεία του Πλάτωνα; Ή μήπως θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και να υπερέχουν σε ισχύ όλων; Μπορεί η απληστία να εξαλειφθεί ή πάντα θα καταδυναστεύει τον άνθρωπο;
Αν δεν είχατε κάποια επαφή με τη φιλοσοφία μέχρι τώρα ή αν για παράδειγμα δεν είναι κάτι που σας ενδιαφέρει, ενδεχομένως να σας δυσκολέψει το συγκεκριμένο βιβλίο, μιας και η φιλοσοφία είναι η ραχοκοκαλιά του και είναι πολλές οι φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων. Αν πάλι η φιλοσοφία είναι το φόρτε σας, τότε θα το απολαύσετε σίγουρα! Ο συγγραφέας φαίνεται να έχει εξαιρετική επαφή με το θέμα και δίνει σίγουρα πολλή τροφή για σκέψη.
Στο κομμάτι της επιστημονικής φαντασίας τώρα, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τη δημιουργία αυτής της ουτοπίας. Ο πραγματικός κόσμος, όπως τον βλέπουμε στο βιβλίο, φαίνεται να έχει επηρεαστεί πολύ από τους ιούς των τελευταίων ετών και είναι το κομμάτι που τονίζεται στο μέλλον. Κάθε τόσο ένας καινούριος ιός ανακαλύπτεται και εφαρμόζεται καραντίνα. Βέβαια, εξυπηρετεί και την πλοκή, μιας και η επιλογή της ηλεκτρονικής και μόνο παρουσίας των ανθρώπων, έναντι της φυσικής παρουσίας, επιτρέπει την ύπαρξη της «SoftEarth». Δε με ξένισε καθόλου η σκέψη ότι στο μέλλον θα ζούμε όλο και περισσότερες πανδημίες. Άλλωστε και η Hanya Yanagihara στο τρίτο μέρος του νέου της βιβλίου «Προς τον Παράδεισο» την ίδια παραδοχή κάνει. Δεν ξέρω αν είναι τρομακτική σαν σκέψη. Άλλωστε είναι πολλά τα σενάρια για το μέλλον της ανθρωπότητας και μέχρι τώρα το επικρατέστερο είναι η καταστροφή του πλανήτη και των φυσικών πόρων λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης. Αυτό το μήνα διάβασα δύο βιβλία που έβλεπαν ένα διαφορετικό μέλλον!
Το «SoftEarth» είναι ένα «φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας» όπως γράφει και στο εξώφυλλό του. Κι αυτό δεν είναι να το παίρνει κανείς αψήφιστα. Όσοι διαβάζουμε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ή όσοι βλέπουμε ταινίες ή σειρές επιστημονικής φαντασίας, έχουμε στο νου μας ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα φιλοσοφικό κομμάτι σε αυτό που παρακολουθούμε ή διαβάζουμε. Το «SoftEarth» δεν είναι έτσι. Είναι ουσιαστικά βασισμένο στη φιλοσοφία και με βάση αυτή και τις φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων του βλέπουμε πως εξελίσσεται η ιστορία.
Το βασικό ερώτημα που θέτει ο συγγραφέας στον ήρωά του είναι αν θα ακολουθήσει το ηθικό ή το νόμιμο και από τι θα εξαρτηθεί αυτή του η απόφαση. Ο Εύπολις είναι μια ιδιοφυία. Ένας επιστήμονας που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει έρευνα στον τομέα του, να δημοσιεύει τα ευρήματά του και να χαίρει του σεβασμού της επιστημονικής κοινότητας. Όλα αυτά σε επαγγελματικό επίπεδο, γιατί σε προσωπικό επίπεδο δεν τα πάει και τόσο καλά. Ο ίδιος λέει πως έχει πάρει κάποια κιλά τελευταία που προσπαθεί να αντιμετωπίσει με το περπάτημα, κάθε φορά που επισκέπτεται το θείο του τον Ζήνωνα. Οι γονείς του δε ζουν πια, κι έτσι εκείνος είναι η μόνη οικογένεια που έχει. Όμως ο Εύπολις είναι και ερωτευμένος με μια κοπέλα, δυστυχώς όμως χωρίς ανταπόκριση. Η Δανάη τον επισκέπτεται πολύ συχνά, μιας και τη βοηθάει σε κάποιες εργασίες της. Όμως εκείνη τον θεωρεί φίλο της και δεν τον βλέπει ερωτικά.
Κάποια στιγμή, μια επαγγελματική πρόταση γίνεται στον Εύπολη. Θα πρέπει να σκεφτεί και να αποφασίσει αν θέλει να πάρει μέρος στον εγχείρημα που ονομάζεται «SoftEarth». Πρόκειται για έναν εικονικό Παράδεισο, όπου υπάρχουν ηλεκτρονικοί άνθρωποι αλλά και βιολογικοί. Η «SoftEarth» είχε φτιαχτεί για να ερευνηθεί αν οι ηλεκτρονικοί άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση, όμως χρησιμοποιείται και σε περιπτώσεις ασθενών που υποφέρουν από κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Αν το επιλέξουν, μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους στον εικονικό αυτό κόσμο. Ο Εύπολις καλείται να αποφασίσει αν θα καταγγείλει τη «SoftEarth» ως κάτι παράνομο ή αν θα δουλέψει στο μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο.
Πέρα από την επιλογή για το ηθικό ή το νόμιμο, ο συγγραφέας θέτει κι άλλα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα, ως που είναι κάποιος ικανός ή αποφασισμένος να φτάσει για τον έρωτα, για την οικογένεια ή γενικά για τους ανθρώπους που αγαπάει; Ποιο είδος κοινωνίας είναι το πιο «σωστό»; Μπορούνε οι άνθρωποι να συνεργαστούνε και να συνυπάρξουν σε μια κοινωνία σαν τη Πολιτεία του Πλάτωνα; Ή μήπως θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και να υπερέχουν σε ισχύ όλων; Μπορεί η απληστία να εξαλειφθεί ή πάντα θα καταδυναστεύει τον άνθρωπο;
Αν δεν είχατε κάποια επαφή με τη φιλοσοφία μέχρι τώρα ή αν για παράδειγμα δεν είναι κάτι που σας ενδιαφέρει, ενδεχομένως να σας δυσκολέψει το συγκεκριμένο βιβλίο, μιας και η φιλοσοφία είναι η ραχοκοκαλιά του και είναι πολλές οι φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων. Αν πάλι η φιλοσοφία είναι το φόρτε σας, τότε θα το απολαύσετε σίγουρα! Ο συγγραφέας φαίνεται να έχει εξαιρετική επαφή με το θέμα και δίνει σίγουρα πολλή τροφή για σκέψη.
Στο κομμάτι της επιστημονικής φαντασίας τώρα, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τη δημιουργία αυτής της ουτοπίας. Ο πραγματικός κόσμος, όπως τον βλέπουμε στο βιβλίο, φαίνεται να έχει επηρεαστεί πολύ από τους ιούς των τελευταίων ετών και είναι το κομμάτι που τονίζεται στο μέλλον. Κάθε τόσο ένας καινούριος ιός ανακαλύπτεται και εφαρμόζεται καραντίνα. Βέβαια, εξυπηρετεί και την πλοκή, μιας και η επιλογή της ηλεκτρονικής και μόνο παρουσίας των ανθρώπων, έναντι της φυσικής παρουσίας, επιτρέπει την ύπαρξη της «SoftEarth». Δε με ξένισε καθόλου η σκέψη ότι στο μέλλον θα ζούμε όλο και περισσότερες πανδημίες. Άλλωστε και η Hanya Yanagihara στο τρίτο μέρος του νέου της βιβλίου «Προς τον Παράδεισο» την ίδια παραδοχή κάνει. Δεν ξέρω αν είναι τρομακτική σαν σκέψη. Άλλωστε είναι πολλά τα σενάρια για το μέλλον της ανθρωπότητας και μέχρι τώρα το επικρατέστερο είναι η καταστροφή του πλανήτη και των φυσικών πόρων λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης. Αυτό το μήνα διάβασα δύο βιβλία που έβλεπαν ένα διαφορετικό μέλλον!
July 14, 2023
Ένα βιβλίο πραγματικά ιδιαίτερο, που ξεχωρίζει στις προτάσεις της εγχώριας σκηνής επιστημονικής φαντασίας.
Θα είμαι ξεκάθαρος, η φιλοσοφία είναι η ραχοκοκαλιά αυτού του μυθιστορήματος. Η κεντρική ιδέα είναι αρκετά πρωτότυπη, αν και προσωπικά έχω συναντήσει παρόμοια θεματολογία (σχετικά με τεχνολογία προσομοίωσης όπου ανθρώπινες υπάρξεις ζουν αποκλεισμένες σε ένα ουτοπικό ψηφιακό περιβάλλον) στο μυθιστόρημα Μηνύματα από τα Ηλύσια Πεδία. Ωστόσο, όλο το ζουμί βρίσκεται στις συζητήσεις, όπου νομίζεις πως παρακολουθείς "λογομαχίες" ανάμεσα σε σύγχρονους Έλληνες φιλοσόφους. Υπάρχουν, επίσης, εκπλήξεις και ανατροπές στην πλοκή, υπάρχει μια ευχάριστη ωριμότητα στη γραφή, και μετά τη μέση του βιβλίου δεν λείπει ούτε το σασπένς, όταν, αναμενόμενα, αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα σε αυτόν τον θαυμαστό ψηφιακό παράδεισο.
Αγαπημένα σημεία του βιβλίου ήταν τα αινίγματα του χάκερ που ταλαιπωρεί τον Εύπολη, τα οποία βρήκα ευφυέστατα, πέραν φυσικά των συζητήσεων που ήταν απολαυστικότατες και δομημένες καθ' αυτόν τον τρόπο ώστε να αποτίουν φόρο τιμής στους μεγάλους άντρες της αρχαιότητας. Οι γνώσεις του Σωτήρη Κατσιμίχα είναι ευρύτατες και αυτό φαίνεται σε κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου.
Πέραν των ανωτέρω, όμως, οφείλω να επισημάνω πως υπάρχουν σημεία που ενω οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, οι ήρωες φιλοσοφούν σχεδόν "ξεχνώντας" τι διακυβεύεται εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν να... ψάχνουν την αφορμή να αναλύσουν τις ιδέες τους. Δεν το χρεώνω ως σφάλμα στον συγγραφέα όμως, το βιβλίο πολύ τίμια σου δηλώνει από την αρχή τι ακριβώς είναι χρησιμοποιώντας τον όρο φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας στο εξώφυλλο. Θα ήταν σαν να γκρινιάζεις από τον Σαίξπηρ γιατί οι ήρωες του μιλούν με όμορφο ποιητικό λόγο κάθε στιγμή της ημέρας. Όπως ανέφερα παραπάνω, εκτίμησα το φιλοσοφικό κομμάτι του βιβλίου, ωστόσο θεωρώ πρέπον να διευκρινίσω πως οι συγκεκριμένοι διάλογοι καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος του κειμένου.
Τα σημεία που θα ήθελα να δω διαφορετικά έχουν να κάνουν με τα κίνητρα των ηρώων και των εχθρών. Η αλήθεια είναι πως δεν με έπεισε ο τρόπος που ο Εύπολις αποφάσισε να εισέλθει στη SoftEarth, καθώς το τίμημα κατά τη γνώμη μου ήταν δυσθεώρητο. Κατανοώ πως δόθηκαν εξηγήσεις αργότερα, ο ίδιος ο συγγραφέας σπεύδει σε μεταγενέστερο χρόνο να τονίσει τα αντικρουόμενα συναισθήματα του ήρωα, ωστόσο ακόμα κι έτσι νομίζω πως έπρεπε να δοθεί ένα ισχυρότερο κίνητρο, σαν κι αυτά που είχαν οι υπάρχοντες κάτοικοι της προσομοίωσης. Απλά και ξεκάθαρα, χωρίς να υπάρχουν τα παραμικρα περιθώρια αμφισβήτησης. Και το αντίπαλο δέος, επίσης, θα ήθελα να δω έναν χαρακτήρα περισσότερο ανθρώπινο, που να δικαιολογεί τις πράξεις του με λογική. Διευκρινίζω πως δεν αφήνεται τίποτα μετέωρο ή ελλιπές, πως ουσιαστικά η κρίση ορισμένων αποφάσεων στηρίζεται σε βασικά ένστικτα, κι αυτή είναι η μοναδική μου ένσταση.
Κοντολογίς, αν αναζητάτε ένα βιβλίο με βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναζητήσεις, όμορφη γραφή, έξυπνους γρίφους, που να εξερευνεί τα όρια της ηθικής και της τεχνολογίας, το Soft Earth είναι το κατάλληλο ανάγνωσμα για εσάς.
Θα είμαι ξεκάθαρος, η φιλοσοφία είναι η ραχοκοκαλιά αυτού του μυθιστορήματος. Η κεντρική ιδέα είναι αρκετά πρωτότυπη, αν και προσωπικά έχω συναντήσει παρόμοια θεματολογία (σχετικά με τεχνολογία προσομοίωσης όπου ανθρώπινες υπάρξεις ζουν αποκλεισμένες σε ένα ουτοπικό ψηφιακό περιβάλλον) στο μυθιστόρημα Μηνύματα από τα Ηλύσια Πεδία. Ωστόσο, όλο το ζουμί βρίσκεται στις συζητήσεις, όπου νομίζεις πως παρακολουθείς "λογομαχίες" ανάμεσα σε σύγχρονους Έλληνες φιλοσόφους. Υπάρχουν, επίσης, εκπλήξεις και ανατροπές στην πλοκή, υπάρχει μια ευχάριστη ωριμότητα στη γραφή, και μετά τη μέση του βιβλίου δεν λείπει ούτε το σασπένς, όταν, αναμενόμενα, αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα σε αυτόν τον θαυμαστό ψηφιακό παράδεισο.
Αγαπημένα σημεία του βιβλίου ήταν τα αινίγματα του χάκερ που ταλαιπωρεί τον Εύπολη, τα οποία βρήκα ευφυέστατα, πέραν φυσικά των συζητήσεων που ήταν απολαυστικότατες και δομημένες καθ' αυτόν τον τρόπο ώστε να αποτίουν φόρο τιμής στους μεγάλους άντρες της αρχαιότητας. Οι γνώσεις του Σωτήρη Κατσιμίχα είναι ευρύτατες και αυτό φαίνεται σε κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου.
Πέραν των ανωτέρω, όμως, οφείλω να επισημάνω πως υπάρχουν σημεία που ενω οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, οι ήρωες φιλοσοφούν σχεδόν "ξεχνώντας" τι διακυβεύεται εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν να... ψάχνουν την αφορμή να αναλύσουν τις ιδέες τους. Δεν το χρεώνω ως σφάλμα στον συγγραφέα όμως, το βιβλίο πολύ τίμια σου δηλώνει από την αρχή τι ακριβώς είναι χρησιμοποιώντας τον όρο φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας στο εξώφυλλο. Θα ήταν σαν να γκρινιάζεις από τον Σαίξπηρ γιατί οι ήρωες του μιλούν με όμορφο ποιητικό λόγο κάθε στιγμή της ημέρας. Όπως ανέφερα παραπάνω, εκτίμησα το φιλοσοφικό κομμάτι του βιβλίου, ωστόσο θεωρώ πρέπον να διευκρινίσω πως οι συγκεκριμένοι διάλογοι καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος του κειμένου.
Τα σημεία που θα ήθελα να δω διαφορετικά έχουν να κάνουν με τα κίνητρα των ηρώων και των εχθρών. Η αλήθεια είναι πως δεν με έπεισε ο τρόπος που ο Εύπολις αποφάσισε να εισέλθει στη SoftEarth, καθώς το τίμημα κατά τη γνώμη μου ήταν δυσθεώρητο. Κατανοώ πως δόθηκαν εξηγήσεις αργότερα, ο ίδιος ο συγγραφέας σπεύδει σε μεταγενέστερο χρόνο να τονίσει τα αντικρουόμενα συναισθήματα του ήρωα, ωστόσο ακόμα κι έτσι νομίζω πως έπρεπε να δοθεί ένα ισχυρότερο κίνητρο, σαν κι αυτά που είχαν οι υπάρχοντες κάτοικοι της προσομοίωσης. Απλά και ξεκάθαρα, χωρίς να υπάρχουν τα παραμικρα περιθώρια αμφισβήτησης. Και το αντίπαλο δέος, επίσης, θα ήθελα να δω έναν χαρακτήρα περισσότερο ανθρώπινο, που να δικαιολογεί τις πράξεις του με λογική. Διευκρινίζω πως δεν αφήνεται τίποτα μετέωρο ή ελλιπές, πως ουσιαστικά η κρίση ορισμένων αποφάσεων στηρίζεται σε βασικά ένστικτα, κι αυτή είναι η μοναδική μου ένσταση.
Κοντολογίς, αν αναζητάτε ένα βιβλίο με βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναζητήσεις, όμορφη γραφή, έξυπνους γρίφους, που να εξερευνεί τα όρια της ηθικής και της τεχνολογίας, το Soft Earth είναι το κατάλληλο ανάγνωσμα για εσάς.
Read
April 28, 2024Το SoftEarth είναι από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Είναι μια ιστορία φιλοσοφικού περιεχομένου σε sci-fi πρότυπα. Αν μπορούσα να το περιγράψω με μία λέξη είναι ένας διάλογος. Ένας διάλογος των χαρακτήρων μεταξύ τους, των χαρακτήρων με τον αναγνώστη, του αναγνώστη με τον δημιουργό, του αναγνώστη με τον εαυτό του.
Αντικειμενικά είναι ένα καλογραμμένο έργο που δείχνει τη μόρφωση του συγγραφέα και φυσικά το ταλέντο του σε αυτό που κάνει. Μέσα στις σελίδες συναντάς συνεχείς προβληματισμούς που σε κάνουν να σκέφτεσαι και σε κρατάνε σε εγρήγορση. Παρά το μικρό του μέγεθος δε διαβάζεται γρήγορα και εύκολο. Θέλει χρόνο και επιμονή, αλλά αυτό το καθιστά ιδιαίτερο και όχι με την κακή έννοια.
Εκτίμησα επίσης τα πολλά συναισθήματα που μου προκάλεσε γενικά και ειδικά για τον πρωταγωνιστή. Για μένα δεν υπάρχει εξιλέωση για το οτιδήποτε. Όσο κι αν τα πράγματα ήταν προκαθορισμένα, δεν τον πίεσαν να είναι κακοποιητής και predator. Δε θεωρώ ότι υπάρχει δικαιολογία για τις πράξεις του.
Για μένα το βασικό αρνητικό και ο λόγος που επίτηδες το άφησα για λίγο καιρό στην άκρη ήταν η "λευκή" προσέγγιση πραγμάτων. Συνεχώς σε βιβλία Ευρωπαίων - Αμερικάνων τα ονόματα διανοούμενων είναι πάντα λευκά, λες και ο υπόλοιπος πλανήτης δεν συμμετέχει στη διανόηση.
Από την άλλη, η τρομοκρατία έχει συγκεκριμένο χρώμα και θρησκεία. Μόνο που κάθε λευκός δημιουργός που μας παρουσιάζει τους κακούς μουσουλμάνους δε βιώνει όσα υπομένουν μουσουλμάνοι στις πατρίδες τους. Εξαιτίας δύσκολων οικογενειακών στιγμών λόγω του πολέμου, υπομένω τη θλίψη των συγγενών μου, ενώ δεκάδες Ευρωπαίοι - Αμερικάνοι (οι πολιτικοί των οποίων φέρουν μερίδιο ευθύνης για τους φανατισμένους της Ανατολής) τοποθετούνται μονίμως με τον ίδιο τρόπο.
Οπότε σε ένα βιβλίο που μιλάμε για τη ζωώδη ανθρώπινη φύση, κάτι τέτοιο αισθάνομαι ότι αναιρεί την ίδια του την προσέγγιση.
Ο λόγος που δε βάζω βαθμολογία δεν είναι ότι δε μου άρεσε. Είναι μία συνειδητή πρόκληση προς τον αναγνώστη της κριτικής να πιάσει το βιβλίο για να δει τι έχει να προσφέρει στον ίδιο. Θεωρώ ότι είναι ένα πόνημα που θα σου προσφέρει πολλά, ακόμα κι αν δε σου αρέσει. Και φυσικά θα χαρώ να το συζητήσω με όποιον το πιάσει. Άλλωστε ο διάλογος είναι το βασικό του χαρακτηριστικό.
Ανυπομονώ για επόμενες δουλειές του συγγραφέα και να σημειώσω ότι πρόκειται για μία ευγενική ψυχή, έναν διακριτικό άνθρωπο με λεπτεπίλεπτη συμπεριφορά που σπανίζει στις μέρες μας.
Αντικειμενικά είναι ένα καλογραμμένο έργο που δείχνει τη μόρφωση του συγγραφέα και φυσικά το ταλέντο του σε αυτό που κάνει. Μέσα στις σελίδες συναντάς συνεχείς προβληματισμούς που σε κάνουν να σκέφτεσαι και σε κρατάνε σε εγρήγορση. Παρά το μικρό του μέγεθος δε διαβάζεται γρήγορα και εύκολο. Θέλει χρόνο και επιμονή, αλλά αυτό το καθιστά ιδιαίτερο και όχι με την κακή έννοια.
Εκτίμησα επίσης τα πολλά συναισθήματα που μου προκάλεσε γενικά και ειδικά για τον πρωταγωνιστή. Για μένα δεν υπάρχει εξιλέωση για το οτιδήποτε. Όσο κι αν τα πράγματα ήταν προκαθορισμένα, δεν τον πίεσαν να είναι κακοποιητής και predator. Δε θεωρώ ότι υπάρχει δικαιολογία για τις πράξεις του.
Για μένα το βασικό αρνητικό και ο λόγος που επίτηδες το άφησα για λίγο καιρό στην άκρη ήταν η "λευκή" προσέγγιση πραγμάτων. Συνεχώς σε βιβλία Ευρωπαίων - Αμερικάνων τα ονόματα διανοούμενων είναι πάντα λευκά, λες και ο υπόλοιπος πλανήτης δεν συμμετέχει στη διανόηση.
Από την άλλη, η τρομοκρατία έχει συγκεκριμένο χρώμα και θρησκεία. Μόνο που κάθε λευκός δημιουργός που μας παρουσιάζει τους κακούς μουσουλμάνους δε βιώνει όσα υπομένουν μουσουλμάνοι στις πατρίδες τους. Εξαιτίας δύσκολων οικογενειακών στιγμών λόγω του πολέμου, υπομένω τη θλίψη των συγγενών μου, ενώ δεκάδες Ευρωπαίοι - Αμερικάνοι (οι πολιτικοί των οποίων φέρουν μερίδιο ευθύνης για τους φανατισμένους της Ανατολής) τοποθετούνται μονίμως με τον ίδιο τρόπο.
Οπότε σε ένα βιβλίο που μιλάμε για τη ζωώδη ανθρώπινη φύση, κάτι τέτοιο αισθάνομαι ότι αναιρεί την ίδια του την προσέγγιση.
Ο λόγος που δε βάζω βαθμολογία δεν είναι ότι δε μου άρεσε. Είναι μία συνειδητή πρόκληση προς τον αναγνώστη της κριτικής να πιάσει το βιβλίο για να δει τι έχει να προσφέρει στον ίδιο. Θεωρώ ότι είναι ένα πόνημα που θα σου προσφέρει πολλά, ακόμα κι αν δε σου αρέσει. Και φυσικά θα χαρώ να το συζητήσω με όποιον το πιάσει. Άλλωστε ο διάλογος είναι το βασικό του χαρακτηριστικό.
Ανυπομονώ για επόμενες δουλειές του συγγραφέα και να σημειώσω ότι πρόκειται για μία ευγενική ψυχή, έναν διακριτικό άνθρωπο με λεπτεπίλεπτη συμπεριφορά που σπανίζει στις μέρες μας.
May 20, 2023
Δεν νομίζω να έχω αντιπαθήσει περισσότερο κεντρικό χαρακτήρα βιβλίου! Παρόλα αυτά ο Σωτήρης με πήρε από το χέρι και μέσα από τα δεινά του πρωταγωνιστή του με έκανε να τον κατανοήσω και στο τέλος να τον συμπαθήσω. Αν ο όρος επιστημονική φαντασία σας τρομάζει, αφήστε τον στην άκρη! Είναι ένα ταξίδι φιλοσοφίας. Ένα ταξίδι στην αναγνώριση κομματιών και σκέψεων που ίσως ποτέ μας δεν έχουμε πάρει μια ανάσα από την καθημερινότητα να τα ...φιλοσοφήσουμε. Απολαυστικές συζητήσεις. Σοκαριστικές αποκαλύψεις και ένα φινάλε που συναγωνίζεται αρχαιοελληνική τραγωδία!
August 19, 2023
Αγαπώ τα βιβλία που σε βάζουν σε σκέψεις. Πρωτότυπο, με αγωνία και ανατροπές, με τόσα θεματα να πραγματεύεται σε βάθος. Η θρησκεία, οι επιστήμες, οι υπαρξιακές και φιλοσοφικές αναζητήσεις, η πολιτική, η ηθική, η ενσυναίσθηση κ.ά. συνιστούν τον πυρήνα του.
Αρχικά, είχα ένα φόβο για το ειδος, καθώς ειναι το πρώτο φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που διαβάζω, αλλά πολύ γρήγορα οι αμφιβολίες μου εξανεμίστηκαν.
Το προτείνω σίγουρα στους λάτρεις του είδους. Και όσοι πιστεύετε ότι δεν τα πάτε καλά με τα sci-fi, think twice!
Πολλα πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα👏🏻 Σίγουρα θα ήθελα και συνέχεια..
Αρχικά, είχα ένα φόβο για το ειδος, καθώς ειναι το πρώτο φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που διαβάζω, αλλά πολύ γρήγορα οι αμφιβολίες μου εξανεμίστηκαν.
Το προτείνω σίγουρα στους λάτρεις του είδους. Και όσοι πιστεύετε ότι δεν τα πάτε καλά με τα sci-fi, think twice!
Πολλα πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα👏🏻 Σίγουρα θα ήθελα και συνέχεια..
October 29, 2025
Το Soft Earth του Σωτήρη Κατσιμίχα ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που δεν θέτουν απλά ερωτήματα αλλά σε αναγκάζουν να τα βιώσεις στο πετσί σου. Είναι μια εμπειρία ανάγνωσης που σε καλεί να αμφισβητήσεις όσα θεωρείς δεδομένα για τον άνθρωπο, τη συνείδηση και την ίδια την πραγματικότητα. Ο συγγραφέας, χωρίς να κρύβεται πίσω από το πρόσχημα της επιστημονικής φαντασίας, στήνει ένα φιλοσοφικό θρίλερ ιδεών, όπου ο έρωτας, η ηθική και η τεχνολογία συγκρούονται μέχρι τελικής πτώσης.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Εύπολις Στεφανόπουλος, ένας επιστήμονας και στοχαστής, που ζει σε μια Ελλάδα πενήντα χρόνια μετά και σε μια εποχή διαρκών πανδημιών, περιβαλλοντικής ασφυξίας και υπερεξάρτησης από την τεχνολογία. Η ζωή του ανατρέπεται όταν καλείται να συμμετάσχει σε ένα φιλόδοξο project. Η Soft Earth –όπως ονομάζεται το project– είναι ένας εικονικός παράδεισος όπου οι άνθρωποι μπορούν να μεταφορτώσουν τη συνείδησή τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν ως ψηφιακές οντότητες. Ένα φιλόδοξο πείραμα που υπόσχεται αθανασία – ή μήπως καταδίκη;
Ο Σωτήρης χειρίζεται την κεντρική ιδέα με συγκλονιστική ωριμότητα. Δεν τον ενδιαφέρει η τεχνολογία αυτή καθαυτή, αλλά η ηθική της αντανάκλαση θέτοντας καυτά ερωτήματα όπως:
Τι σημαίνει να ζεις χωρίς σώμα;
Μπορεί ένα τεχνητό ον να αποκτήσει συνείδηση;
Και, κυρίως, ποιο είναι το όριο ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό;
Απαντήσεις δεν δίνονται, μόνο τροφή για σκέψη. Ο συγγραφέας τις τοποθετεί σε έναν σφιχτό ιστό διαλόγων, με τον θείο Ζήνωνα να λειτουργεί ως σύγχρονος Σωκράτης – καθρέφτης αλλά και αντίλογος του ήρωα. Οι συζητήσεις τους είναι ολοζώντανες, διαφωτιστικές χωρίς ίχνος διδακτισμού.
Για τη δομή του βιβλίου δεν έχω να πω και πολλά, είναι απλά άρτιο κατά τη γνώμη μου, με πολύ ωραίο ρυθμό και προσεγμένη κλιμάκωση. Η αφήγηση κυλάει ρέουσα, με ανατροπές, μυστήριο κι έναν υποδόριο λυρισμό. Ο Εύπολις, αντιήρωας και καθρέφτης της εποχής, εξελίσσεται μέσα από τον πόνο και τις απώλειες, μα τελικά φτάνει εκεί όπου συναντιούνται η επιστήμη, ο έρωτας και η πίστη – και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος.
Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης εισέρχεται σε έναν κόσμο όπου ο φόβος έχει γίνει πολιτική και η επίπλαστη ζωή υπόσχεται σωτηρία. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Εύπολις, παγιδευμένος ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, καλείται να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν όχι μόνο το μέλλον του, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας. Αναφέρεται μάλιστα στη σελίδα 156: «Δυστυχώς, αν δεν συμβεί το κακό, ο άνθρωπος δεν παίρνει μέτρα. Αλλά όταν συμβεί το κακό, τις περισσότερες φορές είναι αργά»
Αυτό το πολύ απλό αλλά συγχρόνως πικρό και σχεδόν μοιρολατρικό σχόλιο, συνοψίζει την πεμπτουσία του Soft Earth, τον φαύλο κύκλο της ύβρεως και της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.
Κι όμως, μέσα στο σκοτάδι, υπάρχει φως. Ο Σωτήρης καταφέρνει να εμφυσήσει συγκίνηση ακόμη και στις πιο ψυχρές, τεχνοκρατικές σκηνές. Σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία του βιβλίου κατά τη γνώμη μου, δημιουργεί μια εικόνα, που προσωπικά με έκανε να ανατριχιάσω καθώς η φαντασία μου τη ζωντάνεψε μέσα στο μυαλό μου: «Η μονάδα με τον εγκέφαλο έφτασε μπροστά από τον γυάλινο κύβο. Ένα ρομπότ τη σήκωσε και την απόθεσε αργά σε μια εσοχή, όπως η μάνα βάζει απαλά το βρέφος στο λίκνο»
Η εικόνα αυτή, σχεδόν ποιητική, λειτουργεί σαν σύμβολο· η τεχνολογία που μιμείται τον άνθρωπο. Και η μίμηση αυτή, γεμάτη –παραδόξως– τρυφερότητα, καθρεφτίζει την ελπίδα πως ακόμα και μέσα στα ηλεκτρονικά κυκλώματα μπορεί να χωρέσει κάποιου είδους ψυχή.
Για να κλείσω, το Soft Earth είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που μιλά για την ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όριά του και, ταυτόχρονα, για την τραγικότητα αυτής της ίδιας της ανάγκης. Και όπως ακριβώς στην αρχαία τραγωδία, ο ήρωας κατανοεί την ύβρη του όταν είναι ήδη αργά.
Αν λοιπόν αγαπάτε τα βιβλία που σας αφήνουν σιωπηλούς στο τέλος, με το βλέμμα να αιωρείται κάπου ανάμεσα στο τι διάβασα και τι είμαι, τότε αυτό το μυθιστόρημα είναι για εσάς. Ένα στοχαστικό και βαθιά ανθρώπινο έργο, που δεν υπόσχεται απαντήσεις, αλλά προσφέρει κάτι πολύ σημαντικότερο· ερωτήματα που μένουν.
Καλή ανάγνωση!
www.yiotavasileiou.gr | https://vivliografika.blogspot.com/
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Εύπολις Στεφανόπουλος, ένας επιστήμονας και στοχαστής, που ζει σε μια Ελλάδα πενήντα χρόνια μετά και σε μια εποχή διαρκών πανδημιών, περιβαλλοντικής ασφυξίας και υπερεξάρτησης από την τεχνολογία. Η ζωή του ανατρέπεται όταν καλείται να συμμετάσχει σε ένα φιλόδοξο project. Η Soft Earth –όπως ονομάζεται το project– είναι ένας εικονικός παράδεισος όπου οι άνθρωποι μπορούν να μεταφορτώσουν τη συνείδησή τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν ως ψηφιακές οντότητες. Ένα φιλόδοξο πείραμα που υπόσχεται αθανασία – ή μήπως καταδίκη;
Ο Σωτήρης χειρίζεται την κεντρική ιδέα με συγκλονιστική ωριμότητα. Δεν τον ενδιαφέρει η τεχνολογία αυτή καθαυτή, αλλά η ηθική της αντανάκλαση θέτοντας καυτά ερωτήματα όπως:
Τι σημαίνει να ζεις χωρίς σώμα;
Μπορεί ένα τεχνητό ον να αποκτήσει συνείδηση;
Και, κυρίως, ποιο είναι το όριο ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό;
Απαντήσεις δεν δίνονται, μόνο τροφή για σκέψη. Ο συγγραφέας τις τοποθετεί σε έναν σφιχτό ιστό διαλόγων, με τον θείο Ζήνωνα να λειτουργεί ως σύγχρονος Σωκράτης – καθρέφτης αλλά και αντίλογος του ήρωα. Οι συζητήσεις τους είναι ολοζώντανες, διαφωτιστικές χωρίς ίχνος διδακτισμού.
Για τη δομή του βιβλίου δεν έχω να πω και πολλά, είναι απλά άρτιο κατά τη γνώμη μου, με πολύ ωραίο ρυθμό και προσεγμένη κλιμάκωση. Η αφήγηση κυλάει ρέουσα, με ανατροπές, μυστήριο κι έναν υποδόριο λυρισμό. Ο Εύπολις, αντιήρωας και καθρέφτης της εποχής, εξελίσσεται μέσα από τον πόνο και τις απώλειες, μα τελικά φτάνει εκεί όπου συναντιούνται η επιστήμη, ο έρωτας και η πίστη – και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος.
Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης εισέρχεται σε έναν κόσμο όπου ο φόβος έχει γίνει πολιτική και η επίπλαστη ζωή υπόσχεται σωτηρία. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Εύπολις, παγιδευμένος ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, καλείται να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν όχι μόνο το μέλλον του, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας. Αναφέρεται μάλιστα στη σελίδα 156: «Δυστυχώς, αν δεν συμβεί το κακό, ο άνθρωπος δεν παίρνει μέτρα. Αλλά όταν συμβεί το κακό, τις περισσότερες φορές είναι αργά»
Αυτό το πολύ απλό αλλά συγχρόνως πικρό και σχεδόν μοιρολατρικό σχόλιο, συνοψίζει την πεμπτουσία του Soft Earth, τον φαύλο κύκλο της ύβρεως και της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.
Κι όμως, μέσα στο σκοτάδι, υπάρχει φως. Ο Σωτήρης καταφέρνει να εμφυσήσει συγκίνηση ακόμη και στις πιο ψυχρές, τεχνοκρατικές σκηνές. Σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία του βιβλίου κατά τη γνώμη μου, δημιουργεί μια εικόνα, που προσωπικά με έκανε να ανατριχιάσω καθώς η φαντασία μου τη ζωντάνεψε μέσα στο μυαλό μου: «Η μονάδα με τον εγκέφαλο έφτασε μπροστά από τον γυάλινο κύβο. Ένα ρομπότ τη σήκωσε και την απόθεσε αργά σε μια εσοχή, όπως η μάνα βάζει απαλά το βρέφος στο λίκνο»
Η εικόνα αυτή, σχεδόν ποιητική, λειτουργεί σαν σύμβολο· η τεχνολογία που μιμείται τον άνθρωπο. Και η μίμηση αυτή, γεμάτη –παραδόξως– τρυφερότητα, καθρεφτίζει την ελπίδα πως ακόμα και μέσα στα ηλεκτρονικά κυκλώματα μπορεί να χωρέσει κάποιου είδους ψυχή.
Για να κλείσω, το Soft Earth είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που μιλά για την ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όριά του και, ταυτόχρονα, για την τραγικότητα αυτής της ίδιας της ανάγκης. Και όπως ακριβώς στην αρχαία τραγωδία, ο ήρωας κατανοεί την ύβρη του όταν είναι ήδη αργά.
Αν λοιπόν αγαπάτε τα βιβλία που σας αφήνουν σιωπηλούς στο τέλος, με το βλέμμα να αιωρείται κάπου ανάμεσα στο τι διάβασα και τι είμαι, τότε αυτό το μυθιστόρημα είναι για εσάς. Ένα στοχαστικό και βαθιά ανθρώπινο έργο, που δεν υπόσχεται απαντήσεις, αλλά προσφέρει κάτι πολύ σημαντικότερο· ερωτήματα που μένουν.
Καλή ανάγνωση!
www.yiotavasileiou.gr | https://vivliografika.blogspot.com/
May 14, 2023
4.5⭐
Ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον βιβλίο που συνδυάζει την φιλοσοφία με την επιστημονική φαντασία. Ωω ναι, ακριβώς αυτό!!
Το βρήκα αρκετά πρωτότυπο, καθώς δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο και μου άρεσε πολύ τόσο η ιστορία και η πλοκή όσο και οι φιλοσοφικές συζητήσεις των πρωταγωνιστών που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες γιατί βάζουν και τον αναγνώστη σε σκέψεις για πολλά θέματα γύρω από την φιλοσοφία, την θρησκεία, την πολιτική και την επιστήμη.
Πολύ ωραία γραφή, δυνατή και γρήγορη πλοκή που σε κρατάει, με πολλές ανατροπές, ειδικά προς το τέλος. Ενδιαφέροντες χαρακτήρες και οι διάλογοι-συζητήσεις τους, εξαιρετικά βαθυστόχαστοι γύρω από μια ποικιλία θεμάτων που προβληματίζουν κάθε άνθρωπο.
Προσωπικά το απόλαυσα και βρήκα τον εαυτό μου να το διαβάζει με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς με έκανε να προβληματιστώ για πολλά
Το προτείνω ανεπιφύλακτα, ειδικά σε όσους αρέσει η φιλοσοφία και η επιστημονική φαντασία αλλά και σε όσους θέλουν να διαβάσ��υν κάτι διαφορετικό.
🦊
Ολοκληρωμένη παρουσίαση στο blog μου: www.bookfoxy.wordpress.com
Ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον βιβλίο που συνδυάζει την φιλοσοφία με την επιστημονική φαντασία. Ωω ναι, ακριβώς αυτό!!
Το βρήκα αρκετά πρωτότυπο, καθώς δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο και μου άρεσε πολύ τόσο η ιστορία και η πλοκή όσο και οι φιλοσοφικές συζητήσεις των πρωταγωνιστών που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες γιατί βάζουν και τον αναγνώστη σε σκέψεις για πολλά θέματα γύρω από την φιλοσοφία, την θρησκεία, την πολιτική και την επιστήμη.
Πολύ ωραία γραφή, δυνατή και γρήγορη πλοκή που σε κρατάει, με πολλές ανατροπές, ειδικά προς το τέλος. Ενδιαφέροντες χαρακτήρες και οι διάλογοι-συζητήσεις τους, εξαιρετικά βαθυστόχαστοι γύρω από μια ποικιλία θεμάτων που προβληματίζουν κάθε άνθρωπο.
Προσωπικά το απόλαυσα και βρήκα τον εαυτό μου να το διαβάζει με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς με έκανε να προβληματιστώ για πολλά
Το προτείνω ανεπιφύλακτα, ειδικά σε όσους αρέσει η φιλοσοφία και η επιστημονική φαντασία αλλά και σε όσους θέλουν να διαβάσ��υν κάτι διαφορετικό.
🦊
Ολοκληρωμένη παρουσίαση στο blog μου: www.bookfoxy.wordpress.com
October 15, 2025
ένα πραγματικά διαφορετικό βιβλίο.
κινείται με εξαιρετική μαεστρία ανάμεσα στην μελωντολογική φαντασία και την φιλοσοφία.
σίγουρα 1 βιβλίο που ενδιαφέρει ένα μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού
κινείται με εξαιρετική μαεστρία ανάμεσα στην μελωντολογική φαντασία και την φιλοσοφία.
σίγουρα 1 βιβλίο που ενδιαφέρει ένα μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού
August 20, 2023
Αν υπήρχε ένας τόπος, ένα περιβάλλον με μηδενική βία, χωρίς πολιτικές διαμάχες, πανηδονιστικό και γεμάτο με όλα τα αγαθά του κόσμου διαθέσιμα για όλους χωρίς διακρίσεις θα δεχόσασταν να ζήσετε εκεί; Ακόμη κι αν ήταν ψηφιακό και όχι πραγματικό; Kι αν έπρεπε να κρατήσετε ζωντανό μόνο τον εγκέφαλό σας και να αποχαιρετήσετε για πάντα το υπόλοιπο σώμα σας; Καλώς ήλθατε στη SoftEarth, τον παράδεισο επί γης… ή μάλλον επί σύνδεσης!
Το μυθιστόρημα του Σωτήρη Κατσιμίχα με γέμισε ποικίλα συναισθήματα από την αρχή ως το τέλος, μου έθεσε διλήμματα, με δίδαξε φιλοσοφία και ηθική, μου σύστησε έναν κόσμο ψεύτικο και ταυτόχρονα τόσο όμορφο ενώ την ίδια στιγμή ξεδιπλωνόταν μια πλοκή γεμάτη ανατροπές και συγκινητικές στιγμές. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Εύπολις Στεφανόπουλος, 34 ετών, μια διάνοια που σπούδαζε σε μεγαλύτερες τάξεις από την ηλικία του και τελικά ακολούθησε σπουδαία ακαδημαϊκή καριέρα. Τώρα εργάζεται στην Kaenobios, μια πολυεθνική φαρμακευτική και βιοτεχνολογική εταιρεία, καινοτόμα στην ανάπτυξη εμβολίων και φαρμάκων για όλες τις πανδημίες που εμφανίζονται πλέον κάθε τρία με πέντε χρόνια. Βασικό του αντικείμενο είναι η παραγωγή μιας in vitro πρώιμης μορφής τεχνητών εγκεφαλικών κυττάρων. ζωή του αλλάζει για πάντα όταν τον ζητάει ο CEO και συνιδρυτής της εταιρείας Εμάνουελ Πέρεζ, ο οποίος του δείχνει και μια άλλη πλευρά του φορέα για τον οποίο εργάζεται. Τι ετοιμάζεται πίσω από τις κλειστές πόρτες και τι συνέπειες θα έχει στην ανθρωπότητα; Τι είναι το πρόγραμμα SoftEarth; Μια ευχάριστη νότα στη ζωή του είναι η φίλη του, Δανάη, που κάνει μεταπτυχιακό στη Βιοτεχνολογία. Ο Πόλης είναι τσιμπημένος με την κοπέλα και απασχολεί τον εαυτό του με όλα αυτά τα ηθικά προβλήματα που εμποδίζουν κάποιον να εκφράσει τα αισθήματά του για να μη χαθεί κάτι πολύτιμο. Μόνος εν ζωή συγγενής μετά τον διαδοχικό θάνατο των γονιών του Εύπολη είναι ο θείος Ζήνων Παλαιοδήμος, αδελφός της μητέρας του, με σπουδές στην ελληνική φιλοσοφία, εξ ου και κάνει διαρκώς τέτοιες συζητήσεις με τον ανιψιό του.
Όλα αυτά διαδραματίζονται στο 2071, όπου τα δεδομένα και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει δραματικά, με τις τρομοκρατικές επιθέσεις να αποτελούν συχνό φαινόμενο, με την κλιματική αλλαγή να χειροτερεύει, με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας να είναι συχνές λόγω αυτών των τρομοκρατικών χτυπημάτων και των πανδημιών κι αυτό οδηγεί σε διά νόμου απόφαση οι άνθρωποι, αν το επιθυμούν, να σταματήσουν να έχουν φυσική παρουσία οπουδήποτε λόγω των αυξανόμενων κινδύνων. Είναι ξεκάθαρο πως οι φανατικοί κρατούν τον πλανήτη πίσω. Ταυτόχρονα, η τεχνολογία έχει προχωρήσει σε δυσθεώρητα ύψη, αλλάζοντας ριζικά τους ηθικούς κανόνες της ανθρωπότητας, φτάνοντας ίσως στο σημείο η προσομοίωση της πραγματικότητας να βάλει ταφόπλακα στην έννοια της ψυχής και του Θεού. Πάντως, όταν ένας ισχυρός υπολογιστής τρέχει μια πολύ πιστή προσομοίωση της πραγματικότητας, μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα ζουν κάποια εικονικά άτομα κι αυτά είτε δεν έχουν κάτι το ξεχωριστό από την υπόλοιπη προσομοίωση είτε αποκτούν τόσο πολύπλοκη σκέψη που τελικά αναπτύσσουν ένα είδος συνείδησης. Θα γίνει ποτέ αυτό; Κι αν ναι, υπό ποιες συνθήκες; Πώς θα αλλάξει ριζικά η έρευνα για το πώς λειτουργεί η συνείδηση; Τι θα μπορούσε να είναι παράνομο σε μια προσομοίωση; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει κομμάτι της και τι συμπεράσματα μπορεί να βγουν από αυτό; Τι είναι παράνομο σε όλη αυτήν τη δραστηριότητα; Ποιος θέλει να ζήσει σε μια εικονική πραγματικότητα κι επομένως ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας επιλογής; Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα γεγονότων, φαντασίας και σκέψεων, χωράει και ο έρωτας; Ω ναι και μάλιστα οδηγεί, όπως κάθε φορά, σε απονενοημένες και βιαστικές πράξεις, οπότε τι γίνεται στη συνέχεια; Τι θα συμβεί όταν η απόφαση είναι ειλημμένη και δεν υπάρχει επιστροφή; Τα αισθήματα, η αγάπη, μια νέα πραγματικότητα, θα είναι τα ίδια και μετά; Κι αν αλλάξει κάτι;
Ο συγγραφέας έστησε ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό σύμπαν που διέπεται από σημαντικά ηθικά και πρακτικά διλήμματα, το ενέταξε σε ένα δυστοπικό μελλοντικό περιβάλλον κι έστησε μια έξυπνη πλοκή γύρω από έναν κεντρικό αντι-ήρωα. Ο σχεδιασμός της SoftEarth είναι άρτια δομημένος απ’ όλες τις απόψεις και ο λόγος ύπαρξής της ικανοποιητικά τεκμηριωμένος. Οι ανατροπές που συνάντησα κατά την ανάγνωση είναι πάρα πολλές ενώ σταδιακά μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση, οπότε διαπιστώνουμε πως ο συγγραφέας έχει στήσει έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, τον οποίο σπάει την κατάλληλη στιγμή και δείχνει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα για να ακολουθήσει μια σειρά από αντιδράσεις που δείχνουν την ανθρωπιά και την τρυφερότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο μηχανοκίνητο, άψυχο, κατευθυνόμενο, επίπλαστο περιβάλλον. Ο Εύπολης βλέπει τη ζωή του να ανατρέπεται, μαθαίνει πράγματα για το παρελθόν του που δεν ήξερε και πρέπει να αντιδράσει. Θα εκδικηθεί ή θα συγχωρέσει; Θα τιμωρήσει ή θα προχωρήσει παραπέρα;
Σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης οι συζητήσεις μεταξύ θείου και ανιψιού με έμαθαν πολλά πράγματα για την ιστορία και την εξέλιξη της φιλοσοφίας ειδικότερα και του ανθρώπινου είδους μέσα από αυτήν γενικότερα. Εύληπτα και απλά δοσμένες πληροφορίες, συμπυκνωμένες και όχι μακροσκελείς, διασκορπισμένες σε όλο το βιβλίο, δε βαραίνουν το κείμενο και δεν καθυστερούν την ανάγνωση. Τι είναι φιλοσοφία, πότε και πού και υπό ποιες συνθήκες γεννήθηκε, γιατί τα μαθηματικά δε θεωρούνται μέρος αυτής και πολλές άλλες ερωτήσεις στήνουν γερές βάσεις αυτογνωσίας και αντίληψης του γύρω μας κόσμου. Πλατωνιστές και Αριστοτελικοί, εξέλιξη και Θεός, νόμος και ηθική, Κρίτων και Σωκράτης, φανατικοί και μετριοπαθείς, Πολιτεία και πολιτεία, χρόνος και στιγμή, ευτυχία και μιζέρια, γνώση και ευφυία είναι μερικά μόνο από τα δίπολα που απασχόλησαν την ανθρώπινη διανόηση και τη βοήθησαν να προχωράει κάθε φορά και άλλο ένα βήμα. Ναι, μπορεί κάποιος να προσπεράσει τα χωρία αυτά και να βυθιστεί στην καθαυτή ιστορία, τα θεωρώ όμως απαραίτητα και καθόλου περιττά για έναν και μόνο λόγο: γιατί ο άνθρωπος γεννιέται πάντα με φιλομαθή διάθεση, την οποία προσπαθεί να καλύψει με τη σκέψη και τον λογισμό, γνωρίσματα που τον βοήθησαν να υλοποιήσει μεγάλα επιτεύγματα, επομένως πρέπει να ξέρουμε καλά το πριν, δηλαδή το χτες, ώστε να κατανοήσουμε γιατί φτάσαμε ως το σήμερα, στο παρόν, μέσα στο οποίο εντάσσεται η πλοκή του μυθιστορήματος αλλά ακόμη και η δική μας ζωή. Όλα τα διλήμματα, οι ηθικές απόψεις, τα επιστημονικά επιτεύγματα είναι απότοκα της μακράς πορείας της φιλοσοφίας και ενδεικτικά των ανθρώπινων δυνατοτήτων, οπότε πιστεύω πως έχουν θέση μέσα στο μυθιστόρημα.
Επί τη ευκαιρία να σημειώσω εδώ ένα απόλυτα αληθινό απόσπασμα που μου γέννησε μια από τις πολλές σκέψεις που με συντρόφεψαν κατά την ανάγνωση: «-…πότε, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεκίνησαν οι πολίτες των δυτικών χωρών να παίρνουν ηλίθιες αποφάσεις; -Νομίζω ήταν τη δεκαετία του 2010, με τον Τραμπ και το Brexit. -Και γιατί ξεκίνησαν τότε οι άνθρωποι να ψηφίζουν ηλίθια; -Για εθνικιστικούς λόγους, βασικά. -Έχεις καμία εξήγηση, Πόλη, γιατί ο εθνικισμός κορυφώθηκε εβδομήντα χρόνια μετά τον πόλεμο;… Ήταν τότε η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου. Όσο ζούσαν οι άνθρωποι που έζησαν ή άκουσαν από πρώτο χέρι τη φρίκη του πολέμου, η πλειοψηφία στα δυτικά κράτη ψήφιζε με κάποια σχετική σύνεση. Όταν οι άνθρωποι που ήξεραν τι σημαίνει πόλεμος εξέλειψαν, τότε οι εκλογικές αποφάσεις ξαναέγιναν παράλογες… πάρθηκαν από ανθρώπους που πίστευαν ότι δεν έγινε και τίποτα αν διακινδυνεύσουμε και έναν μικρό πόλεμο» (σελ. 122). Ο συγγραφέας προοικονομεί: «Οι άνθρωποι, για να διατηρήσουν την ελευθερία στη ζωή, έπρεπε να περιορίσουν την ελευθερία στην έκφραση» (σελ. 77). Ακόμη και η ελάχιστη λογοτεχνικότητα που διακρίνει το στυλ γραφής προκαλεί ανατριχίλα από τις εικόνες που γεννιούνται μέσα από τις περιγραφές: «Η μονάδα με τον εγκέφαλο έφτασε μπροστά από τον γυάλινο κύβο. Ένα ρομπότ τη σήκωσε και την απόθεσε αργά σε μια εσοχή, όπως η μάνα βάζει απαλά το βρέφος το λίκνο» (σελ. 103).
Η σοφία, η λογική και η ανθρωπότητα βιάζονται κατ’ εξακολούθηση από την τεχνολογία κι αυτό είναι μια πραγματικότητα που καταγράφεται στο μυθιστόρημα του Σωτήρη Κατσιμίχα «SoftEarth» με έξυπνη πλοκή και βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο. Πρόκειται για ένα δυστοπικό μυθιστόρημα με ήρωα έναν άντρα που δε θεωρεί τον εαυτό του όμορφο κι αυτό θα τον οδηγήσει να κάνει απονενοημένα διαβήματα και να ακολουθήσει μια πορεία ζωής χωρίς επιστροφή. Διαχρονικές αλήθειες, καταγεγραμμένες με σκληρό τρόπο, ανατρεπτικές εξελίξεις, ένα ψηφιακό και τεχνητό σύμπαν που μοιάζει με παράδεισο αλλά κάτω από το έδαφός του σιγοβράζει μια πρωτόγνωρη κόλαση και σημαντικές πληροφορίες για τις εξελίξεις της φιλοσοφίας και της ανθρώπινης νόησης είναι μερικά μόνο από τα θετικά γνωρίσματα ενός πρωτότυπου, καλογραμμένου βιβλίου που με έβαλε σε σκέψεις και με γέμισε αγωνία ως την τελευταία σελίδα.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«-Η ιστορία έχει πολλούς παράγοντες, Μόιρα. Δεν μπορείς να πεις ότι μόνο ένας είναι ο αποφασιστικός. Είναι σαν να λες ότι ένας αγώνας μπάσκετ κρίθηκε από το τελευταίο σουτ, ενώ όλα τα προηγούμενα σουτ έδιναν επίσης πόντους» (σελ. 156).
«Δυστυχώς, αν δεν συμβεί το κακό, ο άνθρωπος δεν παίρνει μέτρα. Αλλά όταν συμβεί το κακό, τις περισσότερες φορές είναι αργά» (σελ. 156).
«-Ναι αλλά ένας διαταραγμένος αρκεί για να τα καταστρέψει όλα. -Δεν αρκεί, Πόλη, αν οι υπόλοιποι δεν του δώσουν τη δυνατότητα. Και στην περίπτωση του Χίτλερ, ήταν κάποια εκατομμύρια ψηφοφόρων που του έδωσαν την ισχύ» (σελ. 157).
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/softearth-%cf%...
Το μυθιστόρημα του Σωτήρη Κατσιμίχα με γέμισε ποικίλα συναισθήματα από την αρχή ως το τέλος, μου έθεσε διλήμματα, με δίδαξε φιλοσοφία και ηθική, μου σύστησε έναν κόσμο ψεύτικο και ταυτόχρονα τόσο όμορφο ενώ την ίδια στιγμή ξεδιπλωνόταν μια πλοκή γεμάτη ανατροπές και συγκινητικές στιγμές. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Εύπολις Στεφανόπουλος, 34 ετών, μια διάνοια που σπούδαζε σε μεγαλύτερες τάξεις από την ηλικία του και τελικά ακολούθησε σπουδαία ακαδημαϊκή καριέρα. Τώρα εργάζεται στην Kaenobios, μια πολυεθνική φαρμακευτική και βιοτεχνολογική εταιρεία, καινοτόμα στην ανάπτυξη εμβολίων και φαρμάκων για όλες τις πανδημίες που εμφανίζονται πλέον κάθε τρία με πέντε χρόνια. Βασικό του αντικείμενο είναι η παραγωγή μιας in vitro πρώιμης μορφής τεχνητών εγκεφαλικών κυττάρων. ζωή του αλλάζει για πάντα όταν τον ζητάει ο CEO και συνιδρυτής της εταιρείας Εμάνουελ Πέρεζ, ο οποίος του δείχνει και μια άλλη πλευρά του φορέα για τον οποίο εργάζεται. Τι ετοιμάζεται πίσω από τις κλειστές πόρτες και τι συνέπειες θα έχει στην ανθρωπότητα; Τι είναι το πρόγραμμα SoftEarth; Μια ευχάριστη νότα στη ζωή του είναι η φίλη του, Δανάη, που κάνει μεταπτυχιακό στη Βιοτεχνολογία. Ο Πόλης είναι τσιμπημένος με την κοπέλα και απασχολεί τον εαυτό του με όλα αυτά τα ηθικά προβλήματα που εμποδίζουν κάποιον να εκφράσει τα αισθήματά του για να μη χαθεί κάτι πολύτιμο. Μόνος εν ζωή συγγενής μετά τον διαδοχικό θάνατο των γονιών του Εύπολη είναι ο θείος Ζήνων Παλαιοδήμος, αδελφός της μητέρας του, με σπουδές στην ελληνική φιλοσοφία, εξ ου και κάνει διαρκώς τέτοιες συζητήσεις με τον ανιψιό του.
Όλα αυτά διαδραματίζονται στο 2071, όπου τα δεδομένα και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει δραματικά, με τις τρομοκρατικές επιθέσεις να αποτελούν συχνό φαινόμενο, με την κλιματική αλλαγή να χειροτερεύει, με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας να είναι συχνές λόγω αυτών των τρομοκρατικών χτυπημάτων και των πανδημιών κι αυτό οδηγεί σε διά νόμου απόφαση οι άνθρωποι, αν το επιθυμούν, να σταματήσουν να έχουν φυσική παρουσία οπουδήποτε λόγω των αυξανόμενων κινδύνων. Είναι ξεκάθαρο πως οι φανατικοί κρατούν τον πλανήτη πίσω. Ταυτόχρονα, η τεχνολογία έχει προχωρήσει σε δυσθεώρητα ύψη, αλλάζοντας ριζικά τους ηθικούς κανόνες της ανθρωπότητας, φτάνοντας ίσως στο σημείο η προσομοίωση της πραγματικότητας να βάλει ταφόπλακα στην έννοια της ψυχής και του Θεού. Πάντως, όταν ένας ισχυρός υπολογιστής τρέχει μια πολύ πιστή προσομοίωση της πραγματικότητας, μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα ζουν κάποια εικονικά άτομα κι αυτά είτε δεν έχουν κάτι το ξεχωριστό από την υπόλοιπη προσομοίωση είτε αποκτούν τόσο πολύπλοκη σκέψη που τελικά αναπτύσσουν ένα είδος συνείδησης. Θα γίνει ποτέ αυτό; Κι αν ναι, υπό ποιες συνθήκες; Πώς θα αλλάξει ριζικά η έρευνα για το πώς λειτουργεί η συνείδηση; Τι θα μπορούσε να είναι παράνομο σε μια προσομοίωση; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει κομμάτι της και τι συμπεράσματα μπορεί να βγουν από αυτό; Τι είναι παράνομο σε όλη αυτήν τη δραστηριότητα; Ποιος θέλει να ζήσει σε μια εικονική πραγματικότητα κι επομένως ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας επιλογής; Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα γεγονότων, φαντασίας και σκέψεων, χωράει και ο έρωτας; Ω ναι και μάλιστα οδηγεί, όπως κάθε φορά, σε απονενοημένες και βιαστικές πράξεις, οπότε τι γίνεται στη συνέχεια; Τι θα συμβεί όταν η απόφαση είναι ειλημμένη και δεν υπάρχει επιστροφή; Τα αισθήματα, η αγάπη, μια νέα πραγματικότητα, θα είναι τα ίδια και μετά; Κι αν αλλάξει κάτι;
Ο συγγραφέας έστησε ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό σύμπαν που διέπεται από σημαντικά ηθικά και πρακτικά διλήμματα, το ενέταξε σε ένα δυστοπικό μελλοντικό περιβάλλον κι έστησε μια έξυπνη πλοκή γύρω από έναν κεντρικό αντι-ήρωα. Ο σχεδιασμός της SoftEarth είναι άρτια δομημένος απ’ όλες τις απόψεις και ο λόγος ύπαρξής της ικανοποιητικά τεκμηριωμένος. Οι ανατροπές που συνάντησα κατά την ανάγνωση είναι πάρα πολλές ενώ σταδιακά μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση, οπότε διαπιστώνουμε πως ο συγγραφέας έχει στήσει έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, τον οποίο σπάει την κατάλληλη στιγμή και δείχνει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα για να ακολουθήσει μια σειρά από αντιδράσεις που δείχνουν την ανθρωπιά και την τρυφερότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο μηχανοκίνητο, άψυχο, κατευθυνόμενο, επίπλαστο περιβάλλον. Ο Εύπολης βλέπει τη ζωή του να ανατρέπεται, μαθαίνει πράγματα για το παρελθόν του που δεν ήξερε και πρέπει να αντιδράσει. Θα εκδικηθεί ή θα συγχωρέσει; Θα τιμωρήσει ή θα προχωρήσει παραπέρα;
Σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης οι συζητήσεις μεταξύ θείου και ανιψιού με έμαθαν πολλά πράγματα για την ιστορία και την εξέλιξη της φιλοσοφίας ειδικότερα και του ανθρώπινου είδους μέσα από αυτήν γενικότερα. Εύληπτα και απλά δοσμένες πληροφορίες, συμπυκνωμένες και όχι μακροσκελείς, διασκορπισμένες σε όλο το βιβλίο, δε βαραίνουν το κείμενο και δεν καθυστερούν την ανάγνωση. Τι είναι φιλοσοφία, πότε και πού και υπό ποιες συνθήκες γεννήθηκε, γιατί τα μαθηματικά δε θεωρούνται μέρος αυτής και πολλές άλλες ερωτήσεις στήνουν γερές βάσεις αυτογνωσίας και αντίληψης του γύρω μας κόσμου. Πλατωνιστές και Αριστοτελικοί, εξέλιξη και Θεός, νόμος και ηθική, Κρίτων και Σωκράτης, φανατικοί και μετριοπαθείς, Πολιτεία και πολιτεία, χρόνος και στιγμή, ευτυχία και μιζέρια, γνώση και ευφυία είναι μερικά μόνο από τα δίπολα που απασχόλησαν την ανθρώπινη διανόηση και τη βοήθησαν να προχωράει κάθε φορά και άλλο ένα βήμα. Ναι, μπορεί κάποιος να προσπεράσει τα χωρία αυτά και να βυθιστεί στην καθαυτή ιστορία, τα θεωρώ όμως απαραίτητα και καθόλου περιττά για έναν και μόνο λόγο: γιατί ο άνθρωπος γεννιέται πάντα με φιλομαθή διάθεση, την οποία προσπαθεί να καλύψει με τη σκέψη και τον λογισμό, γνωρίσματα που τον βοήθησαν να υλοποιήσει μεγάλα επιτεύγματα, επομένως πρέπει να ξέρουμε καλά το πριν, δηλαδή το χτες, ώστε να κατανοήσουμε γιατί φτάσαμε ως το σήμερα, στο παρόν, μέσα στο οποίο εντάσσεται η πλοκή του μυθιστορήματος αλλά ακόμη και η δική μας ζωή. Όλα τα διλήμματα, οι ηθικές απόψεις, τα επιστημονικά επιτεύγματα είναι απότοκα της μακράς πορείας της φιλοσοφίας και ενδεικτικά των ανθρώπινων δυνατοτήτων, οπότε πιστεύω πως έχουν θέση μέσα στο μυθιστόρημα.
Επί τη ευκαιρία να σημειώσω εδώ ένα απόλυτα αληθινό απόσπασμα που μου γέννησε μια από τις πολλές σκέψεις που με συντρόφεψαν κατά την ανάγνωση: «-…πότε, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεκίνησαν οι πολίτες των δυτικών χωρών να παίρνουν ηλίθιες αποφάσεις; -Νομίζω ήταν τη δεκαετία του 2010, με τον Τραμπ και το Brexit. -Και γιατί ξεκίνησαν τότε οι άνθρωποι να ψηφίζουν ηλίθια; -Για εθνικιστικούς λόγους, βασικά. -Έχεις καμία εξήγηση, Πόλη, γιατί ο εθνικισμός κορυφώθηκε εβδομήντα χρόνια μετά τον πόλεμο;… Ήταν τότε η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου. Όσο ζούσαν οι άνθρωποι που έζησαν ή άκουσαν από πρώτο χέρι τη φρίκη του πολέμου, η πλειοψηφία στα δυτικά κράτη ψήφιζε με κάποια σχετική σύνεση. Όταν οι άνθρωποι που ήξεραν τι σημαίνει πόλεμος εξέλειψαν, τότε οι εκλογικές αποφάσεις ξαναέγιναν παράλογες… πάρθηκαν από ανθρώπους που πίστευαν ότι δεν έγινε και τίποτα αν διακινδυνεύσουμε και έναν μικρό πόλεμο» (σελ. 122). Ο συγγραφέας προοικονομεί: «Οι άνθρωποι, για να διατηρήσουν την ελευθερία στη ζωή, έπρεπε να περιορίσουν την ελευθερία στην έκφραση» (σελ. 77). Ακόμη και η ελάχιστη λογοτεχνικότητα που διακρίνει το στυλ γραφής προκαλεί ανατριχίλα από τις εικόνες που γεννιούνται μέσα από τις περιγραφές: «Η μονάδα με τον εγκέφαλο έφτασε μπροστά από τον γυάλινο κύβο. Ένα ρομπότ τη σήκωσε και την απόθεσε αργά σε μια εσοχή, όπως η μάνα βάζει απαλά το βρέφος το λίκνο» (σελ. 103).
Η σοφία, η λογική και η ανθρωπότητα βιάζονται κατ’ εξακολούθηση από την τεχνολογία κι αυτό είναι μια πραγματικότητα που καταγράφεται στο μυθιστόρημα του Σωτήρη Κατσιμίχα «SoftEarth» με έξυπνη πλοκή και βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο. Πρόκειται για ένα δυστοπικό μυθιστόρημα με ήρωα έναν άντρα που δε θεωρεί τον εαυτό του όμορφο κι αυτό θα τον οδηγήσει να κάνει απονενοημένα διαβήματα και να ακολουθήσει μια πορεία ζωής χωρίς επιστροφή. Διαχρονικές αλήθειες, καταγεγραμμένες με σκληρό τρόπο, ανατρεπτικές εξελίξεις, ένα ψηφιακό και τεχνητό σύμπαν που μοιάζει με παράδεισο αλλά κάτω από το έδαφός του σιγοβράζει μια πρωτόγνωρη κόλαση και σημαντικές πληροφορίες για τις εξελίξεις της φιλοσοφίας και της ανθρώπινης νόησης είναι μερικά μόνο από τα θετικά γνωρίσματα ενός πρωτότυπου, καλογραμμένου βιβλίου που με έβαλε σε σκέψεις και με γέμισε αγωνία ως την τελευταία σελίδα.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«-Η ιστορία έχει πολλούς παράγοντες, Μόιρα. Δεν μπορείς να πεις ότι μόνο ένας είναι ο αποφασιστικός. Είναι σαν να λες ότι ένας αγώνας μπάσκετ κρίθηκε από το τελευταίο σουτ, ενώ όλα τα προηγούμενα σουτ έδιναν επίσης πόντους» (σελ. 156).
«Δυστυχώς, αν δεν συμβεί το κακό, ο άνθρωπος δεν παίρνει μέτρα. Αλλά όταν συμβεί το κακό, τις περισσότερες φορές είναι αργά» (σελ. 156).
«-Ναι αλλά ένας διαταραγμένος αρκεί για να τα καταστρέψει όλα. -Δεν αρκεί, Πόλη, αν οι υπόλοιποι δεν του δώσουν τη δυνατότητα. Και στην περίπτωση του Χίτλερ, ήταν κάποια εκατομμύρια ψηφοφόρων που του έδωσαν την ισχύ» (σελ. 157).
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/softearth-%cf%...
October 30, 2022
Το Softearth, είναι ένα ευφυέστατο φουτουριστικό μυθιστόρημα, που μας θέτει κρίσιμα ερωτήματα για το όχι και πολύ μακρινό μέλλον.
Ποια είναι η σχέση της ατομικής βούλησης και της υψηλής τεχνολογίας; Υπάρχει όριο στην τεχνολογία, για να λειτουργεί υπέρ του ανθρώπου;
Ως ποιο σημείο θα μπορούσε να φτάσει η ανθρώπινη φιλοδοξία; Μπορεί κάποιος να υπερβεί την υπόστασή του ανθρώπου, να γίνει ανώτερο όν;
Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να βρεθεί μ’ αυτό που αγαπά; Και στο τέλος, ποια θυσία πρέπει να κάνουν οι ήρωες προκειμένου να μείνουν άνθρωποι;
Το SoftEarth είναι μια κοινωνία, όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, με ανάλογα στοιχεία ουτοπίας, ένας παράδεισος στον ψηφιακό κόσμο.
Το κυνήγι για το όνειρο και το όραμα του παραδείσου, όμως, μπορεί να μην ευδοκιμήσει. Εκεί που πιστεύεις ότι ήρθες στον παράδεισο, μπορεί να βρεθείς στο αδιέξοδο, στην απόλυτη ανελευθερία, τη σταύρωση.
Οι αποφάσεις πολύ ισχυρών ανθρώπων καθορίζουν το μέλλον των ηρώων και αλλάζουν ριζικά τις ζωές τους. Οι δοκιμασίες τους είναι ιδιαίτερα σκληρές και οι απώλειές τους μεγάλες. Μέσα από εντυπωσιακή και επώδυνη ενδοσκόπηση αναζητούν τον τρόπο ν’ ανακτήσουν κάτι από αυτά που έχασαν. Γιατί όλα δεν μπορούν.
Θα το πετύχουν; Η προσπάθειά τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη γιατί το περιβάλλον τους είναι πολυσύνθετο. Χρειάζεται να συγκρουστούν με δικούς τους ανθρώπους και να πολεμήσουν ενάντια σε ανθρώπινες αδυναμίες, όπως η ματαιοδοξία και η θέωση.
Αυτό βέβαια που κυριαρχεί στο SoftEarth είναι η φιλοσοφία. Τι άλλο θα συνέβαινε, όμως, σ’ ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας;
Παρακολουθούμε από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου μια διαρκή εμβάθυνση σε φιλοσοφικά θέματα, που όμως, ταιριάζουν απόλυτα με την ιστορία που εξελίσσεται, τη συμπληρώνουν και την οδηγούν σε υψηλές αναζητήσεις του νου.
Με όμορφο εκλαϊκευμένο τρόπο παρατίθενται τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ζητήματα που απασχόλησαν από νωρίς τον άνθρωπο.
Αφορμή για τη φιλοσοφική πανδαισία είναι, τις περισσότερες φορές, ένα μαγικό παιχνίδι που ο Σωτήρης Κατσιμίχας εξυφαίνει με ταχυδακτυλουργικό τρόπο και θυμίζει τις καλύτερες στιγμές του Dan Brown στον Κώδικα Νταβίντσι.
Μέσα από την αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα ενός ιδιαίτερου και μυστηριώδους χάκερ η ιστορία προχωρά προς την ολοκλήρωσή της. Το τέλος, όμως, είναι ξεχωριστό γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Τα μυστικά είναι πολλά και οι απαντήσεις όταν έρχονται έχουν ακριβό τίμημα.
Χωρίς σωκρατική ή καρτεσιανή αβεβαιότητα, πιστεύω ότι το Softearth είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ένα φιλοσοφικό πόνημα, που αξίζει να διαβάσει ο καθένας μας.
Ποια είναι η σχέση της ατομικής βούλησης και της υψηλής τεχνολογίας; Υπάρχει όριο στην τεχνολογία, για να λειτουργεί υπέρ του ανθρώπου;
Ως ποιο σημείο θα μπορούσε να φτάσει η ανθρώπινη φιλοδοξία; Μπορεί κάποιος να υπερβεί την υπόστασή του ανθρώπου, να γίνει ανώτερο όν;
Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να βρεθεί μ’ αυτό που αγαπά; Και στο τέλος, ποια θυσία πρέπει να κάνουν οι ήρωες προκειμένου να μείνουν άνθρωποι;
Το SoftEarth είναι μια κοινωνία, όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, με ανάλογα στοιχεία ουτοπίας, ένας παράδεισος στον ψηφιακό κόσμο.
Το κυνήγι για το όνειρο και το όραμα του παραδείσου, όμως, μπορεί να μην ευδοκιμήσει. Εκεί που πιστεύεις ότι ήρθες στον παράδεισο, μπορεί να βρεθείς στο αδιέξοδο, στην απόλυτη ανελευθερία, τη σταύρωση.
Οι αποφάσεις πολύ ισχυρών ανθρώπων καθορίζουν το μέλλον των ηρώων και αλλάζουν ριζικά τις ζωές τους. Οι δοκιμασίες τους είναι ιδιαίτερα σκληρές και οι απώλειές τους μεγάλες. Μέσα από εντυπωσιακή και επώδυνη ενδοσκόπηση αναζητούν τον τρόπο ν’ ανακτήσουν κάτι από αυτά που έχασαν. Γιατί όλα δεν μπορούν.
Θα το πετύχουν; Η προσπάθειά τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη γιατί το περιβάλλον τους είναι πολυσύνθετο. Χρειάζεται να συγκρουστούν με δικούς τους ανθρώπους και να πολεμήσουν ενάντια σε ανθρώπινες αδυναμίες, όπως η ματαιοδοξία και η θέωση.
Αυτό βέβαια που κυριαρχεί στο SoftEarth είναι η φιλοσοφία. Τι άλλο θα συνέβαινε, όμως, σ’ ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας;
Παρακολουθούμε από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου μια διαρκή εμβάθυνση σε φιλοσοφικά θέματα, που όμως, ταιριάζουν απόλυτα με την ιστορία που εξελίσσεται, τη συμπληρώνουν και την οδηγούν σε υψηλές αναζητήσεις του νου.
Με όμορφο εκλαϊκευμένο τρόπο παρατίθενται τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ζητήματα που απασχόλησαν από νωρίς τον άνθρωπο.
Αφορμή για τη φιλοσοφική πανδαισία είναι, τις περισσότερες φορές, ένα μαγικό παιχνίδι που ο Σωτήρης Κατσιμίχας εξυφαίνει με ταχυδακτυλουργικό τρόπο και θυμίζει τις καλύτερες στιγμές του Dan Brown στον Κώδικα Νταβίντσι.
Μέσα από την αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα ενός ιδιαίτερου και μυστηριώδους χάκερ η ιστορία προχωρά προς την ολοκλήρωσή της. Το τέλος, όμως, είναι ξεχωριστό γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Τα μυστικά είναι πολλά και οι απαντήσεις όταν έρχονται έχουν ακριβό τίμημα.
Χωρίς σωκρατική ή καρτεσιανή αβεβαιότητα, πιστεύω ότι το Softearth είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ένα φιλοσοφικό πόνημα, που αξίζει να διαβάσει ο καθένας μας.
June 10, 2024
θα ζούσες σε ένα τέτοιο μέλλον ή θα προτιμούσες την Soft earth ;;;; δείτε το βίντεο και πείτε μου στα σχόλια https://youtu.be/E-AR2LezMl0
June 18, 2023
Θα επιλέγατε να ζήσετε για πάντα σε έναν εικονικό κόσμο;
Στην Ελλάδα του μέλλοντος, με τις συνεχόμενες πανδημίες και τις καραντίνες να διαδέχονται η μία την άλλη, ο Εύπολις εργάζεται για έναν κολοσσό βιοτεχνολογίας. Η πλοκή του βιβλίου πυροδοτείτε όταν του γίνεται πρόταση να εμπλακεί σε ένα μεγάλο Project της εταιρίας. Έναν εικονικό κόσμο, την SoftEarth, όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν θυσιάσει μέρος του εαυτού τους.
Μην σας τρομάζει ο χαρακτηρισμός φιλοσοφικό μυθιστόρημα και σίγουρα μην σας τρομάζει ο χαρακτηρισμός μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Ο συγγραφέας έχει κάνει καταπληκτική δουλειά ώστε να παντρέψει αρμονικά τα δύο είδη και σίγουρα έχει προηγηθεί λεπτομερέστατη έρευνα από τον ίδιο για να καταφέρει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Το βιβλίο έχει απολαυστική και κλιμακωτή ροή, πλοκή που σε κρατάει και δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου, ενώ τα φιλοσοφικά ζητήματα αναλύονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες και σίγουρα θα εντοπίσεις λεπτομέρειες για γνωστά ζητήματα (όπως πολιτική, θρησκεία, ηθική) που δεν έχουν περάσει ως τώρα από το μυαλό σου.
Έτσι, οι φιλοσοφικές συζητήσεις δεν κουράζουν τον αναγνώστη. Απεναντίας, δίνουν πολύ τροφή για σκέψη σε πολλά και διαφορετικά θέματα. Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Υπάρχει θεός; οι ηλεκτρονικοί άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση; Και άλλα πολλά.
Ένα ανάγνωσμα πρωτότυπο που είμαι σίγουρος πως θα το απολαύσεις.
ΥΓ. Η ιστορία οδηγεί σε ένα δυνατό και συγκλονιστικό φινάλε που δένει εξαιρετικά με την όλη ιστορία και που θα το θυμάμαι για πολύ καιρό…
Στην Ελλάδα του μέλλοντος, με τις συνεχόμενες πανδημίες και τις καραντίνες να διαδέχονται η μία την άλλη, ο Εύπολις εργάζεται για έναν κολοσσό βιοτεχνολογίας. Η πλοκή του βιβλίου πυροδοτείτε όταν του γίνεται πρόταση να εμπλακεί σε ένα μεγάλο Project της εταιρίας. Έναν εικονικό κόσμο, την SoftEarth, όπου συνυπάρχουν ηλεκτρονικές οντότητες και βιολογικοί άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν θυσιάσει μέρος του εαυτού τους.
Μην σας τρομάζει ο χαρακτηρισμός φιλοσοφικό μυθιστόρημα και σίγουρα μην σας τρομάζει ο χαρακτηρισμός μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Ο συγγραφέας έχει κάνει καταπληκτική δουλειά ώστε να παντρέψει αρμονικά τα δύο είδη και σίγουρα έχει προηγηθεί λεπτομερέστατη έρευνα από τον ίδιο για να καταφέρει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Το βιβλίο έχει απολαυστική και κλιμακωτή ροή, πλοκή που σε κρατάει και δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου, ενώ τα φιλοσοφικά ζητήματα αναλύονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες και σίγουρα θα εντοπίσεις λεπτομέρειες για γνωστά ζητήματα (όπως πολιτική, θρησκεία, ηθική) που δεν έχουν περάσει ως τώρα από το μυαλό σου.
Έτσι, οι φιλοσοφικές συζητήσεις δεν κουράζουν τον αναγνώστη. Απεναντίας, δίνουν πολύ τροφή για σκέψη σε πολλά και διαφορετικά θέματα. Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Υπάρχει θεός; οι ηλεκτρονικοί άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση; Και άλλα πολλά.
Ένα ανάγνωσμα πρωτότυπο που είμαι σίγουρος πως θα το απολαύσεις.
ΥΓ. Η ιστορία οδηγεί σε ένα δυνατό και συγκλονιστικό φινάλε που δένει εξαιρετικά με την όλη ιστορία και που θα το θυμάμαι για πολύ καιρό…
September 20, 2025
Το βιβλίο το είχα δει και μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον, αλλά ταυτόχρονα το φοβόμουν. Λίγο το sci-fi, λίγο η φιλοσοφία, σκέφτηκα ότι ίσως δεν μου ταιριάξει. Έκανα λάθος. Είναι άνετα ένα από τα καλύτερα που διάβασα φέτος.
Πρόκειται για έργο ευφυές, καλοδουλεμένο, στημένο στη λεπτομέρεια και άκρως γοητευτικό. Ο τρόπος με τον οποίο δένεται η ιστορία, κλιμακώνεται και φτάνει στο φινάλε είναι υποδειγματικός. Και το φινάλε, που για μένα είναι το μισό βάρος ενός βιβλίου, εδώ απογειώνει την εμπειρία. Το τελευταίο τέχνασμα Εύπολη – Εμμάνουελ – Μουράτ με έκανε να χαμογελάσω με ικανοποίηση.
Με τι έχουμε να κάνουμε; Με τέσσερις κόσμους. Τον πραγματικό, τοποθετημένο στο 2070 στην Ελλάδα, τη Soft Earth (βλ. οπισθόφυλλο), τον κόσμο της φιλοσοφίας που έχει μπλεχτεί με ευφυΐα στην πλοκή ώστε να εξιτάρει χωρίς να γίνεται διδακτικός, και τον Εύπολη. Τον τοποθετώ σε δική του διάσταση, γιατί μεγάλο μέρος του βιβλίου το περνάμε στο μυαλό και στις σκέψεις του. Αυτοί οι κόσμοι συγκρούονται μεταξύ τους, με την ηθική και με την αλήθεια, δημιουργώντας μια όμορφη ιστορία που γεννά και προβληματισμούς για τον αναγνώστη. Ένα επιπλέον διασκεδαστικό στοιχείο είναι οι γρίφοι που καλείσαι να λύσεις μαζί με τον Εύπολη.
Δεν θα επεκταθώ άλλο. Το βιβλίο είναι διαμαντάκι. Μη φοβηθείτε το είδος· δώστε του μια ευκαιρία και θα σας κερδίσει.
Πρόκειται για έργο ευφυές, καλοδουλεμένο, στημένο στη λεπτομέρεια και άκρως γοητευτικό. Ο τρόπος με τον οποίο δένεται η ιστορία, κλιμακώνεται και φτάνει στο φινάλε είναι υποδειγματικός. Και το φινάλε, που για μένα είναι το μισό βάρος ενός βιβλίου, εδώ απογειώνει την εμπειρία. Το τελευταίο τέχνασμα Εύπολη – Εμμάνουελ – Μουράτ με έκανε να χαμογελάσω με ικανοποίηση.
Με τι έχουμε να κάνουμε; Με τέσσερις κόσμους. Τον πραγματικό, τοποθετημένο στο 2070 στην Ελλάδα, τη Soft Earth (βλ. οπισθόφυλλο), τον κόσμο της φιλοσοφίας που έχει μπλεχτεί με ευφυΐα στην πλοκή ώστε να εξιτάρει χωρίς να γίνεται διδακτικός, και τον Εύπολη. Τον τοποθετώ σε δική του διάσταση, γιατί μεγάλο μέρος του βιβλίου το περνάμε στο μυαλό και στις σκέψεις του. Αυτοί οι κόσμοι συγκρούονται μεταξύ τους, με την ηθική και με την αλήθεια, δημιουργώντας μια όμορφη ιστορία που γεννά και προβληματισμούς για τον αναγνώστη. Ένα επιπλέον διασκεδαστικό στοιχείο είναι οι γρίφοι που καλείσαι να λύσεις μαζί με τον Εύπολη.
Δεν θα επεκταθώ άλλο. Το βιβλίο είναι διαμαντάκι. Μη φοβηθείτε το είδος· δώστε του μια ευκαιρία και θα σας κερδίσει.
February 28, 2023
Μπορεί ένα τεχνητό ον να αποκτήσει συνείδηση;
Είναι εφικτή η δημιουργία ενός κόσμου χωρίς πόνο, αρρώστιες και θάνατο;
Με ποιον τρόπο θα μπορούσε η πολιτική να συμβάλλει σε μια τέτοια ανθρωπότητα;
Θα επιζούσε ο έρωτας σε έναν κόσμο χωρίς δυσκολίες;
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, λοιπόν, φιλοσοφησα πολλά πράγματα.
Με έβαζε συνεχώς σε σκέψεις ενώ ταυτόχρονα με κρατούσε σε αγωνία.
Δεν μου έλλειψε τίποτα! Το πρωτότυπο αυτό ανάγνωσμα πραγματεύεται θέματα όπως η επιστήμη, η θρησκεία, οι ανθρώπινες σχέσεις, η συνείδηση, η πολιτική αλλά και η φιλοσοφία στα καλύτερα της.
Με λίγα λόγια, ήταν ένα ταξίδι που απόλαυσα πάρα πολύ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε αναγνώστη!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον κύριο Κατσιμίχα και με την ευκαιρία να πω πως θα ήθελα πολύ να δω ένα sequel!!.
Είναι εφικτή η δημιουργία ενός κόσμου χωρίς πόνο, αρρώστιες και θάνατο;
Με ποιον τρόπο θα μπορούσε η πολιτική να συμβάλλει σε μια τέτοια ανθρωπότητα;
Θα επιζούσε ο έρωτας σε έναν κόσμο χωρίς δυσκολίες;
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, λοιπόν, φιλοσοφησα πολλά πράγματα.
Με έβαζε συνεχώς σε σκέψεις ενώ ταυτόχρονα με κρατούσε σε αγωνία.
Δεν μου έλλειψε τίποτα! Το πρωτότυπο αυτό ανάγνωσμα πραγματεύεται θέματα όπως η επιστήμη, η θρησκεία, οι ανθρώπινες σχέσεις, η συνείδηση, η πολιτική αλλά και η φιλοσοφία στα καλύτερα της.
Με λίγα λόγια, ήταν ένα ταξίδι που απόλαυσα πάρα πολύ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε αναγνώστη!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον κύριο Κατσιμίχα και με την ευκαιρία να πω πως θα ήθελα πολύ να δω ένα sequel!!.
February 28, 2023
Ένα υπέροχο μυθιστόρημα φιλοσοφικής και επιστημονικής φαντασίας..
Displaying 1 - 17 of 17 reviews