Τον φώναζαν Κριστιάνο. Πίστευαν ότι μια μέρα θα γινόταν μεγάλος ποδοσφαιριστής. Προπονητές, παράγοντες, αθλητικογράφοι ήταν όλοι σύμφωνοι. Τους διέψευσε. Αντί για το Μπερναμπέου και το Μαρακανά έμπλεξε στα κυκλώματα της νύχτας. Κι ένα βράδυ, έξω από ένα φτωχικό διαμέρισμα της Κυψέλης, βρέθηκε να κολυμπά μέσα στο ίδιο του το αίμα. Η υπόθεση έδειχνε απλή, σχεδόν προφανής. Όμως η Όλγα Πετροπούλου, του τμήματος εγκλημάτων κατά ζωής, δεν εμπιστευόταν τα προφανή. Στα μάτια της οι εμπλεκόμενοι, μια στρίπερ-μαθηματικός, ένας ναρκομανής, πρώην Γκόλντεν Μπόι, κι ένας γραφικός άστεγος με πλατιά μόρφωση, συνέθεταν έναν γρίφο πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσο φαίνονταν να πιστεύουν όλοι οι άλλοι· έναν γρίφο που από την πρώτη στιγμή φάνταζε να διαπερνά τα ευάλωτα, διαβρωμένα στεγανά της λαμπερής καθωσπρέπει κοινωνίας και του σκοτεινού υποκόσμου· έναν γρίφο που άκουγε στο κωδικό όνομα «εικασία 3ν+1». Ή μήπως σήμαινε απλώς τρεις νεκροί κι ύστερα άλλος ένας…
Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης (English: Tefcros Michaelides) γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Είναι διδάκτωρ των μαθηματικών του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie. Από το 1981, διδάσκει μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σχετικά με τη διδακτική των μαθηματικών, την εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαίδευση και τη χρήση της αφήγησης και της ιστορίας στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με τις εφημερίδες "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία", "Ελεύθερος Τύπος" και "Καθημερινή". Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά και τα γαλλικά 28 βιβλία, λογοτεχνικά και επιστημονικά, σχετικά μετά μαθηματικά και την ιστορία των επιστημών. Το 2006 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο τού Chevalier dans l' Ordre des Palmes Academiques. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θαλής+Φίλοι και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Από τις εκδόσεις "Πόλις" κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" (έχει μεταφραστεί σε 6 γλώσσες -ιταλικά, ισπανικά, αγγλικά, κορεάτικα, κινέζικα, γαλλικά) και "Αχμές, ο γιος του φεγγαριού" (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας), καθώς και το βιβλίο του "Μαθηματικά Επίκαιρα - Συνειρμοί διαβάζοντας την εφημερίδα". Συμμετείχε με διηγήματα του στους συλλογικούς τόμους "Ελληνικά Εγκλήματα" 2, 3 και 4 των εκδόσεων "Καστανιώτη", "Είσοδος Κινδύνου" των εκδόσεων Μεταίχμιο, και στη σειρά "Κλέφτες και Αστυνόμοι" του ραδιοσταθμού "902 Αριστερά στα FΜ".
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω. Συναντούσα συχνά το όνομά του αλλά δεν είχα διαβάσει κάτι δικό του μέχρι που έμαθα ότι είναι μαθηματικός και βάζει "κάτι" από μαθηματικά μέσα στα βιβλία του, έτυχε να εμφανιστεί μπροστά μου και το συγκεκριμένο βιβλίο οπότε το πήρα.
Ωραίος είναι τελικά, γράφει όμορφα. Τα μαθηματικά υπάρχουν μεν αλλά δεν βασίζεται σε αυτά σημαντικό μέρος της πλοκής, δεν είναι κάτι δηλαδή που θέλει εξειδικευμένες γνώσεις μαθηματικών από τους αναγνώστες. Απλά αναφέρεται στην "Εικασία 3ν+1", εξηγεί τι είναι και το διαχειρίζεται σωστά μέσα στην ροή. Κατά βάση είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που ασχολείται με θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας (πρόσφυγες, κυκλώματα λαθρομεταναστών και γενικά κυκλώματα του υποκόσμου), και δίνει μια ωραία αιτιολόγηση για τις δολοφονίες. Το μόνο "μη θετικό" είναι ότι οι τελευταίες σελίδες όπου δίνεται η αιτιολόγηση των δολοφονιών λίγο με κούρασε, νομίζω ότι χάθηκε η ένταση που υπήρχε στο προηγούμενο βιβλίο και ίσως λίγο να πλατείασε εξηγώντας και αναλύοντας.
Κατά τ' άλλα διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και νομίζω θα διαβάσω κι άλλα δικά του.
Ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, με γρήγορη εξέλιξη, η οποία όμως δεν αδικεί την πλοκή. Τα μαθηματικά κάνουν μεν την εμφάνισή τους αλλά σε πολύ μικρό βαθμό και δεν θα πρέπει να αποτρέψουν τους φίλους του αστυνομικού. Διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα παρά τα δύσκολα κοινωνικά θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα της υπόθεσης.
«Εικασία 3ν+1» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του καθηγητή μαθηματικών και συγγραφέα Τεύκρου Μιχαηλίδη. Δεν μπορώ να πω πως γνώριζα τον κύριο Μιχαηλίδη, ούτε σαν συγγραφέα αλλά και ούτε σαν μαθηματικό, όμως στο βιογραφικό του συγγραφέα μπορεί κανείς να διαβάσει περισσότερα.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την εικασία του 3ν+1 ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον και να χτίσει μια βασική σχέση ανάμεσα στην Τζένιφερ, μια χορεύτρια σε νυχτερινό μαγαζί, από αυτά στα οποία συχνάζουν μόνο άντρες, και στον Κοσμά, ένα πρόσφατα απολυμένο τραπεζικό, πρώην γκόλντεν μπόι, που πλέον το έχει ρίξει στις καταχρήσεις. Οι δυο τους θα γνωριστούν στο στριπ κλαμπ που χορεύει η Τζένιφερ και θα περάσουν το βράδυ μιλώντας για την εικασία 3ν+1, ένα θέμα που απασχολεί την Τζένιφερ από όταν σπούδαζε μαθηματικά, πριν παρατήσει τις σπουδές της και καταλήξει να βγάζει τα ρούχα της μπροστά σε αγνώστους.
Αυτή την υπέροχη βραδιά περίμενε ότι θα επαναλάβει ο Κοσμάς την επομένη, όμως η Τζένιφερ έλειπε. Αντίθετα, πήγε σπίτι του έλιωσε στο ποτό και κοιμήθηκε μέχρι που τον ξύπνησαν τα χτυπήματα στην πόρτα του το μεσημέρι της άλλης μέρας. Υπεύθυνη για το απότομο ξύπνημά του ήταν η υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου που ερευνούσε τη δολοφονία του Κριστιάνο, κατά κόσμο Χρίστου Λαμπρόπουλου. Το προσωνύμιο Κριστιάνο το είχε αποκτήσει από τις μέρες που έπαιζε ποδόσφαιρο στις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Πλέον, όταν δεν έπαιζε ποδόσφαιρο για μια ομάδα της τρίτης κατηγορίας, έπαιζε το ρόλο του «ατζέντη» της Τζένιφερ. Όλα αυτά, μέχρι που βρέθηκε δολοφονημένος στην πόρτα της κι εκείνη εξαφανισμένη!
Ένα αστυνομικό βιβλίο, με μια δόση από μαθηματικά, που βασίζεται σε αρκετά από τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα ώστε να μπερδέψει τον αναγνώστη και να δείξει πόσο σάπια είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε. Στις σελίδες του θα βρει κανείς στοιχεία που έχουν να κάνουν με την πορνεία, την ανθρώπινη εμπορεία, το γνωστό σε όλους trafficking, τους στημένους αγώνες, τα παράνομα στοιχήματα, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και αξιωματούχους του κράτους αλλά και την ίδια τη μνησικακία των ανθρώπων.
Όλα κυλούν γρήγορα σε αυτό το ολιγοσέλιδο βιβλίο με τα πολλά κοινωνικά μηνύματα και τα πραγματικά πολύ λίγα μαθηματικά. Αν ο μαθηματικός τύπος στον τίτλο είναι αυτό που σας απέτρεπε να διαβάσετε το βιβλίο, σκεφτείτε το ξανά.
Τι είναι λοιπόν το 3ν+1? Ένας μυστικός κώδικας ή μήπως 3 νεκροί και ακόμα ένας?Είναι ο γρίφος που καλείται να λύσει η υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου. Ευφυής μα και έμπειρη, παραβλέπει με σκεπτικισμό τα προφανή κ ψάχνει βαθιά για να αλιεύσει τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στη λύση ,καθώς οι νεκροί προστίθενται...
Τι κοινό όμως έχουν μία στρίπερ μαθηματικός με ένα ναρκομανή πρώην golden boy και με ένα μισότρελο γραφικό άστεγο με πλατιά μόρφωση?
Ένα σημαντικό βιβλίο που μέσα από την αστυνομική δράση παρουσιάζει σύγχρονα προβλήματα όπου οι λαμπερή, υπεράνω υποψίας κοινωνία εμπλέκεται με τον πιο σκοτεινό υπόκοσμο, ελληνικό αλλά και διεθνή. Στημένοι αγώνες, παράνομα στοιχήματα ,απάνθρωπη βία trafficking, ΜΚΟ, παράνομες χαρισματικές δίκες ακόμα κ δολοφονίες παιδιών και χρήμα πολύ χρήμα... Μήπως Σας θυμίζει κάτι από τη δική μας σύγχρονη κοινωνία κ την σαπίλα που καλούμαστε να αντικρίσουμε?
Ο συγγραφέας δεν κρύβει τίποτα από αυτά παρά μόνο τους γρίφους του ,αναπτύσσοντας μία καταπληκτική ροή γεγονότων άμεση συνεχή και εκρηκτική Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, Κύπριος μαθηματικός κ συγγραφέας που δραστηριοποιείται εκτός των άλλων κ στη μαθηματική μυθοπλασία είναι ο συγγραφέας του διηγήματος "περίπτωσις αυτοδικίας"στο οποίο βασίστηκε η κινηματογραφική ταινία έτερος εγώ.
Καί το 3ήμερο αφιέρωμα στα ελληνικά βιβλία ''crime'' ολοκληρώνεται με το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Τεύκρου Μιχαηλίδη,με τίτλο ''ΕΙΚΑΣΙΑ 3ν + 1",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο,καί πιο συγκεκριμένα ο ευφάνταστος καί ιδιαίτερος τίτλος του,με έκανε να προβώ σε παραπάνω από μία εικασίες για το τι μπορεί να υπάρχει πίσω απ'αυτόν. Βλέπετε,ο συγγραφέας με ευφυή τρόπο ξεκινά να ''παίζει'' με την σκέψη καί την ψυχολογία του αναγνωστικού κοινού,προ(σ)καλώντας μας σε ένα αλλιώτικο παιχνίδι χαμένου θησαυρού. Ένα παιχνίδι καθόλου αθώο,αφού θα υπάρξουν θύματα καί θύτες. Ένα παιχνίδι που η ιστορία του θα γραφτεί από μία πένα με κόκκινο μελάνι,όμοιο με το χρώμα του αίματος,όπως μας προϊδεάζει η εικόνα του εξωφύλλου. Μα πέρα απ'αυτό,αξίζει να σταθώ στον τίτλο που μου κίνησε εξ αρχής την περιέργεια...
Τίτλος: "ΕΙΚΑΣΙΑ 3ν + 1" Προσπαθώντας να τον ''αποκωδικοποιήσω'',-όσο κάτι τέτοιο είναι εφικτό-,η αλήθεια είναι πως πέρασαν αρκετές σκέψεις από το μυαλό μου. Αυτό,αρχικά,με έκανε να συνδυάσω συνειρμικά καί εννοιολογικά την έννοια της λέξης ''σκέψη'' με αυτήν της λέξης ''εικασία''. Ναι,υποθέσεις μόνο μπορούσα να κάνω,αλλά ήταν κι αυτό ένα βήμα που θα μπορούσε να με φέρει πιο κοντά στο κλίμα της υπόθεσης,ή,καί να με κάνει αποκλίνω από το τι μπορεί να συνέβαινε καί κυρίως το τι σήμαινε το ''3ν+1''. Τα 3 ''ν'' συμβόλιζαν ανθρώπους που το όνομά τους άρχιζε απ'αυτό το γράμμα καί υπήρχε ακόμη ένα άτομο,που συμπλήρωνε αυτήν την τετράδα,καί όλοι/ες μαζί ήταν τα κεντρικά πρόσωπα; Ήταν μία μαθηματική πράξη,ή,πιθανό αποτέλεσμα αυτής; Κάτι άλλο; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις μαθηματικών για να διαβάσει καί να αντιληφθεί κάποιος/α το βιβλίο. Γι'αυτό κι εγώ ξεκίνησα την ανάγνωση με μεγάλη λαχτάρα.
"Τον φώναζαν Κριστιάνο. Πίστευαν ότι μια μέρα θα γινόταν μεγάλος ποδοσφαιριστής. Προπονητές, παράγοντες, αθλητικογράφοι ήταν όλοι σύμφωνοι. Τους διέψευσε. Αντί για το Μπερναμπέου και το Μαρακανά έμπλεξε στα κυκλώματα της νύχτας. Κι ένα βράδυ, έξω από ένα φτωχικό διαμέρισμα της Κυψέλης, βρέθηκε να κολυμπά μέσα στο ίδιο του το αίμα. Η υπόθεση έδειχνε απλή, σχεδόν προφανής. Όμως η Όλγα Πετροπούλου, του τμήματος εγκλημάτων κατά ζωής, δεν εμπιστευόταν τα προφανή. Στα μάτια της οι εμπλεκόμενοι, μια στρίπερ-μαθηματικός, ένας ναρκομανής, πρώην Γκόλντεν Μπόι, κι ένας γραφικός άστεγος με πλατιά μόρφωση, συνέθεταν έναν γρίφο πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσο φαίνονταν να πιστεύουν όλοι οι άλλοι· έναν γρίφο που από την πρώτη στιγμή φάνταζε να διαπερνά τα ευάλωτα, διαβρωμένα στεγανά της λαμπερής καθωσπρέπει κοινωνίας και του σκοτεινού υποκόσμου· έναν γρίφο που άκουγε στο κωδικό όνομα «εικασία 3ν+1». Ή μήπως σήμαινε απλώς τρεις νεκροί κι ύστερα άλλος ένας…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Πρώτη επαφή μου με την πένα του συγγραφέα καί οφείλω να παραδεχθώ πως τον λόγο του τον διακρίνει μία θελκτική οξυδέρκεια καί μεγάλη δόση πειθούς που με έκανε να θέλω να φτάσω στον επίλογο καί γιατί όχι,να μην έχω ανακαλύψει τα πάντα γύρω από την υπόθεση. Μία υπόθεση πολύπλοκη,αλλά καθόλου δυσνόητη,που πέρα από το αστυνομικό στοιχείο που σχετίζεται με το έγκλημα,εν προκειμένω την δολοφονία ενός εκ των προσώπων,αναφέρεται καί σε λοιπά εγκλήματα που μαστίζουν καθημερινά τις σύγχρονες κοινωνίες καί έχουν ως θύματα αθώα άτομα τόσο σε σωματικό,όσο καί σε ψυχικό επίπεδο. Ο συγγραφέας,ουσιαστικά,μέσω του μαθηματικού του γρίφου μας αποδεικνύει πως άσχετα μεταξύ τους άτομα (ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης,καταγωγής,παιδείας καί λοιπών) μπορούν να εμπλέκονται σε διάφορες σκοτεινές υποθέσεις,όπως καί οι τυχαίοι αριθμοί σε μία μαθηματική πράξη. Κι αυτό,διότι τίποτα πάντα δεν είναι όπως φαίνεται...
Γρήγορο,ευκολοδιάβαστο,εμπλουτισμένο από μυστήριο,αγωνία,αληθοφανείς ήρωες/ηρωϊδες καί ανάλογες καταστάσεις,το βιβλίο μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι αυτό,άλλωστε,είναι ένα από τα θετικά του στοιχεία. Κι αν υπάρχει κάτι,που κάνει το εν λόγω βιβλίο να διαφέρει από άλλα του είδους,είναι ο σχεδόν ''μαθηματικός'' τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο. Ένα βιβλίο βασισμένο σε θεωρία καί πράξεις,που δεν αποκλίνουν,αλλά πάντα καταλήγουν σε ένα ορθό αποτέλεσμα. Λατρείς,ή μη,των μαθηματικών αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!
Πρώτο βιβλίο του Τεύκρου Μιχαϊλίδη που διαβάζω ενώ έχω μαζέψει αρκετά δικά του στη βιβλιοθήκη μου.Μου άρεσε από αρκετά έως πολύ και το γεγονός ότι παίζει πολύ με τα μαθηματικά μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον.
Αν το βιβλίο δεν το είχε γράψει ο (μαθηματικός) Τεύκρος Μιχαηλίδης, κι αν δεν είχε την εικασία για τίτλο, μπορεί και να 'ταν ανεκτό ως procedural αστυνομικό. Όμως, δεν είναι:
Για διάφορους λόγους έπρεπε να διαβάσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και είχα αυτό πρόχειρο. Δεν είναι μυστηρίου είναι αστυνομικό και δεν μου αρέσουν κιόλας.
Δεν βρήκα στο ελάχιστο κάτι το ωραίο. Λες και έγινε ένα έγκλημα και βλέπεις τα κανάλια να κάνουν ανακοινώσεις είναι για το τι έγινε και στο τέλος βγαίνει το τι συνέβει. Θα μου πεις και στου μυστηρίου έτσι είναι η βασική αρχή αλλά εκεί έχει και μία ωραία ατμόσφαιρα από πίσω και ένα έξυπνο έγκλημα. Εδώ έχει ένα καθημερινό έγκλημα. Οπότε έχω ένα θέμα με τα αστυνομικά μάλλον σαν genre.
Για το συγκεκριμένο τώρα ΔΕΝ έχει καμία σχέση με μαθηματικά. Δεν έχει να κάνει τίποτα και ο τίτλος είναι απλά ψαρευτικός. Αν περιμένετε όπως εγώ να δείτε μαθηματικά. δεν θα δείτε (ήταν από τους βασικούς λόγους που το επέλεξα ότι τουλάχιστον να έχω ένα ενδιαφέρον θέμα στο βιβλίο). Η λύση έρχεται γρήγορα και απλά. Το μικρό μέγεθος του βιβλίου και το ότι η ιστορία προχωράει αρκετά γρήγορα το κάνουν να μην γίνετι βαρετό και να μην σε χαλάσει εντελώς ακόμα και αν δεν σου αρέσει. Εξ ου και τα 2 αστεράκια αντί για ένα.
Ένα, το δίχως άλλο, ενδιαφέρον βιβλίο. Πρόκειται για ένα μαθηματικό μυθιστόρημα. Ωστόσο αυτό δεν πρέπει να τρομάζει αυτούς που δεν έχουν μαθηματικό background, διότι τα μαθηματικά του είναι εντελώς απλά και εξηγούνται με επίσης απλό τρόπο και στην εντέλεια ώστε να κατανοηθούν από τον καθένα. Είναι λοιπόν ένα hardcore αστυνομικό μυθιστόρημα, κατά βάση, και όσοι αγαπούν το είδος νομίζω ότι θα αγαπήσουν και αυτό γιατί έχει τα στοιχεία εκείνα που το κάνουν ένα καλό αστυνομικό. Δηλαδή έχει μπόλικο μυστήριο, αγωνία με πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Επιπλέον είναι πολύ επίκαιρο.
Μπορώ να χαρακτηρίσω ως ιδιαιτερότητα κάτι και αυτό είναι η "μαθηματική εξύφανση" όλη της ιστορίας Αξιώματα - θεωρήματα - αποδείξεις. Το μυθιστόρημα είναι χτισμένο / δομημένο με μαθηματικό τρόπο / με μαθηματική σκέψη. Το οποίο, από την μία είναι πλεονέκτημα, γιατί όλα έχουν λογική, οι τρύπες κλείνουν σταδιακά, και αν και πολύπλοκα, όλα έρχονται και δένουν, ακόμα και ψηφίδες φαινομενικά περίεργα δοσμένες σε άσχετα σημεία. Είναι μαεστρικός ο τρόπος της εξύφανσης της πλοκής.
Αλλά έχει και ένα (όχι εντελώς αμελητέο) μείον. Ότι η ανάλυση - γίνεται σε κάποια σημεία υπέρ-ανάλυση (κι μάλιστα δοσμένη σε διαλόγους και όχι σε δράση και εξέλιξη) και χάνεται η μαγεία και γίνεται κάπου κουραστική. Η πλοκή σε ένα σημαντικό τελευταίο τμήμα του βιβλίου παραδίδει τη σκυτάλη κατά κύριο λόγο στην ανάλυση και την εξήγηση - για να "μπουν τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους - για να λάβει χώρα η συστηματική μαθηματική απόδειξη.
Πάντως το συνολικό πρόσημο (μια και μιλάμε μαθηματικά) είναι σίγουρα θετικό και πιστεύω ότι θα αρέσει περισσότερο στους λάτρεις των αστυνομικών παρά των "μαθηματικών" ιστοριών. Αστεράκια 3 1/2
Ένα σύντομο και ευκολοδιάβαστο αστυνομικό που συνδέει τα μαθηματικά , το μεταναστευτικό - προσφυγικό, τη διαφθορά στη δικαιοσύνη και τη στοιχηματική χειραγώγηση αγώνων ποδοσφαίρου . ‘’Έπεσα απ τα σύννεφα .Γίνονται τέτοια πράγματα ; ‘’ , όπως λέμε.
Κατώτερο των προσδοκιών. Γραμμένο με σπουδή (βιασύνη)...απορώ γιατί εκδόθηκε. Απάτη ο μαθηματικός γρίφος. Κλαίω Οχι τα λεφτά μου αλλά το χρόνο που έχασα για αυτό το άθλιο πράγμα... σαχλαμάρα που προσπάθησε να μπερδέψει στοίχημα ποδόσφαιρο νύχτα πρόσφυγες... για γέλια
Ο κύριος Μιχαηλίδης μας προσφέρει ένα έργο με πολλαπλά οφέλη για τον αναγνώστη: αναγνωστική απόλαυση, κοινωνικό προβληματισμό, μυστήριο, αλλά και γνώσεις, κυρίως στο πεδίο των μαθηματικών.
Η γραφή είναι ελκυστική και η πλοκή πολύ καλά δομημένη. Η λύση επιμέρους γρίφων στα πλαίσια της εξιχνίασης, από την υπαστυνόμο Όλγα Πετροπούλου, είναι αριστουργηματική. Το μόνο πρόβλημα είναι κάποιες καίριες συμπτώσεις, αλλά ένας ικανοποιημένος και χορτασμένος, από την πλούσια πλοκή, αναγνώστης, όπως εγώ όσο διάβαζα αυτό το βιβλίο, τις παραβλέπει.
Στο κοινωνικό κομμάτι, ο συγγραφέας καταπιάνεται με το τράφικινγκ, το μεταναστευτικό, την διαφθορά και άλλα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, με μεγάλη επιτυχία. Κάποιες τραβηγμένες σκέψεις των ηρώων πνίγονται στην θάλασσα του ρεαλισμού, που διακρίνει ολόκληρο το έργο.
Από πλευράς μαθηματικών, θα ήθελα περισσότερα, αλλά αυτό, για όσους με ξέρουν, είναι θετικό για το έργο, γιατί σημαίνει ότι κανένας αναγνώστης δεν θα δυσκολευτεί. Οι μαθηματικοφοβικοί, μάλλον θα συμπαθήσουν λίγο περισσότερο τα μαθηματικά, μετά από αυτό το βιβλίο.
Ένα έξ��πνο και καλοδουλεμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που θυμίζει έντονα το “Έτερος Εγώ”.
Η Εικασία 3ν+1 είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που σε κερδίζουν από τις πρώτες σελίδες, όχι μόνο με την πλοκή αλλά και με τη σκέψη πίσω από αυτή. Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης συνδυάζει μαθηματικά, φιλοσοφία και εγκληματολογία με τρόπο που θυμίζει τη σειρά και την ταινία Έτερος Εγώ, ένα μείγμα λογικής, συμβόλων και ανθρώπινου πάθους.
Το μυστήριο είναι καλά στημένο, οι διάλογοι φυσικοί και η ατμόσφαιρα σκοτεινή, χωρίς ποτέ να γίνεται υπερβολική. Κάθε κεφάλαιο προσθέτει ένα κομμάτι στο παζλ και σε προκαλεί να “λύσεις” την υπόθεση μαζί με τους ήρωες. Τα μαθηματικά λειτουργούν ως εργαλείο σκέψης, όχι ως εμπόδιο, και αυτό είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Ίσως σε κάποια σημεία η αφήγηση να επιβραδύνεται λίγο από τις επιστημονικές αναφορές, αλλά αυτό δεν μειώνει τη συνολική εμπειρία. Αντιθέτως, προσδίδει στο βιβλίο μια διανοητική πολυπλοκότητα που το κάνει να ξεχωρίζει.
Ένα ελληνικό αστυνομικό που στέκεται επάξια δίπλα σε διεθνείς παραγωγές, με ατμόσφαιρα, σασπένς και νοητική πρόκληση. Αν σου άρεσε το Έτερος Εγώ, θα λατρέψεις και αυτό.
-4/5 Αγαπώ τα αστυνομικά με μαθηματικά. Μου αρέσει να υπάρχουν μαθηματικοί γρίφοι και οι αιτίες των φόνων και των λύσεων τους να βασίζονται σε αυτούς. Η γραφή του κυρίου Μιχαηλίδη ρέει αβίαστα. Αλλά σε αυτό το βιβλίο κάπου με φρέναρε. Δεν βοηθάει καθολου την ροή της ιστορία -αποψη μου- να υπάρχουν τόσοι κακοί μόνο και μόνο για τον κοινωνικό σχολιασμό. Γιατί αυτό ένιωσα ότι όλος αυτός ο κόσμος, όλοι αυτοί οι κομπάρσοι μπήκαν απλώς για να σχολιάσουμε τα άσχημα φαινόμενα της εποχής μας και όχι γιατί προσδίδουν κάτι στην υπόθεση. Όλες αυτές οι μπερδεμένες ιστορίες έμειναν μισές, δεν ξετυλιχτηκαν, δεν αναλύθηκαν, δεν με βοήθησαν να δω την φρίκη που ζουν τα θύματα. Μπορεί απλώς αυτή να είναι η αίσθηση μου και κάπου να έχω χάσει το νόημα. Ίσως αν ήταν ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα να υπήρχε χώρος για μεγαλύτερη ανάπτυξη του υποκόσμου και να μην μην άφηνε αυτήν την αίσθηση. Ποιος ξέρει?
Ανεξάρτητα όμως από το δικό μου κόλλημα είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και δεν έχω κάτι άλλο να του προσαψω.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ξεκινησε ως πολλα υποσχομενο, μικρουλι κιολας, crime λεω ενταξει θα το ευχαριστηθω. Οι πρωτες 50-60 σελιδες ειχαν οντως τρομερο ενδιαφερον. Μετα αρχισε να με χανει! Καταρχας, ο τιτλος με εκανε να πιστευω πως τα μαθηματικα θα παιξουν καθοριστικο ρολο στην ιστορια και τα ειδα ελαχιστα. Μου ελειπε πολυ η δραση, η αγωνια, αυτο το συναισθημα που κρατας την ανασα σου στο αστυνομικο μυθιστορημα. Στο τελος, υπηρχε πολλη επεξηγηση και απο αμεσοτητα τιποτα. Επισης, ο εγκεφαλος της υποθεσης και δολοφονος εχει εμφανιστει ελαχιστα στην ιστορια! Σα να μην υπηρχε. Τα 2 βασικα προσωπα, Νασριν και Μαθιος εξαφανιζονται σταδιακα απο την πλοκη και δε μαθαινουμε τιποτα γι' αυτους. Το ιδιο και ο Κοσμας που στην αρχη υπηρξε καιριο προσωπο. Ασε που καπου βαρεθηκα με τα στοιχηματα και τα ποδοσφαιρα! Απο μενα ειναι οχι! Το μονο που μου αρεσε ηταν οτι εμαθα το μαθηματικο προβλημα που αναφερεται στον τιτλο και το εψαξα λιγο περισσοτερο.
Είναι το πρώτο βιβλίο του Τ.Μιχαϊλίδη που διαβάζω και είναι μέτριο προς κακό. Η αστυνομική πλοκή που ξεδιπλώνεται στο τέλος δυνητικά θα μπορούσε να προσφέρει ένα δυνατό αστυνομικό αλλά σε καμία περίπτωση δε τα κατάφερε κ δε συγκρίνεται με άλλους Έλληνες που γράφουν crime. Δε ξέρω, ένιωσα ότι μάλλον δε ταιριάζει αυτός το είδος στο συγγραφέα. Πολλές οι βολικές συγκυρίες και συμπτώσεις για την ντετέκτιβ μας. Ο φίλος της χάκερ που προσφέρει ανεπίσημα πληροφορίες , η κολλητή της δημοσιογράφος που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες ανεπίσημα κ κάτι τέτοια το κατατάσσουν πολύ χαμηλά. Καλύτερα skip κ πηγαίνετε σε άλλο βιβλίο του συγγραφέα τα οποία όλα είναι από καλά εώς πολύ καλά.
Αξίζει σίγουρα να ψάξετε 5 λεπτά την μαθηματική εικασία 3ν+1 κ να απολαύσετε τη μαγεία των μαθηματικών.
Ένα γρήγορο και έξυπνο αστυνομικό βιβλίο από το οποίο, όμως, μου έλειψαν δύο πραγματάκια για να με κάνουν να το αγαπήσω.
Το πρώτο είναι πως θα ήθελα παραπάνω στοιχεία για να μπορέσω να βρω τον ένοχο.
Το δεύτερο είναι πως μου έλειψαν οι πιο πιστευτοί χαρακτήρες. Ιδίως, η αστυνομικός που διερευνά την υπόθεση αλλά και ο ανώτερός της μου "ακούγονταν" σαν ένα συνονθύλευμα κλισέ ηρώων που έχω δει κατά καιρούς στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Αυτό φαινόταν, ειδικά, μέσα από τους διαλόγους (και αυτών αλλά και άλλων χαρακτήρων), κάτι που με εμπόδιζε από το να συνδεθώ πλήρως με την ιστορία.
Εν κατακλείδι, νομίζω πως μου άρεσε περισσότερο η ιδέα του βιβλίου παρά η εκτέλεσή της.
Το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου ως δωρεά του εκδοτικού στο σχολείο που εργάζομαι ! Διαβάζω πολλά αστυνομικά βιβλία καθώς μου αρέσει σαν είδος Τον συγγραφέα δεν τον γνώριζα! Διάβασα το βιογραφικό του το οποίο με εξέπληξε πολύ θετικά Είναι ένα αστυνομικό βιβλίο , σύντομο , που σε κρατάει μέχρι να φτάσεις στο τέλος ! Θίγει και κοινωνικά θέματα Έχει πολύ ωραία γραφή κι έξυπνη αφήγηση και τα ελάχιστα μαθηματικά που χρησιμοποιούνται να μην σας τρομάζουν!
Ωραία η γλώσσα του συγγραφέα αλλά το θέμα δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Ποδόσφαιρο, στημένοι αγώνες, προαγωγοι, γυναίκες της νύχτας, τραφικινγκ, πορεία, μεταναστευτικο αυτό το βιβλίο είχε λίγο από όλα. Άλλοι συγγραφείς τα έχουν πει καλύτερα.
Η αστυνόμος Όλγα Πετροπούλου σαν χαρακτήρας δεν είχε κανένα βάθος, υπήρχε απλά για να υπάρχει. Το καλό του βιβλίου ήταν το μέγεθος του, ότι πρέπει για να μην βαρεθείς. Διαβάζεται εύκολα αλλά ξεχνιέται και εύκολα.
3,5⭐ Γρήγορη πλοκη χωρίς να παραλείπονται σημεία και να αισθάνεσαι ότι χάνεις κάτι. Αξιόλογη ιστορία μυστηρίου που εμπλέκει έναν μαθηματικό γρίφο, εμπόριο γυναικων, το μεταναστευτικό, στημένους ποδοσφαιρικούς αγωνες και άλλα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Αφήγηση σε πολλαπλά πρόσωπα που σου κρατάει το ενδιαφέρον. Ίσως να μου έλειψαν λίγες ακόμα σελίδες προς το τέλος.
Ενα βιβλιο που διαβάζεται ευκολα, ειναι κατανοητό, δεν έχει παρα πολλους χαρακτήρες, εχει ωραία τροπή! Αν και φοβόμουν το μαθηματικό κομμάτι τελικα πρόκειται μόνο για ενα 'στοιχειο' της υπόθεσης. Η υποθεση πολύ ωραια στημένη, που δεν παραλείπει καθημερινά ζητήματα και 'προβληματα' της κοινωνίας μας.
ΥΓ: Εξυπνη η Πετροπουλου, γιαυτό και διάλεξε να εχει σύντροφο της το Δημήτρη!
ΒΙΒΛΙΟ 2 Καλογραμμένο βιβλίο, με εύκολη ροή και σχετικά γρήγορη εξέλιξη. Όταν το διάβασα πέρυσι, το είχα αξιολογήσει με 8 στα 10, σήμερα και έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία, θα έβαζα ίσως κάτι λιγότερο. Παρόλα αυτά παραμένει ένα καλό βιβλίο για μένα. 8/10
Γενικά ήταν ενδιαφέρον βιβλίο, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα! Ένιωσα όμως ότι η εικασία, παρόλο που είναι στον τίτλο, έπαιξε σχετικά μικρό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.