Ο λύκος μένει σπίτι

by Έλενα Μπολονάση

Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;

Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές τους και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν.

Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή.

Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;

Genres: Thriller, Crime

312 pages, Paperback

First published October 6, 2022

About the author

Η Έλενα Μπολονάση είναι Δικηγόρος - Εγκληματολόγος, πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εγκληματολογική Ψυχολογία (Università di Novedrate) και επιμόρφωση στη Δικαστική – Ψυχιατροδικαστική Ψυχολογία (ΕΚΠΑ). Αποφοίτησε, επίσης, από το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Ταυτόχρονα, έκανε μουσικές σπουδές και σπουδές Σεναρίου. Γνωρίζει τρεις ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά. Είναι συγγραφέας δύο μυθιστορημάτων αστυνομικής λογοτεχνίας: «Ο λόφος του Ερνιόν», εκδ. 24γράμματα (Βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και «Ο λύκος μένει σπίτι», εκδ. Ψυχογιός. Έχει λάβει μέρος στη Συλλογή Αστυνομικών Διηγημάτων «Είκοσι Τέσσερις Αστυνομικές Ιστορίες Στις Ράγες», εκδ. Κύφαντα, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Είναι καθηγήτρια σε μεταπτυχιακά προγράμματα Δικαστικής Ψυχολογίας (Πανεπιστήμιο του Essex και Πανεπιστήμιο του Derby). Διδάσκει «Εγκληματολογία», «Ανακριτική», «Ποινικό Δίκαιο», «Πνευματική Ιδιοκτησία και Συγγενικά Δικαιώματα», «Δίκαιο Ανηλίκων», «Διαταραχές προσωπικότητας και έγκλημα» και «Βίαια Εγκλήματα» στο Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ. “Tabula Rasa”. Ασχολήθηκε με τηλεοπτικό, αστυνομικό ρεπορτάζ και αρθρογραφία πολιτιστικού περιεχομένου σε συνεργασία με γνωστές ιστοσελίδες. Έχει τιμηθεί από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας με το 1ο Βραβείο για το σενάριο με τίτλο «Αντέχεις το σκοτάδι;» και με το 3ο Βραβείο για το σενάριο με τίτλο «Μην Ξεχνάς». Το σενάριο «Αντέχεις το Σκοτάδι» κυκλοφόρησε σε έντυπη έκδοση από την ΕΣΕ, ενώ αποτέλεσε και το επίσημο τρέιλερ του Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας 2024.

Reviews

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2022/...

Κάθε φορά που αναγκάζομαι να ξεκινήσω με τέτοια εισαγωγή οποιοδήποτε κείμενο, νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι μου. Πραγματικά, στεναχωριέμαι, όχι μόνο επειδή η εισαγωγή αυτή δεν μπορεί να είναι πιο διασκεδαστική ή σαρκαστική ή πληροφοριακή, αλλά γιατί με αναγκάζει να αναφέρομαι σε θέματα βίας που αφορούν όχι τη μυθοπλασία, αλλά την πραγματική ζωή, αυτή που συμβαίνει εκεί έξω κι αφορά ανθρώπους που ζουν και υπάρχουν ανάμεσά μας, άνθρωποι που ίσως να μην είναι απλοί περαστικοί που περνάνε δίπλα μας στον δρόμο, αλλά άνθρωποι που τους γνωρίζουμε, που λέμε μια "καλημέρα", ίσως ακόμα και φίλοι μας, που να αγνοούμε, όμως, το σκοτάδι που φέρουν στην ψυχή τους, από ένα παρελθόν που τους στιγμάτισε. Γιατί, δυστυχώς, και όπως αποδεικνύεται το τελευταίο διάστημα συνεχώς, η παιδική κακοποίηση έχει πολλά πρόσωπα και ακόμα περισσότερες συνέπειες.

Η καθηγήτρια εγκληματολογίας του εργαστηρίου Tabula Rasa, Έλενα Μπολονάση, μετά το πρώτο της μυθιστόρημα "Ο λόφος του Ερνιόν", το οποίο βραβεύτηκε στον 38ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, επιστρέφει με ένα νέο που ακούει στον εύστοχο τίτλο "Ο λύκος μένει σπίτι", γιατί, όπως αποδεικνύεται και μέσα από τις σελίδες του, οι "λύκοι" που απειλούν να μας κατασπαράξουν μπορούν να βρίσκονται στα πρόσωπα των ανθρώπων εκείνων που θα έπρεπε να νιώθουμε ασφάλεια κοντά τους, αλλά και μέσα σε εκείνους τους τέσσερις τοίχους όπου θα έπρεπε να μας προσφέρουν σιγουριά. Γιατί, ορισμένες φορές, οι άνθρωποι αποδεικνύονται ανήμερα θηρία, που δεν υπολογίζουν ψυχές και πόσα βάρη μπορούν αυτές να σηκώσουν, πόσο μάλλον να ξεπεράσουν, και οι τέσσερις τοίχοι μετατρέπονται σε φυλακή, που σε κρατάει μέσα της και δεν σε αφήνει να δραπετεύσεις. Και κάποιες φορές, ακόμα κι αν νομίζεις πως το έχεις πετύχει, τότε ίσως να είσαι εσύ που έχεις κλείσει κάποιον άλλον μέσα σε αυτή, ξεγελώντας τον εαυτό σου πως απελευθερώθηκες, ενώ διόλου δεν είναι έτσι.

Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες με κοινά βιώματα, που μεγάλωσαν σε ένα ορφανοτροφείο που έμοιαζε κάθε μέρα να πνίγει τα όνειρά τους όλο και περισσότερο. Πέντε παιδιά που δεν επέλεξαν την πορεία της ζωής τους, που βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη βία στην πιο τρυφερή τους ηλικία, που ένιωσαν την συναισθηματική απόρριψη και την εγκατάλειψη, όταν θα έπρεπε να λαμβάνουν μόνο αγάπη και τρυφερότητα, όταν θα έπρεπε να νιώθουν ασφαλή και ήρεμα. Πέντε παιδιά που φτάνουν στην ενήλικη ζωή έχοντας δώσει ένα όρκο. Να φτιάξουν τη ζωή τους και να μην αφήσουν τους "λύκους" να τους κατασπαράξουν για ακόμα μια φορά. Όμως, αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να το πετύχει κανείς αυτό, όταν μέσα στην ψυχή του φέρει σημάδια από τραύματα πολύ πιο βαθιά απ' όσο και ο ίδιος ακόμα μπορεί να συνειδητοποιήσει; Πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει κανείς από το παρελθόν του, τις μνήμες του, απ' όλα εκείνα που τον στιγμάτισαν και άθελά του καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ποιος είναι σήμερα, είτε με θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο;

Νομίζω πως η βασική ιδέα γύρω από την οποία περιστρέφεται η αφήγηση της κυρίας Μπολονάση, δεν είναι άλλη από το ερώτημα που ακούμε να τίθεται σε πολλές περιπτώσεις όπου αντιμετωπίζουμε κάποιο έγκλημα, όποιας μορφής κι αν είναι αυτό: Ένας εγκληματίας γεννιέται έτσι ή η πορεία της ζωής του τον οδηγεί στο να εγκληματήσει; Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και τα τραύματα που αυτά μπορούν να προκαλέσουν, μπορούν με τη σειρά τους να είναι τόσο μοιραία για την ψυχοσύνθεση κάποιου, που να τον οδηγήσουν σε βίαιες πράξεις και ακραίες συμπεριφορές; Σαφέστατα, πολύ δύσκολο το να δώσει κανείς σαφείς και σίγουρες απαντήσεις, γιατί όταν μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι και στους κανόνες υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις, όμως, σε κάθε περίπτωση, πως ενδιαφέροντα θέματα για να συζητήσει κανείς, ακόμα περισσότερο για να τα σκεφτεί και να τα αναλύσει, βάζοντας στο μικροσκόπιο τις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που θα καθορίσουν τις διαφορές από περίπτωση σε περίπτωση.

Το μυθιστόρημα αυτό, δυστυχώς, είναι σύγχρονο, ρεαλιστικό, αληθινό, γιατί μέσα από τις σελίδες του αποτυπώνεται η μαύρη πραγματικότητα της εποχής που διανύουμε, με την παιδική κακοποίηση, όχι απλά να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ν' απασχολεί και να προβληματίζει περισσότερο από ποτέ, αφού νιώθεις ευάλωτος, μην ξέροντας από που να προφυλαχτείς και παράλληλα πως να προστατεύεις αυτές τις αθώες ψυχές από την μανία του καθενός. Ο αφηγηματικός ρυθμός είναι αρκετά γρήγορος, χωρίς πολλές φλυαρίες, με στοχευμένη προσέγγιση σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία να θιχτούν, μα και με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυση χαρακτήρων, ξετυλίγοντας ένα αρκετά ευρύ φάσμα εναλλακτικών προσεγγίσεων -ή και αποτελεσμάτων, θα μπορούσε να πει κανείς-, αν και ίσως, στο τέλος, είναι λίγο πιο αισιόδοξο απ' όσο φαίνεται να είναι στην πραγματικότητα η ίδια η ζωή. Ένα ιδιαίτερο ψυχολογικό θρίλερ που σίγουρα δεν θα σας κάνει να νιώσετε άνετα, αλλά που εξίσου σίγουρα έχει πολλά να σας πει.

[Mary Bookitsa · Rating 5 out of 5]

Τα βιβλία τις περισσότερες φορές είναι φυγή! Είναι η διέξοδος μας από τη σκληρή πραγματικότητα. Χανόμαστε μέσα στις σελίδες τους και για λίγο ξεφεύγουμε.
Το 'Ο λύκος μένει σπίτι' όμως δεν είναι ένα από αυτά. Είναι ενα σκληρό βιβλίο. Μέσα στις σελίδες του οι ιστορίες των ηρώων είναι ακριβώς αυτές που συμβαίνουν καθημερινά δίπλα μας. Ακριβώς αυτές που όταν τις βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων αρνούμαστε να πιστέψουμε πως είναι αληθινές. Κακοποίηση, βιασμοί, δολοφονίες, ενδοοικογενειακή βία, διαφθορά, παράνομες υιοθεσίες.
Το ορφανοτροφείο της Κηφισιάς σε καμία περίπτωση δεν είναι μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά που γνώρισαν το άσχημο πρόσωπο της μοίρας στα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Όσο και αν κάποιοι πάλεψαν να τα προστατέψουν με ότι όπλα διέθεταν, οι πληγές στην ψυχή τους χάσκουν σαν μαύρες τρύπες. Η ενήλική ζωή τους είναι δύσκολη. Κακοποιούνται και κακοποιούν. Κάποια απο αυτά όμως μένουν άνθρωποι. Έχουν περίσσευμα αγάπης να δώσουν.
Και παλεύουν.
Η αφήγηση είναι συγκλονιστική.
Μόνο οι βαθιές ανάσες βοηθούν να συνεχίσεις την ανάγνωση.
Οι σελίδες γυρνούν και θες οπωσδήποτε να μάθεις τι απέγιναν τελικά τα παιδιά, ένα προς ένα.
Τι έγινε όταν πια βγήκαν στον κόσμο...

Μέχρι να το ανακαλύψετε και εσείς βάζω ένα μικρό απόσπασμα.

«Είμαι στα έντεκα. Κανείς δε θα με πάρει ποτέ. Κανείς δε θέλει ένα μεγάλο παιδί».

«Μην το λες αυτό, Στέλιο. Δεν έχει σημασία η ηλικία», προσπάθησε να τον καθησυχάσει ο Σταύρος, ξέροντας όμως καλά πως όσο μεγαλύτερο ήταν ένα παιδί, τόσο πιο δύσκολο ήταν να βρεθεί μια υποψήφια οικογένεια.

"Η αλήθεια ήταν πως οι περισσότεροι ήθελαν τα μικρά, να μεγαλώσουν κοντά τους. Κανείς δεν έπαιρνε ένα παιδί για να το γλιτώσει από την άθλια ζωή του ορφανοτροφείου και να του δώσει μια οικογένεια. Διάλεγαν εκείνα που θα μπορούσαν να μοιάζουν με δικά τους, ακριβώς γιατί ο Θεός δεν τους είχε χαρίσει απογόνους που να έχουν το ίδιο αίμα και τα ίδια γονίδια με εκείνους. Η ανάγκη να γίνουν γονείς τους έφερνε σε ένα ίδρυμα, όχι η ανάγκη να δείξουν την ανθρωπιά τους σε κάποιον λιγότερο τυχερό από τους ίδιους."

Πόση αλήθεια σε μερικές μόνο προτάσεις.

[Georgia Retetakou · Rating 4 out of 5]

https://vivlionerga.blogspot.com/2022...

Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί. Γιατί κάποιος είναι βίαιος, σκοτεινός και απόμακρος; Γιατί κάποιος γίνεται εγκληματίας; Γιατί κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν τον παραβατικό δρόμο; Το βιβλίο της Έλενας Μπολονάση "Ο λύκος μένει σπίτι" έρχεται με μια ευαίσθητη ματιά να μας φανερώσει την ρίζα πολλών πραγμάτων που καθορίζουν την ανθρώπινη ψυχή από το πρώτο στάδιο της καθώς εκείνη κτίζεται ως και την ενηλικίωση της όταν και ξεσπά και ξερνά τα απωθημένα της τα συνειδητά και τα υποσυνείδητα. Και να μας κάνει να κατανοήσουμε το πόσο σημαντικό είναι να επέμβουμε με αγάπη και στοργή σε ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς γονείς. 

Η ιστορία ξεκινά με την ζωή των πρωταγωνιστών στο σήμερα. Τους συναντάμε ξεχωριστά σε σύντομες περιγραφές της σημερινής τους ζωής. Και ερχόμαστε σε επαφή με συμπεριφορές που μας φέρνουν οργή, λύπη, θυμό. Μυστήριο και έντονη αγωνία καθώς η ιστορία γυρίζει στο παρελθόν για να ενώσει τα βήματα τους εκεί όπου έζησαν τα παιδικά τους χρόνια στο γκρίζο κτίριο του ορφανοτροφείου, πίσω από τις κλειστές του πόρτες, στους υγρούς τοίχους και στα σκοτεινά υπόγεια που έθρεψαν τους χειρότερους εφιάλτες τους. Έχουν να αντ��μετωπίσουν τα γιατί της ορφάνιας ή της εγκατάλειψης, αλλά και ένα ανθρώπινο κλοιό διαφθοράς και διαστροφής. Ένα ανθρώπινο κλοιό αδιαφορίας, αλλά και ελάχιστους ανθρώπους που προσπαθούν να ρίξουν έστω και ελάχιστο φως ελπίδας στα θλιμμένα όνειρα τους, προσπαθώντας με κάθε δύναμη να τους τραβήξουν όσο γίνεται μακριά από τους δράκους και τους λύκους του ζωντανού εφιάλτη τους. 

Τα όσα ζουν μέσα στο ορφανοτροφείο τα πέντε παιδιά που μετά τα συναντάμε σαν ενήλικες έχουν σαν βάση και σαν πηλό τα όσα βάναυσα έζησαν μέσα στο ορφανοτροφείο και το πως το καθένα το επεξεργάστηκε στην ψυχοσύνθεση του και το αφομοίωσε στην εξέλιξη του. Όλοι οι χαρακτήρες όμως μηδενός εξαιρουμένου αποσύρονται διαρκώς στην δική τους πραγματικότητα που τους καταδιώκει συνεχώς και που άλλοτε γίνεται εμμονή. Που άλλοτε γίνεται ψευδαίσθηση. Άλλοτε γίνεται εξάρτηση. Που γίνεται εκδίκηση, τιμωρία και λύτρωση. 

Η απόδοση της σκληρότητας ρεαλιστική όπως και η απόδοση της παιδικότητας και της διαφορετικής οπτικής που έχουν τα παιδιά απέναντι σε ότι δεν μπορούν να καταλάβουν και να κατανοήσουν. Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση υποσυνείδητα δημιουργεί τα δικά της κατάλοιπα καθώς ένα παιδί είναι φτιαγμένο για να μεγαλώνει με αγάπη και ζεστασιά και όχι να μεγαλώνει προσπαθώντας να κρυφτεί από τον φόβο και την ντροπή φτιάχνοντας διαρκώς φρικτές αναμνήσεις στο μυαλό και στην ψυχή. Πολλές φορές προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια και από τον ίδιο τους τον εαυτό φτιάχνοντας υποκατάστατα αλήθειας για να συντηρούν την υποτιθέμενη ασφάλεια τους. 

Η ατμόσφαιρα επιφορτισμένη από την βία και την βαριά σκιά της εκμετάλλευσης των παιδιών, αλλά παράλληλα και επιφορτισμένη με το ισχυρό δέσιμο που αποκτάνε μεταξύ τους, ψάχνοντας σανίδα σωτηρίας το ένα στο άλλο. Ο αποχωρισμός όταν κάποιο από αυτά υιοθετείται είναι τόσο ισχυρός που κλονίζει και σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο τον κόσμο τους. 

Η κάθε ιστορία των παιδιών συγκλονίζει. Η ιστορία της Ειρήνης όμως που αναδεικνύει την εγκατάλειψη που είναι καλυμμένη με τον μανδύα της επιλογής και όχι της ανάγκης είναι η πιο σκληρή από όλες, Για αυτό ίσως και η Ειρήνη βάζει τέλος στην εικόνα του εφιάλτη φτιάχνοντας την δικιά της χαρούμενη και ελπιδοφόρα νέα εκδοχή για το μέλλον. 

Η συγγραφέας δεν δικαιολογεί συμπεριφορές. αλλά επισημαίνει. Μια εγκληματική ή βίαιη στάση, μπορεί να έχει υπόβαθρο. Δεν σημαίνει όμως πως κάθε παιδί που έχει δύσκολα χρόνια θα πάρει τον άσχημο δρόμο. Αλλά τονίζει πως κάθε παιδί πρέπει να έχει υποχρεωτικά  την ευκαιρία να έχει μια παιδική ηλικία εναρμονισμένη με τα σωστά βιώματα και τα σωστά πρότυπα. Πώς θα ήταν η εξέλιξη όλων αυτών των παιδιών και πώς θα αντιδρούσαν στην ενήλικη ζωή τους κάτω από το πρίσμα πιο συμβατών βιωμάτων για την παιδική και εφηβική τους ηλικία;

Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι. Ένα βιβλίο που αναδεικνύει και ξεδιπλώνει το θέμα της κακοποίησης και της εγκατάλειψης ανηλίκων. Χωρίς όμως να εστιάζει μόνο εκεί αλλά κυρίως κεντράρει στο τραύμα που αρχίζει και μεγαλώνει μέσα στην ψυχή ενός παιδιού καθώς ενηλικιώνεται. Είμαστε η παιδική μας ηλικία αυτή μας διαμορφώνει και μας καθορίζει. Η παιδική μας ηλικία και τα βιώματα της είναι το βαρόμετρο που θα μας κάνει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Η ζωή μέσα σε ιδρύματα που σκοπό έχουν να κερδίζουν δωρεές επιδόματα και κοινωνικά κονδύλια η ακόμα και να προωθούν παράνομες υιοθεσίες επί χρήματί. Φαινομενικά φροντίζουν αλλά υπόγεια χρησιμοποιούν τα αθώα παιδιά. Η πλεονεξία και η διαστροφή δεν έχει όρια. Παιδιά που μεγαλώνουν στερημένα από γονείς αλλά και από αγάπη και από θαλπωρή και πως εξελίσσονται στην ζωή τους. 

Με τις καθημερινές υποθέσεις βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης παιδιών ακόμα και μέσα σε ιδρύματα, αυτό το βιβλίο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ φέρνοντας κράτος και πολίτες απέναντι στις ευθύνες που έχουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά όλων μας.

"Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…", τραγουδούσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ένα μήνυμα κρυμμένο πίσω από τόσο απλές λέξεις και που παραμένει πάντα επίκαιρο και έτοιμο επιτέλους να το κάνουμε πράξη.

[Άγγελος Χαριάτης]

Η Έλενα Μπολονάση, στο νέο της βιβλίο Ο λύκος μένει σπίτι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα, αυτό της παιδικής κακοποίησης. Τη βοηθά ασφαλώς η έτερη ιδιότητά της, της εγκληματολόγου.

Αν θα έπρεπε να κατατάξουμε σε μια θεματική ενότητα το μυθιστόρημα, θα ήταν αναμφίβολα μια δύσκολη επιλογή. Θα το χαρακτήριζα κοινωνικό θρίλερ με αστυνομική πλοκή, έχοντας μικρές δόσεις μυστηρίου.

Το βιβλίο χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη, στον παρόντα και τον παρελθόντα χρόνο. Στο παρόν ο αναγνώστης παρακολουθεί ανά κεφάλαιο τις ζωές των πρωταγωνιστών, πρώην τροφίμων του ορφανοτροφείου, της ιδιοκτήτριάς του και του φύλακά του, ενώ στην ιστορική αναδρομή περιγράφεται η κοινή ζωή τους.

Πέρα από τους έξι, μέσα στην αφήγηση του παρελθόντος παρουσιάζονται ο συμπαθής παλαιός φύλακας μπαρμπα-Κώστας και η Σίβα, οι θεματοφύλακες της ηθικής μέσα στο γκρίζο περιβάλλον του ιδρύματος.

Η συγγραφέας, με απλή γλώσσα, μας δείχνει την κατάσταση που επικρατεί ή που φανταζόμαστε πως επικρατεί στα ιδρύματα, όπου διαβιούν και μεγαλώνουν παιδικές ψυχές.

Αναμφίβολα το θέμα είναι σκληρό και αυτό δεν αφήνει τη συγγραφέα να κινηθεί αφηγηματικά σ’ αυτό το μονοπάτι, αυτός υποψιάζομαι πως είναι και ο σκοπός της: να μας παρουσιάσει το θέμα, σε όλες του τις διαστάσεις, χωρίς να θέλει να ωραιοποιήσει τα πράγματα. Θίγονται ζητήματα όπως η σεξουαλική και σωματική κακοποίηση, η έμφυλη βία. Εμφανίζονται διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις και διαταραχές, αναλυόμενες ασφαλώς από την ψυχιατρική επιστήμη, αλλά σ’ αυτό που μας αφορά, μέσα από το μυθοπλαστικό περίβλημα που χρησιμοποιεί η Έλενα Μπολονάση.

Η ιστορία προσφέρει εκείνη την απαραίτητη αγωνία, ώστε ο αναγνώστης να θέλει να συνεχίσει, να συμμεριστεί το ψυχόδραμα των ηρώων, για να οδηγηθεί στην τελική λύση και εν τέλει στην κάθαρση.
https://www.fractalart.gr/gia-tin-pai...

[Εύη Φρυγανά · Rating 5 out of 5]

Ο Λύκος Μένει Σπίτι είναι μία βαθιά κοινωνική ιστορία γεμάτη έγκλημα και μυστήριο. Εξετάζει τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει η σκοτεινή πλευρά του ατόμου, τα άκρα στα οποία είναι ικανή να φτάσει μία αρρωστημένη φαντασία, για να διεκδικήσει αυτό που θέλει, και, τελικά, τα όρια της θυματοποίησης καθημερινών ανθρώπων και πότε αυτά σπάνε.

Το βιβλίο ξεκινάει με τους πρωταγωνιστές στην παρούσα φάση της ζωής τους να μπλέκονται όλο και περισσότερο σε περίπλοκες και εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Οι ιστορίες τους θα μας κρατήσουν σε αγωνία μέχρι το τέλος, αφού στο δεύτερο μέρος του βιβλίου μάς περιγράφεται πόσο δύσκολα πέρασαν όλοι τους στο αφιλόξενο περιβάλλον του ορφανοτροφείου, όπου μεγάλωναν. Έπειτα τα γεγονότα είναι καταιγιστικά όσο οι απορίες μας για τις ζωές που έχτισαν απαντώνται σε ένα τέλος, το οποίο δεν μπορεί να αφήσει κανέναν απογοητευμένο.

Είχα τη χαρά να γνωρίσω την Έλενα Μπολονάση μέσω των σεμιναρίων εγκληματολογίας, τα οποία διδάσκει (να γραφτείτε!). Πέρα από μία εξαίρετη καθηγήτρια, αποδεικνύει ότι είναι και μία πολύ ικανή συγγραφέας, όπως έγινε προφανές και από το πρώτο της μυθιστόρημα, Ο Λόφος του Ερνιόν. Αν η πλοκή δεν ήταν αρκετή, για να σας κάνει να διαβάσετε το βιβλίο, το γεγονός ότι λόγω επαγγέλματος ξέρει ακριβώς για τι πράγμα μιλάει (είναι δικηγόρος, όχι εγκληματική ιδιοφυία), θα έπρεπε να σας είχε αναγκάσει να το αγοράσετε ήδη.

[Kostini · Rating 1 out of 5]

Δεν μου άρεσε ούτε ως πλοκή, ούτε ως γραφή. Από άποψη ιστορίας είναι μία συλλογή Χολλυγουντιανών κλισέ και αναφορών που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα, πόσο μάλλον αυτήν της δεκαετίας του '80. Οι «κακοί» με εξαίρεση την λύκαινα δεν έχουν κάποιο κίνητρο και δεν δίνεται κάποια εξήγηση για τον τρόπο που φέρονται (τουλάχιστον όχι λογική ή ικανοποιητική). Οι «καλοί» επίσης. Όσες «ανατροπές» γίνονται ή όσες λεπτομέρειες έχουν σημασία σε άλλα σημεία του βιβλίου σερβίρονται στον αναγνώστη στο πιάτο, χωρίς να υπάρχει κάποιο περιθώριο ερμηνείας κι έτσι χάνουν την ουσία τους. Η έκφραση της συγγραφέως είναι ξερή. Γίνεται απλή παράθεση τραυματικών γεγονότων, χωρίς συναίσθημα, με την περιστασιακή εξαίρεση στην οποία μπαίνει μία «ποιητική» παρένθεση, η οποία συνήθως δεν προσφέρει κάτι, ή μοιάζει ξέ��η ανάμεσα στα συμφραζόμενα. Τα περισσότερα happy endings τα οποία με την βία επιβάλλει η συγγραφέας σε ιστορίες που δεν τους ταιριάζουν αφαιρούν την λίγη ουσία της ιστορίας, προσπαθώντας να εξαναγκάσουν κάθε χαρακτήρα να αντιμετωπίσει το «κάρμα» που του αξίζει. Παρ' όλα αυτά, οι περιπτώσεις που αυτό δεν συμβαίνει είναι εξίσου «ενοχλητικές». Καμία πρωτοτυπία, κανένα νόημα.

[Μίλτος Τρ. · Rating 2 out of 5]

Ανύπαρκτη πλοκή, καμία εμβάθυνση στους χαρακτήρες, γενικά πολύ κακό για το τίποτα.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 5 out of 5]

https://www.dominicamat.gr/2022/11/cr...

Βαθμολογία 4.5/5

Είχα αρκετό καιρό να προβώ σε ένα νέο αφιέρωμα σε κάποιο λογοτεχνικό είδος. Να,όμως,που τα βιβλία για πολλοστή φορά με βοήθησαν να βγω απ'αυτό το ''τέλμα'',δίνοντάς μου μία σκέψη. Με δεδομένη την ''στροφή'' του αναγνωστικού κοινού στην χώρα μας προς το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας καί πιο συγκεκριμένα στο είδος των βιβλίων που υπηρετούν αυτό που ονομάζουμε ''crime'' (δηλαδή έγκλημα),σκέφτηκα πως ένα αφιέρωμα στα ελληνικά βιβλία ''crime'' θα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα καί ελπίζω να αρέσει το ίδιο καί σε εσάς. Η διάρκεια του αφιερώματος θα είναι μικρή,-μόλις τρεις μέρες-,κατά την διάρκεια των οποίων θα σας μιλήσω για τρεις νέες κυκλοφορίες βιβλίων εγχώριων συγγραφέων που πιστεύω πως αντιπροσωπεύουν επάξια το συγκεκριμένο είδος καί θα μας κάνουν να δούμε το έγκλημα μέσα από διαφορετικές οπτικές.

Την έναρξη,λοιπόν,αυτού του αφιερώματος κηρύσσει το νέο βιβλίο της συγγραφέως Έλενας Μπολονάση,με τίτλο ''Ο ΛΥΚΟΣ ΜΕΝΕΙ ΣΠΙΤΙ",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός καί τολμώ να πω πως αν καί πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της που διαβάζω,απέκτησε η συγγραφέας μία πιστή αναγνώστρια. Αλλά ας τα πιάσω,καλύτερα,απ΄την αρχή.

΄Εχω πολλάκις αναφερθεί σε αυτήν την ιδιάζουσα σχέση που έχω με τα βιβλία. Όταν τα πιάνω για να τα διαβάσω,αρέσκομαι να τα επεξεργάζομαι σχολαστικά. Από τον τίτλο καί την εικόνα του εξωφύλλου έως καί την περίληψη καί εντέλει την ανάγνωση,θέλω να μπορώ να λάβω από εκείνο όσα περισσότερα μπορώ. Ειδικά όταν μιλάμε για βιβλία ανάλογου είδους,όλα τα παραπάνω τα θεωρώ πολύ σημαντικά,καθώς μπορούν να μας δώσουν σημαντικά στοιχεία για την επίλυση της υπόθεσης. Εδώ,αρχικά,μου προσέλκυσε την προσοχή η αντίθεση του κόκκινου καί του μαύρου χρώματος που επικρατεί. Το κόκκινο χρώμα μπορεί να συνδυαστεί με το αίμα του θύματος/των θυμάτων ( ; ) καί το μαύρο αντίστοιχα με αυτό του σκοταδιού καί του εγκλήματος ( ; ). Έπειτα,αυτή η εικόνα του λύκου ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με τον τίτλο. Ένας τίτλος που αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω καί να δούμε πίσω από το πρώτο κοίταγμα.

Όσο μεγαλώνω,άλλο τόσο διαπιστώνω,-σε σχεδόν καθημερινή βάση-,πως τα ''πρόβατα'' για να επιβιώσουν στην δύσκολη καί σκληρή πραγματικότητα επιλέγουν να βάλουν το ένδυμα του λύκου καί οι ''λύκοι'' εμφανίζονται ως άλλα πρόβατα παρεισφρύοντας στις ζωές των άλλων ανθρώπων καταστρέφοντας τα πάντα γύρω τους. Λύκοι που δεν μένουν στο φυσικό τους περιβάλλον,που είναι τα δάση καί τα βουνά,αλλά ως άνθρωποι της διπλανής πόρτας κατοικούν σε πόλεις καί χωριά. Κι όπως λέει καί ο τίτλος ''Ο ΛΥΚΟΣ ΜΕΝΕΙ ΣΠΙΤΙ ",αυτός ο λύκος μπορεί να λάβει πολλές μορφές καί να προβεί σε άλλες τόσες κακοποιητικές συμπεριφορές. Κι αυτό έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα "Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;". Πάρα πολλά κι αυτά θα προσπαθήσει να αναδείξει η συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου.

"Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές τους και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν. Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή. Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Δεν είμαι ειδικός,αλλά θέλω να πιστεύω πως κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται εγκληματίας,αλλά γίνεται,-κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες-,στην διάρκεια της ζωής του. Όπως,επίσης,πιστεύω πως η ψυχολογία καί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου καθορίζεται απόλυτα από τα όσα βιώνει σε μικρή,τρυφερή ηλικία. Καλά,ή,άσχημα βιώματα που ο αντίκτυπός τους γίνεται φανερός όταν πλέον αυτά τα άτομα που είχαν βρεθεί σε ανάλογη θέση,τα ''εξωτερικεύουν'' συχνά-πυκνά με καταστροφικές συμπεριφορές τόσο προς τους/τις ίδιους/τις ίδιες,όσο καί προς τους γύρω τους. Βέβαια,για να είμαι σωστή,αυτός ο κανόνας δεν είναι πάντα ο απόλυτος. Γιατί η ίδια η ζωή μας έχει αποδείξει πως παιδιά που έχουν μεγαλώσει άσχημα μεταμορφώνονται σε ενήλικες με πολύ καλό χαρακτήρα καί πορεία,ενώ παιδιά που έχουν μεγαλώσει με περισσή αγάπη καί όλα τα εχέγγυα,ακολουθούν μία παραβατική πορεία καί διαμορφώνουν έναν άσχημο χαρακτήρα. Αυτό,όμως,δεν δικαιολογεί τα πάντα,απλά μας βοηθά να τα κατανοήσουμε κατά κάποιον τρόπο.

Η συγγραφέας Έλενα Μπολονάση,εκτός από τις πλούσιες γνώσεις που έχει λόγω των σπουδών της,έχει ένα λόγο ρέοντα τόσο καθηλωτικό που δεν σου επιτρέπει να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στο τέλος. Μπορεί καί διεισδύει τόσο βαθειά στην ανθρώπινη φύση καί ψυχολογία,που όχι μόνο δίνει πειστικές ερμηνείες σχετικά με την διάπραξη εγκλημάτων,αλλά μας παραδίδει αληθοφανείς χαρακτήρες ανθρώπων που μοιάζουν σαν να τους/τις έχουμε συναντήσει ξανά καί περιστατικά που θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα,γεμίζοντάς μας με πληθώρα συναισθήματα καί σκέψεις. Ναι,δεν είναι ένα εύκολο κι ανάλαφρο βιβλίο,αλλά ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο,κατά τόπους σκληρό κι επώδυνο,αλλά κι ελπιδοφόρο την ίδια στιγμή. Καί για να είμαι ειλικρινής,έθεσε ψηλά τον πήχη ξεπερνώντας με μεγάλη ευκολία τις προσδοκίες μου. Ένα βιβλίο που μιλάει για την βία κι όλες της τις μορφές,τα εγκλήματα καί την θέση που έχουν στην ζωή μας.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

[Matina · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο στις μέρες μας! Οι πρωταγωνιστές μας είναι βιοπαλαιστές σε μια άδικη κοινωνία. Μέσα από διαφορετικά βιώματα στον ίδιο τόπο ωριμάζουν, εξελίσσονται, και αναζητούν την τύχη τους μεγαλώνοντας! Επιλέγουν και κρίνουν-πράττουν και αντιδρούν και εν τελει ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Άκρως εθιστικό και μυστηριώδες αυτό το βιβλίο. ❤️ αξίζει 💕

[Ελένη Ισπόγλου · Rating 5 out of 5]

Ένα μυθιστόρημα που παρότι είναι γροθιά στο στομάχι το λάτρεψα για τη γραφή και την πλοκή, για τις σοκαριστικές αλήθειες και τις δυνατές εικόνες. Σύγχρονο και ρεαλιστικό από την αρχή ως το τέλος

[John Avlakiotis · Rating 3 out of 5]

Ευκολοδιαβαστο αλλα τιποτα το συγκλονιστικο που θα σου μεινει...Γεματο κλισε και ηταν σαν τελειωσε αποτομα γιατι η συγγραφεας βαρεθηκε εν τελει.

[Lamprinh Kliafa · Rating 5 out of 5]

  Οι ήρωες του βιβλίου ζουν σε ένα ορφανοτροφείο. Έρχονται  αντιμέτωποι με τα φαντάσματα του παρελθόντος αλλά και με την αρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν εκεί μεσα. 

 Δυο υπάλληλοι είναι αυτοί που τους δίνουν όση αγάπη μπορούν αλλά η αγάπη αυτή δεν φτάνει να γιατρέψει τις πληγές τους ,μιας και κάποιοι άλλοι φροντίζουν να τις ξύνουν ακόμα περισσότερο. Σε τι είδους άνθρωποι θα εξελιχθούν αυτά τα παιδιά;

 Το βιβλίο αυτό είναι γροθιά στο στομάχι, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου προκαλεί. 

 Η συγγραφέας , προφανώς λόγω της ιδιότητας της, περιγράφει τα γεγονότα με ρεαλιστικό τρόπο που σε τρομάζει. Δείχνει ακριβώς τον ψυχισμό των ηρώων, το πριν και το μετά της ζωής τους και δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσα. 

 Τα ονόματα πολλά κάτι που με έκανε κάποιες φορές να γυρίζω πίσω για να δω ποιος είναι ποιος, αφού αρχικα η συγγραφέας μας παρουσιάζει τους ήρωες στο παρόν και μετά μας πάει πίσω στο ορφανοτροφείο και στην πρότερη ζωή τούς. Όλα όμως δένουν όσο προχωράει η ανάγνωση. Καταλαβαίνεις ότι άλλη άποψη έχεις με τη πρώτη ματιά για το κάθε άτομο και άλλη είναι η πραγματικότητα μόλις προχωρήσεις παρακάτω.. ένα ακόμα συν στα καλά του βιβλίου μιας και δεν μπορείς να φανταστείς τις εξελίξεις. 

  

 

[Χρήστος Αζαριάδης · Rating 5 out of 5]

Το ''Ο Λύκος μένει σπίτι'' είναι ένα βιβλίο που δεν θα αρέσει.
Είναι ένα πόνημα με ένα ηχηρό κοινωνικό μήνυμα (για το οποίο είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η η συγγραφέας έχει αντλήσει γνώσεις και τεχνογνωσία από τις σπουδές της).Είναι σκληρό και ο λόγος έγκειται στο ότι είναι αληθινό. Δεν μιλά για περιστατικά βίας (οιασδήποτε φύσης) που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ. Αντίθετα, ΚΑΙ έχουν συμβεί ΚΑΙ συνεχίζουν να συμβαίνουν. Και ίσως αν οι φωνές όλων μας αυξηθούν, τότε ίσως γίνει κάτι.
Είναι ρεαλιστικό, λοιπόν, με μία ροή γραφής αβίαστη.
Ως συνέπεια των ανωτέρω, θα ήθελα να καταλήξω ότι το βιβλίο αυτό είναι μία γροθιά στο στομάχι, αλλά βλέπω από τα σχόλια των υπολοίπων ότι αυτό έχει ήδη γραφτεί. Αλλά, οι γροθιές στο στομάχι έχουν την ιδιότητα να πονάνε.
Γι' αυτό το ''Ο Λύκος μένει σπίτι'' είναι ένα βιβλίο που δεν θα αρέσει. Και γι' αυτό πρέπει να διαβαστεί.

[Georgia Kriki · Rating 5 out of 5]

Ένα πολύ ρεαλιστικό crime μυθιστόρημα.
Πέντε ματωμένες ψυχές σε ένα ορφανοτροφείο που αδιαφορεί για αυτές. Τις κακοποιούν ακόμα περισσότερο είτε σωματικά είτε ψυχικά. Πώς μπορεί μια βαθιά πληγωμένη ψυχή να εξελιχθεί σε κάτι καλό; Πώς μπορεί να σωθεί από τον βούρκο που τα έχουν ρίξει; Το τι κρύβει ο κάθε ένας στην ψυχή του κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Εγκλήματα σαν αυτά δυστυχώς γίνονται κάθε μέρα. Μπορεί να έχετε ακούσει από την τηλεόραση ή από κάποιον στην γειτονιά σας. Ακόμα συμβαίνει και στο σπίτι σας.
Η συγγραφέας μας παρουσιάζει τους μικρούς πρωταγωνιστές, αλλά και την εξέλιξη που έχει ο κάθε ένας τους στο τέλος. Γι' ακόμα μια φορά θα πω Ρεαλιστικό. Η Έλενα ήρθε για να μείνει.

[StavrouLa VouLa · Rating 5 out of 5]

Απο την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να το διαβάζω δεν ήθελα να το αφήσω απο τα χέρια μου. Συγκλονιστικό βιβλίο βγαλμένο απο γεγονότα που δεν είναι απίθανο να συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Όσο διάβαζα το βιβλίο είχα ένα κόμπο στο στομάχι, πονούσε η ψυχή μου με όλα αυτά τα γεγονότα. Σκεφτόμουν πως θα ήταν η ζωή κάποιον απο τους πρωταγωνιστές που πήραν λάθος δρόμο...Στο τέλος ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει τελικά και η ηρεμία επανήλθε στην ψυχή μου χωρίς να φύγει εντελώς η στεναχώρια γι αυτούς που χάθηκαν στο σκοτάδι...

[Νατάσα Ιντζόγλου · Rating 5 out of 5]

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το υπέροχο βιβλίο. Μόνο η Έλενα θα μπορούσε να γράψει μια τόσο σκληρή ιστορία με τόσο τρυφερό και όμορφο τρόπο. Ανυπομονούσα να διαβάσω παρακάτω αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελα να τελειώσει. Οι μέρες των παιδιών στο ορφανοτροφείο περιγράφονται με αριστοτεχνικό τρόπο και σου κρατάνε συντροφιά παρά τις αντιξοότητες. Ξεχωρίζει ο χαρακτήρας ενός από τους ήρωες και η συγκλονιστική ανατροπή στο τέλος που δείχνει πόσο σε βάθος η Έλενα έχει μελετήσει το αντικείμενο. 5/5 αστέρια.

[Paraskevi Vonatsou · Rating 5 out of 5]

Συναρπαστικό, ανατρεπτικό, απρόσμενο με πλοκή κεντημένη, αυτό το βιβλίο θα σε κρατήσει από την αρχή μέχρι το τέλος. Το βασανιστικό χθες, σφραγίζει το σήμερα; Ξεφεύγεις από τους λύκους που κρύβονται στο σπίτι πίσω από τις πόρτες. Πολύ δομημένο, θα σε κάνει να σκεφτείς, να αναλογιστείς και να ξαναγυρίσεις μερικές φορές στις πρώτες σελίδες για να δεις τη γραμμικότητα της εξέλιξης, η οποία θα σε έχει ήδη αιφνιδιάσει!

[Vaya Bali · Rating 5 out of 5]

Απίστευτο μυθιστόρημα, με πλοκή που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Χαρακτήρες άρτια δομημένοι, και η συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει βουτιά μέσα στα άδυτα της άλλοτε σκοτεινής και άλλοτε ευαίσθητης ψυχής τους. Ίσως το ωραιότερο αστυνομικό μυθιστόρημα που έχω διαβάσει από ελληνίδα συγγραφέα! Αξίζει να διαβαστεί απ´ όλους!

[vagia · Rating 4 out of 5]

Βαθιά συναισθηματικό και κοινωνικό. Σκιαγραφεί τύπους ανθρώπων και το πώς διαμορφώνεται η ζωή τους μέσα από το βασικό κομμάτι της παιδικής ηλικίας. Ποιος θα καταφέρει να ελευθερωθεί και ποιος θα μείνει εγκλωβισμένος στους εφιάλτες και το παρελθόν του; Παρά τους πολλούς ήρωες η συγγραφέας καταφέρνει να μην επαναλαμβάνεται και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

[Έφη Γιαννά · Rating 5 out of 5]

Πολύ δυνατό βιβλίο με πολυεπίπεδους και καλογραμμένους χαρακτήρες και ρεαλιστική απεικόνιση μιας σκληρής πραγματικότητας, από τις οπτικές γωνίες όχι μόνο των θυμάτων, αλλά και των θυτών. Η ροή του σε κάνει να μη θες να το αφήσεις λεπτό από τα χέρια σου και όσοι ξέρω ότι το διάβασαν, συμπεριλαμβανομενης κι εμού, το τελείωσαν αυθημερών.

[Kyriakos Theodosiou · Rating 5 out of 5]

Το "Ο λύκος μένει σπίτι" είναι ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβαστεί. Γεμάτο ανατροπές, δράση, ενώ ταυτόχρονα πραγματεύεται θέματα σύγχρονα, που μας αφορούν όλους. Η παιδική ηλικία μας κυνηγά, διαβάστε τι γίνεται αν μας πιάσει!

[Χρυσούλα Μακρυβασίλη · Rating 5 out of 5]

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως κοινωνικό. Έγκλημα με την έννοια που περιμενουμε δεν είναι. Ωστόσο, αν κρίνουμε με τα συμπεράσματα που αντλούνται είναι ενα εξαιρετικό βιβλίο. Κάνεις δεν γεννιέται, γίνεται..

[Πολυξένη · Rating 5 out of 5]

Μία "βαριά" ιστορία με πολύ άγχος διαβάζοντας το, σφίξιμο στο στήθος κ ένα γιατί ...γιατί αυτές οι ψυχουλες να περνάνε τέτοιες καταστάσεις...;κανένα παιδάκι δεν το αξίζει...Παντού υπάρχει ένας "λύκος" με διάφορες μορφές.

[Joanna · Rating 5 out of 5]

αυτό το βιβλίο παίζει στα όρια του crime fiction και μιας συγκλονιστικής και συγκινητικής ιστορίας που δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε συγκινήσει. ορφανοτροφείο, κακοποίηση, εκδίκηση, κάθαρση είναι βασικά στοιχεία σε μία εξαιρετικά δομημένη πλοκή

[Αγγελίνα Παπαδημητρίου · Rating 5 out of 5]

Ένα μυθιστόρημα που θίγει πολλά και δύσκολα σύγχρονα θέματα. Αξίζει να διαβαστεί!

[Elis · Rating 5 out of 5]

γουαου. έλενα με έσπασες ρε αδελφέ. αυτό λέω, τίποτα άλλο.

[Olympiaa · Rating 4 out of 5]

Βαρύ. Μιλάει πολύ για σεξουαλική βία και πόνο

[Neondreamer · Rating 1 out of 5]

Απορώ, πραγματικά απορώ....

[Katia · Rating 5 out of 5]

Ευκολοδιάβαστο μα βαρύ, και τρομερά παραστατικό. Το τρίτο μέρος με βρήκε με δάκρυα στα μάτια.
Αν όχι το καλύτερο, σίγουρα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει φέτος.

[Δώρα · Rating 5 out of 5]

Διάβασε την κριτική μου για το «Ο λύκος μένει σπίτι» της Έλενας Μπολονάση εδώ: https://mylittlecuriousblog.wordpress...