Maak het mooi

by Thomas Verbogt

De Amerikaanse actrice en toneelschrijfster Mae West zei: 'Je leeft maar één keer, maar als je het goed doet, is één keer genoeg.' Thomas Verbogt, de hoofdpersoon in Maak het mooi, wil precies dat: zijn leven goed doen. Daarom begint hij er telkens opnieuw aan. Hij kan niet anders, met nieuwe inzichten en minder illusies, maar met steeds meer herinneringen. Met sommige ervan weet hij zich geen raad, zoals die aan de geliefde, voor wie hij zich zo verantwoordelijk voelde, maar die hij niet kon beschermen.
Maak het mooi is een roman over het verlangen naar verbinding en over van betekenis zijn, maar natuurlijk vooral over hoe te leven, hoe dat goed te doen, hoe jezelf te begrijpen.

De pers over het werk van Thomas Verbogt:

'Een overtuigend, schitterend bewijs dat alles, alles ertoe doet.' Het Parool

'Thomas Verbogt wordt alleen maar beter. En hij wás al zo goed.' ∗∗∗∗∗ de Volkskrant

'Verbogt excelleert in evenwicht en subtiliteit.' Knack

'Hij ontroert diep.' Nouveau

303 pages, Hardcover

First published October 4, 2022

About the author

Thomas Verbogt (1952) debuteerde in 1981 met de verhalenbundel De feestavond.
Sindsdien schreef hij vele romans, verhalenbundels en toneelstukken.
Met zijn oeuvre groeide ook zijn publiek. Lange tijd was hij een zeer gewaardeerd auteur maar toch relatief onbekend, maar al een paar jaar behoort hij tot ‘de eredivisie van de Nederlandse literatuur’, aldus Pieter Steinz van NRC Handelsblad.
Waar Verbogt vooral om geprezen wordt is zijn melancholieke en lichte toon en zijn filmische manier van vertellen. Ook met zijn humoristische korte verhalen bindt hij veel lezers aan zich.

Reviews

[Boudewijn · Rating 5 out of 5]

Maak het mooi, de rest van dat leven van je, zorg dat het mooi wordt

Wat een schitterend boek heeft Thomas Verbogt (Nijmegen, 9 december 1952) geschreven. In deze waarschijnlijk autobiografische roman kijkt hoofdpersoon Thomas terug op zijn leven en de vrouwen die zijn leven hebben vorm gegeven en zijn beperkingen voor lief namen.

Thomas is iemand voor wie het leven te snel gaat, die het liefst ergens in opgaat zonder dat iemand in de buurt komt of kan komen.

In het eerste deel staat de ontmoeting met Jana centraal, een rode draad waar hij zijn overpeinzingen aan ophangt. Haar neemt hij mee naar alle meisjes die hij verder leerde kennen en later naar alle meisjes waarop hij verliefd werd.

We zien Thomas als iemand die zijn leven al worstelt met het antwoord op de vraag wie hij is, en nu als oude man weet hij dat nog steeds niet.

Dit alles tegen de achtegrond van Nijmegen, waar Thomas steeds weer naartoe wordt getrokken. Nijmegenaren zullen veel van de genoemde straten en café's herkennen.

Dit boek valt het best te omschrijven als een goede wijn, die hoe ouder je wordt steeds beter smaakt.

En met dit prachtige boek behaal ik mijn uitdaging van 100 boeken in 2022. Hoe toepasselijk.

[Jovana De · Rating 3 out of 5]

Vooral het einde is mooi

[Michiel Scheen · Rating 5 out of 5]

Het poëtische proza van Thomas Verbogt is heerlijk om te lezen!
Hoofdpersoon Tom (Thomas) doet verslag van verschillende fasen in zijn leven: zijn jeugd in Nijmegen, zijn studententijd, de korte of langere liefdesrelaties tot aan zijn leven als zeventigjarige.
Met woorden, gedachten en gevoelens tast hij het leven af, op zoek naar de richting die zijn leven wel, of niet, of misschien zou moeten nemen. Over onzekerheid als basis van het bestaan, over de ambivalentie van het leven in zintuigelijke, zinderende zinnen.
Er ontgaat hem geen detail ("Hoe lang is het geleden dat ik hier Jana zag staan? Ik zag haar op haar rug, ze stond voor een etalage van een kleine winkel met curiosa. Aan haar rug was haar aandacht te zien."), want het zijn de kleine dingen die zich onder de grote beslissingen voltrekken. Over alles blijft hij zich verwonderen, zelfs met de levenservaring in de herfst van zijn leven, terugkijkend op ingrijpende gebeurtenissen. Verbogts waarnemingen maken de menselijke en natuurlijke wereld haast transparant, zelfs zo dat ze lijken op te lossen, ook het ego, het persoonlijke, maar dan toch ook weer neergepend in een prachtig, persoonlijk stilisme. De ik-persoon als deelnemende toeschouwer.
Een wonderschoon boek, literatuur voor genieters, echt een aanrader!

[Caro · Rating 5 out of 5]

Sommigen zullen het aanstellerij noemen, hoe Verbogt schrijft. Ik vind de aarzelende, zoekende schrijfstijl juist passend bij iemand die zoekt, wie hij zelf is, wie de ander is. Die terug kijkt en voelt. Ik ben zelf ook een zoeker, verwonderaar, daarom spreekt het mij aan. Ik zou het niet zo mooi kunnen opschrijven.
De liefde voor zijn ouders is mooi om te lezen. Zijn zussen zijn wel volstrekt afwezig. Hoezo eigenlijk? Is dat omdat ze veel jonger zijn? Wat ik me ook afvraag is, waarom zijn de gebeurtenissen zo groot?
Ik ken alle locaties, een van zijn zussen zat bij me in de klas, Angela school, Kopse Hof fietsten we iedere dag overheen. Dat maakt het boek natuurlijk extra bijzonder.
Ik ga rustig nog eens stukken opnieuw lezen, want hoe doet hij dat toch met die taal en het wisselen in de tijd. Al met al een bijzonder mooi geschreven boek. Vier of vijf sterren, nog even over nadenken.

[Erik Snel · Rating 3 out of 5]

Er is iets raars met dit boek. NRC schreef dat Verbogt een richtingloze mijmering over meisjes schreef en zo ervoer ik het ook wel een beetje. Ik vind dat hij prachtig, melancholisch, teder, minutieus en zoekend kan schrijven en dat doet hij ook nu, maar het lijkt net of het dit keer (voor mij althans) niet werkt en ik denk dat dat komt omdat hij dit keer zelf veel nadrukkelijker het hoofdpersoon is dan in zijn andere boeken. Dus alle gedachten zijn de gedachten van Thomas (ook de naam van de hoofdpersoon zelf). We kijken en luisteren naar de belevenissen van de schrijver die in zijn jeugdstad Nijmegen wandelt, zoekt, ontmoet en herbeleeft. Maar omdat het niet een plot begeleidt lijkt het me nu veel meer ijdelheid en stilstaand water dan wanneer het een fictief persoon betreft. Zoals je bij een al gestorven persoon afstand schept omdat hij er niet meer is ontstaat dat hier omdat je weet dat de schrijver/hoofdpersoon nog in leven is. De hoofdpersoon zal niet sterven en zal ook niet iets gruwelijks meemaken of veroorzaken. Dan hadden we dat al in het nieuws gehoord. Dan blijven er nog steeds juweeltjes van herfstige aquarelletjes over. Als een plaatjesboek. Of zoals Joke, een jeugdvriendin die haar dagen slijt met naar Bach luisteren. Heerlijk en richtingloos.

[Steven · Rating 3 out of 5]

Weer een boek geschreven met een fonds van de gemeente Nijmegen. Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet vinden. Het begint mooi met de jeugd van Verbogt. Heel fijn herkenbaar voor iemand die de stad en de beschreven wijk goed kent. Maar vanaf deel twee gaat het opeens door elkaar lopen in tijd en locaties. Het springt van de jaren 70 tot de jaren 0 en het heden. Er worden veel vrouwen opgevoerd met wie hij als dan niet een kortere of langere relatie heeft gehad, en twee oude vrienden. Soms lijkt het zelfs in één alinea door elkaar te lopen, dat je twee keer moet lezen over wie het nu gaat, in welk jaar we zijn en waar. Wie is er nu echt en wie lijkt alleen in zijn hoofd te zitten? Ik raakte een beetje de draad kwijt. Waar wil Verbogt nu naar toe?
Het blijft wel leuk om als Nijmegenaar verschillende plekken van in de stad tegen te komen.

Van de vier boeken gesponsord door Nijmegen die ik nu gelezen heb, steekt Jaap Robbens Schmermerleven met kop en schouders boven de rest uit.

[Marieke · Rating 3 out of 5]

Het is een boek met korte hoofdstukken die wel met elkaar te maken hebben, maar het is niet alsof er een duidelijk verhaal in zit. Daardoor was ik wat minder nieuwsgierig naar wat er ging komen. Het is verder leuk dat er veel referenties naar Nijmegen in zitten, maar het taalgebruik maakte het ook niet makkelijker. Lange zinnen die soms filosofisch zijn. Dat is minder mijn ding; ik ging me eraan ergeren.

[Sebastian · Rating 5 out of 5]

Bijzonder boek en vooral ook een bijzondere stijl van schrijven alsof je in het hoofd van de auteur zit en de gedachtes gedeeld worden. Ik vond het een parel en vandaar 5 sterren. Maar niet iedereen zal het weten te waarderen.

[Liesleest · Rating 5 out of 5]

Prachtige zinnen. In een adem uitgelezen

[Chrétien Breukers · Rating 1 out of 5]

Wat het proza van Verbogt precies doet of wil? God mag het weten.

[Bob Jeurgens · Rating 4 out of 5]

Maak het Mooi is een van de meest atmosferische romans die ik ooit heb gelezen. Het duurde even voordat ik een “echte” verhaallijn kon ontdekken, maar dat was helemaal niet erg. De auteur weet op zo’n goede wijze een beeld te schetsen van het verhaal: over jeugd, over gevoel en over sfeer. Als lezer voel en zie je goed hoe de wereld van het hoofdpersonage er uit ziet.

Doordat het verhaal in zekere zin wordt verteld aan de hand van sleutelpersonages uit het leven van de hoofdpersoon, ben ik zelf ook na gaan denken wie deze personen in mijn leven zouden kunnen zijn, een interessant gedachte-experiment waardoor dit boek een mooie aanleiding is geweest voor interessante inzichten in mijn eigen leven.

Op momenten in het boek moest ik zinnen of alinea’s wel een aantal keer overlezen voordat ik écht begreep wat er nou stond, de tekst is niet altijd even makkelijk, maar dat maakt het juist ook wel weer mooi (leuke onbedoelde woordgrap). En hoewel het einde niet heel flitsend of openbarend is, is het wel heel mooi en geeft het een zekere rust aan de lezer.

Dit boek is ideaal voor mensen die houden van wat lyrischere teksten, mensen die denken in beelden en in gevoelens en mensen die wellicht net als ik af en toe net wat te sentimenteel kunnen zijn.

[Elisa Goudriaan · Rating 4 out of 5]

Dit boek van de 70-jarige Verbogt deed me erg denken aan het laatste boek van Bernard Dewulf. Niet dat ik daarmee zeg dat dit Verbogts laatste boek zou zijn, maar wel wordt op een zelfde manier de balans opgemaakt van een leven: wie ben en was ik zelf? Welke herinneringen doen er uiteindelijk toe? Op een zelfde 'mijmerende' manier probeert Verbogt hierop antwoorden te vinden. Bij de reviews in de krant en hier op Goodreads zag ik dat deze manier van schrijven niet bij iedereen even goed aanslaat, maar bij mij wel degelijk. Wat hij ook deelt met Dewulf is zijn ongelooflijke gevoeligheid en daar herken ik veel van, net als Verbogts gevoel in allerlei omgevingen waar hij is (vooral met andere mensen) om op een gegeven moment acuut weer weg te willen en wat te gaan wandelen. Het verhaal, dat volgens sommige recensenten nergens heen gaat, vond ik spannend genoeg, juist ook omdat personages uit het begin later steeds terug blijven komen en er steeds weer een laagje toegevoegd wordt aan hun zijn.

[Hella · Rating 4 out of 5]

Wat een wonderlijk mooi boek is dit. Terwijl het niets meer (of minder) is dan een warrelige verzameling herinneringen aan – of tijdens – wandelingen door Nijmegen, jeugdherinneringen, studentenherinneringen, schrijversherinneringen, herinneringen aan korte of lange relaties, de ene belangrijker dan de andere. "Ik loop de hele tijd door mijn herinneringen te dwalen."

Wat het zo mooi maakt, is denk ik de taal. De rijke beelden, de gevoeligheid, en ook de herkenbaarheid. Ik heb tenminste heel wat zinnetjes aangestreept, en ook heel wat schrijfveren uit de tekst gehaald "boeken die ik lees omdat ik denk dat ze over mij gaan."

Het is een boek dat je langzaam moet lezen, geloof ik. Ik had het als lunchboek: een nieuwe, goede gewoonte om niet de hele tijd het opgewonden gekwaak van radio en social media mijn hoofd te laten overspoelen maar in plaats daarvan van een paar bladzijden mooie tekst te genieten, bijna alsof het gedichten zijn, deze korte, poëtische hoofdstukken.
" … dat dit de laatste jaren zijn waarin ik nog bij iets hoor …"

[Marjo Brenters · Rating 3 out of 5]

Ik hou meestal erg van de boeken van Verbogt, van zijn wat sobere en zoekende stijl en poëtische zinnen. Perfecte stilte is voor mij een hoogtepunt.
Dit boek viel me wat tegen, alsof zijn stijl een maniertje is geworden. Soms komen zinnen daardoor wat aanstellerig over. En in dialogen heeft elk personage dezelfde stijl van praten, dat vind ik te makkelijk.
Toch drie sterren want het is een boek dat me bijblijft, in de zoektocht van de hoofdpersoon naar zijn herinneringen. Wat is echt, wat is verzonnen, wat gedroomd? Het jongetje is een onzeker en dromerig kind, de volwassene probeert het leven zo goed mogelijk te leven. Nijmegen als ankerpunt.

[Jacques Thielen · Rating 4 out of 5]

Thomas Verbogt voegt weer een hele mooie kraal toe aan zijn reeks. Ik denk dat ik de mooiste vind. Waarom? Vanwege het tedere taalgebruik, de plaats van handeling (ook ik heb eendjes gevoerd in het Kronenburgerpark), en de ongrijpbare maar herkenbare worsteling die het leven voortdurend met zich meebrengt.

[Kyrie · Rating 5 out of 5]

Echt een grandioos boek. Eigenlijk onmogelijk om te vertellen waar het over gaat. Ik waag toch een poging: over het ongrijpbare in het leven, grote gevoelens en over details, over het feit dat eigenlijk alles ertoe doet. Dit is het eerste werk wat ik van Thomas Verbogt lees en zeker niet het laatste. Je zal maar zó mooi kunnen schrijven. Wat een ambacht.

[Hannah Janssen · Rating 2 out of 5]

Intrigerend, maar ik vond het ingewikkeld omdat het losse en heel filosofische fragmenten waren. Hierdoor begreep ik het niet helemaal en kon ik er moeilijk helemaal inkomen en lastig in de hoofdpersoon verplaatsen

[Inez · Rating 5 out of 5]

4,8⭐ Wat een prachtige passages weer. Over de schaamte en het ongemak van situaties, waar ik me nog altijd zo in kan herkennen. Daarbij een pluspunt dat het zich natuurlijk afspeelt in het altijd mooie Nijmegen.

[Sil · Rating 4 out of 5]

''alles wat ze doet, doet ze met innige aandacht, ik volg haar, ik ken haar niet, weet niet wat ik moet doen, maar ik doe alles wat ik niet weet, onze lichamen zijn vloeibaar, met het geluk dat het zonlicht in ons brandt.''

[Johan Gevers · Rating 3 out of 5]

Een te lange, moeizame rit om uiteindelijk dan toch geroerd te te worden door de finale hoofdstukken. Dus net iet minder dan dat ik van Verbogt gewoon ben.

[Agnes · Rating 4 out of 5]

Heerlijk boek. Mijmerend, het verleden is het heden, liefde, wie ken je eigenlijk, geborgen zijn in herinneringen.

[Lizanne Roeleven · Rating 4 out of 5]

Thomas schrijft veel over Nimma en dat is altijd leuk. Mooie jeugdherinneringen.

[Harry · Rating 4 out of 5]

Verbogt schijft heel bijzonder; er zit ruimte achter zijn woorden. Benieuwd naar de andere boeken van deze schrijver!

[Ivonne Rietjens · Rating 2 out of 5]

Beetje lamlendige hoofdpersoon die maar niet in actie komt boek gekregen voor verjaardag Paul
Snap niet zo goed waarom ze het hem hebben gegeven

[Dolf Patijn · Rating 4 out of 5]

Een poëtische, gedeeltelijk autobiografische roman waarin de tijd vloeibaar is en de hoofdpersoon terugblikt op zijn relatie met de vrouwen die zijn leven hebben bepaald.