Το νέο βιβλίο του Θεόδωρου Παπακώστα (aka Archaeostoryteller) είναι ένα ταξίδι που σαν roller coaster πετάγεται από τη μια άκρη της αρχαιότητας στην άλλη. Οι εβδομήντα εννιά ιστορίες που απλώνονται στα πέντε κεφάλαια του βιβλίου αποτελούν μία συναρπαστική εναλλαγή συναισθημάτων και εικόνων. Κάθε κεφάλαιο κι ένα στάδιο μέχρι την αποδοχή, γιατί αυτά που βιώνουμε για να αποδεχτούμε το ατομικό παρελθόν, ίσως είναι το κλειδί και για το συλλογικό μας παρελθόν. Μέσα από τις αφηγήσεις του Archaeostoryteller για διάσημους και παντελώς άγνωστους ανθρώπους συνειδητοποιούμε ότι, όσο άγνωστοι κι αν είμαστε μεταξύ μας, μας συνδέει η ανθρώπινη εμπειρία.
Κι αυτό μπορεί να συμβεί και μέσα σε ένα ταξί. Πέντε άτομα, διαφορετικά μεταξύ τους, συζητούν και ταξιδεύουν μαζί σε μια διαδρομή από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη και ταυτόχρονα σε όλα τα μήκη και πλάτη του αρχαίου κόσμου. Ιστορίες μυθολογίας, σκλαβιάς και δεισιδαιμονίας, γλυπτικής, ζωγραφικής, θεάτρου και διασκέδασης, ιστορίες για την ποίηση, τη φιλοσοφία και, το σημαντικότερο όλων, τον έρωτα.
Είχε αγαπημένο εργολάβο ο Περικλής; Υπήρχε «Σπάρτακος» λίγο πριν από τον Σπάρτακο; Υπήρχε «Όμηρος» πολύ πριν από τον Όμηρο; Πότε άρχισαν να κυκλοφορούν γυμνόστηθες οι Μινωίτισσες στην Κνωσό; Πώς βίωσε το body shaming ο Ηρακλής; Είχε η αρχαία Αθήνα στοιχειωμένα σπίτια; Ghostbuster είχε; (Spoiler alert: είχε.) Ένας παράνομος έρωτας στη Σπάρτη, ένας γάιδαρος σομελιέ στη Χαλκιδική κι ένα φλεγόμενο βέλος που πετάχτηκε μέσα στο Αιγαίο, έσκισε το σκοτάδι και έσωσε ζωές.
Ο αρχαίος κόσμος ξεδιπλώνεται σαν καλειδοσκόπιο, αποκαλύπτοντάς μας αυτό που πάντα ψάχνουμε σκάβοντας στο χώμα: τον ίδιο μας τον εαυτό.
Εντελως χυδαιο βιβλίο. Η μάστιγα των σοσιαλ μίντια που αναδεικνύει δημοφιλή κάθε παλιμπαιδιστικη μπαρουφα εκει έξω, δυστυχώς εχει φέρει στα ευπωλητα και αυτο το πραγματικα χείριστο βιβλίο. Με γλώσσα εντελώς εκνευριστική, λες και απευθύνεται σε πενταχρονα, με χιούμορ Σεφερλη και ιστορικές πληροφορίες που δεν πρόκειται να σας προσφέρουν καμία αντικειμενικά ιστορική γνώση ή γνωριμία με ιστορική μεθοδολογία (κοινώς δεν θα μορφωθείτε διαβάζοντάς το, απλώς θα σπαταλησετε την ώρα σας, όπως την σπαταλατε και στις αντίστοιχες *εκπαιδευτικες * (λολ) σελίδες που έχουν όλοι αυτοί οι *συγγραφείς*) το βιβλίο είναι πραγματικά ανούσιο και συνεισφέρει μόνο στα έσοδα της σελίδας του δημιουργού του. Όσοι γονείς ευελπιστούν ότι το παιδί τους διαβάζοντας βιβλία με τίτλο "Αρχαιολογια Αγάπη μου έλα πάρε με από δω" και άλλα παρατράγουδα του ειδους, θα κάνουν ξαφνικά το παιδί τους φωστήρα στην ιστορία, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτουν πριν σπατάλησουν τα λεφτά τους και θα ήταν προτιμότερο να αγοράσουν ένα κανονικό βιβλίο. Η δαιμονοποιηση της σοβαροτητας στο κάτω κάτω βολεύει περισσότερο τους γελωτοποιους του πνεύματος και δεν έχουμε λόγο να υπακουσουμε στα κομπλεξ και τα κωλύματά τους.
Πραγματικά, ένα φανταστικό βιβλίο, που σε ταξιδεύει σε εποχές μακρινές, έχοντας παρέα τη γνώση, το χιούμορ, τη διασκέδαση και φυσικά, το μεράκι του συγγραφέα. Έχοντας μελετήσει άρθρα και δημοσιεύσεις αναφορικά με την αρχαιολογία και την αρχαιογνωσία, μπορώ να πω ότι ο Δρ Παπακώστας περιγράφει με ένα πολύ κατανοητό, (ίσως) απλοϊκό και πνευματώδη τρόπο, γεγονότα, ιστορίες και προσωπικότητες του παρελθόντος, χωρίς να επεκτείνεται σε ανιαρές και κουραστικές περιγραφές.
Αν είσαι και από αυτούς που γκρινιάζουν (για) την ημέρα που ξεκινάει από Δ, εκτός από το να σου πω ότι ΣΕ ΝΙΩΘΩ, τούτο εδώ το βιβλίο, με το χιούμορ του, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις λίγο καλύτερα. Οπότε πιάσε το Δευτέρα πρωί, πριν πας στη δουλειά, ή στον δρόμο για τη δουλειά (οκ, προφανώς ΜΗΝ το δοκιμάσεις αν οδηγάς) -ή Κυριακή βραδάκι, όταν σε πιάνει η μελαγχολία για τη Δευτερούλα.
Προφανώς δεν είναι για όλους γιατί έχει χιούμορ, που σημαίνει ότι δεν είναι universally applied σε όλους. Εγώ μπορεί να το ακούω, εσύ όχι, και that’s ok.
Δεν ξέρω πόσες από τις 70+, σύντομες ιστορίες θα μου μείνουν μετά από χ διάστημα, δεν έχω και την καλύτερη αφομοίωση του κόζμου, αλλά για το άμεσο μέλλον είμαι κομπλέ. Ξέρω, όμως, ότι ο Παπακώστας συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε με το project του Archaestoryteller. Και το να κάνει μια επιστήμη προσιτή στο ευρύ κοινό, βγάζοντάς της από τη ντουλάπα της, και να καταρρίπτει πολλές απόψεις/θεωρίες που είχαν εδραιωθεί.
Ευχάριστο ανάγνωσμα, με ανθρώπινες στιγμές που μας σώθηκαν μέσα στους αιώνες, που αναδεικνύουν ότι η ανθρώπινη φύση παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη!! Θα αγοράσω σύντομα και το άλλο βιβλίο του συγγραφέα και ελπίζω να τον συναντήσω σε μία βιβλιοπαρουσίαση! Προς το παρόν απολαμβάνω και τα βίντεό του στο youtube αλλά και τα podcast του!
Για ακόμη μια φορά, ο Θεόδωρος Παπακώστας, έρχεται να βγάλει την αρχαιολογία από τα στενά γραφεία της και του αρχαιολογικούς χώρους. Αυτή τη φορά μας παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει μέσα από διάφορες ιστορίες για ανθρώπους κάθε κοινωνικής και θρησκευτικής τάξης, κάθε εθνότητας και βιολογικού φύλου. Δείχνοντάς μας πως οι άνθρωποι ερωτεύονταν, δημιουργούσαν κατέστρεφαν και ξανά από την αρχή. Σε έναν ατέρμονο χορό που τα βήματα του δεν έχουν αλλάξει από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Έτσι μας δείχνει τη σημασία, της αρχαιολογίας και πώς είναι ο συνδετικός κρίκος για να βρούμε τον εαυτό μας στο σύνολο του κόσμου.
Συναρπαστικές ιστορίες και μύθοι από το πολύ μακρινό παρελθόν στην αρχαία Ελλάδα γραμμένες ανάλαφρα με χιούμορ και νάζι από το χέρι του Τεντ (ακα. Θεόδωρος Παπακώστα). Όπως λέει και ο ίδιος «Αυτό δεν είναι ένα ένα βιβλίο ακαδημαϊκού τύπου. Είναι ένα βιβλίο αρχαιολογίας Κοινού, ή εκλαϊκευμένης επιστήμης, και δεν θέλει να κουράσει τους αναγνώστες με μακροσκελείς παραπομπές» (σελ.339).
Προσωπικά τα βιβλία ακαδημαϊκού τύπου ιστορίας γενικά με κουράζουν και με υπνωτίζουν με την κυριολεκτική έννοια των λέξεων! Διαβάζοντας όμως τα βιβλία του Τεντ όχι απλά «διασκέδασα και απόλαυσα» την κάθε σελίδα, με έβαλε και στο τριπάκι να ψάξω παραπάνω πληροφορίες για κάποιους μύθους.
Στο Δεύτερο λοιπόν βιβλίο του «Αρχαιολογία αγάπη μου… έλα πάρε με από εδώ» με συγκίνησαν η ιστορία ενός τσουνάμι, η ιστορία της Θεοξένας, η ιστορία ενός Μακεδονικού Τάφου και πολλες ακόμη!!! Αλλά με το χέρι στην καρδιά θα πω ότι ερωτεύθηκα το τελευταίο κεφάλαιο. Η ιστορία ενός αγάλματος με οδήγησε να διαβάσω περισσότερο για τον μύθο του Έρωτα και της Ψυχής και τον λάτρεψα. Η ιστορία ενός δαχτυλιδιού απλά με μάγεψε και θέλω να μάθω περισσότερα για την συγκεκριμένη ανασκαφή!
Ο επίλογος απλά καθηλωτικός και δεν μπορώ να σας περιγράψω ποσό μα ποσό δίκιο έχει ο Τεντ με τα λόγια του! «Έχω ένα παιδί. Είναι… διαφορετικό» «Θα προτιμούσες να είναι… συνηθισμένο; Το συνηθισμένο είναι τετριμμένο»
Τα υπόλοιπα σας αφήνω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας με την ελπίδα πως θα απολαύσετε όσο και εγώ!!!!
Το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα, μας ταξιδεύει στην αρχαιότητα και μας φέρνει μέσα από τις διηγήσεις του πιο κοντά στους ανθρώπους της και στην ουσία στους εαυτούς μας. Μακριά από εξιδανικεύσεις και στείρο διδακτισμό αλλά γεμάτο αγάπη για τους ανθρώπους που έζησαν αυτή την ιστορική περίοδο. Το συστήνω σε όλους τους φίλους της αρχαιότητας!
Το δεύτερο βιβλίο του Δρ. Παπακώστα είναι ελαφρώς καλύτερο από το προηγούμενο. Εδώ η αρχαιολογία χωράει στο ταξί που κάνει και εγώ δεν ξέρω πόση ώρα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Και βέβαια κλασσική περίπτωση ταξί στο κέντρο της πόλης με διπλή, τριπλή και τετραπλή χρέωση της κούρσας. Και ο ταξιτζής δεν κέρδισε μόνο περισσότερα χρήματα, αλλά κέρδισε και γνώσεις αρχαιολογίας.
Το θεωρώ ελαφρώς καλύτερο από το προηγούμενο, γιατί δεν θεωρεί τους συνομιλητές του εντελώς ανίδεους και δεν τους μιλάει σαν να είναι βλαμμένα. Επιπλέον τα στοιχεία είναι ανάλογα με το θέμα τους γραμμένα και όχι χρονολογικώς, που από την μια είναι ενδιαφέρον, από την άλλη πάλι τελειώνοντας το βιβλίο αυτό δεν μου έμειναν και πολλά πράγματα.
Καταλαβαίνω την χρησιμότητα της εκλαϊκευμένης επιστήμης και είμαι σίγουρη ότι το βιβλίο θα πάρει διθυραμβικές κριτικές. Μήπως τα αστεράκια που παίρνει είναι αντιστρόφως ανάλογα της προσοχής που έδωσε ο αναγνώστης στο μάθημα της ιστορίας στο σχολείο; Και βεβαίως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε που πήγα σχολείο και πιθανότατα αναφέρονται μερικά νεώτερα συμπεράσματα, αφού αρχαιολογικές ανακαλύψεις συμβαίνουν συνεχώς.
Στην τελική ένα ωραίο ανάγνωσμα παραλίας, και τί ωραίες παραλίες έχει η νότια Κρήτη!
Edit 10/10/2023: Δεδομένου ότι ο συγγραφέας ήρθε σε επαφή μαζί μου σε βιβλιοφιλική ομάδα που συμμετέχω και σχολίασε την αρνητική κριτική που έκανα εκεί, θεωρώ πως πρέπει να αναθεωρήσω λίγο την κριτική μου.
Όπως λοιπόν είπε ο ίδιος, δεν γράφει λογοτεχνία, οπότε δεν χρειάζεται να επιδιώξει να δομήσει έναν εύλογο διάλογο. Ο σκοπός του βιβλίου του είναι άλλος και ο συνομιλητής του αρχαιολόγου "όφειλε" να κάνει φαινομενικά "χαζές" ερωτήσεις για να κυλήσει η αφήγηση.
Το αντίθετο του εύλογος είναι παράλογος σύμφωνα με την γλώσσα μας και επιβεβαίωσε την αίσθηση που έχω για το αναγνωστικό κοινό στο οποίο το βιβλίο αναφέρεται. Ξεκάθαρα λοιπόν το βιβλίο αυτό (και το προηγούμενο) δεν ήταν για εμένα και έτσι μειώνω τα τρία αστεράκια που σημαίνουν "I like it" και την είχα βάλει όντας επιεικής στην όποια συγγραφική προσπάθεια, σε ένα αστεράκι που σημαίνει ξεκάθαρα "did not like it". το οποίο αντιστοιχεί στην ξεκάθαρη γνώμη για το βιβλίο αυτό. Καλή η προσπάθεια να διδάξεις τον κόσμο, αλλά όχι χωρίς σεβασμό προς τον αναγνώστη σου και όχι θεωρώντας πρώτος εσύ πως όλοι οι άλλοι είναι "χαζοί". Επιπλέον έχω ένα βιβλίο στο σπίτι και το δίνω δωρεάν σε όποιον θέλει να το διαβάσει γιατί για εμένα είναι άχρηστο.
Το "Αρχαιολογία αγάπη μου" είναι ένα όμορφο ταξίδι στην αρχαιότητα, γεμάτο γνώση, χιούμορ, συγκίνηση και διδάγματα. Ένα απολαυστικό βιβλίο με ιστορίες, που ο μέσος αναγνώστης πιθανότατα συναντά για πρώτη φορά, και δίνουν μια καλή γεύση από την καθημερινότητα και τον τρόπο σκέψης ανθρώπων που έζησαν πριν από χιλιάδες χρόνια.
Η αρχαιοελληνική ιστορία και μυθολογία είναι οι μεγάλες μου αγάπες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Διαβάζω για αυτές κυριολεκτικά από τότε που έμαθα να διαβάζω και τα αρχαιολογικά μουσεία είναι απ' τους βασικούς μου προορισμούς όπου κι αν ταξιδέψω. Και το καλό με την αρχαιολογία είναι ότι όσο κι αν ασχοληθείς, όσα κι αν διαβάσεις, πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να μάθεις ή κάτι που χρειάζεται να ξαναθυμηθείς ή που το είχες μάθει λάθος και μπορείς να το ξαναμάθεις σωστά.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα κατάφεραν και τα δύο βιβλία του δρ. Παπακώστα. Το "Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ" το άκουσα σε μια μέρα. Είναι ένα βιβλίο τόσο φρέσκο και διασκεδαστικό που σε κάνει να εύχεσαι να μας δίδασκαν με αυτό τον τρόπο στα σχολεία. Πάω στοίχημα ότι πολλά περισσότερα παιδιά θα αγαπούσαν την ιστορία έτσι. Πρόκειται για ένα εισαγωγικό βιβλίο που καλύπτει όμως μια τεράστια χρονολογική περίοδο.
Το "Αρχαιολογία αγάπη μου... έλα πάρε με από 'δω", του οποίου τον τίτλο λατρεύω γιατί είναι λες και τον διάλεξε ο δεκαπεντάχρονος εαυτός μου, αποφάσισα να το διαβάσω πιο αργά για να το απολαύσω καλύτερα και γιατί δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει.
Στο δεύτερο αυτό βιβλίο ο συγγραφέας μας ταξιδεύει ξανά μέσα στο χρόνο μέσα από μικρές, άγνωστες κυρίως, ιστορίες από τη ζωή στην αρχαία Ελλάδα που μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων, να δούμε τις ομοιότητες (πολλές περισσότερες απ'ότι θα πιστεύατε) και τις διαφορές μας. Συμβάλλει επίσης στο να ξεχωρίσουμε τις ιστορικές περιόδους και να μη θεωρούμε την αρχαιότητα σαν μια μάζα γεγονότων, αλλά να αντιληφθούμε ότι με το πέρασμα των δεκαετιών και των αιώνων η κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα και οι συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων άλλαζαν.
Το βιβλίο αυτό όχι μόνο μου έμαθε νέα πράγματα για ένα θέμα που με ενδιαφέρει, αλλά με έκανε να συγκινηθώ, να στενοχωρηθώ, να χαρώ και να εκπλαγώ. Το θεωρώ μεγάλη επιτυχία του συγγραφέα που έγραψε δύο τέτοια βιβλία γιατί η εκλαϊκευμένη επιστήμη έχει δεχθεί και συνεχίζει να δέχεται πολλά πυρά, πόσω μάλλον όταν γίνεται και με χιούμορ. Κι όμως, αυτή είναι γνώση που ξέρω ότι θα μου μείνει σε αντίθεση με τη στεγνή γνώση των επιστημονικών βιβλίων.
Το καλό: Ο καθηγητής αγαπάει το αντικείμενό του και το πάθος του σε κάνει να βλέπεις με συμπάθεια ακόμα και τις πιο αδύναμες ιστορίες του. Ο κύριος στόχος του βιβλίο επιτυγχάνεται. Το περίεργο: Το βιβλίο δεν ακολουθεί χρονολογική σειρά, αλλά θεματική δομή. Και επειδή η περίοδος κάθε ιστορίας δεν διευκρινίζεται πάντα, ο τυχόν ψυχαναγκαστικός αναγνώστης (όχι εγώ, ένας φίλος μου) αναζητά στοιχεία για το ποια μπορεί να είναι. Ακόμα και έτσι όμως, δημιουργείται μια ενιαία εντύπωση για ένα διάστημα πολλών αιώνων. Το κακό: Οι ιστορίες παρουσιάζονται ως αφηγήσεις ενός αρχαιολόγου σε μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται ένα ταξί. Ο διάλογος που οδηγεί στην εκάστοτε επόμενη αφήγηση είναι βεβιασμένος, ενιότε ενοχλητικά. Οι χαρακτήρες είναι επίπεδοι και κάποιες εντάσεις μεταξύ τους προσπαθούν να δώσουν την αίσθηση πλοκής, αλλά δεν οδηγούν κάπου.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει όχι μόνο όποιος αγαπά την αρχαιολογία και τη μυθολογία αλλά κι όποιος ψάχνει ίσως μιαν απάντηση στο «γιατί μας νοιάζουν τόσο πολύ οι αρχαίοι;». Ο Ted Παπακώστας έγραψε για μένα ένα βιβλίο τόσο φρέσκο και αστείο που αξίζει να διαβαστεί από όλους!!!
Δεν ξέρω πως να αρχίσω την κριτική..νιώθω ότι αυτό το βιβλίο σε κάνει καλύτερο. Νιώθω ότι συμπληρώνει κενά δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε. Ο συγγραφέας έχει φέρει έναν ολόκληρο κόσμο μέσα στα χέρια μας αφαιρώντας την πλαστικότητα και την σοβαροφάνεια που ο καθένας μας έχει διδαχθεί την ιστορία και μας ενώνει με ενα αρχαίο πανανθρώπινο. Χιλιάδες χρόνια και οι ανθρώπινες αναζητήσεις είναι ίδιες..οι προβληματισμοί, τα αναθέματα , οι ανασφάλειες, η ελπίδα.. και όλο αυτό επιτέλους έρχεται στην επιφάνεια γιατί η γνώση μεταφέρεται με απλά λόγια σε όλους εμάς τους «ατελείς»
Λοιπόν, ο Δρ. Θεόδωρος Παπακώστας κατάφερε να κάνει το θαύμα του πάλι. Για ακόμη μία φορά ταξίδεψα μαζί του στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, δείχνοντάς μου ιστορίες για τη φιλία, τη σκλαβιά, τον πόλεμο, τις τέχνες, τις δεισιδαιμονίες και πάνω από όλα, την αγάπη.
Αρχικά θα ξεκινήσω λέγοντας τι υπέροχο που ήταν το "Αντί αφιέρωσης". Τόσο λυρικό και καλογραμμένο και κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα, μεταδίδει στον αναγνώστη την αξία της αγάπης. Ήταν κάτι το οποίο δεν περίμενα να έχει το βιβλίο και με εξέπληξε ευχάριστα. Όπως και με το προηγούμενο βιβλίο, έτσι και με αυτό κατάλαβα ήδη από τους τίτλους των περιεχομένων (οι οποίοι ήταν ευφυέστατοι και χιουμοριστικοί, για ακόμη μία φορά) τι θα ακολουθούσε και ήμουν έτοιμη να διεισδύσω περισσότερο στον αρχαίο κόσμο.
Η κάθε μία από τις ιστορίες που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο έχει να διδάξει πολλά, όχι μόνο σε γνωσικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Μέσα από αυτές οι γνώσεις που πάνω στην ελληνική αρχαιότητα (κι όχι μόνο) εμπλουτίστηκαν ενώ κάποιες άλλες που ήδη γνώριζα, συμπληρώθηκαν με επιπλέον πληροφορίες. Κάποιες ιστορίες τις είχα ήδη δει από τον λογαριασμό του archaeostoryteller και όταν τις αναγνώριζα και στο βιβλίο, ένιωθα λες και είχα ανακαλύψει κανένα εύρημα. Το βιβλίο με έβαλε και στον ρόλο του "ερευνητή" επειδή συχνά έψαχνα πληροφορίες στο διαδίκτυο σχετικά με τις ιστορίες, αλλά και για να βρω πηγές σχετικές με αυτές ή για να βρω εικόνες για τα έργα τέχνης που περιγράφονται. Πολλές φορές έμπαινα σε σκέψεις για αυτά που διάβαζα και προβληματιζόμουν είτε για την ηθική και τη συμπεριφορά των ηρώων, είτε για τις τότε αντιλήψεις ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να κάνω εικόνα τα γεγονότα που εκτυλίσσονταν στον εκάστοτε χώρο και χρόνο.
Η γραφή του συγγραφέα ήταν για ακόμη μία φορά χιουμοριστική κι απλή και παρουσιάζοντας τα γεγονότα με έναν πιο εκλαϊκευμένο τρόπο, ωθεί τον αναγνώστη να συνεχίσει την ανάγνωση, χωρίς να τον κουράζει με άσκοπη φλυαρία και μακροσκελής παραπομπές. Βρήκα πολ��ά αποσπάσματα και φράσεις που μου έκαναν εντύπωση καθώς και καινούργιες λέξεις (το "κατολοφύρομαι" όλο και κάπου θα το ταιριάξω) ενώ αν και το ύφος ήταν χιουμοριστικό κι ανάλαφρο, υπήρχαν πολλές στιγμές που ο συγγραφέας επέλεγε να δώσει έναν πιο σοβαρό τόνο στην αφήγησή του, προκειμένου να αποδώσει αποτελεσματικότερα τα μηνύματα που θέλει να περάσει, θίγοντας παράλληλα κι ορισμένα κοινωνικά ζητήματα. Οι διάλογοι μεταξύ των πέντε ανθρώπων μέσα στο ταξί, που ακολουθούσαν μετά από κάθε ιστορία, έκαναν πιο ζωντανή την αφήγηση και δίνουν μία εικόνα σχετικά με τον τρόπο σκέψης τους και τις αντιλήψεις τους. Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τελείωνε το κάθε μέρος του βιβλίου και συνδεόταν με το επόμενο και το ενδιαφέρον μου ήταν αμείωτο καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Το βιβλίο με έκανε να νιώσω διάφορα συναισθήματα: θυμό, ικανοποίηση, χαρά, λύπη, θαυμασμό... Οι τίτλοι των πέντε μερών στα οποία οποία χωρίζεται το βιβλίο (θυμός, άρνηση, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή), δε μας προϊδεάζουν για αυτά που επρόκειτο να ακολουθήσουν, αλλά λειτουργούν σαν μία υπενθύμιση για το ότι όλοι θα περάσουμε αυτά τα στάδια προκειμένου να φτάσουμε στην αποδοχή του προσωπικού μας παρελθόντος, όπως άλλωστε αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας. Για ακόμη μία φορά, ο Θεόδωρος Παπακώστας μάς υπενθυμίζει ότι δε χρειάζεται να εξιδανικεύουμε την ελληνική αρχαιότητα ενώ μας βοηθάει να τη δούμε με άλλο μάτι και να μάθουμε τόσο από τα επιτεύγματά της, όσο και από τα λάθη της. Όπως γράφει στο βιβλίο: Ας μην προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε κάποια πράγματα επειδή είναι σκληρό να τα αποδεχτούμε.
Το βιβλίο λειτουργεί σαν ένα μέσο αποδοχής για το συλλογικό μας παρελθόν. Για να μάθουμε και να αγαπήσουμε την αρχαία ελληνική ιστορία κι αρχαιότητα, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε το παρελθόν μας όπως είναι. Δεν αποτελεί μόνο ένα βιβλίο με πληροφορίες σχετικές με την ελληνική αρχαιότητα, αλλά αποτελεί και τροφή για σκέψη για τον αναγνώστη, οδηγώντας τον τόσο στην ατομική του κριτική ,όσο και στην κριτική του μακρινού του παρελθόντος. Μέσα από αυτό, η αγάπη μου για την ελληνική αρχαιότητα ενισχύθηκε κι άλλο και σίγουρα το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Ομολογώ ότι δεν κατάφερα να το διαβάσω όλο,αλλά αποσπασματικά!Δεν θα έλεγα ότι αναφερόμαστε σε μια εκλαϊκευμένη μορφή παρουσίασης αρχαιολογικών,μυθολογικών ή ιστορικών πληροφοριών αλλά σε μια παρα-εκλαϊκευμένη!Το ύφος του κειμένου έδειχνε μεν μια καλή γνώση από τη μεριά του συγγραφέα,αλλά από την άλλη, λυπάμαι που θα το πω,κάπως υποτιμούσε τον αναγνώστη με αυτόν τον τρόπο.Ο Marc Ferro ήταν από τους πρώτους ο οποίος έγραψε έργα σχετικά με το πώς να εξηγούμε-προσεγγίζουμε απλά τα ιστορικά γεγονότα και να τα μεταφέρουμε αναλόγως στα παιδιά ή ακόμα και σε ενήλικες που αγνοούν κάποια πράγματα.Δεν αναφέρει πουθενά "κάντε χρήση τέτοιου ύφους". Ειλικρινά επειδή έχω ακούσει τη δουλειά του συγγραφέα σε podcast και είναι ενδιαφέρον ο τρόπος προσέγγισης του,δεν πίστευα όμως ότι σε γραπτό επίπεδο θα αντιμετώπιζα κάτι τέτοιο.Προφανώς δεν ανέμενα ένα ακαδημαϊκό ύφος,αλλά προσπαθεί μάταια να αντιγράψει κάποια κακέκτυπα βιβλίων του εξωτερικού που αναφέρονται στη μαζική κατανάλωση και με αυτό το ύφος υποτιμούν και την ίδια την πληροφορία που παρέχουν... Κρίμα! Υ.Γ το δανείστηκα,δεν το αγόρασα και δεν έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο.
Συλλογή ανεκδοτολογικού χαρακτήρα από διάφορα ασύνδετα επεισόδια της ευρύτερης αρχαιότητας. Όσο απέφευγε διδακτισμους, γενικεύσεις και στερεότυπα, το βιβλίο ήταν διασκεδαστικό. Ωστόσο, έλειπε η συνοχή, καθώς το αφηγηματικό σχήμα με το ταξί φλέρταρε με το cringe λόγω των ανυποφορων διαλογων, και οι τιτλοι των 5 ενοτήτων και η διδακτική "νοηματοδοτηση" στο τέλος με κανουν να φοβάμαι πως ο συγγραφέας πίστευε οτι έγραφε κάτι πιο βαθύ και φιλοσοφημένο.
Δροσερό, άμεσο και χιουμοριστικό το έργο του δρ.Παπακωστα. Ιστορίες μικρών ανθρώπων, δοσμένες με παραστατικότητα, ανοίγουν ένα παράθυρο στον μικρόκοσμο της αχανούς αρχαιότητας. Ο Έρωτας και πόλεμος στο επίκεντρο πολλών ιστοριών αποδεικνύουν πως, τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, αμφότερα αποτελούν κινητήριο δύναμη για τον άνθρωπο. Ένα feelgood έργο που συνιστώ σε όποιον θέλει να ξεφύγει από τα στεγανά της στείρας γνώσης.
Το "Αρχαιολογία αγάπη μου...έλα πάρε με από δω" αποτελεί μια εξαιρετική και πλούσια σε ιστορίες συνέχεια του πρώτου βιβλίου του συγγραφέα. Με εξαιρετικό χιούμορ, ο συγγραφέας καταφέρνει να ταξιδέψει τον αναγνώστη σε ιστορίες καθημερινών ανθρώπων της αρχαιότητας. Μέσα από τη περιγραφή του σου επιτρέπει να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γνωρίσεις τις ιστορίες, τα συναισθήματα και τα πάθη αυτών των ανθρώπων.
Η μεταφορά από τη μια ιστορία στην επόμενη γίνεται με πολύ έξυπνο τρόπο. Ακόμα, εκφράζονται μέσα στο κείμενο κοινωνικές αλήθειες και στερεότυπα που είναι σημαντικό να ειπωθούν. Διαβάζοντάς το με έκανε να νιώσω σαν να ακούω τον ίδιο το συγγραφέα να μου εξιστορείτε τις ιστορίες όπως ακριβώς κάνει και στα podcast.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάποιον που θα τον ενδιέφερε να μάθει για τη ζωή των ανθρώπων της αρχαιότητας, με λίγα λόγια τα κουτσομπολιά της.
Ένα πολύ ωραίο βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης. Ιστορίες καθημερινών ανθρώπων της αρχαιότητας γραμμένες με χιούμορ και ευαισθησία. Μου άφησε μια γεύση γλυκόπικρη,γιατί τελείωσε γρήγορα. Πέντε αστέρια και από τα πιο ωραία βιβλία του 2022 για εμένα
Τι μπορεί να συμβεί όταν διαβαζεις το δεύτερο του βιβλίο; Πως νιώθεις φτάνοντας στις τελευταίες σελίδες του και συνειδητοποιείς πως τελικά δεν ξέρεις τίποτε άλλο, πέρα από μαχες και μυθολογία. Τι αξία έχει η ιστορία-αρχαιολογία εάν δεν μπορείς να την εντάξεις στον άνθρωπο; Σε υπέροχο θρόνο κάθεται η αρχαιότητα (ποια απ´ όλες;), ψηλά πολύ ψηλά και εμεις την χαζεύουμε με μάτια ανοιχτά σαν του χάνου, παιδιά του πλάτωνα και του αριστοτελη κατά το λαϊκό άσμα. Όπως όλα αυτά που στέκονται ψηλότερα από εμάς δεν τα ακουμπάμε όχι από σεβασμό αλλά απο φόβο. Φόβος να μάθεις ποιος είσαι, με ποιον ζυμώθηκες και τι τελικά είσαι σήμερα. Αν η ιστορία και οι βοηθητικές της επιστήμες δεν συνδέονται με το σήμερα είναι άχρηστες. Είναι άχρηστες γιατί δεν εκπληρώνουν τον σκοπό τους, να σε εξημερώσουν. Μόνο η γνώση μπορεί να το κανει αυτό, να σε κρατήσει μακρυά από εμμονές. Ναι, είμαστε όλοι ξεχωριστοί αλλά κανείς ανώτερος του άλλου. Η επιστήμη με τις ορολογίες της για τους επιστήμονες που την ασκούν, η επιστήμη όπως επικοινωνειται από αυτο το βιβλίο είναι για όλους. Σε όλες αυτές τις αγνωστες ιστορίες ανθρώπων θα αναγνωρίσεις τον διπλανό σου, το συμμαθητή σου, τους γονείς σου μα πάνω από όλα τον ίδιο σου τον εαυτο. Επειδή δεν διαφέρεις από κανέναν άλλον άνθρωπο σε όποιον αιώνα και αν έζησε.
Υπέροχο, γεμάτο χιούμορ, κατανοητό σε όλους, γνώστες ή μη της δικής μας αρχαίας ιστορίας, σου δίνει μοναδικές γεύσεις καθημερινότητας. Ο τίτλος του σε προϊδεάζει: "έλα πάρε με από εδώ" και στείλε με να μάθω λεπτομέρειες για κάθε μια απο τις 79 ιστορίες του. Ο Θόδωρος Παπακώστας γράφει, αφηγείται (podcast) μοναδικά.
Πέρα από τις πολύ όμορφες ιστορίες αγαπάς αυτό το βιβλίο για αυτό το άνοιγμα του συγγραφέα, για τα λόγια του για την αγάπη και τον έρωτα, για τις σκέψεις του και τις αντιλήψεις του για τους ανθρώπους, τα δικαιώματά τους, τη διαφορετικότητά τους, τη μοναδικότητά τους. Ταυτίζομαι πολύ με τα πιστεύω του και χαίρομαι που οι νέοι επιστήμονες είναι μυαλά ανοιχτά χωρίς τις παρωπίδες και τους συντηρητισμούς των προηγούμενων ετών. Επιτέλους, να ξεκολλήσει πια και η ελληνική κοινωνία. Θαυμάζουμε την αρχαιότητα αλλά δε βλέπουμε καν το μικρό της δαχτυλάκι ως προς την πραγματική ελευθερία και δυνατότητα αυτοέκφρασης του καθενός.
Στο δεύτερο βιβλίο του, ο δρ.Archaestoryteller μάς λέει ιστορίες. Κάποιες γνωστές από το Instagram λογαριασμό του και κάποιες μη. Αυτό που λατρεύω σε αυτές τις εκλαϊκευμένες μεν, καλοειπωμένες δε ιστορίες είναι το ανθρώπινο στοιχείο που τις συντροφεύει. Πάθη,λάθη, αλήθεια 2.500 πριν .Οικεία μας συναισθήματα στα ίδια χώματα που πατούμε. Αλλά κυρίως, αγάπησα αυτές τις ιστορίες,γιατί την 5η φορά που θα πάω στο Μουσείο της Ακρόπολης ,θα προσπεράσω τα "μεγάλα" εκθέματα και θα αναζήτησω το άγαλμα της μικρής αρκουδιτσας, αφιέρωμα στη θέα Αρτέμιδα ή θα κοιτάξω με άλλο μάτι τα τάματα και τα μικρά παιχνίδια. Αρχικά, Διαβάστε το "Αντί αφιερώσής" και αν δεν σας κερδίσει από την πρώτη σελίδα ,εεε..θα με ακουσετε να "κατολοφύρομαι"!
Αν το συγκρίνω με το προηγούμενο βιβλίο του αρχαιολόγου της καρδιάς μας, τότε θα πω πως είναι πολύ καλύτερο! Διαφορετικό σε δομή και σίγουρα πιο "σοβαρό" με περισσότερες "ψαγμενιές" αλλά με το ίδιο ύφος που όσοι τον ακολουθούμε αγαπάμε! Με έκανε να αναζητήσω και να μάθω πολλά οπότε το αγάπησα ένα τσικ παραπάνω από το 1ο. Το σίγουρο είναι πως ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟ!!!
Όταν μεγαλώνεις στην Ελλάδα, είναι κυριολεκτικά αδύνατο να ξεφύγεις από το βλέμμα "των αρχαίων ημών προγόνων". Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο έχουμε κυριολεκτικά αποθηκευμένες στο μυαλό μας γνώσεις και ιστορίες για την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της, για την μυθολογία, για μάχες, για ήρωες και φιλοσόφους. Παρόλα αυτά, σπάνια το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται σε απλές καθημερινές στιγμές των αρχαίων. Η καθημερινότητα δεν έχει την ίδια αίγλη τις ένδοξες στιγμές. Για αυτό και πιθανότατα ο Κατακουζηνος ακόμα κάπου προσπαθεί άμα εκδώσει το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο. Ο δρ Παπακώστας όμως δεν διστάζει στιγμή να μετατοπίσει την προσοχή μας ακριβώς εκεί. Παίρνει το πινέλο του και μας ζωγραφίζει το μωσαϊκό των αρχαίων ελληνικών πολεων, όχι μόνο όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως νομίζουμε ότι ήταν αλλά όπως ήταν πραγματικά, τουλάχιστον βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων. Μας διηγείται ιστορίες, αληθινές μα και ανεκδοτολογικές, θρύλους, ήθη και έθιμα που κατάφεραν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να παραμείνουν ζωντανές και να φτάσουν έως τις μέρες μας. Ιστορίες για πολέμους και στρατηγούς, για φιλοσόφους και τραγικούς ποιητές ναι αλλά και ιστορίες για γιορτές και κηδείες, για ταξίδια, για εμπόριο, για μάγισσες, για σκλάβους, για εταίρες, για δεισιδαιμονίες, για γκράφιτι, για οικογένειες και κατοικίδια, για αγάλματα, για ποιήματα και χορούς, για πάθη και έρωτες. Μέσα από αυτο το καλειδοσκόπιο των εβδομήντα εννέα ιστορίων ταξιδεύουμε πραγματικά σε μια άλλη εποχή και καταφέρνουμε να ρίξουμε έστω μια ματιά και, γιατί όχι, να κουτσομπολευσουμε λίγο από την ζωή των αρχαίων Ελλήνων, διαπιστώνοντας στο τέλος πως οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων ίσως και να μην είναι τόσο πολλές όσο κάποιοι ανά τους αιώνες προσπαθούν να μας πείσουν. Archaeostoryteller όνομα και πράγμα!Εξαιρετικός σε αυτό το βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης όσο και στο podcast του.
Ένα εκπληκτικό βιβλίο για την παιδική ηλικία της ανθρωπότητας.
Ιστορίες με τις οποίες ταυτίζεσαι και συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποι παντού και πάντα περνούν τον χρόνο τους στη γη με τον ίδιο τρόπο: αγαπώντας, πολεμώντας, δημιουργώντας, καταστρέφοντας.
Ο βαθύς ανθρωπισμός του συγγραφέα δίνει την αξία που αρμόζει στις ιστορίες που ειδάλλως θα είχαν χαθεί στον χρόνο ή στα υπόγεια κάποιου μουσείου.
Η παιδεία καλλιεργείται μέσα από την κατανόηση της ατελούς μας φύσης. Κι αυτό το βιβλίο είναι ένα ανθολόγιο ανθρώπινων στιγμών. Μοναδικών αλλά και διαχρονικών στιγμών ανθρώπινης ατέλειας.
Εξαιρετικό, όπως και το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα! Απλό, καλογραμμένο και διασκεδαστικό, είναι από τα βιβλία που αναδεικνύουν έναν καταπληκτικό κόσμο που ενώ τον έχουμε μπροστά μας, δεν τον βλέπαμε. Μπράβο και πάλι μπράβο!
Το βρήκα απλά εξαιρετικό όπως και το προηγούμενο. Ένας απλός και εύθυμος τρόπος να θυμηθούμε πράγματα που γνωρίζουμε, να μάθουμε πράγματα που δεν γνωρίζουμε αλλά και να καταλάβουμε πολλά για την αρχαιολογία.