Waarvandaan

by Hans Tentije

Hans Tentije bouwt sinds zijn veelgeprezen debuut Alles is er in 1975 gestaag aan een uniek oeuvre. Hij ontving er in het najaar van 2017 de Constantijn Huygensprijs voor. De jury prees Tentijes poëzie om zijn ‘trefzekere observatie, oog voor detail en rake typeringen van personages en landschappen.’ Eerder werd Tentijes werk bekroond met onder andere de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de Herman Gorterprijs en de Karel van de Woestijneprijs. Waarvandaan is zijn twintigste bundel bij De Harmonie.

Genres: Poetry

64 pages, Paperback

Published April 1, 2022

About the author

Hans Tentije werkte als docent Nederlands, maar wilde eigenlijk schrijver en dichter worden.
De eerste gedichten die Tentije schreef hadden een politieke inslag. Eind jaren zestig heerste de gedachte onder jongeren dat alles zou veranderen. Toen dat niet gebeurde heerste er teleurstelling, een zeker cynisme. Dit cynisme kwam terug in Tentijes vroegere werk. Zijn latere gedichten benadrukten meer de avontuurlijke kant van het leven.

Voor de bundel Wat ze zei en andere gedichten ontving Hans Tentije in 1979 de Van der Hoogtprijs en de Herman Gorterprijs.

In 1994 verscheen Hoe het leven geleefd wordt, in samenwerking met Rob Verkerk. Rob Verkerk schilderde en Hans Tentije schreef de gedichten, in opdracht van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.

Drenkplaatsen (1994) is een bundeling van Tentijes eerste vier gedichtenbundels.

Reviews

[Jan · Rating 5 out of 5]

'Uit welke vergeten, verloren gewaande dagen
doken steeds allerlei voorstellingen op
toen ik de ruiten van de serre schoon probeerde te vegen
eer ze weer besloegen'

De laatste bundel van Tentije. Eén van mijn meest favoriete dichters. In zijn werk spelen altijd herinneringen, het onvermogen om het verleden opnieuw te beleven ('onbereikbaar dichtbij') maar ook, dat alles met alles samenhangt en zijn reizen een rol. Ik vind ze geweldig en om steeds weer te herlezen.

[Xavier Roelens · Rating 3 out of 5]

het kan natuurlijk best dat een zekering het begeven heeft
waardoor de stroom uit haar verleden
is afgebroken, dat de stoppen zijn doorgeslagen

maar spoor de meterkast maar eens op
als die toevallig niet ergens in de buurt van de voordeur zit
om de aardlekschakelaar
te vinden, dat losse snoertje, een zaklantaarn
die het doet

desondanks ben ik haar kwijt, telkens weer kwijtgeraakt
alsof ze er ten slotte voor geen prijs
had willen zijn, want alles wat zo snel voorbij is
heeft nauwelijks bestaan

[Menno Beek · Rating 4 out of 5]

Haast twee weken terug zat ik met een vreind een weekend in de Abdij van Echt (is een verhaal apart, voor ergens anders), en daar gezamenlijk gezeten in de bibliotheek toonde hij me een verzameling van de poezie van de mij geheel onbekende en onlangs overleden dichter Hans Tenije. Thusigenomen keek ik een stapeltje van een andere vriend ten geschenke gekregen dichtbundels door, en daar zat de laatse bundel van H.T. in: 'Waarvandaan.' Door deze vingerwijzing aangespoord ging ik er voor zitten en was bijzonder onder de indruk.

Weemoedig, persoonlijk, precies kijkend en dan beeldend verwoordend wat hij zag, het is vakwerk. Niet gek dat hij de Huygensprijs kreeg. Hij moet het niet van de muzikaliteit hebben, dat is, van de dansende zinnen en van het rijm, en tegelijk zit er een souplesse, diep onder zijn soms koel geformuleerde zinnen, die een herhaalde lezer misschien toch nog wel aan het neurien kunnen krijgen. Het leek me een zwaarmoedige en tegelijk aimabele lieverd, deze man, als men dat na één bundel al zou kunnen of mogen zeggen.

Ter illustratie van zijn kunnen, een couplet uit 'Ten Afscheid', dat me zeer trof:

Wat me nog bij staat uit de tijd dat we bezig waren
uit elkaar te gaan is we dat in het park
samen onder de meidoors lagen en ze een sigaret opstak
en die met me deelde, alsof
onze liefde al niet voorbij was.