فندق القسطنطينية

by Zülfü Livaneli, زولفو ليفانلي, Melek Deniz Özdemir (Translator )

تتناول الرواية تاريخ إسطنبول عبر شخصيات تشارك في حفل افتتاح فندق القسطنطينية المبني على أنقاض قصر بيزنطي قديم في حي السلطان أحمد. سیاسيون، ورؤساء بلديات، والسفير الأمريكي والبطريرك الأرثوذكسي، وصحافيون مشهورون، ونجوم تلفزيون، وأثرياء قدامى وجدد، وبالطبع موظفو الفندق وعمال الحافلات وحراس الأمن. كلهم يشاركون في حوارات شيقة حول موضوعات تتعلق بمدينة إسطنبول في العصور المختلفة.

ترصد الرواية أبرز تحولات الطبقات الاجتماعية في أواخر العهد العثماني وبداية الجمهوري، وتسلط الضوء على الهوية التركية وتغيراتها بين عهدي أتاتورك وأردوغان، بالإضافة إلى العديد من الحوادث التي شهدتها القسطنطينية منذ العصر البيزنطي حتى اليوم. حفل افتتاح فندق القسطنطينية هو، في الواقع، تاريخ هذه المدينة الضخمة منذ آلاف السنين ترويه الشخصيات المشاركة بالحفل.

زولفو لیفانلي، کاتب ترکي ولد عام 1946. يعد من أبرز الأسماء التركية في مجالات الأدب والموسيقى والسينما، وحصل على العديد من الجوائز التركية والعالمية في هذه المجالات، كجائزة البلقان الأدبية عام 1997، وجائزة أفضل كتاب للعام في فرنسا وإيطاليا. ترجمت أعماله إلى العديد من اللغات، وبسبب أفكاره السياسية، سجن عام 1972، وبعد خروجه عاش لسنوات طويلة في المنفى، يعيش في إسطنبول الآن، وما زال يمارس الكتابة الأدبية".

Genres: Turkish Literature, Roman, Fiction, Turkish, Audiobook, Novels, Contemporary

391 pages, Unknown Binding

Published July 1, 2022

About the author

Müzisyen, Yazar, Yönetmen, Politikacı.

Tam adı Ömer Zülfü Livaneli’dir. 1946 yılında Konya-Ilgın’da doğan Livaneli, yazarlık kimliğinin yanında saygın bir müzisyendir. Müziği ile birçok ulusal ve uluslararası ödül almış ve eserleri John Baez, Maria Farandouri gibi sanatçılar tarafından yorumlanmıştır. Kültür, sanat ve politika alanında Türkiye’nin önemli isimlerinden birisi olan sanatçı, sanat yaşamı boyunca 300’e yakın besteye ve 30 film müziğine imzasını attı.

Bugüne kadar üç uzun metrajlı film yönetti; "Yer Demir Gök Bakır", "Sis" ve "Şahmeran". Valencia Film Festivali'nde "Altın Palmiye" ve 1989'da Montpelier Film Festivali'nde "Altın Antigone" ödülüne layık görüldü. "Sis", "En iyi Avrupa Film Ödülü"ne aday gösterildi. Sanatçının filmleri Türkiye, ABD, Fransa, Almanya, İsviçre, ve Japonya'da gösterime girdi ve BBC, WDR, İspanya, Kanada ve Japon televizyonları gibi bir çok televizyon şirketine satıldı.

Ekim 1986'da Cengiz Aytmatov'un daveti üzerine Federico Major, Yaşar Kemal, Arthur Miller ve diğer ünlü sanatçı ve düşünürlerin katıldığı Kırgızistan ve daha sonra Wengen, Granada ve Mexico City'de toplanan Issyk - Kul Forumu'nda yer aldı.

Livaneli, Elia Kazan, Jack Lang, Vanessa Redgrave, Arthur Miller, Mikhail Gorbaçov gibi ünlü kişilerle birlikte dünya kültürünün ilerlemesi ve dünya sanatlarının gelişmesine katkıda bulunmak üzere çalışmalarda bulundu.

1996 yılında Paris’te merkezi bulunan UNESCO (Birleşmiş Milletlerin Eğitim Kültür Bilim Kurulu) tarafından büyükelçilik verilen sanatçı Livaneli, orjinali ilk kez 1978’de çıkan "Nazım Türküsü"adlı albümde Nazım Hikmet'in şiirlerinden bestelediği şarkıları bir araya getirdi.

Sabah Gazetesi'nde köşe yazarlığına yaptı. Bir dönem CHP'den Milletvekili olarak aktif siyaset hayatına da katıldı.

Reviews

[Özlem Güzelharcan · Rating 2 out of 5]

Bu kitapla ilgili şöyle bir (komplo) teorim var. Bir gün Doğan Kitap'tan bir editör Livaneli'nin kapısını çalar. Sayın Livaneli, ne zamandır roman yazmadınız. Şöyle geçmişten günümüze uzanan, içinden İstanbul'un ve aşkın geçtiği, soluksuz okunan tipik romanlarınızdan bir tane daha yazıverin lütfender. Tamam der Livaneli de ve başlar yazmaya. Ölüme yakın, Bizans ölüleriyle konuşan, aşık bir baş karakter. Gezi Parkı'nda dolaşmış, hayatın her yanına bir şekilde bulaşmış.. Başlangıç ve ilk bölüm gayet güzel. Sonra bir işi çıkar Livaneli'nin. Ben devam edemeyeceğim der editörüne, sen yaz işte bunlardan bir şey, derle toparla. Ve ortaya sürekli mesaj vermeye uğraşan karakterlerden oluşan, fazlasıyla uzun, dallı budaklı, potansiyeline erişemeyen Konstantiniyye Oteli hayal kırıklığı çıkar. Bütün suç editörün!

[Skorofido Skorofido · Rating 5 out of 5]

Ουδείς προφήτης τελικά στον τόπο του… δεν ξέρω ποιος το ‘πε αλλά ένα τοσοδούλι δίκιο το ‘χει… βλέπω τις κριτικές των Τούρκων αναγνωστών στο goodreads (γιατί βασικά μόνο από αυτούς έχει κριτικές για το συγκεκριμένο βιβλίο) κι έχω απορήσει με τα τόσα μονά αστεράκια…
Το βιβλίο για μένα ήταν μια αποκάλυψη… ή καλύτερα μια αναγνωστική απόλαυση… Η Ζεχρά, μια εικοσιοχτάχρονη σούπερ ντούπερ εξέκιουτιβ ενός πλούσιου Τούρκου, είναι υπεύθυνη για τη δεξίωση των εγκαινίων του «Οτέλ Κονσταντινίγε» (εννοείται πεντάστερο – de luxe – exclusive και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο – κοινώς ξενοδοχείο όπου δεν συχνάζει η πλέμπα)… κανονίζει τα τραπέζια, τους καλεσμένους, τη μουσική, φροντίζει να είναι όλα στην εντέλεια… και με αφορμή αυτά τα εγκαίνια, ο Λιβανελί αρχίζει κι υφαίνει πολλές μικρές ιστορίες από τις ζωές των διάφορων προσκεκλημένων καθώς και κομμάτια από την ιστορία της Κωνσταντινούπολης από την εποχή των Ρωμαίων μέχρι τώρα την εποχή του σύγχρονου σουλτάνου, του Ερντογάν… η όλη λογική του βιβλίου μου θύμισε στη δομή «Το γεφύρι του Δρίνου» του Ίβο Άντριτς (η ιστορία ενός συγκεκριμένου τόπου, πρόσωπα που πάνε κι έρχονται, παρελθόν – παρόν και μέλλον), μόνο που το «Οτέλ Κονσταντίνιγε» μου άρεσε πολύ περισσότερο, δεν βαρέθηκα στιγμή και οι ιστορίες του ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες….
Πώς είναι στις δεξιώσεις και στους γάμους με τα ‘τραπέζια – ροτόντες’ που όλοι μαζί είμαστε στον ίδιο χώρο αλλά κάθε τραπέζι μόνο του κι αν τύχει και βρεθείς και με άγνωστους γιατί δεν είχαν πού να σε χώσουν είσαι και μαζί και μόνος; Ακριβώς έτσι είναι και η εξιστόρηση, ένα βασικό πλαίσιο, πολλές ιστορίες άλλες ενωμένες άλλες ασύνδετες…
Ο Λιβανελί δεν χαρίζει κάστανα και θίγει όλα τα ‘κακώς κείμενα’ της τούρκικης κοινωνίας κι ίσως τελικά έτσουξε όλο αυτό, γι’αυτό και βροχή τα μονάστερα… ωστόσο, αυτά τα ‘κακώς κείμενα’ μια χαρά ταιριάζουν και στην ελληνική κοινωνία κι αντιλαμβάνεσαι κάτι τέτοιες στιγμές ότι δεν απέχουμε και πάρα πολύ από το οθωμανικό παρελθόν μας…
Μου άρεσε πολύ η γλώσσα του και οι δαιδαλώδεις διαδρομές του, ενώ μερικές ιστορίες με στιγμάτισαν…
Αν και λατρεύω τα μεταφυσικά – παραφυσικά – μαγικορεαλιστικά, το κεφάλαιο στη Νεκρόπολη ήταν λίγο ‘τζαζ’, με την έννοια πως μου φάνηκε πως το έβαλε έτσι απλά γιατί ήθελε να γράψει κάποια πράγματα για το παρελθόν της Πόλης… ευτυχώς που δεν ήμουν μαϊμού…
Νομίζω πως η μετάφραση ήταν πολύ καλή γιατί το κείμενο είχε μουσικότητα και δεν σκάλωνε πουθενά αλλά με ενόχλησε ‘τα μάλα’ η γενική ‘της Ζεχράς’… ως ξενικό όνομα, δεν θα ήταν καλύτερα ‘της Ζεχρά’; (λέω εγώ τώρα τα δικά μου…)
Extra bonus το εξώφυλλο που το θεωρώ από τα ωραιότερα εξώφυλλα στην ελληνική αγορά…
9/10 with no comments

[Gülhan Güllü · Rating 1 out of 5]

Fazla didaktik, fazla dağınık, fazla "tribünlere oynuyor" tarzda; sevemedim.

[Fatih · Rating 1 out of 5]

Sürekli verilen mesajların arasında vücut bulmaya çalışan birbiriyle alakasız hikayelerden oluşuyor kitap. Mesajlar artık alt metin olmaktan çıkmış, metnin kendisi haline gelmiş, arada da –yine mesajlarla sürekli kesilen– üç beş hikaye okumaya çalışıyoruz. Yazar sanki şöyle bir dönüp eski notlarına bakmış da hepsi farklı roman projeleri olan ama yazmaya fırsat bulamadığı konuları bir araya getireyim de bir kitap çıksın ortaya demiş... Ama ortaya çıkan kitaba roman demek ne kadar doğru, bilemiyorum. Yıllarca yazdığı gazetelerdeki köşe yazılarından derleme bir kitapla da mesajlarını verebilirdi millete; roman adı altında çıkarmak zorunda değildi eserini... Mesajlarına katılın veya katılmayın edebiyat yok ortada.

[Feles_et_libri · Rating 4 out of 5]

Σχεδόν 4 αστεράκια θα έλεγα, για την ακρίβεια, αλλά το goodreads επιμένει να μην βάζει δεκαδικά.

Το Οτέλ Κονσταντίνιγιε είναι ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από αυτά που διαβάζω συνήθως και μάλιστα ανήκει σε είδος που δεν με τραβάει τόσο, καθώς δεν έχει ακριβώς κεντρική υπόθεση αλλά αποτελείται από πολλές διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων της Πόλης που μπορεί να συνδέονται ή να μην συνδέονται μεταξύ τους. Κεντρικά πρόσωπα-πρωταγωνιστές μπορούν να θεωρηθούν η Ζεχρά και, δευτερευόντως, ο Εμρέ στην ιστορία των οποίων εστιάζουμε λίγο περισσότερο,αλλά το βιβλίο αυτό καθαυτό αφορά τους Πολίτες, την Πόλη και την τουρκική κοινωνία και πως αυτή άλλαξε ή όχι ανά τα χρόνια.

Ο Λιβανελί δεν σταματάει να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της σύγχρονης Τουρκίας, πράγμα που κατά τη γνώμη μου ήθελε πολύ θάρρος και σίγουρα θα δυσαρέστησε πολλούς.
Εδώ να σημειωθεί ότι οι ομοιότητες ανάμεσα σε μας και τους γείτονες από την Ανατολή είναι πολύ περισσότερες από όσες ξέρουμε ή θέλουμε να παραδεχτούμε. Η θέση της γυναίκας,οι γυναικοκτονίες από κτητικούς αγριανθρώπους, η διαφθορά στην πολιτική, η ανάγκη για επίδειξη πλούτου και πολλά άλλα είναι μερικά από τα φαινόμενα που αναφέρει ο συγγραφέας και που συναντάμε αρκετά συχνά, δυστυχώς, και στις δύο χώρες.

Οι ιστορίες που διηγείται ο συγγραφέας αφορούν κυρίως τους παρευρισκόμενους στο "event της χρονιάς", εργαζόμενους και καλεσμένους, στο υπερπολυτελές Οτέλ Κονσταντίνιγιε, χτισμένο πάνω στα ερείπια ενός Βυζαντινού ανακτόρου. Όλες οι ιστορίες είναι πολύ δυνατές και προκαλούν πληθώρα συναισθημάτων, βοηθώντας, παράλληλα, τον αναγνώστη να γνωρίσει την τουρκική κοινωνία του σήμερα και να μάθει πως διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες. Μια κοινωνία με πάρα πολλές, σχεδόν αγεφύρωτες διαφορές, σε θρησκευτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό και φυλετικό, αρκετές φορές, επίπεδο. Αυτό ήταν για μένα και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου, η ευκαιρία που μου έδωσε να ρίξω μια ματιά, έστω και μικρή, στη χώρα για την οποία μαθαίνω από μικρή, αλλά δεν γνωρίζω ουσιαστικά καθόλου.

Όσον αφορά τώρα τη ροή του βιβλίου, έκανε μια μικρή κοιλιά λίγο μετά τη μέση, αλλά παρόλα αυτά κυλούσε ευχάριστα και μου κρατούσε το ενδιαφέρον. Ένα κεφάλαιο, η Νεκρόπολη, φαινόταν λίγο ασύνδετο με το υπόλοιπο βιβλίο και δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Κατάλαβα τι ήθελε να πει και να δείξει συγγραφέας, αλλά το ύφος του κεφαλαίου δεν ταίριαζε τόσο με το υπόλοιπο κείμενο και με "έβγαλε" κάπως από το βιβλίο.
Παρόλα αυτά παραμένει ένα σπουδαίο βιβλίο,συναισθηματικό, καλογραμμένο, με στρωτή, όμορφη γλώσσα και εξαιρετικά ενδιαφέρον που αξίζει να διαβαστεί. Στο μέλλον σίγουρα θέλω να διαβάσω κι άλλα δικά του.

[Beril · Rating 2 out of 5]

Güzel Başlayan, çok şey vadeden ama hayal kırıklığı yaratan bir kitap. Zehra ve Emre üzerinden ilerleseydi, Zehra'nın hayallerini anlatsaydı daha çok sevebilirdim ama konu o kadar dağılmış, o kadar fazla karakter anlamsızca anlatılmış ki kitap büyük bir sıkıntıya dönüşmüş. Bir de verilmeye çalışılan mesajlar, benzetilen Karakterler kitaba yedirilememiş havada kalmış. Kısaca beğenmedim ama sırf o girişin hatırına 2 yıldız.

[M. B. · Rating 2 out of 5]

Okuduğum en berbat kitaplardan biriydi bu kitap.Bu hikayeler boğdu beni.Her hikayede bir mesaj verme çabası.Sanki not alınmış mesajlar var.Üzerine de hikayeler yazılmış ki o kadar sıkıcı.

[Valia Papanastasopoulou · Rating 5 out of 5]

Μάλλον είμαι η πρώτη που κάνω κριτική του βιβλίου στην Ελλάδα. Δεν είχα ξαναδιαβάσει βιβλίο του Λιβανελί, αλλά σκοπεύω να ξαναδιαβάσω. Το Οτέλ Κονσταντινίγιε είναι ένα δυνατό βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες. Ο συγγραφέας μέσα από το γεγονός των εγκαινίων ενός ξενοδοχείου στα ερείπια των βυζαντινών ανακτόρων πετυχαίνει να σκιαγραφήσει τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία μέσα από την περιγραφή των ζωών των καλεσμένων. Θίγει πολλά ζητήματα της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας και μάλιστα δύσκολα, όπως τους φόνους για λόγους τιμής, τη θέση της γυναίκας, την καταπιεστική προτροπή για γάμο και δημιουργία οικογένειας, τις σχέσεις των δύο φύλων, την πολιτική και τις σκοτεινές πλευρές της, την τρομοκρατία, το προσφυγικό κ.ά. Όλα αυτά ξετυλίγονται μέσα από αναφορές σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα της Πόλης από την εποχή της ίδρυσής της μέχρι και σήμερα. Το όνειρο μπλέκεται περίτεχνα με την πραγματικότητα και ο Λιβανελί φανερώνει ιστορίες από το παρελθόν που είναι άγνωστες ή έχουν σκοπίμως αποκρυφτεί από τους σύγχρονους Τούρκους. Δεν είναι τυχαίο πως στον τίτλο κρατά το οθωμανικό όνομα της Πόλης, το Κονσταντινίγιε. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

[Burak Kuscu · Rating 5 out of 5]

Yıllardır kitaplığımda duran, hatta aldığım ilk Livaneli kitabı olan, onu aldıktan sonra tüm kitaplarını aldığımdan ve yazılma sırasına göre okuduğumdan dolayı bir türlü sıra gelmeyen, sıra dışı kitabımı sonunda elime aldım ve çabucak okudum.

İtiraf etmeliyim, bambaşka bir kitap bekliyordum. Adından dolayı olacak, biraz polisiye, biraz mistik, sürükleyici bir olay örgüsüne sahip, Bab-ı Esrar, Sultan'ı Öldürmek gibi Ahmet Ümit'leri andıran bir romandı beklentim. Arrka kapak yazısında ise insanlık panoraması denilince Allahallah demiştim ama gerçekten öyleymiş ve benim tahminimle hiç ilgisi yokmuş. Evet mistik tarafı çok ağır basıyor ama benim beklediğim şekilde değil.

Bu kitap bana göre, bir roman değil. Birbiriyle bağlantıları olan ufak öyküler kitabı daha ziyade. Sıradan bir romana göre daha zor bir yazma metodu olduğunu düşünüyorum zira yüz tane ufak hayat hikâyesini bir yerde toplamanız ve hepsini orijinal bir biçimde kurgulamanız icap ediyor. Demek istediğim, ustaca yazılmış bir kitap bana göre. Livaneli'nin en ilginç kitaplarından ve çok güzel.

Evet böyle bir kitap okumayı beklemesem de okurken büyük keyif aldım. Kabul edilmeli ki bazı ana karakterler var ama kesinlikle özenilmiş bir karakter ve detay derinliği de mevcut.

Kitapta en dikkat çeken bölüm açık ara 262. sayfadaki "Ebedi ve edebi gölgelere dair" kısmı. Bu bölümü inanın uzun zaman unutamayacaksınız. Bu bölüm daha sonra genişletilerek bir kitap haline de getirildi Livaneli tarafından. Bu farklı deneme o kadar hoşuma gitti ki, zaten son derece orijinal olan kitabımızı bir üst lige otomatik olarak taşıdım. Benim puanım da tam bu noktada 4 ten 5 yıldıza yükseldi.

Yazarın bazı şiir ve roman alıntıları da ilgi çekici ve yerinde olmuş söylemeden geçmeyeyim.

Doğan Kitap, baskı adedi fazla olan eserlerinde farklı(düşük kalite) bir ince kağıt kullanıyor. Çoğu kişi de bu kâğıttan şikayetçi. Ben ise ufak sapıklığımı itiraf etmeliyim ki, özellikle bu kağıt baskılarını alıyorum. Mesela ciltli versiyonunu bu kağıt yüzünden almadım. İnce kağıt olduğundan hap gibi yoğun kitaplar oluyor. 500 sayfa kitap incecik olabiliyor. Sayfalar da pürüzsüz ayrıca. Sanırım bu sebeplerle tercih ediyorum. Dayanıklılığı düşük olduğundan dikkat edilirse başka sorun yaşatmıyor bu kâğıt.

Ben kitabı çok beğendim. Sitede şu anki puanlaması 3.67'yi ise çok düşük bluyorum. Kimbilir, bu yorumdan sonra belki birazcık yükselir. Buraya da güncel puanı yazdım ki ilerde kontrol edebileyim =)

[Ulkar J. · Rating 3 out of 5]

Kitap hakkında fikirlerim çok karışık. Sevdim mi sevmedim mi karar veremiyorum aslında. Sebebi ise bu şekilde dağınık kitapları sevmemem ama Livaneli anlatım tarzını seviyor olmam. Roman beklerken aslında hikayelerden oluşan bir kitap olduğunu diyebilirim. Kesinlikle sayfa sayısına kanıp bir roman olduğunu düşünmeyin bence çok sayıda hikayeyi bir yerde anlatmıştı. Kitabın sadece ilk 100, son 40 ve aradan 30 sayfasını birleştirerek anlatsa yine aynı şey olacaktı. Aradaki o kadar sayfada anlattıkları ise kısa kısa Türkiye`nin gelmiş geçmiş ve hala devam eden sorunlarına ayna tutmak gibiydi. Mesela Kürt sorununa bir de Kürtlerin tarafından bakmış, alevi sunni meseleleri, kadın cinayetleri, radikal islamcılar, modern çağın gençleri ve internet bağımlılıkları, okumaya karşı fakat boş boş dizi ve fanatik derece futbol bağımlısı olan neslin eleştirisini çok güzel yapmış.(Birçok başka önemli konuya da değinmişti) Bu bakımdan kitabı çok sevdim. Bu yüzden 3 puan. Ama konu ne olursa olsun Livaneli`nin anlatım tarzını çok beğeniyorum ve kendini okutuyor.
***Biz aşktan sessizce ölen kelebekleriz sevgilim

[MissElla · Rating 2 out of 5]

kitabın türü hakkında karar veremedim, okurken keyif aldığım bölümler oldu (Emre Karaca nın Hazakat Hisarlıgil ile olan ilişkisinin anlatıldığı bölüm gibi) ama genelde sezilen bir yarım kalmışlık bir acele bir şunu da söyleyeyim havası kitabın beni sarıp sarmalamasına ve roman olduğunu hissettirmesine olanak tanımadı. Özetleyecek olursam hayal kırıklığı idi benim için (özellikle finali! hiç olmazsa görkemli bir felaket olsaydı da karnavalesk roman hımmm falan deseydim) neyse yazmayan biri olarak yazarları eleştirmenin rahatlığında yine de aklıma takılan birşeyi söylemeden geçemeyeceğim, kitabın orjinali 700 sayfaymış belki kısaltılmasaydı daha iyi olabilirdi.

[Ayse Turan · Rating 3 out of 5]

Bence Zülfü Livaneli Serenad ta zirveye ulaşmış bir yazar. Bu kitabın da yine şaşırtan farklı bir kurgu var, günümüz karakterlerini çok güzel tanımlamış , bizleri bilgilendirmiş alıp bir yerlere götürmüş...
Okuyun bence ....

[Kimya Öztürk · Rating 5 out of 5]

İstanbul doldu içime

[Ceyda · Rating 3 out of 5]

Zülfü Livaneli'yi hem bir yazar hem de bir müzisyen, en özünde bir insan olarak çok sever ve hayranlık duyarım. Bu nedenle içim sızlaya sızlaya üç puan verdim. Önceki romanlarından farklı bir yapısı var kitabın. Çok fazla karakter var öncelikle, haliyle onlarca olay örgüsü. Bu nedenle yalın olmaktan uzak bana göre. Romanın adı tarihi bir roman beklentisi yaratsa da günümüzün İstanbul'una dair her şey anlatılmış. Kürtler, beyaz Türkler, Suriyeli göçmenler, teknoloji bağımlısı yeni nesil, tüketmeye hevesli bir çağ, sevginin değersizleştirilmesi, diğer ülkelerle siyasi ilişkilerimiz, zengin ve çiğ insanların sığ yaşamları, gibi gibi. Bunca kalabalık içinde kayboldum ben. Kimbilir belki de amacı buydu Livaneli nin. Istanbul'da yaşamak da böyle değil mi zaten. Bunca keşmekeşin içinde kaybolmak...

[Hilal Orhan · Rating 4 out of 5]

Benim için farklı bir deneyimdi açıkçası. Ne düşük puan verilip bir köşeye atılacak bir kitap ne de güzel veya çok güzel diyecebileceğim bir kitap.
Garip bir şekilde sevdim ama birine önermek için riskli bir kitap olduğunu da söyleyemem gerek.

[Selin Kahraman · Rating 4 out of 5]

Gozlemler sahane! Anlatilan karakterlerin bircogunu taniyoruz, bazilarini duyduk, bazilari ise sanki bizi anlatiyor. Livanrli'nin hic yargilama icermeden bu karakterleri anlatmis olmasi da kitabin asil tadini tuzunu veriyor. Livaneli'nin ilk okudugum kitabi, onumde yeni harika bir Livaneli maratonu oldugu icin heyecanliyim. Bu kitap beklentilerimi cok yukseltti.

[Gülüzar - Ertl · Rating 2 out of 5]

Okumayın!! İnsanın kafasının en perişan olduğu zamanda hafif bişiler okuyayım dendiği anda bile okunacak bestseller arasına giremez. Kötü.

[Sedat Eser · Rating 4 out of 5]

300 davetlinin katıldığı bir açılış gecesinin , davetlilerin ve çalışanların toplum panoramasıyla yakın gelecekteki siyasi ve özgürlük mücadelesine ışık tutan bir edebi eser . Kimi zaman bilgiye boğan , kimi zaman toplumsal olaylara tanıklı eden bir hikaye yarattığı gibi , romansal erkek-kadın ilişkisiyle romanı bütünsel hale getirmeye çalışan Zülfü Livaneli diğer kitaplarından farklı bir dil kullandığı konusunda okurları hem fikir. 300 davetlinin karakterleri üzerinden devam edilse idi , tadından yenilmeyen bir roman çıkacağını da yazara iletmiş olayım.

[Kiki Dal · Rating 4 out of 5]

Καλογραμμένο και εύστοχο. Ο Livaneli πιάνει από το αυτί τους Τούρκους αναγνώστες και τους αναγκάζει να αντικρίσουν τα σοβαρά ζητήματα της τουρκικής κοινωνίας χωρίς να κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους. Θρησκεία, Ιστορία, κοινωνική ανισότητα. Ο Livaneli δεν αστειεύεται. Αποδίδει ευθύνες σε όλους για την άγνοια και την αδιαφορία τους και το κάνει έντεχνα και έξυπνα.
Και επειδή η ελληνική κοινωνία δεν έχει μεγάλες διαφορές από την τουρκική...μαντέψτε τη συνέχεια.

[Cagatay Gürpınar · Rating 2 out of 5]

Fazla mesaj kaygısı var... Bazı kısımlar başarılı ancak kitabın geneli mesaj verebilmek için zorlanmış hikayelerle dolu. Umarım HH'ninki gibi acımasız bir yorum olmamıştır (!)

[Tuğçe Kozak · Rating 3 out of 5]

Yazarın şu ana kadar okuduğum kitaplarını çok sevmiştim özellikle Serenad beni çok etkilemişti fakat bu kitapta aynı tadı alamadım.İçindeki bilgi ve değerlendirmeler için okumaya değer yine de...

[Bookish Bluestocking · Rating 4 out of 5]

3,5 αστεράκια για το ασυνήθιστο αυτό βιβλίο. Αρχικά να δηλώσω ότι λάτρεψα το εξ��φυλλο του, από τα πιο όμορφα και καλαίσθητα που έχω δει.
Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης, ακoλουθεί την παράδοση του Σεχρενγκιζ, δηλαδή του μυθιστορηματος της πόλης. Με πυρήνα την πρωτοχρονιάτικη δεξίωση του ομώνυμου ξενοδοχείου και με οχήματα τη Ζεχρά και τον Εμρέ, δύο νέους ανθρώπους που συμβολίζουν την σύγχρονη και ανοικτομυαλη Τουρκία, ο συγγραφέας διηγείται το παρόν της πόλης και της χώρας περιγράφονται νοοτροπίες, τύπους ανθρώπων, γεγονότα και ιστορία. Ουσιαστικά το βιβλίο είναι μια διαστρωματωση της χώρας με εγκαρσιες τομές που "ζωγραφίζει" τη νοοτροπία του Τούρκου της ισταμπουλ και προσπαθεί να την εξηγήσει. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει δημοσιευθεί σε συνέχειες, με τα μικρά κεφάλαια και τις μυριάδες των ανθρώπω�� και των καταστάσεων που πραγματευεται,αλλα δεν μου αφαιρεί κάτι από την ευχαρίστηση που μου έδωσε. Πολλά από τα πράγματα που αναφέρει τα θεωρώ αναμενόμενα (έχοντας επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη) και τα αναγνωρίζω αλλά είναι πολύ γοητευτική και η αναγνωστική επαφή και με τις γωνίες που ο επισκέπτης δεν βλέπει συχνά.
Όμως ,το μυθιστόρημα αυτό πέρα από την τουρκική πραγματικότητα, περιγράφει και πανανθρώπινες καταστάσεις, χαρακτήρες και αντιδράσεις και ανοίγει την πόρτα στις απόκρυφες και μύχιες σκέψεις των ηρώων που βρίσκονται όχι μόνο στην Πόλη αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου.
Άλλο ένα βαθιά ανθρώπινο και γεμάτο κατανόηση και συμπαθεια για τον άνθρωπο βιβλίο του Λιβανελι.

[Dionisis Karachalios · Rating 4 out of 5]

Ένα υπέροχο βιβλίο!Ένας μοναδικός συγγραφέας!Τον θεωρώ αρκετά αντικειμενικό και ισορροπημένο,ο λόγος στρωτός και δεν κουράζει.

[Damla · Rating 3 out of 5]

Beklentiye girmiştim, ne yalan söyleyeyim. Esasen genel olarak güzeldi, hikayenin farklı unsurları barındırması konuyu ilgi çekici bir hale getirmişti ama netice itibariyle çok sonuçsuz bir kitaba dönüştü. Mesaj kaygısı kitabı boğmuş ve kitap esas amacından sapmış gibi geldi. Kitabın sonlarına doğru ise bir hayalet yazar tadı aldım sanki. Ancak özellikle başlangıç bölümlerinin hatrına en azından 3 yıldızı hak ediyor.

[Duygu Işık Behrem · Rating 2 out of 5]

Gerçekten çok kötüydü... Kurgu dağınık, sonu anlamsız, bağlantılar kopuk, karakterler gerçekten uzak... İsteksiz, zorla yazılmış bir kitap gibiydi. Hatta Zülfü Livaneli yazmamış gibiydi! Bu hissiyat okura da geçiyor. Kitabı okurken bir an önce bitsin de başka bir kitaba başlayayım düşüncesi ile okudum. Önermiyorum, vakit kaybı olarak görüyorum.

[Arzu S · Rating 5 out of 5]

Karnavalesk olmasıyla değerleri hayati oranda sarsan bir roman.
İyi ki okumuşum.

[Berna · Rating 3 out of 5]

Kitabı sevdim mi sevmedim mi gerçekten anlamadım. Zehra’nın hikayesi ile başlayıp biten kitap için o kadar karakteri neden okuduk hiç anlamadım. Açıkçası Zehra bölümleri de beni tatmin etmedi, hele son kısmı. Yine de üç yıldızı verdim çünkü sevmesen de kitap kendini okutuyor.

[Etem Uçmak]

Evde birinin anahtarı, telefonu, yüzüğü ya da herhangi bir eşyası kaybolunca hemen büyükanneye başvururlardı. O da eline geçirdiği havlu olsun, mendil olsun ilk bezin köşesine bir düğüm atar, şeytanın çükünü bağladığını söylerdi. Sonra şeytana seslenir, o eşya bulunmadan çükünün düğümünü açmayacağını, onun da işeyemeyeceğini, çatlayarak öleceğini söylerdi. İşin tuhafı, Emre'nin de kaç kez başına geldiği gibi bu tehditten sonra o eşyanın hemen bulunmasıydı.

[Cangül · Rating 2 out of 5]

Zülfü Livaneli'nin Serenad ve Kardeşimin Hikayesi kitaplarını çok sevmişken, büyük umutlarla bu kitaba başladım. Ancak bu farklıydı. Işidden Geziye, aile içi tecavüzden Roboskiye, gerçekten de yakın Türkiye ansiklopedisi gibiydi.
Bir otel açılışındaki masalardaki her bir kişi ne tesadüfse farklı bir güncel/tarihsel/sosyal olaya tanıklık etmişti. Bu da bana göre ''zengin insan panoraması'' değil, kendi içlerinde anlatılsalar 4-5 sayfalık güzel birer öykü olabilecekken kitabı tamamlamak için 'bu olay da yaşanmıştı, buna da değinmesem olmaz, bunu bilmiyorlardır bunu da koyayım fikrimi öğrensinler, baş karakterlerden birini bilgiç yapayım ki bir sürü bilgiyi aradan verivereyim' zihniyetiyle yazıldığının göstergesidir.

Tam bir yaz çok satanlar kitabı, sayfalarının inceliği de kitabın derinlik seviyesinin göstergesi gibi.
Okumazsanız pişman olmazsınız.

[Ufuk · Rating 3 out of 5]

Konstantiniye Otelinin kalınlığına ve de yazarına-kendisini çok severim- bakınca güzel hikâyeli, akıcı, kuşatan bir roman aldığımı sanmıştım ama okudukça böyle bir kitap olmadığını fark ettim. Küçük bir ana hikâye etrafında anlatılan onca mesele var bu kitapta..Zülfü Livaneli, hem kendisini ve haliyle toplumu da rahatsız eden yada halk arasında büyük etki yaratan olaylara değinmiş (gezi olayları,uludere,kadın cinayetleri vesaire gibi) hem de hikaye gereği birçok insan profilini inceleyip önümüze sermiş, anlatmak istemiş, mesaj vermiş artık ne derseniz deyin..
Fakat, bölümler arasındaki geçişlerde bazen konular öyle bağımsız ki,okurken bu kitabın türü ne diye soranlara “deneme” diyeceğim demiştim :)
Dallı budaklı dört bir yandan kavram,mecmua..
Okuduğum en farklı Livaneli kitabı diyebilirim…