ภารกิจห้องสมุดของคนเกลียดการอ่าน

by Aoya Mami, 青谷 真未, ธนัญ พลแสน (Translator)

“การอ่านหนังสือไม่ใช่การหนีจากความจริง แต่เป็นวิธีหนึ่งในการเผชิญหน้ากับความจริงต่างหาก”

อาราซากะ โคจิ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ผู้เกลียดการอ่านหนังสือเข้าไส้ แต่กลับสมัครเป็นกรรมการห้องสมุดเพราะหวังว่าจะเป็นงานง่ายๆ สบายๆ ทว่าในการแนะนำตัววันปฐมนิเทศ เมื่อบอกกับทุกคนว่าเขาไม่ชอบอ่านหนังสือเอาเสียเลย อาจารย์คาวาอิ บรรณารักษ์ห้องสมุดกลับมอบหมายให้เขาจัดทำวารสารห้องสมุด (สิ่งพิมพ์แนะนำหนังสือใหม่และรีวิวจากผู้อ่าน) ที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี ร่วมกับฟุจิโอะ โฮตารุ เด็กสาวช่างเก็บตัวที่รักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ

ทั้งคู่ขอร้องให้คนรอบตัวช่วยเขียนรีวิวหนังสือเพื่อลงในวารสารห้องสมุด ทั้งยาเอะงาชิ เพื่อนร่วมห้องจอมทะเล้น, รุ่นพี่มิโดริคาวะ หัวหน้าชมรมศิลปะแสนเท่ และอาจารย์ฮิซากิ ผู้สอนวิชาชีววิทยาสุดลึกลับ แต่กลับต้องเจอเงื่อนไขแลกเปลี่ยนอันพิสดารพันลึก ระหว่างพยายามทำความเข้าใจกับเงื่อนไขเหล่านั้น พวกเขากลับค้นพบความลับของคนทั้งสาม และเรื่องลึกลับที่เกี่ยวพันกับคดีฆ่าตัวตายในโรงเรียนเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน...

พบกับเรื่องราววุ่นๆ ของวัยรุ่นกับหนังสือที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน โดยเฉพาะคนที่ไม่ชอบอ่านยิ่งอยากให้อ่าน

Genres: Fiction

368 pages, Paperback

Published October 1, 2022

About the author

Associated Names:
* Aoya Mami (English)
* 青谷 真未 (Japanese)

Reviews

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

นิยายสืบสวนวัยเรียนใสๆ เข้ากับคนอ่านวัยชรา 🤣🤣😂

ตอนแรกนึกว่าจะเป็นแนวโต้วาทีกันระหว่างคนเกลียดการอ่านกับคนชอบการอ่าน

แต่กลับกลายเป็นนิยายสืบสวนผ่านการรีวิวหนังสือซะงั้น
เพราะการอ่านรีวิวเราจะรู้ว่าคนอ่านสนใจประเด็นอะไรในเล่มนั้นหรืออาจผูกโยงกับชีวิตส่วนตัว
กลายเป็นว่าไปล่วงรู้ความลับของคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ

เวลารู้อะไรมาครึ่งๆกลางๆ ธรรมชาติมนุษย์ก็ต้องอยากรู้ให้สุด เลยทำให้พระเอกที่เกลียดหนังสือต้องยอมอ่านหนังสือ มีนางเอกคอยไกด์ให้
พร้อมกับสืบความลับคนอื่นไปพร้อมๆกัน

เป็นเรื่องที่อ่านง่ายๆสบายๆ วรรณกรรมเยาวชนมากๆ ไม่มีพิษมีภัย

[Tanan · Rating 5 out of 5]

เข้าขั้นรักได้ แปลไปแบบเอ็นดูตัวละคร

พล็อตว่าด้วยคนหนึ่งเกลียดการอ่าน อีกคนรักการอ่านแบบแทบจะกลืนกินหนังสือ

ก็ธรรมดานะ คือต้องมีคอนทราสอะไรสักอย่างแบบนี้
ตัวเอกเป็นเด็กมัธยมปลาย หน้าปกก็ดูน่ารักใส ๆ
ถ้าตัดสินจากพล็อตหรือจากปก
อาจจะรู้สึกว่าเล่มนี้คงไม่มีอะไรนอกจากความน่ารักสดใส(?)ของตัวละคร
แต่ความจริง เล่มนี้ไปไกลกว่านั้น

มีหลายประเด็นผูกปมไว้
ทั้งปัญหาบางอย่างในโรงเรียน
การถกเถียงกันเรื่องการตีความในการอ่าน
มุมมองของคนชอบอ่านกับคนเกลียดการอ่าน
ความรักต่างภาษา การสืบสวน ไขปริศนา
ไปจนถึงความลับของตัวละคร

ทั้งหมดนี้ผูกกันเป็นเรื่องเดียวได้กลมกล่อมเกินพล็อตกับหน้าปกไปอีก
ส่วนตัวตอนแปลจบ รู้สึกว่ารักตัวละครในเรื่องจัง ทั้งอาราซากะ และฟุจิโอะ
ปล่อยมือจากหนังสือไปแล้ว ก็ยังชวนให้จินตนาการถึงชีวิตของเด็กสองคนนี้ต่อ

ชีวิตหม่น ๆ อาจจะต้องการอะไรใส ๆ แบบนี้หรือเปล่านะเรา
(แม้จะใสเกินอายุไปไกลก็ตาม 555)

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

ตอนจะซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่าน คิดว่า เป็นรักใส ๆ วัยรุ่นชอบอะไรงี้ เพราะหน้าปกหนังสือทำให้คิดแบบนั้นจริง ๆ แต่พอได้อ่านจริง ๆ กลับ ชอบเลยนะ มีคำพูดหรือวลีในหนังสือเล่มนี้ที่ชอบมาก ๆ อยู่เยอะเลย ตอนอ่านทำให้เราได้ขบคิดว่า แล้วเราอ่านหนังสือ​ไปทำไหม เราได้อะไรมาบ้าง เป็นเล่มที่หลากหลายความรู้สึกมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นแนวความรักใส ๆ ในช่วงแรก เรื่องของการอิจฉา​/การหักหลังในช่วงกลาง ๆ เล่ม และเรื่องของแนวสืบสวนสอบสวนในช่วงท้ายเล่ม เราแอบตกใจที่เรื่องราวทั้งหมดมัน ผสานกันและใส่ข้อมูลมาเป็นระยะ ๆ ตั้งแต่ต้นแล้วแหละ เล่มนี้อ่านสนุกและเพลินมาก ชอบคาแรกเตอร์​พระเอก ฮาและกวนดีครับ

[suwa · Rating 3 out of 5]

Typical YA

อ่านง่าย เพลิน ๆ น่ารักดี
หนึ่งในปัจจัยก็อาจเป็นเพราะตัวละครทุกตัวในเรื่องถูกเขียนให้ดูง่าย ๆ น่ารัก ไม่ toxic นี่แหละ โดยเฉพาะตัวเอกสองคนในเรื่อง (เพราะถ้าไม่ได้มองเรื่องราวผ่านฟิลเตอร์ของสองตัวละครนี้แล้ว พฤติกรรมของตัวละครอื่นในเรื่องก็จัดว่าแย่ใช้ได้55555)

เนื้อเรื่องขับเคลื่อนจาก "เนื้อหาการรีวิวหนังสือ" ของตัวละครต่าง ๆ ในเล่ม ย้ำให้รู้ว่าคนเราสามารถรู้จักตัวตนของใครคนอื่นผ่านหนังสือที่เขาอ่านหรือความคิดที่เขามีต่อหนังสือเล่มนั้นได้

หน้าปกเล่มนี้เขียนไว้ว่า "นิยายที่คนเกลียดหนังสือก็ยังอยากอ่าน" ซึ่งจริงมั้ยไม่รู้ แต่สำหรับคนอย่างเราแล้วกิจกรรมการอ่านรีวิวหนังสือของคนอื่นที่ตัวเอกสองคนทำในเล่มคือการทำให้เราอยากอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ จริง555555555 ชอบรู้ว่าคนอื่นคิดยังไงกับหนังสือเล่มนี้นั้น แล้วมันต่างกับที่เราคิดยังไง

[ボート • lilbbtpinbookland · Rating 5 out of 5]

คิดว่านิยายรักโรแมนติกใสๆ หวานแหววแบบพระเอกแอบชอบนางเอกที่เป็นหนอนหนังสืออะไรแบบนี้ ปรากฎว่าไม่ใช่ค่ะ ฮ่าๆๆ ความซื้อเพราะชื่อเรื่องกับปกไม่ได้ดูเรื่องย่อเลย

อาราซากะคุง เป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ แต่มาสมัครเป็นกรรมการห้องสมุด เพราะอยากได้งานชมรมที่ง่ายและสบาย ปฐมนิเทศวันแรกเลยแนะนำตัวกลางห้องไปเลยว่าไม่ชอบอ่านหนังสือ ท่ามกลางทุกคนที่ชอบอ่าน กล้าหาญมาก อาจารย์คาวาอิ บรรณารักษ์เลยมอบหมายให้อาราซากะคุงเป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการวารสารห้องสมุด ให้เขาเขียนวารสารห้องสมุดแนะนำหนังสือและรีวิวหนังสือซะเลย แต่ก็ยังใจดีหาผู้ช่วยนะ แนะนำให้รู้จักกับฟุจิโอะ ความจริงเธอก็เป็นเพื่อนร่วมห้องและกรรมการห้องสมุดเหมือนกัน ที่สำคัญฟุจิโอะเป็นหนอนหนังสือด้วย หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ช่วยทำวารสารโดยเริ่มขอคนรอบตัวช่วยเขียนรีวิวหนังสือให้ แต่กลับเจอเงื่อนไขที่ต้องแลกกับรีวิว รวมถึงความลับ เรื่องลึกลับ และคดีฆ่าตัวตาย...

เป็นเรื่องที่น่ารักมาก โดยส่วนตัวเราชอบนะ โดยเฉพาะการที่ตัวละครหลายตัวในเรื่องเปิดใจรับฟังและยอมรับความแตกต่างของคนอื่นจากการที่อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน แต่สิ่งที่ได้รับจากหนังสือ, รีวิวหลังอ่าน, ตีความเรื่องหรือเหตุผลที่อ่านหนังสือของแต่ละคนแตกต่างกัน (สำหรับเราเหตุผลจะบอกว่าคล้ายกับฟุจิโอะซังก็ได้) หรือแม้แต่ตัวอาราซากะคุงเองขนาดไม่อ่านหนังสือ แต่ดูจะสนุกกับการคุยเรื่องหนังสือพอควรเลย

และคงจะเป็นอีกเล่มที่เราจะแนะนำให้คนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ ค่อยๆ ลองอ่านดูก็ได้ค่ะ

[Kurogirl]

จากในมุมมองของนักอ่าน(และนักดองหนังสือ)
เล่มนี้สะท้อนอะไรหลายๆอย่างของคนที่ชอบอ่านหนังสือมาก
เล่มนี้เหมือนเป็นการตอบเราได้อย่างดีว่า เราอ่านหนังสือไปทำไม

อ่านจบแล้ว อยากลองฟังรีวิวของฝั่งคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือบ้างเหมือนกัน

ps. แต่ขัดใจนิดหน่อยที่ชอบแต่งคาแรคเตอร์ของคนชอบอ่านหนังสือเป็นเด็กสาวเงียบๆ ขี้อาย ไม่กล้าสู้คน ไม่ค่อยชอบแบบนี้เท่าไหร่เลย อยากได้แบบสาวฮอตหรืออิเคเม็งบ้าง

[bubblemustard · Rating 4 out of 5]

สนุกกว่าที่คิดไว้เยอะเลย ตอนอ่านมีภาพขึ้นในหัวเป็นภาพอนิเมะแบบหน้าปกด้วย 5555555

หนังสือเล่าความแตกต่างระหว่างคนชอบและไม่ชอบอ่านหนังสือผ่านสองตัวละครเอกได้ลงตัว และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็น่ารักมาก อินมาก ;-;🤍 การจับมือร่วมกันขุ���วารสารห้องสมุดขึ้นมาทำใหม่กลายเป็นการขุดคุ้ยหาความจริงบางอย่างของโรงเรียนในอดีต สนุกมาก เรื่องราวระหว่างทางก็กลมกล่อม ไปจนถึงบทสรุปที่จบได้แบบสวยงาม //หนังสือสอดแทรกแนวคิดเกี่ยวกับการอ่านหนังสือแบบไม่ยัดเยียดด้วย (ชอบตรงนี้มากๆๆๆ)

ส่วนตัวประทับใจการแปล รู้สึกอ่านแล้วลื่นไหล ใช้คำแปลที่เห็นคาแรคเตอร์ของตัวละครแต่ละตัวชัดเจนมากๆ อีกอย่างที่ชอบคือการจัดหน้ากระดาษ สบายตา อ่านง่าย แป๊บเดียวก็พลิกหน้าแล้ว ชอบจำนวนตัวหนังสือแต่ละหน้าประมาณนี้มากเลย

ปล.แอบอยากเห็นตัวละครที่รักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ แต่ไม่ต้องมีคาแรคเตอร์เนิร์ดๆ เงียบๆ ตาเป็นประกายหรือพูดเก่งขึ้นมาถ้าเป็นเรื่องหนังสือ อะไรแบบนี้บ้างจัง 🥹

[Makmild · Rating 3 out of 5]

สาวดาวให้กับการป้ายยาและรีวิวหนังสือในหนังสือ

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

Unpredictable and a good food for thought.

[紫夜 · Rating 4 out of 5]

ตอนอ่านช่วงแรกนึกว่าจะเป็นโรแมนซ์วัยเรียนสะอีก แต่เล่มนี้เป็นเหมือนกับหนังสือสืบสวนที่ให้บรรยากาศเบาๆ ไขปริศนาที่ไม่ใหญ่หลวงมากแต่ก็ชวนให้ติดตามเอาใจช่วยตัวละคร แทรกไปกับการป้ายยา(🤣)ให้พระเอกกลายเป็นคนที่อยากอ่านหนังสือ
มากขึ้น

[Nattawut Phetmak · Rating 5 out of 5]

สนุกจนต้องอ่านซ้ำ!!

[Usanisa · Rating 3 out of 5]

อาราซากะ เด็กมัธยมชั้นปีที่ห้าผู้ไม่ชอบอ่านหนังสือ ตัดสินใจสมัครเป็นกรรมการห้องสมุดเพราะไม่อยากเข้าชมรมอื่น แต่เขากลับถูกมอบหมายใ้หเป็นผู้ทำโครงการฟื้นฟูวรสารห้องสมุด ร่วมกับฟุจิโอะ เด็กสาวห้องเดียวกันผู้ไม่ค่อยพูดจา แต่ใช้ชีวิตจมอยู่กับหน้ากระดาษตลอดเวลา โดยการทำวรสารห้องสมุด อาราซากะได้ไปขอร้องให้เพื่อนและคนรู้จักเขียนรีวิวหนังสือ เช่น ยาเอะงาชิ เด็กรุ่นน้องผู้กำลังตกหลุมรักนักเรียนแลกเปลี่ยน รุ่นพี่โมริคาวะ รุ่นพี่ในชมรมวาดภาพที่มีอดีตเกี่ยวข้องกับเขา และอาจารย์ฮิซากิ อาจารย์ประจำห้องเรียนชีวะ ผู้เป็นที่นิยมชมชอบของเด็กนักเรียนสาวๆ การทำโครงการที่ดูจะราบรื่นแต่ที่จริงแล้วกลับเต็มไปด้วยเงื่อนไข วรสารห้องสมุดจะฟื้นคืนชีพได้หรือไม่? หนังสือที่แต่ละคนรีวิวคือเรื่องอะไร? อะไรคือเงื่อนไขที่ อาราซากะและฟุจิโอะต้องทำเพื่อให้ได้มาซึ่งรีวิวหนังสือ? ต้องลองอ่านจนจบหน้าสุดท้าย

เล่มนี้หยิบขึ้นมาโดยไม่ได้คาดหวังอะไรมาก หน้าปกอาจจะทำให้คนที่เลือกหยิบจากหน้าปกไขว้เขวว่าเป็นเรื่องรักวัยรุ่นในโรงเรียน แต่ขอให้ผู้คาดหวังหนังสือแนวนั้นเปลี่ยนไปอ่านเล่มอื่นๆ หนังสือเดินเรื่องด้วยมุมมองของอาราซากะ ซึ่งเป็นเด็กมัธยมผู้ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ สิ่งเดียวที่หวังคือเข้ากิจกรรมอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องลงแรง จึงเลือกเป็นกรรมการห้องสมุด (ทั้งที่ตัวเองแทบจะไม่เข้าห้องสมุดและไม่อ่านหนังสือ) แต่ด้วยสถานการณ์บังคับทำให้เขาต้องรับทำโครงการฟื้นฟูวรสารของโรงเรียน ร่วมกับฟุจิโอะ หนอนหนังสือที่เรียนห้องเดียวกันแต่แทบจะไม่เคยพูดคุยกันเลย เริ่มต้นก็พล็อตเรื่องรักในโรงเรียน...แต่เดี๋ยวก่อน) ด้วยความเป็นคนที่ไม่คิดมาก ไม่มีความสนใจ ตัวละครนี้ถ้ามองแค่ที่แนะนำ อาราซากะ ช่างเป็นคนที่เลื่อนลอยไร้แก่นสาร ดูไม่น่าจะเป็นพระเอกที่น่าชื่นชอบเอาซะเลย แต่ยิ่งเรื่องดำเนินไป ยิ่งจะรู้ว่าอาราซากะเป็นคนที่ช่างสังเกต และละเอียดรอบคอบในการสังเกตเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างไรก็ตามตัวอาราซากะเองก็มีข้อเสียคือ นิสัยการไม่คิดมากของเขาทำให้เขาไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นอย่างจริงจัง ความสัมพันธ์กับรุ่นน้อง รุ่นพี่ หรือเพื่อนร่วมชั้นเป็นไปอย่างผิวเผิน ภารกิจที่ได้รับมอบหมายครั้งนี้ก็เหมือนเป็นบทเรียนการเข้าไปรู้จักตัวตนของคนรอบตัวเขาอย่างลึกซึ้งมากขึ้น

ตัวละครหลักอีกคนอย่าง ฟุจิโอะ หนอนหนังสือผู้ไม่สุงสิงกับใคร และดูจะมีปัญหาถูกเพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกลั่นแกล้ง แม้จะเป็นตัวละครตามแบบแต่ตัวฟุจิโอะกลับมีสเน่ห์สมกับเป็นหนอนหนังสือ ไม่เพียงแต่อ่านหนังสืออย่างบ้าคลั่งเธอยังหลงไหลการอ่านทุกสิ่งทุกอย่าง (แม้กระทั่งป้ายฉลาก) ดูราวกับว่าความสบายใจของฟุจิโอะนั้นอยู่ในตัวหนังสือ การได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับอาราซากะ ทำให้ฟุจิโอะได้เผยตัวตนของตัวเองออกมาให้คนอื่นรับรู้ และกล้าที่จะใช้สิ่งที่เธออ่านมาเป็นแรงผลักดันตนเอง

ผู้เขียนจัดวางตัวละครและโครงเรื่องได้น่าสนใจ แม้ว่าฉากดำเนินเรื่องส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในโรงเรียนล้วนๆ วนเวียนอยู่ระหว่างห้องเรียน-ห้องสมุด-ห้องชีวะ แต่ก็มีจุดน่าสงสัย (หรือจะเรียกว่าปริศนา) ใส่มาพอให้ผู้อ่านได้ลุ้นไปกับภารกิจของตัวละคร แต่ที่สำคัญคือการอ่านเรื่องนี้ช่วยให้ผู้ใหญ่อย่างเราที่พ้นออกจากโรงเรียนมามากก่าสิบปี ได้หวนกลับไปคิดถึงบรรยากาศสมัยมัธยมได้อยู่มาก ในบางฉากก็แอบจะขำไปกับพฤติกรรม ความคิด ตรรกะแบบเด็กๆ ของตัวละครในหนังสือ โดยภาพรวมแล้วเป็นหนังสือที่อานสนุกและอ่านได้อย่างง่ายและราบรื่นตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย

[Bighead_Monster · Rating 4 out of 5]

คนที่ไม่ชอบอ่านแต่ต้องมาอยู่ชมรมรักการอ่าน กลายเป็น #ภารกิจห้องสมุดของคนเกลียดการอ่าน เพราะพวกเขาได้รับภารกิจที่ต้องหาคนมาเขียนรีวิวหนังสือที่อ่านจบ วรรณกรรมYoung Adult อ่านเพลิน ๆ ไม่ดาร์คมาก โทนสืบสวนผ่านการรีวิวหนังสือขับเคลื่อนเนื้อเรื่องสอดแทรกไปกับการคลี่คลายปมลับในโรงเรียน
.
.
โคจิ นักเรียนม.5 ผู้เกลียดการอ่านแต่อยากไปเป็นกรรมการห้องสมุด (คิดว่างานง่าย ๆ ค่ะวิ) อาจารย์บรรณารักษ์เองก็ดันมอบหมายหน้าที่ให้จัดทำวารสารของห้องสมุด นั่นคือการแนะนำหนังสือ+หารีวิวจากผู้อ่านมาลง คู่กับโฮตารุ เด็กสาวที่ไม่โดดเด่น ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ทว่ารักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ

ทั้งคู่จึงต้องไปหาคนอ่านและช่วยเขียนรีวิวหนังสือเพื่อเอาไปลงในวารสาร ซึ่งพวกเขาต้องเจอเงื่อนไขแลกเปลี่ยนสารพันจากคนที่ไปให้ช่วย ทั้งเพื่อนหนุ่มอีกคนในห้อง ที่สายฮา+สดใส /รุ่นพี่หัวหน้าชมรมศิลปะแสนติสท์/อาจารย์วิชาชีววิทยาที่ดูลึกลับ จนค้นพ��เบาะแสเกี่ยวกับคดีฆ่าตัวตายเมื่อหลายปีก่อนในโรงเรียนเข้า

ก่อนอ่านมองว่าเป็นวรรณกรรมมิตรภาพใส ๆ อบอุ่นหัวใจสไตล์ญี่ปุ่น Coming of age + Bibliomystery อะไรแบบนี้ พล็อตน่าสนใจดูน่าจะอ่อนโยนต่อใจดี แต่จริง ๆ เป็นแนวสืบแก้ปมเลยรู้สึกค่อนข้างเซอร์ไพรส์ ให้ฟีลเป็นแนว cozy mystery สืบปลดล็อกปมต่าง ๆ เสียอย่างนั้น

ซึ่งก็ยังอยู่ในมาตรฐานของYAญี่ปุ่นที่จะไม่ดาร์กมาก เรียกว่าเพลิน ๆ เรื่อย ๆ มากกว่า ซึ่งภาพรวมก็แปลดี บริบทโอเค โดยเล่มนี้อ่านกับ #ชมรมดองเกินปี เป็นการอ่านที่สนุกดี พูดถึงการรีวิวหนังสือ พูดถึงชื่อหนังสือ แม้จะไม่ได้รู้จักหนังสือเล่มที่พวกตัวละครพูดถึง แต่ถ้าเรื่องไหนที่รู้จักก็จะออกอาการแบบว้าว ๆ ขึ้นมา

เซตติ้งก็คือภารกิจทำรีวิวหนังสือ 3 เล่มลงวารสารโรงเรียน ผกผันไปเป็นการติดตามสืบหาความหลัง-ปมอดีตลับ ๆ ภายในโรงเรียน เด็ดดวงตรงมีหนังสืออ้างอิงที่พูดถึงเยอะเลย และขับเคลื่อนด้วยตัวละครเป็นหลัก โคจิ มีนิสัยกวนโอ๊ยดี ส่วน โฮตารุ ก็เริ่มเผยเสน่ห์อันโดดเด่นจากการอ่าน จนโคจิเองก็หลงความธรรมชาติของเธอไม่ไหว

เป็นการชูโรงการรีวิวหนังสือในแบบที่ผูกโยงกับประสบการณ์ของตัวละครเองโดยตรง ซึ่งให้ข้อฉุกคิดหลายอย่าง โดยการพัฒนาตัวละครก็ทำได้ดี เช่นที่ตัวเอกไม่ชอบอ่านหนังสือ ไม่เคยเข้าใจคนชอบอ่าน แต่ท้ายสุดก็เริ่มเปิดใจเพราะการอ่านหนังสือทำให้ดูมีเสน่ห์เหลือเกิน ขนาดคนไม่ชอบอ่านยังรู้สึกได้ว่า เหย มันก็ดูเข้าท่าดีนะ

ภาพรวมคืออ่านเพลินเพราะนิสัยตัวละครมากกว่าการสืบที่สนุก คงเพราะหลัก ๆ เกี่ยวกับการรีวิวหนังสือ ทำให้เปิดมุมมองใหม่ ๆ เห็นกระบวนการคิดของผู้คนอ่าน-และเขียนรีวิวที่มองคนละประเด็นและต้องมาแสดงความเห็นในเรื่องที่อ่านโดยผสมผสานไปกับคลามลับที่ซ่อนให้ไปสืบได้ลงตัว เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ดี


วรรคที่ชอบ

- ผมยังไม่รู้สึกว่าหนังสือน่าสนใจ แต่ลึก ๆ ผมเริ่มรู้สึกว่าคนอ่านหนังสือน่าสนใจ

- เพราะเรื่องเล่าบนโลกใบนี้อาจกลายเป็นคำพยากรณ์ค่ะ

- การอ่านรีวิว เราจะรู้ว่าคนอ่านสนใจประเด็นอะไรในเล่มนั้น หรืออาจผูกโยงกับชีวิตส่วนตัว

- ฉันว่าอ่านรีวิวสนุกดีออก เพราะแต่ละคนก็ตีความต่างกัน หนังสือเล่มเดียวกัน แต่ละคนก็ตีความในการอ่านไม่เหมือนกัน

- พออ่านรีวิว เราจะรู้เลยว่าคนคนนั้นสนใจอะไรในเรื่องราวแต่ละเล่ม การรีวิวหนังสือดูคล้ายเปิดหัวใจตัวเองให้โลกรับรู้เลยนะคะ

- การอ่านหนังสือไม่ใช่การหนีจากความจริง แต่เป็นวิธีหนึ่งในการเผชิญหน้ากับความจริงต่างหาก

[My Voo · Rating 4 out of 5]

Nếu bạn đã chán ngán với những cuốn sách kỹ năng dày đặc lý thuyết, Hướng dẫn thư viện dành cho người ghét đọc sẽ là làn gió mới, nhẹ nhàng hơn cho bạn.

Mình đọc cuốn này cũng khá lâu rồi, và hôm nay – nhân Ngày Sách và Văn hóa đọc Việt Nam 21/4 – mới có dịp chia sẻ đến bạn một tác phẩm có thể làm thay đổi cách bạn nhìn về… sách, về người đọc sách, và cả những ai không “mặn mà” với sách trước giờ. Đừng để bìa sách “học đường ngọt ngào” đánh lừa bạn, đây không phải một light novel ngôn tình bình thường đâu nhé!

Arajaka‑kun, chàng trai tự tin tuyên bố:

"Em không đặc biệt thích cuốn sách nào.”

Giữa một rừng mọt sách, lời nói ấy thật phũ phàng làm sao, lại khiến mình tò mò. Tại sao cậu lại chọn ngược chiều? Và tại sao chính mâu thuẫn ấy lại kéo được Arajaka vào không gian của những trang review đầy tâm huyết? Cùng song hành với Fujio – cô gái ít nói nhưng bừng sáng khi nhắc về sách – Arajaka dần khám phá những cung bậc cảm xúc lạ lùng: niềm hứng khởi, nỗi day dứt, rồi cả sự rung động trước chi tiết nhỏ xíu mà chỉ người tinh ý mới nhận ra.

Điểm hấp dẫn nhất của tác phẩm không phải là cú twist kịch tính, mà là chuỗi câu hỏi rất đời thường: “Họ đọc quyển sách đó vì điều gì? Họ tâm đắc với nội dung nào, chi tiết nào? Và vì sao?” Mỗi bài review lại như một tấm gương, phản chiếu cảm nhận đặc trưng của từng người – để chúng ta tự hỏi: “Liệu mình đã đọc sách đúng cách chưa? Mình có thực sự để tâm đến những gì sách đang nói?”

Mình chấm 4/5★ - để dành dư chút tò mò cho lần đọc sau.

- - -

Cuối cùng, mình nghĩ không cần phải là mọt sách chính hiệu, cũng không cần say mê sách từ thuở bé, chỉ cần dám mở lòng với một cuốn sách bất kỳ, bạn sẽ tìm thấy điều bất ngờ. Hãy để sách dẫn lối bạn đến những góc khuất sâu thẳm trong chính mình. Biết đâu, bạn sẽ khám phá ra một phiên bản mới mẻ của bản thân.

Chúc bạn sớm tìm được quyển sách tâm đắc! 📚💖

[Cartoon Sutcharee · Rating 4 out of 5]

สิ่งที่คิด = หนังสือรักวัยเรียน จั๊กจี้หัวใจ (เดาจากชื่อเรื่องและหน้าปก)
ความเป็นจริง = หนังสือรักอะไรที่ไหนมี นี่มันหนังสือสืบสวนชัดๆ

คือมันก็ไม่ได้สืบสวนคดีฆาตกรรมอะไรอะนะ เป็นการไขปริศนาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวเอกจากรีวิวหนังสือของตัวละครต่างๆในเรื่อง

เรื่องราวไม่ได้ซับซ้อนจนหนักหัวหรือตื่นเต้นหนักมากอะไร (โคนันยังซับซ้อนกว่า) เป็นสืบสวนแบบมินิมอลล่ะกัน ไม่หวือหวา อ่านเพลินๆ

สิ่งที่อยากชมจากใจเลยคือ แปลดีมาก แปลสนุก ใช้ภาษาได้วัยรุ่นมาก ได้ฟีลโชเน็งมาก ชอบสุดก็คืองานแปลนี่แหละ

ผู้เขียนใช้พื้นหลังของเรื่องเป็นโรงเรียนมัธยมปลาย ตัวละครเอกเป็นเด็ก ม. ปลาย แต่เราว่าวุฒิภาวะ ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองมันคือผู้ใหญ่อะ มันลึกซึ้งเกินกว่าที่เด็ก ม.ปลายจะคิดได้ หรือวิเคราะห์ได้
เหมือนเอาผู้ใหญ่ไปใส่ในฉากเด็ก มันทำให้พื้นของเรื่องกับตัวละครมันดูฉีกๆกันไปหน่อยในบางที แบบอ่านๆไปก็ลืมไปเลยว่าเออนี่คือ ม.ปลายนะ

มีความรักแบบกรุบกริบนิดหน่อยพอยิ้มๆ อ่านแล้วก็เอ็นดูตัวละคร เหมือนกำลังดูอะนิเมะเรื่องนึงอยู่

[Thisisabook_TH · Rating 4 out of 5]

“ฉันคาดหวังว่าหนังสือจะมีข้อมูลให้ฉันอยู่ในโลกแห่งความจริงได้อย่างปลอดภัย”
“การอ่านหนังสือไม่ใช่การหนีจากความจริง แต่เป็นวิธีหนึ่งในการเผชิญหน้ากับความจริงต่างหาก”

เป็นคำกึ่งสารภาพของโฮตารุว่าทำไมเธอถึงอ่านหนังสือ ไม่มีใครรู้หรอกว่าชีวิตแต่ละคนต้องพบอะไรมาบ้าง แต่ละคนเลือกใช้อะไรเป็นที่พึ่งพิง...แต่โฮตารุเลือกสิ่งนี้เป็นที่พึ่ง โดยหากวิเคราะห์ตัวละครแล้วจะพบว่าไม่ได้ซับซ้อนมากนัก เธอเป็นคนเก็บตัว เป็นคนที่ไม่รู้ว่าจะเข้าสังคมอย่างไร ไม่ได้ไม่อยากเข้าสังคม แต่ไม่รู้ว่าจะปฏิบัติตัวกับคนอื่นอย่างไร จึงกลายเป็นช่องว่างและระยะห่างกับผู้อื่น คนที่อาศัยช่องว่างตรงนี้เพื่อหาประโยชน์ก็มี ต่างกับโคจิที่เกลียดการอ่าน แต่เมื่ออ่าน ๆ ไป จะพบว่าเขาก็ไม่ได้เกลียดในกมลสันดาน เพียงแต่แตกต่างกันทั้งบุคลิก การเข้าสังคม ชีวิตในโรงเรียน เขาไม่ใช่คนจะประสบปัญหาตรงนั้น เขาจึงอาจไม่ได้มองถึงการอ่านในมุมนั้น...เธอกับเขาคือคนละขั้วกันนั่นเอง

เมื่อมาเปรียบเทียบกับเรา...เท่าที่เคยคุยกับหลายคน เหมือนเราเป็นคนประหลาดนะ เราเป็นคนรักสันโดษก็จริง แต่เราเข้าสังคมเก่ง (ถ้าต้องเข้า) วัยไหนเราเข้าได้ทั้งนั้น ปรับตัวเก่งจนน่าตกใจ ถึงจะเคยมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์แต่เราแก้ไขได้ ไม่ได้ทำให้เก็บตัว ขณะเดียวกันเราชอบอ่านหนังสือมากเพราะเราได้รู้เรื่องอื่น ๆ โลกอื่น ๆ ที่ไม่เคยรู้ ได้รู้แนวคิดอื่น ยิ่งแรกเริ่มการอ่านของเรานั้นเกิดจากเรากำลังหาว่ามีแนวคิดหรืออะไรที่จะทำให้เราอยู่ในโลกได้อย่างปลอดภัย จะทำอย่างไรให้เรามีแนวคิดและความรู้ที่แตกต่างจากคนรอบข้างในขณะนั้น...ความเป็นเหมือนคน Extrovert กับความหลงใหลในหนังสือนั้นช่างเป็นภาพลักษณ์ทีั่ขัดตาทั้งกลุ่มคนอ่านหนังสือและคนที่ไม่ได้อ่านสินะ

คนในชีวิตประจำวันเราแทบไม่มีคนอ่านหนังสือเลย เพราะเขาสามารถมีชีวิตแต่ละวันได้โดยไม่จำต้องอ่านหนังสือ...นี่เองเราจึงเข้าใจว่าคนที่ไม่อ่านหนังสือ ไม่ใช่คนที่เข้าใจยาก ไม่ใช่คนแปลกหรือไม่รู้จักโลกกว้างหรอก เขามีเหตุผลและสถานการณ์อื่นมารองรับ

การรักการอ่านไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่ และไม่ใช่เรื่องของคนเก็บตัว การอ่านไม่ใช่แค่เรื่องความจรรโลงใจ หรือหนีไปยังโลกอีกใบ แต่อาจหมายถึงการเพิ่มพูนกำลังในการดำรงชีวิตรูปแบบหนึ่ง
การไม่อ่านหนังสือก็ไม่ใช่ความผิดหรือการไม่ใฝ่รู้ เพียงแต่คนเรามีเงื่อนไขในชีวิตแตกต่างกัน อาจจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริง จากการลงมือทำมากกว่า อาจมีความบันเทิงในรูปแบบ จึงนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าการอ่านจะนำมาซึ่งโลกที่กว้างกว่าใบเดิมมากกว่าที่เขาได้มาอย่างกว้างอยู่แล้วอย่างไร

หนังสือมีคำตอบ...แต่ก็ไม่ใช่คำตอบของทุกคน

อีกข้อความในเล่มที่ชอบที่สุดเลย คือ... “เพราะเรื่องเล่าบนโลกใบนี้อาจกลายเป็นคำพยากรณ์” สำหรับเราที่พอจะได้ศึกษาคติชนมาบ้าง จะลึกซึ้งมากว่า “เรื่องเล่า” คืออำนาจแท้จริงของมนุษย์ เรื่องเล่าคืออารยธรรมที่สิ่งมีชีวิตอื่นไม่มี เรื่องเล่าทำให้เกิดเรื่องราว เกิดดการสืบสาน สืบต่อ วัฒนา เปลี่ยนแปลง องคาพยพ วาทกรรม สิ่งประดิษฐ์...ปรัชญา วิทยาศาสตร์ โหราศาสตร์ ความเชื่อ ศาสนา การเมือง สงคราม...ล้วนเกิดมาจากเรื่องเล่าของมนุษย์ทั้งสิ้น

[P · Rating 5 out of 5]

ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแนวรักหวานใส ไม่ก็แนวคู่กัดระหว่างความต่างของทั้งคู่แน่ๆ แต่ผิดคาดซะงั้น เรื่องรักๆคือคนอ่านจับผิดฟินกันเอาเองพอ แต่พ้อยหลักของเรื่องกลายเป็นการสืบสวน ซึ่งสนุกมาก ภาพรวมค่อนข้างโอเคเลย จะติดก็มีตรงกลางทางแอบยืดไปหน่อยจนเบื่อไปบ้าง

แล้วส่วนตัวคือชอบการที่ได้อ่านหนังสือ ดูหนังอะไรต่างๆนาๆแล้วมาคุยกับคนอื่นให้ได้มุมอื่นนี่แหละ มาเจอเรื่องนี้คืออ่านแล้วฟิน มีความสุข อยากเข้าไปร่วมทีมกับพระเอกนางเอก55555

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

เป็นอีกเล่มแล้ว
ที่มีฉากห้องสมุดเป็นฉากหลักของเรื่อง
เล่มนี้มีโทนเรื่องที่ต่างออกไปจากเล่มอื่นค่ะ
เล่มก่อนหน้า
มักจะเป็นเล่มที่ทำให้เราอ่านแล้วหันกลับมามองตัวเอง
แต่กับเล่มนี้ เป็นเล่มที่ทำให้เราจมไปกับเนื้อเรื่องของตัวละครล้วนๆ เลย
ผู้เขียนเล่าเรื่องได้น่าติดตาม ชวนให้ค้นหาคำตอบ
เป็นเล่มที่อ่านได้สนุก สดใส และน่ารักดีค่ะ :)

[h_appymeal · Rating 4 out of 5]

“ถึงแม้คนที่สั่งให้ปล่อยเส้นใยอาจเป็นคนอื่น แต่คนที่ใช้เส้นใยนั้นห่อหุ้มดักแด้ก็คือตัวอาจารย์เอง เราจะไม่ให้คุณค่าแม้กระทั่งความพยายามของตัวเองเลยหรือครับ”
การพูดว่าชีวิตของตนเดินบนเส้นทางที่คนอื่นปูไว้ให้ก็เหมือนกัน เพราะคนที่วิ่งจนสุดทางได้โดยไม่ตกถนนไปเสียก่อนก็คือตัวเองมิใช่ใครอื่น เราจะไม่ให้คุณค่าแก่ความพยายามนั้นเลยหรือ

[Weerawat Yodmun · Rating 4 out of 5]

"ภารกิจห้องสมุดของคนเกลียดการอ่าน"
ออกแนวสืบสวน ไขปมปริศนา แบบเบาๆ อ่านเพลินและได้มุมมองต่อการอ่านที่หลากหลายดีครับ
โดยรวมชอบการบรรยายรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เราจะไปร้องอ๋อตอนเรื่องราวเฉลยทุกอย่างครับ

[Jaymi najmee · Rating 5 out of 5]

เนื้อเรื่องสนุก ชวนให้คิดตามอยู่ตลอด ได้ข้อคิดจากหนังสือเล่มนี้เยอะมาก ที่เขาว่า “คนอ่านจะผูกมัดตัวเองกับตัวหนังสือระหว่างบรรทัด” คือเรื่องจริง ตอนนี้เข้าใจเเล้วว่ามันผูกมัดยังไง จากคนคนไม่อ่านหนังสือ ได้เห็นอีกมุมหนึ่งจากหนอนหนังสือ คือดีมากเลยค่ะ

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5

[Pakapak Sankhasundara · Rating 3 out of 5]

สนุก ง่าย บันเทิง

[Mo Melody · Rating 4 out of 5]

คิดว่าเป็นหนังสือแนว cosy mystery อ่านเพลิน ที่เป็นเรื่องราวของคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ เนื้อเรื่องน่าสนใจ น่าติดตามดีค่ะ

[Pumsish · Rating 4 out of 5]

*3.5

[Linnarak · Rating 2 out of 5]

2.5

[Wanutsanan J · Rating 3 out of 5]

งานเขียนน่ารัก อ่านแก้เครียดได้เลย อ่านไปก็มีแต่คำว่าน่ารัก55555

[niyada waiyaburi · Rating 4 out of 5]

ดูหน้าปกอาจคิดว่าเป็นนิยายรักวัยรุ่นใสๆ ดีที่เราไปอ่านรีวิวมาก่อน เลยรู้ว่าไม่ใช่นิยายรักหวานแหวว เนื้อเรื่องเกี่ยวกับเด็กมัธยมที่เป็นคณะกรรมการห้องสมุดที่ต้องมาทำภารกิจทำวารสารห้องสมุดด้วยกัน นางเอกเป็นหนอนหนังสือ ส่วนพระเอกเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ แต่ต้องมาทำหัวข้อรีวิวหนังสือ ในระหว่างทำวารสารก็เกิดเรื่องราวให้ต้องสืบหาความจริงบางอย่าง ความลับซ่อนเร้นในโรงเรียน คนแต่งเก่งที่ชักจูงให้เราคิดว่าจุดเฉลยเหมือนกับพระเอกในเรื่อง แต่พอเฉลยมาอีกแบบก็ประทับใจดี เพราะหน้าปกเป็นการ์ตูน ตอนอ่านก็เลยจินตนาการเป็นอะนิเมะไปด้วย เราชอบเล่มนี้ที่สุดใน 3 เล่มที่อ่านเดือนนี้

[Kingtonkla Tonkla · Rating 3 out of 5]

เรื่อยๆ สไตล์นิยายญี่ปุ่น
3.25

[Leena · Rating 4 out of 5]

ตอนเห็นปกครั้งแรก ขอสารภาพว่าไม่คิดจะให้ถึง 4 ดาว เพราะคงเป็นแนวทั่วๆไปที่เรื่องดำเนินด้วยตัวละครหลักที่ชอบอ่านหนังสือกับไม่อ่านหนังสือ

แต่แล้วมันสนุกกว่าที่คิดไว้ค่า 🤩 เพราะเป็นหนังสือที่รีวิวหนังสือในแบบที่ผูกโยงกับประสบการณ์ของคนอ่าน เผยให้เห็น mystery เล็กๆ น้อยๆ