Jump to ratings and reviews
Rate this book

Satisfaction

Rate this book
Satisfaction is an intense, introspective novel that explores the intimate thoughts, feelings and impressions of Mme Akli, a French woman living in Algeria in the late 1970s. 

Mme Akli is a possessive mother in conflict with her own sexuality in a country that feels alien to her. The acquiescence of Catherine Bousba, mother of her son’s best friend Bruce, will cause a turmoil of emotional events. Through a narrative charged with sensuality and repressed passion, we navigate Mme Akli’s complex and paradoxical feelings towards her own son, Catherine, Bruce and the Algerian landscape. 

218 pages, Paperback

First published January 1, 2021

17 people are currently reading
206 people want to read

About the author

Nina Bouraoui

29 books190 followers
Nina Bouraoui (born on 31 July 1967) is a French writer born in Rennes, Ille-et-Vilaine, of an Algerian father and a French mother. She spent the first fourteen years of her life in Algiers, then Zürich and Abu Dhabi. She now lives in Paris.

Her novels are mostly written in the first person and, with the exception of Avant les hommes (Before the Men), have been said by the author to be works of "auto-fiction". This is even the case for Le Bal des Murènes (The ball of moray eels), which, like Avant les hommes, has a male narrator. Since writing her first novel in 1991, Bouraoui has affirmed the influence of Marguerite Duras in her work, although the life narratives and works many other artists are also to be found in her novels (and songs). This is particularly true of Mes Mauvaises Pensées (My Bad Thoughts) which bears the imprint of Hervé Guibert, Annie Ernaux, David Lynch, Eileen Gray, and Violette Leduc amongst others. Questions of identity, desire, memory, writing, childhood and celebrity culture are some of the major themes of her work.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
23 (12%)
4 stars
56 (30%)
3 stars
59 (32%)
2 stars
30 (16%)
1 star
13 (7%)
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
Profile Image for Robert.
2,309 reviews258 followers
June 9, 2024
There are times when a book’s writing just makes time stop as it is absorbing the reader into it’s world. During my reading of Satisfaction, I was captivated by the prose. I read and reread passages just because their beauty overtook me.

Satisfaction’s plot is equally rich so it’s definitely not a case of style over substance here:

It’s 1979 and Alegeria is undergoing the war of independence. Michèle Akil is French married to an Algerian and her love for him is on the wane. A lot of passages are dedicated to the boredom she is experiencing from his advances. However, she does have a son and her love for him is limitless. it is also put to the test when he starts a new school and makes friends with Bruce, a girl who feels more comfortable being a boy.

From then onwards, Michèle undergoes feelings of extreme jealousy, The are moments of pure hatred for Bruce, as she feels that Bruce has stolen her son. Michèle is conscious of her behaviour and tries to make peace by meeting Bruce’s mother, Catherine, which instils feelings for her but disguised as as insults, all inwardly.

Michèle’s feeling are echoing her country’s political situation, in which people are being shot at. From physical murder to psychological, personal history meshing with a country’s history. With all these conflicting feelings raging through Michèle, the question is if she’ll do anything about it.

As I have stated Satisfaction is written gorgeously. It’s pure poetry. Michèle’s emotions are intense and this is transmitted to the reader. Like a good film, where each shot is a work of art, Satisfaction’s prose manages to achieve the same effect. The use of metaphors Michèle uses to express her disgust for her son’s friendship and Bruce’s mother, coupled with her sexual reawakening are striking and blends with the world events going on.

If one thought that writing about motherhood was decreasing, think again. Satisfaction takes the theme of motherhood to new territories and it’s written brilliantly.
Profile Image for Oscreads.
464 reviews269 followers
March 1, 2023
Disturbing character. She was going through the gigs. She was pressed and stressed.
Profile Image for Subilia.
244 reviews30 followers
July 22, 2022
Un chef d’œuvre qui ne va pas plaire à tout le monde.
Profile Image for Ashley Arguello.
6 reviews1 follower
February 20, 2023
Malgré une écriture somptueuse, et un style poétique, j’ai peiné à finir ce livre. L’histoire manquait d’intrigue et de moteur littéraire. Le style, rappelant celui de Duras par moment, n’arrive pas au génie addictif de cette dernière, rendant la lecture un vrai effort.

Le livre évoque énormément de sujets sans réellement les questionner. En parlant de déracinement, de colonialisme, de post-colonialisme, de dysphorie de genre, des rôles sociaux d’homme et de la femme, de désir et de pulsions lesbiennes, de lassitude, d’alcoolisme, de dépression, Nina Bouraoui essaye de nous raconter l’histoire de Madame Akli

Michèle Akli, française expatriée en Algérie, vit avec son mari Brahim, qu’elle n’aime plus, et son enfant Erwan, qu’elle aime au-dessus de tout. Par ailleurs, la manière dont la relation mère-fils est est décrit est profondément perturbante.

Il il se peut que je sois passé àcôté du point central du livre, car Satisfaction m’a laissé profondément insatisfaite.

713 reviews1 follower
June 27, 2023
«Meinen Garten habe ich in Erinnerung an die Abbildungen in den Atlanten meiner Kindheit angelegt. Zwischen den Karten mit den Ozeanen gab es Bildtafeln von exotischen Gärten. Die sammelte ich und träumte von einem anderen Land als Frankreich, wo ich geboren wurde und aufgewachsen bin. Dort würde ich nicht alt werden.
Nach Algerien kam ich 1962, nach der Unabhängigkeit. Ich hatte gerade Brahim geheiratet und ging mit ihm. Algerien ist mein Land geworden. Eines Tages wird es mein Grab sein. Ich bin achtunddreißig Jahre alt; es ist bereits das Grab meiner Jugend.»

Algier 1977, die 38-jährige Französin Michèle Akli lebt mit ihrer Familie im Algerien. Sie war ihrem algerischen Mann Brahim nach der Unabhängigkeit 1962 in sein Heimatland gefolgt. Sie leben mit ihrem 10-jährigen Sohn Erwan in einem kleinen Haus über der Stadt. Michèle Akli geht einkaufen, unternimmt Strandausflüge mit ihrem Sohn, hat jedoch sonst wenig Spielraum sich zu bewegen, ihr fehlen soziale Kontakte, und sie fühlt sich nach den Jahren im fremden Land zunehmend verloren. Ein Roman von großer Sinnlichkeit und Intimität über das Ende von Kindheit, die Vergänglichkeit der Liebe und die Sehnsucht, die einem den Verstand rauben kann. Großartig geschrieben, Bilder, die man immer wieder noch einmal lesen möchte.

Um das alles zu verstehen, ein kleiner Rückblick: Der Algerienkrieg 1954 bis 1962 machte das Land von seiner Kolonialmacht Frankreich unabhängig. Die Sozialistische FLN übernahm, und 1965 gab es einen Militärputsch – das Land wurde weiterhin sozialistisch regiert, aber innenpolitisch sorgte der Militärgeheimdienst Sécurité Militaire (SM) für die Ausschaltung politischer Gegner. 1976 wurde der Islam zur Staatsreligion. Das Boumedienneregime kooptierte die vorhandenen Strukturen der Rechtsgelehrten durch Institutionalisierung religiöser Strukturen als Staatsbeamte, und der Staat kontrollierte durch das Ministerium für religiöse Angelegenheiten Lehr- und Predigtinhalte.

«Paradiesvogelblumen sind mir die liebsten. Durch die Gardinen unseres Schlafzimmerfensters sehen sie aus wie Kinder mit gesenkten Köpfen, als würden sie beten oder Buße tun. Auch Sukkulenten mag ich, Palmen, faserige Rinden, die zu Lianen werden, harzige Stämme, Jasmin, Glyzinien und Mimosen, die sich wie fleischige Trauben in meinen Händen anfühlen. Die Natur ist von einer traurigen Schönheit, man kann sie nicht bewundern, ohne zu weinen, man kann sie nicht erklimmen, ohne zu fallen. Man sagt, die Erde sei noch mit Blut getränkt, es brauche eine weitere Revolution, um sie zu reinigen. Ich glaube an die Wiederholung der Geschichte, an die ewige Wiederkehr der menschlichen Torheit.»

In diesem Sommer 1977 brodelt der Kessel, ein Kipppunkt in der algerischen Geschichte. Man muss aufpassen – Menschen werden beobachtet, verfolgt. Das wird nie offen gesagt, doch zwischen den Zeilen wirkt die Angst groß. Autos verfolgen Michèle, sehr offensichtlich legen ein anderes Mal die Verfolger sich neben die Familie an den Strand, spielen mit der Angst. «Frauen dürfen ihre Lust nicht teilen. Die Miliz verbietet das.» Michèle spürt noch sexuelles Verlangen zu ihrem Mann, doch die Liebe ist erloschen. Da gibt es nichts mehr, was sich in ihrem Herz verankert; nur die Lust nach dem Körper. Doch darf sie dem Sohn den Vater nehmen? Michèle konzentriert sich auf ihren prachtvollen Garten und ihrem Sohn. Erwan hat sich in der Schule mit «Bruce», wie Bruce Lee, angefreundet. Die Mutter des Mädchens, Catherine, ist ebenso Französin, die mit einem erfolgreichen Algerier verheiratet ist. Die Familie lebt in einem abgeschotteten Luxusbunker im Shell-Gebäude auf einem Hügel über der Stadt. «Ich verbringe mehr Zeit damit, mir ein Leben vorzustellen, als damit mein eigenes zu leben.» Letztendlich vegetieren diese Frauen und Kinder in einem Käfig, ob nun versilbert oder golden – das nimmt sich nichts.

«Ich liebe Brahim, aber ich liebe ihn nicht mehr wie am ersten Tag. Zu Beginn nimmt uns die Liebe gänzlich ein, alles in uns und um uns, sie macht sich überall breit, verwandelt Lärm in Stille, acht den Alltag zu einem Fest und verbindet selbst in schlechten Zeiten. Jetzt ist unsere Beziehung nicht mehr so vollkommen. Dieser Gedanke ist beschämend, trotzdem schreibe ich ihn nieder. In diesem Notizheft, und nur hier, hat die Scham Platz.»

Eine Mischehe galt in Algerien, die französischen Kolonisten hatte man endlich aus dem Land geworfen, als Verrat. Sie sind Ausländer, werden es immer bleiben, haben keinen Kontakt zur Außenwelt, leben in einer abgeschlossenen Welt, in der sich Angst breitmacht. Französische Frauen werden als «Sexobjekte» betrachtet, so Michèle, und «französische Familien integrieren sich nicht», so die Meinung der Algerier. Michèle, eine Frau, die ihren Platz in einer islamistischen Männerwelt sucht, einen Sinn für ihr Leben und beides nicht findet. «Gewalt vergeht nicht: Wie eine Qualle zieht sie ihre Tentakel hinter sich her.» Immer wieder ahnt sie die sich anbahnende Katastrophe, und sie spricht von einem zweiten Krieg. Eine Ehe, in der man sich nicht mehr viel zu sagen hat, ein Sohn, der bald sein eigenes Leben leben wird. Ihr Leben voller Nutzlosigkeit.

«Uns steht ein zweiter Krieg bevor, seine Soldaten halten sich noch versteckt. Dieses Land besteht aus zwei Welten, einer sichtbaren und einer unsichtbaren, dem symbolischen Fundament eines Territoriums, das sich heimlich aufbauen und alles zerstören wird.»

Nina Bouraoui, beschreibt das kleine Umfeld der Protagonistin sinnlich-melanchonisch mit allen Facetten: ihren Gefühlen, den Gerüchen, den Farben, den Geräuschen. Sie beschreibt ihre Eifersucht auf Bruce, denn der Sohn verbringt immer mehr Zeit mit der Gleichaltrigen. Ein weiterer Bereich von Michèles Leben, der entschwindet, sie weiter in die Einsamkeit drängt. Die einstige Vorstellung vom geheimnisvollen Orient ist verblasst und Realität schält sich heraus. Sie fühlt sich nicht angenommen von diesem Land. Eine kraftvolle Sprache, poetische Melancholie, kraftvoll – eine literarische Perle.


Nina Bouraoui, geboren 1967, ist eine der führenden französischen Schriftstellerinnen ihrer Generation. Sie verbrachte ihre Kindheit und Jugend in Algerien, mit Zwischenstationen in Zürich und Abu Dhabi, und lebt seitdem in Paris. Sie ist Preisträgerin des Prix Renaudot, Prix du Livre Inter und Prix Emmanuel Roblès, und Commandeur de l’ordre des Arts et des Lettres. Ihre Romane sind weltweit in zahlreiche Sprachen übersetzt. «Geiseln» wurde mit dem Prix Anaïs Nin 2020 ausgezeichnet und für den Prix des Cinq Continents nominiert. Nina Bouraoui schrieb «Geiseln» bereits 2016 – noch vor der Bürgerbewegung der Gilets jaunes und vor #MeToo – «als Hommage an die wirtschaftlichen und emotionalen Geiseln, die wir alle sind». Eine Nominierung für diesen Roman erhielt sie für den Prix Fémina 2022 und den Prix Fémina des Lycéens 2022.

Profile Image for Andreas.
47 reviews
August 24, 2025
Algeriet, sent 1970-tal. Kvinna, man, son. Och världen runtomkring. Det finns inte någon intrig i egentlig mening, ändå naglas jag fast av berättarens katastroftankar och pulserande, förbjudna lust. Meningen ”jag vet vad jag längtar efter – att det ska hända någonting, bra eller dåligt” sammanfattar väl romanens gestaltning av ensamhet, begär och slitningar. Bouraoui är dessutom en fenomenal stilist; texten svävar och slingrar sig smidigt framåt, lyhört och tätt inpå karaktärerna och det som sker.
Profile Image for Gaelle Schneider.
142 reviews5 followers
August 24, 2021
La voix de Madame Akli est vraiment inoubliable, et l'écriture est somptueuse. On se sent presque voyeur à découvrir les carnets de la narratrice, ses secrets enfouis, ses désirs inavouables. C'était très beau et troublant.
Profile Image for Matatoune.
630 reviews29 followers
September 17, 2021
Nina Bouraoui sait de romans en romans surprendre et se réinventer. Car, ce roman a de quoi étonner ! Nina Bouraoui choisit la forme du journal, sept petits carnets trimballés partout. Y sont confiés les ressentis secrets d’une femme exilée dans l’Algérie des années 60/70, enfermée dans son quotidien, qui sombre irrémédiablement, si ce n’est dans la folie, c’est dans une neurasthénie importante.
Par petites touches, un vécu de solitude se révèle où l’amour pour son fils, Erwann, va combler, certainement trop, un vide émotionnel et une vie où rien n’arrive. A tel point que le vin vient réchauffer quelque peu et, elle le sait, de façon illusoire, ses journées. Seul réconfort, son jardin qu’elle cultive ardemment comme une branche auquel elle se raccroche pour ne pas sombrer. Il y a aussi la mer et le soleil, mais l’inquiétude rode, la peur envahit le quotidien car les années sombres de ce magnifique pays s’annoncent. Alors la narratrice prend des photos pour saisir les instants remarquables de sa vie.
Que peut-elle faire d’autres ? Quitter Brahim, son mari algérien propriétaire d’une usine de papier, mais pour aller où ? Aucun désir pour ce qu’il est, son corps ou alors juste en s’inventant des fantasmes… Elle arrive même avoir honte de lui.
Les jours s’égrènent inexorablement. Jusqu’au moment où le désir, l’envie d’un autre corps, d’une autre chaleur vienne embraser le feu qu’elle avait tenté d’éteindre en elle.
La suite ici
https://vagabondageautourdesoi.com/20...
125 reviews
July 11, 2025
C'est un livre difficile mais très bien écrit. Honnête, cru, et jamais vulgaire. De très beaux mots, des images qui défilent. L'Algérie, l'insatisfaction, l'angoisse, l'ennui, l'amour maternel qui supplante toute autre forme d'amour. La jalousie et la haine du bonheur des autres.

Très intéressant de lire ce livre après garçon manqué. On y reconnaît les personnages de la vie réelle qui ont inspiré ceux de cette vie fictive. Entre les lignes, ce roman offre une vision très intéressante des normes de genres, de leur contrainte, et de la liberté associée à l'affranchissement de ces normes. Mais aussi de la peur que suscite les individus affranchis de ces normes.

Je recommande ce livre même si pour ma part je vais faire une pause avec Nina Bouraoui.

Ce livre pourrait faire l'objet d'une splendide adaptation au cinéma, j'en suis convaincu.
227 reviews2 followers
July 13, 2025
Même si j’ai aimé l’écriture j’ai trouvé que cette histoire de femme qui confie ses états d’âme à ses carnets intimes a trop tiré en longueur, était trop redondante. Je n’ai pas réussi à m’attacher à Michèle Akli, femme au foyer désœuvrée qui n’aime plus l’homme qu’elle a épousé, et qui laisse la mélancolie l’envahir. Elle ne vit essentiellement que pour son fils de 10ans , qui grandit et lui échappe. Elle fantasme sur les personnes qu’elle rencontre. L’histoire se passe à Alger à la fin des années 70, Michèle rêve de regagner sa liberté sans oser la prendre et elle jalouse Catherine bien plus libre qu’elle. Sa mélancolie et les barrières qu’elle s’impose l’aigrisse, la rende parfois méchante voir cruelle.
Profile Image for Les Maux Dits.
37 reviews
February 11, 2024
L'histoire simple et pourtant complexe de Michèle, femme au foyer française dans l'Algérie des années 1970. Elle a épousé Brahim rencontré en France, ils ont un fils Erwan, une maison, et une vie ordinaire mais douce.
Seulement Michèle s'ennuie, terriblement, elle a le goût du grandiose, et note dans ses carnets ses pensées les plus iconoclastes et intimes. Lorsque Erwan se rapproche à l'école de Bruce, enfant pas tout à fait comme les autres, Michèle développe une obsession mêlée de jalousie et de désir pour la mère de cet enfant.


Un récit au ton sensuel, baigné de lumière, qui joue avec nos nerfs, et nous offre à voir la violence dans de nombreuses formes. Très beau et prenant.
27 reviews
March 29, 2024
Horrible. Enfin, j'ai cru lire certaines critiques qui expliquaient que l'ennui que l'on subit pendant la lecture est l'effet voulu de l'auteure pour montrer l'ennui du personnage principal. Franchement, si c’est cela, c’est réussi parce-que c’est un enfer de l'ennui. Il ne se passe strictement rien, la vie plate de cette femme la transforme en une femme jalouse et malsaine. C'est intéressant dit comme cela, mais le roman est une torture.
Profile Image for Toki.
11 reviews
April 6, 2023
L’écriture est belle et nous fait entrer dans la tête de Michèle Akli. J’ai adoré découvrir petit à petit sa folie, ses fantasmes, ses insécurités. Son carnet est un biais pour parler des femmes en Algérie dans les années 70 et des français aussi. Ce livre m’a questionné sur la maternité et la place des femmes dans ce contexte.
33 reviews1 follower
August 14, 2024
J’ai difficilement accroché avec l’écriture et encore moins avec le personnage dont les réflexions me mettent profondément mal à l’aise… rare fois où j’ai du me forcer à aller jusqu’au bout d’un roman :/
Profile Image for Astrid Laurell.
4 reviews1 follower
September 9, 2024
Fint språk och boken gränsar till att kännas som en enda febrig dikt. Har svårt att bestämma mig för vad jag tycker, ibland var det för febrigt och handlingsfattigt för att jag skulle hänga med, och ibland kunde jag inte sluta läsa.
422 reviews3 followers
October 2, 2022
Je n'ai pas aimé l'écriture et pas trop non plus l'histoire. Heureusement que le livre est court sinon je ne serais pas allée au bout.
4 reviews
March 30, 2023
Nina Bouraoui à la plume délicate. Ce roman nous entraîne sur les chemins de la vie. C est poétique, sensuel, magnifique.
Profile Image for Mildred.
163 reviews2 followers
July 17, 2023
A difficult one to review. The writing (and translation) is stunning, atmospheric, sumptuous. I love all the snippets and glimpses these notebooks afford the reader, and the lyricism of the prose.

The central character is hugely problematic and I found myself oscillating between pity, amusement and anger at her.

It does provide an intriguing insight into a mind slowly losing itself, and while there are many things that take place, or statements made that I found troubling, overall I enjoyed reading it.
Profile Image for Aysan.
49 reviews
September 5, 2023
A novel that explores jealousy and the edge of panic! It was written/translated beautifully, especially the way that Michele’s every single feeling was described to its core.
At times I did find those feelings disturbing, which made me interested even more!

Her son and her garden were her whole existence (which she also did praise them both, but not equally) and she would use them to metaphorize her feelings. That, I did enjoy.

Overall, a good read.
Profile Image for Fleur.
17 reviews1 follower
January 28, 2024
J'ai adoré ce roman, d'une chaleur et d'une sensualité incroyables. L'écriture de Nina Bouraoui est délicieuse, le désir brûlant de Madame Akli pour cette autre femme est divinement narré (quelle fin, soit-dit-en-passant!) et l'omniprésence de la nature algérienne, si bien décrite, m'a transportée de l'autre côté de la Méditerranée... Que de satisfaction ressentie à la lecture de cet ouvrage!
Profile Image for Anne Goodwin.
Author 10 books64 followers
July 30, 2024
A study in loneliness. Michele no longer loves her husband and is losing her son to his new friend. She doesn't belong in newly independent Algeria but feels no affinity to her native France. Her promised new job is a long time coming. She fantasises about an affair with another mother. All of this could have been related more economically but the shock ending makes it a novel I won't forget.
Profile Image for Tobias.
32 reviews
July 20, 2023
Bouraouis senare verk har lämnat mig ganska oberörd. Den här tyckte jag mycket om.
Displaying 1 - 28 of 28 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.