What do you think?
Rate this book
Jak lepiej myśleć. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych
Po lekturze książki Jak mniej myśleć zapewne wiesz już, że zaliczasz się do kręgu osób analizujących bez końca. Zdajesz też sobie sprawę, że nadwydajność mentalna jest twoim atutem, a fantastyczny umysł – narzędziem do samodoskonalenia. Tylko jak optymalnie wykorzystać to, co siedzi w twojej głowie? Nikt nie wie lepiej od ciebie, jak potężne jest to wyzwanie! Książka Jak lepiej myśleć, będąca rozwinięciem i uzupełnieniem pierwszej części poradnika, pozwala wreszcie rozwiać dręczące cię wątpliwości. Autorka napisała ją w reakcji na liczne prośby czytelników, którzy domagali się dodatkowych wyjaśnień i odpowiedzi na konkretne pytania. Dzięki temu czytelnik ma wrażenie, że bierze udział w prywatnej rozmowie z terapeutką.
Jak lepiej myśleć to zbiór przydatnych wskazówek dla osób nadwydajnych mentalnie i analizujących bez końca dotyczących codziennego życia w społeczeństwie. Jeśli potrzebujesz porady, jak odnaleźć spokój na płaszczyźnie zawodowej, w relacjach z najbliższymi oraz w miłości, koniecznie sięgnij po tę książkę! Dzięki niej jeszcze lepiej zrozumiesz siebie i innych, rozwiniesz i pokochasz swoją niezwykłą osobowość, a także nauczysz się organizować otoczenie tak, aby czuć się w nim jak najbezpieczniej.
W książce Jak mniej myśleć autorka pomaga czytelnikowi znaleźć jego miejsce w świecie, a w Jak lepiej myśleć wskazuje, jak odnaleźć w tym świecie szczęście i spełnienie.
Jak lepiej myśleć to zbiór przydatnych wskazówek dla osób nadwydajnych mentalnie i analizujących bez końca dotyczących codziennego życia w społeczeństwie. Jeśli potrzebujesz porady, jak odnaleźć spokój na płaszczyźnie zawodowej, w relacjach z najbliższymi oraz w miłości, koniecznie sięgnij po tę książkę! Dzięki niej jeszcze lepiej zrozumiesz siebie i innych, rozwiniesz i pokochasz swoją niezwykłą osobowość, a także nauczysz się organizować otoczenie tak, aby czuć się w nim jak najbezpieczniej.
W książce Jak mniej myśleć autorka pomaga czytelnikowi znaleźć jego miejsce w świecie, a w Jak lepiej myśleć wskazuje, jak odnaleźć w tym świecie szczęście i spełnienie.
232 pages, Paperback
First published March 9, 2015
89 people are currently reading
862 people want to read
About the author
Christel Petitcollin
79 books42 followersConseil et Formatrice en Communication et Développement Personnel
Conférencière et Ecrivain
Formatrice professionnelle indépendante
Conférencière et Ecrivain
Formatrice professionnelle indépendante
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
December 19, 2019
This book definitely does not answer the question from the cover. But you for sure will get to know that you were autistic at the beginning, that strings theory is real for sure, that you have prenatal memory about your not born twin sibling.
Author of this book went big on treating non proved theories as a base for her understanding of the world...
Author of this book went big on treating non proved theories as a base for her understanding of the world...
June 25, 2020
Mogłabym wymienić kilka wad tej książki. W moim odczuciu jedną z największych jest ton autorki, który odbierałam momentami jako wywyższający się i po prostu niedelikatny (widoczne szczególnie w pierwszym rozdziale). Autorka, pisząc o sprawach złożonych i subtelnych, jest nieostrożna, ma tendencję do upraszczania ich, a więc także generalizacji.
April 29, 2019
Je continue ma lecture de livres de développement personnel avec mes préoccupations du moment. J’ai beaucoup aimé Je pense trop de Christel Petitcollin avant d’être un peu déçu par J’arrête de trop penser de Béatrice Lorant. Cette fois, j’ai lu la suite du très bon livre de Christel Petitcollin : après Je pense trop, le temps est venu de lire, et dire, Je pense mieux.
Je pourrais dire que tout est dans le titre, mais ce serait un trop gros raccourci. Si Je pense trop était beaucoup dans le diagnostic, et j’avais d’ailleurs regretté que la partie consacrée aux conseils pratiques soit un peu légère, cette suite a une vocation plus concrète. Son sous-titre est d’ailleurs porteur d’une promesse : Vivre heureux avec un cerveau bouillonnant, c’est possible !
Je ne sais plus combien de temps s’est écoulé entre la parution de Je pense trop et de sa suite, mais Christel Petitcollin affirme avoir reçu un abondant courrier provenant de personnes qui se sont reconnues dans son livre. Dans ce flux de retours par les premiers concernés, certaines remarques l’ont amusé, d’autres l’ont surprise, certaines l’ont conforté dans ce qu’elle pressentait ou savait, d’autres enfin lui ont permis d’affiner ou de compléter sa connaissance du sujet.
Comme elle n’a pas pu répondre individuellement à chaque courrier, l’auteur nous explique avoir décidé d’écrire ce second livre pour répondre aux interrogations et aux remarques qu’elle a reçues suite à la publication du premier. Elle présente ainsi ce livre comme un dialogue avec ses lecteurs, avec à la fois des réponses à leurs questions et des compléments sur des sujets non évoqués ou survolés dans le premier livre.
Si on met évidemment de côté son aspect commercial (surfer sur une vague est souvent rentable), la démarche m’a semblé intéressante. Le résultat m’a par contre laissé sur ma faim. Il y a du bon dans ce livre, mais aussi des choses qui m’ont moins intéressé quand elles ne m’ont pas agacé.
Il m’a semblé que l’auteur voulait aborder de nombreux sujets, cherchant à leur trouver un lien, parfois tiré par les cheveux, avec la surefficience mentale. Ainsi, j’ai trouvé passionnante les chapitres sur le jumeau perdu ou le chamanisme mais je ne suis pas certain d’y voir un rapport évident avec le sujet qui m’intéressait tout d’abord en lisant ce livre.
A l’inverse, j’ai apprécié les chapitres où l’auteur parle de trouver sa voie, ce qui anime notre âme et notre esprit. C’est sans doute parce que c’est au coeur de mes préoccupations actuelles, j’y ai en tout cas trouvé des éléments intéressants pour alimenter mes réflexions en cours et à venir.
Le ton m’a parfois semblé condescendant, voire agressif dans certains passages. J’ai également noté une obsession de l’auteur sur la question des manipulateurs, encore une fois omniprésents dans cette suite après avoir déjà occupé une grande place dans ce premier. J’ai bien compris que la vision de Christel Petitcollin est de diviser le monde en 3 parties : les sur efficients d’une part, les manipulateurs de l’autre, et au milieu ce qu’elle appelle les « normo-pensants », c’est-à-dire la majorité de l’humanité. Je ne suis pas convaincu de la pertinence de ce découpage et j’ai été gêné de retrouver cet aspect aussi souvent dans le propos de l’auteur.
Dans l’ensemble, il y a du bon à tirer de ce livre, malgré une volonté de l’auteur de ratisser large en parlant de sujets multiples, aves influences multiples et hétéroclites, sans forcément suivre une ligne directrice. Cela m’a donné une impression de fourre-tout, avec des étagères-chapitres remplies d’objets intéressants voire essentiels, et d’autre plus dispensables. Chacun y trouvera sans doute son compte.
La parution de Je pense trop a été (et est encore !) une aventure extraordinaire. Je n’avais jamais reçu autant de lettres, d’e-mails, de posts, de textos à propos d’un de mes livres ! Vous m’avez fait part de votre enthousiasme, de votre soulagement et vous m’avez bombardée de questions : sur les moyens d’endiguer votre hyperémotivité, de développer votre confiance en vous, de bien vivre votre surefficience dans le monde du travail et dans vos relations amoureuses… Vous avez abondamment commenté le livre.
Je me suis donc appuyée sur vos réactions, vos avis, vos témoignages et vos astuces personnelles pour répondre à toutes ces questions. Je pense trop est devenu le socle à partir duquel j’ai élaboré avec votre participation active de nouvelles pistes de réflexion pour mieux gérer votre cerveau.
Je pense mieux est un livre-lettre, un livre-dialogue, destiné aux lecteurs qui connaissent déjà Je pense trop et qui en attendent la suite.
Je pourrais dire que tout est dans le titre, mais ce serait un trop gros raccourci. Si Je pense trop était beaucoup dans le diagnostic, et j’avais d’ailleurs regretté que la partie consacrée aux conseils pratiques soit un peu légère, cette suite a une vocation plus concrète. Son sous-titre est d’ailleurs porteur d’une promesse : Vivre heureux avec un cerveau bouillonnant, c’est possible !
Je ne sais plus combien de temps s’est écoulé entre la parution de Je pense trop et de sa suite, mais Christel Petitcollin affirme avoir reçu un abondant courrier provenant de personnes qui se sont reconnues dans son livre. Dans ce flux de retours par les premiers concernés, certaines remarques l’ont amusé, d’autres l’ont surprise, certaines l’ont conforté dans ce qu’elle pressentait ou savait, d’autres enfin lui ont permis d’affiner ou de compléter sa connaissance du sujet.
Comme elle n’a pas pu répondre individuellement à chaque courrier, l’auteur nous explique avoir décidé d’écrire ce second livre pour répondre aux interrogations et aux remarques qu’elle a reçues suite à la publication du premier. Elle présente ainsi ce livre comme un dialogue avec ses lecteurs, avec à la fois des réponses à leurs questions et des compléments sur des sujets non évoqués ou survolés dans le premier livre.
Si on met évidemment de côté son aspect commercial (surfer sur une vague est souvent rentable), la démarche m’a semblé intéressante. Le résultat m’a par contre laissé sur ma faim. Il y a du bon dans ce livre, mais aussi des choses qui m’ont moins intéressé quand elles ne m’ont pas agacé.
Il m’a semblé que l’auteur voulait aborder de nombreux sujets, cherchant à leur trouver un lien, parfois tiré par les cheveux, avec la surefficience mentale. Ainsi, j’ai trouvé passionnante les chapitres sur le jumeau perdu ou le chamanisme mais je ne suis pas certain d’y voir un rapport évident avec le sujet qui m’intéressait tout d’abord en lisant ce livre.
A l’inverse, j’ai apprécié les chapitres où l’auteur parle de trouver sa voie, ce qui anime notre âme et notre esprit. C’est sans doute parce que c’est au coeur de mes préoccupations actuelles, j’y ai en tout cas trouvé des éléments intéressants pour alimenter mes réflexions en cours et à venir.
Le ton m’a parfois semblé condescendant, voire agressif dans certains passages. J’ai également noté une obsession de l’auteur sur la question des manipulateurs, encore une fois omniprésents dans cette suite après avoir déjà occupé une grande place dans ce premier. J’ai bien compris que la vision de Christel Petitcollin est de diviser le monde en 3 parties : les sur efficients d’une part, les manipulateurs de l’autre, et au milieu ce qu’elle appelle les « normo-pensants », c’est-à-dire la majorité de l’humanité. Je ne suis pas convaincu de la pertinence de ce découpage et j’ai été gêné de retrouver cet aspect aussi souvent dans le propos de l’auteur.
Dans l’ensemble, il y a du bon à tirer de ce livre, malgré une volonté de l’auteur de ratisser large en parlant de sujets multiples, aves influences multiples et hétéroclites, sans forcément suivre une ligne directrice. Cela m’a donné une impression de fourre-tout, avec des étagères-chapitres remplies d’objets intéressants voire essentiels, et d’autre plus dispensables. Chacun y trouvera sans doute son compte.
May 30, 2022
2,5 😴😴
April 11, 2023
to było złe
January 16, 2023
2.5 nie o mnie i nie dla mnie
November 18, 2019
I have only one question: is this really supposed to make me feel and think better? I think not. In my language the title says “HOW TO THINK BETTER”. So I’m not mistaken, am I?
It seems I’m not the one who’s wrong, but someone who made me believe I’m so “special” that I can’t possibly how the society works, how anything works. And yes, the first book is helpful, I liked it, though it also made me feel alienated, mainly because of the fact that people “not my kind” won’t ever understand me and they’ll probably think that I’m mad. I’m pretty open about my feelings when I know I can trust somebody. They’ve never told me I’m mad and they’re not always HSPs.
And the book doesn’t really show the way how to change my way of thinking. I only wanted to get some advice on that. The only thing I did not want to, was to think that no one will make me feel fulfilled, but the one who is also HSP. Trust me, I do not doubt that I am highly sensitive. But I do not like this book at all. It’s a bit elitist and no, it’s not me feeling like I’m unworthy of feeling special - I am special. And many other people are as well, HSPs or not. Many other are stupid. Just the way it is. I realise that the author would say I did not understand it, would get annoyed at what I’m writing here, just like I’ve read in the begging of this book, but I really don’t think it does any good.
I would never recommend that book. It didn’t do what it was supposed to, so that’s that. One star more because I like the pink cover and a sloth on it. That thing makes me feel better!
And if you want to read a good book about HSPs, read Elaine N. Aron.
It seems I’m not the one who’s wrong, but someone who made me believe I’m so “special” that I can’t possibly how the society works, how anything works. And yes, the first book is helpful, I liked it, though it also made me feel alienated, mainly because of the fact that people “not my kind” won’t ever understand me and they’ll probably think that I’m mad. I’m pretty open about my feelings when I know I can trust somebody. They’ve never told me I’m mad and they’re not always HSPs.
And the book doesn’t really show the way how to change my way of thinking. I only wanted to get some advice on that. The only thing I did not want to, was to think that no one will make me feel fulfilled, but the one who is also HSP. Trust me, I do not doubt that I am highly sensitive. But I do not like this book at all. It’s a bit elitist and no, it’s not me feeling like I’m unworthy of feeling special - I am special. And many other people are as well, HSPs or not. Many other are stupid. Just the way it is. I realise that the author would say I did not understand it, would get annoyed at what I’m writing here, just like I’ve read in the begging of this book, but I really don’t think it does any good.
I would never recommend that book. It didn’t do what it was supposed to, so that’s that. One star more because I like the pink cover and a sloth on it. That thing makes me feel better!
And if you want to read a good book about HSPs, read Elaine N. Aron.
August 3, 2021
Pierwsze ok. 30% książki to bełkot. Myślałam, że może dlatego, że niechcący najpierw zabrałam się za tę część zamiast za pierwszą. Jednak nawet po nadrobieniu "Jak mniej myśleć", dalsza część opisywanego tytułu niewiele wniosła do mojego życia. Odniosłam wrażenie, że została ona napisana bardziej na siłę niż miałaby być faktycznym, a przede wszystkim - koniecznym i potrzebnym uzupełnieniem.
December 5, 2022
Ayant lu le livre précédent j’étais curieuse de voir les conseils qu’allaient préconiser l’autrice.
J’ai un avis mitigé, de bons conseils mais qui devraient être plus développés par moment j’ai eu l’impression d’avoir des conseils soupoudrés mais pas vraiment développés, j’aurais préféré un livre plus dense.
J’ai un avis mitigé, de bons conseils mais qui devraient être plus développés par moment j’ai eu l’impression d’avoir des conseils soupoudrés mais pas vraiment développés, j’aurais préféré un livre plus dense.
August 30, 2023
Nareszcie przebrnęłam przez książkę, która wprowadzała mnie w nieustanny zastój - BARDZO CI DZIĘKUJĘ. Nie mogłam się ruszyć. Każdy rozdział bombardował moją głowę nowymi informacjami, o których chwilę później zapominałam. Nie wyniosłam z niej nic. Każde zdanie przeze mnie przeczytane nie zostawało w pamięci, nie dawało mi do myślenia. Ilość odwołań do Jak mniej myśleć była irytująca, autorka jakby chciała o niej ciągle wspominać, bo przecież była taka wspaniała. Nie czytałam jej. Nie zamierzam. Chociaż domyślam się że większość wątków to było przedłużenie myśli z 1 części. Gdy ją zobaczyłam pomyślałam - o krótka psychologiczna książka, szybko ją przeczytam. Błąd. Leżała na półce. Leżała od kiedy doszłam do połowy. Leżała i byłam pewna ze będzie DNF - ten mój pierwszy. Moja chęć kończenia książek była większa, więc z bólem serca skończyłam te książkę. Oficjalnie mogę stwierdzić że to największe gówno jakie czytałam. Nie dostałam odpowiedzi na pytanie w tytule, ale na wiele innych odnośnie pracy, TAK. Nie mam nawet siły mówić o tym jak mnie wynudziła. Nie polecam
August 17, 2020
Le tome premier opus "Je pense trop : comment canaliser ce mental envahissant", avait été une véritable révélation pour moi. Cinq années se sont écoulées depuis ma chronique de ce livre et me revoilà donc pour vous donner mon avis sur ce second opus, cette suite écrite par Christel Petitcollin.
Vous dire que ce livre me parle et me touche est un euphémisme car l'auteure explique que beaucoup de surefficients sont en grande souffrance dans le monde du travail....Cela a été le cas pour moi puisque j'ai finalement été mise en arrêt de travail durant 10 mois pour burn-out et dépression....Et oui, malheureusement, trop penser, et très souvent à des choses négatives et stressantes, cela conduit généralement à une souffrance psychique intense (sans parler des souffrances physiques...).
Ma solution à moi aura été de changer de travail et de mettre également les points sur les "i" dans mon entourage, pour ne plus "subir" cette pression qui m'a littéralement fait exploser le cerveau....(Cela dit, je ne peux pas vous dire que tout le mal est derrière moi - bien au contraire - c'est une lutte de chaque instant, comme le fumeur qui veut arrêter la cigarette ou l'alcoolique qui veut arrêter de boire....Mon "nuage noir" plane toujours au-dessus de moi et je pense que ce sera la cas jusqu'à la fin de ma vie...).
Déjà, savoir qu'il existe sur Terre des gens qui n'ont aucun sentiment d'empathie, de compassion, d'amour et qui "jouissent" de faire souffrir les autres, c'est ouvrir les yeux et remettre en perspective le monde qui nous entoure.
Heureusement, la plupart des gens sont des "normaux-pensants" mais parfois il suffit d'une seule personne manipulatrice dans un groupe pour provoquer la zizanie, ou, souvent plus insidieusement, instaurer un climat désagréable en choisissant un bouc-émissaire. A votre travail, vous en avez sans doute déjà croisé un. Il y a toujours ce "sale con" (ou cette "sale conne") qui dit du mal de tout le monde (généralement de la personne qui n'est pas là) et les normaux-pensants ne s'imaginent même pas que ce manipulateur dira du mal d'eux également au reste du groupe quand eux-mêmes ne sont pas présents durant les conversations (j'en parle en connaissance de cause....)...
Mais revenons au livre "Je pense mieux...". Il est donc une suite à "Je pense trop..." en réponse aux nombreuses réactions des lecteurs qui ont envoyé des mails ou consulté Christel Petitcollin directement à son cabinet.
Si "Je pense trop" a ouvert les yeux à bon nombre d'entre nous, hypersensibles, certains se voilent encore la face et du coup, Christel Petitcollin est obligée d'en remettre une couche, avec des exemples plus concrets, notamment reportés par ses lecteurs pour bien faire passer son message.
"Je pense mieux..." est un livre que je vous recommande de lire à notre époque actuelle (en 2020) car dans un chapitre, l'auteure parle des trois sortes d'aliénation, et il y a notamment celle où un groupe choisit de suivre les consignes même si elles paraissent absurdes.....Ce livre a été écrit en 2015, donc on ne peut pas accuser Christel Petitcollin de surfer sur la vague du "Virus de la peur" qui a déferlé sur le monde cette année....Et pourtant, ces réactions psychologiques, tellement prévisibles de la majorité des êtres humains en font de parfaits moutons bien dociles qui acceptent de porter leur muselière sans se poser de questions....Elle évoque aussi l'expérience de Milgram qui est, elle aussi, sans équivoque sur la psychologie humaine (enfin, surtout celle des normaux-pensants, soit 80% de la population, tout de même...).....
Personnellement, j'y vois plus claire sur moi-même et des gens qui m'entourent dans nos différences et nos points communs grâce, notamment, aux livres de Christel Petitcollin (mais il n'y a pas qu'elle qui a écrit des livres inspirants, cela dit, ses propos sont vraiment très précis, en tout cas, pour ce qui est des personnes hypersensibles comme moi). A mon humble avis, nous allons encore traverser des mois, voire peut-être des années compliquées au niveau sociétale mais il faut rester droit et patient comme le phare au milieu de la tempête.....On respire un bon coup, on positive et on attend que la tempête passe....
Je vous invite vraiment à lire ce second opus "Je pense mieux" même si vous n'êtes pas hypersensible/surefficient car très franchement, ses réflexions et ses citations de personnalités célèbres font totalement mouche à notre époque actuelle (août 2020) où il nous est même interdit de voir le sourire des gens dans la rue, au sens littéral du terme !...
Ma note : 18/20
Mon avis complet sur : https://lespassionsdeviedefun.blogspo...
Vous dire que ce livre me parle et me touche est un euphémisme car l'auteure explique que beaucoup de surefficients sont en grande souffrance dans le monde du travail....Cela a été le cas pour moi puisque j'ai finalement été mise en arrêt de travail durant 10 mois pour burn-out et dépression....Et oui, malheureusement, trop penser, et très souvent à des choses négatives et stressantes, cela conduit généralement à une souffrance psychique intense (sans parler des souffrances physiques...).
Ma solution à moi aura été de changer de travail et de mettre également les points sur les "i" dans mon entourage, pour ne plus "subir" cette pression qui m'a littéralement fait exploser le cerveau....(Cela dit, je ne peux pas vous dire que tout le mal est derrière moi - bien au contraire - c'est une lutte de chaque instant, comme le fumeur qui veut arrêter la cigarette ou l'alcoolique qui veut arrêter de boire....Mon "nuage noir" plane toujours au-dessus de moi et je pense que ce sera la cas jusqu'à la fin de ma vie...).
Déjà, savoir qu'il existe sur Terre des gens qui n'ont aucun sentiment d'empathie, de compassion, d'amour et qui "jouissent" de faire souffrir les autres, c'est ouvrir les yeux et remettre en perspective le monde qui nous entoure.
Heureusement, la plupart des gens sont des "normaux-pensants" mais parfois il suffit d'une seule personne manipulatrice dans un groupe pour provoquer la zizanie, ou, souvent plus insidieusement, instaurer un climat désagréable en choisissant un bouc-émissaire. A votre travail, vous en avez sans doute déjà croisé un. Il y a toujours ce "sale con" (ou cette "sale conne") qui dit du mal de tout le monde (généralement de la personne qui n'est pas là) et les normaux-pensants ne s'imaginent même pas que ce manipulateur dira du mal d'eux également au reste du groupe quand eux-mêmes ne sont pas présents durant les conversations (j'en parle en connaissance de cause....)...
Mais revenons au livre "Je pense mieux...". Il est donc une suite à "Je pense trop..." en réponse aux nombreuses réactions des lecteurs qui ont envoyé des mails ou consulté Christel Petitcollin directement à son cabinet.
Si "Je pense trop" a ouvert les yeux à bon nombre d'entre nous, hypersensibles, certains se voilent encore la face et du coup, Christel Petitcollin est obligée d'en remettre une couche, avec des exemples plus concrets, notamment reportés par ses lecteurs pour bien faire passer son message.
"Je pense mieux..." est un livre que je vous recommande de lire à notre époque actuelle (en 2020) car dans un chapitre, l'auteure parle des trois sortes d'aliénation, et il y a notamment celle où un groupe choisit de suivre les consignes même si elles paraissent absurdes.....Ce livre a été écrit en 2015, donc on ne peut pas accuser Christel Petitcollin de surfer sur la vague du "Virus de la peur" qui a déferlé sur le monde cette année....Et pourtant, ces réactions psychologiques, tellement prévisibles de la majorité des êtres humains en font de parfaits moutons bien dociles qui acceptent de porter leur muselière sans se poser de questions....Elle évoque aussi l'expérience de Milgram qui est, elle aussi, sans équivoque sur la psychologie humaine (enfin, surtout celle des normaux-pensants, soit 80% de la population, tout de même...).....
Personnellement, j'y vois plus claire sur moi-même et des gens qui m'entourent dans nos différences et nos points communs grâce, notamment, aux livres de Christel Petitcollin (mais il n'y a pas qu'elle qui a écrit des livres inspirants, cela dit, ses propos sont vraiment très précis, en tout cas, pour ce qui est des personnes hypersensibles comme moi). A mon humble avis, nous allons encore traverser des mois, voire peut-être des années compliquées au niveau sociétale mais il faut rester droit et patient comme le phare au milieu de la tempête.....On respire un bon coup, on positive et on attend que la tempête passe....
Je vous invite vraiment à lire ce second opus "Je pense mieux" même si vous n'êtes pas hypersensible/surefficient car très franchement, ses réflexions et ses citations de personnalités célèbres font totalement mouche à notre époque actuelle (août 2020) où il nous est même interdit de voir le sourire des gens dans la rue, au sens littéral du terme !...
Ma note : 18/20
Mon avis complet sur : https://lespassionsdeviedefun.blogspo...
March 15, 2020
Przeczytałam na dniach kolejną książkę dla nadwydajnych myślowo autorstwa Christel Petitcollin. Skłoniła mnie do refleksji nad relacjami z innymi ludźmi - towarzyskich i zawodowych. Czy powinniśmy być zależni od innych? Umniejszać własnym osiągnięciom podkopując pewność siebie? Wychodzić z założenia, że cały świat jest dobry, inteligentny i szczery skoro my tacy jesteśmy? Bez sprzeciwu wykonywać czyjeś polecenia? I wreszcie: skupiać się na dawaniu jak najwięcej od siebie, gdy w zamian dostajemy nieporównywalnie mniej lub nic?
***
Kilka poruszanych w tej książce tematów, tak samo jak w przypadku pierwszej części znów nie była dla mnie niczym odkrywczym. Zauważyłam kilka nużących, przegadanych albo pobieżnie omówionych fragmentów. Nie podobało mi się też ujmowanie przez autorkę niektórych spraw w sposób, jakby tylko jej zdanie w tej kwestii było jedynym właściwym podejściem.
***
Ogólnie "Jak lepiej myśleć" wypadła moim zdaniem lepiej od "Jak mniej myśleć". Treść jest ciekawsza i przynajmniej wydaje się bardziej rzetelna (choć jak wspomniałam, bywały gorsze fragmenty), lepiej mi się czytało niż poprzedniego "leniwca", gdzie zostałam bardzo pobieżnie wprowadzona w zlepek tematów nie mających wiele wspólnego z obiecującym tytułem. Z tamtą pozycją miałam i mam nadal lekki problem. Tutaj zostałam zachęcona do zagłębienia się w parę kwestii, jak syndrom utraconego bliźniaka czy skala pozycji życiowej, autorka interesująco rozważa też nad autyzmem.
Polecam bardziej niż poprzednią część, choć mnóstwo tematów się tu zazębia i na pewno warto znać tamtą książkę przed zabraniem się za tę.
Zapraszam też na mojego bookstagrama: @ksiazkowa.mowa
***
Kilka poruszanych w tej książce tematów, tak samo jak w przypadku pierwszej części znów nie była dla mnie niczym odkrywczym. Zauważyłam kilka nużących, przegadanych albo pobieżnie omówionych fragmentów. Nie podobało mi się też ujmowanie przez autorkę niektórych spraw w sposób, jakby tylko jej zdanie w tej kwestii było jedynym właściwym podejściem.
***
Ogólnie "Jak lepiej myśleć" wypadła moim zdaniem lepiej od "Jak mniej myśleć". Treść jest ciekawsza i przynajmniej wydaje się bardziej rzetelna (choć jak wspomniałam, bywały gorsze fragmenty), lepiej mi się czytało niż poprzedniego "leniwca", gdzie zostałam bardzo pobieżnie wprowadzona w zlepek tematów nie mających wiele wspólnego z obiecującym tytułem. Z tamtą pozycją miałam i mam nadal lekki problem. Tutaj zostałam zachęcona do zagłębienia się w parę kwestii, jak syndrom utraconego bliźniaka czy skala pozycji życiowej, autorka interesująco rozważa też nad autyzmem.
Polecam bardziej niż poprzednią część, choć mnóstwo tematów się tu zazębia i na pewno warto znać tamtą książkę przed zabraniem się za tę.
Zapraszam też na mojego bookstagrama: @ksiazkowa.mowa
July 16, 2015
Un des pires livres que j'aie lus. Vraiment. Contenu creux, fouillis et même totalement à côté de la plaque par moments (chamanisme et syndrome du jumeau perdu dans un livre sur les surefficients, really ?), ton alternativement agressif et condescendant, tire les lecteurs vers le négatif (moins d'empathie, ne pas laisser de deuxième chance, etc.) plutôt que vers le positif, source de confusion (notamment le passage sur l'autisme). Je ne sais pas à qui il est VRAIMENT destiné, mais certainement pas au public annoncé. Je pense, malheureusement, qu'il sera davantage apprécié par des personnes faibles, peu rationnelles et influençables, qui pourraient avoir la très mauvaise idée d'appliquer les conseils donnés. Fuyez ce livre !
January 2, 2022
Chciałabym podziękować przede wszystkim…sobie samej- za to,że przetrwałam czytając tę książkę.
Przepraszam,ale nic mnie nie nauczyła- czułam wręcz frustracje. Miałam wrażenie,ze autorka opowiada nam wszystko „z góry”. Czułam się bardzo oceniana.
Czy książka,której zadaniem jest „wiara w inne ja- lepsze ja” może spowodować,ze czuje się chwilami gorsza ? NIESTETY TA KSIĄŻKA OWSZEM !!!
😢😢
Przepraszam,ale nic mnie nie nauczyła- czułam wręcz frustracje. Miałam wrażenie,ze autorka opowiada nam wszystko „z góry”. Czułam się bardzo oceniana.
Czy książka,której zadaniem jest „wiara w inne ja- lepsze ja” może spowodować,ze czuje się chwilami gorsza ? NIESTETY TA KSIĄŻKA OWSZEM !!!
😢😢
March 27, 2025
2,5
Momentami bardzo bezsensowna i oczywista
Momentami bardzo bezsensowna i oczywista
November 3, 2022
Myślę że autorka po wydaniu poprzedniej książki pt. "Jak mniej myśleć?" uzyskała sławę i przestała pisać dla dobra czytelników a dla własnych korzyści materialnych.
Jeżeli ktoś planuje przeczytać tą książkę to nie obejdzie się bez przeczytania poprzedniej wyżej wspomnianej gdyż autorka bardzo często odnosi się do treści z tamtej właśnie książki.
Jeżeli ktoś planuje przeczytać tą książkę to nie obejdzie się bez przeczytania poprzedniej wyżej wspomnianej gdyż autorka bardzo często odnosi się do treści z tamtej właśnie książki.
February 10, 2020
Wciągająca, szybko się czyta, ale brakuje mi rozwinięcia pewnych wątków oraz momentami rzeczowości.
May 21, 2021
Jednako djetinjasta kao i prvi dio
March 10, 2024
1,25/5
Pierwszy rozdział był zupełnie niepotrzebny i tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że autorka nie potrafi przyjąć do siebie żadnej krytyki.
Pierwszy rozdział był zupełnie niepotrzebny i tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że autorka nie potrafi przyjąć do siebie żadnej krytyki.
February 27, 2022
Gdy sięgałam po tą książkę byłam przekonana, że będzie to kolejna sympatyczna książka w temacie self-help. O jak ja bardzo się pomyliłam.
Autorka jest niezwykle pretensjonalna, zwraca się do czytelników per "wy", co teoretycznie nie robiło by wielkiej różnicy, gdyby wiele razy nie brzmiało wręcz sarkastycznie, w szczególności w momencie wyolbrzymiania cech osób z wysoką wrażliwością.
Jednak byłam w stanie znieść to oraz jej przekonanie o własnej nieomylności, dopóki nie trafiłam na cały rozdział poświęcony temu, że osoby wrażliwe z pewnością były w dzieciństwie autystyczne (?!) lub pochodzą z ciąży bliźniaczej, podczas której początku jeden z płodów zmarł i choć nikt o tym nie wie do dziś, to to pozostałe dziecko przeżyło żałobę będąc jeszcze w łonie matki. Do tego pretensjonalne i ignoranckie podejście w stosunku do klasyfikacji DSM-5 oraz ICD-10 jest po prostu wręcz momentami bolesne. Jako osoba, która sama zmaga się z różnymi zaburzeniami poczułam się wręcz dotknięta postawą autorki, która uznaje, że rozpowszechnianie psychiatrii oraz farmakologicznego leczenia zaburzeń powoduje, że staje się to "modne", a dzieci w szkołach, które dawniej byłyby uznane za "nadaktywne" od razu są teraz błędnie (wg. autorki) diagnozowane z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi.
Do tego dochodzi brak jakiejkolwiek podstawowej psychologicznej wiedzy autorki, która sama przyznaje się do tego, że nie jest psycholożką, a coachem. Wypowiada się jednak na tematy niezwykle trudne i wrażliwe z ogromnym przekonaniem o racji własnej, nie bazowanej na niczym filozofii.
Na koniec kwiatek w postaci cytowania "Nowego Wspaniałego Świata" Huxleya czy Shakespeare'a: w przypisach stworzonych przez tłumacza wspomniane jest, że cytaty te nie pochodzą od tych autorów ani z ich dzieł. Wydaje mi się, że to wystarczająco podsumowuje to "dzieło".
Podsumowując: oprócz ładnej okładki na półce, ta książka nie wniesie NIC do Waszego życia. Lepiej spędźcie ten czas na graniu w UNO z bliskimi bądź na innych, dużo lepszych książkach ;)
Autorka jest niezwykle pretensjonalna, zwraca się do czytelników per "wy", co teoretycznie nie robiło by wielkiej różnicy, gdyby wiele razy nie brzmiało wręcz sarkastycznie, w szczególności w momencie wyolbrzymiania cech osób z wysoką wrażliwością.
Jednak byłam w stanie znieść to oraz jej przekonanie o własnej nieomylności, dopóki nie trafiłam na cały rozdział poświęcony temu, że osoby wrażliwe z pewnością były w dzieciństwie autystyczne (?!) lub pochodzą z ciąży bliźniaczej, podczas której początku jeden z płodów zmarł i choć nikt o tym nie wie do dziś, to to pozostałe dziecko przeżyło żałobę będąc jeszcze w łonie matki. Do tego pretensjonalne i ignoranckie podejście w stosunku do klasyfikacji DSM-5 oraz ICD-10 jest po prostu wręcz momentami bolesne. Jako osoba, która sama zmaga się z różnymi zaburzeniami poczułam się wręcz dotknięta postawą autorki, która uznaje, że rozpowszechnianie psychiatrii oraz farmakologicznego leczenia zaburzeń powoduje, że staje się to "modne", a dzieci w szkołach, które dawniej byłyby uznane za "nadaktywne" od razu są teraz błędnie (wg. autorki) diagnozowane z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi.
Do tego dochodzi brak jakiejkolwiek podstawowej psychologicznej wiedzy autorki, która sama przyznaje się do tego, że nie jest psycholożką, a coachem. Wypowiada się jednak na tematy niezwykle trudne i wrażliwe z ogromnym przekonaniem o racji własnej, nie bazowanej na niczym filozofii.
Na koniec kwiatek w postaci cytowania "Nowego Wspaniałego Świata" Huxleya czy Shakespeare'a: w przypisach stworzonych przez tłumacza wspomniane jest, że cytaty te nie pochodzą od tych autorów ani z ich dzieł. Wydaje mi się, że to wystarczająco podsumowuje to "dzieło".
Podsumowując: oprócz ładnej okładki na półce, ta książka nie wniesie NIC do Waszego życia. Lepiej spędźcie ten czas na graniu w UNO z bliskimi bądź na innych, dużo lepszych książkach ;)
September 28, 2022
Pierwsza część super. Druga o wiele słabsza zwłaszcza, że ta część miała być poradnikiem, w którym zostaną zaprezentowane konkretne rady, które można wdrożyć w życie, aby „lepiej myśleć”, a w efekcie lepiej i łatwiej żyć. Myślę, że opis na okładce oraz cel książki niestety nie został zrealizowany.
Dodatkowo można wytknąć autorce wiele niepotrzebnych informacji i wątków niezwiązanych z bezpośrednim tematem książki, które stanowiły zbędny dodatek, a nie uzupełnienie. Stylistyka oraz narracja, która w niektórych fragmentach przybiera ton wywyższania, również miały wpływ na to, że lektura nie należała do najprzyjemniejszych.
Dodatkowo można wytknąć autorce wiele niepotrzebnych informacji i wątków niezwiązanych z bezpośrednim tematem książki, które stanowiły zbędny dodatek, a nie uzupełnienie. Stylistyka oraz narracja, która w niektórych fragmentach przybiera ton wywyższania, również miały wpływ na to, że lektura nie należała do najprzyjemniejszych.
August 23, 2020
The first part of the book is a bit out of the blue for me (shamanism and so on), but still apart of that, presented insights are interesting, logical and describes real-life experiences well. I like especially the part in which the author explains work-related matters.
Again, as it was with the first book, the title might be misleading and generate frustrations if you are looking for the simple prescription on how to improve your thinking process. This is not what the book is about. Nevertheless, insightful.
Again, as it was with the first book, the title might be misleading and generate frustrations if you are looking for the simple prescription on how to improve your thinking process. This is not what the book is about. Nevertheless, insightful.
October 29, 2020
I didn’t enjoy reading it, because of the writing style, but there were a couple of valuable and useful things/tips for me that I will remember.
March 25, 2025
🇸🇮 (slovensko zgoraj) // 🇬🇧 (english below)
2.25 ⭐️
----
🇸🇮
Pred približno tremi leti sem prebrala Petitcollinino prvo knjigo, 'Kako razmišljati manj'. Zelo mi je pomagala pri tem, da sem se bolj razumela, posledično pa tudi bolje sprejela. Sedaj sem začutila, da je ponovno čas, da posežem po kakšnem podobnem delu, in edina logična odločitev je bila, da si priskrbim nadaljevanje 'Kako razmišljati bolje'.
Moja pričakovanja do tega dela so bila zelo visoka, zato pa je bilo veliko tudi razočaranje med branjem. Marsikaj se mi je zdela zgolj ponovitev prejšnje knjige ali preprosto 'logično razmišljanje', prav tako pa sem se prepoznala v bistveno manjšem deležu primerov. To pripisujem predvsem temu, da sem v zadnjih letih res naredila veliko pozitivnih sprememb na sebi in v svojem življenju, prav tako pa imam sedaj za seboj že 3 leta študija biopsihologije ter skoraj leto študija psihologije.
Predpostavljam, da mi ta knjiga ni sedla, kot sem pričakovala, ker nisem več občinstvo, kateremu je namenjena (ljudje, ki svoje psihe sploh ne razumejo), ali pa je nisem prebrala v pravem trenutku (morda bi jo morala že leta nazaj). Marsikatera informacija se mi je zdela samoumevna, ali pa sem jo že poznala (le pod kakšnih drugim, znanstveno bolj uveljavljenim izrazom), ob marsikateri pa sem tudi zavila z očmi in upala, da bodo bralci zapisano znali kritično ovrednotiti - ni vse, kar lahko v tej knjigi preberemo, popolnoma res (nismo vsi avtistični, ne pogrešamo nerojenih dvojčkov, prav tako vseh ljudi na svetu ne moremo razdeliti le v 3 kategorije normalno mislečih, tistih z umskim presežkom in manipulatorjev, pa še kakšen lari fari bi se našel)!
Za konec se počutim dolžno, da poudarim, da lahko imajo knjige za samopomoč zelo pozitiven vpliv na ljudi. Pa vendar naj bralci posegajo po tistih, ki so jih napisale avtorice in avtorji z ustrezno izobrazbo ter delovnimi izkušnjami (kamor baje sodi tudi Christel Petitcollin, vendar vsa poglavja tega ne odražajo) in se na daleč izogibajo tistih, ki so nastale izpod rok novinarjev, kolumnistov, influencerjev ter drugih "kvazi strokovnjakov", ki v resnici ne pišejo zato, da bi predali svoje "znanje", temveč zgolj z namenom promoviranja sebe in svoje osebne znamke.
Vsakomur, ki ga pritegnejo že samo naslovi Petitcollininih knjig, želim prijetno branje ter da njena dela v vaše življenje prinesejo mnogo pozitivnih sprememb. 🩷
----
🇬🇧
About three years ago, I read Petitcollin's first book, 'How to Think Less'. It really helped me understand myself better, and as a result, also accept myself more. Now, I felt it was the right time to turn to something similar again, and the most logical choice was to get the follow-up: 'How to Think Better'.
My expectations for this book were high, which also made the disappointment while reading it quite significant. Much of the content felt like a repetition of the previous book or just basic "common sense." I also recognized myself in far fewer examples this time. I mainly attribute this to the fact that I’ve made a lot of positive changes in myself and my life in recent years, and also because I now have three years of biopsychology studies and nearly a year of psychology under my belt.
I assume this book didn’t resonate with me as I had hoped because I may no longer be part of its intended audience (people who have little to no understanding of their psyche), or perhaps I simply didn’t read it at the right time (maybe I should’ve read it years ago). Many of the ideas seemed obvious or already familiar to me (albeit under more scientifically accepted terms), and I even rolled my eyes at some parts, hoping readers would be able to evaluate them critically—not everything written in this book is entirely accurate (especially in terms of being "scientifically proven").
In closing, I feel the need to highlight that self-help books can have a very positive impact on people. However, readers should reach for those written by authors with proper education and relevant professional experience (which apparently includes Christel Petitcollin, though not all chapters reflect that), and stay far away from books written by journalists, columnists, influencers, or other “pseudo-experts” who are not actually sharing true expertise, but rather promoting themselves and their personal brand.
To anyone drawn in by the titles of Petitcollin’s books—I wish you an enjoyable read and hope her work brings positive change into your life.
2.25 ⭐️
----
🇸🇮
Pred približno tremi leti sem prebrala Petitcollinino prvo knjigo, 'Kako razmišljati manj'. Zelo mi je pomagala pri tem, da sem se bolj razumela, posledično pa tudi bolje sprejela. Sedaj sem začutila, da je ponovno čas, da posežem po kakšnem podobnem delu, in edina logična odločitev je bila, da si priskrbim nadaljevanje 'Kako razmišljati bolje'.
Moja pričakovanja do tega dela so bila zelo visoka, zato pa je bilo veliko tudi razočaranje med branjem. Marsikaj se mi je zdela zgolj ponovitev prejšnje knjige ali preprosto 'logično razmišljanje', prav tako pa sem se prepoznala v bistveno manjšem deležu primerov. To pripisujem predvsem temu, da sem v zadnjih letih res naredila veliko pozitivnih sprememb na sebi in v svojem življenju, prav tako pa imam sedaj za seboj že 3 leta študija biopsihologije ter skoraj leto študija psihologije.
Predpostavljam, da mi ta knjiga ni sedla, kot sem pričakovala, ker nisem več občinstvo, kateremu je namenjena (ljudje, ki svoje psihe sploh ne razumejo), ali pa je nisem prebrala v pravem trenutku (morda bi jo morala že leta nazaj). Marsikatera informacija se mi je zdela samoumevna, ali pa sem jo že poznala (le pod kakšnih drugim, znanstveno bolj uveljavljenim izrazom), ob marsikateri pa sem tudi zavila z očmi in upala, da bodo bralci zapisano znali kritično ovrednotiti - ni vse, kar lahko v tej knjigi preberemo, popolnoma res (nismo vsi avtistični, ne pogrešamo nerojenih dvojčkov, prav tako vseh ljudi na svetu ne moremo razdeliti le v 3 kategorije normalno mislečih, tistih z umskim presežkom in manipulatorjev, pa še kakšen lari fari bi se našel)!
Za konec se počutim dolžno, da poudarim, da lahko imajo knjige za samopomoč zelo pozitiven vpliv na ljudi. Pa vendar naj bralci posegajo po tistih, ki so jih napisale avtorice in avtorji z ustrezno izobrazbo ter delovnimi izkušnjami (kamor baje sodi tudi Christel Petitcollin, vendar vsa poglavja tega ne odražajo) in se na daleč izogibajo tistih, ki so nastale izpod rok novinarjev, kolumnistov, influencerjev ter drugih "kvazi strokovnjakov", ki v resnici ne pišejo zato, da bi predali svoje "znanje", temveč zgolj z namenom promoviranja sebe in svoje osebne znamke.
Vsakomur, ki ga pritegnejo že samo naslovi Petitcollininih knjig, želim prijetno branje ter da njena dela v vaše življenje prinesejo mnogo pozitivnih sprememb. 🩷
----
🇬🇧
About three years ago, I read Petitcollin's first book, 'How to Think Less'. It really helped me understand myself better, and as a result, also accept myself more. Now, I felt it was the right time to turn to something similar again, and the most logical choice was to get the follow-up: 'How to Think Better'.
My expectations for this book were high, which also made the disappointment while reading it quite significant. Much of the content felt like a repetition of the previous book or just basic "common sense." I also recognized myself in far fewer examples this time. I mainly attribute this to the fact that I’ve made a lot of positive changes in myself and my life in recent years, and also because I now have three years of biopsychology studies and nearly a year of psychology under my belt.
I assume this book didn’t resonate with me as I had hoped because I may no longer be part of its intended audience (people who have little to no understanding of their psyche), or perhaps I simply didn’t read it at the right time (maybe I should’ve read it years ago). Many of the ideas seemed obvious or already familiar to me (albeit under more scientifically accepted terms), and I even rolled my eyes at some parts, hoping readers would be able to evaluate them critically—not everything written in this book is entirely accurate (especially in terms of being "scientifically proven").
In closing, I feel the need to highlight that self-help books can have a very positive impact on people. However, readers should reach for those written by authors with proper education and relevant professional experience (which apparently includes Christel Petitcollin, though not all chapters reflect that), and stay far away from books written by journalists, columnists, influencers, or other “pseudo-experts” who are not actually sharing true expertise, but rather promoting themselves and their personal brand.
To anyone drawn in by the titles of Petitcollin’s books—I wish you an enjoyable read and hope her work brings positive change into your life.
November 8, 2025
⭐ Note : 4/5
J’ai beaucoup aimé Je pense mieux de Christel Petitcollin. C’est un livre qui parle directement à toutes les personnes qui ont l’impression de penser trop, tout le temps, sans pouvoir arrêter le flot d’idées, d’analyses et d’émotions. L’auteure explique avec beaucoup de bienveillance comment fonctionne le cerveau des personnes « surefficientes mentales » — ces gens qui réfléchissent en arborescence, ressentent tout plus fort et ont parfois du mal à trouver leur place dans un monde qui leur semble trop lent ou trop rigide.
Ce que j’ai vraiment apprécié, c’est le ton doux et rassurant. On se sent compris du début à la fin. Petitcollin ne juge pas, elle explique, elle encourage. Elle donne aussi quelques outils pratiques pour mieux gérer son mental : apprendre à ralentir, poser des limites, canaliser ses pensées et se reconnecter à soi.
C’est un livre qui fait du bien, surtout quand on a tendance à se sentir « trop » : trop sensible, trop fatigué, trop dans sa tête.
Mais il faut aussi le lire avec un peu de recul : le contenu est parfois simplifié et pas toujours scientifique. Certaines notions, comme la « surefficience », ne sont pas reconnues officiellement, donc il faut surtout y voir une approche de développement personnel, pas un diagnostic.
En résumé, Je pense mieux est un livre réconfortant et positif, qui aide à transformer une pensée envahissante en une vraie force. Si vous avez aimé Je pense trop, celui-ci est une belle continuité, un peu comme un ami qui vous aide à mieux vivre avec votre mental foisonnant.
Merci et bonne lecture !
J’ai beaucoup aimé Je pense mieux de Christel Petitcollin. C’est un livre qui parle directement à toutes les personnes qui ont l’impression de penser trop, tout le temps, sans pouvoir arrêter le flot d’idées, d’analyses et d’émotions. L’auteure explique avec beaucoup de bienveillance comment fonctionne le cerveau des personnes « surefficientes mentales » — ces gens qui réfléchissent en arborescence, ressentent tout plus fort et ont parfois du mal à trouver leur place dans un monde qui leur semble trop lent ou trop rigide.
Ce que j’ai vraiment apprécié, c’est le ton doux et rassurant. On se sent compris du début à la fin. Petitcollin ne juge pas, elle explique, elle encourage. Elle donne aussi quelques outils pratiques pour mieux gérer son mental : apprendre à ralentir, poser des limites, canaliser ses pensées et se reconnecter à soi.
C’est un livre qui fait du bien, surtout quand on a tendance à se sentir « trop » : trop sensible, trop fatigué, trop dans sa tête.
Mais il faut aussi le lire avec un peu de recul : le contenu est parfois simplifié et pas toujours scientifique. Certaines notions, comme la « surefficience », ne sont pas reconnues officiellement, donc il faut surtout y voir une approche de développement personnel, pas un diagnostic.
En résumé, Je pense mieux est un livre réconfortant et positif, qui aide à transformer une pensée envahissante en une vraie force. Si vous avez aimé Je pense trop, celui-ci est une belle continuité, un peu comme un ami qui vous aide à mieux vivre avec votre mental foisonnant.
Merci et bonne lecture !
May 16, 2023
Książka "Jak lepiej myśleć" ma bardzo ciekawą konstrukcję, która przypomina rozprawkę. Jest to dosyć trafna forma, ponieważ autorka sama na początku przyznaje się, że nie ma wiedzy na omawiany temat, więc w związku z tym powołuje się ona na źródła napisane przez specjalistów. Tutaj niestety lista plusów się kończy.
Treść książki jest zlepkiem przypadkowych informacji, które autorka miała szansę przeczytać. Sięgając po tę pozycję miałam nadzieję na uzyskanie podstawowej wiedzy na omawiane aspekty w kontekście myślenia, jednak jedyne co dostałam to spis lektur, w których mogę dowiedzieć się czegokolwiek na dany temat, ponieważ autorka nie umieściła w swoim tworze żadnych informacji, które byłyby chociaż wstępem do tych zagadnień. Mało tego znajdują się tam informacjie szkodliwe w kontekście osób ze spektrum autyzmu, co szczególnie mnie dotknęło że względu na to, że jestem jedną z nich.
Podsumowując nie, nie i jeszcze raz nie. Szkoda czasu na coś co do życia nie wnosi zupełnie nic. No chyba, że ktoś potrzebuje spisu lektur, z których może się coś dowiedzieć. W takiej sytuacji polecam przeczytać samą bibliografię.
Treść książki jest zlepkiem przypadkowych informacji, które autorka miała szansę przeczytać. Sięgając po tę pozycję miałam nadzieję na uzyskanie podstawowej wiedzy na omawiane aspekty w kontekście myślenia, jednak jedyne co dostałam to spis lektur, w których mogę dowiedzieć się czegokolwiek na dany temat, ponieważ autorka nie umieściła w swoim tworze żadnych informacji, które byłyby chociaż wstępem do tych zagadnień. Mało tego znajdują się tam informacjie szkodliwe w kontekście osób ze spektrum autyzmu, co szczególnie mnie dotknęło że względu na to, że jestem jedną z nich.
Podsumowując nie, nie i jeszcze raz nie. Szkoda czasu na coś co do życia nie wnosi zupełnie nic. No chyba, że ktoś potrzebuje spisu lektur, z których może się coś dowiedzieć. W takiej sytuacji polecam przeczytać samą bibliografię.
April 13, 2020
ATTENTION ! Ce livre est la suite directe de "Je pense trop" (https://www.goodreads.com/review/show...) Il est donc impératif d'avoir lu ce livre pour apprécier celui-ci.
L'auteure, suite à je pense trop, a reçu et reçoit encore un courier conséquent ! C'est ce courrier et la réponses à ses questions qui a été la source de ce livre.
J'ai bien aimé ce livre, c'est un parfait complément si le premier vous a plu. certains chapitres m'ont particulièrement touché notamment sur l'hypersensibilité et le chamanisme. Certains chapitres m'ont moins touché mais sans doute car je m'étais déjà "soigné" sur le sujet. Ce sera donc différent d'un lecteur à l'autre je suppose.
Le côté partiquo-pratique de l'auteure est aussi agréable. Elle propose de nombreux trucs et actions, elle ne fait pas que théoriser, ce livre est plein de choses directement actionnables.
La bise les amis,
Bruno.
L'auteure, suite à je pense trop, a reçu et reçoit encore un courier conséquent ! C'est ce courrier et la réponses à ses questions qui a été la source de ce livre.
J'ai bien aimé ce livre, c'est un parfait complément si le premier vous a plu. certains chapitres m'ont particulièrement touché notamment sur l'hypersensibilité et le chamanisme. Certains chapitres m'ont moins touché mais sans doute car je m'étais déjà "soigné" sur le sujet. Ce sera donc différent d'un lecteur à l'autre je suppose.
Le côté partiquo-pratique de l'auteure est aussi agréable. Elle propose de nombreux trucs et actions, elle ne fait pas que théoriser, ce livre est plein de choses directement actionnables.
La bise les amis,
Bruno.
May 29, 2020
Pierwszy raz komuś udało się opisać moje odczucia i zachowania tak trafnie, że aż przechodziły mi po plecach ciarki. Jako jedna z osób, których dotyczy książka, często czuję się osamotniona w swoim odczuwaniu rzeczywistości. Po lekturze mogę powiedzieć: cieszę się, że są ludzie, którzy są podobnie jak ja - nadwydajni myślowo. Że nie muszę się wstydzić swojej uczuciowości i skłonności do nadmiernego przeżywania emocji.
Mogę powiedzieć, że książka "Jak lepiej myśleć" była dla mnie w jakiś sposób literaturą przełomową. Zwróciła uwagę na różnice pomiędzy myśleniem moim, a większości ludzi, z którymi mam do czynienia. Pokazała, na co mogę uważać w społeczeństwie i dała kilka cennych wskazówek.
Nie czytałam pierwszej części: "Jak mniej myśleć", więc trochę rozpraszały mnie częste odniesienia do tamtej książki. Zachęcona, sięgnę również po pierwszy tom.
Mogę powiedzieć, że książka "Jak lepiej myśleć" była dla mnie w jakiś sposób literaturą przełomową. Zwróciła uwagę na różnice pomiędzy myśleniem moim, a większości ludzi, z którymi mam do czynienia. Pokazała, na co mogę uważać w społeczeństwie i dała kilka cennych wskazówek.
Nie czytałam pierwszej części: "Jak mniej myśleć", więc trochę rozpraszały mnie częste odniesienia do tamtej książki. Zachęcona, sięgnę również po pierwszy tom.
October 15, 2023
Ciekawe spojrzenie na to, że nie każdy ma nadprodukcję myśli i nie każdy tak bardzo analizuje świat jak my. Bardzo mi się spodobały pomysły na zbliżenie się do natury, wybieranie własnych bodźców i odcinanie się od bodźców zewnętrznych. na zrozumienie w relacjach z innymi. Niezwykle trafne spojrzenie na nasz tok myślowy, wieczny brak satysfakcji przy ciągłych staraniach i niezrozumienie, że inni nie widzą tak jak my, że my nie pasujemy do tego świata. Trochę jednak znużyły mnie opowieści o tym, że zapewne jesteśmy autystyczni lub/i mamy zespół Aspergera. Moim zdaniem to nadproduktywność wcale nie musi iść z tym w parze. Chociaż może się mylę i zaliczam się do spektrum autyzmu, kto wie ;)
Sięgam po wcześniejszą książkę Jak mniej myśleć, bo z reklamy autorki wydaje się być bardziej adekwatna.
Sięgam po wcześniejszą książkę Jak mniej myśleć, bo z reklamy autorki wydaje się być bardziej adekwatna.
Displaying 1 - 30 of 75 reviews