"Το νέο βιβλίο της κας. Δέλτα είναι ένα πνευματικό μνημείο αφιερωμένο στον μακεδονικό αγώνα και στη μνήμη του Τέλου Αγαπηνού, καπετάν Άγρα, του ιδανικού ήρωα. Έχει το χάρισμα της δημοτικής γλώσσας και της περιγραφής. Το εθνικό δράμα, η όλη λογοτεχνία του είναι βγαλμένη από το αρχείο του μακεδονικού αγώνα του υπουργείου Εξωτερικών, από φωτογραφίες, ημερολόγια, ενθυμήσεις, περιγραφές ιδιωτών και αγωνιστών.
Έτσι γερά θεμελιωμένο μεταφέρει τον αναγνώστη στην εποχή του ιερού αγώνα που η σημασία του για την Μακεδονία έχει πολλές αναλογίες με τον αγώνα του 1821. Τα "Μυστικά του Βάλτου" αρχίζουν από την παραλία του Θερμαϊκού και προχωρούν στον κάμπο του Ρουμλουκιού, στον Λουδία, στη λίμνη Γιαννιτσών, και φθάνουν ως πέρα στην Έδεσσα, εκεί όπου βρέθηκε κρεμασμένος ο Τέλος Αγαπηνός, ο σεμνός ήρωας καπετάν Άγρας. Μια ολόκληρη εποχή με πρόσωπα και πράγματα, μια ολόκληρη εθνική ιστορία περνάει από τις σελίδες της κας. Δέλτα".
Μιχ. Ροδάς "Στα μυστικά του Βάλτου" "Ελεύθερον Βήμα", Δευτέρα 12 Απριλίου 1937
Δυστυχώς για την Δέλτα, οι εποχές έχουν αλλάξει... Δεν αποκαλούμε τους Βούλγαρους γουρουνομύτες, ούτε τους μαχαιρώνουμε σε κάθε ευκαιρία αφότου κάψουμε τις πλάβες τους. Ούτε οι Βούλγαροι μας κάνουν τα ίδια και ο μόνος κακούργος Ζλατάν είναι ο Ιμπραήμοβιτς που βάζει γκολ με τακουνάκια.
Τα γεγονότα του βιβλίου λαμβάνουν χώρα την εποχή λίγο μετά το θάνατο του Παύλου Μελά και οι "καλοί, τίμιοι και γενναίοι Έλληνες" έχουν απέναντί τους τους "μίζερους, κακούς, θρασύδειλους Βούλγαρους". Οι Έλληνες σκοτώνουν δικαιολογημένα, ενώ οι Βούλγαροι αδικαιολόγητα.
Γραμμένο σε εποχές εθνικιστικής έξαρσης και αποδίδοντάς τες εμετικότατα, σήμερα -παρά το ενδιαφέρον story- είναι δυστυχώς βάναυσα προκατειλημμένο και εμετικά ξενοφοβικό (ναι, ναι, είχανε πόλεμο, τότε, το ξέρω).
Αν αποφασίσετε να το δώσετε στα παιδιά σας να το διαβάσουν, να τους εξηγήσετε πρώτα 5 πράγματα για το αναφορικό πλαίσιο της εποχής, πριν τρέξουν να γραφτούν σε καμιά χρυσή αυγή και κλαίτε.
Υ.Γ. Ας πει κάποιος στην Γκaβέα ότι έχω γράψει και αυτή την κριτική, να έρθει να βγάλει σκaτίλα και εδώ στα σχόλια. Θα την αναγνωρίσετε από τη φάτσα δυσκοίλιου ροφού και το χιούμορ καριερίστα βετεράνου στο "Δάσος με τος Οξιές" (Buchenwald)
Επι δεκαετίες,αυτό το μυθιστόρημα της συγγραφέα (μαζί με αλλά της) θεωρείται αμιγώς παιδικό βιβλίο,δεν είμαι σίγουρος ότι είναι.
Σίγουρα όμως είναι ένα πολύ ζόρικο βιβλίο,με 600 τόσο σελίδες,πολλούς χαρακτήρες οι οποίοι κάνουν χίλια πράγματα ο καθένας,και μια λίμνη πολύπλοκη,μια αχανή υδάτινη έρημο.Πέρα απ’το ότι από μόνο του σαν πλοκή,σαν πυκνότητα,είναι φοβερά δύσκολο για ένα παιδί να το διαβάσει.Ειναι πάρα πολύ σκληρό-περιγράφει πολλούς θανάτους,(περισσότερο δολοφονίες) με γλαφυρότητα με ένα φοβερό βάθος και αφοσίωση.Πως ήταν το πτώμα και πως έχει τουμπανιάσει,πως έχει κρεμάσει η γλώσσα έξω και τη χρώμα έχει πάρει,πράγματα που σε ένα παιδί αν τα πούμε ή τα διαβάσει,ίσως και να πάθαινε μετατραυματικό σοκ.
Εκτός από την εδραιωμένη άποψη πως τα Μυστικά του βάλτου είναι ένα παιδικό μυθιστόρημα,(μάλλον δεν είναι).Μια άλλη εδραιωμένη γνώμη για το βιβλίο είναι ότι έχει εθνικιστικές ιδέες.Σαφώς και εκφράζει τέτοιες ιδέες και το κλειδί για να τις αντιληφθούμε κατά τη γνώμη μου,ώστε να τις αντιληφθούμε όπως πρέπει,είναι να τις τοποθετήσουμε στην εποχή που διαδραματίζεται η πλοκή και να λάβουμε υπόψη τις οποιεσδήποτε ανάγκες που εξυπηρετούν αυτές οι ιδέες,ασχέτως του τι απηχούν σήμερα......
The book describes the war between the Greeks, Bulgarians and Turks through the fictional story of a dismantled family, focusing on a young boy who is "adopted" by the soldiers fighting in the swamp and helps them as a scout. It contains true historical figures and battles. Main character of the book is captain Tellos Agras (Καπετάνιος Τέλλος Άγρας ή Τέλλος Αγαπηνός) and how his efforts and death fuelled passion into the men following him, resulting into killing his assassins and drawing both Turks and Bulgarians out of the swamps and surrounding area.
The book is extremely long and can be tiring, but it's one amazing read. I wouldn't recommend it to kids though, since it contains quite a lot of violence and some graphic scenes, not meant for young audiences.
This book was until a few years ago recommended by any teacher in all Greek schools. And why not? It was written by a Greek, it is full of Greek patriotism, and it was making Albanians and Bulgarians to look like evil invaders. The prime directive of the school was to make us patriots; a thing counting twice for someone like me who actually lives very close to where all the events of the book took place about a century ago.
Basically, this is biased historical fiction and regards the Balkan wars of the early 20th century. After the fall of the Ottoman empire, the Balkan people were now free. But there were lots of nations and tribes who were living and mingling together for centuries, thus there were no clear borders of where does each nation begin and end. Thus we get these wars which were aiming to solidify the lines of each new founded country in those parts. In the Greek territories for example, all northern nations wanted to annex Macedonia so they could gain access to the Mediterranean Sea. But this never came to be thanks to the brave Greeks took up arms and fought relentlessly the invaders in the Axios swamps, until the Greek army found the time to build a bridge, cross the river, and get inside Thessaloniki before the others, thus claiming the whole region.
The above have to do with history alone. The book actually focuses on the adventures of a boy and the defenders of the swamp, as they constantly try to spy on the enemy, sabotage him, fend off the attacks, and even throw in a tale of vengeance to make everything even more violent than it already was.
The problem of the book is first of all that it is clearly propagandistic. Greeks are good, Albanians and Bulgarians are evil. Which I guess it’s ok since it was taking place in a war and things back then really were black and white. But it is still propaganda and the author clearly takes sides. In fact, it’s as if she was paid by the government to make it as such and then had every teacher for the next 80 years to be recommending it as a must for every Greek student.
I must though admit that Penelope Delta wrote one of the most adventurous and epical stories, made by Greeks for Greeks, and the historical background made it feel even greater back when we were really passionate about the “greekness” of Macedonia. Nowadays, we pretty much gave up and we try to save scraps before we go bankrupt, while FYROM in the north pretty much got all the rights to claim Alexander the Great’s history as their own. So I guess for a nation which lackes good war tales, this is actually a very nice specimen; especially for the time it was written. But that is all it is.
In terms of fleshing out the setting, the books read very well. It describes in detail how they were dressed, living, eating, fighting, even used the local accents, a result of bastardization of languages by coexisting with others for too long. It is indeed a very good in its folklore aspect. The most memorable part is the camps in the swamp, as it describes how they made them float, or how they were using the boats to move fast and stealthy through the marshes. It also has some cool descriptions of how they were using gunpowder and arming the single-bullet rifles of that time. The thing is, this part seems to be most of the plot’s context. Since the main events are set in stone you are pretty much reading how they lived through them and not how they made them happen, in an almost fatalistic way. It will feel very boring for anyone not fascinated with learning of the social-political way things were back then and you get dozens of pages where all you get is uneventful slice-of-life scenes, slow built-up, and then some skirmishes. And yes, patriotism is all over the place.
Now about the action part, it tends to be very brutal. It has some really bloody and gory scenes and many important characters are killed in most horrible ways. This tends to make it exciting in a way but I can almost say it is too much for children’s literature. Plus, I have actually met the great-grandson of one of the Bulgarian villains of the book and he insists that the book turned his ancestor from a mere collaborator to a vicious monster that died in a very gruesome way by a heroic defender. Thus it twists events around, which as expected as it is with fiction, it still feels stupid if you know a relative of the people mentioned in the book.
As for the characters, nobody is too memorable for anything particular. They are all everyday people and following the times, they are also illiterate and stupid. Some of them are also the same protagonists from Penelope’s earlier and more kid friendly works, as she throws them all in to fight fearlessly for the good of the nation. And she is not afraid to kill most of them either. In this way it is like the Greek version of the Lord of the Rings, where a children’s book like the Hobbit later on gets fused with far more epic and important events. And what a coincidence, the Hobbit was actually written the same year!
So in all it is only good for its social-political aspect and even there tends to be stretching it far beyond the average viewer’s patience. It will really help you to visualize how it was back then but do not go expecting interesting dialogues, memorable characters, or exciting battles. Everything is quite basic in those departments and if you don’t dig the oozing patriotism, you will probably dislike or even drop it midway. After all these years the only thing I clearly remember is the battles in the swamp and that pretty much tells you how forgettable everything else was.
Κλασσικό ιστορικό μυθιστόρημα, όπου με την υποδειγματική γραφή της Πηνελόπης Δέλτας μας μεταφέρει στον Μακεδονικό αγώνα και με μαεστρία συνδυάζει ιστορικά γεγονότα και μύθο σε ένα πολύπλευρο βιβλίο.
this is my favorite book so far. it refers to the macedonian war back in early 90s the author manages to give a tremendous rythm to the story which keeps the reader awake all time.i have to say that due to its historical backround may not fit to non-greek readers' apreciation but i would definetly recommend it to all my friends
Πριν απο αυτό είχα διαβάσει τον Τρελαντώνη και τον Μαγκα και το Παραμύθι χωρίς όνομα, τα οποία θυμάμαι ότι μου άρεσαν. Σε αυτό το βιβλίο γύριζα με βαριά καρδιά και εξαντλητική βαρεμάρα κάθε σελίδα, δεν θυμάμαι καν αν το τελείωσα. Μάλλον όχι.
Το συγκεκριμένο βιβλίο καταπιάνεται με το Μακεδονικό Αγώνα, θέμα για το οποίο δεν μπορώ να πω πως γνωρίζω πολλά πράγματα, αλλά μου δίνεται το έναυσμα να διαβάσω περισσότερο για τη συγκεκριμένη περίοδο. Την εποχή που γράφτηκε οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές και ίσως για αυτό σε ένα σημερινό αναγνώστη μπορεί να φανεί κάπως μονομερές.
Πρόκειται γενικά για ένα επικού τύπου μυθιστόρημα με πολλές περιγραφές μαχών, πολλά πρόσωπα και τοποθεσίες. Δίνει αρκετές πληροφορίες για την εικόνα της περιοχής της Μακεδονίας την εποχή που διαδραματίζεται, τις διαφορετικές εθνότητες που συνυπήρχαν εκεί και τον τρόπο ζωής τους.
Γενικά δεν διαβάζεται πολύ εύκολα και σε κάποια σημεία είναι κάπως κουραστικό. Σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται σε παιδιά, όπως έχει επικρατήσει. Αξίζει να το διαβάσει κανείς αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να είναι η μόνη του αναφορά στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.
Πολύ ωραίο βιβλίο, θεωρώ για εφήβους 12 χρόνων και άνω (εγώ το διάβασα στα 14-15). Στην αρχή ομολογώ ότι μου φάνηκε αρκετά κουραστικό και βαρετό, ωστόσο στην πορεία έγινε πολύ ενδιαφέρον. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί χαρακτήρες και είναι πολυ εύκολο να χάσεις την μπάλα με το τι συμβαίνει.
Φέτος το καλοκαίρι ξανά διάβασα μερικά από τα υπέροχα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα. Αυτή τη φορά τα διάβασα μαζί με το γιό μου και αν και πολύ μικρός φάνηκε να του αρέσουν. Εμένα πάντως με συγκίνησε όπως την πρώτη φορά που το διάβασα στην εφηβεία μου. Το συστήνω ανεπιφύλαχτα σε μικρούς και μεγάλους.
Το αγαπημένο μου μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα ... Ήρωες γνωστοί και αφανείς του Μακεδονικού αγώνα, που παλεύουν με αγάπη για την πατρίδα! Δέθηκα με τους ήρωες, τους αγάπησα και τους πόνεσα πολύ!
Το βιβλίο αυτό της Πηνελόπης Δέλτα έχει ως θέμα του τον Μακεδονικό Αγώνα, κυρίως στο Βάλτο των Γιαννιτσών. Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι πολλοί, ο Αποστόλης, ο καπετάν Άγρας, ο καπετάν Νικηφόρος, ο Γιοβάν, η κυρία Ηλέκτρα, ο Βασίλης, ο Γρέγος, ο Περικλής, ο Μήτσος και ο σκύλος Μάγκας. Η συγγραφέας κατορθώνει να δώσει αληθοφανείς και λεπτομερείς περιγραφές του Μακεδονικού Αγώνα και ενίοτε να συγκινήσει βαθιά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της.
Ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας και αυτός που με συγκίνησε περισσότερο ήταν ο Γιοβάν.
Παρά τα πολλά θετικά που έχει όμως το μυθιστόρημα, η αλήθεια είναι ότι προς το μέσον του κάνει μια κοιλιά όσον αφορά τη δράση και την πλοκή. Είναι ίσως πιο εκτενές από ότι θα έπρεπε και οι πολλές σελίδες του ίσως κουράσουν ή αποθαρρύνουν μερικούς. Κάποια γεγονότα που συμβαίνουν στο τέλος μοιάζουν να έχουν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα, Επίσης, είναι εμφανές ότι είναι υπερβολικά μανιχαϊστικό και μονομερές όσον αφορά την παρουσίαση των αντίπαλων παρατάξεων.
εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα! Η ιστορία του Μακεδονικού αγώνα διανθισμένη με την αντάρτικη αλλά θλιβερή ιστορία του Γρεγου κ του Βασίλη κρατούν το ενδιαφέρον μέχρι τέλους
Διαχρονικό βιβλίο, το ατμοσφαιρικό γράψιμο της Δέλτα σε βάζει κατευθείαν μέσα στην κλίμα της εποχής, ζώντας την ίδια αγωνία με τους ήρωες της ιστορίας μέχρι το τέλος. Ισάξιο με άλλα γνωστά ηρωικά βιβλία (Ρώσικη λογοτεχνία πχ) Καλυτερα που το διάβασα κοντά στα 35 μου, εκτίμησα περισσότερο το ιστορικό πλαίσιο που διαδραματίζονται τα γεγονότα καθώς και την τρομερή γραφή. Λογοτεχνικό διαμάντι.
This book is usually recommended as a children's book I wouldn't necessarily agree with this. It is quite long and it describes the difficult Macedonian war. I liked a few of the characters but I admit it was quite hard to keep track of what everyone was doing because they were a lot of them, moving from one place to the other a lot and doing a lot of different things all the time. I'm afraid it is one of the few books I haven't finished because I don't think there was gonna be a definite ending regarding the main plot and also many of the characters. I would definitely recommend some other work from the write because she has written some exceptional novels but maybe not this.
Ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο. Αν και φημίζεται ότι είναι ένα παιδικό βιβλίο, θα έλεγα πως δεν είναι για παιδιά. Κάποιες σκηνές έχουν βία, κάποιες άλλες δύσκολες καταστάσεις που συνδέονται με το πολεμικό κλίμα.
Όσον αφορά τα εθνικιστικά μηνύματα που ορισμένοι υποστηρίζουν ότι προωθεί, θα διαφωνήσω. Τα βιβλία θα πρέπει να αξιολογούνται και ερμηνεύονται με βάση τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής που γράφτηκαν. Εάν το ίδιο βιβλίο γραφόταν σήμερα, θα το χαρακτήριζα τουλάχιστον εθνικιστικό, αλλά για την εποχή που γράφτηκε, όχι δεν είναι.
Τέλος, κάποιες βασικές ιστορικές γνώσεις για την ζωή των λαών που ζούσαν στην Μακεδονία κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία, θα βοηθούσαν στην κατανόηση του μυθιστορήματος.
Έπρεπε να φτάσω ενήλικας με 3 παιδιά για να διαβάσω αυτό το βιβλίο το οποίο διδάσκει σημαντικά μαθήματα πατριωτισμού, θάρρους και παληκαριάς. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην λίμνη των Γιαννιτσών, στο βάλτο, ο οποίος σήμερα έχει αποξηραθεί ώστε δεν μπορεί κανείς να εντοπίσει εύκολα το σκηνικό του έργου. Τα ονόματα όμως των χωριών που περιβάλλουν το βάλτο παραμένουν ως σήμερα τα ίδια για όσους ενδιαφέρονται να τα βρουν στο χάρτη. Παρεπιπτόντως στην έκδοση που έπεσε στα χέρια μου της Εστίας, περιλαμβάνεται και ένας πολύ ωραίος και βοηθητικός χάρτης.
# Γνωρίζετε την Στενήμαχο? Σήμερα είναι βουλγαρική πόλη, όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Παρά τα πατριωτικά στερεότυπα και τη μακροσκελή και απλή γραφή του, το μυθιστόρημα αυτό της Π. Δέλτα αποτελεί σημαντικό έργο της Ελληνικής λογοτεχνίας για το ιστορικό πλαίσιο και τη δράση των ηρώων (γνωστών και αγνώστων) του Μακεδονικού αγώνα. 3.8*