What do you think?
Rate this book
German Fantasia
A deserting soldier treks through the torn-up countryside and abandoned villages, trying to distance himself from the atrocities of war.
An elderly man sits beneath lime trees, remembering his first sexual encounter one summer night with a female stranger who whispered another man's name.
A young woman takes up a job in a care home, spending monotonous days scrubbing floors and yearning to dance at the local nightclub.
The artist Franz Marc lives on in an imagined life as a patient at an asylum, before falling victim to Hitler's policy of Gnadentod.
Finally, a young Jewish girl, the life she once knew destroyed, holds her memories close as she finds refuge in wreckage of her homeland.
And throughout there is the shadowy presence of Viktor - one man or many? A looming figure in Germany's own reckoning with its past.
Through these five interconnected stories, Philippe Claudel reflects on Germany's complex history and the experiences of its people, dismantling the idea of "a nation" or "a people" and exploring the malleability of memory.
An elderly man sits beneath lime trees, remembering his first sexual encounter one summer night with a female stranger who whispered another man's name.
A young woman takes up a job in a care home, spending monotonous days scrubbing floors and yearning to dance at the local nightclub.
The artist Franz Marc lives on in an imagined life as a patient at an asylum, before falling victim to Hitler's policy of Gnadentod.
Finally, a young Jewish girl, the life she once knew destroyed, holds her memories close as she finds refuge in wreckage of her homeland.
And throughout there is the shadowy presence of Viktor - one man or many? A looming figure in Germany's own reckoning with its past.
Through these five interconnected stories, Philippe Claudel reflects on Germany's complex history and the experiences of its people, dismantling the idea of "a nation" or "a people" and exploring the malleability of memory.
104 pages, Kindle Edition
First published September 23, 2020
25 people are currently reading
435 people want to read
About the author
Philippe Claudel
84 books567 followersPhilippe Claudel is a French writer and film director.
His most famous work to date is the novel " Les Âmes Grises " - " Grey Souls ", which won the prix Renaudot award in France, was shortlisted for the American Gumshoe Award, and won Sweden's Martin Beck Award. In addition to his writing, Philippe Claudel is a Professor of Literature at the University of Nancy.
His most famous work to date is the novel " Les Âmes Grises " - " Grey Souls ", which won the prix Renaudot award in France, was shortlisted for the American Gumshoe Award, and won Sweden's Martin Beck Award. In addition to his writing, Philippe Claudel is a Professor of Literature at the University of Nancy.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 97 reviews
February 18, 2022
I don't know what it is, but I just can't seem to get along with Claudel. From a literary point of view there's nothing to complain about, his stories are well thought and well written out, but they just don't resonate with me. This little book offers 5 stories, 5 variations on the theme of Germany and the second world war, ingeniously referring to each other, and yet each time different. The underlying themes that Claudel touches upon are interesting: the incoherence of history, the relation between memory and truth, the blame placed on the present by the past, the indifference of the universe...: these are all issues that fascinate me. But I can't help it, except for the first and the last story I was not really captivated. Maybe I'm just misled by the purified style of Claudel: his writing is a bit too light-hearted for me and the stories don't seem to dig deep enough. Sorry, this one was lost on me.
September 3, 2021
"Op mijn leeftijd ga je niet in één klap dood. Je bent een huis waarvan de de luiken worden gesloten, waar de meubels een voor een worden weggehaald, waar eerst het gas wordt afgesloten, dan het water, en ten slotte het licht, totdat de deur voor de laatste keer op slot wordt gedraaid en de sleutel wordt weggegooid"
Voor deze zin alleen al!!
Voor deze zin alleen al!!
July 9, 2023
Germany has a whiff of the abyss
Thomas Bernhard (from the epigraph)
She didn't see any meaning or morality to her action. Didn't feel guilty of anything. She was only in the moment, in the powdery light, in the Breeze, the mud, the watercress she munched, turning it into a creamy suit in her mouth. She stayed like this for hours.
German Fantasia (2023) is Julian Evans's translation of Philippe Claudel's Fantaisie allemande (2020).
I have previously read and loved Brodeck's Report, which won the 2010 Independent Foreign Fiction Prize ("IFFP"), translated from Philippe Claudel's French original by John Cullen. This was and is one of my favourite all time winners of the IFFP / Man Booker International: my review.
Following his IFFP win, Claudel told The Independent:
German Fantasia takes aim more squarely at the Nazi regime, with stories that are less metaphorical and specific in their settings, if still universal in their meanings and with broad themes.
The book consists of five short-stories, written between 2016-2020, two of which were previously published, but, as he explains in a helpful afterword, Claudel has reworked the stories and the resulting book could be seen as a novel, particularly with a recurring character called Viktor who may or may not be the same person:
Viktor's enigmatic nature and the shadowy nature of truth link with the book's themes which, as the author also explains, include:
- the incoherence of history and of the roles people play;
- his refutation of the idea of “the people" in favour of a view of history with each individual as a grain of sand in the midst of a big pile - compact or friable depending on the moment - who one random shove can put in a position they could never have imagined;
- guilt but not as a moral sense, but rather the way the present judges the past; and
- memory - individual and collective.
These themes are, for me, mostly neatly expressed in Gnadentod (mercy killing), which the author describes as a counterfactual story, or I would argue potentially a counter-counterfactual story.
The story reimagines the life of the artist Franz Marc, as if, rather than dying at Verdun in 1916, he had survived his wounds and lived on until 1940, when, in poor mental health, he was killed as part of Aktion T4 mass murder by involuntary euthanasia.
In real-life the Nazi's labelled the late artist as a "entarteter Künstler" (degenerate artist) and had his work removed from display. In this counterfactual, Marc sees and rejects, while not recognising, his own work in the 1937 Die Ausstellung "Entartete Kunst" (Degenerate Art exhibition).
Except perhaps he didn't - as in the story, a fictional representation of Marc's real-life biographer Wilfried F Schoeller publishes a biography that has the author dying (as in real-life) in 1916, and argues the story of his living on, as documented in the Nazi archives, was a fabrication.
It seems to me that's there's an essential thing to understand, which is that those who conceived this regime, and those who served it, had the ambition that it would last for 1000 years. The regime wasn't measured in a human lifespan, and one of its great projects, which we perhaps still haven't fully got the measure of, was to create a memory of humanity which had nothing in common with the actual memory of that humanity. For the regime, it was always about deconstructing what was real as soon as reality failed to serve its purpose and threatened to harm the regime, and substituting instead another reality that obeyed and glorified it.
This story on its own would justify 5 stars - the others while powerful do not have the same complexity, and the whole (the Viktor device feels a little forced) doesn't reach the heights of Brodeck's report (albeit few books do) so overall 4 stars.
Thomas Bernhard (from the epigraph)
She didn't see any meaning or morality to her action. Didn't feel guilty of anything. She was only in the moment, in the powdery light, in the Breeze, the mud, the watercress she munched, turning it into a creamy suit in her mouth. She stayed like this for hours.
German Fantasia (2023) is Julian Evans's translation of Philippe Claudel's Fantaisie allemande (2020).
I have previously read and loved Brodeck's Report, which won the 2010 Independent Foreign Fiction Prize ("IFFP"), translated from Philippe Claudel's French original by John Cullen. This was and is one of my favourite all time winners of the IFFP / Man Booker International: my review.
Following his IFFP win, Claudel told The Independent:
I wanted to compose a real metaphor for the destruction brought by genocide. The reader understands the background – which may be the Nazi genocide – but at the same time I never write the words. I wanted to work with the intelligence and sensibility of the reader.
German Fantasia takes aim more squarely at the Nazi regime, with stories that are less metaphorical and specific in their settings, if still universal in their meanings and with broad themes.
The book consists of five short-stories, written between 2016-2020, two of which were previously published, but, as he explains in a helpful afterword, Claudel has reworked the stories and the resulting book could be seen as a novel, particularly with a recurring character called Viktor who may or may not be the same person:
When I collected these texts and laid them out in front of me, the way you lay out playing cards, I was struck by the echoes that connected them. So I reworked them, more substantially in some cases, less in others, to reinforce these links between them. Having done that, it struck me that they formed a genuine book, a sort of novel which I deliberately left incomplete, and at the heart of which is a call to the reader to fill the gaps by becoming a writer themselves. All of them tell us about fragments of existence in a century and a geography that are unique, and we discover little by little that these fragments resonate with each other, in a distant way, deeply or shallowly, under the headings of chance or coincidence. All of them create spaces of uncertainty. The character of Viktor becomes the symbol of this: in the course of the stories certain elements encourage us to believe this is the same person, others show us the opposite.
Viktor's enigmatic nature and the shadowy nature of truth link with the book's themes which, as the author also explains, include:
- the incoherence of history and of the roles people play;
- his refutation of the idea of “the people" in favour of a view of history with each individual as a grain of sand in the midst of a big pile - compact or friable depending on the moment - who one random shove can put in a position they could never have imagined;
- guilt but not as a moral sense, but rather the way the present judges the past; and
- memory - individual and collective.
These themes are, for me, mostly neatly expressed in Gnadentod (mercy killing), which the author describes as a counterfactual story, or I would argue potentially a counter-counterfactual story.
The story reimagines the life of the artist Franz Marc, as if, rather than dying at Verdun in 1916, he had survived his wounds and lived on until 1940, when, in poor mental health, he was killed as part of Aktion T4 mass murder by involuntary euthanasia.
In real-life the Nazi's labelled the late artist as a "entarteter Künstler" (degenerate artist) and had his work removed from display. In this counterfactual, Marc sees and rejects, while not recognising, his own work in the 1937 Die Ausstellung "Entartete Kunst" (Degenerate Art exhibition).
Except perhaps he didn't - as in the story, a fictional representation of Marc's real-life biographer Wilfried F Schoeller publishes a biography that has the author dying (as in real-life) in 1916, and argues the story of his living on, as documented in the Nazi archives, was a fabrication.
It seems to me that's there's an essential thing to understand, which is that those who conceived this regime, and those who served it, had the ambition that it would last for 1000 years. The regime wasn't measured in a human lifespan, and one of its great projects, which we perhaps still haven't fully got the measure of, was to create a memory of humanity which had nothing in common with the actual memory of that humanity. For the regime, it was always about deconstructing what was real as soon as reality failed to serve its purpose and threatened to harm the regime, and substituting instead another reality that obeyed and glorified it.
This story on its own would justify 5 stars - the others while powerful do not have the same complexity, and the whole (the Viktor device feels a little forced) doesn't reach the heights of Brodeck's report (albeit few books do) so overall 4 stars.
March 23, 2023
The first story underwhelmed me, but the power of this book gradually builds and of course culminates with the final story; a tear jerker that is rich in symbolism and drags the first story back from irrelevance. I don't want to give away any details, but there is some very strong imagery with the young survivor and her discovery in the final story.
Claudel's writing is also quite strong. I highlighted several passages just for the pretty sentences. It's a quick, somber read that a lot of people would enjoy. I am giving it a strong three stars, but could be talked into four as well. Very good.
Claudel's writing is also quite strong. I highlighted several passages just for the pretty sentences. It's a quick, somber read that a lot of people would enjoy. I am giving it a strong three stars, but could be talked into four as well. Very good.
March 6, 2022
De meest recente roman van Claudel situeert zich aan het einde van de Tweede Wereldoorlog en grijpt de lezer meteen bij zijn nekvel. Het eerste hoofdstuk, "Ein Mann" opent met een scène die helemaal de beklemmende sfeer oproept van de openingsscène van "Der Hauptmann" (2017), een beenharde oorlogsfilm die zich eveneens afspeelt in de nadagen van diezelfde oorlog. De beschrijvingen zijn accuraat en in beeldmooie beschrijvingen neergepend. Ook in het tweede verhaal "Sex und Linden" is dat taalgebruik tastbaar en ruik je haast de lindebloesemgeur van la femme brune, ook al is la fantaisie van deze eerste seksuele ervaring van het hoofdpersonage dat terugblikt op zijn lange leven onwaarschijnlijk. Vooral in deze twee eerste delen laat Claudel zijn virtuoze schrijfstijl zien:
"On ne meurt pas d'un coup à mon âge. On est comme une maison dont on ferme les volets, qu'on vide peu à peu de ses meubles, dans laquelle on coupe le gaz, puis l'eau, et pour finir la lumière, avant de verrouiller une dernière fois la porte et de jeter la clé. Cette pensée m'amuse. Personne ne me voit mais je souris."
Daarna gaat het wat mij betreft bergaf, te beginnen met "Irma Grese", waarin een jong, verveeld meisje de stokoude vader van een burgemeester - met een naziverleden - langzaam uithongert, terwijl ze tegelijkertijd het verzetje wordt van de Turkse kok in het ouderlingentehuis waar ze werkt. Ook zo in "Gnadentod", een kurkdroog relaas aan de hand van documenten, brieven en verslagen over het lot van de Duitse schilder Franz Marc, die in het kader van Aktion T4 gedood is. In het vijfde en laatste verhaal, "Die Kleine", knoopt Claudel terug aan bij het begin van het boek, met het relaas van een Joods weesmeisje dat haar ouders ontnomen is tijdens de oorlog.
In dit boek speelt de auteur met de onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die de het individu én gemeenschappen daarin spelen, maar ook die van schuld en herinnering. Op het eerste zicht is er geen rode draad en lijken de verhalen lukraak na elkaar verteld. Toch is er een naam die de voelsprieten van de lezer rechtop doen staan: Viktor. In elk van de verhalen is er een Viktor. Is hij een kampbewaker? Of een soldaat. Maakt hij deel uit van de SA? Of is het één van de vervolgden? Je krijgt hier en daar wat aanwijzingen, maar niets is zeker. Zoals niets ooit zeker is. Er worden wel vragen gesteld:
"Était-il coupable? Coupable d'avoir obéi? Ou coupable de ne pas avoir désobéi? Lui n'avait fait que suivre. Était-il en cela moins responsable que les autres? Moins que Viktor?"
Maar Claudel formuleert geen antwoorden, noch veroordeelt mensen en situaties. Of het nu over een soldaat of een weesmeisje gaat, de auteur beschrijft de feiten, zij het wel op een warmmenselijke manier. Hij licht toe hoe en waarom hij dat gedaan heeft in een kort nawoord "Au lecteur".
"On ne meurt pas d'un coup à mon âge. On est comme une maison dont on ferme les volets, qu'on vide peu à peu de ses meubles, dans laquelle on coupe le gaz, puis l'eau, et pour finir la lumière, avant de verrouiller une dernière fois la porte et de jeter la clé. Cette pensée m'amuse. Personne ne me voit mais je souris."
Daarna gaat het wat mij betreft bergaf, te beginnen met "Irma Grese", waarin een jong, verveeld meisje de stokoude vader van een burgemeester - met een naziverleden - langzaam uithongert, terwijl ze tegelijkertijd het verzetje wordt van de Turkse kok in het ouderlingentehuis waar ze werkt. Ook zo in "Gnadentod", een kurkdroog relaas aan de hand van documenten, brieven en verslagen over het lot van de Duitse schilder Franz Marc, die in het kader van Aktion T4 gedood is. In het vijfde en laatste verhaal, "Die Kleine", knoopt Claudel terug aan bij het begin van het boek, met het relaas van een Joods weesmeisje dat haar ouders ontnomen is tijdens de oorlog.
In dit boek speelt de auteur met de onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die de het individu én gemeenschappen daarin spelen, maar ook die van schuld en herinnering. Op het eerste zicht is er geen rode draad en lijken de verhalen lukraak na elkaar verteld. Toch is er een naam die de voelsprieten van de lezer rechtop doen staan: Viktor. In elk van de verhalen is er een Viktor. Is hij een kampbewaker? Of een soldaat. Maakt hij deel uit van de SA? Of is het één van de vervolgden? Je krijgt hier en daar wat aanwijzingen, maar niets is zeker. Zoals niets ooit zeker is. Er worden wel vragen gesteld:
"Était-il coupable? Coupable d'avoir obéi? Ou coupable de ne pas avoir désobéi? Lui n'avait fait que suivre. Était-il en cela moins responsable que les autres? Moins que Viktor?"
Maar Claudel formuleert geen antwoorden, noch veroordeelt mensen en situaties. Of het nu over een soldaat of een weesmeisje gaat, de auteur beschrijft de feiten, zij het wel op een warmmenselijke manier. Hij licht toe hoe en waarom hij dat gedaan heeft in een kort nawoord "Au lecteur".
March 12, 2023
This is a hard hitting , often shocking collection of linked short stories written mostly about post war Germany after the fall of the Berlin Wall , though the important first story "Ein Mann" (One Man) takes place as the Third Reich's death throes are underway.
Stories about German artists, doomed deserters and the death camps all have their horrors but for me the story "Irma Grese" about a disinterested care worker at an old people's home was perhaps the one that affected me most. It encompasses political opportunism, exploitation, cruelty and even a large dose of Karma given the victim involved. I would challenge anyone not to feel conflicted as to their feelings.
Claudel was new to me before reading this short book but I look forward to reading many more by him.
Stories about German artists, doomed deserters and the death camps all have their horrors but for me the story "Irma Grese" about a disinterested care worker at an old people's home was perhaps the one that affected me most. It encompasses political opportunism, exploitation, cruelty and even a large dose of Karma given the victim involved. I would challenge anyone not to feel conflicted as to their feelings.
Claudel was new to me before reading this short book but I look forward to reading many more by him.
December 5, 2023
I have so far read four of Philippe Claudel's novels, and I guess he is just my type of author; he has never failed me yet. This novel, or rather collection of linked stories, is no exception.
I admire his prose, his very light touch on quite hefty subjects, and his courting surrealism in what is, for me, just the right measure.
As he elucidates in his afterward, Claudel brings us five separate stories each slicing out small pieces of existence from one specific century and one specific geography -Germany in the 20th Century.
Gradually we discover that these stories resonate with each other but this connection among them, as becomes clear, is solely due to the randomness of life's events. There seems to be no agency in this inter-connectivity of the stories. Throughout them there is one recurring character, at various stages and ages - that of Viktor. But the beauty of it is that we are never certain that this Viktor, who appears in all the stories, is indeed the same character. This evasiveness is just one contributing element to the growing sense of uncertainty as to truth and memory as absolute perceptions.
Claudel touches upon the perfidy of memory, of truth, of knowledge itself, demonstrating the dominance of subjectivity as the prism of whatever anyone seeks to define as truth.
In what was for me the strongest of the stories, "Gnatentod", the narrator points out one of the greatest projects of the Nazi regime: it was adamant to form history, as events occurred, deconstructing that reality which did not conform to its ideology, and substituting it with a reality to suit the regime. This fluidity and instability of truth and memory is mediated in the stories on both the communal and personal levels.
Philippe Claudel has created another masterful work.
I admire his prose, his very light touch on quite hefty subjects, and his courting surrealism in what is, for me, just the right measure.
As he elucidates in his afterward, Claudel brings us five separate stories each slicing out small pieces of existence from one specific century and one specific geography -Germany in the 20th Century.
Gradually we discover that these stories resonate with each other but this connection among them, as becomes clear, is solely due to the randomness of life's events. There seems to be no agency in this inter-connectivity of the stories. Throughout them there is one recurring character, at various stages and ages - that of Viktor. But the beauty of it is that we are never certain that this Viktor, who appears in all the stories, is indeed the same character. This evasiveness is just one contributing element to the growing sense of uncertainty as to truth and memory as absolute perceptions.
Claudel touches upon the perfidy of memory, of truth, of knowledge itself, demonstrating the dominance of subjectivity as the prism of whatever anyone seeks to define as truth.
In what was for me the strongest of the stories, "Gnatentod", the narrator points out one of the greatest projects of the Nazi regime: it was adamant to form history, as events occurred, deconstructing that reality which did not conform to its ideology, and substituting it with a reality to suit the regime. This fluidity and instability of truth and memory is mediated in the stories on both the communal and personal levels.
Philippe Claudel has created another masterful work.
December 15, 2021
Geen roman uit één stuk, maar wel vijf knappe verhalen die dezelfde thema's aanraken - hoe geschiedenis anders beleefd wordt door verschillende mensen, hoe geschiedenis anders opgeslagen wordt bij diezelfde mensen, en vooral: hoe schuldig zij zich voelen over waar ze zich aan hebben bezondigd.
Er schuilt veel wreedheid in de pagina's van Een duitse fantasie . Een meisje hongert een dementerende man langzaam uit - mag dat, als het een nazimisdadiger zonder schuldgevoel is? Een ander meisje klimt uit een kuil van joodse geëxecuteerde gevangenen. Een 'entartete' kunstenaar wordt onder het 'Aktion 4' programma ter dood gebracht. In elk verhaal duikt een 'Victor' op - een overwinnaar, maar van welke wedstrijd?
Knap is dat Claudel de verwevenheid van de verhalen ook doortrekt naar de taal. Dezelfde beelden komen terug, het oorlogslandschap dat met een versleten gebit wordt vergeleken bijvoorbeeld. Dit is opnieuw een uitgepuurde, loepzuivere Claudel, waarbij de melancholische ondertoon de wrede taferelen enigzins verzacht.
Er schuilt veel wreedheid in de pagina's van Een duitse fantasie . Een meisje hongert een dementerende man langzaam uit - mag dat, als het een nazimisdadiger zonder schuldgevoel is? Een ander meisje klimt uit een kuil van joodse geëxecuteerde gevangenen. Een 'entartete' kunstenaar wordt onder het 'Aktion 4' programma ter dood gebracht. In elk verhaal duikt een 'Victor' op - een overwinnaar, maar van welke wedstrijd?
Knap is dat Claudel de verwevenheid van de verhalen ook doortrekt naar de taal. Dezelfde beelden komen terug, het oorlogslandschap dat met een versleten gebit wordt vergeleken bijvoorbeeld. Dit is opnieuw een uitgepuurde, loepzuivere Claudel, waarbij de melancholische ondertoon de wrede taferelen enigzins verzacht.
August 29, 2022
Het is niet meteen duidelijk dat het om verhalen gaat die in elkaar haken. De lezer mag veel zelf invullen. Geschreven in klare taal met thema goed en kwaad.
October 10, 2021
Wie is het wreedst. De dementerende oude man met een naziverleden, de verzorgster die de man langzaam uithongert of de schrijver die de personages creëert.
Ik hoorde gisteren een andere schrijver vertellen hoe nazi-Duitsland de Duitse taal heeft uitgehold. En hoe moeilijk dat te herstellen valt.
Claudel schrijft dat het heden het verleden laat bezinken.
Ook het geheugen werd uitgehold en de mens ziet alleen nog de wreedheid van toen. De schrijver kijkt in een spiegel en ziet de mens die hij had kunnen zijn. In Duitsland.
Ik hoorde gisteren een andere schrijver vertellen hoe nazi-Duitsland de Duitse taal heeft uitgehold. En hoe moeilijk dat te herstellen valt.
Claudel schrijft dat het heden het verleden laat bezinken.
Ook het geheugen werd uitgehold en de mens ziet alleen nog de wreedheid van toen. De schrijver kijkt in een spiegel en ziet de mens die hij had kunnen zijn. In Duitsland.
April 7, 2025
Vijf prachtige verhalen die ik erg goed vond. Je weet precies waar elk verhaal over gaat zonder dat de schrijver specifieke feiten als tijden, plaatsen of namen noemt.
March 3, 2023
C'est bien écrit, il n'y a rien à dire là-dessus, mais je n'ai vraiment aimé aucune des nouvelles, j'ai trouvé ça généralement soit très fade, soit d'un voyeurisme concupiscent. Quant au format nouvelle, il ne fonctionne pas avec moi, c'est dommage. Je voulais m'initier à Claudel, mais ce n'était certainement pas le bon choix de départ.
February 4, 2023
Some of the stories are wild and some are more mundane, some come full circle and some don't.
A constant though, was the incredible use of language that claudel and evans used. It completely captivated me, whenever i had to put the book down i didnt want to.
Dark tales which at times leaves you speechless and others leaving you wanting more.
Highly recommend!
A constant though, was the incredible use of language that claudel and evans used. It completely captivated me, whenever i had to put the book down i didnt want to.
Dark tales which at times leaves you speechless and others leaving you wanting more.
Highly recommend!
February 10, 2023
Opdracht voor de leesclub lees iets van Philippe Claudel. Ok nooit van gehoord ik blijk wel 'Grijze Zielen' in mijn bezit te hebben.
Maar toen de bibliothecaris 'Een Duitse Fantasie' boven haalde en daarbij zei het gaat over een Duitse soldaat en een veel betekende blik naar mij wierp voelde ik mij verplicht deze te lezen. En ook ja ik ben inderdaad een lezer van WOII en waargebeurd.
Het begint alsof het over een Duitse soldaat gaat en hij komt al in het eerste hoofdstuk te sterven. En dan wordt het boek meteen heel verwarrend. Springt van het ene verhaal naar het andere met soms verwijzingen.
In zijn nawoord wordt het duidelijk het is een samen raapsel van verschillende verhalen. Bij elkaar gegooid en als een boek beschouwd.
Verwonderde mij ook dat het vrij recent is uitgegeven de auteur tekent met 2020.
En tevens mijn record wat betreft een leesopdracht afronden nml in 1 avond.
Maar toen de bibliothecaris 'Een Duitse Fantasie' boven haalde en daarbij zei het gaat over een Duitse soldaat en een veel betekende blik naar mij wierp voelde ik mij verplicht deze te lezen. En ook ja ik ben inderdaad een lezer van WOII en waargebeurd.
Het begint alsof het over een Duitse soldaat gaat en hij komt al in het eerste hoofdstuk te sterven. En dan wordt het boek meteen heel verwarrend. Springt van het ene verhaal naar het andere met soms verwijzingen.
In zijn nawoord wordt het duidelijk het is een samen raapsel van verschillende verhalen. Bij elkaar gegooid en als een boek beschouwd.
Verwonderde mij ook dat het vrij recent is uitgegeven de auteur tekent met 2020.
En tevens mijn record wat betreft een leesopdracht afronden nml in 1 avond.
February 4, 2023
Priče ispričane u poslijeratnoj Njemačkoj. Priče o tragovima koje je stravičan rat ostavio na dušama ljudi, ne samo onih ratom direktno oštećenih, već i onih koji su vjerovali u svoju državu i možda nisu bili do kraja svjesni u kakvom krojenju pakla sudjeluju… Ovakve knjige bez prestanka treba čitati, dok zadnjem čovjeku na Zemlji ne sjedne na savjest kakvo je rat zlo po svakog čovjeka. Ako smo imali sreće, pa nas rat ili njegove posljedice nisu direktno oštetili, time je još bitnije čitati o iskustvima oštećenih i učiti iz pročitanoga.
Preporučam pročitati.
Preporučam pročitati.
November 14, 2022
Ik neem me al een aantal jaar voor om 'Grijze zielen' te lezen van deze auteur, maar dit boekje met kortverhalen heeft zich slinks nog voorgedrongen.
Ik was alvast blij te constateren dat, anders dan veel Franse auteurs, deze schrijver zich niet in eindeloos gepalaver verliest. Ondanks dat de verhalen, die onderling verbonden zijn, baden in een vaak wat donkere mysterieuze sfeer en er ook veel poëzie in de manier van verwoorden zit, formuleert Claudel heel exact. Het zijn donkere, soms wrange sprookjes, die tegelijk heel erg reëel aandoen. Zijn bespiegelingen en een korte uitweiding over de aanwezige thema's, reserveerde de auteur voor het nawoord. Op zich een goed idee. Hierdoor blijft de magie van de verhalen intact. Blij dit gelezen te hebben. Smaakt naar meer.
Ik was alvast blij te constateren dat, anders dan veel Franse auteurs, deze schrijver zich niet in eindeloos gepalaver verliest. Ondanks dat de verhalen, die onderling verbonden zijn, baden in een vaak wat donkere mysterieuze sfeer en er ook veel poëzie in de manier van verwoorden zit, formuleert Claudel heel exact. Het zijn donkere, soms wrange sprookjes, die tegelijk heel erg reëel aandoen. Zijn bespiegelingen en een korte uitweiding over de aanwezige thema's, reserveerde de auteur voor het nawoord. Op zich een goed idee. Hierdoor blijft de magie van de verhalen intact. Blij dit gelezen te hebben. Smaakt naar meer.
December 15, 2021
Ik heb dit boekje -143 pagina’s met een groter letterype - in nog geen 8 uur uitgelezen - deze schrijver dwingt de lezer haast door te lezen en door te lezen want waar gaat dit naartoe? - maar dit is eigenlijk doodzonde want de teksten zijn soms weergaloos, poëtisch, haast muzikaal en getuigen van een grenzeloze fantasie. Zelfs een soort verantwoording van 5 pagina’s “Aan de Lezer” aan het eind van dit boekje is het lezen en herlezen meer dan waard, vooral vanwege de daar verwoorde filosofieën over de onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die mensen daarin denken te spelen, over de willekeur van de tijd en de omstandigheid waarin het individu zich bevindt en die hem maakt, bepaalt als een individuele zandkorrel, meer dan een berg zand, staande voor groepen, landen, volkeren. Het thema van schuld en het thema van geheugen.
Vijf verhalen “Ein Mann”, “Sex und Linden”, “Irma Grese”, “Gnadentod” (meer een verslag) en “Die Kleine” hebben feitelijk niets met elkaar te maken, zijn ook onafhankelijk van elkaar geschreven en na lichte bewerkingen later gebundeld. Lichte bewerkingen om toch een zekere eenheid tussen de verhalen te krijgen, overal zijn ze nu op een raadselachtige manier aan elkaar gelinkt om de fantasie van de lezer te prikkelen. Ik heb nog geen werk van Claudel gelezen (“Grijze Zielen”, “Het Kleine Meisje van meneer Linh”), of gezien (Claudel’s film “Il y a longtemps que je t’aime”) zonder een twist in de afloop. Intrigerend!
Vijf verhalen “Ein Mann”, “Sex und Linden”, “Irma Grese”, “Gnadentod” (meer een verslag) en “Die Kleine” hebben feitelijk niets met elkaar te maken, zijn ook onafhankelijk van elkaar geschreven en na lichte bewerkingen later gebundeld. Lichte bewerkingen om toch een zekere eenheid tussen de verhalen te krijgen, overal zijn ze nu op een raadselachtige manier aan elkaar gelinkt om de fantasie van de lezer te prikkelen. Ik heb nog geen werk van Claudel gelezen (“Grijze Zielen”, “Het Kleine Meisje van meneer Linh”), of gezien (Claudel’s film “Il y a longtemps que je t’aime”) zonder een twist in de afloop. Intrigerend!
December 19, 2020
(4/5, I really liked it)
Recueil comportant cinq nouvelles ayant trois points communs : 1) La toujours captivante et savoureuse écriture de Philippe Claudel 2) l’Allemagne comme lieu où se déroulent les intrigues 3) ce Viktor qui apparait sous différentes incarnations, à différents moments de sa vie (de leurs vies?). Nous sommes après la Première Guerre, avant et pendant la Seconde, puis après; toujours l’ombre du bourreau s’immisce dans la chronique. Tantôt, il n’y est que mentionné. Tantôt, il en est le cœur.
Chaque nouvelle respire d’elle-même. Les chutes ne sont pas toujours spectaculaires, mais elles demeurent satisfaisantes. Comme dans tous recueils, certaines propositions se distinguent par l’intérêt notable qu’elles suscitent, mais fort heureusement, aucune ne tombe à plat.
FANTAISIES ALLEMANDES (La Bleue) m’a suffisamment enchanté pour avoir hâte de lire la prochaine offre du genre: La Rouge?, La verte?
Cette plume de Philippe Claudel :
« À cet endroit, la terre dessinait un large creux recouvert d’aiguilles sèches, qui formaient un matelas souple sur lequel il s’était étendu de tout son long. Les aiguilles étaient tièdes. Elles dégageaient une odeur de réside et d’écorce. D’automne aussi. Un parfum doucement éteint. »
Recueil comportant cinq nouvelles ayant trois points communs : 1) La toujours captivante et savoureuse écriture de Philippe Claudel 2) l’Allemagne comme lieu où se déroulent les intrigues 3) ce Viktor qui apparait sous différentes incarnations, à différents moments de sa vie (de leurs vies?). Nous sommes après la Première Guerre, avant et pendant la Seconde, puis après; toujours l’ombre du bourreau s’immisce dans la chronique. Tantôt, il n’y est que mentionné. Tantôt, il en est le cœur.
Chaque nouvelle respire d’elle-même. Les chutes ne sont pas toujours spectaculaires, mais elles demeurent satisfaisantes. Comme dans tous recueils, certaines propositions se distinguent par l’intérêt notable qu’elles suscitent, mais fort heureusement, aucune ne tombe à plat.
FANTAISIES ALLEMANDES (La Bleue) m’a suffisamment enchanté pour avoir hâte de lire la prochaine offre du genre: La Rouge?, La verte?
Cette plume de Philippe Claudel :
« À cet endroit, la terre dessinait un large creux recouvert d’aiguilles sèches, qui formaient un matelas souple sur lequel il s’était étendu de tout son long. Les aiguilles étaient tièdes. Elles dégageaient une odeur de réside et d’écorce. D’automne aussi. Un parfum doucement éteint. »
February 6, 2023
Is it really so long since I read Brodeck’s Report? I haven’t read Philippe Claudel nearly enough. His latest book in English translation is a cycle of five stories set in 20th century German, exploring themes of history, memory and complicity.
The opening ‘Ein Mann’ sets the tone. It sees a German soldier abandoning his post. We don’t know his name, and the landscape through which he travels is also largely anonymous. He’s been an unthinking cog in the machinery of the Nazi regime: “Was he guilty? Guilty of having obeyed? Or guilty of not having disobeyed? All he had done was follow. Did that make him less responsible than the others?” [translation from French by Julian Evans]
Now that he sees what he has participated in, he wants to get away – he’s not really thinking about where, as long as it’s somewhere else. The ending of the story suggests, however, that he can’t outrun the past.
Recurring throughout the book is the name of Viktor, who may or may not be the same character each time, but always seems to have been an active participant in atrocity. In ‘Ein Mann,’ he’s in charge of the soldier’s concentration camp. In ‘Irma Grese’, though, he’s an old man in a care home in the 1990s, albeit with a past in the regime.
Irma herself is a girl who’s been given a job in the care home, part of which is specifically to look after Viktor, who happens to be the mayor’s father. Irma resents the job, and resents the pitiful Viktor. She takes out her frustrations on him by eating his food and mistreating him other ways. In an inversion of ‘Ein Mann’, the Viktor of ‘Irma Grese’ is victim rather than oppressor now. But, as Irma will find, there are no real winners in these stories, not in the face of the cruelty that flows through the book.
Elsewhere, Claudel explores the fallibility of memory. In ‘Sex und Linden’, an 90-year-old man looks back on his adolescence, and a time when he was seduced by a beautiful woman who kept whispering another man’s name (‘Viktor’, as it happens). It all sounds a bit too good to be true, and along with the man’s happy memory is a sense that the golden past can’t be recaptured, if it was there in the first place.
‘Die Kleine’ is the story of a young Jewish girl who has been rescued from a concentration camp, and taken to start a new life in a new household. She pictures the elements of her old life wrapped up in a handkerchief, but this memory is precarious. First, she recalls the old elements in a different way each time. Later, they start to lose their vibrancy:
The story which I found to lay down the greatest challenge to the reader was ‘Gnadentod’ – not in the sense of ‘difficulty’ but in its degree of confrontation. In this story, Claudel imagines a version of history in which the German artist Franz Marc did not die in 1916 at Verdun, but was instead placed in an asylum and subjected to a ‘mercy killing’ (to translate the story’s title) by the Nazis in 1940 due to his mental health.
Then again, maybe that’s just the official line. In one startling sequence, Claudel has Marc’s real-life biographer defending his scholarship in the face of the story’s prevailing fiction. This is a stark experience because we’re seeing fake history being created before our eyes and paraded as the truth.
In various ways throughout German Fantasia, Claudel illustrates how history and memory can be distorted (deliberately or otherwise). He also suggests that his characters are caught in the shadow of German history, no matter where or when they are.
The opening ‘Ein Mann’ sets the tone. It sees a German soldier abandoning his post. We don’t know his name, and the landscape through which he travels is also largely anonymous. He’s been an unthinking cog in the machinery of the Nazi regime: “Was he guilty? Guilty of having obeyed? Or guilty of not having disobeyed? All he had done was follow. Did that make him less responsible than the others?” [translation from French by Julian Evans]
Now that he sees what he has participated in, he wants to get away – he’s not really thinking about where, as long as it’s somewhere else. The ending of the story suggests, however, that he can’t outrun the past.
Recurring throughout the book is the name of Viktor, who may or may not be the same character each time, but always seems to have been an active participant in atrocity. In ‘Ein Mann,’ he’s in charge of the soldier’s concentration camp. In ‘Irma Grese’, though, he’s an old man in a care home in the 1990s, albeit with a past in the regime.
Irma herself is a girl who’s been given a job in the care home, part of which is specifically to look after Viktor, who happens to be the mayor’s father. Irma resents the job, and resents the pitiful Viktor. She takes out her frustrations on him by eating his food and mistreating him other ways. In an inversion of ‘Ein Mann’, the Viktor of ‘Irma Grese’ is victim rather than oppressor now. But, as Irma will find, there are no real winners in these stories, not in the face of the cruelty that flows through the book.
Elsewhere, Claudel explores the fallibility of memory. In ‘Sex und Linden’, an 90-year-old man looks back on his adolescence, and a time when he was seduced by a beautiful woman who kept whispering another man’s name (‘Viktor’, as it happens). It all sounds a bit too good to be true, and along with the man’s happy memory is a sense that the golden past can’t be recaptured, if it was there in the first place.
‘Die Kleine’ is the story of a young Jewish girl who has been rescued from a concentration camp, and taken to start a new life in a new household. She pictures the elements of her old life wrapped up in a handkerchief, but this memory is precarious. First, she recalls the old elements in a different way each time. Later, they start to lose their vibrancy:
The handkerchief, folded and tidied away in her brain, held many things but they were things that no longer moved, the way that clothes that have lost the bodies that used to inhabit them still keep a trace of their shape and their smells, but not much. Everything the little girl kept in the handkerchief reminded her of what had happened before, and over there. But over there was gone. There was only here.
The story which I found to lay down the greatest challenge to the reader was ‘Gnadentod’ – not in the sense of ‘difficulty’ but in its degree of confrontation. In this story, Claudel imagines a version of history in which the German artist Franz Marc did not die in 1916 at Verdun, but was instead placed in an asylum and subjected to a ‘mercy killing’ (to translate the story’s title) by the Nazis in 1940 due to his mental health.
Then again, maybe that’s just the official line. In one startling sequence, Claudel has Marc’s real-life biographer defending his scholarship in the face of the story’s prevailing fiction. This is a stark experience because we’re seeing fake history being created before our eyes and paraded as the truth.
In various ways throughout German Fantasia, Claudel illustrates how history and memory can be distorted (deliberately or otherwise). He also suggests that his characters are caught in the shadow of German history, no matter where or when they are.
March 21, 2022
'Ze zei al die dingen in zichzelf, heel snel, een paar keer achter elkaar om niks te vergeten, om die onderdelen van de schat niet in de kloof te laten vallen die zich onder haar in de aarde had geopend, tussen haar benen, onder haar voeten, ja, daar waar de verdwijning had plaatsgevonden. Want bijna alles was verdwenen: mensen, namen, landschappen, woorden en geuren, en als ze aan die dingen dacht, als ze in haar hoofd alles verzamelde wat ze wist, wat ze kende van de wereld, van anderen en van zichzelf, met een inspanning die haar duizelig en soms zelfs koortsig maakte, besefte ze dat haar piepjonge geheugen een huis zonder deuren of ramen was, waar de wind van alle kanten naar binnen woei en alles meevoerde wat niet stevig aan de muren was veranderd. Er zaten gaten in haar hoofd. En in haar leven.'
January 27, 2024
Een Duitse fantasie van Philippe Claudel is het eerste boek dat ik ooit heb gelezen van de schrijver. Het zijn vijf kortverhalen die apart te lezen zijn en toch met elkaar en aan de tweede wereldoorlog geconnecteerd zijn. Ook al zijn de teksten op verschillende momenten en onder verschillende omstandigheden geschreven ze draaien allemaal rondom thema’s die voor Claudel belangrijk zijn. De onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die mensen erin spelen of denken te spelen. Duitsland in de twintigste eeuw is het kader van dit boek. Claudel heeft zoals hij zelf vertelt in het schitterende nawoord waar die prachtige verhalen hun plaats krijgen een haat-liefde verhouding met buurland Duitsland. / “Voor mij is Duitsland een spiegel waarin ik me niet zie zoals ik ben, maar zoals ik zou kunnen zijn.“ /
December 27, 2020
Un grand bonheur de lecture. Je n'aime pas trop les petits récits, mais ceux-là m'ont émerveillée.
Tous ces instantanés qui déchirent des petits morceaux de la toile de cette guerre semble-t-il inépuisable.
Le gardien de camp, la jeune fille qui va tenter de le nourrir en maison de retraite, l'artiste accusé de produire de l'art dégénéré , la veuve du soldat, la petite juive qui à la fin du livre se retrouve en contact avec le premier personnage... Ils défilent un à un et j'en aurais pris encore plus.
Claudel est habile . Un ouvreur de portes sur des univers d'une grande densité.
Et la jaquette est superbe. Bel objet dans tous les sens.
Tous ces instantanés qui déchirent des petits morceaux de la toile de cette guerre semble-t-il inépuisable.
Le gardien de camp, la jeune fille qui va tenter de le nourrir en maison de retraite, l'artiste accusé de produire de l'art dégénéré , la veuve du soldat, la petite juive qui à la fin du livre se retrouve en contact avec le premier personnage... Ils défilent un à un et j'en aurais pris encore plus.
Claudel est habile . Un ouvreur de portes sur des univers d'une grande densité.
Et la jaquette est superbe. Bel objet dans tous les sens.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 2, 2025
Luego de las guerras suelen establecerse ciertas verdades convencionales sobre ellas. Tal es el caso de Alemania en que se tiene un canon que nos dice cómo fueron las cosas, sin embargo, también hay esas vidas minúsculas cuya experiencia individual suele estar menos visible.
En esta serie de cuentos, se exploran hechos y personajes que tienen relación con las pequeñas cosas que forman parte de la microhistoria. Son cinco relatos que nos muestran pequeñas historias de soldados y civiles y su relación con la derrota o la forma en que se han desarrollado sus vidas.
En esta serie de cuentos, se exploran hechos y personajes que tienen relación con las pequeñas cosas que forman parte de la microhistoria. Son cinco relatos que nos muestran pequeñas historias de soldados y civiles y su relación con la derrota o la forma en que se han desarrollado sus vidas.
November 26, 2022
Dit boek is een collectie van 5 losjes gerelateerde kortverhalen die allemaal te maken hebben met Duitsland tijdens de 20ste eeuw, sommige delen zijn wat beter, anderen wat minder. Het leest vrij vlot en stelt vragen bij schuld, moreel, wat echt is en wat verzonnen is en bij het menselijk geheugen. Voor mij hadden de afzonderlijke verhalen wat meer uitgewerkt mogen zijn, want ze blijven over het algemeen vrij oppervlakkig wat de personages betreft, zelfs voor een kortverhaal.
July 30, 2021
5 verhalen die op verschillende manieren aan elkaar gelinkt zijn en waar de invloed van de oorlog op de personages een duistere invloed heeft. Donker maar bijzonder goed geschreven, een echte Claudel dus. En met een verhelderend nawoord. "Hoe zit het dan met de waarheid? En daarop voortbordurend, met de waarheid in het algemeen? Dit leek me metaforisch voor het leven dat we denken te kennen maar dat we slechts beheersen, en dat afhankelijk van het gezichtspunt verschillende facetten heeft."
February 18, 2024
Een zeer interessant boek dat speelt met thema’s zoals het noodlot, individuele herinnering en de onsamenhangendheid van de geschiedenis. De gaten die Claudel tussen de verhalen laat vallen geven de lezer veel stof tot nadenken. Zeker een aanrader. (4,5)
September 11, 2021
Ik ben een beetje uit mijn leesritme. En dan helpt het vaak om korte verhalen te lezen. Als ze dan ook nog van Philippe Claudel zijn, helpt het weer bij het hervinden van een leesritme.
October 24, 2022
Des nouvelles qui se font écho. Bien écrit. Agréable.
April 17, 2024
Las descripciones de Claudel hacen que uno entre en la piel de los personajes aunque no simpatice con ellos. Sus historias dignifican sin dar juicios de valor. Muy recomendado.
Read
August 16, 2024Je n'ai pas accroché mais je pense que c'est le format nouvelles qui veut ça. Je m'attendais à ce qu'elles soient plus liées.
Displaying 1 - 30 of 97 reviews