Waarom rechtse mensen vrouwonvriendelijk zijn en linkse mensen heiliger dan de paus.
De tegenstellingen tussen linkse en rechtse partijen waren nooit zo groot als vandaag. Betekent dit dan dat gewone burgers met een linkse of rechtse voorkeur ook zo verschillend zijn? Waarom bekeert iemand zich überhaupt tot een ideologie? En waarom moeten we de mens achter de ideologie bestuderen en niet de ideologie zelf? In Links vs rechts formuleert Alain Van Hiel een antwoord op deze vragen. Hij legt uit hoe de wetenschap historisch gezien vooral de rechtse mens bestudeerde en gaat in op de bevindingen uit al die onderzoeken. Zijn rechtse mensen intolerant? Bang? Agressief? Vastgeroest in hun ideeën? Maar ook de linkse mens ontspringt de dans niet. Zijn linkse mensen dan niet autoritair? Bevooroordeeld? Overdreven angstig voor doembeelden en het einde van de wereld? Discrimineren ze bepaalde groepen? Of zijn ze dan toch heiliger dan de paus? Dit boek is geen links of rechts pamflet, maar een psychologische analyse van de mens achter de ideologie.
Het begin was vrij goed, maar ik merk dat hij zeer veel in herhaling graakt. Het boek lijkt meer een analyse van het boek "de autoritaire personaliteit", wat na 100 pagina's wat afgezaagd klinkt.
Dus tegen het einde aan verloor ik een groot deel van mijn interesse die me in het begin overweldigde.
“Het heeft mij sterk verbaasd, maar er is inderdaad een stevig verband tussen rechtse houdingen en vrouwonvriendelijkheid." Sterk verbaasd? Lmao. Lijkt me eerder vanzelfsprekend.
Het boek bevat zeker interessante informatie en ik heb er ook wel dingen van geleerd, maar niets wat je niet uit een beter boek of artikel zou kunnen halen. Ik zou het dan ook niet aanraden.
Politiek-psychologisch onderzoek, lezend aan de bron, in De Krook (Gent). Een relevant werk om nu te lezen, op amper 3 weken van de verkiezingen, met stijgende koorts in de meeste steden en gemeenten.
Een fascinerend overzicht van het onderzoek naar ideologische houdingen in de politieke psychologie. De auteur, van wie ik ooit nog het vak sociale psychologie onderwezen kreeg, weet complexe en genuanceerde wetenschappelijke inzichten op een toegankelijke manier te presenteren voor een breed publiek. Anekdotes zorgen voor een persoonlijke touch die bijdraagt tot de leesbaarheid.
De link wordt soms gelegd met gebeurtenissen uit verleden en de actualiteit maar vergis je niet, dit boek is geen analyse van het kiezerskorps van verschillende partijen. Wie dat verwacht zal misschien ontgoocheld zijn na het lezen, maar dit boek maakt duidelijk dat partijvoorkeuren erg veranderlijk zijn en dat men daarom beter focust op de meer stabiele ideologische houdingen zoals autoritarisme en sociale dominantie.
Dit boek heeft mijn interesse in politiek psychologisch onderzoek verder aangewakkerd en ik heb het inmiddels meerdere keren gelezen. Voor wie enige interesse heeft in dit onderwerp is dit dus een must read.