What do you think?
Rate this book
A Dictionary of Symbols
symbolism was an essential part of the ancient art of the orient and of the medieval tradition in the west. the basis aim of this work is to create a centern of general reference for symbological studies by clarifying the unvaring essential meaning of every symbol.
419 pages, Hardcover
First published January 1, 1958
248 people are currently reading
3520 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 44 reviews
December 10, 2020
Originally published in 1958 (and it does indeed appear that subsequent, that later editions of Juan Eduardo Cirlot’s A Dictionary of Symbols have basically kept pretty precisely to the wording, that they have generally retained the text of the first edition), A Dictionary of Symbols is of course not really a book that one would generally ever read, that one would tend to peruse from cover to cover, but rather make use of as an A to Z reference manual of and for global symbols, signs, allegories etc. (from atonement to zone), to consult as the need arises (checking on a particular symbol or sign, what it means, what its history and usages in folklore, myth, literature and diverse world cultural practices are or rather can be). Delightfully extensive but also (and happily so) without ever being overly intensive (with interestingly enlightening and readable introductions to symbolism and what symbols and the like represent, as well as what they generally do not tend to mirror and describe), I have found both the A to Z encyclopedic set-up and the general contents of what I have skimmed over in A Dictionary of Symbols an in my opinion almost perfect basic general introduction to symbols and symbolism (on a global scale). And indeed, I will most definitely also be making ample future use of A Dictionary of Symbols for especially necessary research with regard to the meanings and backgrounds of symbols and their folkloric, mythological and cultural significances.
Highly recommended as both a fun and interesting and also of course a sufficiently academically demanding and enlightening reference source is A Dictionary of Symbols, and with the detailed bibliographic sections certainly being an appealing and appreciated added bonus (but with the necessary caveat that since A Dictionary of Symbols has a publication date of 1958, there will bien sûr be no post 1958 inclusions located and found in the featured bibliographies).
Highly recommended as both a fun and interesting and also of course a sufficiently academically demanding and enlightening reference source is A Dictionary of Symbols, and with the detailed bibliographic sections certainly being an appealing and appreciated added bonus (but with the necessary caveat that since A Dictionary of Symbols has a publication date of 1958, there will bien sûr be no post 1958 inclusions located and found in the featured bibliographies).
May 9, 2025
This classic is a good resource work that is filled with cultural and mythological references. It's great for finding topical links and the history of symbols. It is a good content tool for people who like to write. A good desk reference!
September 13, 2018
El Diccionario de Símbolos de Juan Eduardo Cirlot , quien, sin lugar a dudas, es una eximia autoridad en tratados de simbologías y el mayor teórico que existe en cuanto al tema, junto a otros
estudiosos y simbólogos de la talla de Carl Gustav Jung, Mircea Eliade, Gaston Bachelard, René Guénon y Gilbert Durand. Cirlot, en la introducción de su diccionario, nos da referencias muy precisas sobre el tratado de los símbolos, pues detalla con exactitud la naturaleza del símbolo, delimita su carácter y su función, lo confronta con la historicidad, nos narra su origen y su continuidad, nos habla de la simbología según el occidente, nos explica la naturaleza simbólica de los sueños, nos habla acerca del simbolismo alquímico y demás consideraciones y análisis en torno a éste; que no deja de ser un referente necesario y esencial a considerar para internarse en el estudio simbólico, no solo de las artes, sino también del universo… pues como ya lo ha dicho el antiguo historiador romano Salustio “el mundo es un objeto simbólico” sentencia que resalta como epígrafe de este magnífico diccionario, y es que bajo esta perspectiva, Cirlot nos abre los ojos hacia una “refracción contigua de nuestra realidad” que se expresa desde nuestra interioridad consciente e intuitivamente a través del bagaje universal del símbolo.
estudiosos y simbólogos de la talla de Carl Gustav Jung, Mircea Eliade, Gaston Bachelard, René Guénon y Gilbert Durand. Cirlot, en la introducción de su diccionario, nos da referencias muy precisas sobre el tratado de los símbolos, pues detalla con exactitud la naturaleza del símbolo, delimita su carácter y su función, lo confronta con la historicidad, nos narra su origen y su continuidad, nos habla de la simbología según el occidente, nos explica la naturaleza simbólica de los sueños, nos habla acerca del simbolismo alquímico y demás consideraciones y análisis en torno a éste; que no deja de ser un referente necesario y esencial a considerar para internarse en el estudio simbólico, no solo de las artes, sino también del universo… pues como ya lo ha dicho el antiguo historiador romano Salustio “el mundo es un objeto simbólico” sentencia que resalta como epígrafe de este magnífico diccionario, y es que bajo esta perspectiva, Cirlot nos abre los ojos hacia una “refracción contigua de nuestra realidad” que se expresa desde nuestra interioridad consciente e intuitivamente a través del bagaje universal del símbolo.
February 10, 2014
Okay, I didn't read it word for word, but I did go through the whole book. Yes, you can get a lot of this type of information online but it's handy to have it in book format both to flick through for inspiration and to do a quick check on particular words. I've used it as inspiration both for creative writing and for naming a company. It's not a bad idea to make sure your chosen name doesn't mean death or the root of all evil ;-)
October 15, 2020
My wish to understand the historical and literary concepts of a symbol lead me to this book. As with any dictionary, it is not meant to be devoured whole; a rather targetted approach would be closer to how you would read it - waking up from a bad/symbolic dream, looking for inspiration naming your brand/username (some creative endeavour), or searching for meaning behind the ending of some film. It is in no way the personal interpretations of the author, it’s a very academic book, where the target audience, I presume, already has some sort of idea about the psychology of symbols, particularly within a historical context - therefore not particularly suitable for a humble beginner like myself. There is a lengthy introduction to sort of try and rectify what a symbol is and what it isn’t, and a nod to Carl Jung’s idea of the “collective unconscious” which plays out as the main theme for each symbol. All in all, a recommended addition to your existential shelves.
February 1, 2019
Obra de consulta para conocer de primera mano el mundo de la simbología a través del yo poético de Cirlot. De obligada lectura el ensayo inicial.
May 3, 2025
Una bibbia eccezionale per tutti coloro che scrivono. Offre fonti, significati e spunti per ogni parola esistente, aiutando a trovare quella giusta per la frase giusta. Consigliatissimo per chi ama scrivere poesia e non vuole scrivere i soliti inni inflazionati alla Notte. Un must.
January 26, 2023
Fine book. Nice collection of symbols and well explained without wasting much time. Somewhat boring design, but I guess that is to be expected from a dictionary, although I would have enjoyed a couple more pictures.
February 9, 2022
Basic reference guide on symbolism. Lacks depth and comprehensiveness. Good starting point for people new to symbolism but if you're already an adept, you'll find nothing new in here.
November 29, 2022
Interesting reference book based on Jung's work. Most interesting are the symbols associated with Christianity.
December 5, 2020
Awesome reference book.
November 4, 2007
An unapologetically Jungian-inspired dictionary of symbols. In limited space, covers a number of cultural manifestations of each symbol, with a latent argument for some sort of generalizable meaning. Well-written with interesting art pieces. Particularly helpful for those interested in mythology or the archetypal quality of dreams.
April 27, 2019
A solid older reference to some of the most interesting topics concerning symbolism. I was first directed to this book over twenty years ago. It still is valuable reference book for when I am doing research for the back story of a character or just for a deeper understanding on things seen in film.
reference
January 11, 2009One of my all time favorite reference books -- full of underlining, highlighting, and ancient, curled, annotated Post-It notes. I went to this book yesterday and realized I should add it to my library.
March 16, 2020
Great if you need to know some of the meanings of a symbol. It's not comprehensive, but a good guide.
July 18, 2022
The Spanish Juan Cirlot was a poet, art critic, hermeneutist and mythologist who is best known for this book, a collection of euro-centric, pseudo-scientific anecdotes on symbols, and originally published in 1958.
The book fails in many fundamental respects however:
- images often lack in clarity thereby inadvertently obscuring the point made.
- images are occasionally misplaced (Scorpio) or not included (Tarot).
- historical context, symbolic evolution and timelines are often omitted.
- symbolism used in dance, music and stage plays is largely omitted.
- the actual usage of symbols is often not mentioned, but it is implied that speech, text and imagery are the predominant vectors without going into detail.
Teeming with qualitative statements, such as this one:
Presumably more than in the Middle Ages (as if both epochs were clearly delineated), but the statement itself is not substantiated, beyond some examples from Italian-Renaissance artists (as if the Renaissance had a uniquely Italian origin). It is more likely the author is trying to impress his audience.
Another sentence so deliciously contrived that it loses all meaning:
There is liberal use of the word 'primitive' without explaining its meaning within the context of this book, so that we get sentences like these:
What does primitive mean here: uncivilised, pre-historic, illiterate, pre-Babylonian, something else? The author gives the impression that we should not be too concerned about primitive humans, so that as a result their use of symbols can be safely omitted without loss of generality or scope.
Also the symbolic meaning of a snake namely representing duality, testament to its split tongue, ie truth/falsehood dichotomy, is not mentioned, and the connection of the snake with medicinal symbolism (Asclepius) is alluded to. The central role the snake plays in the christian human origin story (Adam and Eve) is not mentioned in the section Snake, but rather the section Camel.
The book makes too much of an attempt to combine unrelated ideas, conveniently omitting some and unduly combining others, that it makes it difficult for the reader to take this work seriously.
The book fails in many fundamental respects however:
- images often lack in clarity thereby inadvertently obscuring the point made.
- images are occasionally misplaced (Scorpio) or not included (Tarot).
- historical context, symbolic evolution and timelines are often omitted.
- symbolism used in dance, music and stage plays is largely omitted.
- the actual usage of symbols is often not mentioned, but it is implied that speech, text and imagery are the predominant vectors without going into detail.
Teeming with qualitative statements, such as this one:
The Renaissance also showed great interest in symbolism, although in a manner more individualistic and cultured, more profane, literary and aesthetic.
Presumably more than in the Middle Ages (as if both epochs were clearly delineated), but the statement itself is not substantiated, beyond some examples from Italian-Renaissance artists (as if the Renaissance had a uniquely Italian origin). It is more likely the author is trying to impress his audience.
Another sentence so deliciously contrived that it loses all meaning:
The interest in the deeper layers of psychic life — in dreams and their meaning, in the unconscious — is the fount which has given rise to the present-day interest in symbology, which, although still partially repressed, again dwells in the deep wells of the spirit, as it did before being circumscribed by a system with a rigid cosmic pattern.
There is liberal use of the word 'primitive' without explaining its meaning within the context of this book, so that we get sentences like these:
The constellations, animals and plants, stones and the countryside were the tutors of primitive man.
What does primitive mean here: uncivilised, pre-historic, illiterate, pre-Babylonian, something else? The author gives the impression that we should not be too concerned about primitive humans, so that as a result their use of symbols can be safely omitted without loss of generality or scope.
Also the symbolic meaning of a snake namely representing duality, testament to its split tongue, ie truth/falsehood dichotomy, is not mentioned, and the connection of the snake with medicinal symbolism (Asclepius) is alluded to. The central role the snake plays in the christian human origin story (Adam and Eve) is not mentioned in the section Snake, but rather the section Camel.
The book makes too much of an attempt to combine unrelated ideas, conveniently omitting some and unduly combining others, that it makes it difficult for the reader to take this work seriously.
May 13, 2025
"La naturaleza entera no es más que un símbolo (...) no recibe su verdadera significación más que cuando se la mira como soporte para llevarnos al conocimiento de verdades sobrenaturales y metafísicas" (p. 37)
Un texto fundamental para la contemplación, comprensión e interpretación simbólica. La edición está muy bien cuidada, y las ilustraciones que lo acompañan no son un mero adorno, sino un correlato del diccionario escrito.
Cirlot, no sólo fue un estudioso de los símbolos y crítico de arte catalán, sino ante todo, un poeta. Esa característica me parece muy sugerente además, por su vinculación con el surrealismo de un lado, y su interés por distintas corrientes y tradiciones espirituales de otro. Esa trayectoria le da una perspectiva y una sensibilidad especial a su texto, que no tendría uno escrito por un académico sin más.
Cómo expresa una de las cartas que escribió a Bretón, su diccionario de símbolos, busca confrontar los conocimientos que los ocultistas, psicólogos, antropólogos, orientalistas, historiadores de las religiones y autores de tratados tienen del simbolismo.
La introducción es muy completa y reveladora. Y el diccionario en particular, lo empleo para hacer trabajo de interpretación onírica, por lo que se ha convertido, no sólo en una herramienta útil, sino incluso casi, en un oráculo.
Un texto fundamental para la contemplación, comprensión e interpretación simbólica. La edición está muy bien cuidada, y las ilustraciones que lo acompañan no son un mero adorno, sino un correlato del diccionario escrito.
Cirlot, no sólo fue un estudioso de los símbolos y crítico de arte catalán, sino ante todo, un poeta. Esa característica me parece muy sugerente además, por su vinculación con el surrealismo de un lado, y su interés por distintas corrientes y tradiciones espirituales de otro. Esa trayectoria le da una perspectiva y una sensibilidad especial a su texto, que no tendría uno escrito por un académico sin más.
Cómo expresa una de las cartas que escribió a Bretón, su diccionario de símbolos, busca confrontar los conocimientos que los ocultistas, psicólogos, antropólogos, orientalistas, historiadores de las religiones y autores de tratados tienen del simbolismo.
La introducción es muy completa y reveladora. Y el diccionario en particular, lo empleo para hacer trabajo de interpretación onírica, por lo que se ha convertido, no sólo en una herramienta útil, sino incluso casi, en un oráculo.
Read
September 8, 2012A rose is not only a rose is not only a rose
Ponad dekadę temu bez opamiętania lataliśmy całą watahą dzieciaków po okolicznych blokach, spisując pracowicie kopiując do kajecików zagadkowe zdania oraz niezwykłe wizerunki: Punx not dead, umieszczony zaraz obok Skins not dead, Trust no one (pod rysunkiem dość przerażającego kosmity), anarchie, celtyki i inne frapujące bazgroły, produkowane przez naszych nieco bardziej posuniętych w latach kolegów. Zebrany materiał naukowy zanosiliśmy następnie do starszych braci, ci zaś z nieukrywaną radością zbywali nas półsłówkami, strzegąc zazdrośnie swojej sekretnej wiedzy. Wszędzie podejrzewaliśmy istnienie magii albo sygnałów, to był dobry czas. A nasze zachowanie – symptomatyczne; ludzie niechętnie pozbywają się skąpych resztek tajemniczości! Opornie szło Champollionowi Młodszemu przekonanie Francuzów, by uwierzyli w hieroglify, będące banalnym zapisem alfabetycznym. Teoria, jakoby były to symbole, których prawdziwe znaczenie rozpłynęło się bezpowrotnie w czasie, była przecież tak kusząca! Bez przerwy szukając ukrytych znaczeń i obrazów dostrzegamy twarz diabła w chmurach dymu unoszącego się nad WTC, a w zwęglonym toście – Jezusa. Poza dekoracjami niewiele się zmienia. Artyści piszczą z radości, Juan Eduardo Cirlot zaciera ręce, chwyta za pióro i pisze książkę, Znak zaś wydaje ją w Polsce: raz, drugi, trzeci.
Słownik Symboli to coś więcej, niż słownik; te ubarwiane są zwykle nie przez styl, w jakim napisano hasła, a przez tematykę, ich wartość zaś jest ściśle związana z użytecznością. Z Cirlotowskim jest tymczasem inaczej: autor, lekce sobie ważąc precedensy, zdaje czytelnikom relacje z osobistych poszukiwań. Z rozmachem umieszcza liczne odwołania do Mircei Eliadego, Gastona Bachelarda, Junga i miriadów innych, piętrząc – zwłaszcza w Przedmowie – kolumny kursywy. Do tego pisze w sposób tak charakterystyczny, że książka dryfuje swobodnie od dwudziestowiecznego słownika do alchemicznego tomu i nie wiadomo, czy chodzi bardziej o przekazanie wiedzy, czy o oddanie nastroju niewiadomej, dziesiątek kręgów wtajemniczeń, a może o jedno i drugie.
Przy tym wszystkim jednak pisarz nie traci zdrowego rozsądku. Nie wiedzieć czemu utarło się, że nauczyciel łaciny musi koniecznie postulować jej niezbędność we wszystkich dziedzinach, a filozof – wieszczyć koniec świata magicznym sposobem nadchodzący akurat zaraz za nieznajomością Wittgensteina, zamiast stwierdzić, że znajomość obu jest użyteczna, bo zwyczajnie przydają kolorytu postrzeganiu świata. Okazuje się, że czytanie absolutnie wszystkiego, zarówno w sztuce, jak i w rzeczywistości, przez pryzmat ukrytych znaczeń Cirlot uważa za grubą przesadę. Interpretacja dzieła nie zastępuje dosłownego sensu i nie przesłania urody utworu – jedynie wzbogaca go. W codziennym życiu zaś kategorie symboliczne przestają być adekwatne, bo niezależnie od tego, w jaki sposób zinterpretuję mały, porcelanowy kubek, ostatecznie i tak napiję się z niego herbaty.
"Błędem artysty, czy literata-symbolisty było właśnie pragnienie przekształcenia całej sfery rzeczywistości w ciąg niepochwytnych korespondencji, w zespół obsesyjnych analogii; nie rozumieli oni, że sfera symboliczna przeciwstawia się sferze egzystencjalnej i że jej prawa ważne są tylko we właściwym dla niej środowisku.
[…]
Wracając do kwestii wyodrębnienia zakresu symbolu, i gwoli dokładniejszego określenia celu tej pracy odwołamy się do przykładu fasady klasztoru, w której dostrzec możemy: a) piękno całości, b) technikę wykonania całej konstrukcji i c) styl, który reprezentuje, wraz z jego implikacjami historycznymi i geograficznymi, d) mniej lub bardziej wyraźne wartości kulturowe i religijne itd., ale również x) symboliczny sens form. W tej sytuacji zrozumienie symbolicznego sensu ostrołuku poniżej rozety staje się wiedzą absolutnie różną od pozostałych, wymienionych wyżej jej rodzajów. […] Fakt, że krużganek romański dokładnie pokrywa się z pojęciem temenos (przestrzeni sakralnej) i z obrazem duszy, ze studnią i źródłem centralnym, będącym sūtrātma (srebrną nicią), które poprzez centrum wiąże zjawisko z jego początkiem – w niczym nie nadweręża ani nawet nie zmienia rzeczywistości architektonicznej i użytkowej tegoż krużganka, lecz tylko wzbogaca jego sens dzięki owemu utożsamieniu z „formą wewnętrzną”, tzn. z duchowym archetypem."
A ponieważ nie ma róży bez kolców, zajmę się teraz kolcami. Książka poprzedzona jest monstrualnym, ponad pięćdziesięciostronicowym wstępem, wprowadzającym co słabiej zorientowanych (jak również po prostu ciekawskich) w dzieje symboli wschodu, zachodu, snów, w ich psychologię, i tak dalej, i tak dalej, a przede wszystkim – w tok myślenia i poglądy Cirlota. Z racji rozmiarów oraz specyfiki nie polecam omijania go; problem w tym, że ma on jedną, za to zasadniczą wadę, sprawiającą, że dla wielu osób będzie stracony, niezależnie od stopnia jego rzetelności. Chodzi o język, odrzucający każdego miłośnika prostego stylu. Zdania wielokrotnie złożone narastają jedno po drugim, przetykane myślnikami, średnikami, wtrąceniami wtrącanymi do wtrąceń, a to wszystko okraszone, jak w cytacie, temenosami, sūtrātmami do potęgi n-tej, wymagającymi od niewprawionych lektury słownika ze słownikiem, albo i encyklopedią pod ręką. W żadnym z haseł, pewnie z racji ich długości, nie jest to tak uderzające, jak tu.
Słownik symboli od lat pozostaje jedną z najpopularniejszych pozycji w swojej kategorii, wersja portugalska doczekała się aż dziesięciu edycji. Trudno się temu dziwić – zamiast chłodnej neutralności czytelnik otrzymuje napisaną językiem literackim relację z dziejów danego symbolu, prowadzoną przez kompetentnego erudytę, zafascynowanego omawianym tematem. Wypełnione dziesiątkami rycin opus magnum Cirlota pozwala dodatkowo na przegląd wszystkiego, o czym ten opowiada, zastosowanego w praktyce, we wszystkich możliwych epokach z przewagą tych dawno minionych. Polecam.
Ponad dekadę temu bez opamiętania lataliśmy całą watahą dzieciaków po okolicznych blokach, spisując pracowicie kopiując do kajecików zagadkowe zdania oraz niezwykłe wizerunki: Punx not dead, umieszczony zaraz obok Skins not dead, Trust no one (pod rysunkiem dość przerażającego kosmity), anarchie, celtyki i inne frapujące bazgroły, produkowane przez naszych nieco bardziej posuniętych w latach kolegów. Zebrany materiał naukowy zanosiliśmy następnie do starszych braci, ci zaś z nieukrywaną radością zbywali nas półsłówkami, strzegąc zazdrośnie swojej sekretnej wiedzy. Wszędzie podejrzewaliśmy istnienie magii albo sygnałów, to był dobry czas. A nasze zachowanie – symptomatyczne; ludzie niechętnie pozbywają się skąpych resztek tajemniczości! Opornie szło Champollionowi Młodszemu przekonanie Francuzów, by uwierzyli w hieroglify, będące banalnym zapisem alfabetycznym. Teoria, jakoby były to symbole, których prawdziwe znaczenie rozpłynęło się bezpowrotnie w czasie, była przecież tak kusząca! Bez przerwy szukając ukrytych znaczeń i obrazów dostrzegamy twarz diabła w chmurach dymu unoszącego się nad WTC, a w zwęglonym toście – Jezusa. Poza dekoracjami niewiele się zmienia. Artyści piszczą z radości, Juan Eduardo Cirlot zaciera ręce, chwyta za pióro i pisze książkę, Znak zaś wydaje ją w Polsce: raz, drugi, trzeci.
Słownik Symboli to coś więcej, niż słownik; te ubarwiane są zwykle nie przez styl, w jakim napisano hasła, a przez tematykę, ich wartość zaś jest ściśle związana z użytecznością. Z Cirlotowskim jest tymczasem inaczej: autor, lekce sobie ważąc precedensy, zdaje czytelnikom relacje z osobistych poszukiwań. Z rozmachem umieszcza liczne odwołania do Mircei Eliadego, Gastona Bachelarda, Junga i miriadów innych, piętrząc – zwłaszcza w Przedmowie – kolumny kursywy. Do tego pisze w sposób tak charakterystyczny, że książka dryfuje swobodnie od dwudziestowiecznego słownika do alchemicznego tomu i nie wiadomo, czy chodzi bardziej o przekazanie wiedzy, czy o oddanie nastroju niewiadomej, dziesiątek kręgów wtajemniczeń, a może o jedno i drugie.
Przy tym wszystkim jednak pisarz nie traci zdrowego rozsądku. Nie wiedzieć czemu utarło się, że nauczyciel łaciny musi koniecznie postulować jej niezbędność we wszystkich dziedzinach, a filozof – wieszczyć koniec świata magicznym sposobem nadchodzący akurat zaraz za nieznajomością Wittgensteina, zamiast stwierdzić, że znajomość obu jest użyteczna, bo zwyczajnie przydają kolorytu postrzeganiu świata. Okazuje się, że czytanie absolutnie wszystkiego, zarówno w sztuce, jak i w rzeczywistości, przez pryzmat ukrytych znaczeń Cirlot uważa za grubą przesadę. Interpretacja dzieła nie zastępuje dosłownego sensu i nie przesłania urody utworu – jedynie wzbogaca go. W codziennym życiu zaś kategorie symboliczne przestają być adekwatne, bo niezależnie od tego, w jaki sposób zinterpretuję mały, porcelanowy kubek, ostatecznie i tak napiję się z niego herbaty.
"Błędem artysty, czy literata-symbolisty było właśnie pragnienie przekształcenia całej sfery rzeczywistości w ciąg niepochwytnych korespondencji, w zespół obsesyjnych analogii; nie rozumieli oni, że sfera symboliczna przeciwstawia się sferze egzystencjalnej i że jej prawa ważne są tylko we właściwym dla niej środowisku.
[…]
Wracając do kwestii wyodrębnienia zakresu symbolu, i gwoli dokładniejszego określenia celu tej pracy odwołamy się do przykładu fasady klasztoru, w której dostrzec możemy: a) piękno całości, b) technikę wykonania całej konstrukcji i c) styl, który reprezentuje, wraz z jego implikacjami historycznymi i geograficznymi, d) mniej lub bardziej wyraźne wartości kulturowe i religijne itd., ale również x) symboliczny sens form. W tej sytuacji zrozumienie symbolicznego sensu ostrołuku poniżej rozety staje się wiedzą absolutnie różną od pozostałych, wymienionych wyżej jej rodzajów. […] Fakt, że krużganek romański dokładnie pokrywa się z pojęciem temenos (przestrzeni sakralnej) i z obrazem duszy, ze studnią i źródłem centralnym, będącym sūtrātma (srebrną nicią), które poprzez centrum wiąże zjawisko z jego początkiem – w niczym nie nadweręża ani nawet nie zmienia rzeczywistości architektonicznej i użytkowej tegoż krużganka, lecz tylko wzbogaca jego sens dzięki owemu utożsamieniu z „formą wewnętrzną”, tzn. z duchowym archetypem."
A ponieważ nie ma róży bez kolców, zajmę się teraz kolcami. Książka poprzedzona jest monstrualnym, ponad pięćdziesięciostronicowym wstępem, wprowadzającym co słabiej zorientowanych (jak również po prostu ciekawskich) w dzieje symboli wschodu, zachodu, snów, w ich psychologię, i tak dalej, i tak dalej, a przede wszystkim – w tok myślenia i poglądy Cirlota. Z racji rozmiarów oraz specyfiki nie polecam omijania go; problem w tym, że ma on jedną, za to zasadniczą wadę, sprawiającą, że dla wielu osób będzie stracony, niezależnie od stopnia jego rzetelności. Chodzi o język, odrzucający każdego miłośnika prostego stylu. Zdania wielokrotnie złożone narastają jedno po drugim, przetykane myślnikami, średnikami, wtrąceniami wtrącanymi do wtrąceń, a to wszystko okraszone, jak w cytacie, temenosami, sūtrātmami do potęgi n-tej, wymagającymi od niewprawionych lektury słownika ze słownikiem, albo i encyklopedią pod ręką. W żadnym z haseł, pewnie z racji ich długości, nie jest to tak uderzające, jak tu.
Słownik symboli od lat pozostaje jedną z najpopularniejszych pozycji w swojej kategorii, wersja portugalska doczekała się aż dziesięciu edycji. Trudno się temu dziwić – zamiast chłodnej neutralności czytelnik otrzymuje napisaną językiem literackim relację z dziejów danego symbolu, prowadzoną przez kompetentnego erudytę, zafascynowanego omawianym tematem. Wypełnione dziesiątkami rycin opus magnum Cirlota pozwala dodatkowo na przegląd wszystkiego, o czym ten opowiada, zastosowanego w praktyce, we wszystkich możliwych epokach z przewagą tych dawno minionych. Polecam.
June 9, 2022
Lo he usado muchísimo durante la carrera para indagar en símbolos del imaginario occidental (no dudo de que seguiré acudiendo a él). No solo ha actualizado mi visión sobre el uso inconsciente que hacemos en refranes o en muchísimas expresiones culturales de ciertos objetos, animales o fenómenos, sino que también me ha ayudado a dar vida a detalles de relatos que ni yo misma sabía que tenían «chicha». El final de la Regenta, con el beso del sapo > El sapo nos lleva a lo demoníaco > La aceptación del adulterio, el pecado por necesidad trascendental...
Si bien se puede decir que he hecho literatura (a veces) de la propia literatura (y me encanta hacerlo), la asociaciones de ideas que he propuesto basándome en este libro les han parecido originales a mis tutores y nunca descartan su uso para empezar a enfocar el principio de una buena crítica.
En fin, lo recomiendo también para estudios sobre Arte (iconografía) y Semiología teatral.
Si bien se puede decir que he hecho literatura (a veces) de la propia literatura (y me encanta hacerlo), la asociaciones de ideas que he propuesto basándome en este libro les han parecido originales a mis tutores y nunca descartan su uso para empezar a enfocar el principio de una buena crítica.
En fin, lo recomiendo también para estudios sobre Arte (iconografía) y Semiología teatral.
June 10, 2023
This is one of those infrequently used reference source books that may come in handy for a writer.
If you are contemplating using symbolism within your story you might take a peruse through a book such as this. This may either derail you (it can be a dangerous rabbit hole for the inquisitive mind) or may take your story in a direction you had not considered.
The only thing that I would recommend would be to get the hardback edition as out poor paperback version is fairly beat up.
Another consideration would be to take a paperback edition to Staples (other office places or the like may offer the same service) and have it broken apart into a ring bound folder which is more convenient if you want to make photocopies or scan pages with OCR.
I use a scanner and then drop the pictures into either OneNote, MilaNote, or Scrivener depending on the project.
If you are contemplating using symbolism within your story you might take a peruse through a book such as this. This may either derail you (it can be a dangerous rabbit hole for the inquisitive mind) or may take your story in a direction you had not considered.
The only thing that I would recommend would be to get the hardback edition as out poor paperback version is fairly beat up.
Another consideration would be to take a paperback edition to Staples (other office places or the like may offer the same service) and have it broken apart into a ring bound folder which is more convenient if you want to make photocopies or scan pages with OCR.
I use a scanner and then drop the pictures into either OneNote, MilaNote, or Scrivener depending on the project.
April 11, 2024
Una maravillosa forma de acercarse a la semiótica y al significado de conceptos tan manidos en la litertura como desconocidos. Descubrí este libro en el Máster de Literatura que estoy realizando y me ha resultado de gran ayuda para empaparme de la cultura del símbolo. Lo implementaré en mis novelas, aunque ya iban bastante cargadas de simbolismo, ahora tendré la base para poder acercarme al significado real de cada concepto.
July 26, 2022
Not many symbols really.
It was a big book, and still learned a bit, but the "symbols" were very lacking. There were only a few scattered throughout the book (when compared to the number of definitions).
I was hoping this would be different.
2.3/5
It was a big book, and still learned a bit, but the "symbols" were very lacking. There were only a few scattered throughout the book (when compared to the number of definitions).
I was hoping this would be different.
2.3/5
May 16, 2018
hope to read more in depth some day
June 8, 2020
Inabarcable. Abruma la sabiduría que recoge. Imprescindible en toda biblioteca. Un libro mágico.
May 17, 2022
Focused mostly if not only on the Western world...
March 18, 2023
Libro de referencia para cualquier amante de la historia, religión, arte y tradiciones ancestrales. Es imprescindible para profundizar en cualquier cosmovisión del mundo.
January 11, 2025
Considero que faltan muchos símbolos por incluir pero teniendo en cuenta que es un tema prácticamente inabarcable está muy completo.
October 1, 2025
co ja robię ze swoim życiem
(jak na słownik bardzo fajna, całkiem śmiesznie było)
(jak na słownik bardzo fajna, całkiem śmiesznie było)
September 18, 2017
A Dictionary of Symbols (Hardcover)
by Juan Eduardo Cirlot
Dust Jacket in rough condition.
Jungian symbolism relates to the human experience of sexuality in both mind and body. Has a bibliography & index.
by Juan Eduardo Cirlot
Dust Jacket in rough condition.
Jungian symbolism relates to the human experience of sexuality in both mind and body. Has a bibliography & index.
December 30, 2016
This book discusses the particular symbols and ideas related to those symbols popular in everyday culture. It does this in a scholarly manner that is really interesting. Sometimes the entries are really short when you expect them to be pretty long. Take Prester John for instance. I know he was supposed to be some legendary King of Christendom back in the Middle Ages, but I never thought he would only have one sentence devoted to him. It covers all of the Tarot Cards, all weapons that I could think of, and all animals of any symbolic significance. So this book is pretty cool if you like symbols, and it has a bibliography that you can use to further your research. I read the whole thing through, but you might just want to find a particular entry. Either way, this book was enjoyable and quite fascinating.
Displaying 1 - 30 of 44 reviews