غزلیات حافظ

by Hafez, فرهاد فخرالدینی (آهنگساز), احمد شاملو (Voice)

Genres: Poetry, Literature

Audio CD

First published January 1, 1993

About the author

Hāfez (حافظ) (Khwāja Shams-ud-Dīn Muḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī) was a Persian poet whose collected works (The Divan) are regarded as a pinnacle of Persian literature and are to be found in the homes of most people in Iran, who learn his poems by heart and still use them as proverbs and sayings.

His life and poems have been the subject of much analysis, commentary and interpretation, influencing post-14th century Persian writing more than any other author

Themes of his ghazals are the beloved, faith, and exposing hypocrisy. His influence in the lives of Persian speakers can be found in "Hafez readings" (fāl-e hāfez, Persian: فال حافظ‎‎) and the frequent use of his poems in Persian traditional music, visual art, and Persian calligraphy. His tomb is visited often. Adaptations, imitations and translations of his poems exist in all major languages.

Though Hafez is well known for his poetry, he is less commonly recognized for his intellectual and political contributions. A defining feature of Hafez' poetry is its ironic tone and the theme of hypocrisy, widely believed to be a critique of the religious and ruling establishments of the time. Persian satire developed during the 14th century, within the courts of the Mongol Period. In this period, Hafez and other notable early satirists, such as Ubayd Zakani, produced a body of work that has since become a template for the use of satire as a political device. Many of his critiques are believed to be targeted at the rule of Amir Mobarez Al-Din Mohammad, specifically, towards the disintegration of important public and private institutions. He was a Sufi Muslim.

His work, particularly his imaginative references to monasteries, convents, Shahneh, and muhtasib, ignored the religious taboos of his period, and he found humor in some of his society's religious doctrines. Employing humor polemically has since become a common practice in Iranian public discourse and persian satire is now perhaps the de facto language of Iranian social commentary.


شمس الدین محمد، حافظ شیرازی، ملقب به حافظ و لسان الغیب
مشهورترین و محبوبترین شاعر تاریخ زبان فارسی و ادبیات ایران
حوالی سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز متولد شد. علوم و فنون را در محفل درس برترین استادان زمان فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایه‌ای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از برداشت. پژوهشگران احتمال می‌دهند همین دلیل باعث شده لقب او حافظ شود. حافظ مسلمان و شیعه مذهب بود و در وادی سلوک و طریقت، عرفان خاص خود را داشت. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. اما در شعر آنچه بیش از همه او را دست نیافتنی کرده است غزل‌های حافظ است. حافظ در سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه صاحبنظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است. او همواره و
همچنان برای ادبیات پس از خود الهام‌بخش و تاثیرگذار بوده است

شعرِ حافظ در زمان آدم اندر باغ خُلد
دفترِ نسرین و گُل را زینتِ اوراق بود

Reviews

[ZaRi]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند
دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند
حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحب دلان حکایت دل خوش ادا کنند
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند
بگذر به کوی میکده تا زمره حضور
اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیر نهان برای رضای خدا کنند
حافظ دوام وصل میسر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حال گدا کنند

[Saman]

حافظ، مدام وصل میسر نمی‌شود
شاهان کم الطفات به حال گدا کنند

[Sara Alaee · Rating 5 out of 5]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
...

[Baktash · Rating 5 out of 5]

فوقولعاده است

[Faezeh Khatibzadeh · Rating 5 out of 5]

یک‌سال و یک‌ماه طول کشید تا ۴۹۵ غزل حافظ رو بخونم

[Samaneh Khanlari · Rating 5 out of 5]

این کتاب بنظر من یکی از میراث های بزرگ بشری ست...

[Sajad rmg · Rating 5 out of 5]

من از آن روز که در بنده توام آزادم

[Mohsen · Rating 5 out of 5]

نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی

شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب

ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد

ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست

عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

غم دنیای دنی چند خوری باده بخور

حیف باشد دل دانا که مشوش باشد

دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش

گر شرابش ز کف ساقی مه وش باشد

[Aya Eid · Rating 5 out of 5]

I tried couple times to reach an Arabic translation but couldn't, I found the English one & enjoyed it.. wish in the future to find more Arabic sources about Persian poetry & hopefully to be able to read it in it's original language one day, anyway here I'm talking about Hafez & other famous Persian poets
https://www.youtube.com/watch?v=bw3Zw...

[Mahya · Rating 5 out of 5]

حافظا🌹🌹🌹🌹🌹🌹

[Babak · Rating 5 out of 5]

زاهد مکن ملامت رندان که در ازل ما را خدا ز زهد ریا بی نیاز کرد

[Emad Mosaddegh · Rating 5 out of 5]

بهترین کتاب شعر است . من به شخصه از آن به عنوان فال استفاده می کنم . بهترین غزل ایران است . همه ی غزل سرایان باید از آن سرمشق بگیرند . استاد سخن و زیباترین غزل سرای ایران است . لینک در طاقچه: https://taaghche.com/book/210

[Rêbwar Kurd · Rating 5 out of 5]

یاری اندر کس نمی‌بینیم، یاران را چه شد؟

دوستی کِی آخر آمد؟ دوست‌دار‌ان را چه شد؟

آب حیوان تیره‌گون شد، خضر فرخ‌پِی کجاست؟

خون چکید از شاخِ گل، بادِ بهار‌ان را چه شد؟

کس نمی‌گوید که «یاری داشت حقِّ دوستی»

حق‌شناسان را چه حال افتاد؟ یاران را چه شد؟

لعلی از کانِ مُروّت برنیامد سال‌هاست

تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد؟

شهرِ یاران بود و خاکِ مهر‌بانان این دیار

مهربانی کِی سر آمد؟ شهریار‌ان را چه شد؟

گویِ توفیق و کرامت، در میان افکنده‌اند

کس به میدان در نمی‌آید، سوار‌ان را چه شد؟

صدهزاران گل شکفت و بانگِ مرغی برنخاست

عندلیبان را چه پیش آمد؟ هَزاران را چه شد؟

زهره سازی خوش نمی‌سازد، مگر عود‌ش بسوخت؟

کس ندارد ذوقِ مستی، مِی‌گسار‌ان را چه شد؟

حافظ اسرارِ الهی کَس نمی‌داند، خموش

از که می‌پرسی که دورِ روزگار‌ان را چه شد؟

[Heidar Rad · Rating 5 out of 5]

سراسر عشق بالاترین کتاب عمرم

[Alireza Khan · Rating 5 out of 5]

اشعار حافظ دارای سه فضای عاشقانه، عارفانه و مدحی است
که هرکدام در جایگاه خود خاص و شنیدنی هستند.