Pieter Aspe was het pseudoniem van Pierre Aspeslag. Hij studeerde Latijn-Wetenschappen aan het Sint-Leocollege in Brugge. Na zijn humanoria volgde hij gedurende korte tijd de universitaire opleiding sociologie. Hierna werkte hij als magazijnier, verkoper, bediende, seizoenagent bij de zeevaartpolitie, fotograaf, studiemeester, handelaar in brocante, handelaar in wijn en conciërge van de Heilig-Bloedkapel in Brugge. Sinds 1996 was hij voltijds schrijver van misdaadromans.
Pieter Aspe was the pseudonym of Pierre Aspeslag. He studied Latin-Sciences at the Sint-Leo College in Bruges.
Pieter Aspe was a full time writer since 1996. Aspe wrote crime fiction novels with inspector Pieter Van In and D.A. Hannelore Martens as principal characters, who become lovers in the first book Het vierkant van de wraak. Most of the stories are situated in Bruges, Belgium. Next to this series, Aspe also wrote two YA novels, Bloedband and the sequel Luchtpost and two novellas, Grof Wild and De Japanse Tuin.
In 2001 Aspe received the Hercule Poirot Price for his novel Zoenoffer.
The first ten novels of Aspe were made into a TV series called Aspe by VTM (Flemish TV channel). This was followed up by a second and third season, but they weren’t television adaptations of the books. However the storyline of the TV series was further developed under the supervision of Pieter Aspe himself. After the first season of the series Aspe, the number of book sales increased significantly. He has currently sold over 1.5 million books in Belgium and The Netherlands.
His 24th novel Misleid was released in April 2009.
Dit boek een tijdsverspilling noemen is zacht uitgedrukt en onwaar in die zin dat de waarheid negatiever is. Het vergt een bijzonder soort talent om een boek te schrijven waarvan men zich dommer voelt worden, maar de heer Aspe slaagt er wonderwel in. Ik raad aan dit boek zelfs fysiek te mijden en desnoods een tafel liever onstabiel te laten staan, dan te stutten door dit van alle kwaliteiten verstoken geschrift.
wat stompzinnig verhaal zoals er dertien politieromannetjes zijn in een dozijn. Het kleine formaat en de slechts 121 pagina's maakt dat het een op reis makkelijk mee te nemen boek is wat zowat het enige positieve is wat ik er kan van zeggen.
De Japanse Tuin is een boek geschreven door Pieter Aspe in het jaar 2002. Pieter Aspe is een bekende Nederlandse auteur, hij schreef onder anderen ook 'volbloed'. Hij staat bekend om zijn misdaadromans en ontving één keer de Hercule Poirotprijs. Het verhaal van het boek 'De Japanse Tuin' speelt zich af in Hasselt.
De misdaadroman gaat over het oplossen van een aantal verdachte zelfmoorden. Twee hoofdinspecteurs, Lies Rutten en Rudi Nelissen onderzoeken of het wel echt zelfmoorden zijn. Ze vragen zich af of er toch niet meer aan de hand is. Tijdens de ontleding van deze verdachte gebeurtenissen, komen er gruwelijke feiten aan het licht. Het eerste lijk wordt gevonden door een meisje dat een avondje in de stad was getrokken. Daarna blijven er maar lijken opduiken en zijn er steeds meer verdachten. Ik vond het een leuk boek om te lezen omdat de thema's die aan bod komen mij interesseren. De moorden en het oplossen ervan zorgen voor wat spanning. Ik vind ook dat het ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen en het niet saai of langdradig wordt. De personages worden niet echt voorgesteld waardoor je zelf een beeld kan vormen over wie ze zijn en hoe ze eruitzien. In een boek met veel personages zorgt dit soms voor verwarring, maar in een boek zoals 'De Japanse Tuin' is dit niet erg omdat er niet veel belangrijke personages zijn. De ruimtes en verschillende omgevingen waar het verhaal zich afspeelt, worden duidelijk en op een creatieve manier omschreven. Soms was het wel een beetje onduidelijk wie er juist aan het woord was en de verteller wisselde heel vaak af. Het was ook een boek zonder hoofdstukken, het was de eerste keer dat ik zo'n boek heb gelezen, maar ik was er snel aan gewend en vond het leuk om eens een ander soort boek te lezen.
Ik vind het boek een echte aanrader. Vooral omdat de schrijver op een doorsnee manier schrijft en geen al te moeilijke woorden gebruikt. Het is ook een dun boek dus het is ook geschikt om bijvoorbeeld mee op vakantie te nemen. Op sommige momenten valt het verhaal wel een beetje stil maar ik vind dat dit niet een reden is om het boek niet te lezen. Het boek is geschikt voor mensen die willen beginnen met lezen omdat het in standaard Nederlands is geschreven en het een perfect aantal pagina's heeft om mee te beginnen. Kort samengevat, ik raad het boek aan omdat ik het een interessant en spannend boek vind, maar soms valt het een beetje stil. Aan mensen die onafgebroken spanning in een boek nodig hebben om te blijven lezen raad ik het boek niet echt aan.
Gelezen omdat het zich in Hasselt afspeelt en dat was ook de enige reden dat ik het heb uitgelezen. Mijn eerste boek van Pieter Aspe en het was dan maar een boek van amper 120 pagina's maar ik moest echt doorzetten om het uit te lezen.
Wordt nooit interessant, de personages geef ik ook niets om en het verhaal wordt dan op 2 pagina's opgelost. Het leukste was bepaalde straten of locaties in Hasselt die worden vermeld die het verhaal toch een beetje leuk maakte.
Whodunit zonder veel diepgang, maar wel entertainend. Veel uitdieping van karakters valt niet te verwachten in 120p. Wat me wel stoorde, was dat de politieagenten hun hele case ophingen aan het feit dat een archivaris geschrokken reageert als ze hem een polaroid van de dode onder de ogen schuiven. Ok, de kerel blijkt al snel vermengd in de zaak, maar zou iedereen niet geschrokken reageren bij het zien van een foto van een lijk ?
I did it again! Even though I should know better, I exposed myself once more to the scribblings of the godafwul Flemish writer Pieter Aspe. I was reading "De Japanse Tuin" while strolling through Brussels, a city in which most people speak French and nobody knows Pieter Aspe, so I had nothing to be ashamed of.
The book was entertaining on two levels: firstly, you keep wondering where the hell that story is going, and secondly, you can ponder the question how someone can write so badly.
A student is drowned in a canal, his drug addicted girl friend throws herself off an appartment building, a bibliothecary is crushed between his own filing cabinets and all that has to do with the ancient murder of some Anja Verdonck. Actually, the plot is too silly to tie together. Luckily the police officers don't have to, a Japanese business man commits seppuku and is kind enough to first send a letter that explains the lot to them.
Eindelijk eens een Aspe thriller die niet in Brugge speelt hoewel Pieter Van In toch een gastrol speelt. Na het lezen van Rendez-vous te Portofino van Aster Berkhof valt het stijlverschil enorm op. Toch lezen beide erg vlot. Nu wachten tot wanneer Gent aan de beurt komt. Dat zal pas "krimineel" zijn.
Kortverhaal dat ik meenam op kanotrip en daar in een lang uurtje uitlas. Net de tijd die ik had. Net de ontspanning die ik zocht. Net goed genoeg om er van te genieten. Niet wauw maar goed in zijn genre!
Interessante hoofdpersonages, het is jammer dat Aspe ze (bij mijn weten) verder niet meer heeft gebruikt. Het verhaal zelf is redelijk mager en de plot laat te wensen over.
Goed boek, leest heel erg vlot en zit goed in elkaar. Aanrader voor fans van moord onderzoeken en politie series. Niet te ingewikkeld maar wel denkend lezen, je verwacht niet alles wat er gebeurd.