طلسم سنگ

by سید حسن حسینی

128 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

دکتر سید حسن حسینی (زاده ١ فروردین ۱۳۳۵ تهران – درگذشته ۹ فروردین ۱۳۸۳) شاعر، مترجم، نویسنده و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.

از سال ۱۳۵۲ نوشتن و سرودن را در مطبوعاتِ قبل از انقلاب علی الخصوص مجلهٔ فردوسی آغاز کرد. در سال ۱۳۵۸، حوزهٔ اندیشه و هنر اسلامی را که به همراه استاد محمد رضا حکیمی، آقایان رخ صفت، تهرانی و آیت ا... امامی کاشانی، راه‌اندازی کرد که مسئولیت بخش ادبیات و شعر را به همراه قیصر امین پور بر عهده داشت. در دورهٔ آموزشی سربازی بود که جنگ شروع شد. بعد از اتمام دوره‌ی‌آموزشی، با اینکه رَسته بهداری داشت، مسئولیت رادیو ارتش را به عهده گرفت تا چند سال بعد از آزادی خرمشهر، در رادیو ارتش ماند اما وقتی دید جنگ تمام شدنی نیست، به حوزه‌هنری باز برگشت. در سال ۱۳۶۶ در اثر اختلافاتی که با مدیر وقت حوزه‌هنری (حجه الاسلام محمدعلی زم) داشت، دسته جمعی استعفا کرده و به تدریس در دانشگاه الزهرا و دانشگاه آزاد روی آورد. او از سال ۱۳۷۸ در واحد ویرایش رادیو تا زمان مرگش حضور داشت. سال ۱۳۷۹ مجموعه‌ی‌کامل غزلیات بیدل دهلوی را که نزدیک به سه هزار غزل را در بر می‌گیرد خواند. حوزه فعالیتهای دکتر حسینی شامل شعر، تحقیق، ترجمه و تألیف می‌باشد. او سالهای آخر عمرش را به سبک‌شناسی قرآن و زبان‌شناسی حافظ مشغول بود و در ۹ فروردین ۱۳۸۳ بر اثر سکته قلبی، درگذشت. در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۳، از دکتر حسینی تقدیر شد

Reviews

[Mohammad reza khorasanizadeh · Rating 3 out of 5]

مجموعه نثرهای عاشورایی سید حسن حسینی
کتابی با فصول کوتاه و بیانی بسیار قوی و سنگین و در عین حال نغز و شاعرانه که به ابعاد مختلف واقعه عاشورا با دیدی عاشقانه و ادبی نگاه کرده است

[معصومه توکلی · Rating 4 out of 5]

ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان، بهاری‌ام کن

جز شور سفر به سر ندارم
ره‌توشه به جز خطر ندارم

با لطف تو اهل راز گشتم
عذرم بپذیر! بازگشتم

ای حضرت عشق! دست گیرم
من حرّ تواَم، مخواه اسیرم!

بگذار که در رکاب باشم
هیهای تو را جواب باشم

ای وای اگر که حرّ نباشم
خالی ز خود، از تو پُر نباشم

در وادی عشق بی‌نهایت
بگذار که جان کنم فدایت

از محبسِ تن بکش برونم
اذن فوران بده به خونم!

ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان، بهاری‌ام کن

[Mohammad Hosein · Rating 4 out of 5]

زیر گردون طبع آزادی نوایی برنخاست
بسکه پستی‌داشت این‌گنبد صدایی برنخاست

هرکه دیدیم از تعلق در طلسم سنگ بود
یک شرر آزاده‌ای از خود جدایی برنخاست

عمر رفت و آه دردی از دل ما سر نزد
کاروان بگذشت و آواز درایی برنخاست

بیدل

[M Gerafar · Rating 4 out of 5]

دهانت
–اگرچه خسته و خاموش–
رسول اولوالعزم تمام گفتنی‌هاست
و لبخندت
–اگرچه تازیانه‌خورده و مجروح–
امام تمام شکفتنی‌ها...