What do you think?
Rate this book
Notes from China
A journalistic tour de force, this wide-ranging collection by the author of the Pulitzer Prize–winning biography Stilwell and the American Experience in China is a classic in its own right.
During the summer of 1972—a few short months after Nixon’s legendary visit to China—master historian Barbara W. Tuchman made her own trip to that country, spending six weeks in eleven cities and a variety of rural settlements. The resulting reportage was one of the first evenhanded portrayals of Chinese culture that Americans had ever read.
Tuchman’s observations capture the people as they lived, from workers in the city and provincial party bosses to farmers, scientists, and educators. She demonstrates the breadth and scope of her expertise in discussing the alleviation of famine, misery, and exploitation; the distortion of cultural and historical inheritances into ubiquitous slogans; news media, schools, housing, and transportation; and Chairman Mao’s techniques for reasserting the Revolution. This edition also includes Tuchman’s “fascinating” (The New York Review of Books) essay, “If Mao Had Come to Washington in 1945”—a tantalizing piece of speculation on a proposed meeting between Mao and Roosevelt that would have changed the course of postwar history.
“Shrewdly observed . . . Tuchman enters another plea for coolness, intelligence and rationality in American Asian policies. One can hardly disagree.”—The New York Times Book Review
During the summer of 1972—a few short months after Nixon’s legendary visit to China—master historian Barbara W. Tuchman made her own trip to that country, spending six weeks in eleven cities and a variety of rural settlements. The resulting reportage was one of the first evenhanded portrayals of Chinese culture that Americans had ever read.
Tuchman’s observations capture the people as they lived, from workers in the city and provincial party bosses to farmers, scientists, and educators. She demonstrates the breadth and scope of her expertise in discussing the alleviation of famine, misery, and exploitation; the distortion of cultural and historical inheritances into ubiquitous slogans; news media, schools, housing, and transportation; and Chairman Mao’s techniques for reasserting the Revolution. This edition also includes Tuchman’s “fascinating” (The New York Review of Books) essay, “If Mao Had Come to Washington in 1945”—a tantalizing piece of speculation on a proposed meeting between Mao and Roosevelt that would have changed the course of postwar history.
“Shrewdly observed . . . Tuchman enters another plea for coolness, intelligence and rationality in American Asian policies. One can hardly disagree.”—The New York Times Book Review
128 pages, Mass Market Paperback
First published January 1, 1972
32 people are currently reading
287 people want to read
About the author
Barbara W. Tuchman
52 books2,370 followersBarbara Wertheim Tuchman, historian, won a Pulitzer Prize for
The Guns of August
(1962) and for
Stilwell and the American Experience in China
(1971).
As an author, Tuchman focused on popular production. Her clear, dramatic storytelling covered topics as diverse as the 14th century and World War I and sold millions of copies.
https://en.wikipedia.org/wiki/Barbara...
As an author, Tuchman focused on popular production. Her clear, dramatic storytelling covered topics as diverse as the 14th century and World War I and sold millions of copies.
https://en.wikipedia.org/wiki/Barbara...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 32 reviews
April 1, 2024
یادداشت هایی در باب چین ، کتابی ایست از باربارا تاکمن ، نویسنده و مورخ برجسته آمریکایی . این کتاب مجموعه یادداشت های تاکمن در زمان سفربه چین است که بعدها به صورت کتاب منتشر شده .
سفر تاکمن در زمانی صورت گرفته که مائو هنوز زنده و فجایعی مانند انقلاب فرهنگی هم در ابتدا و آغاز راه بوده . نویسنده تلاش کرده تا نگاهی بی طرف به چین کمونیستی و رژیم مائو داشته باشد ، اما داشتن نگاهی بی طرفانه از آن رو که فجایع حکومت مانو در آن زمان، چندان در چشم جهان آشکار نشده ، عملا می توان محال و غیر ممکن دانست . از طرفی دیگر نوشته های تاکمن صرفا به دلیل شش هفته در چین بودن و یا علاقه دیرین او به چین و تاریخ آن ، نمی توان مرجعی کامل و مستند برای درستی ادعاهای کتاب دانست .
برای نمونه تاکمن با دیدن چندین روستایی و دیدن سفره های نسبتا رنگین آن ها ، این گونه نتیجه می گیرد که از برکت وجود رژیم کمونیستی ، سفره دهقانان چینی ، نسبت به گذشته رنگین تر شده . در حالی که تنها نزدیک به ده سال از قحطی چین و تلفات میلیونی آن گذشته . در هر صورت اگر بتوان دستاوردی هم برای رژیم مائو در نظر گرفت ، قطعا سیر کردن شکم دهقانان نیست !
تاکمن تلاش کرده به قدرت رسیدن ، ثبات و سیاست های رژیم جدید را از نگاه خود اندکی شرح دهد تا شاید این گونه خواننده با درک چالشها و پیچیدگیهای تاریخ چین، به درکی عمیقتر از این کشور پهناور و پر رمز و راز دست یابد .
جالبترین بخش کتاب تاکمن را باید اگر مائو در سال 1945 به واشنگتن می آمد دانست . این فصل کتاب را می توان مانند مثالی زنده ( البته از نگاه تاکمن ) از تاریخ بی خردی دانست . او در این فصل نگاهی انتقادی به سیاست های روزولت در برابر کمونیستها در چین دارد . از نگاه تاکمن ، روزولت سخت تحت تاثیرنوشته های سفیر آمریکا در چین بوده که کمونیست ها را نیروی قوی نمی دانسته و معتقد بوده که ملی گرایان به راحتی بر چین مسلط خواهند شد . این گونه سیاست ها و کمک های آمریکا به ملی گرایان متمایل شده و به سیاستی دشمنی رژیم کمونیستی با آمریکا منجر شد .
البته باز هم می توان این گونه استدلال کرد که دشمنی با جهان سرمایه داری و رهبر آن ، آمریکا ، ایدئولوژی کمونیست ها بوده و احتمالا در صورت برگذار شدن مذاکرات و کاهش تنشها ، نتیجه مذاکرات احتمالی موقتی می بود . ضمن این که مشخص نیست که روسای جمهور بعدی آمریکا ، یعنی ترومن و آیزنهاور که دشمنی بیشتری با کمونیست ها داشتند تا چه اندازه به مذاکرات و قراردادهای احتمالی آن پایبند می ماندند .
در میان کتاب های بسیار شاخصی مانند تاریخ بی خردی و یا آینه ای در دوردست ، یادداشت هایی در باب چین به دلیل نشان چندانی از تاکمن دانشمند و فرزانه ندارد .
یادداشت هایی در باب چین اگرچه از روایت جذاب و اطلاعات ارزشمندی برخوردار است، اما در مقایسه با دیگر آثار تاکمن مانند تاریخ بی خردی ویا آینه ای در دوردست، عمق و ظرافت بسیار کمتری دارد. شاید سبک نگارش خاطرات و سفرنامه که نویسنده برای این کتاب انتخاب کرده ، فرصت بسیار کمتری برای تحلیل های عمیق ودقیق به تاکمن داده است .
سفر تاکمن در زمانی صورت گرفته که مائو هنوز زنده و فجایعی مانند انقلاب فرهنگی هم در ابتدا و آغاز راه بوده . نویسنده تلاش کرده تا نگاهی بی طرف به چین کمونیستی و رژیم مائو داشته باشد ، اما داشتن نگاهی بی طرفانه از آن رو که فجایع حکومت مانو در آن زمان، چندان در چشم جهان آشکار نشده ، عملا می توان محال و غیر ممکن دانست . از طرفی دیگر نوشته های تاکمن صرفا به دلیل شش هفته در چین بودن و یا علاقه دیرین او به چین و تاریخ آن ، نمی توان مرجعی کامل و مستند برای درستی ادعاهای کتاب دانست .
برای نمونه تاکمن با دیدن چندین روستایی و دیدن سفره های نسبتا رنگین آن ها ، این گونه نتیجه می گیرد که از برکت وجود رژیم کمونیستی ، سفره دهقانان چینی ، نسبت به گذشته رنگین تر شده . در حالی که تنها نزدیک به ده سال از قحطی چین و تلفات میلیونی آن گذشته . در هر صورت اگر بتوان دستاوردی هم برای رژیم مائو در نظر گرفت ، قطعا سیر کردن شکم دهقانان نیست !
تاکمن تلاش کرده به قدرت رسیدن ، ثبات و سیاست های رژیم جدید را از نگاه خود اندکی شرح دهد تا شاید این گونه خواننده با درک چالشها و پیچیدگیهای تاریخ چین، به درکی عمیقتر از این کشور پهناور و پر رمز و راز دست یابد .
جالبترین بخش کتاب تاکمن را باید اگر مائو در سال 1945 به واشنگتن می آمد دانست . این فصل کتاب را می توان مانند مثالی زنده ( البته از نگاه تاکمن ) از تاریخ بی خردی دانست . او در این فصل نگاهی انتقادی به سیاست های روزولت در برابر کمونیستها در چین دارد . از نگاه تاکمن ، روزولت سخت تحت تاثیرنوشته های سفیر آمریکا در چین بوده که کمونیست ها را نیروی قوی نمی دانسته و معتقد بوده که ملی گرایان به راحتی بر چین مسلط خواهند شد . این گونه سیاست ها و کمک های آمریکا به ملی گرایان متمایل شده و به سیاستی دشمنی رژیم کمونیستی با آمریکا منجر شد .
البته باز هم می توان این گونه استدلال کرد که دشمنی با جهان سرمایه داری و رهبر آن ، آمریکا ، ایدئولوژی کمونیست ها بوده و احتمالا در صورت برگذار شدن مذاکرات و کاهش تنشها ، نتیجه مذاکرات احتمالی موقتی می بود . ضمن این که مشخص نیست که روسای جمهور بعدی آمریکا ، یعنی ترومن و آیزنهاور که دشمنی بیشتری با کمونیست ها داشتند تا چه اندازه به مذاکرات و قراردادهای احتمالی آن پایبند می ماندند .
در میان کتاب های بسیار شاخصی مانند تاریخ بی خردی و یا آینه ای در دوردست ، یادداشت هایی در باب چین به دلیل نشان چندانی از تاکمن دانشمند و فرزانه ندارد .
یادداشت هایی در باب چین اگرچه از روایت جذاب و اطلاعات ارزشمندی برخوردار است، اما در مقایسه با دیگر آثار تاکمن مانند تاریخ بی خردی ویا آینه ای در دوردست، عمق و ظرافت بسیار کمتری دارد. شاید سبک نگارش خاطرات و سفرنامه که نویسنده برای این کتاب انتخاب کرده ، فرصت بسیار کمتری برای تحلیل های عمیق ودقیق به تاکمن داده است .
September 5, 2025
متن کتاب:
با این حال، فرض مصونیت از خطا، تحریف وقایع ثبت شده و سرکوب واقعیت عموم مردم را بی اطلاع و گمراه هرچند مشتاق میکند. آدم ترجیح می دهد باورکند که دانش باید راهش را پیدا کند، حقیقت پیروز است و هیچکس را نمی توان در درازمدت در جامعه مطیع نگه داشت اما من در باب چنین گزاره هایی در چین اطمینان ندارم. نود درصد جمعیت سرزمین اصلی ممکن است چنان کامل و رضایت مندانه شست و شوی مغزی شده باشند که مدت مدیدی طول بکشد تا پذیرای ایده های نو شوند.
با این حال، فرض مصونیت از خطا، تحریف وقایع ثبت شده و سرکوب واقعیت عموم مردم را بی اطلاع و گمراه هرچند مشتاق میکند. آدم ترجیح می دهد باورکند که دانش باید راهش را پیدا کند، حقیقت پیروز است و هیچکس را نمی توان در درازمدت در جامعه مطیع نگه داشت اما من در باب چنین گزاره هایی در چین اطمینان ندارم. نود درصد جمعیت سرزمین اصلی ممکن است چنان کامل و رضایت مندانه شست و شوی مغزی شده باشند که مدت مدیدی طول بکشد تا پذیرای ایده های نو شوند.
April 6, 2016
I really enjoyed The Guns of August also by Barbara Tuchman. So when I was looking for a title with a place in its name for my 30 NF Book Challenge and I saw this I thought win-win.
While not as compelling as GOA this was a thought provoking book. The book while insightful is short. I liked how she did not demonize communism as a purely evil way of being. She explains (not excuses) some of the actions taken by the communist government that makes it understandable (not excusable). She does not look through a lens that says everything America does is right and good and justice.
It definitely makes me to want to read more about China to get a more in depth view. I would like to understand more about the transition from rule by an Emperor, to rule by the military, to rule by communist party and what the negatives and positives of each form of government was.
While not as compelling as GOA this was a thought provoking book. The book while insightful is short. I liked how she did not demonize communism as a purely evil way of being. She explains (not excuses) some of the actions taken by the communist government that makes it understandable (not excusable). She does not look through a lens that says everything America does is right and good and justice.
It definitely makes me to want to read more about China to get a more in depth view. I would like to understand more about the transition from rule by an Emperor, to rule by the military, to rule by communist party and what the negatives and positives of each form of government was.
January 19, 2019
Listened to on Good Reads.
Tuchman is a well respected historian who won a Pulitzer for a book a Stillwell in China.
This book is what it says, notes from her visit to China in 1971. This makes her one of the first non Diplomats to visit the country in over a generation.
As such I consider this to be more of a primary source than a history. It is her reflection on the visit. It is followed by a short alternative history based upon the premise that Mao visited the US in 1945, which might have happened, but egos got in the way.
The person who narrated the book did a good job for the most part. It feels like you are listening to an elder scholar reflect upon her visit.
That being said it was also somewhat infuriating because the reader is not familiar with Wade Giles. Wade Giles is the Romanization system used in America prior to the mid-80s.
In the mid 80s a new Romanization system was used. The new system, Pinyin, is not as accurate for those who speak Chinese, but more phonetic for people not familiar with the language. For example, the words "Beijing" in from of most American's they will say "Bay-jing" or something along those lines. If I put the word "Peking" in front of most Americans they will say "Pee-king" or or something similar. A person who knows Wade Giles will say something closer to "Beijing", but accented more accurately than we get with "Beijing".
Notes from China was written when Wade Giles was the norm, but read by a person who didn't know how to interpret the system. It drives me nuts to hear "Peeking" and "NanKING".
Tuchman is a well respected historian who won a Pulitzer for a book a Stillwell in China.
This book is what it says, notes from her visit to China in 1971. This makes her one of the first non Diplomats to visit the country in over a generation.
As such I consider this to be more of a primary source than a history. It is her reflection on the visit. It is followed by a short alternative history based upon the premise that Mao visited the US in 1945, which might have happened, but egos got in the way.
The person who narrated the book did a good job for the most part. It feels like you are listening to an elder scholar reflect upon her visit.
That being said it was also somewhat infuriating because the reader is not familiar with Wade Giles. Wade Giles is the Romanization system used in America prior to the mid-80s.
In the mid 80s a new Romanization system was used. The new system, Pinyin, is not as accurate for those who speak Chinese, but more phonetic for people not familiar with the language. For example, the words "Beijing" in from of most American's they will say "Bay-jing" or something along those lines. If I put the word "Peking" in front of most Americans they will say "Pee-king" or or something similar. A person who knows Wade Giles will say something closer to "Beijing", but accented more accurately than we get with "Beijing".
Notes from China was written when Wade Giles was the norm, but read by a person who didn't know how to interpret the system. It drives me nuts to hear "Peeking" and "NanKING".
April 16, 2017
Brief but informative, and Tuchman's style of succinct but detailed writing doesn't disappoint. This thin volume is exactly as the title says; her own notes from a trip to China in the early 1970's with her daughter. A first hand account of China just after rapprochement, in the waning days of Mao's rule (Mao died in 1976).
Most interesting however, is her essay "If Mao had come to Washington in 1945" which details how and why US/China relations didn't exist for such a long period. Although somewhat speculative (she suggests that had an exhausted FDR's final decision of consequence been different, we might have avoided the conflicts in both Korea and Vietnam), the details of Ambassador Patrick J. Hurley's bungling of relations with Mao (Communists) and Chiang (Nationalists), and his ability to sway FDR against the advice of career diplomats is a fascinating episode, which in many ways shaped the rest of the 20th century.
Although not one of her more well known works, it is of great significance.
Most interesting however, is her essay "If Mao had come to Washington in 1945" which details how and why US/China relations didn't exist for such a long period. Although somewhat speculative (she suggests that had an exhausted FDR's final decision of consequence been different, we might have avoided the conflicts in both Korea and Vietnam), the details of Ambassador Patrick J. Hurley's bungling of relations with Mao (Communists) and Chiang (Nationalists), and his ability to sway FDR against the advice of career diplomats is a fascinating episode, which in many ways shaped the rest of the 20th century.
Although not one of her more well known works, it is of great significance.
July 28, 2013
Love the way her writing flows even in this short series of essays. Interesting how much has stayed the same despite the modernisation of China.
December 5, 2017
A small book of fewer than 80 pages, very dated in content, but you wouldn’t want to miss the final “what if” chapter.
December 8, 2024
پر از تحلیلهای غلط و دم دستییه که حالا بعد پنجاه سال فقط میشه تحت عنوان تاریخ اشتباهات درباره چین ازش یاد بشه
January 14, 2024
🇨🇳✈️🇨🇳
شما هم بعد خواندن کتابها، رویابافی میکنید که روزی به کشوری که تو کتاب ازش خوندید، سفر کنید؟ من که خیلی دلم میخواد برای یه بار هم شده رو دیوار بزرگ چین قدم بزنم!
.
این کتاب در قالب سفرنامهی یک روزنامهنگار غربی، باربارا تاکمن، در سال ۱۹۷۲ براساس سفرش، بعد از سفر ریچارد نیکسون، به چین نوشته شده. یکی از اولین کتابهایی هست که از نگاه یک فرد خارجی، غربی، نوشته شده.
این سفر در زمان فروپاشی #انقلاب_فرهنگی بود، زمانی که تازه قرار بود با وجود زنده بودند #مائو جان تازهای بگیره.
زندگی روستایی و شهری چین در آن زمان و در طول انقلاب فرهنگی و دوران مائو به تصویر کشیده.
از تجربه و دیدگاهش در طی اون ۶ هفتهای که در شهر و روستا بوده نوشته. هر چند خود نویسنده معتقده که این کتاب نتیجه ۶ هفته سفر نیست بلکه نتیجه ۴۰ سال علاقه به خاور دوره!
چین در طول سالیان زیاد مدام گرفتار بیماری مسری فقر میشد و این شعلهی بیماری های مختلف مثل دزدی، اختلاس و فساد رو روشن نگه میداشت. هر چند در زمان سفر نویسنده در شهرهای بزرگ نشانهای از بهبودی میبینیم ولی روستاها و شهرهای کوچکتر هنوز با بیماریهای ذکر شده دست و پنجه نرم میکنن و کارگرها گروهای مهم جامعه هستن و شأن و منزلتی پیدا کردن. و راه برای ادامهی تحصیل این افراد بدون کنکور و سختگیری باز شده هر چند اگه نمرههای خوبی ندارن و یا حتی چند سال از آخرین مقطع تحصیلیشون گذاشته باشه.
اینها، دهقانان و سربازان خلق محسوب میشن ولی ملاکان، دهقانان ثروتمند، بازرگانها و بورژواها که عضو این جامعه محسوب نمیشن مگه اینکه رفتارشون با چیزی که مائو میخواد مطابقت داشته باشه. از نظر مائو خلق به کسانی گفته میشه که از انقلابش حمایت میکنن بقیه دشمنان و ضد انقلابها هستن که فقط کلمهی شهروند رو یدک میکشن.
* قسمت جالب این کتاب برای من قسمتی بود که چینیها بین توریستهای داخلی و خارجی فرق میذا��تن. تا جایی که هتلهای متفاوتی داشتن! شاید به این دلیل بود که هنوز نمیتونستن یا نمیخواستن با به اصطلاح بربرها در ارتباط باشن.
حتی چینی که شهروند کشور دیگهای شده بود موقع سفر به چین بین شهروندان چینی و خارجیها قرار میگرفت و طرز رفتار کردن با این دست چینیها فرق داشت.
* به نظرم تاکمن در این کتاب نه چیزی رو اضافه کرده نه کم فقط دیدگاهش رو از چیزی که دیده بیان کرده.
* انتظاری که از بقیهی کتابهای تاکمن داشتید و بذارید کنار و موقع خوندن فکر کنید دارید یک مقاله در روزنامه رو میخونید!
* با ترجمه مشکلی نداشتم.
* جنس برگههای کتاب واقعا اذیتم کرد و میترسیدم با مدادی که نوکش کمی تیزه چیزی بنویسم! هر لحظه امکان پاره و سوراخ شدن وجود داشت.
.
امتیاز من از پنج: ۳
امتیاز Goodreads از پنج: ۳.۶۳
.
مشخصات کتاب من
#یادداشت_هایی_در_باب_چین
نویسنده: #باربارا_تاکمن
ترجمه: #محمدرضا_مردانیان
انتشارات: #نشر_گمان
چاپ دوم: زمستان ۱۴۰۲
۱۲۰ صفحه
شما هم بعد خواندن کتابها، رویابافی میکنید که روزی به کشوری که تو کتاب ازش خوندید، سفر کنید؟ من که خیلی دلم میخواد برای یه بار هم شده رو دیوار بزرگ چین قدم بزنم!
.
این کتاب در قالب سفرنامهی یک روزنامهنگار غربی، باربارا تاکمن، در سال ۱۹۷۲ براساس سفرش، بعد از سفر ریچارد نیکسون، به چین نوشته شده. یکی از اولین کتابهایی هست که از نگاه یک فرد خارجی، غربی، نوشته شده.
این سفر در زمان فروپاشی #انقلاب_فرهنگی بود، زمانی که تازه قرار بود با وجود زنده بودند #مائو جان تازهای بگیره.
زندگی روستایی و شهری چین در آن زمان و در طول انقلاب فرهنگی و دوران مائو به تصویر کشیده.
از تجربه و دیدگاهش در طی اون ۶ هفتهای که در شهر و روستا بوده نوشته. هر چند خود نویسنده معتقده که این کتاب نتیجه ۶ هفته سفر نیست بلکه نتیجه ۴۰ سال علاقه به خاور دوره!
چین در طول سالیان زیاد مدام گرفتار بیماری مسری فقر میشد و این شعلهی بیماری های مختلف مثل دزدی، اختلاس و فساد رو روشن نگه میداشت. هر چند در زمان سفر نویسنده در شهرهای بزرگ نشانهای از بهبودی میبینیم ولی روستاها و شهرهای کوچکتر هنوز با بیماریهای ذکر شده دست و پنجه نرم میکنن و کارگرها گروهای مهم جامعه هستن و شأن و منزلتی پیدا کردن. و راه برای ادامهی تحصیل این افراد بدون کنکور و سختگیری باز شده هر چند اگه نمرههای خوبی ندارن و یا حتی چند سال از آخرین مقطع تحصیلیشون گذاشته باشه.
اینها، دهقانان و سربازان خلق محسوب میشن ولی ملاکان، دهقانان ثروتمند، بازرگانها و بورژواها که عضو این جامعه محسوب نمیشن مگه اینکه رفتارشون با چیزی که مائو میخواد مطابقت داشته باشه. از نظر مائو خلق به کسانی گفته میشه که از انقلابش حمایت میکنن بقیه دشمنان و ضد انقلابها هستن که فقط کلمهی شهروند رو یدک میکشن.
* قسمت جالب این کتاب برای من قسمتی بود که چینیها بین توریستهای داخلی و خارجی فرق میذا��تن. تا جایی که هتلهای متفاوتی داشتن! شاید به این دلیل بود که هنوز نمیتونستن یا نمیخواستن با به اصطلاح بربرها در ارتباط باشن.
حتی چینی که شهروند کشور دیگهای شده بود موقع سفر به چین بین شهروندان چینی و خارجیها قرار میگرفت و طرز رفتار کردن با این دست چینیها فرق داشت.
* به نظرم تاکمن در این کتاب نه چیزی رو اضافه کرده نه کم فقط دیدگاهش رو از چیزی که دیده بیان کرده.
* انتظاری که از بقیهی کتابهای تاکمن داشتید و بذارید کنار و موقع خوندن فکر کنید دارید یک مقاله در روزنامه رو میخونید!
* با ترجمه مشکلی نداشتم.
* جنس برگههای کتاب واقعا اذیتم کرد و میترسیدم با مدادی که نوکش کمی تیزه چیزی بنویسم! هر لحظه امکان پاره و سوراخ شدن وجود داشت.
.
امتیاز من از پنج: ۳
امتیاز Goodreads از پنج: ۳.۶۳
.
مشخصات کتاب من
#یادداشت_هایی_در_باب_چین
نویسنده: #باربارا_تاکمن
ترجمه: #محمدرضا_مردانیان
انتشارات: #نشر_گمان
چاپ دوم: زمستان ۱۴۰۲
۱۲۰ صفحه
May 27, 2020
An interesting collection of short journalistic pieces from the author's 40 day trip in China in the summer of 1972. She is a perceptive observer of the realities of everyday life in the places she is able to see, to the extent that she was able to see them through the net of government-sponsored guides and interpreters.
As she points out, having observed the country at first hand in the 1930s and then 40 years later, "the elimination of [misery and abject want, famine and routine death from starvation, pervasive disease, normal thievery, pervasive graft and corruption] in Communist China is so striking that negative aspects of the new rule fade in relative importance." Elsewhere she states that the material realities of China were of a different historical period than the synchronous United States, and that the 'communism' of the Chinese stands in direct continuity with the communal way of life which has prevailed for most of the populace for most of the nation's history.
The collection is anchored by her essay, "If Mao had come to Washington", which uses that counterfactual to expound on the way that the 1940-1972 US foreign policy towards China was formulated. Ambassador Hurley comes off poorly in this, as he does in her work on Stilwell; but the responsibility for his assignment and for trusting him rest with a dying and overburdened FDR. In Stilwell, Tuchman repeatedly echoes that general's belief that the Chinese citizen can be the equal of any in the world, but that the moribund civilization that he suffers under is in need of a great regenerative idea. While making no case that Communism is the best of all possible ideals, Tuchman appears convinced by the evidence that it is the best the peasantry has ever been offered. By giving 'the masses' reason for self-confidence and tools for even marginal self-government, the communist government effected "one of the greatest bootstrap operations in history".
"History will continue to present us with problems for which there is no good and achievable solution. To insist that there is one and commit ourselves to it invites the fate set apart for hubris... If wisdom in government eludes us, perhaps courage could substitute - the moral courage to terminate mistakes."
As she points out, having observed the country at first hand in the 1930s and then 40 years later, "the elimination of [misery and abject want, famine and routine death from starvation, pervasive disease, normal thievery, pervasive graft and corruption] in Communist China is so striking that negative aspects of the new rule fade in relative importance." Elsewhere she states that the material realities of China were of a different historical period than the synchronous United States, and that the 'communism' of the Chinese stands in direct continuity with the communal way of life which has prevailed for most of the populace for most of the nation's history.
The collection is anchored by her essay, "If Mao had come to Washington", which uses that counterfactual to expound on the way that the 1940-1972 US foreign policy towards China was formulated. Ambassador Hurley comes off poorly in this, as he does in her work on Stilwell; but the responsibility for his assignment and for trusting him rest with a dying and overburdened FDR. In Stilwell, Tuchman repeatedly echoes that general's belief that the Chinese citizen can be the equal of any in the world, but that the moribund civilization that he suffers under is in need of a great regenerative idea. While making no case that Communism is the best of all possible ideals, Tuchman appears convinced by the evidence that it is the best the peasantry has ever been offered. By giving 'the masses' reason for self-confidence and tools for even marginal self-government, the communist government effected "one of the greatest bootstrap operations in history".
"History will continue to present us with problems for which there is no good and achievable solution. To insist that there is one and commit ourselves to it invites the fate set apart for hubris... If wisdom in government eludes us, perhaps courage could substitute - the moral courage to terminate mistakes."
April 7, 2025
مجموعهای از مشاهدهها و تفسیرهای تاکمن در سفر شش هفتهایاش به چین بلافاصله پس از سفر ریچارد نیکسون به آنجا در سال ۱۹۷۲ است
زندگی روستایی و شهری چین در طول انقلاب فرهنگی در دوران مائو تسهتونگ را در برخورد آدمهای معمولی خیلی قشنگ توضیح میدهد.
.
گویا این کتاب یکی از اولین آثاری است که یک غربی دربارهی چین پس از دومان چینگ نوشته است.
این کتاب شامل:
در باب اینکه چگونه به چین آمدم
:اگر مائو سال ۱۹۴۵ به واشنگتن میآمد
که در واقع شرحی است بر درخواستی مائو از سفیر امریکا داشته(پیش از رسیدن به قدرت در چین) که به امریکا سفر کند و حمایت رئیس جمهور را از مبارزههای جلب کند اما با بیتدبیری سفیر انجام نمیشود.
جستاری در باب گزینههای بدیل
این کتاب بر اساس مجموعه یادداشتهای روزانهی ژورنالیستیای است که تاکمن در طول سفرش به چین نوشته است و بعدها به شکل کتابی واحد در آمده است. او در این سفر از شهرهای بزرگ این کشور دیدن کرد و با طیف گستردهای از مردم، از مقامات دولتی گرفته تا شهروندان عادی، ملاقات کرد.
تاکمن با چشمانی کنجکاو و ذهنی باز به مشاهده چین میپردازد. او در مورد تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور حین انقلاب فرهنگی، نکات ارزشمندی ارائه میدهد.
یکی از موضوعات محوری کتاب، کنتراست بین ایدئولوژی کمونیستی حاکم (به همراه بررسی سیاستهای ناکارآمد حزب کمونیست و تمامیتخواهی آن) و واقعیتهای زندگی روزمره مردم چین است. تاکمن با دقت نحوهی عملکرد سیستم سیاسی و تأثیر آن بر زندگی شهروندان را مشاهده میکند. او همچنین به تاثیر انقلاب فرهنگی و آثار فاجعهبار آن بر جامعه چین میپردازد.
در سراسر کتاب، تاکمن با دیدی انسانی به چین مینگرد. او به جای تمرکز صرف بر آمار و ارقام، بر تجربیات و داستانهای فردی مردمی که ملاقات میکند، تأکید دارد.
زندگی روستایی و شهری چین در طول انقلاب فرهنگی در دوران مائو تسهتونگ را در برخورد آدمهای معمولی خیلی قشنگ توضیح میدهد.
.
گویا این کتاب یکی از اولین آثاری است که یک غربی دربارهی چین پس از دومان چینگ نوشته است.
این کتاب شامل:
در باب اینکه چگونه به چین آمدم
:اگر مائو سال ۱۹۴۵ به واشنگتن میآمد
که در واقع شرحی است بر درخواستی مائو از سفیر امریکا داشته(پیش از رسیدن به قدرت در چین) که به امریکا سفر کند و حمایت رئیس جمهور را از مبارزههای جلب کند اما با بیتدبیری سفیر انجام نمیشود.
جستاری در باب گزینههای بدیل
این کتاب بر اساس مجموعه یادداشتهای روزانهی ژورنالیستیای است که تاکمن در طول سفرش به چین نوشته است و بعدها به شکل کتابی واحد در آمده است. او در این سفر از شهرهای بزرگ این کشور دیدن کرد و با طیف گستردهای از مردم، از مقامات دولتی گرفته تا شهروندان عادی، ملاقات کرد.
تاکمن با چشمانی کنجکاو و ذهنی باز به مشاهده چین میپردازد. او در مورد تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور حین انقلاب فرهنگی، نکات ارزشمندی ارائه میدهد.
یکی از موضوعات محوری کتاب، کنتراست بین ایدئولوژی کمونیستی حاکم (به همراه بررسی سیاستهای ناکارآمد حزب کمونیست و تمامیتخواهی آن) و واقعیتهای زندگی روزمره مردم چین است. تاکمن با دقت نحوهی عملکرد سیستم سیاسی و تأثیر آن بر زندگی شهروندان را مشاهده میکند. او همچنین به تاثیر انقلاب فرهنگی و آثار فاجعهبار آن بر جامعه چین میپردازد.
در سراسر کتاب، تاکمن با دیدی انسانی به چین مینگرد. او به جای تمرکز صرف بر آمار و ارقام، بر تجربیات و داستانهای فردی مردمی که ملاقات میکند، تأکید دارد.
April 18, 2022
It's not secret that I have a soft spot for the people of China, so I enjoy reading various accounts from different eras to see how much has changed and how much has stayed the same over the past decades.
"Notes from China" is a well-researched read by outstanding journalist Barbara W. Tuchman. It offers a what-if essay, "If Mao had come to Washington in 1945."
The first half of the book is a series of short essays looking at life around China in 1972, just as the Middle Kingdom starts to reopen to the world. Her what-if Mao had come to Washington essay is based on a report that stats Mao and Chou En-Lai had asked to visit Pres. Roosevelt and discuss the current situations in China. The main situation being that Mao and Chou wanted the Communist Party to have the same supplies as Chaing Kai-shek, who was seen by the U.S. as the one to keep China united.
It is fascinating and mind-blowing to think that if the meeting had happened the course of history may have been much different. Tuchman does a great job of laying out what happened in the time following the memo to the death of Roosevelt to the eventual civil war in China and the rise of the Communist Party.
There is a lot of history in the book, and a lot of the names of Chinese cities have had the spellings changed since 1972, so I spent some time on Google figuring out just where certain places were located.
It is not an easy read, but it is always worth reading history to understand the present.
"Notes from China" is a well-researched read by outstanding journalist Barbara W. Tuchman. It offers a what-if essay, "If Mao had come to Washington in 1945."
The first half of the book is a series of short essays looking at life around China in 1972, just as the Middle Kingdom starts to reopen to the world. Her what-if Mao had come to Washington essay is based on a report that stats Mao and Chou En-Lai had asked to visit Pres. Roosevelt and discuss the current situations in China. The main situation being that Mao and Chou wanted the Communist Party to have the same supplies as Chaing Kai-shek, who was seen by the U.S. as the one to keep China united.
It is fascinating and mind-blowing to think that if the meeting had happened the course of history may have been much different. Tuchman does a great job of laying out what happened in the time following the memo to the death of Roosevelt to the eventual civil war in China and the rise of the Communist Party.
There is a lot of history in the book, and a lot of the names of Chinese cities have had the spellings changed since 1972, so I spent some time on Google figuring out just where certain places were located.
It is not an easy read, but it is always worth reading history to understand the present.
October 6, 2022
Ik heb Barbara Tuchman altijd gewaardeerd voor de luciditeit en de objectiviteit van haar analyses, gecombineerd met de heldere manier van uiteenzetten en beschrijven.
In 1972 verbleef zij zes weken in China en schreef zij haar ervaringen en overpeinzingen neer. Tuchman kon toen niet weten dat aan het tijdperk van Mao Zedong enkele jaren later een einde zou komen en dat de veranderingen in dat onmetelijke land van dan af aan in een stroomversnelling zouden komen. Maar wat zij in 1972 vaststelt, klopt in alle opzichten en zij is eerlijk wanneer zij zegt dat onder het bewind van Mao het Chinese volk van de hongersnood, de ellende en de moordzuchtige feodale dwingelandij van de keizers verlost werd en de weg van autonomie ingeslagen is.
Over de "onderhandelingen" in 1945, aan het einde van WOII merkt zij terecht op dat de Chinezen in de eerste plaats uiterst pragmatisch ingesteld zijn... en ze zijn bovendien loyaal... Daar heeft de Amerikaanse regering onder Roosevelt de kans gemist om het wereldtoneel in samenwerking met de communisten een ander gezicht te geven. Er zou geen Koreaanse oorlog en geen Vietnamoorlog geweest zijn... net zo min als de spanningen tussen Oost en West. Zij zegt onomwonden dat Amerika fout was: "If wisdom in government eludes us, perhaps courage could substitute—the moral courage to terminate mistakes."
In 1972 verbleef zij zes weken in China en schreef zij haar ervaringen en overpeinzingen neer. Tuchman kon toen niet weten dat aan het tijdperk van Mao Zedong enkele jaren later een einde zou komen en dat de veranderingen in dat onmetelijke land van dan af aan in een stroomversnelling zouden komen. Maar wat zij in 1972 vaststelt, klopt in alle opzichten en zij is eerlijk wanneer zij zegt dat onder het bewind van Mao het Chinese volk van de hongersnood, de ellende en de moordzuchtige feodale dwingelandij van de keizers verlost werd en de weg van autonomie ingeslagen is.
Over de "onderhandelingen" in 1945, aan het einde van WOII merkt zij terecht op dat de Chinezen in de eerste plaats uiterst pragmatisch ingesteld zijn... en ze zijn bovendien loyaal... Daar heeft de Amerikaanse regering onder Roosevelt de kans gemist om het wereldtoneel in samenwerking met de communisten een ander gezicht te geven. Er zou geen Koreaanse oorlog en geen Vietnamoorlog geweest zijn... net zo min als de spanningen tussen Oost en West. Zij zegt onomwonden dat Amerika fout was: "If wisdom in government eludes us, perhaps courage could substitute—the moral courage to terminate mistakes."
February 15, 2021
The original book by Tuchman was from 1972, soon after she had returned from a short trip to China soon after Nixon's own trip. For this audiobook, there was a foreward indicating there was some changes in her perspective by 1980 (and the audiobook itself was produced in 1986). In addition to the 9 "notes" from her trip, touching on multiple aspects and finishing with "Friends with foreign devils", there is an essay on "What if Mao and Zhou En Lai Had Met FDR?" which is somewhat interesting as a What If, and touches on documents that had been then-recently declassified from WWII.
The notes and the essay are an interesting mix of realpolitik as a perspective, skepticism about the Chinese communist government of the time (Mao was still alive), and some gullibility regarding some of the things she saw on her trip. That said, I think it's important to read of contemporary perspectives in addition to history books looking back 50+ years later. It helps ground one's self in being skeptical of current reactions to foreign affairs, but also understanding why people may have made less-than-ideal decisions at the time and what they had been ignorant of.
The notes and the essay are an interesting mix of realpolitik as a perspective, skepticism about the Chinese communist government of the time (Mao was still alive), and some gullibility regarding some of the things she saw on her trip. That said, I think it's important to read of contemporary perspectives in addition to history books looking back 50+ years later. It helps ground one's self in being skeptical of current reactions to foreign affairs, but also understanding why people may have made less-than-ideal decisions at the time and what they had been ignorant of.
January 6, 2021
Although I had read her earlier work "The Guns of August" some years ago, I was not familiar with this work. I enjoyed this brief work via audiobook as Barbara Tuchman certainly had an early-mover advantage as an American journalist entering China in 1972 for a six-week trip to cover the country across 11 cities just months after President Nixon's historic trip that began the normalization of relations with the People's Republic of China. Her interactions and observations across both urban as well as rural parts of the China are a great data point to think about the path that country has travelled over the past five decades. Having the final portion of the book be her essay "If Mao Had Come to Washington in 1945" is a fascinating work of speculation on a potential meeting with President Roosevelt that never materialized before his passing away in April 1945.
July 13, 2019
A collection of journalistic essays Tuchman wrote while visiting China just prior to Nixon's arrival. This was in the waning years of the Cultural Revolution, when things were just beginning to loosen up though Mao was still alive and in control. Tuchman strives to be balanced and fair, praising the Chinese government for material progress (the Great Leap Forward and the early days of the CR were long past...) while remaining skeptical of the social aspects of the changes to the society. The last section of the book is a look at the failure of any attempt at rapprochement following the 2nd World War. Interesting and informative if you're looking for a quick view of China in the second half of the twentieth century.
February 17, 2024
هرچند زمان زیادی از این یادداشتها گذشته، اما نگاه تاکمن و روایتش از تاریخ چین و رابطهی آمریکا با چین نکات جذاب و آموزندهای دارد.
هرچند هرلی برای چینیها بدتر از سالیوان برای ما ایرانیها نبوده است، اما آنچه تاکمن دربارهی مشکل آمریکاییها و گزارشهای هرلی از چین به روزولت نوشته، کاملا میتواند دربارهی گزارشهای سالیوان ا�� ایران به کارتر هم صدق کند؛ سرنوشت هر دو (چین و ایران) هم برای آمریکا تقریبا مشابه بود، از دست دادن هر دو و نتیجهی آشکارا عکس خواستههای کاخ سفید.
«این احتمالا خامترین اظهارنظر یک سفیر آمریکا در طول تاریخ است. این اظهارات نشاندهندهی این خصیصهی آمریکاییهاست که حاضر نبودند قبول کنند که اختلاف عقیدهها بنیادین است، چون فرض آمریکایی این است که هیچچیز غیرقابل مذاکره نیست.»
چیزی که در جهان امروز هم در بعضی اخلاف آمریکایی میبینیم.
هرچند هرلی برای چینیها بدتر از سالیوان برای ما ایرانیها نبوده است، اما آنچه تاکمن دربارهی مشکل آمریکاییها و گزارشهای هرلی از چین به روزولت نوشته، کاملا میتواند دربارهی گزارشهای سالیوان ا�� ایران به کارتر هم صدق کند؛ سرنوشت هر دو (چین و ایران) هم برای آمریکا تقریبا مشابه بود، از دست دادن هر دو و نتیجهی آشکارا عکس خواستههای کاخ سفید.
«این احتمالا خامترین اظهارنظر یک سفیر آمریکا در طول تاریخ است. این اظهارات نشاندهندهی این خصیصهی آمریکاییهاست که حاضر نبودند قبول کنند که اختلاف عقیدهها بنیادین است، چون فرض آمریکایی این است که هیچچیز غیرقابل مذاکره نیست.»
چیزی که در جهان امروز هم در بعضی اخلاف آمریکایی میبینیم.
August 6, 2024
Notes from a well-respected historian who took her own trips to China at the beginning of her career (in the 1930s) and then in the 1970s (on the first trip where Americans could visit again). Does a great job of putting the trip in historical context. The focus on how the Chinese Civil War and resolution of WW2 could have gone differently if different decisions had been made, the specific personnel involved, and why it's unlikely even with different personnel different decisions would have been made, as very insightful.
March 7, 2024
These two essays deal with the character of Communist China in 1973 when she was on the edge of opening up to the world again, as well as an analysis of how the United States “lost” China to Communism after World War 2. The latter was also discussed in Tuchman’s “Stilwell In China”, but this treatment is far more succinct.
Thought provoking, as all of her writing was, this is a brief but stimulating read.
Thought provoking, as all of her writing was, this is a brief but stimulating read.
April 11, 2019
This is a reissue of two essays from a leading historian of the twentieth century. She begins with an admission, “This is what I vowed I would never do—put ephemeral journalism between the covers of a book.” That these essays are worth reading nearly fifty years later rebuts her opening statement.
read more at bookmanreader.blogspot.com .
read more at bookmanreader.blogspot.com .
April 26, 2019
It was written before a lot of the economic details of the Great Leap Forward came to be widely known, so there is a large gap there that verges pollyanna. But I guess if she's baselining China's development against being there in I believe the early 30s, then sure. She's an astute analyst and a great writer. I'll read anything she's written.
September 1, 2024
سطح تحلیل خانم تاکمن از کمونیسم در چین بویژه مسئله خرد در سیاست ورزی و سیاست خارجی ایالات متحده در برابر چین. نیمی از سطح تحلیل وی ، فردی است و بیشتر بر محور نقش سفیر آمریکا در چین پیش از پیروزی کمونیسم باز می گردد. در مجموع، یادداشتهای ارزنده ای است و سودمند برای کسانی که یا دیپلمات هستند و یا به مطالعه انقلابها می پردازند.
May 21, 2025
An interesting western perspective of life in china during/after the cultural revolution under Mao. At times VERY swayed by “oriental” ways of thinking of China, however still greatly interesting. The counter-factual essay that ended the book was quite interesting as well, makes one wonder what could’ve been had foreign relations been handled better (and not by Hurley)
January 11, 2020
Picked this up on a whim, and started reading and devoured it all that afternoon.
If anything, it was interesting to compare 70s China to 2020 China - not to mention the outdated writing style.
But I enjoyed it.
If anything, it was interesting to compare 70s China to 2020 China - not to mention the outdated writing style.
But I enjoyed it.
July 9, 2021
I def read this and def wrote a whole review for it, but i can't find the edition I added anywhere on Goodreads. Did you remove my edition from your database goodreads?? And does that mean my review is gone into the void forever?? Why are you been so glitchy lately, friend?
June 9, 2020
Interesting account of the author's travel through China. I learned a few historical facts I hadn't known before.
November 2, 2021
interesting; as usual, well-written
April 5, 2024
من انتظار یک کتاب خلاصه درباره تاریخ چند دهه اخیر چین رو داشتم، ولی خب کتاب گزارش نویسنده از حضورش در چین و برداشتهاش از وضعیت سیاسی و اجتماعی چین بود که بیشتر از پنجاه سال قبل نوشته شده.
September 21, 2024
interesting perspective and analysis on the formation of communist china both in relation to u.s. and to itself.
Read
May 1, 2023“This is what I vowed I would never do–put ephemeral journalism between the covers of a book.”
The opening line quoted above refers to Barbara Tuchman’s professionalism as a historian, where she tends to be exacting and precise with her research and history. I know this in part comes from her sense of wanting to establish credibility in her writing because she is trained as a historian through journalism and practice. She discusses as much in her collection of essays “Practicing History”.
This book is of special note then because it’s more travel writing and personal reporting on a trip to China she took in the early 1970s, following Nixon’s meeting with Mao. The book concludes with a previous essay about an envoy Mao led to Washington DC to attempt to secure a meeting with FDR (something that was avoided by FDR to skirt the issue of the US recognizing the Mao regime.
This book also follows Tuchman’s serendipitous writing of a book on 20th century US/China relationships just two years earlier, which was not planned to coincide with Nixon’s trip, but then offered her a chance to visit China.
The small essays and sketches go into her impressions on the country.
The opening line quoted above refers to Barbara Tuchman’s professionalism as a historian, where she tends to be exacting and precise with her research and history. I know this in part comes from her sense of wanting to establish credibility in her writing because she is trained as a historian through journalism and practice. She discusses as much in her collection of essays “Practicing History”.
This book is of special note then because it’s more travel writing and personal reporting on a trip to China she took in the early 1970s, following Nixon’s meeting with Mao. The book concludes with a previous essay about an envoy Mao led to Washington DC to attempt to secure a meeting with FDR (something that was avoided by FDR to skirt the issue of the US recognizing the Mao regime.
This book also follows Tuchman’s serendipitous writing of a book on 20th century US/China relationships just two years earlier, which was not planned to coincide with Nixon’s trip, but then offered her a chance to visit China.
The small essays and sketches go into her impressions on the country.
Displaying 1 - 30 of 32 reviews