Sam is 17 als zijn ouders hem en zijn broer Kai iets meedelen waar hun wereld van op zijn kop komt te staan: de broers zijn verwekt met behulp van twee verschillende anonieme donors. Schrik, woede, verbazing – de emoties razen door Sams lijf. Is zijn vader dan nog wel zijn vader? Wat betekent het dat Kai en hij halfbroers zijn? En wat zegt dit over wie Sam zelf is? Hij weet maar één manier om houvast te krijgen: hij gaat alles op alles zetten om zijn donor te vinden. Die heftige zoektocht levert veel meer op dan hij verwacht.
Jelmer Soes kreeg zelf, toen hij al volwassen was, te horen dat hij verwekt is door middel van KID (kunstmatige inseminatie met donorzaad). Hij ontdekte dat de arts die zijn ouders behandelde zelf de donor was en dat hij dit nog veel vaker had gedaan. Inmiddels zijn er meer dan 50 kinderen van deze arts bekend.
Zo, “de Passievrucht” van Glastra van Loon, kan wat mij betreft van de leeslijsten af. Want het volledig ontbrekende perspectief van Bo, wordt eindelijk ingevuld. Soes beschrijft zeer indringend en direct wat het met je doet als je te horen krijgt als een van je ouders niet je ouder blijkt te zijn. De gevoelens en gedachten van hoofdpersoon Sam zijn eerlijk en echt. Daarnaast krijg je een lesje “Kid” en donorschap zonder dat het belerend wordt. De relativerende passages met vrienden Q en Mo, maken het verhaal universeler. Dat Soes put uit eigen ervaring zit het boek dus absoluut niet in de weg. In tegendeel de enige “allerindividueelste” elementen de vlotte schrijfstijl en het oog voor een goed plot dat we ook al kenden van z’n vorige werken, trekken het boek boven de middelmaat uit. Een aanvulling op menig leeslijst.
De schrijfstijl komt op mij stuntelig over. De dialogen zijn dusdanig kortaf dat het een stuk diepgang mist, waardoor ik moeite heb om mee te voelen met het hoofdpersonage. Dat met name het hoofdpersonage zo kortaf is in dialogen is omdat hij het moeilijk vindt om de juiste woorden te vinden, maar ik werd er een beetje kriebelig en kribbig van. Het is duidelijk dat de manier waarop het verhaal is verteld niet bij mij past en dat is oké.
Een ijzersterke, autobiografische young-adult roman over de zeventienjarige Sam, die te horen krijgt dat hij een donorkind is. Op indringende wijze schreef Jelmer Soes in Kid over zijn eigen ervaringen. Een belangrijk verhaal over DNA-verwantschap, identiteit en de betekenis van familie en afkomst. Uitgegeven bij Querido, vanaf 15 jaar. We spreken Jelmer Soes uitgebreid over Kid in de 89ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast. Luister nu via Spotify, je podcast-app of https://degrotevriendelijkepodcast.nl...
Prachtig van binnenuit beschreven wat het met een kind doet als het hoort dat z’n vader niet z’n vader blijkt te zijn. Geschreven in een mooie vlotte stijl.
Vlotte roman over een jongen die hoort dat hij is verwekt met behulp van een zaaddonor. Dit is gebaseerd op Jelmers eigen verhaal. Door deze vorm kan hij goed laten zien hoe het is om zoiets op latere leeftijd te horen en hoe het dan gaat als je nieuwe familie leert kennen. Het voetballen interesseert mij niet, maar gelukkig neemt dat niet de overhand en het past wel goed bij een jongen van 17.
De eerste regels in KID en het mag geen spoiler zijn dat dit verhaal begint en eindigt met twee broers. Maar de betekenis van broederschap en met name de betekenis van familie en afkomst zullen aan het eind wel anders zijn dan het punt waarop de lezer dit verhaal instapt.
Maar voor de lezer bij het einde met deze nieuwe inzichten komt, is daar het begin. En dit verhaal begint dus met twee broers, Sam en Kai, die – net als schrijver Jelmer Soes ooit zelf – van hun ouders te horen hebben gekregen dat hun vader niet hun echte vader is, maar dat ze afstammen van een anonieme donor.
3.5* - Het onderwerp (donorkind op zoek naar de donor) maakt het boek belangrijk én nodig, niet de stijl van de auteur. Je merkt dat het soms te persoonlijk wordt, dan wordt het te uitleggerig. Het gevoelsleven van de personages wordt ook wel erg sterk verbonden met het weer. (Er zitten ook wat verhaaltechnische onjuistheden in; een gsm die plots een laptop wordt...) Was meer fan zijn Soes´ ´Lichaam van licht´ en ben sowieso wel benieuwd naar wat de toekomst nog brengt!
Ondanks dat ik niet per se affiniteit met of interesse in dit onderwerp heb vond ik dit boek fantastisch. Het is leerzaam, niet alleen op een feitelijke manier, maar je leeft ook echt mee met de beide broers en hun verschillende donorzoektochten. De bijverhalen van Mo en Q vond ik ook goed gedaan, net als de verwevenheid van voetbal in het verhaal. Zo wordt het nergens te zwaar en gaat het naast familie ook over vriendschap (en zelfs een beetje over liefde is liefde). Echt knap gedaan. Invoelend geschreven zonder dat het sentimenteel wordt en met genoeg humor. Denk ook dat Jelmer zich goed kan inleven in jongens van 17, ik vond het geloofwaardig in ieder geval. Stoer, moeilijk om over gevoelens te praten maar wel mét een complete set gevoelens. Geen schraal, louter stoer gedoe.
Ik heb zin om de podcast van Jelmer Soes en zijn halfzus te luisteren, best gefascineerd door dit onderwerp nu. Kwam trouwens door de aflevering van de GVP met Jelmer dat ik überhaupt van dit boek wist.
"En terwijl ze afscheid namen, besefte Sam dat er iets was veranderd. Het nieuws van nu een week oud had elke ochtend, elke middag, elke avond en elke nacht als een zware steen op zijn borst gedrukt. Hij was het resultaat van een leugen, van een misdaad, en hij durfde niet meer naar zichzelf in de spiegel te kijken. Maar nu zag hij zichzelf in de ruiten van het café, en hoefde hij niet meer weg te kijken: hij was geen vergissing, geen schandaal waar niet over gepraat kon worden. Ze hadden gepraat. Met alle kinderen samen: de 'oude' en de 'nieuwe'. En de ouden hadden bevestigd dat ze er allemaal mochten zijn." ❤️
Wat heel knap is aan de schrijfstijl van Jelmer Soes, is dat het soms aards en humoristisch en dan weer wonderlijk en poëtisch is. Gezien zijn eigen ervaringen als donorkind is het niet zo verwonderlijk dat hij de hoofdpersoon Sam zo goed tot leven weet te wekken. Je blijft geboeid door deze jongen die in een rollercoaster terecht komt van nieuwe ontdekkingen over zijn afkomst. Het best beschreven vind ik de relaties van Sam met zijn vrienden Mo en Q. Zijn broer Kai blijft wat karikaturaal.
Een mooi en persoonlijk boek over wat het met je doet als je erachter komt dat een van je ouders niet je echte ouder is. Het is geschreven voor een iets jongere doelgroep, maar daardoor leest het ook heel vlot en makkelijk weg.
Dit is een boek waarvan ik zin krijg om docent Nederlands te worden. Erg vlot geschreven en voor jongeren vanaf de derde klas zeer toegankelijk. Ik zie meteen allemaal mooie opdrachten voor mij in combinatie met maatschappijleer aangezien je vanuit het perfectief van Sam en Kai perfect het identiteitsvraagstuk kunt bespreken. Ik denk dat jongeren dit boek met plezier en interesse lezen.
Naar aanleiding van De Grote Vriendelijke Podcast ben ik KID gaan lezen, ondanks dat ik het boek zelf niet zo gauw zou pakken. Op sommige stukken zit er een lekker tempo in en leest het boek fijn weg, maar soms kabbelt het ook voort en is het lastig om erbij te blijven. Interessant onderwerp!
In één ruk uitgelezen tijdens een lange treinreis. Dit is al de beste manier om een boek te lezen, maar als je dan ook nog getrakteerd wordt op zoiets moois als dit boek, dan kan het echt niet meer stuk. De stuntelige haat-liefderelatie van de broers en ruzies om niks en alles weet de auteur perfect neer te zetten. Echt een aanrader en een boek om van te zuchten.
Wat een indrukwekkend boek! Het begint met het moment waarop Sam, de hoofdpersoon, hoort dat zijn vader niet zijn biologische vader is, een moment waarop zijn leven op zijn kop staat. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waarom vertelden mijn ouders dit niet eerder? Allemaal vragen waar Sam en zijn (half!)broer Kai antwoord op zoeken.
Jelmer Soes schreef een boek gebaseerd op zijn eigen ervaringen. Het resultaat is een ontroerend maar vooral meeslepend verhaal over identiteit, relaties, (broeder)liefde en ingewikkelde DNA-structuren en websites met stambomen. Steengoed geschreven en actueel. Een inkijkje in het leven van veel donorkinderen en hun ouders, die worstelen met regelgeving en het recht op anonimiteit. Door dit boek realiseer je je dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om je biologische vader en moeder te kennen.
Een heel bijzonder boek. Zoals zo vaak wel gebeurt, wordt hier in de discussie het perspectief van het kind juist niet vergeten. De personages maken verschillende dingen mee, wat zorgt voor steeds een andere kijk op de situatie. Dat maakt het gelaagd en heel herkenbaar. Qua inhoud voelt het soms bijna als non-fictie, en tegelijkertijd sleepte het me heel erg mee. Het is - deels - geschreven vanuit de eigen ervaring van de schrijver, anders kan je niet zo'n zorgvuldig en integer boek schrijven denk ik. Lees het. Nu.
Wat een heerlijk goed geschreven verhaal! Ik viel niet alleen voor de zoektocht, maar vooral voor de personages, hun taal, hun levens en hoe ze met elkaar omgaan. De relatie met broer Kai vond ik ontroerend. Het verhaal zet je aan het denken over familierelaties. Wanneer ben je familie? Moet dat biologisch kloppen? Of zijn het de mensen die met je optrekken, die je kennen en met je meeleven. Ik ga het zeker aanbevelen aan leerlingen!
Kai en Sam zijn broers, maar krijgen ineens te horen dat ze van een donor afkomstig zijn. Ze besluiten op zoek te gaan naar hun biologische vader. Dat blijkt een heftige reis te worden. Zeker als ze stuiten op een fertiliteitsarts die zijn eigen sperma gebruikte om vrouwen zwanger te maken. Zijn Kai en Sam ook van hem? Zijn ze wel broers? Of halfbroers?
Een reis vol dna, donoren, halfbroers en zussen. Wanneer is iemand je familie? Is je broer nog wel je broer als hij je biologische broer niet meer is?
Een ontroerend boek gebaseerd op een waar gebeurd verhaal van de schrijver zelf. Je leest over de boosheid, de verwarring en het verdriet. De emoties in dit boek zijn rauw en echt. Prachtig!