Βαμμένα κόκκινα μαλλιά

by Kostas Mourselas, Κώστας Μουρσελάς

Τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» του Κώστα Μουρσελά είναι ένα μυθιστόρημα που προκαλεί, ερεθίζει, εξοργίζει, ερωτικό, αισθησιακό, χυδαίο, αποτρόπαιο, δοσμένο απλά, με χιούμορ, ειρωνεία και καυστική διάθεση. Σύγχρονοι Άμλετ, σύγχρονοι Ζορμπάδες, αγιοποιημένα κοπρόσκυλα, πόρνες, μπορντέλα, γειτονιές, παράγκες, νυμφομανείς, αυνάνες, παπατζήδες, μικροαστοί, πρώην προλετάριοι, πρώην ιδεολόγοι και νυν «επιτυχημένοι» καριερίστες, κάλπηδες, ξεφτίλες, άνθρωποι που ερωτεύονται πρόσωπα μεσ' από καθρέφτες και όχι τα ίδια τα πρόσωπα, μια τοιχογραφία εποχής και ανθρώπων, διηγημένα ασθματικά, παράφορα, ωμά μ' έναν φρενήρη ρεαλισμό που τα κάνει όλα να διαστέλλονται, να μεγεθύνονται και να γίνονται ωκεανός, θάλασσα, χρώμα, μουσική, αλμύρα, έρωτας. Η ιστορία ενός θέσει διανοούμενου που εκ των υστέρων διαπιστώνει πως «λάθος ζήσαμε, λάθος πόρτες χτυπήσαμε, σε λάθος κρεβάτια κοιμηθήκαμε, λάθος πρόσωπα αγαπήσαμε, λάθος επιλογές κάναμε» και ενός άλλου -φύσει διανοούμενου- που αποδεικνύει με τη ζωή του, την πράξη πως όλα θα μπορούσε να είχαν συμβεί και αλλιώς και πως κρίμα για το «μεγάλο λάθος» μας μια και κανείς μας δεν γλιτώνει από την τελική κρίση, από τον τελικό και μοιραίο απολογισμό. Ακόμα, η ιστορία μιας γυναίκας που όσο βυθίζεται στους συμβιβασμούς της, όσο αδειάζει, τόσο πλησιάζει στην πληρότητα, όσο απομακρύνεται από τον έρωτα, τόσο τον ανακαλύπτει. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Genres: Fiction, Literature, Roman, Classics, Novels, Greece

495 pages

First published January 1, 1989

About the author

For Greek, see Κώστας Μουρσελάς.

Reviews

[. . . _ _ _ . . . · Rating 1 out of 5]

Απορώ πως αυτή η ανεκδιήγητη, μισογύνικη (ΌΛΕΣ οι γυναίκες του βιβλίου είναι πουτάνες, και μπόρεσα να μετρήσω και 4 κανονικές τουλάχιστον ,η μία μάλιστα πήγαινε και με τον γιο της , τέτοια λυσσάρα), ανοικονόμητη (διάβασα και την "οριστική" έκδοση) με άπειρους χαρακτήρες και άπειρες υποπλοκές χωρίς καμία αίσθηση μέτρου και στοιχειώδους editing, με αστείους κεντρικούς χαρακτήρες ντεμεκ αντίθετους (ο ένας πλασάρεται ως απόγονος του Ζορμπά μη χέσω) που στην πραγματικότητα είναι ο Αμποτ και Κοστέλλο, ντεμεκ διανοούμενιστικη (γιατί ο Μουρσελάς κάπως έτσι φαντάζεται τους κατοίκους των φτωχογειτονιών του Πειραιά μετά τον Εμφύλιο, μεγαλωμενους με Μάλερ και να μένουν σε παράγκα- σκηνικό θεάτρου (!) ενώ στην καθημερινή τους ζωή να μιλάνε για Καβάφη και θέατρο) και εν τέλει γνήσια απόγονος ενός ιστορικού άρλεκιν- παπάντζα πλασάρεται ως "τοιχογραφία" και θεωρείται ήδη "κλασσικό" είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απευθυνθεί στην κάστα των κριτικών που εκθείασαν αυτό το κατασκεύασμα αλλά και στο κοινό που το έκανε μπεστ σέλλερ, όταν μάλιστα έπαιζε το σίριαλ μια κυράτσα (το πραγματικό target group του βιβλίου) μπήκε σε ένα βιβλιοπωλείο και ζήτησε τα ""Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" του Νταλάρα" #true_story

[Sotiris Karaiskos · Rating 5 out of 5]

Φυσικά είχα ακούσει πάρα πολλά καλά λόγια για αυτό το βιβλίο η αλήθεια, όμως, είναι πως στην αρχή δεν μου γέμιζε το μάτι. Μου Φαινόταν σαν μία αφήγηση "ανδρικών" περιπετειών μέσα στο περιβάλλον της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Όπως συνήθως γίνεται τα πραγματικά ξεχωριστά βιβλία, όμως, σιγά σιγά τα διάφορα κομμάτια ερχόταν στη θέση τους, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο συγγραφέας έχει κάτι να πει και στο τέλος που μπορώ να πω ότι το κατατάσσουν στα πολύ σπουδαία βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Το επίκεντρο της ιστορίας μας - ή τουλάχιστον το πρόσωπο με το οποίο ασχολείται περισσότερο ο αφηγητής της - είναι ο Λούης, ένας άνθρωπος ελεύθερος που έχει σκοπό της ζωής του να ζήσει όσο πιο έντονα μπορεί, να γευτεί όσες απολαύσεις του προσφέρονται και να πορευθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ασυμβίβαστα, πέρα από κανόνες και πρέπει, όποιες και να είναι οι συνέπειες. Στον κύκλο του υπάρχουν διάφοροι διαφορετικοί χαρακτήρες, χαρακτηριστικές φιγούρες των δεκαετιών μετά τον εμφύλιο πόλεμο, άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να βολευτούν κάπου, να πραγματοποιήσουν τα μικροαστικά όνειρα της εποχής, ξεφεύγοντας από τη φτώχεια του περιβάλλοντος τους, ξεπερνώντας το σοβαρό εμπόδιο της αριστερής καταγωγής τους. Σε όλους αυτούς ο Λούης λειτουργεί με δύο τρόπους, στην αρχή τους παρασέρνει σε κάθε είδους τρέλες και ριψοκίνδυνα σχέδια, τους παροτρύνει να ρισκάρουν, να μείνουν πιστοί στις αρχές τους. Στη συνέχεια, όμως, γίνεται η φωνή της συνείδησής τους που τους κρίνει για τους πολύ μεγάλους συμβιβασμούς που έκαναν, το παρελθόν που απαρνήθηκαν, τους έρωτες που παράτησαν για να μπουν σε συμβατικούς γάμους, το βόλεμα τους σε πετυχημένες και όχι τόσο πετυχημένες θέσεις. Έτσι ο Λούις γίνεται σύμβολο αντικομφορμισμού, μία σχεδόν μυθική φιγούρα μου δείχνει ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος πέρα από την απόλυτη κυριαρχία της λογικής και του συμφέροντος, ένας δρόμος που οδηγεί στην ικανοποίηση των βαθύτερων επιθυμιών, στην καταστροφή αν τα πράγματα δεν πάνε καλά αλλά στο τέλος σε μία κατάσταση όπου τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.

Όλα αυτά με φόντο την μεταπολεμική Ελλάδα την οποία ο συγγραφέας μας τη μεταφέρει με εξαιρετικό τρόπο, με μία γραφή που ακροβατεί μεταξύ του κυνισμού και της νοσταλγίας, σατιρίζοντας αυτές τις περίεργες καταστάσεις και μιλώντας σοβαρά οπότε πρέπει. Αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο που κάνει αυτό το βιβλίο να είναι κάτι σπουδαίο, μία εποχή ολόκληρη ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, με τη φτώχεια, τις διώξεις, τις συγκρουόμενες ιδεολογίες, τις κοινωνικές αλλαγές στη συνέχεια, φτάνοντας μέχρι την εποχή της συγγραφής του, σε μία Ελλάδα εντελώς αγνώριστη. Έτσι το συνολικό αποτέλεσμα είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο που έχει μία σκληρή ομορφιά και λέει κάτι σε όλους μας. Ένα απολύτως απαραίτητο ανάγνωσμα.

[Zeren · Rating 3 out of 5]

"Ne isterdim biliyor musun? Tanımadığım bir insana, bir yabancıya aşık olayım, ama çile çekmiş bir insan olsun, yüzü, gözleri buruş buruş bir insan. Ona baktıkça 'bu insanı hayat, tuz, deniz, acı yiyip bitirdi' diyesin... Artık sadece böyle bir insanı sevebilirim. Kariyerlerini düşünenlerden, başarılı olanlardan, işadamlarından, sefillerden bıktım. Bu adamın yorgun, bıkkın, düzensiz adımları olsun istiyorum. Parmaklarında da, alnında da damarları çok belirgin olsun. Bilge bir insan olsun. Hiçbir şeyin hesabını yapmasın. İnsanların herşeyi ölçüp tartmasını görmekten bıktım. Beni de bu küçük hesaplar yiyip bitirdi. Çile çekmiş ama boylu poslu bir insan olsun. Uzun boylu olmasın ama öyle görünsün. Seninle konuştukça gözünde büyüsün..."

Son yüz sayfasına kadar benim için ikinci viteste giden bu hikaye, son virajdan sonra harika bir hız aldı. Luis'in hikayesi gibi görünse de yukarıdaki satırların sahibi Martha bu romandan kalan unutulmazım olacaktır.

[Kostas 78 · Rating 5 out of 5]

Απίστευτο βιβλίο. Εύκολα το κατατάσσω στα 10 καλύτερα Ελληνικά μυθιστορήματα. Φοβερά διασκεδαστικό παρά το μέγεθός του, δε με κούρασε ούτε λεπτό, ευχόμουν να μην τελειώσει. Τρομερά οξυδερκής καταγραφή της μετεμφυλιακής Ελλάδας, δίνει την εικόνα μιας ολόκληρης κοινωνίας, με χαρακτήρες με βάθος, κοινωνική και πολιτική κριτική τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς κι ένα ωραίο φιλοσοφικό μανδύα σχετικά με την αντίθεση των δύο βασικών χαρακτήρων (και αντίθεση μεταξύ δυο στάσεων ζωής) να το διαπερνά.

[Leonidas Moumouris · Rating 5 out of 5]

Οι σημερινοί 45αρηδες δύσκολα να μην έχουν αγαπήσει αυτό το βιβλίο.
Ένας απο αυτούς κι εγώ, που όσο κι αν ο Λουης ήταν η ¨μορφή¨ του βιβλίου, ήμουν ο Μανωλόπουλος.

[Stratos · Rating 4 out of 5]

Το βιβλίο γνώρισε επιτυχία μετά την τηλεοπτική επιτυχία. Ενδιαφέρουσα ιστορία

[Vasileios Diakovasilis · Rating 5 out of 5]

Είναι ίσως, το μοναδικό βιβλίο που απόλαυσα και αναγνωστικά και ως σειρά στην τηλεόραση. ( Νινιός-Καραμπέτη)

[Jale · Rating 4 out of 5]

Bir iç hesaplaşma romanı. Siyaseti, yaşamı, yaşamın çarpıklığını yüzümüze gözümüze sokan, anlatmaktan çekinmeyen, edebi olarak lezzeti az yine de insanda iz bırakan bir eser.
"Sefil düşünceler ve küçüklükler arasında kaybolup, hayattaki büyük sırrı çözemedik, soru da cevapsız ve acımasız kalakaldı.
Nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın, neyi yapabilecekken yapmadın, başka bir yol, başka bir anlam arıyordun, yanlış zilleri, yanlış kapıları çaldın, yanlış yollara saptın, yanlış insanları sevdin, yanlış yataklarda uyudun, yanlış evlerde yaşadın. Neden hayal ettiklerini, düşündüklerini bu kadar küçümsüyorsun?"

[Νικολέττα · Rating 4 out of 5]

Ένα ταξίδι στην μεταπολεμική Ελλάδα, μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων.
Τα πάθη, οι προκαταλήψεις, οι προσδοκίες της εποχής.

[Georgette Nanou · Rating 3 out of 5]

 Αρκετά καλό και πολυπρόσωπο βιβλίο.Ο συγγραφέας κατορθώνει να μιλά στις ψυχές μέσω της γραφής του και αναγκαστικά ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με τον καθρέπτη του εαυτου του.Ανάγνωσμα γεμάτο από αυτοκριτικές και αναθεωρήσεις.Χαρακτήρες όπως λαικός,πανέξυπνος,ωραίος,άθεος,διανοούμενος κ.α.που υπάρχουν εκείνη την εποχή συνθέτουν τους ήρωες.Ένας ήρωας έχει κατορθώσει να προσαρμόζεται παντού χωρίς να χάνει την ελευθερία του και να μένει αυθεντικός.Μπορεί να χαρακτηρισθεί ψυχολογικό μυθιστόρημα και με έντονο ερωτισμό και θεωρώ ότι εξευτελίζει την γυναίκα σε πολλά σημεία.Απέριττο ύφος,περιορισμένη η αφήγηση και κυριαρχούν οι διάλογοι ώστε η ανάγνωσή του να είναι ανάλαφρη και ��αθόλου κουραστική.Και σαν γενικό συμπέρασμα οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να βασανίζονται από τις ιδιοτελειές τους και από τα αδιέξοδα της φύσης τους.

[Selefa · Rating 1 out of 5]

Απλά δε δούλεψε για εμένα το βιβλίο. Δεν είχα ιδέα ότι μιλούσε για σεξ κάθε 2η παράγραφο. Δεν έχω δει τη σειρά οπότε δε ξέρω αν ήταν ακριβής μεταφορά του βιβλίου, ωστόσο η μαμά μου δε με άφηνε να το βλέπω.

Όλοι οι ήρωες περιγράφονται ως ξαναμμένες μπεκάτσες -γυναίκες και άντρες- και όλοι πηγαίνουν ή σκέφτονται να πάνε με όλους, είτε είναι γιοί τους, είτε γυναίκες φίλων, είτε οτιδήποτε...
Ο Λούης ως ήρωας που θέλει να προκαλέσει, να ταράξει τα νερά και να βογκίζουν και οι κότες από τον ερωτισμό του, απλά δε μου άρεσε και ούτε μπορώ να πω ότι μου άρεσε να τον αντιπαθώ, όπως συμβαίνει με άλλους χαρακτήρες. Κάτι αντίστοιχο του Λούη -αν και έχω δει μόνο την ταινία- είναι o Georges Duroy ήρωας του βιβλίου Bel-Ami του Guy de Maupassant. Πιθανόν να πήρε έμπνευση από εκεί ο συγγραφέας, ή και όχι. Πιθανόν να ήθελε να προκαλέσει (;) λαμβάνοντας υπόψη της εποχή που γράφτηκε το βιβλίο ή από την άλλη μπορεί να ήθελε να εισάγει το ερωτικό βιβλίο και για τους άντρες, κάτι αντίστοιχο των βιβλίων που εκδίδουν τα Άρλεκιν.

Από ένα σημείο και μετά μπήκα στον αυτόματο και ο κύριος λόγος που το τελείωσα είναι γιατί μου άρεσε η φωνή της αφηγήτριας.

[Irini Gergianaki · Rating 4 out of 5]

"Τους άλλους τους ξεγαλάμε, τον εαυτό μας ποτέ. Ο κομψός καλοντυμένος κύριος, ήσουν εσύ. Δεν το είδες; Και πρόσεξε, το τσίμπημα που είπαμε, καμιά φορά έρχεται εντελώς απροειδοποίητα και τις περισσότερες φορές πολύ αργά για να προλάβεις να αναθεωρήσεις ζωή, πρόσωπα και πράγματα. Και βέβαια, δε θα ‘σαι τόσο άντρας ούτε τότε για να παραδεχτείς πόσο λάθος έζησες. Με λίγα λόγια, όχι, δε γίνεται να τη γλυτώσεις, ξάδελφε.

Είναι σαν να ταξιδεύεις με αμάξι και οδηγείς στην ίσια ατελείωτη άσφαλτο και ρουφάς τοπία και χρώματα και πατάς τα κουμπιά του ραδιοφώνου και ακούς τις εξαίσιες μουσικές σου και σφυρίζεις ανέμελος, «καλά τα πήγαμε» λες, «τους τη φέραμε, έπεσε και η ωραία των ωραίων που βάλαμε στο μάτι», δίπλα σου την έχεις, «ανέβηκαν και οι μετοχές της Εθνικής, φίνα, φίνα πήγαν όλα» και τραγουδάς και πατάς γκάζι και σφυρίζεις και μεθάς και ξαφνικά, τσουπ, πάλι ο πόνος ή, το χειρότερο, πέφτεις στη λακκούβα που δεν περίμενες, που δεν πρόβλεψες, που ποτέ δε φαντάστηκες ότι ανοίχτηκε ειδικά για σένα.

Γίνεσαι με μιας σμπαράλια. Ανατρέπονται σχέδια ζωής, ανάσκελα το αμάξι με τα άντερα έξω… Μην το συζητάς ξάδελφε, μην το συζητάς."

[Sia K. · Rating 5 out of 5]

Διαβάζοντας κάποια σχόλια να πω ότι ήξερα ότι το βιβλιο έχει σεξ και το είχα διαβάσει στα 18 μου. Το διάβασα λοιπόν πι μετά από 28 χρόνια (προδίδω και την ηλικία μου) και μου αρέσει εξίσου πολύ, όμως το είδα με αλλά ματια αυτή τη φορά, με τα μάτια της τελευταίας ηλικίας των χαρακτήρων του και μου άρεσε ακόμα περισσότερο.

Έχει αφηγηματική δεινότητα. Καταφέρνει να κάνει τις λέξεις εικόνες και τους χαρακτήρες φωτογραφίες. Διαβάζεις το βιβλίο με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο. Παρελαύνουν πάνω από 50 χαρακτήρες, όμως ο αναγνώστης δεν παθαίνει σύγχυση γιατί οι αφηγηματικοι εγκιβωτισμοί βοηθάνε.

Ποιος είναι ο Λούης βρε παιδιά? Υπάρχει? Τον αγαπάμε? Τον θαυμαζουμε? Τον φοβόμαστε?

Μέσω του Λούη θυμόμαστε όλα τα δικά μας απωθημένα και όλες τις δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Τον θαυμαζουμε γιατί κατορθώνει τον ακατόρθωτο, να προσαρμόζεται παντου χωρίς να χάνει την ελευθερία του.

Όσο είμαστε νέοι, όλα μας φαίνονται απλά μετά βαραίνει η ζωή και οι αποφάσεις του παρελθόντος είναι αμείλικτες και μας χτυπάνε κατάμουτρα.

Ευτυχισμένος ο ελεύθερος άνθρωπος. Μεγαλο πράγμα η ελευθερία!

[Pavlos Maris · Rating 5 out of 5]

Η διαρκής διελκυστίνδα μεταξύ "θέλω" και "φοβάμαι" που ορίζει την ύπαρξή μας για όσο ζούμε, δοσμένη αριστουργηματικά με φόντο τον Πειραιά του 50. Ένας καμβάς στον οποίο ο συγγραφέας έχει ζωγραφίσει όλο το φάσμα του ανθρώπινου ψυχισμού. Ένα βιβλίο ύμνος στην ελευθερία και στην αναζήτηση αυτής, με κατανόηση συνάμα για την ανθρώπινη "ατέλεια" και λιποψυχία. Ένα πανανθρώπινο και διαχρονικό αριστούργημα του οποίου η ανάγνωση θα πρέπει να είναι σχεδόν υποχρεωτική. Για τους "Μανωλόπουλους" και τους "Ρετσίνες" που κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του. Διαβάζεται καλύτερα με συντροφιά μελωδίες του Χατζιδάκι και ένα ποτήρι καλό κρασί.

[Amlugiel · Rating 1 out of 5]

Ποιο μωσαϊκό και ποια μεταπολεμική Ελλάδα; Ένα φτηνό σοφτ πορνό είναι της κακιάς ώρας. Οι ερωτικές περιπέτειες μιας αντροπαρεας που το μόνο που έκαναν είναι να μπλέκει ο ένας με τη γυναίκα του άλλου,να μιλάνε για τη στύση τους και το μέγεθος του μορίου τους. Όλες οι γυναικείες φιγούρες του βιβλίου άοσμες και άχρωμες και η μόνη τους ύπαρξη ήταν για τα κρεβάτια των πρωταγωνιστών και τίποτα άλλο. Ρηχό και ανούσιο και αν δεν ήταν εκείνη η τηλεοπτική σειρά δε νομίζω να είχε γνωρίσει τέτοια επιτυχία. Μου το έχουν βάλει και στα "κλασσικά" της ελληνικής λογοτεχνίας. Ημαρτον. Θα τρίζουν το κόκαλα των κλασσικών που πραγματικά άξιζαν.

[Ismini Tornivouka · Rating 4 out of 5]

Χαθηκαμε σε μιζερες σκεψεις και μικροτητες,χωρις να λυσουμε το μέγα μυστηριο του κόσμου,για να μεινει το ερώτημα αλυτο και αδυσώπητο:Πως εζησες,γιατι εζησες ετσι όπως εζησες,τι θα μπορουσες να κανεις και δεν εκανες,για άλλο δρόμο εψαχνες,για άλλο νόημα,λαθος κουδουνια,λαθος πόρτες χτυπησες,λαθος δρομους πήρες,λάθος ανθρωπους αγαπησες,σε λάθος κρεβάτια κοιμήθηκες,σε λάθος σπίτια έζησες.Γιατι τετοια περιφρονηση σε αυτο που ονειρευτηκες,σε αυτο που σχεδιασες

[Fatma Güneş · Rating 3 out of 5]

Biraz dağınık ve çok fazla karakterle okuması zor bir kitap oldu benim için

[Dimitra Patsi · Rating 5 out of 5]

Πόσο πολύ με συγκίνησε αυτό το υπέροχο βιβλίο... Πόσο μπορεί να αντέξει την αγάπη μια μποέμ ψυχή... Πόσο πολύ μπορεί να σου μοιάζει ο ήρωας ενός βιβλίου... Απλά υπέροχο

[Theologos · Rating 4 out of 5]

Το ίδιο απολαυστικό τη δεύτερη φορά που το διαβάζω, 20 σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη.

[Αλέξης Γυφτοδήμος · Rating 4 out of 5]

Το πρώτο μέρος του βιβλίου (πρώτο βιβλίο το ονομάζει) είναι μια εξαιρετική απεικόνιση της μετεμφυλιακής Ελλάδας του '5ο. Το μισαλλόδοξο, εκδικητικό κράτος της δεξιάς και των παρακρατικών. Το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων χωρίς το οποίο δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε και το οποίο δίνονταν κατά βούληση. Όποιος έζησε αυτή την δεκαετία αναγνωρίζει πολύ καλά τις καταστάσεις, τις συνθήκες, τους συμβιβασμούς, τις υποχωρήσεις, τον γάμο από ανάγκη ή συμφέρον, το σκύψημο του κεφαλιού, την εκπόρνευση. Αυτό το κλίμα αποδίδεται εξαιρετικά, με ανάλαφρο τρόπο σε ένα βιβλίο που δεν είναι ούτε πολιτικό ούτε ιστορικό αλλά έρχονται τελείως φυσικά και αβίαστα στη ροή της υπόθεσης. 5 βαθμοί αβίαστα. Το δεύτερο μέρος δείχνει την πορεία των ηρώων. Το βρήκα κουραστικό και φλύαρο. Τα αδιέξοδα, οι αναζητήσεις και η εξέλιξη των ηρώων πηγάζει βέβαια από τα τραύματα του '50 αλλά παρατραβάνε. Όπως γράφει κι ο συγγραφέας στο τέλος "Τελείωνε, Μανολόπουλε, δώσε φινάλε.... Τελεία και παύλα λοιπόν. Αρκετά σε κούρασα." 3 βαθμοί.

[Chrysella Lagaria · Rating 5 out of 5]

Θα μπορούσε και να λέγεται, η αυλή των θαυμάτων. Μικρά θαύματα καμωμένα από τα χειρότερα και τα καλύτερα ένστικτα των ανθρώπων της δεκαετίας του 50. Άνθρωποι που προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους, να ξεχάσουν, να ορθοποδήσουν, να πιστέψουν, να πετύχουν σε κάτι, να κυνηγήσουν ένα όνειρο! Άνθρωποι και ο Λούης, Ο ένας, ο ξεχωριστός, ο ικανός για τα καλύτερα και τα χειρότερα, Λούης ο... σχεδόν, αυτός που έδινε σε άντρες και γυναίκες την ελπίδα, την ίδια στιγμή που τραβούσε το χαλί κάτω απ’τα πόδια τους! Τα σκληρά χρόνια της αριστεράς, η μικροαστικές αντιλήψεις, τα εσωστρεφή κορίτσια. Όλα υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο του Μουρσελά!

[Mehmet]

Başka okurlara yarattığı hissiyatı bilmem ama; bu kitap lise çağımda benim için bir fenomendi. Büyülenmiştim adeta. Siyasetin aşkla, şehvetin kavgayla bu denli iç içe olduğu çok az kitap çıktı bir daha karşıma. Başkarakterlerin keskin hatları ve ihtiraslarıyla büyülenmiştim.
Bu nedenle, tekrar tekrar okunması gereken kitaplar içinde değerlendirmiştim.

Aradan geçen bunca zamandan sonra; tekrar aynı fikirlere kapılır mıyım, bunun için bir defa daha okumak gerek.

[Evgenia · Rating 4 out of 5]

Όταν το διάβασα κρυφά από την μάνα μου ήμουν 12-13 και η αλήθεια είναι οτί είναι αρκετά σκανδαλιστικό (πολλές από τις σκηνές δεν τις είχα καταλάβει μέχρι που μεγάλωσα κάποια χρονάκια). Αρκετά διασκέδαστικό ανάγνωσμα για την ζωή του αντικομφορμιστή Λούη ειπομένο από την πλευρά του φίλου που είναι ο συγγραφέας.

[Gülşen Ç.Ç. · Rating 3 out of 5]

çok darmadağın anlatılmasına rağmen minik öyküler gibi okumaya çalışınca güzel gidiyor. o kadar çok karakter ismi ve o kadar çok başka hayatlar var ki kafanı toplayıp hepsini birbiriyle bağlamak zor. ayrıca kah okuyucuya hitap eden kah üçüncü şahıstan giden anlatım diline de pek rahat adapte olunamayabiliyor.

[Πάνος Τουρλής · Rating 2 out of 5]

Ξεκίνησα να το διαβάζω έχοντας στον νου μου τη σειρά. Τα πρώτα κεφάλαια όμορφα. Μέτα΄οι περιπέτειες του Λούη ατέλειωτες. Ετοιμαζόμουν να φτιάξω λεξικό για να θυμάμαι τους ήρωες...Κάπου στα τέλος τα χάλασα...Δεν τα κατάφερε να με τραβήξει ως το ομολογουμένως όμορφο τέλος...

[Ayşe · Rating 5 out of 5]

devrime küsmüş devrimcilerin mi hikayesi yoksa luis ve martha'nın mı hikayesi karar veremedim. Lakin çok güzeldi. yaşamanın anahtarı olayların içinde kalmak ve kaostan kendini bulmak... herkesin luis gibi bir dostu olmalı. okuyun okutun

[Maria Thomarey · Rating 5 out of 5]

Ο Λουης ηταν ένα πολυτάραχη υπαρκτό πρόσωπο . Έμενε στο Πέραμα και τον ήξερα . Τον πετυχαιναμε αρκετές φορές στις ταβέρνες τις περιοχής . Αυθεντικά γραφικός και αιώνιος λάτρης των γυναικών . Ήχων του ήταν πιο μυθιστορηματική από το μυθιστόρημα .

[Cansu Arslan · Rating 5 out of 5]

I loved the book , it tells a lot about the life ,love fears, regrets..Manolopulos has quiet objection to the vulgarity he witnesses. Luis is an extraordinary character. Anyone should have a friend like Luis that reminds you the truths of life..

[Χριστίνα · Rating 3 out of 5]

Ευχάριστο βιβλίο που κυλάει γρήγορα καθώς ο Μουρσελάς το έχει γράψει λες και ο πρωταγωνιστής να εξιστορεί τα γεγονότα προφορικά.(κάτι που μου άρεσε πολύ!) Ενδιαφέρουσες ιστορίες και χαρακτήρες!

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Το διάβασα αφού είδα την τηλεοπτική σειρά κι αυτό σίγουρα μ'επηρεασε αρκετά.Ετσι κι αλλιώς όμως το βιβλίο είναι υπέροχο.