The Hermeneutics of Medicine and the Phenomenology of Health: Steps Towards a Philosophy of Medical Practice

International Library of Ethics, Law, and the New Medicine #5

by Fredrik Svenaeus

Fredrik Svenaeus' book is a delight to read. Not only does he exhibit keen understanding of a wide range of topics and figures in both medicine and philosophy, but he manages to bring them together in an innovative manner that convincingly demonstrates how deeply these two significant fields can be and, in the end, must be mutually enlightening. Medicine, Svenaeus suggests, reveals deep but rarely explicit themes whose proper comprehension invites a careful phenomenological and hermeneutical explication. Certain philosophical approaches, on the other hand - specifically, Heidegger's phenomenology and Gadamer's hermeneutics - are shown to have a hitherto unrealized potential for making sense of those themes long buried within Western medicine.
Richard M. Zaner , Ann Geddes Stahlman Professor of Medical Ethics, Vanderbilt University

Genres: Philosophy, Medicine

214 pages, Hardcover

First published April 1, 2001

About the author

Fredrik Svenaeus är professor och föreståndare för Centrum för praktisk kunskap vid Södertörns högskola. Han forskar och föreläser om kunskapsteoretiska och etiska frågor, främst med koppling till medecin och vård. På svenska finns sedan tidigare boken Sjukdomens mening: Det medicinska mötets fenomenologi och hermeneutik 2003.

Han är också författare till ett stort antal artiklar i internationella tidskrifter och antologier inom områden som psykiatrins filosofi, medicinsk etik, känslornas filosofi och hälso- och sjukdomsteori.

Reviews

[Eric Grey · Rating 5 out of 5]

This text will serve as the jumping off point for my intellectual work for the next 20 years or more. An excellent introduction to Continental thought as applied to medicine

[Shahed · Rating 5 out of 5]

کتابی خوش‌خوان نوشتهٔ فردریک اسونوس. فصول ابتدایی واضحاً تحت فلسفهٔ هایدگر بوده است. تکیهٔ اصلی مباحث بر مفهوم دا-زاین (در-جهان-بودن) و تجربهٔ زیسته بوده است. تلاش نویسنده اجتناب به ورود مباحث مربوط به روان‌شناختی بود، حالی که در میان مثال‌های متعددِ فصول کتاب زمانی که از بیماری جسمانی صحبت به میان می‌آورد، به‌طور مستتر به جنبه‌های روان‌شناختی (و نه روان‌پزشکی) اشاراتی می‌کند. شاید نقطهٔ قوت کتاب در میان فصول بحث این مسئله است که:

دا-زاین و جهان به‌مثابه کلیتی تصور می‌شوند و نه به‌مثابه سوژه و ابژه.

هم‌چنین می‌خوانیم:

ناخوش بودن قبل از هر چیز بیگانه شدن از جهان است.

مضاف بر این در این کتاب نویسنده ذکر می‌کند که:

هدف نهایی هرمنوتیک پزشکی خود-فهمی بیمار نیست، بلکه بازیابی سلامت اوست و برای تشخیص این هدف، آن‌چه که مهم است نه فهم بیمار بلکه فهم پزشک از در-جهان-بودن اوست.

علاوه بر این می‌خوانیم:

طبابت نه‌تنها ماهیاتاً ملاقات است، بلکه تفسیر هم هست: هرمنتوتیک بالینی.

جهت حسن ختام بررسی این کتاب نکته‌ای از متن را متذکر می‌شوم که شاید باقی خوانندگان از آن به سادگی بگذرند:

اگرچه بیماران آثاری ادبی نیستند، با این حال همان‌طور که خواهیم دید، آن‌ها در حالت در-جهان-بودنشان برخی حالات مهم را با هستی‌شناسی متون به اشتراک می‌گذارند. این تشابه در واقع دلیل این است که چرا پزشکان می‌توانند مهارت‌های درمانی‌شان را با خواندن رمان و شعر فرا بگیرند و در آن مهارت‌ها چیره‌دست شوند.