Στον πλανήτη Οτράντο, αρκετό καιρό μετά την καταστροφή της Γης, οι εμφύλιοι πόλεμοι μάστιζαν ό,τι απέμεινε από την ανθρωπότητα. Το Καθεστώς των Κλέιτον έφερε την πολυπόθητη ειρήνη, καταλύοντας την τεχνολογία και oποιονδήποτε νεοτερισμό ως πηγές όλων των δεινών. Οποιαδήποτε απόπειρα αναστήλωσής τους τιμωρείται με θάνατο και η αναζήτηση γνώσης από πηγές πέραν των επιτρεπόμενων από το Καθεστώς είναι απαγορευμένη. Χρόνια μετά, η πρώτη επανάσταση των Αιρετικών -ανθρώπων που είχαν κοινωνήσει την Αρχή του Χάους και είχαν αναπτύξει υπερφυσικές ικανότητες- πνίγηκε στο αίμα. Στο σήμερα, η Σέφη Λέιβετζ, μηχανικός και επισκευάστρια παλιών τεχνουργημάτων, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση η οποία θα αλλάξει τη ζωή της ριζικά. Θα ακολουθήσει την πορεία για την οποία προορίζεται; Πώς θα διαμορφωθεί ο Κόσμος από τις αποφάσεις της;
H Τίνα Μπαρμπάτσαλου γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1986. Έκτοτε, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το ότι τα Τρίκαλα είναι πιο κοντά στο διάστημα, παρά στη θάλασσα και με το ότι δεν μπορεί να σκιτσάρει κόμικς. Κάπου κοντά στο 1993, συνειδητοποίησε ότι μπορεί να συγγράψει, και έτσι άρχισε ένα ταξίδι από ανολοκλήρωτα μυθιστορήματα, στίχους, αρθρογραφία σε portals (mindthetrap.gr, IforInterview), papers και μια διδακτορική διατριβή. Μεγάλωσε στα Τρίκαλα, σπούδασε στη Σάμο και στην Πορτογαλία και το 2018 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως SecDevOps Engineer. Οι Περιπλανώμενοι (Σε γκρεμισμένους κόσμους) είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, με επιρροές από κλασικούς και νεότερους συγγραφείς του φανταστικού. Όταν δεν γράφει κάτι ή δεν βασανίζεται πίσω από ένα Linux terminal, ενθουσιάζεται με οτιδήποτε καινούριο μπορεί να κάνει (διάβασμα, ζωγραφική, κηροπλαστική, κατασκευή κοσμημάτων, προγραμματιστικά projects, μουσική).
Ένα καλοδουλεμένο βιβλίο φαντασίας, με κοσμοπλασία που έχει βάθος, έρευνα και σκέψη.
Σύντομο το πρώτο μέρος της σειράς, με αρκετά περιθώρια για ανάπτυξη στη συνέχεια.
Από άποψη πλοκής, γίνονται πολλά και διάφορα που επηρεάζουν τους χαρακτήρες, και η προσωπική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση είναι ρεαλιστικές και άμεσα συνδεδεμένες με τα παραπάνω.
Από τους κεντρικούς χαρακτήρες κράτησα ως αγαπημένη τη Σέφη, καθώς η ζωή της κι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Έχω την εντύπωση ότι η Λαλένα θα γίνει στη συνέχεια η αγαπημένη μου, αλλά ακόμα δεν αναπτύχθηκε αρκετά.
Μου άρεσε σε πολλά σημεία ο τολμηρός τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας περιέγραφε τις σκηνές και η ένταση την οποία έχτιζε.
Γενικά, το βιβλίο ήταν μικρό για να προλάβουν να αναπτυχθούν επαρκώς τόσοι ήρωες. Θεωρώ ότι υπάρχει πολύς χώρος και για αυτούς και για την κοσμοπλασία, ώστε να κρατηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον στη συνέχεια της σειράς.
Το τελευταίο μυθιστόρημα φαντασίας που διάβασα ήταν οι «Περιπλανώμενοι» της Τίνας Μπαρμπάτσαλου από τη σειρά «Σε γκρεμισμένους κόσμους» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βάρδος. Βρισκόμαστε στον πλανήτη Οτράντο, αρκετό καιρό μετά την καταστροφή της Γης, όπου οι εμφύλιοι πόλεμοι μαστίζουν ό,τι απέμεινε από την ανθρωπότητα. Στην εξουσία βρίσκονται οι Κλέιτον με το Καθεστώς τους ελέγχοντας τα πάντα, αφού έχουν καταπνίξει την επανάσταση των Αιρετικών-ανθρώπων που είχαν κοινωνήσει την Αρχή του Χάους και είχαν αναπτύξει υπερφυσικές ικανότητες. Η Σέφη Λέιβετζ, μηχανικός και επισκευάστρια παλιών τεχνουργημάτων, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση η οποία θα αλλάξει τη ζωή της ριζικά. Πώς θα διαμορφωθεί ο Κόσμος από τις αποφάσεις της;
Καταρχάς, οφείλω να αναφέρω πως η γραφή της συγγραφέως είναι πολύ ώριμη και στιβαρή για ντεμπούτο, με παρέσυρε με τις γλαφυρές περιγραφές της και με το καλοδουλεμένο σύστημα μαγείας. Μετά από ένα σημείο ευχόμουν να αναδυθούν κόκκινες αιθάλες από εμένα για να σκεφτώ ότι είμαι μία από εκείνους. Εύλογα έχει αφιερώσει πολλές σελίδες στην κοσμοπλασία ώστε να περιηγηθούμε με ευκολία στον πλανήτη Οτράντο, από την λίμνη Ντεττόνγκ στην υπαίθρια αγορά της Λερντάλ. Ως προς τους χαρακτήρες, τους συμπάθησα όλους, αν και ξεχώρισα περισσότερο την Περσεφόνη και τον Άντγουιν, αφενός επειδή έχουν δυναμικό χαρακτήρα, αφετέρου λόγω της χημείας τους. Σίγουρα θα ήθελα να έχει μεγαλύτερη έκταση το βιβλίο για να να εμβαθύνει περισσότερο στους χαρακτήρες ώστε να συνδεθώ μαζί τους. Υπήρχαν πολλές ενδιαφέρουσες παράμετροι που μπορούσαν να αναπτυχθούν αλλά είμαι σίγουρη ότι θα μας αποζημιώσει στο δεύτερο μέρος.
Με εξέπληξε και η κριτική ματιά της στο απολυταρχικό καθεστώς γιατί προάγει τον προβληματισμό, είναι γεγονός πως τα δυστοπικά μυθιστορήματα μας επηρεάζουν διότι κλωθογυρίζει στον νου μας αυτό το what if! Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγγραφέας μας αφήνει σε cliffhanger στον επίλογο ώστε να τροφοδοτήσει την αγωνία μας για το επόμενο της σειράς. Συγκεφαλαιώνοντας, η Τίνα Μπαρμπάτσαλου παραδίδει ένα αξιόλογο μυθιστόρημα δυστοπικής φαντασίας για να περιπλανηθούμε για πρώτη φορά σε γκρεμισμένους κόσμους.
Ένα αξιόλογο συγγραφικό ντεμπούτο από την Τίνα Μπαρμπάτσαλου. Είχα την τύχη να διαβάσω ένα μέρος του βιβλίου σε (πολύ) πρώιμη μορφή και τολμώ να πω πως η δημιουργός μας έκανε πολύ καλή δουλειά. Εξαιρετική κοσμοπλασια με πλούσιες λεπτομέρειες εκεί που πρέπει, όμορφες εικόνες, συμπαθείς χαρακτήρες και ένα ενδιαφέρον σύστημα μαγείας που βασίζεται στην ισορροπία.
Η ιστορία είναι μια αρχετυπική coming of age περιπέτεια φαντασίας σε science fiction υπόβαθρο (σκεφτείτε ένα κράμα Dune & Star Wars χωρίς τα grandeur στοιχεία που αυτά διαθέτουν -η πλοκή εξελίσσεται σε έναν φτωχικό ερημικό πλανήτη,) που για κάποιο λόγο -χωρις να ξέρω γιατί, μιας και οι διαφορές μεταξύ των έργων είναι μεγάλες- μου έστελνε vibes από το Mistborn.
Στα πολύ θετικά στοιχεία συμπεριλαμβάνω τον τρόπο γραφής. Μεστός και συγκροτημένος λόγος, που ρέει αβίαστα και σε παρασέρνει στη διήγηση. Οι διάλογοι αρχικά ίσως ήταν παραπάνω light hearted απ' ό,τι θα περίμενε κανείς (ή θα προτιμούσα εγώ, για να είμαι πιο ακριβής) σε έναν τόσο ζοφερό κόσμο όπως αυτός του Οτράντο, ωστόσο αυτή η προσέγγιση σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις τους χαρακτήρες με συμπάθεια και κάνει τον κόσμο να φαντάζει πιο προσγειωμένος και "πραγματικός".
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα περισσότερα γεγονότα από τη μέση και μετά (μετά το συμβάν στη σπηλιά), που να εντείνουν το σασπένς και να κάνουν το βιβλίο πιο χορταστικό. Λίγες σελίδες παραπάνω, πιστεύω, θα ωφελούσε την ιστορία χωρίς να βαρύνει η διήγηση.
Τέλος πάντων, περί ορεξεως... η ουσία είναι πως οι Περιπλανώμενοι είναι ένα ενδιαφέρον και αξιόλογο ντεμπούτο που θεωρώ πως θα ικανοποιήσει τους αναγνώστες του ελληνικού φανταστικού.
Υπάρχουν βιβλία που μοιάζουν με άνεμο — δεν τα κρατάς, τα αφήνεις να σε οδηγήσουν όπου θέλουν. Το ντεμπούτο της Τίνας Μπαρμπάτσαλου είναι ακριβώς αυτό: ένας πρώτος άνεμος από έναν κόσμο που έχει ακόμη πολλά να αποκαλύψει
τον πλανήτη Οτράντο, τα ερείπια της ανθρωπότητας πάλλονται ακόμη από την ανάμνηση της Γης. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, όπου η τεχνολογία έχει καταδικαστεί και η γνώση θεωρείται αμάρτημα, γεννιέται μια αφήγηση για την αναζήτηση ταυτότητας, για τη φωτιά της ανυπακοής και για την εσωτερική επανάσταση που προηγείται κάθε άλλης.
Η Μπαρμπάτσαλου παρουσιάζει έναν κόσμο σμιλεμένο με προσοχή — κάθε πόλη, κάθε ερημιά, κάθε ίχνος του Καθεστώτος των Κλέιτον μοιάζει να κουβαλά παρελθόν. Το μαγικό της σύστημα, δε, είναι ιδιόρρυθμο και τολμηρό· βασισμένο όχι σε ρούνους και ψαλμούς, αλλά σε μια φιλοσοφική έννοια της ισορροπίας, που θυμίζει περισσότερο ενεργειακή αρμονία παρά ωμή δύναμη. Δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι ανάλογο στα ελληνικά αναγνώσματά μου.
Η γραφή της είναι καθαρή, χωρίς περιττά στολίδια, και κυλά με ευκολία. Είναι από εκείνες τις πένες που γνωρίζουν να χτίζουν σκηνές με λιτότητα και ρυθμό. Παρ’ όλα αυτά, στις μόλις 179 σελίδες, νιώθει κανείς πως ο καμβάς της ιστορίας είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι χωρά στο πλαίσιο. Οι χαρακτήρες της, ιδίως η Σέφη, μοιάζουν με φιγούρες που έχουμε δει μόνο από μια χαραμάδα — υποψιαζόμαστε τη βαθύτερη πολυπλοκότητά τους, αλλά δεν τη ζούμε ακόμη.
Σε κάποια σημεία, η αφήγηση μοιάζει να απομακρύνεται από τον πυρήνα της, περιδιαβαίνοντας στις συνοικίες και τα ερείπια του Οτράντο χωρίς να ρίχνει φως στις ψυχές των ανθρώπων που τα κατοικούν. Μα είναι ντεμπούτο — και μάλιστα πολλά υποσχόμενο.
Οι Περιπλανώμενοι δεν είναι απλώς μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Είναι ένα προσχέδιο κόσμου που ζητά τη συνέχειά του· ένα πρώτο κεφάλαιο που αφήνει την αίσθηση πως κάτι πολύ μεγαλύτερο κινείται στις σκιές.
Προσωπικά, ανυπομονώ για τη συνέχεια. Και ελπίζω αυτή τη φορά, η Τίνα Μπαρμπάτσαλου να αφήσει το σύμπαν της να απλωθεί ολόκληρο — χωρίς φόβο, χωρίς περιορισμούς, όπως μόνο οι αληθινοί περιπλανώμενοι μπορούν.
Δυστοπικό science fiction με fantasy στοιχεία; Yes please!
Οι «Περιπλανώμενοι» είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς «Σε Γκρεμισμένους Κόσμους» της συγγραφέως Τίνας Μπαρμπάτσαλου και θεωρώ ότι ήταν μια πολύ όμορφη εισαγωγή για τα γεγονότα που θα ξετυλιχθούν στη συνέχεια.
Αρχικά, μέσα από τα μάτια της Σέφης κι έπειτα μέσα από τις οπτικές γωνίες διάφορων χαρακτήρων που παίζουν μεγαλύτερο ή μικρότερο ρόλο σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας, μαθαίνουμε πράγματα για τον πλανήτη Οτράντο αλλά και για το κοινωνικοπολιτικό καθεστώς που επικρατεί. Παίρνουμε μια γεύση από τις ζωές των χαρακτήρων μας που ποικίλουν κι έτσι δημιουργούμε μια πιο ολοκληρωμένη ιδέα για το τι ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη.
Η πλοκή εκτυλίσσεται αρκετά γρήγορα και παρόλο δεν είμαστε όλοι συνηθισμένοι σε μικρότερο αριθμό σελίδων, μπορώ να πω πως δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα καθώς θεωρώ πως ο ρυθμός εξέλιξης ταίριαζε με την ψυχολογική κατάσταση της Σέφης -η οποία είναι και η πρωταγωνίστρια. Ακόμα και σε κεφάλαια στα οποία δεν υπήρχε εκείνη, τα πράγματα «έτρεχαν» κρατώντας, έτσι, ένα σταθερό τέμπο. Στις τελευταίες σελίδες ο ρυθμός έγινε ακόμα πιο γρήγορος μέχρι το τέλος όπου υπάρχει μια μικρή, χαμηλόφωνη ελπίδα στο κλείσιμο.
Ανυπομονώ να δω τους χαρακτήρες να εξελίσσονται και να χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους ώστε να φέρουν μια σωστή ισορροπία σε μια τόσο κατεστραμμένη κοινωνία. Νιώθω πως σε αυτό το βιβλίο “all bets are off” (που λένε και στο χωριό μου) οπότε πραγματικά δεν μπορώ να πω πως κάποιος χαρακτήρας θα είναι ασφαλής ή πως όλα θα πάνε καλά στο τέλος της ιστορίας τους, κάτι που μου κεντρίζει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον.
Με μεγάλη περιέργεια, θυμάμαι, ξεκίνησα την ανάγνωση και ταυτόχρονα την επιμέλεια του πρώτου βιβλίου της Τίνας Μπαρμπάτσαλου «Σε γκρεμισμένους κόσμους-Περιπλανώμενοι». Αυτό που αρχικά ένιωσα, μετά τις πρώτες σελίδες, ήταν ο ενθουσιασμός της συγγραφέως και η ζωντάνια της γραφής της, πράγμα που διατρέχει αυτό το μυθιστόρημα φαντασίας στο σύνολό του. Όλα διαδραματίζονται σ’ έναν κόσμο, πολύ μακριά από τη Γη και από το παρόν μας… μακριά, στο μέλλον! Ένα δυσάρεστο περιστατικό σπάει τη μονοτονία της καθημερινότητάς της και φέρνει τη βασική ηρωίδα μας, την Σέφη, αντιμέτωπη με ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού της και πιο συγκεκριμένα με κάποιες ιδιαίτερες ικανότητές της που έρχονται στην επιφάνεια, την βγάζουν από την «αφάνεια» και την καθιστούν μοναδική… Προσπαθώντας να διαχειριστεί τη «νέα της φύση» γνωρίζει έναν άνθρωπο-κλειδί, που θα την οδηγήσει σε νέες περιπέτειες, ίσως και στο πεπρωμένο της, και μαζί θα κατορθώσουν να διαταράξουν την ηρεμία στη ζωή της πρωτεύουσας και όχι μόνο… Ένα «απαγορευμένο» βιβλίο, που φτάνει στα χέρια τους, δίνει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα για το παρελθόν, το παρόν αλλά και για τον νέο δρόμο που ανοίγεται μπροστά τους… εκεί που οι δυνάμεις της Φύσης συνδέονται άμεσα με κοντινά τους πρόσωπα, αποτελούν κομμάτι του εαυτού τους και μπορούν να αποβούν είτε καταστροφικές είτε λυτρωτικές. Η ηρωίδα ξεδιπλώνει σταδιακά το προφίλ της, εξελίσσεται δυναμικά και στο τέλος του μυθιστορήματος μας εκπλήσσει ευχάριστα. Θα βρεθεί αντιμέτωπη με το Καθεστώς και τους ανθρώπους της εξουσίας και μαζί με τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ιστορίας θα φτάσει στην κόψη του ξυραφιού. Η πλοκή κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο ως το τέλος, όπου η αγωνία κορυφώνεται απίστευτα, επικρατώντας μέσα σε ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, που εναλλάσσονται διαρκώς. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, όλοι τους «λειτουργικοί» και τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, έχουν κάτι να προσφέρουν και να ενώσουν τα κομμάτια αυτού του παζλ, που με έξυπνο τρόπο ανακάτεψε η συγγραφέας. Οι περιγραφές της είναι λεπτομερείς και μας μεταφέρουν άμεσα στον φανταστικό αυτόν κόσμο, βάζοντάς μας μέσα για τα καλά και όχι μόνο ως αποστασιοποιημένους παρατηρητές. Αυτός ο κόσμος είναι «χτισμένος» προσεκτικά και νιώθουμε, σε κάθε κεφάλαιο, να μεταφερόμαστε με ακρίβεια εκεί, καθώς και την ατμόσφαιρά του να μας τυλίγει. Τελειώνοντας, ένα ακόμα στοιχείο, που κράτησα ως σημαντικό, είναι το πώς αντικατοπτρίζεται η σημερινή μας κοινωνία, με εύστοχους παραλληλισμούς και καυστικότητα σε πολλά σημεία, ώστε το μυθιστόρημα καθίσταται σύγχρονο, πέρα από το βασικό του γνώρισμα, αυτό του δυστοπικού-φαντασίας. Ειλικρινά, είναι ένα δυνατό ξεκίνημα που με έκανε ν’ ανυπομονώ για τη συνέχεια! Καλοτάξιδο, Τίνα!
Ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα για τη συγγραφέα. Η ιστορία πολύ ωραία πλασμένη, με πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή. Ένας πολύ ωραίος κόσμος φτιαγμένος για να γκρεμιστεί και να αναγεννηθεί καλύτερος, ελπίζω, και να συνεχιστεί η ιστορία της Σέφης που τόσο όμορφα αναπτύχθηκε στο πρώτο βιβλίο. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το σύστημα μαγείας και για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες στη συνέχεια.