จันทราอุษาคเนย์

by วรรณวรรธน์

จันทราอุษาคเนย์ นิยายย้อนยุคอิงประวัติศาสตร์ เล่าเรื่องราวของตมิสา เด็กสาวหลงยุคเข้าไปยังสมัยโบราณบนดินแดนอุษาคเนย์ พบพากับความรักผูกพันและ "พันธะสัญญา" กับเจ้าชายผู้เป็นจอมทัพใหญ่แห่งแคว้นเศรษฐปุระ นำพาไปสู่การเดินทางแสวงหาดินแดนใหม่ของถิ่นอุษาคเนย์ ท่ามกลางสายใยของบิดาที่เพียรพยายามค้นหาลูกสาวกลับสู่วันเวลาดังเดิม ตมิสาจะสามารถกลับคืนวันเวลาของเธอได้หรือไม่
นิยายกึ่งโรแมนติคประวัติศาสตร์ จะนำไปสู่การค้นหา และความหมายอันยิ่งใหญ่ของดินแดนใหม่ที่ถือ กำเนิดจากพันธะสัญญา และความรัก..มาเถิด มาเพ่งพิศดู ความรักงดงาม ย่อมสร้างสิ่งงดงามเสมอเจ้าจันทราจะอยู่เคียงคู่..อุษาคเนย์ ฤาไม่ เห็นทีต้องพลิกหา "คำตอบ" โดยพลันแล้ว เจ้าจันทราอุษาคเนย์

Genres: Romance, Novels, Fantasy, Time Travel, Historical

560 pages, Paperback

First published January 1, 2006

Reviews

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

#จันทราอุษาคเนย์
#วรรณวรรธน์
6/2/2023----1.32am.
อ่านจบรอบ2แบบชิลและฟินมากกกก ไม่มีคำว่าภาษายากอีกต่อไป ก็แค่อ่านไปมันก็เข้าใจไปเอง รอบนี้ยังคงความสนุก (เพราะจำรายละเอียดอะไรไม่ได้😆)อ่านไปก็พูดว่า โอ้ยสนุก สนุกอ่ะ หลายๆรอบ เพลินมากกกกก องค์ชายที่เชี่ยวชาญการรบแต่เวลาอินเลิฟคือหวาน อบอุ่นมากกก ต้าวตะมิก็ส่วยน่ารักน่าเอ็นดู เดินเรื่องเร็วมีอะไรให้ติดตามตลอด มีความสมน้ำหน้านังชวันจานิดๆเวทนางหน่อยๆ สรุปคือชอบบบบบบบ😍😍



/////รีวิวรอบแรก ////
ภาษายากบ้างก็จริงแต่ดันอ่านคลำๆไปได้แบบไม่ว่อกแว่กไปเล่มอื่นเลย#ขึ้นหิ้งเป็นเล่มโปรด❤
องค์จิตรเสนงานดีมากกกก❤❤❤ชอบมากกกกกกกกๆๆ..ประทับใจและดีใจมากกกกกที่ได้อ่านอะไรที่ทำให้รู้สึกหวานฟินแบบละมุนดื่มด่ำลึกซึ้งอะไรแบบนี้❤❤❤❤❤งืออ..ชอบบบ😍😍😍😍
รีวิวเรียบเรียงเรื่องราวความประทับใจกันลืม..ไว้คิดออกแล้วมาพิมพ์ใหม่เอาดีๆละกัน~มาให้5ดาวไว้ก่อน
ตอนนี้นอกจากไม่อยากกลับออกมาจากเศรษฐปุระ ก็นึกอะไรไม่ออกเลยนอกจาก...
...นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

.....พ่อกับผ....เลือกผ.ก่อน...พ่อเคลียร์ทีหลังได้😘


#ตมิทำถูกแล้ว😆

[Misspharaoh · Rating 5 out of 5]

ตอกย้ำอีกครั้งกับ นิยายย้อนเวลา ข้ามภพข้ามชาติ หลังจากเพิ่งอ่าน มนต์ทศทิศ จบอีกรอบ ก็นึกถึงเรื่องนี้ เลยเอามาปัดฝุ่นหลังจากอ่านเป็นครั้งแรกๆเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน (ไม่เกรงใจกองดอง 100 เล่มของหล่อนเลยนะยะ🤣) ให้เรื่องนี้เป็น Top 3 สำหรับนิยายแนวนี้เลยค่ะ

เรื่องนี้จะเป็นการเดินทางข้ามกาลเวลาของสาวน้อยนักศึกษาคณะโบราณคดีคนหนึ่ง ที่ทะลุมิติไปไกลกว่า 1,400 ปีในสมัยโบราณอาณาจักรเจนละ จับพลัดจับผลูได้เป็นนางห้ามของเจ้าชายพระองค์หนึ่งด้วยอุบัติเหตุ ชื่นชมนักเขียนในเกร็ดประวัติศาสตร์มีที่มาที่ไป น่าเชื่อถือ สนุกและไม่ปลอมค่ะ

ชื่นชม
หลายคนอาจจะบอกว่าภาษาในเรื่องนี้ค่อนข้างยาก แต่อ่านๆไปเรากลับคิดว่าเป็นเรื่องที่มีความสวยงามทางภาษาอย่างมาก บางคำบางประโยคเราก็สามารถเดาๆได้อยู่ไม่ได้ทำให้เสียอรรถรสแต่อย่างใด แสดงให้เห็นถึงความงดงามเป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทยของเรา เห็นถึงความทุ่มเทของนักเขียนอย่างมากมาย ในแต่ละประโยคแต่ละคำพูด มันทำให้รู้สึกตื้นตันใจ ภาคภูมิใจในภาษาของเราเลยละค่ะ

สรุป
อ่านครั้งนี้ ก็ยังคงชอบมากค่ะ ฟินมาก อ่านไปยิ้มไป รู้สึกอ่อนหวาน ซาบซึ้งใจไปกับความรักของ เจ้าชายจิตรเสน กับ ตมิสา (เจ้าจันทรา) จนบางฉากถึงกับน้ำตาซึม ปวดในหัวใจ และสงสารเห็นใจกับการพลัดพรากระหว่าง พ่อ-ลูก น่าเห็นใจมากค่ะ

ปล. กลิ่นกระแจะจันทร์เป็นอย่างไรนะ อ่านๆไปก็อยากดมกลิ่นตัวฝ่าบาทบ้างเลยเพคะ😆

[จันทร์กวี · Rating 4 out of 5]

สนใจตั้งแต่ชื่อเรื่องเพราะมาก เล็งอยู่นานแต่เห็นเป็นนักเขียนหน้าใหม่จึงไม่กล้าซื้อ
จนพนักงานร้านหนังสือแนะนำมา เห็นเนื้อหาน่าสนใจจึงลองอ่านดู
ปรากฎว่ากลายเป็นแฟนหนังสือของวรรณวรรธน์ทันที แม้ภาษาจะมีติดขัดอยู่บ้าง (ไม่ถึงกับทำให้เสียอารมณ์)
ด้วยเป็นคนชอบศึกษาประวัติศาสตร์อยู่เป็นทุนเดิม และนักเขียนท่านนี้ก็มีความรู้ทางโบราณคดีอัดแน่น แต่สามารถถ่ายทอดออกมาให้อ่านง่ายได้ความรู้และความบันเทิงไปพร้อมกัน

ผลงานของวรรณวรรธน์ มีจุดเด่นคือข้อมูล กว่าจะมาเป็นนิยายซักเรื่องผู้เขียนคงต้องทำงานอย่างหนักในการค้นคว้า โดยเฉพาะข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ผลงานจึงมีคุณค่ามากกว่าจะเป็นนิยายให้อ่านเพื่อความบันเทิงเพียงอย่างเดียว

การดำเนินเรื่องแม้จะอิงตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์แต่ก็มีวีธีการนำเสนอที่ไม่น่าเบื่อเลย อ่านจบก็ต้องไปตามศึกษาประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวกับกษัตริย์ในเรื่องด้วยความประทับใจ

[Ulipop · Rating 5 out of 5]

สนุก ซาบซึ้ง ตรึงใจมากที่สุดเล่มหนึ่ง

อ่านรอบ 2 >>>>>> 23/05/2019
รื้อๆตู้หนังสือ อยู่ๆเจอนิยายเรื่องนี้เตะตาก็เลยหยิบยกขึ้นมาอ่านอีกรอบ ก็ยังสนุกเหมือนเดิม เป็นเรื่องที่ตอนแรกๆอ่านแล้วถอดใจจริงๆเกี่ยวกับการใช้ภาษา คำราชาศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย

แต่พออ่านไปสักพัก เริ่มปรับตัวได้ ทีนี้ก็สนุกยาวๆเลยจ้า ^^

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวพระนางที่หวานมากกก ชอบมากกก แต่ก็มีบางเหตุการณ์ของพ่อลูก ที่แอบเศร้าจนจบ ก็ยังใจหายที่สุดท้ายแล้วพ่อลูกก็ไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ตมิสานางเอกของเรื่องซึ่งเป็นคนกลางระหว่างคนรักกับพ่อ คงจะทุกข์ทรมานใจมากๆ (คือคิดว่าถ้าเป็นเราจะเลือกยังไง TT)

ส่วนความรักของพระนาง นี่หวาน ตะมุตะมิ ระทวยกันเลยทีเดียว คนเขียนไม่จำเป็นต้องใช้คำบรรยายสมัยใหม่ ไม่ต้องมีคำหยาบโลน ก็ยังหวานได้ขนาดนี้ ฝีมือล้วนๆจริงๆค่ะ นับถือมาก :)

[Pang Ratawan · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านผลงานของคุณ "วรรณวรรธน์ อ่านแล้วก็ประทับใจมากค่ะ โดยปกติเรามักจะเลือกนิยายอ่านจากสำนวนการเขียนเป็นหลัก (ให้ความสำคัญพอๆกับเนื้อเรื่องเลย) เพราะเราโตมากับนิยายชั้นครู อ่านแต่ผลงานที่นักเขียนแต่ละท่านใช้ภาษาสละสลวย พอมาอ่านนิยายของนักเขียนใหม่ๆ การเขียนบรรยาย สำนวน บางครั้งก็ไม่ประทับใจ พาลทำให้ไม่อยากอ่าน อ่านไม่จบซะงั้น

เจ้าป้าเขียนเรื่องนี้ได้ดีมาก สละสลวย หวานมาก สอดแทรกความรู้ทางประวัติศาสตร์ได้อย่างดีเยี่ยม แต่เนื้อเรื่องก็ไม่หนักหนา ไม่ต้องเปิดพงศาวดารไปด้วย อ่านไปด้วย พระเอกนางเอก ไม่งี่เง่า ฉลาด ไม่ขัดใจ 555 ทุกตัวละครดีงามค่ะ

แนะนำให้อ่าน ถ้าใครต้องการอ่านเรื่องหวานๆ ภาษาสละสลวย เนื่อเรื่องน่าสนใจ ไม่ต้องมีตบตีแย่งชิงกันค่ะ

[Tunyatuang · Rating 5 out of 5]

รักเรื่องนี้มากค่ะ เป็นแรงบันดาลใจให้ศึกษาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รักทุกอย่างในเรื่อง รักเจ้าชายจิตรเสน รักตมิสา เอาดาวไปล้านดวงค่ะ

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

ทำได้ดีทั้งส่วนของพล็อต การเล่าเรื่อง ตัวละคร และประวัติศาสตร์
ทุกภาคส่วนสอดคล้อง กลมกลืน อ่านสนุก
ด��งามมากค่ะ

[M · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้อ่านตอนห้าทุ่ม จบตอนตี 5 บ้าไปแล้ว วางไม่ลงจริงๆ อยากรู้ ตอนแรกอ่านๆ แล้วจะไหวไหมนี้ มีแต่คำอะไรที่ไม่รู้ทั้งนั้นเลย ราชาศัพท์แปลกๆ ล้วนๆ แต่ซักพักก็เริ่มปรับตัวได้ เหมือนผู้แต่งจะใช้วิธีเขียนต่างกันเวลาบรรยาย ขึ้นอยู่กับว่าบรรยายจากมุมมองของตัวละครตัวไหน ถ้าเป็นฝ่ายพระเอก คำบรรยายจะออกแนวโบราณ แต่ถ้าเป็นฝากนางเอก คำบรรยายจะเป็นภาษาปัจจุบัน ไม่มีราชาศัพท์ ก็ยังไม่เคยอ่านแล้วเจอการบรรยายแนวนี้ แต่เขียนได้ดีค่ะ อ่านแล้วลื่นไม่ขัดใจค่ะ

ตลอดเรื่องก็จะเห็นการพัฒนาของตัวละครแต่ละตัว ไม่ว่าจะเป็นทั้งด้านความรัก หรือกิริยา การแสดงออก เริ่มจากพระเอกที่เป็นพวกเหตุผลจ๋า แล้วก็ดูห่ามๆ เหมือนเด็ก (ไปลักพาตัวผู้หญิงมาเพื่อแก้แค้น) แถมเย็นชาเสียจนคนอ่านแอบหมั่นไส้เล็กๆ แต่แน่นอนว่าพอเจอนางเอกใจก็แกว่งๆ ส่วนนางเอกก็ตั้งแต่หลุดมาที่ยุคโบราณ พูดภาษาอะไรก็ไม่ได้แต่ดีหน่อยที่มาแป๊บเดียวก็พอจะสื่อสารกับผู้อื่นได้บ้าง ค่อยๆ ปรับตัวไป ผู้แต่งเขียนให้เห็นการพัฒนาความสัมพันธ์เป็นลำดับของพระนางได้ดี เห็นว่าเริ่มจะรักกันบ้างอะไรบ้าง แหม่ องค์จิตรเสนนี่หวานซ้าาา แต่หวานไม่เลี่ยนนะ น่ารักมาก คือพูดได้ดี พูดได้จังหวะ และมีโมเมนท์ที่มัน.. คิวท์อ่ะ คนอ่านก็อมยิ้มไป บิดไป อยากจะเป็นตมิสาตลอดเรื่อง

ชอบมากคือตอนที่พระเอกไม่ยอมให้พราหมทำแผล ใครเข้ามาก็ถีบกระเด็น แต่พอนางเอกมาปุ๊บสงบทันทียอมให้ทำแผล พอทหารบอกว่าจะเรียกคนอื่นมาจับตัวกัน องค์จิตรเสนดิ้นเท่านั้น พระเอกก็ประมาณบอกว่า "ไม่ต้อง... มือทหารอันหยาบกร้านของพวกเจ้าไม่ต้องมาแตะตัวข้า มีเพียงมือนุ่มๆ ของเมียข้าเท่านั้นที่จะแตะต้องข้าได้" อะโหหหห กรีดร้องอ่ะ น่ารักเว่อร์

การเขียนก็เขียนได้ลื่นไหลดี เราอ่านก็อิ๊นอิน มีโมเมนท์ที่เข้าถึง น้ำตาแตกเพราะความซึ้งได้ และก็มีโจทย์ยากให้ตัวละครต้องตัดสินใจ ก็ทำเอาปวดใจพอควร ตัวร้ายมีมากกว่าหนึ่ง แต่ร้ายจริงๆ มีหนึ่งเดียว

สรุปเรื่องนี้สนุกค่ะ ชอบมาก อ่านแล้ววางไม่ลง แต่ติงตรงที่มีเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เยอะมากกกกกก คือบางทีคนไม่ได้ติดเรื่องประวัติศาสตร์อย่างเราก็ไม่ได้สนใจลึกขนาดนั้น


แอบบงงเล็กน้อยตรงช่วงเวลาที่เข้าใจว่าน่าจะมีช่องว่าง แต่ขัดที่ว่านางเอกหายไปตอนปีหนึ่งในมหาลัย พอหายตัวปุ๊บ ระยะเวลาที่โลกโบราณก็น่าจะผ่านไปไม่ถึงปี แต่นางเอกพยายามติดต่อพ่อตลอด แต่ที่โลกปัจจุบันพ่อเพิ่งจะได้ติดต่อหลังจากหายไปแล้วสิบปี เลยคิดว่าโลกขององค์จิตรเสนน่าจะเดินช้ากว่า แต่ตอนสุดท้ายหลังจากผ่านไปหนึ่งปีที่โลกปัจจุบัน พ่อนางเอกได้เจอนางเอกอีกครั้งเป็นภาพนางเอกในวัยเจ็ดสิบ... ห๊ะ? สรุปคือ โลกขององค์จิตรเสนก็ต้องเดินเร็วกว่าน่ะสิ... เลยขัดๆ ตรงนี้นิดหน่อย

[Pannanat Janthong · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้น่ารักน่าไลค์มาก ไม่อ่านแล้วจะเสียใจนะขอบอก โดยเฉพาะคนที่ชอบแนวโรแมนติกโบราณย้อนยุค น่าซื้อเก็บเป็นอย่างยิ่ง

[L-wind · Rating 5 out of 5]

งงตัวเองเหมือนกัน รู้จักชื่อวรรณวรรธน์ รู้ว่างานเขาดังหลายเรื่อง แต่ฉันไปอยู่ไหนมาไม่ได้อ่านเล่มนี้ของเขา
เพิ่งมาสนใจอ่านเพราะชอบงานประวัติศาสตร์ และช่วงเวลาของนิยายเรื่องนี้ก็น่าสนใจเพราะกล่าวถึง ต้นกำเนิดอาณาจักรเจนละ ซึ่งเป็นอะไรที่หาข้อมูลได้ยาก และหายากที่จะมีนักเขียนอ้างอิงช่วงเวลาดังกล่าว
ซึ่งเจ้าป้าก็ทำได้ และในความเป็นนักวิชาการ ก็ทำได้ดีในแง่การผสมประวัติศาสตร์ให้เป็นนิยายรักหวานซึ้ง
ส่วนตัวคิดว่าวรรณวรรธน์ เทียบได้กับนักเขียนชั้นครูคนนึง คือถัดจากยุคนักเขียนชั้นครูรุ่นก่อน (ทมยันตี กฤษณา) เราก็มองว่าเนี่ยล่ะรุ่นครูถัดไป

spoiler:
-เรื่องเดินไว เปิดเรื่องมานางเอกก็วาร์ปข้ามกาลเวลาไปโผล่ดินแดนโบราณ จับผลัดจับผลูไปอยู่วังเดียวกับพระเอก เป็นนางห้ามเจ้าชายจิตรเสน (ที่ตอนแรกก็อดกลั้น แต่พอชายหญิงได้ใกล้ชิด พ่อคุณก็ตบะแตกจ้า)
-เจ้าชายจิตรเสนนี่ก็ แรร์ไอเท็มแห่งเศรษฐปุระของแท้ งานดี พระเอกสายอัลฟ่า นักรบกล้ามเป็นมัดๆ เทพสงครามรบที่ไหนไม่เคยพ่ายแพ้ นี่ล่ะพระเอกชายชาตินักรบโบราณที่นักอ่านปรารถนา!
-ชอบที่นางเอกอาศัยความรู้ตัวเองถ่ายทอดให้พระเอก ให้ได้รู้ว่ายังมีทางออกทะเลอื่นอีกนะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย พระเอกฟังแล้วก็เห็นชอบ ประกอบกับถูกทั้งพ่อและคนรอบข้างระแวงว่าจะแก่งอำนาจลูกพี่ลูกน้อง งานนี้เรือเล็กควรออกจากฝั่ง
-ไม่ได้อยู่แค่แถวนั้น มาถึงศรีเทพ ภาคกลางของไทยปัจจุบันเลยด้วย แถมยังมาต้องตาแม่เมืองแห่งศรีเทพ เรียกได้ว่านอกจากชวันจา คู่หมั้นเก่าที่เสียดายพระเอกแล้ว พระเอกยังมีแฟนคลับเบอร์ใหญ่อีกหนึ่ง (แต่นางเอกได้พระเอกไปครองคือชนะเลิศจ้า)
-และแล้วแม่เอวบางร่างน้อยกับพ่อนักรบก็รักกัน พ่อนักรบจัดหนักตั้งแต่ยกแรก แม่ยกเฮฮากันถ้วนหน้า

-ชอบในความรักและผูกพันระหว่าง นางเอกกับพ่อ คนอ่านอย่างเราเคยคิดเหมือนกันว่าถ้าคนเราจะไม่ได้เจอครอบครัวอีกมันคงเศร้านะ ซึ่งนิยายข้ามกาลเวลาบางเรื่องจะไม่เน้นตรงนี้ แต่เราว่ามันสำคัญนะ
-ตอนที่นางเอกบอกว่าชื่อตัวเองหมายถึง จันทรา ก็ตงิดล่ะว่า คงเป็นที่มาของอาณาจักร เจนละ และก็ใช่จริงๆ เย้
-ชอบที่ทำให้ได้รู้ว่าแถบอีสาน-ลาว-กัมพูชา สมัยก่อน มีอาณาจักรโบราณ มีอารยธรรม เพราะปัจจุบันหาหลักฐานได้น้อยมาก

-จริงๆ แล้วถ้าปรับนิสัย ชวันจา ให้น่ารักกว่านี้ นางเอกจะกลายเป็นนางอิจฉาได้เลยเพราะมาทีหลังแต่ก็มางาบพระเอกไปด้วยความเป็นนางห้าม แต่การใส่นัำหนักให้นางเป็นคนจิตใจโหดก็ทำให้นางเอกดูมีแต้มต่อ ทั้งที่จริงๆ แล้วนางก็น่าเห็นใจ พระเอกเคยตกหลุมรัก เคยสัญญิงสัญญาว่าจะมาขอ รู้ตัวอีกที อ้าว ฝ่ายชายมีคนใหม่เฉย (ถ้าเป็นสาวหวาน นางจะเป็นนางเอกที่น่าเห็นใจได้เลยเพราะศักติก็สูง)
-ใดๆ คือเห็นใจตัวละครบางตัว อย่างลูกสาวพราหมณ์ที่โดนบูชายัญ ต้องตายเพราะประเพณีความเชื่อ
-แต่นิยายเรื่องนีก็ทำให้เรากลับมาสนใจประวัติศาสตร์อาณาจักรโบราณช่วงนั้นนะ มันอาจหาข้อมูลยาก แต่มันมีแง่มุมน่าสนใจยังไงไม่รู้ อย่างพระเจ้าอีศานวรมัน หรือความจริงที่ว่า เจนละ คือต้���กำเนิดของวัฒนธรรมขอมโบราณ และเป็นสิ่งที่น่าสนใจว่าทำไม เขมรปัจจุบัน จึงไม่สามารถมีสิ่งใดยิ่งใหญ่ได้เท่ากับอดีต เหมือนกับว่าคนเขมรปัจจุบัน กับชนชั้นปกครองของขอม เป็นคนละพวกกัน หรือไม่มีการสืบทอดวิทยาการมาเลย

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

เป็นนวนิยายโรแมนติก-โบราณคดี ที่โคตรดีงาม ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าผู้ครองอาณาจักรสมัยพุทธศตวรรษ12 และความรักคำมั��นสัญญาที่สวยงาม น่ารัก ฮืออออ รักมากเล่มนี้ อ่านมาถึงหน้าหลังๆนี่ขนลุกเลย อยากไปตามรอยดินแดนอุษาคเนย์แล้วววว ตัวละครที่ชอบนอกจากจิตรเสนผู้ชายซึนแห่งยุคแล้ว ก็วราหมินี่แหละ นี่ว่าแอบเป็นคู่ปรับของวรองค์ด้วย เหน็บแนมรู้ทันทุกฝีก้าว แต่แอบอ่านยากช่วงแรกๆ เพราะมีแต่ราชาศัพท์กับชื่อยากๆของคน กว่าจะติดปากอ่านรื่นหูก็ปาไปครึ่งเล่มแรก🤣

[nikanda · Rating 4 out of 5]

ประทับใจค่ะ...ข้อมูลเยอะ แต่ไม่ยัดเยียดดี
โรแมนติกมาก ... อ่านแล้วอิน จิ้นนางเอกสวยสุดๆ

ส่วนพระเอก องค์จิตรเสน คือพระเอกในจินตนาการที่หล่อมากๆๆ

[Saimonger · Rating 5 out of 5]

ซื้อเล่มนี้มาด้วยความบังเอิญ แต่อย่างไรก็ตามเมื่ออ่านจบแล้วมีหลากหลายอารมณ์มาก ขบขันเอย ซึ้งบ้างล่ะ โดยคนเขียนๆทำหนังสือเล่มนี้ออกมาได้ดีมาก เราชอบฉากตอนจบของเรื่องมากจริงๆ ฉากพ่อนางเอกกับนางเอกน่ะ มันซึ้งกินใจเราดี แต่เราแอบยังไม่สุดตรงจุดจบของอัครมเหสี เราว่าน่าจะขยี้กว่านี้ ส่วนขบขันนี่ยกให้พราหมณ์วราหมิเลย “ข้าจะไม่ทำพิธีกรรมนี้เป็นครั้งที่สาม” เราอ่านแล้วแบบขำดี สงสารก็ด้วย เราจินตนาการเจ้าชายจิตรเสนไม่ออกเลยแฮะว่าถ้าเป็นคนจะหน้าตาคล้าบๆแบบไหน เอาเป็นขอจินตนาการหุ่นไปพลางๆก่อนละกัน จุดสำคัญของเรื่องนี้คืออ่านจบเราอยากตามเส้นทางการเดินทางของเจ้าชายจิตรเสนมากๆๆๆๆ ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจซื้อนิยายเล่มนี้มาอ่าน รักทุกตัวละครเลย

[Sepnine 1992 · Rating 4 out of 5]

อ่านรอบแรกชื่อจำยากจังแหะ ดองไว้นานพอกลับมาอ่านอีกรอบสนุกมากติดงอมแงม อ่านรวดจนจบเลย 🤣 ชอบพล็อตเรื่องแบบนี้อยู่แล้วด้วย นางเอกย้อนอดีต อันนี้ย้อนกลับไปพุทธศตวรรษที่ 12 ประวัติศาสตร์ย่านลุมน้ำโขง และจันทราก็ได้เคียงคู่กับอุษาคเนย์ ^^

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกสมองบวมขึ้น 10% เพราะภาษายากเอาเรื่องเลยทีเดียว พอถึงช่วงบรรยายบทนางเอกค่อยใจชื้นหน่อยเพราะอ่านง่านใช้ภาษาปัจจุบัน เวลาปรับเปลี่ยนบทไปมาก็ไม่งงนะ อ่านแล้วรู้ว่าใครพูด ใครคิด ถึงว่าโอเคอยู่~ (ผ่านไปบทสองบทก็ชินแล้วละ)

อ่านเรื่องนี้แล้วก็ทำให้นึกถึงเรื่องทวิภพ ถ้าเทียบกันชอบหวานแบบคุณหลวงมากกว่า แต่ไม่ใช่ว่า เจ้าชายจิตรเสรจะไม่ดีนะ ดีซี่ นางหวานแบบถึงเนื้อตัว หวานแบบที่อยากจะสิงตมิสาเลยทีเดียว (ฉากสระผมให้นี่คือยอมใจ ชอบมากกกกก) นางเต๊าะหญิงแบบเด็กเอาแต่ใจที่ไม่แลหญิงใดนอกจากหญิงในดวงใจเพียงหนึ่งเดียว น่าร๊ากกกก
หลุดขำตอนฉากครั้งแรก (แอร๊ยยยย) ตมิสาตื่นมาก็เป็นไข้ คนทำให้เป็นใครก็โวยวายเรียกหาคนมาดูแล เพราะไม่รู้ว่าทำไมถึงป่วย ถถถถ พ่อคุ๊ณ~~ เก็บกดมาจากไหนกันคะ?!!!! ฮ่าาา
ยังมีอีกเยอะคู่นี้ หวานแบบน่ารักดี เจอแบบนี้ใครๆก็ยอมใจละ

แต่ฉากหวานๆต้องอาศัยแรงมโนอยู่พอสมควรนะ อาจจะเพราะศัพท์ยากด้วยมั้ง เลยทำให้อ่านแล้วอินตามทันทีเลยได้ยาก

ส่วนตัวร้ายนี่ก็ร้ายจริงๆ ร้ายแบบหน้าด้านๆ อยากจะจับมาตีมือซะหลายๆที กรี๊ดใส่หูอีกสามสี่รอบด้วย
สงสารก็แต่พระเซษฐา ฮืออออ ไม่น่าเลยยยย

ชอบในส่วนของข้อมูลประวัติศาสตร์นะ ข้อมูลแน่นมากกกกกกก แน่นจนรู้สึกเหมือนกำลังเรียนวิชาประวัติศาสตร์อยู่เลย ทึ่งมาก นับถือคนเขียนเลยที่ข้อมูลเป๊ะขนาดนี้ สุดยอดดดดดด

อย่างที่บอกเนอะ อ่านแล้วรู้สึกชอบหวานแบบคุณหลวงในทวิภพมากกว่า แต่ถ้าได้ชายจิตรเสนมา หญิงก็ยอมนะ ฮ่าาา อ้อนแบบเด็กๆแบบนี้ ชอบเหมือนกันนนนนน (ระลึกถึงฉากโวยวายไม่ยอมทำแผล แต่พอหญิงมา ชายสงบประหนึ่งเด็กน้อยเลยทีเดียว ฮาาาา)

หลังอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-lM

[Awaree Jittsopa · Rating 1 out of 5]

ภาษาไทย ราชาศัพท์ ภาษาเขมร ตีกันมั่วไปหมด อ่านแล้วแยกไม่ออกว่าใครนายใครบ่าว รายละเอียดต่างๆไม่ปะติดปะต่อกัน หน้าที่แล้วบอกไว้อย่าง อีกหน้าเป็นอีกอย่างทั้งที่มันเป็นกิริยาต่อเนื่องกัน อ่านแล้วปวดหัว พล็อตก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรเลย คำสาปฟาโรห์ดีๆนี่เอง

[sisilovekiki · Rating 4 out of 5]

ภาษาค่อนข้างยากอยู่ซักหน่อยและด้วยความที่มีชื่อสถานที่และผู้คนแบบโบราณที่ไม่ค่อยคุ้นเคยเลยค่อนข้างจะงง ๆ และสับสนอยู่บ้าง

พระเอกนางเอกคำพูดหวานหยดย้อยแบบถ้าพูดแบบนี้ในสมัยนี้คงมีขนลุกกันบ้าง ในด้านส่วนของประวัติศาสตร์ก็เขียนได้ไม่น่าเบื่อ โดยรวมคืออ่านได้เพลิน ๆ เลยค่ะ

[BowEiyaEita · Rating 5 out of 5]

สนุกมากๆๆ ตอนแรกที่เริ่มอ่านมีงงๆ มึนๆกับเรื่องราวบ้าง เพราะประวัติศาสตร์ และคำยากเยอะ อ่านๆไปเริ่มเข้าใจ แต่ละเรื่องที่วรรณวรรธน์แต่ง ข้อมูลเชิงประวัติศาสตร์แน่นมากๆ ภาษาสละสวยมากๆ นางเอกชื่อน่ารัก เจ้าตมิสา ตมิสาตัวน้อย ถูกดึงย้อนเวลาไปในอดีต ช่วงอาณาจักรฟูนัน เจนละ งงเนอะ ก่อนสุโขทัยเลยทีเดียว เจ้าชายจิตรเสนคลั่งรักมาก รักเดียวใจเดียว เก่งทุกด้าน เห็นใจนางเอกอยากจะส่งกลับ แต่ตัวเองก็เศร้าแทบขาดใจ พ่อนางเอกก็ยังคงรอคอยอยู่ในยุคปัจจุบัน อ่านแล้วก็อึน ไม่น่าเบื่อ

[Irenen 9122 · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายโรแมนติกอ่านไปจิกหมอนฟินฟิน ฟินมากกก
นางเอกย้อนเวลาไปในช่วงฟูนัน เจอกับพระเอกเป็นเจ้าชาย
พระเอกธงเขียวสุดๆ ดีเลิศ ประเสริฐ พ่อพระ คนดีสุดๆ
หาคนว่าธงแดงไม่เจอจริงๆ คนอะไรอบอุ่น รักเมียขนาดนี้

ถือเป็นอีกเล่มหนึ่งที่ภาษาสวยมากๆ หลายคนบอกภาษายากแต่จริงๆแล้วต้องมีการตีความและตั้งใจอ่านเพียงเล็กน้อย ก็จะเข้าใจความสวยงามของมัน

แนะนำให้อ่านถือเป็นนิยายน้ำดีอีกเรื่องหนึ่ง แต่คิดว่ายังขาดความมันส์ไปนิดนึง

[Pairash Pleanmalai · Rating 5 out of 5]

ช่วงแรกจะต้องปรับตัว อ่านลำบากพอควร เพราะเจอกับศัพท์แสง ชื่อตัวละคร ลำดับเครือญาติ
บวกกับภาษาโบราณ แต่ไม่เกิน 20 หน้า ก็จะอ่านเข้าใจได้ดี

ลำดับและเนื้อเรื่องเน้นไปที่การเดินทางของเจ้าชาย ทำให้ไม่น่าเบื่อและโรแมนติกมากกับการเดินทาง

อ่านจบทำให้เรามีภาพอาณาจักร ขอม เจนละ ฟูนัน และทราวดี ที่อยู่บนพื้นแผ่นดินไทย มาก่อนสุโขทัย
ได้ชัดเจน และเริ่มอินไปกับยุคนั้น แถมตัวละครยังเป็นชื่อจริง ทำให้จำแม่นกันเลยทีเดียวนับจากนี้
เพื่อนำไปค้นหาต่อในโลกจริงที่ไม่ใช่นิยาย

เป็นนิยายรักที่โรแมนติกและงดงาม ไม่เวอร์เกินไป และจบได้สมบูรณ์แบบไม่ติดค้างใจ

[Kazama · Rating 5 out of 5]

ตอนนั้นคนขายเชียร์เรื่องนี้มาก เลยลองซื้อมาอ่าน แต่นานพอดูกว่าจะได้อ่านจริงจัง เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องโบราณกึ่งประวัติศาสตร์ คิดว่าน่าจะคล้ายๆ สุริยวรรมัน ของคุณหญิงวิมล.. แล้วช้านจะอ่านภาษาขอมเขมรอะไรนี่รู้เรื่องมั้ยนะ.. เลยไม่กล้าอ่าน 555 เพิ่งจะได้มาอ่านตอนโควิดนี่แหละ

พออ่านแล้วก็ได้แต่ร้อง "โฮ้ยยยยย ทำไมข้าเพิ่งได้อ่าน ทำไมเพิ่งจะรู้ว่ามันหวานได้ขนาดนี้"

[Supanus · Rating 5 out of 5]

อ่านแล้วอ่านอีก หลายรอบมาก
เป็นนิยายที่ย้อนยุคไปไกลถึงสมัยขอมโบราณ เห็นภาพความเป็นอยู่ การแต่งกาย ขนบธรรมเนียม จนถึงการเดินทางจากเศรษฐปุระ มาถึงศรีเทพ (เพชรบูรณ์) ที่สมัยน้้นอยู่ติดทะเล!!!
นักเขียนค้นคว้าและเล่าเรื่องได้สนุกตามแนวของวรรณวรรธน์ที่ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ :)

[Panchaya · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ผูกประวัติศาสตร์เข้ากับจินตนาการได้พริ้วไหวซะจนเริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าอันไหนจริง อันไหนแต่ง ฮา

[Chanyaku · Rating 4 out of 5]

ข้อมูลแน่นปึ้กตามสไตล์ท่านป้า เป็นนิยายที่ละมุนไปด้วยได้ความรู้ไปด้วย เคยอ่านในห้องสมุดนานหลายปีแต่ยังตราตรึงในความทรงจำมาถึงทุกวันนี้

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ตมิสา (ตมิ)
เจ้าชายจิตรเสน, พระเจ้าศรีมเหนทรวรมัน

[Nichaphat Wongboonmak · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ฟิน พระเอกรักนางเอกมากก คือหลงพระเอกเหมือนกัน ภาษาลื่นดี ชอบ

[Jeab · Rating 5 out of 5]

Love it. Very interesting based on history. Finished in 2 days.

[Kanyarat Phophum · Rating 3 out of 5]

อ่านไปอมยิ้มไป แต่เราว่าหวานมากไปสำหรับเรา ส่วนตัวอ่านของนักเขียนท่านนี้มา แล้วคือทรายล้อมตะวัน อัสวัด และจันทรา ฯ 3 เรื่องชอบ ทรายล้อมตะวันสุดแหละ

[toogoodatgoodbyes · Rating 4 out of 5]

อ่านนานมากกแล้ว สมัยนั้นยังยืมห้องสมุดอ่านอยู่เลย

[Oillio Pistawan · Rating 5 out of 5]

สนุกมากค่ะ