«Fatos Kongoli compone, entre el absurdo y la ternura, un canto al amor, haciendo de lo cotidiano una epopeya. Una nueva sorpresa de la literatura albanesa» Marion Van Renterghem, Le Monde A la muerte de Marga, su mujer y madre de sus dos hijos, Kristo Tarapi, antiguo guionista de los estudios cinematográficos del régimen comunista albanés, prejubilado con una ínfima pensión en la nueva sociedad de mercado, queda sumido en la soledad y el marasmo. Se ve abocado entonces a hacer recuento de su vida y, rememorando décadas de temor y violencia bajo el régimen de Enver Hoxha, sólo encuentra permanente sumisión y fracaso. El único ingrediente de su vida que se le revela digno de un ser humano resulta ser su relación con las mujeres que amó a lo largo de su existencia: su madre, en la infancia, y sobre todo aquellas a las que quiso como varón, en ocasiones de forma patética, siempre sincera. Todas ellas perseguidas, maltratadas, aherrojadas, condenadas por su propia condición y por la indignidad imperante. Por fin, vacío ya de toda ambición, después de desembarazarse de sus fantasmas, una joven, amiga de su hija, se constituye en el único asidero que lo mantiene vinculado a la existencia...
Fatos Kongoli has recently become one of the most forceful and convincing representatives of contemporary Albanian prose.
He studied mathematics in China during the tense years of the Sino-Albanian alliance.
Kongoli chose not to publish any major works during the dictatorship. Rather than this, he devoted his creative energies at the time to an obscure and apolitical career as a mathematician, and waited for the storm to pass.
His narrative talent and individual style only really emerged, at any rate, in the nineties, since the fall of the communist dictatorship.
Wydając ten tytuł w znakomitej, choć niestety bez szans na reaktywację, serii „Inna Europa Inna Literatura” Andrzej Stasiuk napisał o nim, że jest to pierwsza w Polsce albańska powieść współczesna: dziwna, tajemnicza i fascynująca jak kraj, w którym została napisana i o którym opowiada. I jest to prawda, ale prawda połowiczna, bo od historii dziejącej się w fabularnym „tu i teraz” znacznie ciekawsze i ważniejsze są te wszystkie retrospekcje głównego bohatera, Krista Tupka, zwanego pogardliwie Dupkiem, który rozprawiając o nurzaniu się we wdziękach kolejnych kobiet w jego życiu daje pretekst do ukazania mechanizmów zniewolenia albańskiego społeczeństwa w okresie dyktatury Hohxy. Rozumiejąc je totalnie dosłownie, monologi protagonisty lekko trącą łkaniem starego satyra. Jeśli jednak przenieść je na nieco wyższy poziom interpretacyjny, zawarta jest w nich być może gorzka refleksja na temat samej Albanii, która w nadziei na lepsze jutro daje się łatwo rżnąć kolejnym buhajom kolejno spod znaku: pseudomonarchii, czerwonej gwiazdy i rzekomej demokracji, która jest w stanie kontrolować jedynie parę ulic w Tiranie. Wychylając nektar z wielu damskich kielichów rozkoszy głównemu bohaterowi nie jest dane zakosztować z pucharu należącego do Literatury, która jako jedyna konsekwentnie stawia mu opór, przez co Tupek alias Dupek pędzi żywot jako kiepski pisarz i jeszcze bardziej marny scenarzysta. Pisząc o czasach fabularnie współczesnych, w których Tupkowi jako starszemu panu coraz trudniej się odnaleźć, jego oczyma widzimy kraj bez przyszłości, w którym absurd czasów słusznie minionych trwa dzielnie, tyle że pod inną formą.
Libri i pare qe lexoj nga Kongoli. Liber gjenial, meriton shume me shume mirnjohje. Trajtohen pasojat e komunizmit si dhe individi deri me thellesine e psikozes. Mos e humbisni Kongolin!
Proza e Kongolit është elegante dhe tërheqëse... Është e pamundur të mos e lexosh me një frymë dhe jo çuditërisht mbetet me ty për një kohë të gjatë pasi e ke "përpirë" librin.
Me tuvo muy atrapada este libro, tiene una mezcla de elementos que me resultaron medio adictivas. El personaje narrador, a pesar de todo lo que ha vivido, a pesar de que es medio alcohólico, y vive encerrado y perdido, tiene la memoria de su vida, contando sus experiencias con las mujeres que conoció. Él era guionista, y hay algo de alucinación, los personajes que escribió que se le regresan, que se burlan, que están ahí y que no sabes si son realidad, o alucinación, o borrachera lo que los mantiene ahí. Es más cercano a Philip Roth que a Kadaré, a pesar de que la sensación de ahogo que te entra en toda la historia es muy fuerte. De todas formas, me parece que tiene mucho humor, que tiene una pulsión de vida, a través de todas las historias que cuenta de las mujeres que conoció. Me gustó muchísimo. Además qué bonito nombre, Fatos!
El viudo Kristo Tarapi comienza a ser frecuentado por Hades como premonición de que su viaje por este mundo está próximo a culminar. Comienza a rememorar las mujeres de su vida al tiempo que se va construyendo su faceta de guionista de cine y su matrimonio con Marga. Novela ambientada en Tirana, la capital albanesa, aquella región de los Balcanes que fue asediada por los otomanos, que formó parte de la guerra de los Balcanes, que fue víctima del fascismo de Musolini y que luego de la segunda guerra mundial quedó a manos de los soviéticos.
Thuktësia, ftohtësia, depresiviteti i narrativës kongoliane është ajo që unë kërkoj nga romanet. Ky roman i plotësonte të gjitha këto kushte. Kapërcimet kohore ishin jashtëzakonisht të përkryera. Çdo personazh i Kongolit ka një jetë, e cila është personazh kryesor! Sepse të gjithë personazhet e tij janë antihero. Dhe çdo antihero e ka një arsye, a disa, që është i tillë. Njeriu që është marr kaq bukur me pasojat e komunizmit te ne si shoqëri dhe si individë. E dua këtë autor. ♥️♥️
7/10 Kolejne spotkanie z literaturą albańską - zaczyna się ciekawie, fantastyczne jest wprowadzenie postaci Hadesa i jego nieoczywistość, ale niestety później książka trochę się rozłazi, a finał nie daje pełnej satysfakcji. Niemniej Kongoli ma lekki styl, mnóstwo ciekawych pomysłów i czuć też albańskiego ducha.
Ich habe dieses Buch ohne große Erwartungen angefangen zu lesen, und wurde sehr positiv überrascht. Zwischenzeitlich wurde es mir ein bisschen zu vulgär, aber das tut dem Gesamteindruck keinen Abbruch.
pershkrimet me te mira te dashurise (fizike apo tjera)
“Tek ia bridhja vështrimin nëpër fytyrë, si një pilot që kërkon të zbuloj nga lartësitë një terren të panjohur, pata përshtypjen e përhershme se ai terren nuk ishte i panjohur për mua. Relievi i tij gjendej brenda meje.”
"Letersia eshte femer, mendova. Letersia me ishte shfaqur gjithmone si femer, ndryshonin vetem pamjet e saj ne kohe dhe hapesire dhe une s’kisha bere gje tjeter vecse kisha vrapuar drejt saj, isha perpjekur ta zoteroja, i tmerruar se nuk do te isha i aft eta zoteroja, i tmerruar me teper nga mberritja e shpejte e atij casti kur harxhohesha deri ne piken e fundit dhe mbetesha bosh, me ndjesine se dilja i mundur nga nje beteje qe s’do ta fitoja dot kurre."
Un ambiente depresivo, y diferentes situaciones que el protagonista vive, hacen en algunos momentos un poco sofocantes las sensaciones, esto no lo hace malo, sólo que se necesita un humor para él