De negentienjarige Bo heeft een relaxed leven. Ze studeert Nederlands in Amsterdam (maar niet al te fanatiek), heeft een knappe vriend (de kunstzinnige Joep) en kan het goed vinden met haar kamergenote Anouk (met wie ze ook veel ruziemaakt). Niks aan de hand dus. Totdat Joep haar ineens dumpt. Bo blijft gekwetst en boos achter, maar niet voor lang. Aangespoord door Anouk gaat ze Joep zoeken om hem te confronteren met die ene dringende vraag: waarom? Tot Bo's verbazing blijkt Joep spoorloos verdwenen. Niemand weet waar hij is, zelfs zijn beste vriend niet. Het enige teken van leven is een kaart uit Bangkok, die Joep naar zijn adoptieouders heeft gestuurd. Is hij op zoek naar zijn roots? Of heeft hij jarenlang met een knappe Thaise gechat en wil hij haar nu in het echt ontmoeten? Vastberaden dit tot op de bodem uit te zoeken, reizen Bo en Anouk hem achterna. Ze raken verzeild in een avontuur met verstrekkende gevolgen…
Carolina Sophia (Carry) Slee (Amsterdam, July 1, 1949) is a Dutch children's author. She also writes books for adults. Her books are based on teenagers, who have problems with their environment and are thus deeper into trouble. Or children who do not understand why mommy is acting so strangely, and where her big belly is suddenly coming from!
For her first books were her own daughters a major source of inspiration. For "Sorrow with mayonnaise" she used a lot of stories where a daughter came home. The atmosphere in the classroom in the book was exactly in the class of the subsidiary. The nasty girl Simone Slee is based on a neighbor kid that her daughters thought was very annoying. As her daughters grew older, they often read the letters in the back page of the TV Guide. As she reads the letter from a boy who tells that his neighbor, who got bullied so badly, that she jumped in front of a train, Sled was so upside down of the story that she wrote the book "Regret" (1996). For this book she gets the prize of the Young Jury.
In Bangkok Boy zijn Bo en Joep (ofwel Aroon) de hoofdpersonen. Hun relatie is net voor het verhaal van het boek begint uitgemaakt, maar het is onduidelijk waarom Joep de relatie opgeeft. Vervolgens verdwijnt hij naar zijn ouderlijk land, Thailand, zonder het aan iemand te vertellen. Na enig onderzoek komt Bo hier achter en reist af naar Bangkok samen met haar beste vriendin Anouk. De roadtrip en tocht naar Joep is een wezenlijk avontuur waar het denkbare en ondenkbare gebeurd. Het toch vrij onverwachte einde heeft mijn hart verscheurd.
Oke en dan nu uitleg over mijn rating want wtf. Het geruzie tussen Bo en Anouk is om GEK van te worden en 1 seconde later is het weer helemaal goed. Dan het jongeren taalgebruik wat super cringe, vaak grof en onrealistisch is, help. Wel heeft Joep echt m'n hartje!! Zo'n leuke jongen :3. He deserved better. Hoezo waren zijn hoofdstukken zo kort? Ugh. Anyways, ik had veel beter van Carry Slee verwacht. Zeker voor een sterke, realistische verhaallijn als deze (waarom is Bangkok Boy nooit verfilmd??). Ik heb dit boek voor het eerst in mijn eerste of tweede jaar van de middelbare gelezen, maar was niet verder dan blz 192 gekomen en gezien het einde van het boek was dat misschien maar beter ;-;. Wel leest het echt super lekker weg, ik heb 'm in 2 dagen uitgelezen. De liefde tussen Bo en Aroon is onafscheidelijk. Vanwege al deze invloeden 3 sterren. Meer verdiend het niet.
P.s. de review van Kadie D♥ is echt wel relatable.
4,25 sterren - het is al wat langer geleden, ik zou hem eigenlijk weer eens van de plank moeten halen. Ik lees veel van Carey Slee, als iemand vraagt wat ze zouden moeten lezen uit de Ya boekenlijst is dit meestal een van de eerste titels die ik aan raad.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Wat een ongelooflijk kut boek. Alleen maar tirades, geen echte vriendschappen en geen echte liefde. Ook al probeert het boek duidelijk te maken van wel. Op bladzijde 1 weet je al hoe het eindigt. Letterlijk. Helemaal kut. Lees het niet.
The first time I saw the book was in the bookstore and the title of the book attracted me and thus I started to read the front piece, it sounded very nice and exciting, so I decided to give it a try and read it.
The story is very realistic but tragic. First it sounded a bit fairytale like well, what you call a fairytale. A girl gets dumped by a boy and he goes to a foreign country, she decides to chase after him. The story is written in the view of the two main characters, it switches each other. During the book you reaslize that there is something wrong with the boy(Joep) because his headaches are not normal. It made me very curious because I already thought from the beginning that Joep would have had a braintumor, I had just read the book over the half and decided to peek at the end. I didn't liked it, the ending. During the story I really fell in love with the main characters (especially the boy), because they love each other so much. So why did it had to end like that? I really don't like the story it made me sad, if I read a book or story I want it to make me feel good and it didn't. They should have lived happily ever after just because of all the things, it cuts the hope you wanted.
It really did disappoint me but I really loved their love so I couldn't just give them one star.
Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Bo, afgewisseld met dat van Joep. Hierdoor is het verhaal spannend en bijna niet weg te leggen. Ik heb af en toe wel gedacht dat het niet kan wat er gebeurd, maar dan wordt er toch weer een wending aangegeven, waardoor dat weer wegvalt. Er zit genoeg vaart in en het wordt nooit saai. Naast het feit dat er ontzettend spannende dingen gebeuren, is het verhaal vooral een mooi liefdesverhaal. Met name aan het eind als je te weten komt waarom Joep vertrokken is. Dan zijn tissues wel handig om bij de hand te hebben. Het is in ieder geval een ontzettend onverwachte wending.
I hated it. The stupid remarks. The friendships between Bo and Anouk. Confusing with the different places. The main characters are very stupid, because who fukcing follows someone, who broke up with you, else to fukcing Thailand. The teen language was very fake and forced into the book.
Wat een aanrader is ook weer dit boek van Carry Slee! Ik werd weer helemaal in het boek gezogen en wou niet meer stoppen met lezen. Wat ik een erg leuke toevoeging vind is dat je het ene hoofdstuk vanuit Bo leest en het andere hoofdstuk vanuit Joep. Gaande weg het boek kom je het verhaal vanuit Bo maar ook vanuit Joep te weten. Zeker een aanrader dit boek!
Bangkok Boy gaat over: De negentienjarige Bo heeft een relaxed leven. Ze studeert Nederlands in Amsterdam (maar niet al te fanatiek), heeft een knappe vriend (de kunstzinnige Joep) en kan het goed vinden met haar kamergenote Anouk (met wie ze ook veel ruziemaakt). Niks aan de hand dus. Totdat Joep haar ineens dumpt. Bo blijft gekwetst en boos achter, maar niet voor lang. Aangespoord door Anouk gaat ze Joep zoeken om hem te confronteren met die ene dringende vraag: waarom?
Tot Bo's verbazing blijkt Joep spoorloos verdwenen. Niemand weet waar hij is, zelfs zijn beste vriend niet. Het enige teken van leven is een kaart uit Bangkok, die Joep naar zijn adoptieouders heeft gestuurd. Is hij op zoek naar zijn roots? Of heeft hij jarenlang met een knappe Thaise gechat en wil hij haar nu in het echt ontmoeten? Vastberaden dit tot op de bodem uit te zoeken, reizen Bo en Anouk hem achterna. Ze raken verzeild in een avontuur met verstrekkende gevolgen.
Joep maakt het uit. Bo blijft radeloos achter en ze besluit, na een hoop rare speculaties, samen met haar hysterische vriendin Anouk op zoek te gaan naar Joep. Het verhaal is onrealistisch, vergezocht en de plottwist zie je al van verre aankomen. De meiden neuken wat af en ze ontkomen steeds nét wel (oké, of net niet) aan rare enge mannen. Ze gaan maar met iedereen in zee en ze bemoeien zich zelfs met een illegaal bordeel. Het verhaal wordt vooral verteld door dialogen vol met rare woorden (ploert, boy, face).
Nee, ik kan me niet voorstellen waarom kinderen dit boek zouden willen lezen.
Het taalgebruik klopt niet bij de leeftijd van de hoofdrolspelers en de situaties zijn vreselijk onrealistisch. Heel slecht. De reacties van de hoofdpersonen zijn raar en de ruzies die door het hele boek voorkomen tussen de hoofdpersoon en haar beste vriendin slaan nergens op. Vroeger vond ik de boeken van Carry Slee geweldig maar dit is 3x niks. Het boek Joël (ook geschreven voor 16+) is een stuk beter.
Origineel verhaal met verschillende vertelperspectieven. Af en toe wat overdreven of onrealistisch. Prima voor de doelgroep. De vele gebeurtenissen maakten het aan het einde wel wat spannender. Ik lees negatieve reacties over het taalgebruik in het boek, maar vergeet niet dat het al in 2009 is uitgebracht. Niet het beste of populairste boek van Carry Slee, al heeft ze toch al genoeg prijzen gewonnen.
Bangkok boy is weer een heel goed boek van Carry Slee. Er zijn gedurende het boek subtiele hints die al aangeven waarover het zal gaan. Toch vond ik het alsnog aangrijpend en spannend om verder te lezen tot het einde. Heel goed geschreven met een aantal onderwerpen die goed en op een andere manier worden omschreven ook.
Had a goal for 2024 to read a Dutch book. Fast-paced, young people with their slang talk. Sad ending but nice adventures throughout! Also, dissapointed with how the author described sex where women just gets orgasm with a few thrusts by males, lol.
Ik ben fan van Carry slee maar deze viel me helaas tegen. Mooi verhaal maar hoop toch niet dat de levenswijze van deze meiden (hoofdpersonen) de afspiegeling is van de werkelijkheid. Beetje over The top helaas, wat mij betreft.
Opgegroeid met Carry Slee boeken. Dit boek zonder verwachtingen gelezen, maar desondanks viel het erg tegen. Het schuurt aan alle kanten.
Taalgebruik van de karakters lijkt niet te passen, verhaal is ongeloofwaardig, karakters zijn erg schreeuwerig en oppervlakkig. Het geheel leest ontzettend onprettig.