خورشید شب

by معینی کرمانشاهی

یکی از دفترهای شعر رحیم معینی کرمانشاهی که چاپ اول آن در سال ۱۳۶۸ بوده است

Genres: Poetry

514 pages

First published January 1, 1987

About the author

Rahim Moeini Kermanshahi (Persian: رحیم معینی کرمانشاهی‎, born February 6, 1922) is an Iranian Poet and lyricist. He is one of the pioneering songwriters in the history of Persian traditional music.

was born in 1922 in Kermanshah, Iran. He left his hometown at a young age for Tehran to pursue painting, among his famous paintings is the charcoal of Christ blessing the children. His talent and creativity in poetry made him one of the greatest lyricists, poets and historians of Iran. His masterpiece is an Eighteen volume history of Iran after Islam in the form of beautiful Persian classical poetry called Shahkar, which contains over 180,000 lines of poetry over more than 5,500 pages. In 2007 he was honored as Lord of Speech by the National Organization of Iranian poets, musicians, artists, historians, philosophers and literature masters. During his 60 years dedication to Persian literature and poetry he published over 20 books and wrote more than 500 songs. His songs are being remastered every year by various artists in different countries, mostly in Iran and the United States.

Reviews

[Moh. Nasiri · Rating 4 out of 5]

« خوشه‌چین »

پرده پرده آنقدر از هم دریدم خویش را

تا که تصویری ورای خویش دیدم خویش را

خویش خویش من مرا و هرچه «من»ها بود سوخت


کُشتم آن خویش و ز خاکش پروریدم خویش را

خویش خویش من هم‌اینک از در صلح آمده‌ست


بسکه گوش از غیر بستم تا شنیدم خویش را

معنی این خویش را از خویش خویش خود بپرس


خویش‌بینی را گزیدم تا گُزیدم خویش را

می‌ شدم، ساقی شدم، ساغر شدم، مستی شدم


تا ز تاکستان هستی خوشه چیدم خویش را

سردی کاشانه را با آه، گرمی داده‌ام


راه برخورشید بستم تا دمیدم خویش را

اشک و من با یک ترازو قدر هم بشناختیم


ارزش من بین که با گوهر کشیدم خویش را

بزم‌سازان جهان می از سبوی پُر خورند


من تهی پیمانه بودم سر کشیدم خویش را

برده‌داران زمان‌ها چوب حراجم زدند


دست اول تا بر آمد خود خریدم خویش را

شمعم و با سوختن تا آخرین دم زنده‌ام


قطره قطره سوختم تا آفریدم خویش را

هو هوی بزم درویشان «کرمانشه» خوش است

چون به «دالاهو» رسیدم، وا رسیدم خویش را

دکلمه باصدای شاعر:
https://www.aparat.com/v/N378n