หลางตี๋ หมาป่าเหนือราชัน เล่ม 2

หลางตี๋ หมาป่าเหนือราชัน #2

by Liang Chan, 涼蟬, เหลียงฉาน

เหตุการณ์ในวันเฉลิมฉลองการลงนามสัญญาสงบศึกที่เมืองปี้ซาน ทำให้ ‘เฮ่อหลันเฟิง’ กับ ‘จิ้นเยวี่ย’ ต้องแยกจากกันด้วยความเข้าใจผิด หลังยิงศรเกาซินดอกนั้นออกไป ระหว่างพวกเขาสองคน... คนหนึ่งเดินทางกลับเมืองเหลียงจิง
เผชิญหน้ากับสงครามชิงอำนาจในราชสำนักต้าอวี่ และหาหนทางล้างมลทินแก้แค้นแทนบิดาอีกคนเดินทางกลับเขาเซวี่ยหลาง ฟื้นฟูดูแลเผ่าเกาซินที่เหลือ
ทว่าราวกับโชคชะตาขีดเขียน... เมื่อจิ้นเยวี่ยมีเหตุให้ต้องเดินทางไปยังเมืองเซียนเหมิน ขณะเดียวกันเฮ่อหลันเฟิงจำต้องเดินทางข้ามไปยังแผ่นดินต้าอวี่
เพื่อตามหา ‘นักดาบแห่งเซียนเหมิน’ ผู้เป็นทายาทคนสุดท้ายของแม่ทัพเผ่านู่ซาน เส้นทางของ ‘ดวงจันทร์’ และ ‘กวางอนิล’ ที่แยกจากจึงวนกลับมาซ้อนทับกันอีกครั้ง

408 pages, Paperback

Published November 24, 2022

About the author

Associated Names:
* 涼蟬 (Traditional Chinese)
* 凉蝉 (Simplified Chinese)
* Liang Chan (English)
* เหลียงฉาน (Thai)

Reviews

[orangejasmine · Rating 4 out of 5]

i really liked it.

นิยายแนวโรแมนติกดราม่า การเมืองเข้มๆ เลย และจังหวะการเล่าเรื่องจะออกแนวค่อยๆ เล่าแบบลงรายละเอียดพอสมควร อ่านไปบางช่วงก็จะรู้สึกว่าช้าจัง อยากรู้เรื่องต่อแล้วอะไรแบบนี้ แต่ในความละเอียดมันก็ทำให้เรารับสารได้แบบไม่ขาดตกบกพร่องดีค่ะ อ่านไปเพลินๆ ไม่น่าเบื่อเลย ตอนเล่นเกมการเมืองกันก็มีผลัดกันรุกผลัดกันรับ ผลัดกันแพ้ชนะ ฝ่ายตัวเอกก็ไม่ได้ซูเวอร์ๆ แบบที่วางแผนอะไรมาชนะหมด มีช่วงที่เสียเปรียบบ้างเหมือนกัน ทำให้ลุ้นว่าจะแก้เกมกลับมายังไง และเนื่องจากเป็นเรื่องการเมือง ชิงบัลลังก์ ไม่พ้นที่จะต้องมีหลายแคว้น หลายตัวละคร อ่านแรกๆ จะเมาๆ หน่อย แต่อ่านเจอบ่อยๆ ก็จะเริ่มคุ้นแล้วว่าคนนี้ใคร มาจากแคว้นไหน ความสัมพันธ์ ความแค้นกันคืออะไร และดีมากที่ทางสำนักพิมพ์ทำแผนที่ติดหนังสือไว้ให้ ตอนอ่านเล่มหนึ่งคือมีประโยชน์มากจริงๆ สำหรับพวกหลงทิศอย่างเรา ใต้เหนือยังไม่เท่าไหร่ ตะวันออกตะวันตกนี่เริ่มงงละ เมืองไหนแคว้นไหนอยู่ทางไหน พอมีแผนที่ก็เยี่ยมเลยค่ะ

นอกจากเนื้อเรื่องที่สนุกเข้มข้น เรียบเรียงดีของผู้เขียนและผู้แปลแล้ว อีกอย่างที่ต้องชมเลยคือ ตัวละครที่ผู้เขียนสร้างออกมาแต่ละตัวค่ะ ไม่มีใครจมหาย แต่ละคนก็มีเรื่องราวของตัวเองที่ต้องจัดการ คนที่ชอบมากๆ คือจิ้นเยวี่ย คนอะไรร้ายลึกขนาดนี้ อย่าได้ไว้ใจความหน้าตาเด็กดีเด็ดขาดเชียว ปั่นเก่งมากจนองค์ชายห้าเพื่อนรักยังโกรธจนเสียใจ เห็นใจมากๆ คือองค์ชายห้าเฉินต้วน มีความรู้สึกว่าเขาถูกหลอกให้เข้ามาในวังวนชิงอำนาจ คือเป็นคนดีคนหนึ่งเลย จริงใจกับเพื่อนมาก สุดท้ายโดนเพื่อนปั่นไม่เหลือ แม้เขาจะเข้าใจและยอมรับได้ในที่สุดแต่ก็เห็นใจเขาอยู่ดี ส่วนคนที่ไบแอสสุดๆ คือ เจ้าหมาเด็กเฮ่อหลันเฟิง สังเกตจากคำเรียกว่าเอ็นดูขนาดไหน แม้ตอนคว้าธนูไปยิงแฟนนี่จะน่าทุบหลังสักอักก็ตาม แต่90%ที่เหลือคือเป็นเด็กดีจริงๆ บทบาทก็ไม่แผ่วเพราะสุดท้ายแล้วก็เคลียร์ปมในใจและเรื่องราวอาถรรพ์ใดๆ ให้ทั้งตัวเองและเผ่าได้ เกลียดสุดๆ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากองค์ชายสามเฉินหรง อ่านไปสบถไป ทำไมสารเลวขนาดนี้ สุดท้ายก็ได้รับผลของการกระทำตามสมควร ขอบคุณผู้เขียนค่ะ

ในส่วนของความรัก หมาเด็กและพระจันทร์ของเขาเป็น healthy relationship แบบสุดๆ อยู่ด้วยกันก็คือน่ารักแบบคูณล้าน มีเข้าใจผิดกันนิดหน่อยแบบที่มองตามสถานการณ์และอารมณ์ตัวละครตอนนั้นแล้วรับได้ หลังจากปรับความเข้าใจกันก็คือหวาน200ไปเลย จีบกัน อ่อยกันไม่พัก น่ารักไปหมด ผู้เขียนเล่าเรื่องพัฒนาการความรักได้ดีมาก ทำให้เห็นว่าแต่ละคนคิดและรู้สึกยังไง ทำให้เอาใจช่วยพวกเขาทุกครั้งที่โดนบังคับแยก อยากเห็นเด็กๆ happy ฉาก nc ก็ละมุนตุ้นมาก มีพัฒนาการมาเป็นสเต็ปด้วย น่าเอ็นดูที่สุด คู่ของประมุคพรรคหมิงเยี่ยก็น่ารักมาก ในเนื้อเรื่องหลักเล่าไม่มาก แบบละเอียดมาในตอนพิเศษ อีกคู่ที่เชียร์สุดๆ คือเฉินซวงกับเจิ้งอู่ แต่จบได้ปลายเปิดมาก ก็ได้แต่หวังว่าเจิ้งอู่จะไปตามหาสายลมของเขาเจอและจับไว้ได้อยู่หมัดนะคะ

ข้อติคือมีคำผิดบ้างประปราย ชื่อผิดก็มี ปกสวยแล้ว แปลได้สละสลวยดีแล้ว ขอความแม่นเรื่องการ prove อีกสักนิดค่ะ

[tinna]

ชอบภาษา ชอบ elements ในเรื่อง