What do you think?
Rate this book
The Forsaken Inn
“The vivid flashes of lightning that shot every now and then through the cracks of the closely shuttered window, making a skeleton of its framework, added not a little to its terror, there being no other light in the room save that....”
An abandoned inn, a crime that took 16 years to be discovered, a generational story of love and betrayal all await the listener in this rendition of Anna Katharine Green’s The Forsaken Inn. A bride arrives on her wedding night and leaves the next day...or did she? Sixteen years later her long-deceased corpse is found at the inn and the unraveling of the mystery of her death begins.
Anna Katharine Green (1846-1935), a prolific author and “the mother of the detective novel,” wrote The Forsaken Inn in 1889. It is a standalone murder mystery with hints of gothic paranormal influences.
©1909 Anna Katharine Green (P)2020 Voices of Today
An abandoned inn, a crime that took 16 years to be discovered, a generational story of love and betrayal all await the listener in this rendition of Anna Katharine Green’s The Forsaken Inn. A bride arrives on her wedding night and leaves the next day...or did she? Sixteen years later her long-deceased corpse is found at the inn and the unraveling of the mystery of her death begins.
Anna Katharine Green (1846-1935), a prolific author and “the mother of the detective novel,” wrote The Forsaken Inn in 1889. It is a standalone murder mystery with hints of gothic paranormal influences.
©1909 Anna Katharine Green (P)2020 Voices of Today
218 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1889
152 people are currently reading
911 people want to read
About the author
Anna Katharine Green
537 books197 followersAnna Katharine Green (1846-1935) was an American poet and novelist. She was one of the first writers of detective fiction in America and distinguished herself by writing well plotted, legally accurate stories. Born in Brooklyn, New York, her early ambition was to write romantic verse, and she corresponded with Ralph Waldo Emerson. When her poetry failed to gain recognition, she produced her first and best known novel, The Leavenworth Case (1878). She became a bestselling author, eventually publishing about 40 books. She was in some ways a progressive woman for her time-succeeding in a genre dominated by male writers-but she did not approve of many of her feminist contemporaries, and she was opposed to women's suffrage. Her other works include A Strange Disappearance (1880), The Affair Next Door (1897), The Circular Study (1902), The Filigree Ball (1903), The Millionaire Baby (1905), The House in the Mist (1905), The Woman in the Alcove (1906), The House of the Whispering Pines (1910), Initials Only (1912), and The Mystery of the Hasty Arrow (1917).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 145 reviews
June 21, 2018
The Forsaken Inn is a delightful gothic Victorian mystery, with the flavor of a Wilkie Collins and the haunting atmosphere of The Tenant of Wildfell Hall. Say what you will, I am a sucker for this kind of story. Bits of it were predictable, but then it has been around for more than 100 years, it was among the first, if not the first, published story of its type, and many of the devices she might have invented have been used to distraction. Still, nothing works quite like an original, and this has all the earmarks of originality.
Mrs. Truax runs a very old inn, with the inappropriate name of The Happy-Go-Lucky Inn. One evening she receives a young couple, married only for a day, who book a room for the night. She has a very uncomfortable feeling regarding this couple and a few strange events cause her discomfort to rise, but she cannot nail down what makes her feel so suspicious of the man and worried for the young bride. The next day they leave, nothing apparently wrong, and she feels compelled to write down all the events of the previous days to attempt to make it clear to herself why she has such an ominous feeling regarding their stay. So begins the novel...and from there unfolds a story with a number of twists and turns and surprises, that held my attention to point of requiring me to read it straight through without a break.
I very much enjoyed this novel. It is full of atmosphere. Had Ms. Green being writing before Ms. Austen, you can bet it would have made the list of reading materials for Catherine Morland. This is not Anna Katharine Green's only novel, so I will be gladly seeking more.
SUGGESTION: DO NOT read the blurb for this book. It is a major spoiler and, in fact, contains at least one total inaccuracy.
Mrs. Truax runs a very old inn, with the inappropriate name of The Happy-Go-Lucky Inn. One evening she receives a young couple, married only for a day, who book a room for the night. She has a very uncomfortable feeling regarding this couple and a few strange events cause her discomfort to rise, but she cannot nail down what makes her feel so suspicious of the man and worried for the young bride. The next day they leave, nothing apparently wrong, and she feels compelled to write down all the events of the previous days to attempt to make it clear to herself why she has such an ominous feeling regarding their stay. So begins the novel...and from there unfolds a story with a number of twists and turns and surprises, that held my attention to point of requiring me to read it straight through without a break.
I very much enjoyed this novel. It is full of atmosphere. Had Ms. Green being writing before Ms. Austen, you can bet it would have made the list of reading materials for Catherine Morland. This is not Anna Katharine Green's only novel, so I will be gladly seeking more.
SUGGESTION: DO NOT read the blurb for this book. It is a major spoiler and, in fact, contains at least one total inaccuracy.
March 20, 2015
4 1/2 stars
This was one of those free kindle books; you know, the kind with the boring red and cream cover? In fact, if it wasn't for the generic cover I would have read it much sooner but it looked sooooooo one-of-a-hundred that there was nothing to hook me in. Which is a shame cos I almost missed out on a great thriller.
This book comprises all the creepy elements that make a good vintage mystery:an old house, secret rooms, intrigue, assumed identities and a crime that lies hidden for 16 years until... a panel is moved and....behold! A shrunken skeleton with an engraved wedding band....
By the way, if you think you know all the whole mystery in the first few chapters, you're wrong. Just keep reading.
This would have been 5 stars for me but I took half a star off because I wasn't thrilled with the second hand narration. But once I got past that, I really , really enjoyed it.
CONTENT:
SEX: None
PROFANITY: None
VIOLENCE: None shown
PARANORMAL ELEMENTS: None
This was one of those free kindle books; you know, the kind with the boring red and cream cover? In fact, if it wasn't for the generic cover I would have read it much sooner but it looked sooooooo one-of-a-hundred that there was nothing to hook me in. Which is a shame cos I almost missed out on a great thriller.
This book comprises all the creepy elements that make a good vintage mystery:an old house, secret rooms, intrigue, assumed identities and a crime that lies hidden for 16 years until... a panel is moved and....behold! A shrunken skeleton with an engraved wedding band....
By the way, if you think you know all the whole mystery in the first few chapters, you're wrong. Just keep reading.
This would have been 5 stars for me but I took half a star off because I wasn't thrilled with the second hand narration. But once I got past that, I really , really enjoyed it.
CONTENT:
SEX: None
PROFANITY: None
VIOLENCE: None shown
PARANORMAL ELEMENTS: None
July 3, 2019
Στην εισαγωγή του βιβλίου υπάρχει η τοποθέτηση της συγγραφέως για τα βιβλία της. Τα χαρακτηρίζει ρομαντικά με προεκτάσεις μυστηρίου. Αυτό είναι το κατάλληλο φίλτρο, με το οποίο μπορείς να αντιμετωπίσεις με πολύ μεγαλύτερη ανεκτικότητα και καλύτερη διάθεση, τόσο αυτό το βιβλίο, όσο και την Υπόθεση Λέβενγουορθ. Πλέον, είσαι σε θέση να δεις ακόμα και τον υπαινικτικά ειρωνικό τρόπο της συγγραφέως να αντιδρά τόσο στις συμβάσεις, όσο και στη θέση που υιοθετούσαν οι γυναίκες στην εποχή της, εκείνες τουλάχιστον που θα μπορούσαν να διεκδικούν κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Κάτι που κάνει με μεγάλη επιτυχία, είναι να ντύνει το μυθιστόρημα της κάτω απ’ το ύφος και το λεκτικό που χρησιμοποιούσαν έναν αιώνα πριν την εποχή της, που αφορά και την περίοδο στην οποία αναφέρεται.
Απ’ εκεί και πέρα, υπάρχουν μεταμορφώσεις της συγγραφέως μέσα απ’ τους χαρακτήρες που περιγράφονται αληθοφανώς στο μυθιστόρημα της κι οι οποίοι άλλοτε είναι πετυχημένοι κι άλλοτε όχι και τόσο. Αυτό, μαζί με τη δομή που ακολουθεί θυμίζει κατά κάποιο τρόπο Κόλλινς στο πως ξεδιπλώνεται η υπόθεση και αποκαλύπτεται σ’ εμάς. Το σημαντικότερο στοιχείο πάντως παραμένει η τάση να καταγγείλει το συμβατικό, όσο και τις προκαταλήψεις. Είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και το διάβασα με ανάμικτα συναισθήματα ενδιαφέροντος και πλήξης. Επίσης, αν και ήμουν διστακτικός ως προς τον εκδοτικό οίκο, διότι δεν είναι το συνηθισμένο είδος με το οποίο ασχολείται, αποδείχτηκε ότι το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Ίσως να μην επέλεγα το βιβλίο σαν μπλοκμπαστεράκι για Σαββατόβραδο, πάντως για τα απογεύματα που έχεις τελειώσει κάτι καλό και θέλεις να κάνεις μια μικρή εξαέρωση πριν προχωρήσεις σε κάτι άλλο, δεν είναι καθόλου κακό, παρότι κατά διαστήματα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να ξεπεράσεις τόνους αισθηματικών περικοκλάδων, που σ' ένα μέρος αποτελούν τρικ για να μεταδώσουν με μεγαλύτερη πειστικότητα, την εποχή στην οποία αναφέρεται.
Απ’ εκεί και πέρα, υπάρχουν μεταμορφώσεις της συγγραφέως μέσα απ’ τους χαρακτήρες που περιγράφονται αληθοφανώς στο μυθιστόρημα της κι οι οποίοι άλλοτε είναι πετυχημένοι κι άλλοτε όχι και τόσο. Αυτό, μαζί με τη δομή που ακολουθεί θυμίζει κατά κάποιο τρόπο Κόλλινς στο πως ξεδιπλώνεται η υπόθεση και αποκαλύπτεται σ’ εμάς. Το σημαντικότερο στοιχείο πάντως παραμένει η τάση να καταγγείλει το συμβατικό, όσο και τις προκαταλήψεις. Είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και το διάβασα με ανάμικτα συναισθήματα ενδιαφέροντος και πλήξης. Επίσης, αν και ήμουν διστακτικός ως προς τον εκδοτικό οίκο, διότι δεν είναι το συνηθισμένο είδος με το οποίο ασχολείται, αποδείχτηκε ότι το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Ίσως να μην επέλεγα το βιβλίο σαν μπλοκμπαστεράκι για Σαββατόβραδο, πάντως για τα απογεύματα που έχεις τελειώσει κάτι καλό και θέλεις να κάνεις μια μικρή εξαέρωση πριν προχωρήσεις σε κάτι άλλο, δεν είναι καθόλου κακό, παρότι κατά διαστήματα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να ξεπεράσεις τόνους αισθηματικών περικοκλάδων, που σ' ένα μέρος αποτελούν τρικ για να μεταδώσουν με μεγαλύτερη πειστικότητα, την εποχή στην οποία αναφέρεται.
December 25, 2019
A very good mystery set in a wayside inn, spanning a generation from the Revolutionary war era to the early 1800s. In the early 1800s, a grisly discovery in a wayside inn sparks an investigation into what caused it and why it might still be relevant. There are secret rooms, snooping guests, strange occurrences, and plenty of questions to be answered.
Historical fiction was a bit of a rarity for Green to write, and I read for quite awhile before realizing it wasn’t a contemporary [Victorian] mystery. The gorgeous cover doesn’t help, because it’s got a definitely Victorian lady on it, but if I’d begun with the ebook I probably would have figured it out a lot sooner. I also advise at least following along with the ebook even if listening to the audio because of some diagrams of the inn’s rooms that simply cannot translate well in audio.
Historical fiction was a bit of a rarity for Green to write, and I read for quite awhile before realizing it wasn’t a contemporary [Victorian] mystery. The gorgeous cover doesn’t help, because it’s got a definitely Victorian lady on it, but if I’d begun with the ebook I probably would have figured it out a lot sooner. I also advise at least following along with the ebook even if listening to the audio because of some diagrams of the inn’s rooms that simply cannot translate well in audio.
Read
August 13, 2025Qui es pot resistir a un bon misteri? Allò que no entenem com ha passat, sempre capta la nostra atenció. I sembla que Biblioteca Clandestina s'ha proposat fer-nos barrinar de valent.
Encara que, a "El casalot abandonat", no haurem d'esperar gaire per veure resolt l'enigma que ens planteja. Molt abans del que té per costum el gènere criminal, coneixem els culpables i els seus motius. I llavors és quan veiem que encara ens queden un munt de pàgines per llegir. I ara què?
Doncs que Anna Katharine Green se'n va al passat per saber per què el matrimoni Urquhart ha anat a allotjar-se al Feliç Afortunat, i tota la història prèvia al moment de la seva arribada.
Tot plegat, ho coneixem pel diari de la senyora Truax, que va ser l'última mestressa de l'hostal que ara roman tancat, i és que la seva llegenda negra i els secrets que amagava van transcendir l'àmbit local i el van fer macabrament cèlebre.
Reconec que mai havia sentit a parlar d'aquesta autora abans que Clandestina la publiqués, però ja és això. La confiança que em genera aquest segell fa que vulgui descobrir els clàssics oblidats que recuperen, i en general m'ho fa passar molt bé, perquè adoro aquests llibres de misteri sense l'escabrositat de la novel·la criminal actual. Aquest no ha estat l'excepció i m'ha mantingut ben enganxat. Té una fase que anava una mica perdut, però diria que vaig tenir poc ull perquè, a toro passat, em sembla que era ben fàcil establir relacions.
Una història molt distreta de llegir, amb un bon nivell literari, que ens deixa pinzellades de la revolució americana, l'època en què està ambientada, i ideal per passar una estona submergit en la lectura intentant lligar caps. Alguns cops demano més a les lectures. Però a llibres com aquest els demano, exactament, el que ofereixen. Objectiu complert amb nota.
(SERGI)
Llegiu la ressenya a Instagram: https://www.instagram.com/p/DNTe2BXI97V/
Encara que, a "El casalot abandonat", no haurem d'esperar gaire per veure resolt l'enigma que ens planteja. Molt abans del que té per costum el gènere criminal, coneixem els culpables i els seus motius. I llavors és quan veiem que encara ens queden un munt de pàgines per llegir. I ara què?
Doncs que Anna Katharine Green se'n va al passat per saber per què el matrimoni Urquhart ha anat a allotjar-se al Feliç Afortunat, i tota la història prèvia al moment de la seva arribada.
Tot plegat, ho coneixem pel diari de la senyora Truax, que va ser l'última mestressa de l'hostal que ara roman tancat, i és que la seva llegenda negra i els secrets que amagava van transcendir l'àmbit local i el van fer macabrament cèlebre.
Reconec que mai havia sentit a parlar d'aquesta autora abans que Clandestina la publiqués, però ja és això. La confiança que em genera aquest segell fa que vulgui descobrir els clàssics oblidats que recuperen, i en general m'ho fa passar molt bé, perquè adoro aquests llibres de misteri sense l'escabrositat de la novel·la criminal actual. Aquest no ha estat l'excepció i m'ha mantingut ben enganxat. Té una fase que anava una mica perdut, però diria que vaig tenir poc ull perquè, a toro passat, em sembla que era ben fàcil establir relacions.
Una història molt distreta de llegir, amb un bon nivell literari, que ens deixa pinzellades de la revolució americana, l'època en què està ambientada, i ideal per passar una estona submergit en la lectura intentant lligar caps. Alguns cops demano més a les lectures. Però a llibres com aquest els demano, exactament, el que ofereixen. Objectiu complert amb nota.
(SERGI)
Llegiu la ressenya a Instagram: https://www.instagram.com/p/DNTe2BXI97V/
March 14, 2019
Ένα ζεύγος νεονύμφων καταλύει για ένα βράδυ στο πανδοχείο της κυρίας Τρούαξ, στα περίχωρα της Νέας Υόρκης και το πρωί αναχωρεί ξανά. Μια σειρά από γεγονότα όμως δείχνουν πως η νύφη δεν έφυγε ζωντανή. Είναι αλήθεια ή μύθος; Κι αν πρόκειται για γεγονός, τότε ποια είναι η γυναίκα που συνόδευε τον γαμπρό το πρωί της αναχώρησης; Ποιο μυστικό κρύβει το πανδοχείο και πώς θα χειριστεί η κυρία Τρούαξ την καταιγίδα των γεγονότων που βιώνει μετά τη μοιραία εκείνη νύχτα;
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου και περίεργης ατμόσφαιρας, που μου θύμισε ως τεχνοτροπία τον Ουίλκυ Κόλινς και άλλους συγγραφείς της εποχής. Δημοσιεύτηκε το 1889 / 1890 με τον πρωτότυπο τίτλο «Forsaken Inn» και περιγράφει με τη μέθοδο του εγκιβωτισμού μια σειρά από γεγονότα που οδήγησαν στην εξαφάνιση μιας κοπέλας και σε μια αλυσίδα από αναπάντεχες εκπλήξεις που την ακολούθησαν. Η Anna Katharine Green (1846-1935) ήταν από τους πρώτους συγγραφείς ιστοριών μυστηρίου και αστυνομικής μυθοπλασίας στην Αμερική και χάρη στον δικηγόρο πατέρα της ήξερε πολύ καλά τον ποινικό κώδικα, δίνοντας αληθοφάνεια στα έργα της. Το εντυπωσιακό είναι που στράφηκε στα αστυνομικά μυθιστορήματα όταν δεν πέτυχε να αναγνωριστεί ως ποιήτρια! Το πρώτο της κείμενο, «The Leavenworth case» (1878) γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η Green έγραψε άλλα σαράντα βιβλία περίπου. «Το εγκαταλειμμένο πανδοχείο» είναι το τέταρτο χρονολογικά δημοσιευμένο έργο χωρίς να ανήκει στη σειρά των ηρώων Grace και Amelia Butterworth που την έκαναν περισσότερο γνωστή.
Το μυθιστόρημα αποπνέει ακόμη και σήμερα μια σκοτεινή ατμόσφαιρα και κρατάει κατά τόπους τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Ποια είναι η μυστηριώδης γυναίκα που έφυγε το πρωί με τον σύζυγο; Πώς αποκαλύπτεται ένα κρυφό δωμάτιο μέσα στο πανδοχείο; Ποια είναι η πραγματική ιστορία του μυστηριώδους ζεύγους; Γιατί ένας άντρας οδηγήθηκε στην απομόνωση και την ηθελημένη απομάκρυνση από τον κόσμο; Ποιες είναι οι δύο γυναίκες που καταλύουν στο πανδοχείο πολλά χρόνια αργότερα; Μια σειρά από ερωτήματα όπως αυτά δε με άφησαν σε ησυχία μέχρι να τελειώσω το βιβλίο και ταυτόχρονα, παρά τις πολλές δευτερεύουσες ιστορίες, δε χάθηκε σε κανένα σημείο η αυστηρή σύνδεση όλων των επιμέρους πλοκών ενώ, μόλις έκλεισε ο κύκλος της αφήγησης, διαπίστωσα πως τα πάντα ήταν αλληλένδετα μεταξύ τους, απλώς η συγγραφέας είχε την ικανότητα να με κρατήσει σε αγωνία ως το τέλος.
Διαπίστωσα πολλές πρωτοτυπίες και ταυτόχρονα κοινοτοπίες στο κείμενο. Η επινόηση να διακλαδίζονται πολλές παρένθετες υπο-πλοκές στον κυρίως κορμό της εξιστόρησης ήταν ένα έξυπνο εύρημα, μιας και τα συναισθήματα κατά την ανάγνωση ήταν ποικίλα και ταυτόχρονα η λεπτομερέστατη και σχετικά ασαφής ως προς τον σκοπό ύπαρξης, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν όλα στο φως, εξιστόρηση ερωτικών τριγώνων, απελπισμένων δεσποινίδων που δε θέλουν να παντρευτούν το προξενιό των γονιών τους κ. ά. αποτελούσε κοινό τόπο στα έργα της περιόδου, όπου καταγράφονταν περιπέτειες επί περιπετειών, κεφάλαια επί κεφαλαίων, δημιουργώντας έτσι βιβλία-ποταμούς.
Το μυθιστόρημα ξεκινάει και κατά ένα μεγάλο ποσοστό κρατάει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της πανδοχέως, που συστήνεται στον αναγνώστη λιτά και χωρίς φιοριτούρες μέσα από τη διατήρηση λεπτομερούς ημερολογίου, στο οποίο εξομολογείται κάθε της πρόβλημα, σκέψη και απορία. Έτσι γνωρίζουμε το μυστηριώδες ζευγάρι που θα αποτελέσει τον μοχλό εκκίνησης της ιστορίας και δεκαέξι χρόνια αργότερα μπαίνουμε στο μυστηριώδες δωμάτιο που επιφυλάσσει μια έκπληξη. Στο δεύτερο μέρος τη σκυτάλη παίρνει ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε η κυρία Τρούαξ κι έτσι μαθαίνουμε, μέσα από πάρα πολλά γεγονότα, το παρελθόν του ζεύγους και τον τρόπο που μπλέχτηκε σ’ ένα ερωτικό γαϊτανάκι με έναν άντρα που προτίμησε τελικά την αποξένωση και μια γυναίκα που πάντα λαχταρούσε τα πλούτη. Παραδέχομαι πως μεγάλο ποσοστό του κειμένου εδώ το παρέβλεψα γιατί το θεώρησα αδικαιολόγητα μακροσκελές. Στο τρίτο μέρος κι ενώ πίστευα πως γνώρισα καλά τους νεόνυμφους η συγγραφέας μάς συστήνει δυο μυστηριώδεις επισκέπτριες του πανδοχείου, οπότε η κυρία Τρούαξ μπαίνει σε νέο κύκλο αμφιβολιών, αποριών, αγωνίας και περιέργειας την ίδια στιγμή που αναρωτιόμουν ποιες είναι η κυρία και η δεσποινίς Λετελιέ και τι ρόλο έχουν στο βιβλίο. Έχουμε λοιπόν ένα κείμενο-βαρόμετρο, που πότε με γέμιζε αγωνία και πότε με χαλάρωνε, πότε μου έδινε νέο κύκλο περιπετειών και πότε έκλεινε κάποιον άλλον, ίσα για ν’ ανοίξει έναν επόμενο.
Το μυθιστόρημα είναι αρκετά ισορροπημένο στο σύνολό του και αναδίδει μια μυρωδιά παλαιότητας αλλά όχι πεπερασμένου. Τα παλιομοδίτικα, εξεζητημένα και κάπως περίεργα στην εποχή μας λεξιλόγιο και συντακτικό αρχικά με ξένισαν, σύντομα όμως κατάλαβα πως, χάρη στη σωστή και κατάλληλη μετάφραση της κυρίας Μαρίας Θεοχαρίδου, ήρθε στα χέρια μου αυτούσιο και αυθεντικό κι ένιωσα σαν αναγνώστης των τελών του 19ου αιώνα. Επιπλέον, με την εικονογράφηση του Victor Simon Perard, που διατηρήθηκε και στην ελληνική έκδοση, ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μου οι χαρακτηριστικότερες σκηνές του μυθιστορήματος, χάρη στην προσεγμένη λεπτομέρεια και τις αδρές γραμμές του καλλιτέχνη.
Οι εκδόσεις Αρχέτυπο εγκαινιάζουν με «Το εγκαταλειμμένο Πανδοχείο» τη σειρά αστυνομικού μυστηρίου Fedora, που φιλοδοξεί να παρουσιάσει συγγραφείς και έργα που καταγράφηκαν στην παγκόσμια λογοτεχνική ιστορία ως αστυνομική μυθοπλασία. Η επιλογή των λογοτεχνικών έργων θα επιχειρήσει να καλύψει μια μεγάλη και επιτυχημένη χρονική περίοδο συγγραφής, συστήνοντας άγνωστους σχετικά ήρωες και υποθέσεις στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Το μυθιστόρημα της Anna Katharine Green είναι μια πολύ καλή αφετηρία για όσους θέλουν να γνωρίσουν το παρελθόν της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου και περίεργης ατμόσφαιρας, που μου θύμισε ως τεχνοτροπία τον Ουίλκυ Κόλινς και άλλους συγγραφείς της εποχής. Δημοσιεύτηκε το 1889 / 1890 με τον πρωτότυπο τίτλο «Forsaken Inn» και περιγράφει με τη μέθοδο του εγκιβωτισμού μια σειρά από γεγονότα που οδήγησαν στην εξαφάνιση μιας κοπέλας και σε μια αλυσίδα από αναπάντεχες εκπλήξεις που την ακολούθησαν. Η Anna Katharine Green (1846-1935) ήταν από τους πρώτους συγγραφείς ιστοριών μυστηρίου και αστυνομικής μυθοπλασίας στην Αμερική και χάρη στον δικηγόρο πατέρα της ήξερε πολύ καλά τον ποινικό κώδικα, δίνοντας αληθοφάνεια στα έργα της. Το εντυπωσιακό είναι που στράφηκε στα αστυνομικά μυθιστορήματα όταν δεν πέτυχε να αναγνωριστεί ως ποιήτρια! Το πρώτο της κείμενο, «The Leavenworth case» (1878) γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η Green έγραψε άλλα σαράντα βιβλία περίπου. «Το εγκαταλειμμένο πανδοχείο» είναι το τέταρτο χρονολογικά δημοσιευμένο έργο χωρίς να ανήκει στη σειρά των ηρώων Grace και Amelia Butterworth που την έκαναν περισσότερο γνωστή.
Το μυθιστόρημα αποπνέει ακόμη και σήμερα μια σκοτεινή ατμόσφαιρα και κρατάει κατά τόπους τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Ποια είναι η μυστηριώδης γυναίκα που έφυγε το πρωί με τον σύζυγο; Πώς αποκαλύπτεται ένα κρυφό δωμάτιο μέσα στο πανδοχείο; Ποια είναι η πραγματική ιστορία του μυστηριώδους ζεύγους; Γιατί ένας άντρας οδηγήθηκε στην απομόνωση και την ηθελημένη απομάκρυνση από τον κόσμο; Ποιες είναι οι δύο γυναίκες που καταλύουν στο πανδοχείο πολλά χρόνια αργότερα; Μια σειρά από ερωτήματα όπως αυτά δε με άφησαν σε ησυχία μέχρι να τελειώσω το βιβλίο και ταυτόχρονα, παρά τις πολλές δευτερεύουσες ιστορίες, δε χάθηκε σε κανένα σημείο η αυστηρή σύνδεση όλων των επιμέρους πλοκών ενώ, μόλις έκλεισε ο κύκλος της αφήγησης, διαπίστωσα πως τα πάντα ήταν αλληλένδετα μεταξύ τους, απλώς η συγγραφέας είχε την ικανότητα να με κρατήσει σε αγωνία ως το τέλος.
Διαπίστωσα πολλές πρωτοτυπίες και ταυτόχρονα κοινοτοπίες στο κείμενο. Η επινόηση να διακλαδίζονται πολλές παρένθετες υπο-πλοκές στον κυρίως κορμό της εξιστόρησης ήταν ένα έξυπνο εύρημα, μιας και τα συναισθήματα κατά την ανάγνωση ήταν ποικίλα και ταυτόχρονα η λεπτομερέστατη και σχετικά ασαφής ως προς τον σκοπό ύπαρξης, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν όλα στο φως, εξιστόρηση ερωτικών τριγώνων, απελπισμένων δεσποινίδων που δε θέλουν να παντρευτούν το προξενιό των γονιών τους κ. ά. αποτελούσε κοινό τόπο στα έργα της περιόδου, όπου καταγράφονταν περιπέτειες επί περιπετειών, κεφάλαια επί κεφαλαίων, δημιουργώντας έτσι βιβλία-ποταμούς.
Το μυθιστόρημα ξεκινάει και κατά ένα μεγάλο ποσοστό κρατάει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της πανδοχέως, που συστήνεται στον αναγνώστη λιτά και χωρίς φιοριτούρες μέσα από τη διατήρηση λεπτομερούς ημερολογίου, στο οποίο εξομολογείται κάθε της πρόβλημα, σκέψη και απορία. Έτσι γνωρίζουμε το μυστηριώδες ζευγάρι που θα αποτελέσει τον μοχλό εκκίνησης της ιστορίας και δεκαέξι χρόνια αργότερα μπαίνουμε στο μυστηριώδες δωμάτιο που επιφυλάσσει μια έκπληξη. Στο δεύτερο μέρος τη σκυτάλη παίρνει ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε η κυρία Τρούαξ κι έτσι μαθαίνουμε, μέσα από πάρα πολλά γεγονότα, το παρελθόν του ζεύγους και τον τρόπο που μπλέχτηκε σ’ ένα ερωτικό γαϊτανάκι με έναν άντρα που προτίμησε τελικά την αποξένωση και μια γυναίκα που πάντα λαχταρούσε τα πλούτη. Παραδέχομαι πως μεγάλο ποσοστό του κειμένου εδώ το παρέβλεψα γιατί το θεώρησα αδικαιολόγητα μακροσκελές. Στο τρίτο μέρος κι ενώ πίστευα πως γνώρισα καλά τους νεόνυμφους η συγγραφέας μάς συστήνει δυο μυστηριώδεις επισκέπτριες του πανδοχείου, οπότε η κυρία Τρούαξ μπαίνει σε νέο κύκλο αμφιβολιών, αποριών, αγωνίας και περιέργειας την ίδια στιγμή που αναρωτιόμουν ποιες είναι η κυρία και η δεσποινίς Λετελιέ και τι ρόλο έχουν στο βιβλίο. Έχουμε λοιπόν ένα κείμενο-βαρόμετρο, που πότε με γέμιζε αγωνία και πότε με χαλάρωνε, πότε μου έδινε νέο κύκλο περιπετειών και πότε έκλεινε κάποιον άλλον, ίσα για ν’ ανοίξει έναν επόμενο.
Το μυθιστόρημα είναι αρκετά ισορροπημένο στο σύνολό του και αναδίδει μια μυρωδιά παλαιότητας αλλά όχι πεπερασμένου. Τα παλιομοδίτικα, εξεζητημένα και κάπως περίεργα στην εποχή μας λεξιλόγιο και συντακτικό αρχικά με ξένισαν, σύντομα όμως κατάλαβα πως, χάρη στη σωστή και κατάλληλη μετάφραση της κυρίας Μαρίας Θεοχαρίδου, ήρθε στα χέρια μου αυτούσιο και αυθεντικό κι ένιωσα σαν αναγνώστης των τελών του 19ου αιώνα. Επιπλέον, με την εικονογράφηση του Victor Simon Perard, που διατηρήθηκε και στην ελληνική έκδοση, ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μου οι χαρακτηριστικότερες σκηνές του μυθιστορήματος, χάρη στην προσεγμένη λεπτομέρεια και τις αδρές γραμμές του καλλιτέχνη.
Οι εκδόσεις Αρχέτυπο εγκαινιάζουν με «Το εγκαταλειμμένο Πανδοχείο» τη σειρά αστυνομικού μυστηρίου Fedora, που φιλοδοξεί να παρουσιάσει συγγραφείς και έργα που καταγράφηκαν στην παγκόσμια λογοτεχνική ιστορία ως αστυνομική μυθοπλασία. Η επιλογή των λογοτεχνικών έργων θα επιχειρήσει να καλύψει μια μεγάλη και επιτυχημένη χρονική περίοδο συγγραφής, συστήνοντας άγνωστους σχετικά ήρωες και υποθέσεις στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Το μυθιστόρημα της Anna Katharine Green είναι μια πολύ καλή αφετηρία για όσους θέλουν να γνωρίσουν το παρελθόν της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας.
June 13, 2019
Έχουν κάτι αυτά τα μυθιστορήματα μυστηρίου του 19ου αιώνα που τα κάνει διαφορετικά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι τόσο η πλοκή και η ιστορία όσο η ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Στην εποχή μας, όσοι διαβάζουμε αστυνομική λογοτεχνία ή μυθιστορήματα τρόμου είμαστε συνηθισμένοι στην σκοτεινή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί σε αυτά και παρόλα αυτά το συγκεκριμένο βιβλίο κατάφερε να με εντυπωσιάσει με τις εικόνες που μου μετέφερε και με τη γενικότερη "σκοτεινιά¨του, παρότι γράφτηκε πριν από περίπου 150 χρόνια.
Η υπόθεση είναι απλή αλλά καλή. Η ιδιοκτήτρια ενός πανδοχείου έχει στοιχεία ότι μέσα σε αυτό έγινε η δολοφονία μιας γυναίκας και χρόνια μετά από τα γεγονότα πασχίζει να αποκαλύψει την αλήθεια.
Μου άρεσε πολύ η μεταφορά στην εποχή που περιγράφει. Παρά το ότι πρόκειται για ένα βιβλίο πρόγονο των βιβλίων μυστηρίου και τρόμου, είναι ολοφάνερη μια ευγένεια στους ήρωες του βιβλίου, οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί καθώς και μια εξαιρετικά έντονη αίσθηση καθήκοντος που όλα τα συναντάμε σε μυθιστορήματα κυρίως κοινωνικής φύσεως της εποχής εκείνης.
Μου άρεσε ακόμη και ο τρόπος που είναι γραμμένος το βιβλίο. Η ιστορία εξελίσσεται μέσω ημερολογιακών καταγραφών και γραμμάτων, ενώ μέσα από τις ιστορίες τρίτων προσώπων μαθαίνουμε όλα τα σημεία που μας ενδιαφέρουν.
Γενικά το βιβλίο είναι πολύ καλό, αλλά όσοι επιλέξετε να το διαβάσετε θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι γενικά είναι αργό, η ιστορία εξελίσσεται μεν, αργά δε, και επίσης δεν έχει πολλές εντάσεις.
https://kiallovivlio.blogspot.com/
Η υπόθεση είναι απλή αλλά καλή. Η ιδιοκτήτρια ενός πανδοχείου έχει στοιχεία ότι μέσα σε αυτό έγινε η δολοφονία μιας γυναίκας και χρόνια μετά από τα γεγονότα πασχίζει να αποκαλύψει την αλήθεια.
Μου άρεσε πολύ η μεταφορά στην εποχή που περιγράφει. Παρά το ότι πρόκειται για ένα βιβλίο πρόγονο των βιβλίων μυστηρίου και τρόμου, είναι ολοφάνερη μια ευγένεια στους ήρωες του βιβλίου, οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί καθώς και μια εξαιρετικά έντονη αίσθηση καθήκοντος που όλα τα συναντάμε σε μυθιστορήματα κυρίως κοινωνικής φύσεως της εποχής εκείνης.
Μου άρεσε ακόμη και ο τρόπος που είναι γραμμένος το βιβλίο. Η ιστορία εξελίσσεται μέσω ημερολογιακών καταγραφών και γραμμάτων, ενώ μέσα από τις ιστορίες τρίτων προσώπων μαθαίνουμε όλα τα σημεία που μας ενδιαφέρουν.
Γενικά το βιβλίο είναι πολύ καλό, αλλά όσοι επιλέξετε να το διαβάσετε θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι γενικά είναι αργό, η ιστορία εξελίσσεται μεν, αργά δε, και επίσης δεν έχει πολλές εντάσεις.
https://kiallovivlio.blogspot.com/
April 7, 2021
3.5/5
Αρκετά ατμοσφαιρικό και διαβάζεται ευχάριστα αν και θα ήθελα κάποιο στοιχείο έκπληξης μέσω κάποιας ανατροπής που περίμενα αλλά ποτέ δεν ήρθε και ήταν ο μόνος λόγος απογοήτευσης μου!
Quite atmospheric and interesting also pleasant to read even though I expected an element of surprise through a twist that sadly never came and disappointed me!
Αρκετά ατμοσφαιρικό και διαβάζεται ευχάριστα αν και θα ήθελα κάποιο στοιχείο έκπληξης μέσω κάποιας ανατροπής που περίμενα αλλά ποτέ δεν ήρθε και ήταν ο μόνος λόγος απογοήτευσης μου!
Quite atmospheric and interesting also pleasant to read even though I expected an element of surprise through a twist that sadly never came and disappointed me!
October 28, 2020
3,5/5 αστεράκια
onhold
March 25, 2015
Read hereCoursera: Plagues, Witches, and War: The Worlds of Historical Fiction
Opening: I WAS riding between Albany and Poughkeepsie. It was raining furiously, and my horse, already weary with long travel, gave unmistakable signs of discouragement. I was, therefore, greatly relieved when, in the most desolate part of the road, I espied rising before me the dim outlines of a house, and was correspondingly disappointed when, upon riding forward, I perceived that it was but a deserted ruin I was approaching, whose fallen chimneys and broken windows betrayed a dilapidation so great that I could scarcely hope to find so much as a temporary shelter therein.
From wiki: Green is credited with shaping detective fiction into its classic form, and developing the series detective. Her main character was detective Ebenezer Gryce of the New York Metropolitan Police Force, but in three novels he is assisted by the nosy society spinster Amelia Butterworth, the prototype for Miss Marple, Miss Silver and other creations. She also invented the 'girl detective': in the character of Violet Strange, a debutante with a secret life as a sleuth. Indeed, as journalist Kathy Hickman writes, Green "stamped the mystery genre with the distinctive features that would influence writers from Agatha Christie and Conan Doyle to contemporary authors of suspenseful "whodunits." In addition to creating elderly spinster and young female sleuths, Green's innovative plot devices included dead bodies in libraries, newspaper clippings as "clews," the coroner's inquest, and expert witnesses. Yale Law School once used her books to demonstrate how damaging it can be to rely on circumstantial evidence. Written in 1878, her first book, The Leavenworth Case: A Lawyer's Story, sparked a debate in the Pennsylvania Senate over whether the book could "really have been written by a woman."
October 8, 2014
Gothic horror set in late 18th-century Revolutionary America. The language is baroque and the plot contrivances are unbelievable. I enjoyed the hell out of it.
January 7, 2020
Η Anna Katharine Green έχει χαρακτηριστεί από πολλούς "μητέρα της αστυνομικής μυθοπλασίας" στις ΗΠΑ. Η πρώτη μου γνωριμία μαζί της έγινε μέσα από αυτό το βιβλίο, όμως μπορώ να πω πως μάλλον αξίζει τον τίτλο αυτόν που της δόθηκε.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1889 και αποτελεί ένα αξιολογότατο δείγμα αστυνομικής γραφής του 19ου αιώνα. Όσοι διαβάζουν σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία, πιθανότατα θα το βρουν αρκετά διαφορετικό από τα αναγνώσματα που προτιμούν συνήθως. Συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σ' αυτούς.
Η ταυτότητα των δραστών του εγκλήματος (η δολοφονία μιας νεαρής νιόπαντρης κοπέλας) γίνεται γνωστή αρκετά νωρίς, η αφήγηση είναι "light" σε ό,τι αφορά το μακάβριο του πράγματος, δεν υπάρχει κάποιος αστυνομικός ή ντετέκτιβ που ερευνά την υπόθεση, απουσιάζει γενικά το αμιγώς αστυνομικό στοιχείο και η ένταση της αστυνομικής έρευνας και του κυνηγιού... Εξάλλου, δεν γράφτηκε κ��ν ως τέτοιο. Κι όμως, είναι η -απόλυτα επιτυχημένη- ατμόσφαιρά του που το κάνει να ξεχωρίζει. Το δραματικό στοιχείο είναι παρόν, η αγωνία για την εξέλιξη της τύχης των ηρώων, της απονομής δικαιοσύνης και της ηθικής αποκατάστασης επίσης. Αποτυπώνονται στις σελίδες του τόσο η ατμόσφαιρα ενός γοτθικού μυστηρίου και οι ανθρώπινες σχέσεις των δύο φύλων, όσο και η γενικότερη κατάσταση -σε μικρότερη κλίμακα- που επικρατούσε στη χώρα εκείνη την περίοδο, με τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας να ταλανίζει τη χώρα.
Η ιδιοκτήτρια του πανδοχείου, μέσα από τις χειρόγραφες σημειώσεις της όπου περιγράφονται τα γεγονότα, γίνεται τα μάτια και τα αυτιά του αναγνώστη στα όσα διαδραματίστηκαν στο πανδοχείο της, σε μια χρονική περίοδο που καλύπτει αρκετά χρόνια. Πρόκειται για μια καθη��ερινή, αθώα γυναίκα της διπλανής πόρτας, που συναντά το "κακό" -με ανθρώπινη μορφή- στην πόρτα της. Μπλέκεται άθελά της σ' αυτό το μυστήριο, που αποδεικνύεται μια φρικιαστική πλεκτάνη. Οργίζεται που το πανδοχείο της χρησίμευσε ως σκηνικό για μια αποτρόπαια δολοφονία. Νιώθει ηθική υποχρέωση απέναντι στη νεκρή και αποφασίζει να κάνει ό,τι μπορεί για να ξεσκεπάσει τη σκευωρία. Φρίττει όταν συνειδητοποιεί το πού φτάνουν τα ανθρώπινα όρια, βουβαίνεται με τον τρόπο που έχει η μοίρα να αποδίδει δικαιοσύνη. Και καταγράφει όλα τα συναισθήματά της στο χαρτί, με έναν τρόπο απλοϊκό και λογοτεχνικά γλαφυρό ταυτόχρονα: ένας εξαιρετικός συνδυασμός προσωπικοτήτων, αυτών δηλαδή μιας χαρακτηριστικής γυναίκας της εποχής (της ηρωίδας) και μιας πολύ ταλαντούχας πένας (της συγγραφέως).
Για τους λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών του 19ου αιώνα (γράφτηκε στα τέλη του, ενώ η ιστορία διαδραματίζεται περίπου εκατό χρόνια νωρίτερα), θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μια πάρα πολύ καλή επιλογή - ίσως από τις καλύτερες στο εν λόγω είδος. Για τους λάτρεις του σύγχρονου αστυνομικού (ή γενικά μιας καλής ιστορίας) αποτελεί μια διαφορετική ανάγνωση, μια αλλιώτικη ιστορία, που είναι ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη και υπόσχεται να μην αφήσει παραπονεμένο τον αναγνώστη της. Έστω κι αν μιλάμε μονάχα για το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί ώσπου να τη διαβάσει και τίποτα παραπάνω.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1889 και αποτελεί ένα αξιολογότατο δείγμα αστυνομικής γραφής του 19ου αιώνα. Όσοι διαβάζουν σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία, πιθανότατα θα το βρουν αρκετά διαφορετικό από τα αναγνώσματα που προτιμούν συνήθως. Συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σ' αυτούς.
Η ταυτότητα των δραστών του εγκλήματος (η δολοφονία μιας νεαρής νιόπαντρης κοπέλας) γίνεται γνωστή αρκετά νωρίς, η αφήγηση είναι "light" σε ό,τι αφορά το μακάβριο του πράγματος, δεν υπάρχει κάποιος αστυνομικός ή ντετέκτιβ που ερευνά την υπόθεση, απουσιάζει γενικά το αμιγώς αστυνομικό στοιχείο και η ένταση της αστυνομικής έρευνας και του κυνηγιού... Εξάλλου, δεν γράφτηκε κ��ν ως τέτοιο. Κι όμως, είναι η -απόλυτα επιτυχημένη- ατμόσφαιρά του που το κάνει να ξεχωρίζει. Το δραματικό στοιχείο είναι παρόν, η αγωνία για την εξέλιξη της τύχης των ηρώων, της απονομής δικαιοσύνης και της ηθικής αποκατάστασης επίσης. Αποτυπώνονται στις σελίδες του τόσο η ατμόσφαιρα ενός γοτθικού μυστηρίου και οι ανθρώπινες σχέσεις των δύο φύλων, όσο και η γενικότερη κατάσταση -σε μικρότερη κλίμακα- που επικρατούσε στη χώρα εκείνη την περίοδο, με τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας να ταλανίζει τη χώρα.
Η ιδιοκτήτρια του πανδοχείου, μέσα από τις χειρόγραφες σημειώσεις της όπου περιγράφονται τα γεγονότα, γίνεται τα μάτια και τα αυτιά του αναγνώστη στα όσα διαδραματίστηκαν στο πανδοχείο της, σε μια χρονική περίοδο που καλύπτει αρκετά χρόνια. Πρόκειται για μια καθη��ερινή, αθώα γυναίκα της διπλανής πόρτας, που συναντά το "κακό" -με ανθρώπινη μορφή- στην πόρτα της. Μπλέκεται άθελά της σ' αυτό το μυστήριο, που αποδεικνύεται μια φρικιαστική πλεκτάνη. Οργίζεται που το πανδοχείο της χρησίμευσε ως σκηνικό για μια αποτρόπαια δολοφονία. Νιώθει ηθική υποχρέωση απέναντι στη νεκρή και αποφασίζει να κάνει ό,τι μπορεί για να ξεσκεπάσει τη σκευωρία. Φρίττει όταν συνειδητοποιεί το πού φτάνουν τα ανθρώπινα όρια, βουβαίνεται με τον τρόπο που έχει η μοίρα να αποδίδει δικαιοσύνη. Και καταγράφει όλα τα συναισθήματά της στο χαρτί, με έναν τρόπο απλοϊκό και λογοτεχνικά γλαφυρό ταυτόχρονα: ένας εξαιρετικός συνδυασμός προσωπικοτήτων, αυτών δηλαδή μιας χαρακτηριστικής γυναίκας της εποχής (της ηρωίδας) και μιας πολύ ταλαντούχας πένας (της συγγραφέως).
Για τους λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών του 19ου αιώνα (γράφτηκε στα τέλη του, ενώ η ιστορία διαδραματίζεται περίπου εκατό χρόνια νωρίτερα), θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μια πάρα πολύ καλή επιλογή - ίσως από τις καλύτερες στο εν λόγω είδος. Για τους λάτρεις του σύγχρονου αστυνομικού (ή γενικά μιας καλής ιστορίας) αποτελεί μια διαφορετική ανάγνωση, μια αλλιώτικη ιστορία, που είναι ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη και υπόσχεται να μην αφήσει παραπονεμένο τον αναγνώστη της. Έστω κι αν μιλάμε μονάχα για το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί ώσπου να τη διαβάσει και τίποτα παραπάνω.
March 26, 2017
4.5 stars
Mrs. Truax is the owner of the "Happy-Go-Lucky Inn", a very repectable inn in the 18th century North America. One day, a couple comes to stay in her in. She is immediately suspicious and distrustful but unable to confirm what is it that gives her the chills. The next day, after a weird night, the couple leaves, but Mrs. Truax is left with lingering doubts and uneasiness that robs her of sleep and peace of mind. Sixteen years later she finally finds out what it was and the story begins to unfold.
I started to read this book as part of a course on historical fiction which I have been enrolled in on Coursera.com. For the class, I had to read only a few chapters but the story was so interesting that I decided to read the whole novel. Anna Katherine Green is not much known to today's readers but was considered the "Mother of detective fiction" becuse, being a daughter of a magistrate, she got a first-hand knowledge of the principles of investigation. Her novels have it all, a mystery, a horrible crime, placed in a forlorn setting, a love story, a resolution and a happy ending. The only thing I did not much like was that characters were often expressing themselves like drama queens.
Mrs. Truax is the owner of the "Happy-Go-Lucky Inn", a very repectable inn in the 18th century North America. One day, a couple comes to stay in her in. She is immediately suspicious and distrustful but unable to confirm what is it that gives her the chills. The next day, after a weird night, the couple leaves, but Mrs. Truax is left with lingering doubts and uneasiness that robs her of sleep and peace of mind. Sixteen years later she finally finds out what it was and the story begins to unfold.
I started to read this book as part of a course on historical fiction which I have been enrolled in on Coursera.com. For the class, I had to read only a few chapters but the story was so interesting that I decided to read the whole novel. Anna Katherine Green is not much known to today's readers but was considered the "Mother of detective fiction" becuse, being a daughter of a magistrate, she got a first-hand knowledge of the principles of investigation. Her novels have it all, a mystery, a horrible crime, placed in a forlorn setting, a love story, a resolution and a happy ending. The only thing I did not much like was that characters were often expressing themselves like drama queens.
November 29, 2019
Οκ,δεν ξετρελαθηκα. Η ιστορία από μόνη της πολύ ενδιαφέρουσα,απλώς τη χαλάει ο τρόπος γραφής με τη μορφή ημερολογίου και επιστολών. Η γλώσσα με ξένισε λιγακι,αλλά ας μην ξεχνάμε πως η ιστορία εκτυλίσσεται τον 18ο αιώνα. Αρκετά προβλέψιμη και η πλοκή. Το φινάλε λυτρωτικό σχεδον για όλους τους ήρωες του βιβλίου. Μέτριο!
October 18, 2021
This is a wonderful gothic horror mystery with all the creepy hidden rooms and missing bodies that one would expect in an 1889 "murder mystery with hints of gothic paranormal influences."
I was impressed to learn that this author is purported to be the "mother of the detective novel."
I will be looking into some of her other books very soon!
I was impressed to learn that this author is purported to be the "mother of the detective novel."
I will be looking into some of her other books very soon!
May 18, 2017
A Crime, a Crime – Most Heinous, Vile, Execrable, Gruesome and Blood-Curdling!
If you like that sort of thing, stories about foul murder and an author’s heavy reliance on catenations both of adjectives and coincidences, then Anna Katharine Green’s 1890 novel The Forsaken Inn might be worth a try for you. An old wayside inn is the scene of a husband’s murder of his wife and of late retribution.
Unlike her detective stories, Green’s The Forsaken Inn is not so much about unmasking the murderer himself, whose identity is known from the very start, but more about the complicated love stories leading to the horrible deed. It also has a lot of very unlikely and contrived coincidences, which are enveloped in enough purple prose to last you a lifetime. I have to confess, however, that from time to time I like such undamped melodrama which takes itself so seriously, in a way, and yet puts a smile on your face while you are reading it. And boy! I had to smile at many things here: at the fact that everyone was baffled by the secret room – no real spoiler here because that plot device is mentioned quite early –, at the young man who starts living as a recluse in the wilderness because he was jilted by the woman he loved, at the mysterious old woman popping up from nowhere particular and her warning – a supernatural element that is not really explained –, at the fact that most people in the story had so good memories as to enable them to conveniently remember seemingly unimportant details, at the romantic marquis, who also happens to appear on the scene, and at the fact that two women having spent sixteen years in France talk English amongst themselves for no other reason but that the eavesdropping landlady would otherwise not be able to understand them.
The most intriguing character was the scheming and callous Marah Leightley, who has some really good lines, such as these:
or
Unfortunately, Marah is later spoiled by sentimentality, but that does not happen till late in the book. All in all, I must say that I like Green’s more detective-focused novels more but still this was a good after-work read.
If you like that sort of thing, stories about foul murder and an author’s heavy reliance on catenations both of adjectives and coincidences, then Anna Katharine Green’s 1890 novel The Forsaken Inn might be worth a try for you. An old wayside inn is the scene of a husband’s murder of his wife and of late retribution.
Unlike her detective stories, Green’s The Forsaken Inn is not so much about unmasking the murderer himself, whose identity is known from the very start, but more about the complicated love stories leading to the horrible deed. It also has a lot of very unlikely and contrived coincidences, which are enveloped in enough purple prose to last you a lifetime. I have to confess, however, that from time to time I like such undamped melodrama which takes itself so seriously, in a way, and yet puts a smile on your face while you are reading it. And boy! I had to smile at many things here: at the fact that everyone was baffled by the secret room – no real spoiler here because that plot device is mentioned quite early –, at the young man who starts living as a recluse in the wilderness because he was jilted by the woman he loved, at the mysterious old woman popping up from nowhere particular and her warning – a supernatural element that is not really explained –, at the fact that most people in the story had so good memories as to enable them to conveniently remember seemingly unimportant details, at the romantic marquis, who also happens to appear on the scene, and at the fact that two women having spent sixteen years in France talk English amongst themselves for no other reason but that the eavesdropping landlady would otherwise not be able to understand them.
The most intriguing character was the scheming and callous Marah Leightley, who has some really good lines, such as these:
”’I love no one, […] no one. I want what I want, but none of you can give it to me.’”
or
”’[…] I hate this country, so new, so crude, so democratic! I should like to live where I could ride over the necks of common people.’”
Unfortunately, Marah is later spoiled by sentimentality, but that does not happen till late in the book. All in all, I must say that I like Green’s more detective-focused novels more but still this was a good after-work read.
December 17, 2022
3,5 αστεράκια για το ιδιαίτερο βιβλίο αυτό. Μου άρεσε πολύ η ιστορία που ήταν γραμμένη στα πρότυπα των ιστοριών τέλους 1700 με μέσα 1850 με το πανδοχείο με το μυστικό δωμάτιο, το φόνο της αθώας κορασίδος, την τιμωρία των ενόχων, την λουλουδιαστη (flowery) γλώσσα, τις ιδέες περί ηθικής που όταν γράφτηκε ήταν ισχύουσες αλλά τώρα είναι γραφικες.
Σαν ιστορια και θέμα είναι από αυτά που αγαπώ πολύ, κάτι μεταξύ The Mysteries of Udolpho, The Castle of Otranto και Le Maître de Forges, και αν το διάβαζα στο πρωτότυπο θα έβαζα 5 αστεράκια, αλλά εδώ πιστεύω ότι το αδικεί πλήρως η μετάφραση,που προσπάθησε να ακολουθήσει στην ελληνική την στυλιζαρισμενη γραφή της αγγλικής και απέτυχε παταγωδώς. Η εντυπωση μου ήταν ότι διάβαζα κείμενο μεταφρασμένο από κάτοχο lower της επαρχίας του 1970. Για βα πετύχαινε μια τέτοια μορφής μετάφραση, θα έπρεπε να γίνει από έναν άριστο φιλόλογο που κατείχε την αρχαϊκή μορφή της γλωσσας αλλά δυστυχώς το κείμενο πάσχει. Οι λέξεις και οι φράσεις λες και ήταν διαλεγμένες μια μια από την αρχαιζουσα χωρίς να δενουν μεταξύ τους. Κρίμα!
Σαν ιστορια και θέμα είναι από αυτά που αγαπώ πολύ, κάτι μεταξύ The Mysteries of Udolpho, The Castle of Otranto και Le Maître de Forges, και αν το διάβαζα στο πρωτότυπο θα έβαζα 5 αστεράκια, αλλά εδώ πιστεύω ότι το αδικεί πλήρως η μετάφραση,που προσπάθησε να ακολουθήσει στην ελληνική την στυλιζαρισμενη γραφή της αγγλικής και απέτυχε παταγωδώς. Η εντυπωση μου ήταν ότι διάβαζα κείμενο μεταφρασμένο από κάτοχο lower της επαρχίας του 1970. Για βα πετύχαινε μια τέτοια μορφής μετάφραση, θα έπρεπε να γίνει από έναν άριστο φιλόλογο που κατείχε την αρχαϊκή μορφή της γλωσσας αλλά δυστυχώς το κείμενο πάσχει. Οι λέξεις και οι φράσεις λες και ήταν διαλεγμένες μια μια από την αρχαιζουσα χωρίς να δενουν μεταξύ τους. Κρίμα!
April 30, 2019
Διάβασα το «Εγκαταλειμμένο πανδοχείο» με χαμηλές προσδοκίες. Πίστευα ότι θα το έβρισκα παλιομοδίτικο και σε αρκετά σημεία όντως είναι. Υπάρχουν κοινοτοπίες που θα θεωρούνταν αδικαιολόγητες σε ένα μυθιστόρημα του 21ου αιώνα. Στο σύνολό του, όμως, είναι απολαυστικό, και αυτό το οφείλει κυρίως στην εξαιρετική πένα της συγγραφέα και στην προσεγμένη μετάφραση της Μαρίας Θεοχαρίδου.
(περισσότερα για το βιβλίο στον Βιβλιολόγο εδώ)
(περισσότερα για το βιβλίο στον Βιβλιολόγο εδώ)
December 10, 2013
This book was actually first published long ago in 1890 and is considered to be the first bona fide historical mystery novel.
Typically I skim books this old, unable to really get into them due to language differences or most likely my own mentality. This was not the case with this novel--I was riveted!
If you like mysteries, go find it--tis a free download from Project Gutenberg--and give it a go. I'd love to hear what you think about it if you do read it!
Typically I skim books this old, unable to really get into them due to language differences or most likely my own mentality. This was not the case with this novel--I was riveted!
If you like mysteries, go find it--tis a free download from Project Gutenberg--and give it a go. I'd love to hear what you think about it if you do read it!
December 24, 2021
Забытый автор, о котором стоит вспомнить и книги которого стоит прочесть ...
⠀
Анна Кэтрин Грин / Anna Katharine Green (1846 — 1935). Вам знакомо это имя? Скорее всего, нет. А между прочим, её называют «матерью детектива». Грин вдохновляла Агату Кристи и Артура Конан Дойла!
⠀
Анна Кэтрин Грин была первой женщиной, которая преуспела в «типично мужском» в то время жанре — детективном. Собственно, именно она впервые предложила называть свои романы знакомым нам словом «детектив». При жизни Анна Кэтрин Грин успела опубликовать около 40 романов, каждый из которых был бестселлером! Герои книг Грин, как считается, стали прототипами Эркюля Пуаро, Гастингса и Мисс Марпл Агаты Кристи.
⠀
Первый роман Анны Кэтрин Грин был опубликован за 16 лет до появления Шерлока Холмса и имел огромный успех. Отец Грин был известным юристом, поэтому в её романах, помимо крутого сюжета, достоверно описаны все тонкости юриспруденции и судебного дела. В Йеле по романам Грин до сих пор изуч��ют историю юриспруденции.
⠀
Про Анну Кэтрин Грин я впервые услышала на лекциях по исторической литературе Виргинского университета в прошлом году и с тех пор хотела прочесть её книги! Свершилось! Сегодня я дочитала и дослушала на английском её потрясающий, мрачный роман «The Forsaken Inn» / «Заброшенная гостиница».
⠀
Я давно читаю книги на английском, но слушала книгу на английском впервые и мне очень понравилось! Попалась потрясающая чтица, которая с выражением и очень красиво читала все-все диалоги, передавала акценты и интонации. Было ощущение, что я проваливаюсь в волшебную сказку. В книге «The Forsaken Inn» тёмная, мистическая, страшная детективная история. Местами просто до мурашек. Казалось бы, чем меня уже можно напугать, после стольких книг? Но Анне Кэтрин Грин это удалось!
⠀
Сюжет разворачивается вокруг событий обычного январского дня в обычной гостинице, когда одной лишь хозяйке что-то вдруг показалось странным в молодой паре новобрачных, остановившихся у неё на ночь по пути в Нью-Йорк. Сначала «странности» хозяйка списывает на собственную мнительность, фантазию и вообще на «просто показалось». Но по мере действия становится ясно, что в тот день случилось действительно нечто странное и страшное. Что секреты есть не только у молодой пары, но и у самой гостиницы. Но разгадку придётся ждать целых 16 лет!..
⠀
«The Forsaken Inn» / «Заброшенная гостиница» — крутой детектив, в процессе чтения / слушания которого я сразу же побежала искать его экранизацию — настолько яркий фильм был в голове! К сожалению, оказалось, что и экранизации нет, и сама Анна Кэтрин Грин почти забыта и у нас, и, частично, — в мире, хотя, с моей точки зрения, её роман намного интереснее романов Агаты Кристи, которая до сих пор невероятно популярна.
⠀
Я очень люблю читать детективы на праздниках, в дороге, в моменты загруженности работой, поэтому, определённо, буду читать Анну Кэтрин Грин и писать о ней в блоге и дальше!
⠀
Всем желаю классных книг! В комментариях можете поделиться со мной детективами, которые вам было по-настоящему страшно читать, до мурашек!
⠀
Анна Кэтрин Грин / Anna Katharine Green (1846 — 1935). Вам знакомо это имя? Скорее всего, нет. А между прочим, её называют «матерью детектива». Грин вдохновляла Агату Кристи и Артура Конан Дойла!
⠀
Анна Кэтрин Грин была первой женщиной, которая преуспела в «типично мужском» в то время жанре — детективном. Собственно, именно она впервые предложила называть свои романы знакомым нам словом «детектив». При жизни Анна Кэтрин Грин успела опубликовать около 40 романов, каждый из которых был бестселлером! Герои книг Грин, как считается, стали прототипами Эркюля Пуаро, Гастингса и Мисс Марпл Агаты Кристи.
⠀
Первый роман Анны Кэтрин Грин был опубликован за 16 лет до появления Шерлока Холмса и имел огромный успех. Отец Грин был известным юристом, поэтому в её романах, помимо крутого сюжета, достоверно описаны все тонкости юриспруденции и судебного дела. В Йеле по романам Грин до сих пор изуч��ют историю юриспруденции.
⠀
Про Анну Кэтрин Грин я впервые услышала на лекциях по исторической литературе Виргинского университета в прошлом году и с тех пор хотела прочесть её книги! Свершилось! Сегодня я дочитала и дослушала на английском её потрясающий, мрачный роман «The Forsaken Inn» / «Заброшенная гостиница».
⠀
Я давно читаю книги на английском, но слушала книгу на английском впервые и мне очень понравилось! Попалась потрясающая чтица, которая с выражением и очень красиво читала все-все диалоги, передавала акценты и интонации. Было ощущение, что я проваливаюсь в волшебную сказку. В книге «The Forsaken Inn» тёмная, мистическая, страшная детективная история. Местами просто до мурашек. Казалось бы, чем меня уже можно напугать, после стольких книг? Но Анне Кэтрин Грин это удалось!
⠀
Сюжет разворачивается вокруг событий обычного январского дня в обычной гостинице, когда одной лишь хозяйке что-то вдруг показалось странным в молодой паре новобрачных, остановившихся у неё на ночь по пути в Нью-Йорк. Сначала «странности» хозяйка списывает на собственную мнительность, фантазию и вообще на «просто показалось». Но по мере действия становится ясно, что в тот день случилось действительно нечто странное и страшное. Что секреты есть не только у молодой пары, но и у самой гостиницы. Но разгадку придётся ждать целых 16 лет!..
⠀
«The Forsaken Inn» / «Заброшенная гостиница» — крутой детектив, в процессе чтения / слушания которого я сразу же побежала искать его экранизацию — настолько яркий фильм был в голове! К сожалению, оказалось, что и экранизации нет, и сама Анна Кэтрин Грин почти забыта и у нас, и, частично, — в мире, хотя, с моей точки зрения, её роман намного интереснее романов Агаты Кристи, которая до сих пор невероятно популярна.
⠀
Я очень люблю читать детективы на праздниках, в дороге, в моменты загруженности работой, поэтому, определённо, буду читать Анну Кэтрин Грин и писать о ней в блоге и дальше!
⠀
Всем желаю классных книг! В комментариях можете поделиться со мной детективами, которые вам было по-настоящему страшно читать, до мурашек!
July 1, 2017
Rating: 3.5 stars
Wow! Talk about a page-turner! I could hardly force myself to put this book down to go to bed last night! I read it mostly for research and writing inspiration, but I did enjoy it, although there were some elements I didn't like too much. A clever mystery, and even if I did guess the solution long before the ending the book was so well written and so gripping that it didn't actually matter that I already knew what was going to happen. I'd like to read more from this author.
Wow! Talk about a page-turner! I could hardly force myself to put this book down to go to bed last night! I read it mostly for research and writing inspiration, but I did enjoy it, although there were some elements I didn't like too much. A clever mystery, and even if I did guess the solution long before the ending the book was so well written and so gripping that it didn't actually matter that I already knew what was going to happen. I'd like to read more from this author.
April 7, 2016
Quite an interesting tale, some of the mysterious elements are nonexistent actually, but generally I'd say its just a series of events, past and present, which when carefully sifted presented an explanation to a rather queer state of affairs.
May 23, 2018
Mi sono imbattuta in questo romanzo seguendo su Coursera un corso sul romanzo storico (che in realtà si è poi rivelato una mezza delusione); l’autrice, Anna Katharine Green, che mai avevo sentito nominare, è considerata l’inventrice del romanzo poliziesco come noi lo conosciamo, anni prima che Doyle desse alla luce la sua creatura.
“Ma Poe, con Dupin!”
Stavo già obiettando, che il professore da dietro lo schermo stava spiegando che sì, la Green era stata influenzata dal personaggio Dupin, ma che si differenziava:
“… focusing very specifically on procedure, both forensic and police procedure, and legal criminal procedure.”
La Green, americana, era figlia di un avvocato, e nella materia ci aveva sempre sguazzato; il suo primo romanzo venne pubblicato nel 1878, protagonista il detective Ebenezer Gryce; fece grande scalpore, perché era impensabile che un romanzo poliziesco così realistico nel descrivere il processo investigativo potesse essere stato scritto da una donna.
In vita divenne famosissima, scrisse decine di romanzi e racconti, fu lodata Wilkie Collins e da Doyle, e d’ispirazione ad Agatha Christie.
Autrice di best seller ai suoi tempi, praticamente sconosciuta oggi; questa breve nota biografica non ha a che vedere con ‘The Forsaken Inn’, ma mi sembrava che la signora Green, da pioniera del genere, meritasse di essere ricordata.
‘The Forsaken Inn’ però non è un romanzo poliziesco, di procedure legali non si vede l’ombra: ha toni che danno più sul gotico.
La narrazione inizia a fine ottocento, ma subito il piano temporale si sposta a più di un secolo prima, grazie al classico espediente del manoscritto ritrovato. In questo diario la padrona della locanda in questione racconta di una coppia di sposi novelli che l’aveva particolarmente colpita. Di come la sposa, dal volto velato, sembrasse quasi spaventata, di come l’uomo le desse una brutta sensazione, e avesse insistito per occupare una determinata camera, nonostante le condizioni poco ospitali. Il comportamento sospetto, il suo prestare più attenzione alla lunga cassa che faceva parte dei bagagli, che alla sposa… poi, nella notte, un grido di donna.
Accorre la locandiera, accorre il tuttofare, eppure tutto sembra in ordine; il mattino successivo la coppia riparte, e la sposa sembra di umore più lieto, ma alla padrona resta una brutta sensazione.
Di qui si fa un balzo temporale in avanti di sedici anni, e si sviluppa una storia che vedrà coinvolti amanti diabolici, passaggi segreti, inganni, coincidenze e folli passioni; non dico mistero, perché tutto è chiaro fin da subito.
Non posso dire di essermi affezionata ai personaggi (specie quando si tratta di fanciulle dolcissime, purissime, arrendevolissime, dalla salute cagionevole e dalla lacrima facile), ma un paio di loro li ho trovati interessanti e abbastanza sfaccettati: Marah e il suo maltrattato corteggiatore; gli altri vanno in genere dall’insipido all’irritante.
Non troppo male, in fin dei conti, ma vi deve piacere il genere, decisamente d’altri tempi, con tutte le reazioni emotive esagerate dei protagonisti, le coincidenze improbabili e la moralità sorpassata.
“Ma Poe, con Dupin!”
Stavo già obiettando, che il professore da dietro lo schermo stava spiegando che sì, la Green era stata influenzata dal personaggio Dupin, ma che si differenziava:
“… focusing very specifically on procedure, both forensic and police procedure, and legal criminal procedure.”
La Green, americana, era figlia di un avvocato, e nella materia ci aveva sempre sguazzato; il suo primo romanzo venne pubblicato nel 1878, protagonista il detective Ebenezer Gryce; fece grande scalpore, perché era impensabile che un romanzo poliziesco così realistico nel descrivere il processo investigativo potesse essere stato scritto da una donna.
In vita divenne famosissima, scrisse decine di romanzi e racconti, fu lodata Wilkie Collins e da Doyle, e d’ispirazione ad Agatha Christie.
Autrice di best seller ai suoi tempi, praticamente sconosciuta oggi; questa breve nota biografica non ha a che vedere con ‘The Forsaken Inn’, ma mi sembrava che la signora Green, da pioniera del genere, meritasse di essere ricordata.
‘The Forsaken Inn’ però non è un romanzo poliziesco, di procedure legali non si vede l’ombra: ha toni che danno più sul gotico.
La narrazione inizia a fine ottocento, ma subito il piano temporale si sposta a più di un secolo prima, grazie al classico espediente del manoscritto ritrovato. In questo diario la padrona della locanda in questione racconta di una coppia di sposi novelli che l’aveva particolarmente colpita. Di come la sposa, dal volto velato, sembrasse quasi spaventata, di come l’uomo le desse una brutta sensazione, e avesse insistito per occupare una determinata camera, nonostante le condizioni poco ospitali. Il comportamento sospetto, il suo prestare più attenzione alla lunga cassa che faceva parte dei bagagli, che alla sposa… poi, nella notte, un grido di donna.
Accorre la locandiera, accorre il tuttofare, eppure tutto sembra in ordine; il mattino successivo la coppia riparte, e la sposa sembra di umore più lieto, ma alla padrona resta una brutta sensazione.
Di qui si fa un balzo temporale in avanti di sedici anni, e si sviluppa una storia che vedrà coinvolti amanti diabolici, passaggi segreti, inganni, coincidenze e folli passioni; non dico mistero, perché tutto è chiaro fin da subito.
Non posso dire di essermi affezionata ai personaggi (specie quando si tratta di fanciulle dolcissime, purissime, arrendevolissime, dalla salute cagionevole e dalla lacrima facile), ma un paio di loro li ho trovati interessanti e abbastanza sfaccettati: Marah e il suo maltrattato corteggiatore; gli altri vanno in genere dall’insipido all’irritante.
Non troppo male, in fin dei conti, ma vi deve piacere il genere, decisamente d’altri tempi, con tutte le reazioni emotive esagerate dei protagonisti, le coincidenze improbabili e la moralità sorpassata.
October 15, 2020
Θα μπορούσε να ήταν μια ενδιαφερουσα ιστορία μυστηρίου. Άλλωστε αγόρασα το βιβλίο έχοντας αυτή την εντύπωση. Γρήγορα διαπίστωσα (με προετοίμασε και το εισαγωγικό σημείωμα) ότι πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία, γραμμένη στο τέλος του 19ου αιώνα, με έναν τρόπο γραφής εντελώς παρωχημένο και με τις φλύαρες αφηγήσεις της εποχής. Το μυστήριο, που θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο θέμα, συνεχώς περνούσε σε δεύτερη μοίρα, προκειμένου η συγγραφέας να αναδείξει τη ρομαντική της διάθεση. Βαρετό. (Γνώμη μου)
May 9, 2018
Maybe I just wasn't in the right mood for this, as I know others enjoyed it, but for me it read rather too melodramatically, and I was expecting some kind of twist near the end, which I didn't get.
May 3, 2019
Θα έπαιρνε τρία αστεράκια αν είχε γραφτεί σχετικά πρόσφατα, μα γράφτηκε το 1889!! Γι αυτό και μόνο του αξίζουν τα 4 αστεράκια ✨
August 25, 2022
Spookeeeey.
Atmospheric.
This is a mystery novel set primarily though not wholly in an old travel inn. Here and elsewhere is romance, intrigue, and murder. What a spooky delight to read. What a comfort read this might be as one shelters from a cold rainy day or recovers from being under the weather.
I look forward to reading other novels by Anna Katherine Green.
Atmospheric.
This is a mystery novel set primarily though not wholly in an old travel inn. Here and elsewhere is romance, intrigue, and murder. What a spooky delight to read. What a comfort read this might be as one shelters from a cold rainy day or recovers from being under the weather.
I look forward to reading other novels by Anna Katherine Green.
September 24, 2014
If you need to murder your cousin on her wedding night and assume her identity to be with the man you love, don't. Your relationship won't be happy, regardless. The Forsaken Inn by Anna Katharine Green takes place before the inn is forsaken, it's actually quite prosperous. Set before and after the Revolutionary War, which has nothing to do with the story, the woman innkeeper is first skeeved out by a creepy man and his timid bride who spend the night in the Oak Parlour with their big heavy luggage box. Years later, a tourist shows up and says, "I'd like to see your hidden room." "What hidden room?" "One night, years ago, I was at a tavern and a man told the story of an old innkeeper/smuggler and his hidden room. I said if I was ever in the area, I would like to visit this inn and see it." So they pop open the secret door of the hidden room and there's a woman decomposing. The innkeepstress stays at the inn and the tourist rides off on some very efficient detectiving to find a man who's been living in a cave for several decades because the woman he loved threw herself off a bridge. Cave-man's story explains the illogically complex love affair between himself, bridge suicide, nice cousin, and the villain. The innkeepster and the interested tourist let the hermit know that the woman he's been living in a cave over is not only not dead, but a murderess and alive in France, and he throws off his cloak of solitude. Then a woman arrives from France at the inn and seems desperately interested in the Oak Parlour, because the murderer always returns to the scene of the crime. As someone on the internet said, "There's no mystery." Anna Katharine Green wrote dozens of books in the late 1800s, none of which are read nowadays.
http://surfeitofbooks.blogspot.com/20...
http://surfeitofbooks.blogspot.com/20...
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 15, 2016
A classic mystery from the woman who is considered the "Mother of Detective Fiction" as her first book "The Leavenworth Case" (1878) introduced Inspector Ebenezer Gryce, the first fictional detective, 9 years before Sir Arthur Conan Doyle's first Sherlock Holmes mystery.
This was a very interesting "locked room" murder mystery. The plot takes a few detours as the author provides detailed back story for several of the characters, but the outstanding narration of Gabrielle de Cuir kept it interesting.
Recommended for anyone who enjoys a good mystery.
This was a very interesting "locked room" murder mystery. The plot takes a few detours as the author provides detailed back story for several of the characters, but the outstanding narration of Gabrielle de Cuir kept it interesting.
Recommended for anyone who enjoys a good mystery.
Displaying 1 - 30 of 145 reviews