Ο ήρωας που με την παρουσία του θα γεμίσει τις σελίδες αυτού του βιβλίου, ο Μέλιος, δεν είναι πια παιδί, ούτε μετρά τα άστρα, αλλά τα αγκάθια που στρώνει στο διάβα του η ζωή. Η "Αγέλαστη άνοιξη" μας μεταφέρει σε μια όχι και τόσο μακρινή Ελλάδα, όπου τα παιδιά μαθαίνουν πως στο σχολείο δεν μοιράζουν καρδιές, παρά μονάχα γράμματα, οι φτωχοί φιλοσοφούν θυμοσοφικά την πληκτική ζωή τους, οι χωριάτες περιμένουν προκοπή από τα "αποστραγγιστικά έργατα" και οι απόκληροι ούτε ξέρουν αν υπάρχει στον κόσμο κάτι που το λένε "κράτος".
Menelaos Lountemis (Greek: Μενέλαος Λουντέμης) was the pen name one of the most important essayists in the Greek interwar period and post-World War II era. His pen name was inspired by his later homeland's river Loudias.
Όταν βρήκα αυτό το βιβλίο σ' ένα bazaar, τα μάτια μου πρέπει να έλαμψαν προς στιγμήν με το που έπιασα ξανά, μετά από χρόνια,ένα βιβλίο με τον Μέλιο. Περίμενα ότι θα νιώσω και πάλι παιδί, έστω και για λίγο. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε και δεν μπόρεσα να συνδεθώ, όπως έκανα όταν ήμουν μικρή. Ίσως φταίει και το ότι δεν βλέπω τα πράγματα σαν παιδί (πια).
Δε θα μπορούσα να επιλέξω καταλληλότερο ανάγνωσμα για αυτή την άνοιξη.
Προσωπικά, το καλύτερο από τα #1-3 της τετραλογίας. Φοβερές ατάκες, σπιρτόζικο γράψιμο, βαρβάτοι χαρακτήρες που νοιάζεσαι κι αυτό φαίνεται και από το τέλος, που κάνει revisit τους παλιούς συμμαθητές και δεν αισθάνεσαι απολύτως τίποτα.
Και έτσι απόμεινε ένα και έιμαι over-hyped! Μου ανανέωσε το ενδιαφέρον μετά το κουραστικό και ΥΠΕΡτιμημένο #2!
Το καταβρόχθισα και αυτό σε ελάχιστες μέρες, άξια συνέχεια του "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" ποτισμένο με τον καημό της προσφυγιάς, την αγραμματοσύνη αλλά το μεγαλείο ψυχής των απλών ανθρώπων και τις αξίες της αγάπης προς το διπλανό μας. Απλά υπέροχο, με ένα τέλος απόκοσμο και δυνατό. Πάω κατευθείαν στο επόμενο της σειράς!
Υπέροχη συνέχεια του "ένα παιδί μετράει τ' άστρα". Ο Λουντέμης συνεχίζει τη δύσκολη ζωή του Μέλιου Καντρά και διατηρεί την ακεραιότητα στο μοναδικό του γράψιμο
The sequel to the cult book of children literature in Greece, it continues in the same way but it is hardly as interesting. Everything in it felt like a rehash of events of the first book, now taken to a more state-level degree. And it doesn’t look good. I mean, ok, the story in the first wasn’t much either but it was mostly about school life and some juvenile romance. This one felt like an endless rant.
So the basic story is about the hero trying to make a living by becoming a teacher to some tiny village in the middle of nowhere. If you remember the plot of the first, then you know this is a repeat of something much similar that took place there. Once again the students love him but the parents don’t, just because he doesn’t want to hit their sweeties all the time. Go figure… Anyways, the core story is about how he teaches children not through oppression and the fear of punishment but rather through understanding and love. This is seen as an insult by the local shepherds who do their best to ridicule him. Ok, this conflict was bollocks if you ask me, since he was hired by them as a private tutor and not from the state. They could have easily kicked him out of the village every time they felt like it and nobody would give a damn. There was no police or even a village elder to stop them, they were the leaders of their own lives, this whole issue shouldn’t even exist.
The dialogues are still written in the local dialects of that time, which made them so natural [i] (and somewhat incomprehensible) [/i] but the constant allegories are now a lot fewer. Loudemis is using them very scarce, so the whole atmosphere feels a lot less fantasy-like and a lot more depressing. The feeling of propaganda is also of a much higher caliber, since we don’t get just a few grains of salt but almost a fabricated documentary for recruiting young people to fascist organizations. The author starts right away and ends with endless complaints about the nation being full of traitors, liars, and abusing politicians. They all need to be shot and their remains hanged for public display! It gets really bothersome to read when he constantly mentions how much he hates the government, religion, and traditions. Especially the last one, it is presented as if we are living in Middle East in terms of how ridiculously narrow minded and chauvinistic the local style of life is supposed to be. He also deifies the gypsies too much, calling them poor but honest. Well, maybe they were like that back then but now they are mostly thieves or do black market.
The romantic aspect of the story is still present, only that this time it was taken on a more adult level. It’s no longer about kids having silly feelings for each other and having a hard time expressing them. Now it is closer to lust and yearning to protect what you love. It also has some implied cases of sex as well, since we get rapes and births.
In all it was an interesting read but lacks a lot that innocent feel of the previous one. To the most part it will feel like it has some poorly presented conflict with authority just for the sake of propaganda.
Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο Μέλιος Καδράς, ο οποίος σε αυτό το στάδιο της ζωής του έχει πάψει να είναι παιδί. Δεν ατενίζει πλέον τα άστρα με παιδική αθωότητα, αλλά αντιμετωπίζει σκληρά τα "αγκάθια" που του στρώνει η ζωή στον δρόμο του. Το βιβλίο περιγράφει τις περιπλανήσεις του στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας, όπου έρχεται αντιμέτωπος με τις δυσκολίες, τις αδικίες και τη σκληρότητα της ζωής. Ο συγγραφέας καταγράφει τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής του. Μέσα από τις εμπειρίες του Μέλιου, θίγονται θέματα όπως: Η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα , ο αγώνας για επιβίωση και αξιοπρέπεια, η απώλεια της αθωότητας και η αναπόφευκτη ενηλικίωση μέσα σε αντίξοες συνθήκες , η μοναξιά, ο ανεκπλήρωτος έρωτας και η δυστυχία του κόσμου, δοσμένα μέσα από την προσωπική οπτική του ήρωα. Σύσταση:Πολύ καλογραμμένο .
Και μόνο ότι ανήκει στην τετραλογία του Λουντέμη, με ήρωα τον Μέλιο, ένα φτωχό νέο που αγωνίζεται να επιβιώσει είναι αρκετό. Τα υπόλοιπα βιβλία της τετραλογίας είναι: 1. Συννεφιάζει, 2. Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα, 3. Αγέλαστη άνοιξη, 4. Κάτω απ΄τα κάστρα της ελπίδας. Εξαιρετικά δοσμένοι χαρακτήρες άλλοτε άγιοι και άλλοτε δαίμονες. Η απόγνωση από τη μια και η καλοσύνη από την άλλη, σε όλο της το μεγαλείο.