'Dit is een waargebeurd verhaal,' Zo opent de nieuwe roman van Herman Koch. De hoofdpersoon van Eten met Emma krijgt te horen dat hij als herkenbaar personage is opgevoerd in een inmiddels beroemd geworden boek. Een vroegere vriendin heeft het tot bestsellerauteur geschopt, een carrière die hij voor zichzelf had uitgestippeld. Waar is het misgegaan en is alles wat er in haar roman staat ook echt zo gebeurd?
Eten met Emma is een bitterzoete roman over het verlangen naar literair stardom en het ontkennen van ambities.
Herman Koch (1953) is known as a television producer and a writer. The book 'Het diner', published in 2009, was his breakthrough in the Netherlands. It was published in 17 countries. It was partly based on a true story involving a homeless woman named, María del Rosario Endrinal Petit, in Barcelona (Spain), in December 2005.
Koch was born in Arnhem, and later moved to Amsterdam. He studied Russian for some months, and lived in Finland for a while. Nowadays he is married to the Spanish Amalia, and has a son, Pablo (1994).
"Ik ben Herman Koch en ik ga dit hele boek lopen flexen met het feit dat ik erg bekend met met Barcelona door iedere bladzijde vol te kwakken met allemaal Spaanse termen die de lezer amper begrijpt"
Veel van de recensies die ik las stippen aan dat er in Eten met Emma niet zoveel gebeurt. Dat klopt wat mij betreft inderdaad, maar is juist een belangrijk kenmerk van het boek. Juist dat er niet zo veel gebeurt zegt veel over de discrepantie tussen wat de hoofdpersoon over zichzelf denkt en hoe hij daadwerkelijk is.
Als je van Kochs personages, observaties en sfeer houdt is Eten met Emma een leuke aanrader. Als je een meeslepend verhaal verwacht is dat het zeker niet.
Ik moet stoppen met boeken laten slingeren, waardoor ik telkens aan een nieuwe begin en nu veel boeken tegelijk lees.
Dus over dit boek dat ik random uit de boekenkast van m’n vader heb gepakt, omdat ik al mijn boeken in Maastricht had laten liggen; Herman Koch schrijft heel fijn en normaal vind ik zijn verhalen ook wel vermaken. Echter gebeurd er in dit boek zo intens weinig en doet het verhaal me ook niets.
Als ik een boek dicht sla wil ik graag dat er iets met mij gebeurd is. Dat kan ontroering, ontzetting of begrip zijn, om maar iets te noemen. Van dit boek snap ik niets. Wat was het punt? Waarom zou ik dit moeten of willen lezen? Het is van het kaliber 'leuk voor de familie' (er vanuit gaande dat het inderdaad waargebeurd is) maar verder ook niet.
Vervelend sfeertje en over iemand met een vervelend leven. Ik kon er niet meer van maken :-(
Niet het allerbeste werk van Koch, doch een interessante invalshoek en zoals steeds een zeer verzorgde uitwerking van de herkenbare karaktertrekken van de protagonisten.
Wat een slechte beoordelingen krijgt dit boek van Koch, terwijl ik het een heerlijk verhaal vind. De beschrijving van zijn leven in Barcelona, de locale gebruiken van het flaneren, het uitgaansleven en de terrasjescultuur, de typische drankjes en alle gekkigheden die Spanje zo leuk maken; ik herken het allemaal van mijn eigen verblijf in Malaga. Ook de beschrijvingen van zijn vader (zonder schaamte steeds krabben aan zijn blote, dikke buik en het overvloedige zuipen) de onbereikbare vrouwen in zijn leven en zijn mislukte carrière maakt het een onderhoudend boek.
Koch weet zijn personages schitterend te schetsen met sprankelende dialogen en soms hilarische humor. De boodschap is duidelijk:iedereen in dit boek is een kettingroker, volgens de huidige normen een alcoholist, voortdurend op de versiertoer en altijd aan het eten of toch denkend aan eten.Echt iedereen behalve de brave ,weliswaar mooie Teresa die uitsluitend salades eet en alleen agua con gas drinkt. Teresa wordt dan ook als saai weggezet. In deze tijd van moraalridder en gezondheidgoeroes een verademing. Goed zo Herman Koch!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik ben gewoonweg Koch fan. Dus ook dit boek was heerlijk. Misschien wat saai, omdat er niets lijkt te gebeuren, maar juist daaraan ligt ten gronde de karakter van de hoofdpersoon.
Eigenlijk gewoon een stom boek. Het lijkt wel of Koch heel veel weetjes over Barcelona wil spuien. (nou, knap hoor, dat je dat allemaal weet) Het verhaal zit verder vol met mislukte karakters. Ik heb geen hekel aan roken, maar in dit boek werd ik misselijk van alle rook. En trouwens ook van alle biertjes die er doorheen gingen. Ik zal het wel niet begrijpen. De hoofdpersoon schrijft een boek à la On the road van Kerouac. Al jaren. Lukt niet. Er is een oude vader die de hoofdpersoon nogal overvleugeld. Er zijn verder nog een Emma, duh, Teresa en Ramon in het verhaal. Heel beschrijvend. Helemaal niks wat mijn interesse of spanning wekt.
A confusing flow of words and intertwined metaphors somewhat salvaged in the last 50 pages.
Several observations about the book: - There are as many descriptions of routes around Barcelona that the characters take as of the characters themselves (if not more) - We are demonstrated all the different ways a cigarette can be held, snubbed, lighted and smoked. - We get a tour around all the bars of Barcelona, because apparently in that time there’s nothing better to do than drink. - We are subject to long monologues - which is fine, until they become repetitive, reiterating the same metaphor we already heard 10 pages ago.
Een aankomende schrijver vlucht van Nederland naar Barcelona om daar aan zijn boek te werken. Het vlot niet, zijn vader komt op bezoek en brengt Emma mee, een knappe, jonge vrouw. Met de hulp van de vader komt er toch een uitgever, de schrijver wordt arrogant, gaat eindeloos eisen stellen. Intussen heeft Emma ook een boek geschreven over haar avontuur in Barcelona, waarbij de schrijver er niet zo best uitkomt. Eigenlijk is dit boekje het weerwoord van de schrijver, die zijn versie geeft. Matig boek, met de typische, arrogante loser die Koch graag neerzet.
Waarom blijf ik me pijnigen met die boekjes van Herman Koch? Misschien omdat ik vroeger graag Jiskefet keek. Inspiratieloze dialogen in een suffige verhaallijn. En net als in Geachte heer M. geeft Koch weer blijk over zijn dedain ten aanzien van bepaalde types schrijvers. Commentaren op de achterflap reppen veelbelovend over de humor, hilariteit en indringendheid. Schromelijk overdreven allemaal!
Zo blij dat ik geen 20 of 30 meer ben in de tijd die hier wordt beschreven. Ik vond dit een heel deprimerend boek maar ik denk dat dat precies de bedoeling van de schrijver was. Het is goed geschreven maar het verhaal had veel meer uitgewerkt kunnen worden is mijn mening.
Een boek van Herman Koch die ik nog niet gelezen had, wat ik maar snel moest doen want ik geniet altijd van zijn schrijfstijl. Ook dit boek heeft mij weer veel laten lachen door de extreem droge schrijfstijl. Ook het etaleren van de Nederlandse kneuterigheid kon ik wel waarderen, ondanks dat er altijd nog elementen van de Nederlandse cultuur zijn die je zal missen.
Het verhaal zelf had verder niet heel veel om het lijf, het voelde niet echt af althans. Veel personages in de boeken kregen helaas ook niet veel diepgang meer waar dat wel gedaan had kunnen worden. Dat is toch wel een gemis geweest. Doch desalniettemin is dit toch wel een vermakelijk boekje.
This entire review has been hidden because of spoilers.
zoals vaak beschrijft Herman Koch een episode uit zijn leven, die zich voornamelijk in Barcelona afspeelt. Een verhaallijn met haakjes die op het einde allemaal afgerond raken, ook dat is vintage Koch. Een fijn gepenseelde combinatie van het dagelijkse leven, ervaringen en teleurstellingen, leugens en ongemakkelijke gevoelens. Niet van het niveau van Het Diner of Zomerhuis met Zwembad, maar zeker goed leesbaar.
Een vroegere vriendin van de hoofdpersoon heeft een bestseller geschreven. Hij hoort dat hij er als herkenbaar personage in is opgevoerd. Klopt dit allemaal wel? Hij is zelf bezig een roman te schrijven, maar die wordt niet het grote succes , waar eerst op gehint werd. Waar ging het allemaal mis?