What do you think?
Rate this book
มายา
โลกแห่งความฝันของ พิตะวัน สัจจามาตย์ เป็นโลกแห่งความสุข และสมหวัง เธอพยายามจะทำให้ “โลกมายา” ที่เธอสร้างขึ้นกลายเป็นโลกแห่งความจริง แต่เมื่อเธอต้องผิดหวัง
เธอจะเลือกหนทางเดินให้กับชีวิตอย่างไร
เธอจะเลือกหนทางเดินให้กับชีวิตอย่างไร
9 people are currently reading
121 people want to read
About the author
ว.วินิจฉัยกุล
97 books133 followersว.วินิจฉัยกุล เป็นหนึ่งในนามปากกาของ รองศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ ซึ่งเป็นนักประพันธ์นวนิยายชาวไทย นามปากกาที่เป็นที่รู้จักอื่นๆ ได้แก่ แก้วเก้า, รักร้อย, ปารมิตา, วัสสิกา และ อักษรานีย์
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
August 17, 2017
ให้ 4.5
หนึ่งคน เพราะว่าตัวเองขาด จึงสร้างเรื่องราวเพื่อเติมให้ตัวเองสมบูรณ์แบบ
อีกคนที่ดูเหมือนเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีปัญหา
ทุกคนล้วนมีปัญหา เพียงแต่จะจัดการตัวเองอย่างไรต่อไปต่างหากจะทำให้ตัวเองดูแย่เพียงเพราะเอาคำว่าตัวเอง "ขาด" มาอ้าง หรือว่าเพราะเคยแย่ จึงต้องทำตัวเองให้ดีกว่านี้
รชานนท์ นางไม่ใช่พระเอกที่ไม่แสนดีและสมบูรณ์ ดูเป็นปุถุชนดีแต่ก็ชอบที่นางรักษาท่าทางได้เก่ง
อลิสา นางเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ จริง ๆ แหละ รู้สึกนางงามอย่างบริสุทธิ์
บุษบามินตรา ชอบนางเพราะรู้สึกว่านางแกร่ง
พิตะวัน คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะนางแสดงออกอย่างชัดเจน ในฐานะคนอ่าน ที่มองเห็นทั้งหมดน่ะนะ
สรุปแล้วเรื่องนี้คงนำเสนอเรื่องราวของ 'เด็ก' ที่ขาดความรักล่ะมัง
ชอบฉากบรรยายตอนที่พิตะวันจะกินยา เป็นฉากที่บรรยายได้ซึ้งถึงอารมณ์ มันสุดยอดมาก กินเผื่อวันต่อ ๆ ไปด้วย
คนบางคนให้ความสำคัญกับสิ่งที่ตัวเองขาดมากเกินไป ทั้งที่มีอะไรอยู่เยอะแยะแต่ไม่เห็นคุณค่า
#มายา
หนึ่งคน เพราะว่าตัวเองขาด จึงสร้างเรื่องราวเพื่อเติมให้ตัวเองสมบูรณ์แบบ
อีกคนที่ดูเหมือนเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีปัญหา
ทุกคนล้วนมีปัญหา เพียงแต่จะจัดการตัวเองอย่างไรต่อไปต่างหากจะทำให้ตัวเองดูแย่เพียงเพราะเอาคำว่าตัวเอง "ขาด" มาอ้าง หรือว่าเพราะเคยแย่ จึงต้องทำตัวเองให้ดีกว่านี้
รชานนท์ นางไม่ใช่พระเอกที่ไม่แสนดีและสมบูรณ์ ดูเป็นปุถุชนดีแต่ก็ชอบที่นางรักษาท่าทางได้เก่ง
อลิสา นางเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ จริง ๆ แหละ รู้สึกนางงามอย่างบริสุทธิ์
บุษบามินตรา ชอบนางเพราะรู้สึกว่านางแกร่ง
พิตะวัน คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะนางแสดงออกอย่างชัดเจน ในฐานะคนอ่าน ที่มองเห็นทั้งหมดน่ะนะ
สรุปแล้วเรื่องนี้คงนำเสนอเรื่องราวของ 'เด็ก' ที่ขาดความรักล่ะมัง
ชอบฉากบรรยายตอนที่พิตะวันจะกินยา เป็นฉากที่บรรยายได้ซึ้งถึงอารมณ์ มันสุดยอดมาก กินเผื่อวันต่อ ๆ ไปด้วย
คนบางคนให้ความสำคัญกับสิ่งที่ตัวเองขาดมากเกินไป ทั้งที่มีอะไรอยู่เยอะแยะแต่ไม่เห็นคุณค่า
#มายา
May 2, 2016
มายา เป็นหนังสือที่อ่านแล้วมีความรู้สึกมากมายเต็มเปี่ยม ปะทุอยู่ภายใน
เป็นนิยายที่เนื้อเรื่องไม่ได้มีความซับซ้อน
แต่ตัวละครแต่ละตัว มีความซับซ้อนทางอารมณ์สูงมาก
เหมือนนิยายจิตวิทยาที่ตีแผ่จิตใจมนุษย์แต่ละคนออกมา
เพียงแต่ไม่ได้ครอบคลุมมนุษย์ไปเสียทุกแบบ ..
แต่เชื่อว่า มนุษย์ทุกคน คงมีบางส่วนเสี้ยวอารมณ์และความรู้สึกอย่างเช่นที่ตัวละครในเรื่องมี
เป็นนิยายที่เนื้อเรื่องไม่ได้มีความซับซ้อน
แต่ตัวละครแต่ละตัว มีความซับซ้อนทางอารมณ์สูงมาก
เหมือนนิยายจิตวิทยาที่ตีแผ่จิตใจมนุษย์แต่ละคนออกมา
เพียงแต่ไม่ได้ครอบคลุมมนุษย์ไปเสียทุกแบบ ..
แต่เชื่อว่า มนุษย์ทุกคน คงมีบางส่วนเสี้ยวอารมณ์และความรู้สึกอย่างเช่นที่ตัวละครในเรื่องมี
June 22, 2021
สำหรับเรานิยายเรื่องนี้เราชอบการวางตัวละครอย่างพิตะวัน ภิทูร อินทนิล มากกว่า ส่วนคู่พระนางนี่ ไม่ไหว ไม่รู้สึกเลยว่ารักกันตอนไหน สรุปพระเอกบอกรักตัวเอกหญิงทั้งสามคน แต่คนที่ได้ลงเอยก็ยังงง รักกันเมื่อไหร่ แล้วนางเอกอย่างบุษบามินตรารักรชานนท์ได้ยังไง อ่านแล้วไม่เข้าใจ แต่พอนั่งคิด ช่วงหลังๆ ที่ได้อ่านนิยายไทยโดยเฉพาะของ ว.วินิจฉัยกุล เราก็ไม่อินกับพาร์ทความรักอยู่แล้ว เพราะมันห้วนมากๆ แบบเขียนมาให้จู่ๆ ก็รักแบบไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยเลย
แต่กระนั้น นิยายเรื่องมายานี่ มันเน้นเรื่องรักๆ ใคร่ๆ มาทั้งเรื่อง ก็น่าจะให้อินกับความรักสักหน่อย แต่มันไม่มีเลย อ่านแล้วแบบรู้สึกมันมั่วซั่วมากๆ อะไรของผู้หญิงผู้ชายพวกนี้ ถ้าให้พูดข้อดี สำหรับเราคงเป็นเรื่องรายละเอียดของตัวละครแหละ งานดีคงเส้นคงวา พวกรายละเอียดของนิสัยสัมพันธ์กับการกระทำ ข้อนี้เป็นจุดแข็งของนักเขียนเลย หลายเรื่องของนักเขียนคนเดียวกันก็มีข้อดีตรงนี้
จุดดีอีกอย่าง ด้วยความที่เป็นนิยายเรื่องยาว ตัวละครเยอะ และแต่ละตัวก็มีความสัมพันธ์โยงใย มีเรื่องราวทับซ้อน นักเขียนวางมาแบบสมูทดี พล็อตหลัก พล็อตย่อย รับส่งกันอย่างมีเหตุผล
นอกนี้เราคิดไม่ออก 55+ อ่านจบแล้วมันรู้สึกพิลึกมาก เข้าใจว่าเรื่องนี้ทำเป็นละครหลายครั้งแล้ว เรายังไม่เคยมีโอกาสได้ดู แต่เราคิดว่าถ้าไม่ชูตัวละครพิตะวัน นิยายเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ห่อเหี่ยวมากกับเส้นเรื่องที่พระนางลงเอยกัน ตอนพิตะวันถามรชานนท์ว่ารักอลิสาใช่ไหม รชานนท์ตอบว่ารักมีหลายแบบ บลาๆ ตอบเสร็จพิตะวันงง แม่เจ้า เราคนอ่านก็งง เข้าถึงพิตะวันสุดๆ 55+
ในมุมเรา นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายโรแมนติกชวนฝัน ไม่ใช่นิยายที่มีบทสรุปอิ่มเอมความสุข อย่าหลงหยิบมาอ่านเพราะชื่อเรื่องเด็ดขาด นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงสามคน สามที่มา สองในสามมีปมเยอะหน่อยโดยเฉพาะพิตะวัน กับชายหนุ่มที่เห็นแก่ตัว รักได้หมด พร้อมเปย์อย่างทั่วถึงเพราะรวยมาก เรื่องราวดำเนินไป ปิดจบด้วยผู้ชายเห็นแก่ตัว กับผู้หญิงที่เหมือนจะดี ปูมาตลอดเรื่องว่าเป็นคนซื่อตรง นึกถึงใจคนอื่น แต่กลับไปจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่มีเมียอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไร ตามคติเดิม ใครมีทะเบียนสมรสหัวเราะดังกว่า ส่วนพิตะวันเมียตามพฤตินัยนิสัยไม่ดี ช่างมัน กินยาตายซะงั้น เนี่ยแหละ สรุปอย่างสั้น
ขอบ่นอีกนิด รชานนท์ พระเอกของเรื่อง หล่อ เชื้อสายผู้ดี การศึกษาสูง บุคคลิกนิ่มขรึม เวลาปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นก็นุ่มลึก อ่านยาก ปูมาโดดเด่นมาก แต่พอรู้ว่าบุษบามินตราไม่แต่งงานกับรวิศแล้วก็ดีใจมาก จะไปเลิกกับพิตะวัน พอพิตะวันไม่ยอม สิ่งที่พระเอกทำคือ หอบเสื้อผ้าหนีมาอยู่บ้านผู้หญิงคนใหม่ แล้วพาผู้หญิงคนนั้นไปจดทะเบียนสมรส ฮือ มันใช่เหรอหว่า.....
ขอบ่นอีกหน่อย เรื่องราวของเจริญศรีและลูกสาวหายไปเฉยเลยไม่ได้มีการพูดถึง อุตส่าห์มีบทบาทตั้งเยอะ เสียดาย
ในหน้าคำนำเปรียบเปรย #พิตะวัน เป็นดั่งภาพมายาสวยงาม ชวนหลงใหล ไม่จีรัง #บุษบามินตรา เป็นดั่งความจริง งามด้วยเนื้อแท้ ไม่ว่าจะอยู่สถานะไหน #อลิสา เป็นดั่งอุดมคติ งามพร้อมบริบูรณ์ด้วยคุณค่าและคุณธรรม สำหรับเรา อลิสานั้นเราไม่เถียง พิตะวันเราก็ไม่เถียง แต่บุษบามินตรานี่ซิ การแย่งสามีคนอื่นไม่ใช่ความดี แถมตอนท้ายเรื่องดันไปเกลี้ยกล่อมให้พิตะวันยอมรับความจริง ถ่างตาดูยังไง ก็ไม่ใช่ความดีอ่ะ ถ้าเรามีลูกสาว แล้วลูกเราทำตัวแบบนี้เราเอาด้ามไม้กวาดฟาดอ่ะ 55+
แต่กระนั้น นิยายเรื่องมายานี่ มันเน้นเรื่องรักๆ ใคร่ๆ มาทั้งเรื่อง ก็น่าจะให้อินกับความรักสักหน่อย แต่มันไม่มีเลย อ่านแล้วแบบรู้สึกมันมั่วซั่วมากๆ อะไรของผู้หญิงผู้ชายพวกนี้ ถ้าให้พูดข้อดี สำหรับเราคงเป็นเรื่องรายละเอียดของตัวละครแหละ งานดีคงเส้นคงวา พวกรายละเอียดของนิสัยสัมพันธ์กับการกระทำ ข้อนี้เป็นจุดแข็งของนักเขียนเลย หลายเรื่องของนักเขียนคนเดียวกันก็มีข้อดีตรงนี้
จุดดีอีกอย่าง ด้วยความที่เป็นนิยายเรื่องยาว ตัวละครเยอะ และแต่ละตัวก็มีความสัมพันธ์โยงใย มีเรื่องราวทับซ้อน นักเขียนวางมาแบบสมูทดี พล็อตหลัก พล็อตย่อย รับส่งกันอย่างมีเหตุผล
นอกนี้เราคิดไม่ออก 55+ อ่านจบแล้วมันรู้สึกพิลึกมาก เข้าใจว่าเรื่องนี้ทำเป็นละครหลายครั้งแล้ว เรายังไม่เคยมีโอกาสได้ดู แต่เราคิดว่าถ้าไม่ชูตัวละครพิตะวัน นิยายเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ห่อเหี่ยวมากกับเส้นเรื่องที่พระนางลงเอยกัน ตอนพิตะวันถามรชานนท์ว่ารักอลิสาใช่ไหม รชานนท์ตอบว่ารักมีหลายแบบ บลาๆ ตอบเสร็จพิตะวันงง แม่เจ้า เราคนอ่านก็งง เข้าถึงพิตะวันสุดๆ 55+
ในมุมเรา นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายโรแมนติกชวนฝัน ไม่ใช่นิยายที่มีบทสรุปอิ่มเอมความสุข อย่าหลงหยิบมาอ่านเพราะชื่อเรื่องเด็ดขาด นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงสามคน สามที่มา สองในสามมีปมเยอะหน่อยโดยเฉพาะพิตะวัน กับชายหนุ่มที่เห็นแก่ตัว รักได้หมด พร้อมเปย์อย่างทั่วถึงเพราะรวยมาก เรื่องราวดำเนินไป ปิดจบด้วยผู้ชายเห็นแก่ตัว กับผู้หญิงที่เหมือนจะดี ปูมาตลอดเรื่องว่าเป็นคนซื่อตรง นึกถึงใจคนอื่น แต่กลับไปจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่มีเมียอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไร ตามคติเดิม ใครมีทะเบียนสมรสหัวเราะดังกว่า ส่วนพิตะวันเมียตามพฤตินัยนิสัยไม่ดี ช่างมัน กินยาตายซะงั้น เนี่ยแหละ สรุปอย่างสั้น
ขอบ่นอีกนิด รชานนท์ พระเอกของเรื่อง หล่อ เชื้อสายผู้ดี การศึกษาสูง บุคคลิกนิ่มขรึม เวลาปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นก็นุ่มลึก อ่านยาก ปูมาโดดเด่นมาก แต่พอรู้ว่าบุษบามินตราไม่แต่งงานกับรวิศแล้วก็ดีใจมาก จะไปเลิกกับพิตะวัน พอพิตะวันไม่ยอม สิ่งที่พระเอกทำคือ หอบเสื้อผ้าหนีมาอยู่บ้านผู้หญิงคนใหม่ แล้วพาผู้หญิงคนนั้นไปจดทะเบียนสมรส ฮือ มันใช่เหรอหว่า.....
ขอบ่นอีกหน่อย เรื่องราวของเจริญศรีและลูกสาวหายไปเฉยเลยไม่ได้มีการพูดถึง อุตส่าห์มีบทบาทตั้งเยอะ เสียดาย
ในหน้าคำนำเปรียบเปรย #พิตะวัน เป็นดั่งภาพมายาสวยงาม ชวนหลงใหล ไม่จีรัง #บุษบามินตรา เป็นดั่งความจริง งามด้วยเนื้อแท้ ไม่ว่าจะอยู่สถานะไหน #อลิสา เป็นดั่งอุดมคติ งามพร้อมบริบูรณ์ด้วยคุณค่าและคุณธรรม สำหรับเรา อลิสานั้นเราไม่เถียง พิตะวันเราก็ไม่เถียง แต่บุษบามินตรานี่ซิ การแย่งสามีคนอื่นไม่ใช่ความดี แถมตอนท้ายเรื่องดันไปเกลี้ยกล่อมให้พิตะวันยอมรับความจริง ถ่างตาดูยังไง ก็ไม่ใช่ความดีอ่ะ ถ้าเรามีลูกสาว แล้วลูกเราทำตัวแบบนี้เราเอาด้ามไม้กวาดฟาดอ่ะ 55+
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 19, 2012
เคยอ่านเรื่องมายา มาหลายครั้ง ตั้งแต่นิยายเรื่องนี้ ถูกสร้างเป็นละครหลังข่าวตั้งแต่ สมัยคุณอรพรรณ พานทองตอนนั้นแสดงเป็น คุณมินต์ เธอแสดงดีมากรวมถึงนักแสดงคนอื่นจนทำให้เราต้องรีบไปซื้อนิยายมาอ่าน ต้องสารภาพก่อนว่า สำหรับนิยายไทย เราค่อนข้างแคบและอ่านน้อยมาก หากเทียบกับนิยายตะวันตก แต่เรื่องนี้ เราต้องบอกว่าหาก คนตะวันตก มองคุณMary Balogh เป็น Queen of Romance เราว่าคุณ ว.วินิจฉัยกุล ของเราก็มีความสามารถไม่ได้แพ้กันเลย และในงานเล่มนี้มีความคล้ายกับงานของ MB อยู่มาก คือ ในนิยายเรื่องนี้ พระเอกของเรื่องจะมีความเป็นคนที่มีระเบียบแบบแผนในชีวิต มีความฉลาด รวย นิ่งๆ มาก ซึ่งคล้ายกับงานของ MB คือพระเอกส่วนมากจะรู้จัก หน้าที่และเกียรติยศของครอบครัว เรื่องมายาของคุณ ว. จะมาในแนวเดียวกับชุด Slight ของ MB ในแง่ของการเป็นพระเอก ไม่ได้ ในแง่ของการย้อนยุคนะค่ะ คือพระเอกจะมีความคล้ายกันมาก คือรู้และเข้าใจในตัวเอง อย่าง Slight Married, Aidan
กลับมาในเนื่อเรื่องดีกว่า นางเอกเป็นลูก รมต คนรวย แต่ก่อนที่พ่อและแม่ของเธอจะขึ้นมาเป็นคนรวย ครอบครัวเธอจนมาก่อน และเธอเป็นคนที่รู้จักในชีวิตของตัวเองดี ว่าคนเรามีรวย มีจน คือ ���ามารถยอมรับความเป็นตัวตนของตัวเองได้ดีมาก แม้จะถูกเลี้ยงให้โตในสังคม ตะวันตก อเมริกาตามท้องเรื่อง ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงในความเป็นตัวบุษบามินตตรา ที่แม่ของเธอพยายามให้เธอได้ไปชุบตัว แต่ยังคงมีความเป็นตัวของตัว รู้และเข้าใจในตัวเอง เธอเป็นตัวละครที่เราชอบมากๆ เลย ตรง ซื่อ และสุจริตในตัวตน
ในขนาดที่ตัวเอกอีกเรื่อง ซึ่งเด่นไม่แพ้กัน คือพิตะวัน ตัวละครตัวนี้ ทำให้เราคิดไปถึง ราเชล ในเรื่อง ไฟ ซึ่งเป็นงานแต่งของคุณ Janet Dailey แปลโดยคุณบุญญรัตน์ เธอเป็นคนที่ไม่รู้จักพอและรู้สึกว่าตัวเองขาดมันไปซักทุกอย่าง แต่คุณว. เธอมีความสามารถ ที่จะทำให้ มีเหตุผลในการทำให้พิตะวัน เป็น พิตะวันที่ดูพิการอย่างมีเหตุผล มันจะไม่มีเหตุผลตรงพี่เสือ เนี่ยแหละ ที่ทำให้กลับเป็นนิยายไทย อะไรมันจะโง่ ซื่อเบื่อได้ขนาดนั้น ทำให้พระเอกดูดีขึ้นทันตาเห็น แต่หากถามเรา เราว่าพิตะวันยังชั่วน้อยกว่า ราเชล อย่างน้อยก็ไม่ได้มีชู้ เหมือนราเชล ไม่ว่าจะอย่างไร เราเรียกว่ามีความสัมพันธ์กับชายอื่นหลังแต่งงานว่าเป็นชู้อะ ถึงจะมีสารพัดเหตุผลมาอ้างก็เหอะ
พระเอก คุณรชา เธอเป็นพระเอกไม่ได้แนว Alpha แต่เธอเป็นพระเอกที่ คุณว.จะทำให้คุณได้เห็นในความเป็นพระเอกของเค้า ที่มีความเป็นคนที่ไม่ได้เป็น พระเอกที่สุดสมบูรณ์ ทั้งๆ ที่พระเอก เป็นแนว หล่อ รวย เนียบ แต่ก็ยังรู้จักความไม่สมบูรณ์ และ ไม่ได้หรูอลังการจนทำให้ไม่เป็นคนธรรมดา ที่เราประทับใจมากในความเป็นรชา คือ ตอนที่ไปบอกแฟนเก่า นางเอกว่า รักนางเอกโดยที่ก็ไม่รู้หรอกว่านางเอกรักตนหรือเปล่า แต่แฟนเก่าจะทนได้หรือ หากรู้ว่าเมียรักอยู่กับคนอื่น อืม เขียนดีนะค่ะ ชอบค่ะ
กลับมาในเนื่อเรื่องดีกว่า นางเอกเป็นลูก รมต คนรวย แต่ก่อนที่พ่อและแม่ของเธอจะขึ้นมาเป็นคนรวย ครอบครัวเธอจนมาก่อน และเธอเป็นคนที่รู้จักในชีวิตของตัวเองดี ว่าคนเรามีรวย มีจน คือ ���ามารถยอมรับความเป็นตัวตนของตัวเองได้ดีมาก แม้จะถูกเลี้ยงให้โตในสังคม ตะวันตก อเมริกาตามท้องเรื่อง ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงในความเป็นตัวบุษบามินตตรา ที่แม่ของเธอพยายามให้เธอได้ไปชุบตัว แต่ยังคงมีความเป็นตัวของตัว รู้และเข้าใจในตัวเอง เธอเป็นตัวละครที่เราชอบมากๆ เลย ตรง ซื่อ และสุจริตในตัวตน
ในขนาดที่ตัวเอกอีกเรื่อง ซึ่งเด่นไม่แพ้กัน คือพิตะวัน ตัวละครตัวนี้ ทำให้เราคิดไปถึง ราเชล ในเรื่อง ไฟ ซึ่งเป็นงานแต่งของคุณ Janet Dailey แปลโดยคุณบุญญรัตน์ เธอเป็นคนที่ไม่รู้จักพอและรู้สึกว่าตัวเองขาดมันไปซักทุกอย่าง แต่คุณว. เธอมีความสามารถ ที่จะทำให้ มีเหตุผลในการทำให้พิตะวัน เป็น พิตะวันที่ดูพิการอย่างมีเหตุผล มันจะไม่มีเหตุผลตรงพี่เสือ เนี่ยแหละ ที่ทำให้กลับเป็นนิยายไทย อะไรมันจะโง่ ซื่อเบื่อได้ขนาดนั้น ทำให้พระเอกดูดีขึ้นทันตาเห็น แต่หากถามเรา เราว่าพิตะวันยังชั่วน้อยกว่า ราเชล อย่างน้อยก็ไม่ได้มีชู้ เหมือนราเชล ไม่ว่าจะอย่างไร เราเรียกว่ามีความสัมพันธ์กับชายอื่นหลังแต่งงานว่าเป็นชู้อะ ถึงจะมีสารพัดเหตุผลมาอ้างก็เหอะ
พระเอก คุณรชา เธอเป็นพระเอกไม่ได้แนว Alpha แต่เธอเป็นพระเอกที่ คุณว.จะทำให้คุณได้เห็นในความเป็นพระเอกของเค้า ที่มีความเป็นคนที่ไม่ได้เป็น พระเอกที่สุดสมบูรณ์ ทั้งๆ ที่พระเอก เป็นแนว หล่อ รวย เนียบ แต่ก็ยังรู้จักความไม่สมบูรณ์ และ ไม่ได้หรูอลังการจนทำให้ไม่เป็นคนธรรมดา ที่เราประทับใจมากในความเป็นรชา คือ ตอนที่ไปบอกแฟนเก่า นางเอกว่า รักนางเอกโดยที่ก็ไม่รู้หรอกว่านางเอกรักตนหรือเปล่า แต่แฟนเก่าจะทนได้หรือ หากรู้ว่าเมียรักอยู่กับคนอื่น อืม เขียนดีนะค่ะ ชอบค่ะ
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 10, 2019
เป็นนวนิยายเล่มหนาที่น่าติดตามมาก ตัวละครแต่ละตัวมีความซับซ้อยสูงมาก มีเหตุ มีผล มีที่มาที่ไปของแต่ละบุคคลที่แสดงออกถึงความคิด บุคลิกแต่ละคนชัดเจน ชอบตัวละครของ ว.วินิจฉัยกุล นอกจากเนื้อหามีความน่าสนใจ ผู้เขียนยังตีแผ่อารมณ์ ความนึกคิดตัวละครออกมาได้ดีมาก ๆ สมเป็นอาจารย์และนักเขียนชั้นครู ซึ่งน่าจะผ่านพบผู้คน เข้าใจคนดีทีเดียว จึงสามารถเขียนถ่ายทอดออกมาได้ออกมาดีขนาดนี้
ทุกตัวละคร ไม่มีใครดี ชั่ว ขาว หรือดำทั้งหมด แต่ละคนออกทึบ ๆ เทา ๆ เหมือนคนจริง ๆ ที่พบเห็นได้ทั่วไป
ตัวละครที่น่าสงสารที่สุดน่าจะเป็นตัวเอกของเรื่อง มีหลายมิติดี
อ่านไป คอยลุ้นว่าใครคือพระนาง แต่ละคนจะลงเอยเช่นไร เดาทางไม่ถูกในตอนแรกจนเกือบจบนู้น
ความรู้สึกที่อ่านค่อนข้างอึดอัด อึมครึม ขัดใจกับนิสัยบางตัว 55 แต่ความอยากรู้และน่าติดตามทำให้อ่านจนจบ
หลังอ่าน
ตอนจบก็น่าสงสารตัวเอกอย่างพิตะวัน น่าเห็นใจ ความฝันความทะเยอทะยานของนางมีที่มาที่ไป
บุษบามินตรา ชอบนาง เป็นคนจริงใจ ชัดเจน ตรงไปตรงมาและอยู่กับความจริง กล้ายอมรับความจริง
อลิสา เป็นคนดี บริสุทธิ์ มีเหตุมีผล ตามแบบอุดมคติ นับว่าเป็นตัวละครที่ชอบที่สุดของเรื่อง 55
รชานนท์ หล่อ รวย บุคลิกดี มีความซับซ้อนทางความคิด การกระทำ เห็นแก่ตัว น้ำนิ่งไหลลึก ดูยาก เป็นสีเทา ๆ มีดี ไม่ดี ไม่สมบูรณ์แบบตามฉบับพระเอก
แอบขัดใจนิดเดียวที่พระเอกลงตัวกับนางเอกง่ายไปหน่อย สงสารรวิศผู้แสนดี พระเอกแบบนี้อยากให้เจอ"นวาระ" ในกลิ่นกุหลาบ หรือไม่ก็ "น้ำนวล" ในพิมมาลา ถึงจะสะใจ (อิน 55) อ่านจนจบก็ยังทำใจให้ชอบผู้ชายแบบนี้ไม่ได้เลย อึดอัด ขัดใจ 555
ทุกตัวละคร ไม่มีใครดี ชั่ว ขาว หรือดำทั้งหมด แต่ละคนออกทึบ ๆ เทา ๆ เหมือนคนจริง ๆ ที่พบเห็นได้ทั่วไป
ตัวละครที่น่าสงสารที่สุดน่าจะเป็นตัวเอกของเรื่อง มีหลายมิติดี
อ่านไป คอยลุ้นว่าใครคือพระนาง แต่ละคนจะลงเอยเช่นไร เดาทางไม่ถูกในตอนแรกจนเกือบจบนู้น
ความรู้สึกที่อ่านค่อนข้างอึดอัด อึมครึม ขัดใจกับนิสัยบางตัว 55 แต่ความอยากรู้และน่าติดตามทำให้อ่านจนจบ
หลังอ่าน
ตอนจบก็น่าสงสารตัวเอกอย่างพิตะวัน น่าเห็นใจ ความฝันความทะเยอทะยานของนางมีที่มาที่ไป
บุษบามินตรา ชอบนาง เป็นคนจริงใจ ชัดเจน ตรงไปตรงมาและอยู่กับความจริง กล้ายอมรับความจริง
อลิสา เป็นคนดี บริสุทธิ์ มีเหตุมีผล ตามแบบอุดมคติ นับว่าเป็นตัวละครที่ชอบที่สุดของเรื่อง 55
รชานนท์ หล่อ รวย บุคลิกดี มีความซับซ้อนทางความคิด การกระทำ เห็นแก่ตัว น้ำนิ่งไหลลึก ดูยาก เป็นสีเทา ๆ มีดี ไม่ดี ไม่สมบูรณ์แบบตามฉบับพระเอก
แอบขัดใจนิดเดียวที่พระเอกลงตัวกับนางเอกง่ายไปหน่อย สงสารรวิศผู้แสนดี พระเอกแบบนี้อยากให้เจอ"นวาระ" ในกลิ่นกุหลาบ หรือไม่ก็ "น้ำนวล" ในพิมมาลา ถึงจะสะใจ (อิน 55) อ่านจนจบก็ยังทำใจให้ชอบผู้ชายแบบนี้ไม่ได้เลย อึดอัด ขัดใจ 555
January 8, 2021
เป็นเรื่องที่อ่านกี่รอบก็มีความรู้สึกเดียวเลยคือ สงสารพิตะวันอะค่ะ เติบโตมาอย่างขาดแคลนเสียจนไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวได้เลย ตอนเธอได้เจอรชานนท์เหมือนคนเมาไร้สติได้พบบ้านที่ตัวเองใฝ่หาในความฝัน แต่คน ๆ นี้ก็เป็นที่พึ่งทางใจให้เธอไม่ได้ เลยต้องจบแบบนี้
นี่เรายังคิดว่าเธอคนนี้โชคยังดีนะที่เจอแต่คนในนิยายเล่มนี้ ร้ายได้แค่นี้ไม่เจอทรชนมาหลอกลวงเอาเปรียบให้ย่ำแย่จนตายเสียดีกว่าอยู่กว่าในเล่ม
เรื่องนี้เขียนมาในยุคที่คนยังไม่ค่อยยอมรับอาชีพดารานักแสดง ไม่งั้นเราคิดว่าพิตะวันน่าจะไปได้ดีในทางสายนี้ เพราะตอนมีงานแสดงให้รำ ให้เต้นก็ดูให้ความร่วมมือดีไม่ทำอย่างขอไปที แถมชอบเจอแฟนคลับ ชอบอยู่กลาง Spotlight แบบนี้คงเป็นนักแสดงดาวรุ่งได้เลย
จะได้อยู่อย่างมั่นคงทางฐานะความเป็นอยู่ได้ด้วยตัวเองล้วน ๆ ได้เสียที และความมั่นคงทางใจจะได้ตามมาถ้าประสบความสำเร็จจากความสามารถของตัวเองได้
คิดแล้วก็เสียดาย เป็นนางเบญจกายแปลงแล้วยังไง ไม่ได้มีความสามารถแปลงจนเหมือนนางสีดาได้ทุกคนแล้วกัน
นี่เรายังคิดว่าเธอคนนี้โชคยังดีนะที่เจอแต่คนในนิยายเล่มนี้ ร้ายได้แค่นี้ไม่เจอทรชนมาหลอกลวงเอาเปรียบให้ย่ำแย่จนตายเสียดีกว่าอยู่กว่าในเล่ม
เรื่องนี้เขียนมาในยุคที่คนยังไม่ค่อยยอมรับอาชีพดารานักแสดง ไม่งั้นเราคิดว่าพิตะวันน่าจะไปได้ดีในทางสายนี้ เพราะตอนมีงานแสดงให้รำ ให้เต้นก็ดูให้ความร่วมมือดีไม่ทำอย่างขอไปที แถมชอบเจอแฟนคลับ ชอบอยู่กลาง Spotlight แบบนี้คงเป็นนักแสดงดาวรุ่งได้เลย
จะได้อยู่อย่างมั่นคงทางฐานะความเป็นอยู่ได้ด้วยตัวเองล้วน ๆ ได้เสียที และความมั่นคงทางใจจะได้ตามมาถ้าประสบความสำเร็จจากความสามารถของตัวเองได้
คิดแล้วก็เสียดาย เป็นนางเบญจกายแปลงแล้วยังไง ไม่ได้มีความสามารถแปลงจนเหมือนนางสีดาได้ทุกคนแล้วกัน
August 20, 2019
"คนทุกคนมีคุณค่าในตัวเองอยู่มากล้นแตกต่างกัน และคนทุกคนก็ขาดพอกัน อยู่ที่ว่าเรื่องอะไร และอยู่ที่ว่าคนคนนั้นเลือกจะพอใจในสิ่งที่ตนมี หรือมัวแต่ดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งที่ขาด โดยปราศจากการมองด้วยความเข้าใจว่าบางสิ่งที่ขาดไปนั้นฉาบฉวย
และไม่อาจนำมายึดไว้เป็นสาระอันใดได้"
- สรุปแก่นในส่วนที่ชอบ ที่ได้จากเรื่อง 'มายา'
หนึ่งในนิยาย 1,3xx หน้าที่น่าติดตามจนหน้าสุดท้าย
อันที่จริงให้ 4.5 ดาว เพราะอ่านจบแล้วประทับใจมาก ได้แง่คิดแง่มุมต่าง ๆ เรื่องชีวิตอย่างคาดไม่ถึง ได้เห็นพัฒนาการของตัวเอง รู้สึกว่าคุณว. วินิจฉัยกุลเข้าใจความเป็นคนถึงแก่นแท้ อีกทั้งเล่มนี้ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ จากห้องสมุดอักษรศาสตร์ แต่กลับกลายเป็นสุดยอดนิยายที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ
สำนวนของคุณนักเขียนไม่ล้าสมัย ยังคงความจิกกัด 'มายา' ต่าง ๆ ในชีวิตจริงได้อย่างลงตัว และสำคัญที่สุดในช่วงนี้ของตัวหยกเอง คือกำลังเขียนนิยายเรื่องเกี่ยวกับชีวิต หากแต่เป็นเด็กวัยรุ่นยุค 256x ซึ่งแม้รายละเอียดแห่งสมัยจะแตกต่างกัน แต่แก่นแท้ที่ต้องการจะสื่อที่คุณว. วินิจฉัยกุลเขียนยังคงทันสมัย และล้ำสมัย สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้มากกว่าที่คิดนัก
ขอขอบพระคุณผู้เขียนด้วยความจริงใจ
บันทึกข้อความบางส่วนที่ชอบสำนวนการเขียน รวมถึงแนวคิดดี ๆ จากเรื่องมายา (เนื่องจากช่วงที่ update ว่าอ่านถึงไหนแล้ว มีความขัดข้องทางเทคนิคเล็กน้อย ทำให้ประวัติการอ่านหายไปแทบทั้งหมด จึงรีบ copy ส่วนที่ยังเหลือไว้ลง word แล้วนำมาใส่ไว้ในรีวิวเพื่อกันหายด้วย)
August 19, 2019 –
66.0% "จิตใจคุณเจริญศรีอยู่ในระดับต่ำเกินกว่าจะมองเห็นแสงสว่างของสติปัญญาใด ๆ ที่อยู่สูงเบื้องบนได้ การเกิดมาในตระกูลเก่าแก่หรืออยู่ในวงสังคมระดับสูง มีฐานะพื้นเพดี ไม่ได้ทำให้คุณเจริญศรีมีจิตใจที่สูงส่งได้สภาพแวดล้อม เพราะปล่อยนิสัยให้ทรุดหนักเกินกว่าจะขัดเกลาได้สำเร็จ
เพราะผิดคาดอยู่แล้วเป็นทุนเดิม บวกกับเคยชินกับนิสัยชอบข่มเห่งผู้น้อยของพี่สาว คุณเจริญศรีจึงนึกอะไรไม่ได้นอกจากอีกฝ่ายหนึ่งจงใจหักหน้าเธอให้ได้รับ..."
August 19, 2019 –
66.0% "คุณอินทนิลไม่อยากจะโกรธ เพราะหวนทบทวนความหลังได้ว่าเคยวู่วามเป็นไฟไหม้ป่าเสมอเวลามีใครแหย่เชื้อเพลิงเข้ามาใกล้ ๆ พอโกรธแล้วก็ไม่สบายใจ พอไม่สบายใจ กายก็ชักจะไม่ปรกติสุข ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยสบายทั้ง ๆ หมอยืนยันว่าไม่ได้ป่วย ก็ยิ่งใจคอหงุดหงิด ทั้งกายทั้งใจทรุดลงเพร���ะดึงกันไปดึงกันมาแบบนี้ ไม่จบสิ้น"
August 19, 2019 –
66.0% "..."นึก ๆ ก็สงสารพวกเด็กในบ้าน พี่สั่งมันให้ทำอะไรต่อมิอะไร บางทีคงจะจุกจิกจู้จี้กับมันเกินไปเสียก็ไม่รู้ มันคงจะเบื่อเลยลาออกกันเรื่อย โถ! จะเอาอะไรกับมันนักก็คงไม่ได้หรอกนะ คนพวกนี้ เงินเดือนก็ให้มันนิดเดียว"
(คุณอินทนิล ๒/๑๘๕)"
August 19, 2019 –
66.0% ""เห็นคนรวย(ในอังกฤษ)เขาอยู่กันแล้วถึงได้รู้ว่ายังงั้นซีเขารวยกันจริง ๆ คนใช้เขาก็แสนจะเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่พวกที่นั่นเขาพูดกับคนใช้เขาดีเชียวนะ แสนจะเป็นผู้ดี"
หวนนึกถึงการวางอำนาจของตนเองที่มีต่อคนในบ้านมาก่อน คุณอินทนิลรู้สึกคล้าย ๆ กับสำนึกผิดขึ้นในใจมาหลายครั้งจนอดปรารภไม่ได้..."
August 19, 2019 –
65.0% "พิตะวันรู้ว่าภิทูรต้องรีบออกเงินให้ตามเคยเป็นการเอาใจหล่อน นับเป็นวิธีเดียวที่เขารู้จักในการมีสัมพันธ์กับหญิงสาว จนบางทีหล่อนอดรู้สึกสมเพชเขาเสียมิได้ ภิทูรช่างไม่รู้เสียบ้างเลยว่าคนเราแต่ละคนนั้นไม่ได้ต้องการเงินแต่เพียงอย่างเดียว"
August 19, 2019 –
64.0% "(ขึ้นย่อหน้าใหม่)...ขณะเดียวกันบุษบามินตราก็มองฝ่ายนี้ด้วยความทึ่ง
ผู้หญิงที่สวยหวานหยาดเยิ้มอย่างนี้ เป็นทั้งคนใจแข็ง และเยือกเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ
ยิ่งพบกันนาน ๆ เข้า ยิ่งรู้สึกว่าพิตะวันเป็นผู้หญิงที่ลึกล้ำ มีบุคลิกซับซ้อนนักหนา จนหล่อนแทบจะอุทานออกมาว่าจนบัดนี้ หล่อนยังไม่รู้จักตัวจริงของพิตะวัน สัจจามาตย์เลยก็ว่าได้"
August 19, 2019 –
64.0% "ความอ่อนหวานรื่นเริงของพิตะวันนั้นเป็นเหมือนกำแพงขวางกั้นอย่างแข็งแกร่งไม่ให้เห็นความรู้สึกอันแท้จริงของหล่อน คนแข็งแกร่งโผงผางบางคนเสียอีก เช่นบุษบามินตราเป็นต้น ยังเป็นคนแข็งที่เปราะอาจจะพังทลายลงมาได้เมื่อถูกโจมตีตรงจุดอ่อน แต่ผู้หญิงที่อ่อนนุ่มหวานละมุนไปทั้งสีหน้าวาจาอย่างพิตะวันนี่สิ ไม่มีจุดอ่อนตรงไหนเลย..."
August 19, 2019 –
64.0% "คนอกหักหน้าตาเป็นอย่างนี้เอง หมองคล้ำเลื่อนลอยทั้งสีหน้าแววตา เต็มไปด้วยความทุกข์เดือดดิ้นกระวนกระวาย และท่าทางนั้นก็เหมือนใจไปอยู่เสียที่อื่นไกลลิบ"
August 19, 2019 –
64.0% "อากาศหนาวเย็นและท้องฟ้าขมุกขมัว ลมพัดแรงจนเย็นเฉียบเข้าไปถึงกระดูก แม้จะสวมเสื้อกันหนาวอบอุ่นไว้ก็ตาม หญ้าเหี่ยวแห้งเป็นสีน้ำตาล ชวนให้บรรยากาศแห้งแล้งซึมเซายิ่งขึ้น และแม้แต่ภูเขาสีฟ้าอ่อนที่ทอดไกลอยู่ลิบ ๆ เป็นทิวทัศน์ที่ชวนมองเมื่อก่อน ก็กลับมัวซัวไร้ความหมาย
อาจจะเป็นเพราะความเศร้าหมองก็ได้ ทำให้หล่อนไม่มีกะจิตกะใจจะเห็นความรื่นรมย์รอบด้านเช่นเคย"
August 19, 2019 –
64.0% "ฤดูหนาวปีนี้ไม่หนาวจัดเท่าปีก่อน เพราะจวบจนกระทั่งถึงเดือนมกราคม ซึ่งปรกติจะหนาวจัดที่สุด เต็มไปด้วยพายุหิมะ แต่ปีนี้มีแต่เพียงดินฟ้าอากาศที่ขมุกขมัวเยือกเย็น ชวนหดหู่ใจด้วยต้นไม้ที่มีเพียงกิ่งก้านระเกะระกะ และหญ้าเป็นสีน้ำตาลแห้งตายติดพื้นดินอยู่ทั่วไปจนบุษบามินตรารู้สึกเบื่อหน่ายที่จะออกไปข้างนอก มองเห็นแต่ความซึมเซาที่ทำให้ความรู้สึกของหล่อนทรุดหนักลงมากขึ้น"
August 19, 2019 –
64.0% ""ดิฉันเสียใจค่ะ ถ้าพูดแล้วคุณไม่พอใจ" หล่อนพูดเสียงเบา แต่มีกังวานหนักแน่น "แต่พูดไปตามที่รู้สึกจริง ๆ คุณอาจจะไม่รู้หรอกว่าบางครั้ง ไม่มีมนุษย์คนไหนหลอกเราได้แนบเนียนเท่ากับเราหลอกตัวเอง เพราะเราไปเชื่ออะไรบางอย่างเข้าฝังใจแล้วเลยนึกว่านั่นคือความจริง" (อลิสา ๒/๑๕๖)"
August 19, 2019 –
63.0% "อลิสามองเขา(รชานนท์)ด้วยแววฉงนสนเท่ห์เต็มเปี่ยม นัยน์ตาสีน้ำเงินปนม่วงคู่นั้นดูเหมือนสระน้ำที่แม้ผิวน้ำจะเรียบ แต่ก็ลึกเป็นเงามืดจนยากจะมองเห็นสิ่งใดได้ถนัด ขณะนั้นนัยน์ตางามเข้มกำลังมองเขาเหมือนพยายามสำรวจหาความจริงใจ แล้วหล่อนก็ถอนหายใจยาว"
August 18, 2019 –
63.0% "นัยน์ตาสองคู่สบกัน สีน้ำเงินเข้มที่มีแววฉงนฉงายและสีดำสนิทที่บอกความลึกซึ้ง ขณะที่เจ้าตัวดึงมือแบบบางของหญิงสาวมากุมไว้กระชับ
"คุณเชื่อเรื่องรักแรกพบมั้ย อลิสา"
อลิสามิได้ดึงมือออก แต่หล่อนตอบว่า
"มันอาจจะมีจริง แต่ดิฉันไม่เคยพบ"
"แต่ผมเคยพบมาแล้ว อลิสา ในวันที่ผมเห็นคุณเป็นครั้งแรกในบ้านของผม""
August 18, 2019 –
63.0% "เขานึกแต่เสียดายหล่อนจับใจ เสียดายความงามและความฉลาดที่มองเห็นอยู่แค่เอื้อม แต่ไม่อาจยึดเหนี่ยวมาเป็นของเขาได้ ความคิดนี้โยงไปสู่อีกความคิดหนึ่ง ทำให้รชานนท์หลุดปากออกมาโดยไม่ตั้งใจ"ผมกำลังคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง อลิสา"อลิสาชำเลืองมองเขายิ้ม ๆ นัยน์สีน้ำเงินลึกเป็นประกายแจ่ม"พูดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ใจคิดถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งหรือคะ น่าเสียใจสำหรับผู้หญิงคนแรก""
August 18, 2019 –
63.0% "เด็กสาวอย่างอลิสา มีจิตใจแบบเด็กสาวตะวันตก มีความกล้าและเชื่อมั่นในตัวเอง มีความคิดอ่านอันแรงกล้าที่จะแสวงหาจุดมุ่งหมายในการดำเนินชีวิต มากกว่าอยู่ไปวัน ๆ หรือคิดถึงแต่ตัวเอง คนอย่างหล่อนถ้ามีความรัก ความรักนั้นย่อมกว้างไกลเผื่อแผ่ถึงมนุษยชาติ ยิ่งกว่าความรักผูกพันเฉพาะสองคนหนุ่มสาว"
August 18, 2019 –
63.0% "'เราก็ไม่ก้าวหน้าขึ้น แต่ผมไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยเลยตามเลยนะ เราต้องเข้มงวดกับผู้ทำผิด และป้องกันไม่ให้คนทำผิดเท่า ๆ กัน อย่างหนึ่งที่ป้องกันได้ก็คือเราควรมีประชาชนที่มีคุณภาพมากกว่านี้ มีจิตใจที่พัฒนาแล้วมากกว่านี้ ผมไม่ได้หมายถึงคนยากจนหรือคนไม่มีการศึกษา แม้แต่คนที่อยู่ในสังคมชั้นสูงบางคนจิตใจด้อยพัฒนาเอามาก ๆ ก็มี'"
August 18, 2019 –
63.0% "'...แล้วอีกอย่างหนึ่งจิตใจคนปราบหรือคนถูกปราบก็เหี้ยมเกรียมพอ ๆ กัน ก็ต้องล้างกันไปจนกว่าจะสิ้นซาก ถ้าล้างยังไม่ได้ก็เสียเงินปราบกันอยู่นั่นแหละ' (รชานนท์ ๒/๑๔๙)"
August 18, 2019 –
63.0% "'ผมว่าเราพัฒนากันไปผิดทาง ไปพัฒนาทางวัตถุเสียมากกว่าพัฒนาจิตใจคน ประเทศที่พัฒนาแล้วเขาต้องมีทั้งสองอย่างควบคู่กัน ใจคนถ้าพัฒนาประเทศก็ย่อมจะพัฒนาไปเอง ยกตัวอย่างง่าย ๆ ว่าถ้าคนรู้จักรับผิดชอบต่อส่วนรวม ก็จะช่วยกันทำให้บ้านเมืองเจริญขึ้นเองปัญหาก็น้อยลง ยกตัวอย่างง่าย ๆ เช่นผู้ร้ายเกลื่อนเมือง ถ้าแก้ไขด้วยการเพิ่มตำรวจ เพิ่มโทษ เพิ่มคุก อะไรแบบนี้อย่างเดียว เมื่อปราบปรามรุนแรงมาก แรงต่อต้านก็มาก...'(รชานนท์ ๒/๑๔๙)"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อนมีความสุขทุกครั้งที่หวนนึกถึงวันนั้น แสงแดดที่แผดกล้าทำให้ท้องฟ้างามกระจ่างโปร่งใส เมฆขาวเล็ก ๆ ลอยเกลื่อนอยู่ตามขอบฟ้า พร้อมกับสายลมแรงพัดไม่ขาดระยะ บรรเทาความร้อนระอุลงได้อีกมาก"
August 18, 2019 –
63.0% "
อลิสาบอกเขาเองว่า หล่อนไม่อยากเที่ยวในกรุงเทพฯ เพราะเบื่อความแออัดและตึกรามบ้านช่องสมัยใหม่ รชานนท์จึงพาหล่อนออกไปสู่บริเวณชานเมือง จดรถไว้แล้วลงเรือแล่นไปตามลำคลองเลี้ยวเข้าสู่เรือกสวนที่มีบ้านเรือนสองข้างคลองประปราย
ยิ่งลึกเข้าไป ก็ยิ่งเห็นความเขียวขจีหนาทึบของสวนผลไม้ และความเงียบสงบจนดูเหมือนห่างไกลจากชุมชนอันคับคั่งที่เพิ่งผ่านมาเป็นคนละโลก
"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อน(อลิสา)น่าจะเหมือนสาวสวยอีกจำนวนมากที่เขา(รชานนท์)รู้จัก ที่ไม่เคยคิดถึงอะไรนอกจากรูปโฉมสวยงามของตนและการแสวงหาความรักอย่างเพ้อฝัน แต่อลิสาไม่ยักเป็น"
August 18, 2019 –
63.0% "เวลานั้นเป็นเวลาบ่าย แต่แดดในฤดูใบไม้ร่วงค่อนข้างอ่อนจาง ทั้งคู่จึงเดินไปได้อย่างสบาย ซ้ำออกจะหนาวเย็นจนต้องซุกมือไว้ในกระเป๋าเสื้อเสียด้วยสำหรับรชานนท์ ส่วนอลิสาเดินไปเรื่อย ๆ อย่างผู้ที่เคยชินกับอากาศ สวมเพียงเสื้อแขนยาวคลุมเข่าแบบสาวอังกฤษ แลเห็นทรวดทรงที่สูงระหงเป็นสง่า จนชายหนุ่มอดมองซ้ำไม่ได้"
August 18, 2019 –
63.0% "อลิสาทำจมูกย่นนิด ๆ แต่ดวงหน้างามสะอาดล้อมด้วยผมสีเข้มเป็นมันวับนั้นยังคงแจ่มใส"
August 18, 2019 –
63.0% "
"การเปลี่ยนแปลงทุกอย่างมักจะกระทบกระเทือนเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ดีก็ร้าย" รชานนท์ตอบเรียบ ๆ
"
August 18, 2019 –
63.0% "
"คุณมาอังกฤษเร็วกว่าที่ดิฉันคาดเอาไว้มากทีเดียว" อลิสาเอ่ยขึ้นขณะเดินเคียงคู่กันไปกับชายหนุ่ม
ป่าโปร่งที่ทั้งคู่เดินเล่นอยู่นั้น เต็มไปด้วยใบไม้สีทองแก่ที่ถูกสลัดร่วงลงทับถมพื้นส่วนที่เหลืออยู่ก็เป็นสีทองสลับน้ำตาลแดงราวกับแต่งแต้มด้วยสีสัน ป่านั้นลาดลงสู่ทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งทอดตัวเห็นรำไรห่างออกไปไม่มากนัก มีหลังคายอดแหลมของโบสถ์สูงพ้นสุมทุมพุ่มไม้ขึ้นมาเด่นชัด
"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อน(อลิสา)ถอดเสื้อคลุมผ้าสักหลาดอย่างหนา ตัดแบบแจ๊คเก้ตทหารเรือสีน้ำเงินเข้มออกพาดแขนไว้ เผยให้เห็นสเวตเตอร์แขนยาวและกระโปรงครึ่งน่องยาวจรดขอบรองเท้าบู๊ทสูงแนบเนื้อสีดำที่สวมอยู่ รูปร่างดูสูงโปร่งเพรียวแบบสาวตะวันตก เป็นสง่าจนคุณอินทนิลมองหลานสาวอย่างภูมิใจ ยิ้มแก้มแทบปริ
ดีใจที่คุณอินทนิลเริ่มคิดได้บ้างแล้ว อลิสาสุดยอด:b"
August 18, 2019 –
62.0% "...นัยน์ตาสีน้ำเงินงามประหลาดบอกแววมุ่งมั่นเช่นกัน 'ทุกอย่างจะเป็นไปได้ ต้องอาศัยความรักค่ะ'"
August 18, 2019 –
62.0% "เขา(รชานนท์)กำลังนึกถึงอลิสา นึกถึงถ้อยคำที่หล่อนปรารภให้ฟังเมื่อคราวไปเที่ยวกันครั้งสุดท้าย ก่อนที่หล่อนจะออกเดินทางกลับอังกฤษ
'ฉันอยากจะพาคุณป้าไปอยู่ที่อังกฤษสักพักหนึ่ง ให้คุณป้าได้เห็นโลกกว้างขึ้นบ้าง ท่านจะได้เข้าใจชีวิตดีขึ้น ใจกว้างขึ้น ไม่ใช่อยู่เหมือนเป็นเจาหญิงในหอคอยมาตั้งแต่เกิดจนตาย'
'ฉันพยายามจะทำให้คุณป้ามีชีวิตที่ดีขึ้น มีประโยชน์ขึ้น เห็นแก่ตัวน้อยลง' หญิงสาวตอบอย่างจริงจัง..."
August 18, 2019 –
62.0% "อลิสาเป็นคนแรกที่มาหาผู้เป็นป้าด้วยความรักและไว้วางใจ เป็นคนแรกที่ทำให้คุณอิทนิลรู้สึกว่า เธอเป็นผู้ใหญ่ที่ควรค่าแก่การพึ่งพิง เพราะฉะนั้นการมาอยู่อังกฤษ ถึงแม้จะเงียบเหงา และไม่สะดวกสบายเท่าอยู่บ้าน หากความรักทำให้คุณอินทนิลบอกตัวเองอย่างภูมิใจว่า เธอยินดีเสียสละเพื่อหลานกำพร้า"
August 18, 2019 –
62.0% "...ให้ความรู้สึกถึงความอ่อนโยน และราบเรียบของชีวิตในยุคสมัยที่ผ่านมา(๒/๑๒๘)
---
คุณอินทนิลรู้ตัวว่า ถึงมีทรัพย์สินอยู่มากมายเข้าขั้นเศรษฐีอย่างที่เป็นอยู่เพียงใดก็ตาม เธอเองก็ไม่เคยเป็นที่รักหรือที่ต้องการของบรรดาญาติพี่น้อง จริงอยู่ พวกนั้นกลัวเธอจนไม่มีใครหือขึ้น แต่พร้อมกับความกลัวนั้นพวกเขาเกลียดเธอด้วยพร้อม ๆ กัน ทำไมเธอจะไม่รู้ เพียงแต่ว่าเธอหมดปัญญาจะสร้างสัมพันธไมตรีได้ เนื่องจากชินกับการใช้อำนาจมาตั้งแต่แรก"
August 18, 2019 –
62.0% "บ้านหลังนั้นตั้งอยู่ที่ถนนแคบ ๆ สงบเงียบสายหนึ่ง ไม่ไกลจากโบสถ์และโรงเรียนประจำเขตมากนัก แม้ไม่ใช่ย่านหรูหราแต่ก็สะอาดสะอ้านและสวยงามตามแบบอังกฤษอยู่ไม่น้อย สองข้างทางมีต้นเมเปิ้ลใหญ่ขึ้นแผ่สาขาดูร่มเย็น และมีรั้วเหล็กเตี้ย ๆ สีขาวกั้นเขตบ้าน ก่อนจะถึงทางเดินเล็ก ๆ ทอดผ่านพุ่มไฮเดรนเยีย ซึ่งออกดอกสีน้ำเงินแกมม่วงเต็มต้นในฤดูร้อนไปจนถึงเรือนชั้นเดียวสีขาว หน้าต่างกระจกบังด้วยม่านสีขาวติดระบายแบบสมัยเก่า..."
August 17, 2019 –
62.0% "เขามองหล่อนโดยหล่อนไม่ทันเห็น ดวงหน้าเรียวก้มลงน้อย ๆ เห็นจมูกเล็กตรง และสันแก้มที่ขึ้นสูงเป็นเงาคม รับกับนัยน์ตารูปเรียวดำขลับ ขนตาอ่อนช้อยและผิวทีาผุดผ่องละเอียดอ่อนดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สวยที่สุดในดวงหน้านั้น ทำให้หล่อนอ่อนโยนสมกับเป็นสาวน้อยหน้าซื่อ ๆ อย่างในขณะนี้ ในขณะที่ปราศจากเครื่องสำอางฉาบทาอย่างใดทั้งสิ้น
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ พระเอกก็คล้ายกับตัวละครนิยายเรา❤😊"
August 15, 2019 –
54.0% "...ฟังไปได้สักพักเดียว หล่อนง่วงนอนเสียแล้ว
หญิงสาวรู้สึกถึงความสูงและความยากเย็นบางอย่างในตัวผู้ชายคนนี้ที่อยู่ลึกลงไปกว่าเสน่ห์อันชวนทึ่งภายนอก หล่อนรู้สึก...แต่ก็ไม่ติดใจจะค้นหา
อาจเป็นเพราะหล่อนเป็นคนเดินดินธรรมดา ถึงอยู่คฤหาสน์ ถึงมีความมั่งคั่งร่ำรวย แต่ก็ยังเดินดินอยู่นั่นเอง
ส่วนเขาเป็นเทวดา ถึงลงจากวิมานมาเดินปะปนร่วมถนนเดียวกับหล่อน เขาก็ยังเป็นเทพบุตรอยู่"
August 15, 2019 –
54.0% "รวิศเป็นคนซื่อและเปิดเผย บุษบามินตรารักเขาตรงอัธยาศัยของเขานี้เอง
เขาไม่เหมือนรัชชานนท์ ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นคนมีเสน่ห์ มีรูปร่างหน้าตาและวาจาชวนให้นิยมชมชื่น แต่เขามีอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งจนคนอย่างหล่อนตามไม่ทัน เหมือนภาพเขียนแนวแอบสแตร็ค ซึ่งดูยากเหมือนวรรณคดีชั้นเยี่ยมที่อ่านไพเราะ ทว่าต้องตีความกันอย่างเปลืองสมอง หรือเหมือนดนตรีที่เขาพาหลอนไปฟังคืนนั้นนั่นแหละ...ถึงไพเราะ แต่ไม่ถูกต้องตามรสนิยมของหล่อน..."
August 15, 2019 –
52.0% "จบเล่มหนึ่งแล้ววว🎉🎉"
August 14, 2019 –
46.0% ""ริมฝีปากบางสีกุหลาบอ่อน" มีสีนี้ด้วย ดีจริง❤"
August 14, 2019 –
45.0% "ใกล้จะจบเล่มแรกแล้วนะเจ้าหยก😊"
August 13, 2019 –
41.0% "ใกล้ถึงครึ่งเล่มเข้าเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ค่อยรู้จักอะไรเกี่ยวกับรชานนท์มากนัก ถึงจะเผยตัวตนให้เห็นก็เพียงบางส่วน ซึ่งนั่นเป็นเสน่ห์ของเรื่องอีกแบบ (ความ unclear คือรวิศก็น่ารัก รชานนท์ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ไม่แสดงออกมาก)
ต่างจากเสน่ห์อีกแบบคือตอนดร.ภิทูรกับพิตะวัน เรารู้อยู่แล้วว่าคนอย่างพิตะวัน ท้ายที่สุดคงไม่เหลือใคร ทั้งที่ชีวิตดูน่าสนใจไม่น้อย
สรุปคือเรื่องนี้มีเสน่ห์หลายแบบ น่าติดตามต่อแม้จะอ่านมา 500 กว่าหน้าแล้ว"
August 13, 2019 –
39.0% "เล่มพันกว่าหน้าแบบนี้ กว่าจะขึ้นสัก 1% นี่ก็หลายหน้าโข แต่เอาเถอะ บันทึกไว้เป็นความภูมิใจ และมีความสุขกับการอ่านต่อไป❤"
August 13, 2019 –
38.0% ""อลิสาเองชอบเดวิด แต่เป็นการชอบอย่างเฉื่อยชาไม่กระตือรือร้นอะไรนัก ถ้าพบกันก็ดี ไม่พบก็แล้วไป ไม่รู้สึกว่าขาดความมีชีวิตชีวาแต่อย่างใด อาจจะเป็นเพราะหล่อนสนใจสิ่งแปลกใหม่รอบตัวอย่างเด็กวัยรุ่น มากกว่าจะสนใจใฝ่ฝันถึงความรัก หรืออาจจะเป็นเพราะหล่อนรักอิสระเสรีอยู่มากเหมือนนกน้อย ไม่สมัครจะเข้าไปอยู่ในกรงชนิดใดแม้แต่กรงรัก"
ข้อความนี้ทำให้ได้รู้ว่า ตัวละครเป็นยังไงก็ได้(ชอบเรื่อย ๆ ก็ได้) แต่ต้อง make sense&reasonable"
August 12, 2019 –
33.0% ""...ผมคิดว่าความรักในตัวจองมันเองไม่มีอะไรน่าเกลียดเลย คนที่รักต่างหากที่น่ารัก หรือน่าเกลียด ไม่ใช่ตัวความรักนั้น วิหารแห่งนี้คงจะเป็นเครื่องหมายของความรักที่บริสุทธิ์ได้ ไม่ว่าจะถูกสร้างขึ้นมาด้วยความหลายใจของผู้หญิงคนหนึ่งหรือไม่ก็ตาม..."
จดหมายจากรชานนท์ เขียนถึงพิตะวันเมื่อตอนไปเที่ยวยุโรป"
August 12, 2019 –
31.0% "เอาแล้ววว รชานนท์5555
เข้าใจเลยถึงว่าทำไมการเลี้ยงดูของพ่อแม่/ผู้ใหญ่ในครอบครัวสำคัญต่อลูกหลานมากถึงเพียงนี้ พ่อแม่ที่ดีนี่น่านับถือจากใจ เพราะเป็นงานที่ต้องเสียสละ ทุ่มเทเต็มร้อย
ขณะเดียวกัน สงสารตัวละครรุ่นเด็กที่ต้องเจอกับอะไรมากมาย เพราะความคิดไม่ได้ของตัวเอง
ยิ่งอ่านยิ่งน่าติดตาม👍👍👍"
August 12, 2019 –
28.0% "อ่านถึงหน้า 367(จบบท 22) เริ่มชอบบุษบาขึ้นทุกที จากที่ตอนแรกรู้สึกว่าเธอออกจะดื้อไปหน่อย แต่เมื่อเราเข้าใจถึงที่มาที่ไป ก็นับดีกว่าพิตะวันผู้พูดเก่งอยู่โข แต่ก็อย่างว่า ยังไม่ถึงครึ่งเรื่อง (1336 หน้า) อย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรให้เด็ดขาดนัก เพราะเรื่องนี้ของว.วินิจฉัยกุลนี่ไว้ใจไม่ได้เลยจริง ๆ😃"
August 11, 2019 –
20.0% "มาถึงตรงนี้เริ่มวางไม่ลงเสียแล้ว เพียง 200 กว่าหน้าจาก 13xx แต่กลับดึงดูดเราไว้เสียได้ นี่ยังติดสำนวนเก่าคราพ่อมาอีก พับผ่าสิ! นี่เมื่อกี๊กะว่าจะนอนแล้วยังฝืนหนังตาลุกขึ้นไปอ่านต่อจนจบอีกบท ติดแค่ว่าพรุ่งนี้มีงาน และเราก็ง่วงมาก เลยไม่นอนดึก (พูดตอนเที่ยงคืนกว่า😑) เอาเถอะ! ต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันจ้ะ
ป.ล.นิยายเรื่องนี้ แต่ละตัวละครมีอะไรในใจกันเสียมาก และน่าจะชวนอึดอัด แต่เรากลับอยากตามต่อไปเรื่อย ๆ เสียมากกว่า☺"
และไม่อาจนำมายึดไว้เป็นสาระอันใดได้"
- สรุปแก่นในส่วนที่ชอบ ที่ได้จากเรื่อง 'มายา'
หนึ่งในนิยาย 1,3xx หน้าที่น่าติดตามจนหน้าสุดท้าย
อันที่จริงให้ 4.5 ดาว เพราะอ่านจบแล้วประทับใจมาก ได้แง่คิดแง่มุมต่าง ๆ เรื่องชีวิตอย่างคาดไม่ถึง ได้เห็นพัฒนาการของตัวเอง รู้สึกว่าคุณว. วินิจฉัยกุลเข้าใจความเป็นคนถึงแก่นแท้ อีกทั้งเล่มนี้ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ จากห้องสมุดอักษรศาสตร์ แต่กลับกลายเป็นสุดยอดนิยายที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ
สำนวนของคุณนักเขียนไม่ล้าสมัย ยังคงความจิกกัด 'มายา' ต่าง ๆ ในชีวิตจริงได้อย่างลงตัว และสำคัญที่สุดในช่วงนี้ของตัวหยกเอง คือกำลังเขียนนิยายเรื่องเกี่ยวกับชีวิต หากแต่เป็นเด็กวัยรุ่นยุค 256x ซึ่งแม้รายละเอียดแห่งสมัยจะแตกต่างกัน แต่แก่นแท้ที่ต้องการจะสื่อที่คุณว. วินิจฉัยกุลเขียนยังคงทันสมัย และล้ำสมัย สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้มากกว่าที่คิดนัก
ขอขอบพระคุณผู้เขียนด้วยความจริงใจ
บันทึกข้อความบางส่วนที่ชอบสำนวนการเขียน รวมถึงแนวคิดดี ๆ จากเรื่องมายา (เนื่องจากช่วงที่ update ว่าอ่านถึงไหนแล้ว มีความขัดข้องทางเทคนิคเล็กน้อย ทำให้ประวัติการอ่านหายไปแทบทั้งหมด จึงรีบ copy ส่วนที่ยังเหลือไว้ลง word แล้วนำมาใส่ไว้ในรีวิวเพื่อกันหายด้วย)
August 19, 2019 –
66.0% "จิตใจคุณเจริญศรีอยู่ในระดับต่ำเกินกว่าจะมองเห็นแสงสว่างของสติปัญญาใด ๆ ที่อยู่สูงเบื้องบนได้ การเกิดมาในตระกูลเก่าแก่หรืออยู่ในวงสังคมระดับสูง มีฐานะพื้นเพดี ไม่ได้ทำให้คุณเจริญศรีมีจิตใจที่สูงส่งได้สภาพแวดล้อม เพราะปล่อยนิสัยให้ทรุดหนักเกินกว่าจะขัดเกลาได้สำเร็จ
เพราะผิดคาดอยู่แล้วเป็นทุนเดิม บวกกับเคยชินกับนิสัยชอบข่มเห่งผู้น้อยของพี่สาว คุณเจริญศรีจึงนึกอะไรไม่ได้นอกจากอีกฝ่ายหนึ่งจงใจหักหน้าเธอให้ได้รับ..."
August 19, 2019 –
66.0% "คุณอินทนิลไม่อยากจะโกรธ เพราะหวนทบทวนความหลังได้ว่าเคยวู่วามเป็นไฟไหม้ป่าเสมอเวลามีใครแหย่เชื้อเพลิงเข้ามาใกล้ ๆ พอโกรธแล้วก็ไม่สบายใจ พอไม่สบายใจ กายก็ชักจะไม่ปรกติสุข ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยสบายทั้ง ๆ หมอยืนยันว่าไม่ได้ป่วย ก็ยิ่งใจคอหงุดหงิด ทั้งกายทั้งใจทรุดลงเพร���ะดึงกันไปดึงกันมาแบบนี้ ไม่จบสิ้น"
August 19, 2019 –
66.0% "..."นึก ๆ ก็สงสารพวกเด็กในบ้าน พี่สั่งมันให้ทำอะไรต่อมิอะไร บางทีคงจะจุกจิกจู้จี้กับมันเกินไปเสียก็ไม่รู้ มันคงจะเบื่อเลยลาออกกันเรื่อย โถ! จะเอาอะไรกับมันนักก็คงไม่ได้หรอกนะ คนพวกนี้ เงินเดือนก็ให้มันนิดเดียว"
(คุณอินทนิล ๒/๑๘๕)"
August 19, 2019 –
66.0% ""เห็นคนรวย(ในอังกฤษ)เขาอยู่กันแล้วถึงได้รู้ว่ายังงั้นซีเขารวยกันจริง ๆ คนใช้เขาก็แสนจะเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่พวกที่นั่นเขาพูดกับคนใช้เขาดีเชียวนะ แสนจะเป็นผู้ดี"
หวนนึกถึงการวางอำนาจของตนเองที่มีต่อคนในบ้านมาก่อน คุณอินทนิลรู้สึกคล้าย ๆ กับสำนึกผิดขึ้นในใจมาหลายครั้งจนอดปรารภไม่ได้..."
August 19, 2019 –
65.0% "พิตะวันรู้ว่าภิทูรต้องรีบออกเงินให้ตามเคยเป็นการเอาใจหล่อน นับเป็นวิธีเดียวที่เขารู้จักในการมีสัมพันธ์กับหญิงสาว จนบางทีหล่อนอดรู้สึกสมเพชเขาเสียมิได้ ภิทูรช่างไม่รู้เสียบ้างเลยว่าคนเราแต่ละคนนั้นไม่ได้ต้องการเงินแต่เพียงอย่างเดียว"
August 19, 2019 –
64.0% "(ขึ้นย่อหน้าใหม่)...ขณะเดียวกันบุษบามินตราก็มองฝ่ายนี้ด้วยความทึ่ง
ผู้หญิงที่สวยหวานหยาดเยิ้มอย่างนี้ เป็นทั้งคนใจแข็ง และเยือกเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ
ยิ่งพบกันนาน ๆ เข้า ยิ่งรู้สึกว่าพิตะวันเป็นผู้หญิงที่ลึกล้ำ มีบุคลิกซับซ้อนนักหนา จนหล่อนแทบจะอุทานออกมาว่าจนบัดนี้ หล่อนยังไม่รู้จักตัวจริงของพิตะวัน สัจจามาตย์เลยก็ว่าได้"
August 19, 2019 –
64.0% "ความอ่อนหวานรื่นเริงของพิตะวันนั้นเป็นเหมือนกำแพงขวางกั้นอย่างแข็งแกร่งไม่ให้เห็นความรู้สึกอันแท้จริงของหล่อน คนแข็งแกร่งโผงผางบางคนเสียอีก เช่นบุษบามินตราเป็นต้น ยังเป็นคนแข็งที่เปราะอาจจะพังทลายลงมาได้เมื่อถูกโจมตีตรงจุดอ่อน แต่ผู้หญิงที่อ่อนนุ่มหวานละมุนไปทั้งสีหน้าวาจาอย่างพิตะวันนี่สิ ไม่มีจุดอ่อนตรงไหนเลย..."
August 19, 2019 –
64.0% "คนอกหักหน้าตาเป็นอย่างนี้เอง หมองคล้ำเลื่อนลอยทั้งสีหน้าแววตา เต็มไปด้วยความทุกข์เดือดดิ้นกระวนกระวาย และท่าทางนั้นก็เหมือนใจไปอยู่เสียที่อื่นไกลลิบ"
August 19, 2019 –
64.0% "อากาศหนาวเย็นและท้องฟ้าขมุกขมัว ลมพัดแรงจนเย็นเฉียบเข้าไปถึงกระดูก แม้จะสวมเสื้อกันหนาวอบอุ่นไว้ก็ตาม หญ้าเหี่ยวแห้งเป็นสีน้ำตาล ชวนให้บรรยากาศแห้งแล้งซึมเซายิ่งขึ้น และแม้แต่ภูเขาสีฟ้าอ่อนที่ทอดไกลอยู่ลิบ ๆ เป็นทิวทัศน์ที่ชวนมองเมื่อก่อน ก็กลับมัวซัวไร้ความหมาย
อาจจะเป็นเพราะความเศร้าหมองก็ได้ ทำให้หล่อนไม่มีกะจิตกะใจจะเห็นความรื่นรมย์รอบด้านเช่นเคย"
August 19, 2019 –
64.0% "ฤดูหนาวปีนี้ไม่หนาวจัดเท่าปีก่อน เพราะจวบจนกระทั่งถึงเดือนมกราคม ซึ่งปรกติจะหนาวจัดที่สุด เต็มไปด้วยพายุหิมะ แต่ปีนี้มีแต่เพียงดินฟ้าอากาศที่ขมุกขมัวเยือกเย็น ชวนหดหู่ใจด้วยต้นไม้ที่มีเพียงกิ่งก้านระเกะระกะ และหญ้าเป็นสีน้ำตาลแห้งตายติดพื้นดินอยู่ทั่วไปจนบุษบามินตรารู้สึกเบื่อหน่ายที่จะออกไปข้างนอก มองเห็นแต่ความซึมเซาที่ทำให้ความรู้สึกของหล่อนทรุดหนักลงมากขึ้น"
August 19, 2019 –
64.0% ""ดิฉันเสียใจค่ะ ถ้าพูดแล้วคุณไม่พอใจ" หล่อนพูดเสียงเบา แต่มีกังวานหนักแน่น "แต่พูดไปตามที่รู้สึกจริง ๆ คุณอาจจะไม่รู้หรอกว่าบางครั้ง ไม่มีมนุษย์คนไหนหลอกเราได้แนบเนียนเท่ากับเราหลอกตัวเอง เพราะเราไปเชื่ออะไรบางอย่างเข้าฝังใจแล้วเลยนึกว่านั่นคือความจริง" (อลิสา ๒/๑๕๖)"
August 19, 2019 –
63.0% "อลิสามองเขา(รชานนท์)ด้วยแววฉงนสนเท่ห์เต็มเปี่ยม นัยน์ตาสีน้ำเงินปนม่วงคู่นั้นดูเหมือนสระน้ำที่แม้ผิวน้ำจะเรียบ แต่ก็ลึกเป็นเงามืดจนยากจะมองเห็นสิ่งใดได้ถนัด ขณะนั้นนัยน์ตางามเข้มกำลังมองเขาเหมือนพยายามสำรวจหาความจริงใจ แล้วหล่อนก็ถอนหายใจยาว"
August 18, 2019 –
63.0% "นัยน์ตาสองคู่สบกัน สีน้ำเงินเข้มที่มีแววฉงนฉงายและสีดำสนิทที่บอกความลึกซึ้ง ขณะที่เจ้าตัวดึงมือแบบบางของหญิงสาวมากุมไว้กระชับ
"คุณเชื่อเรื่องรักแรกพบมั้ย อลิสา"
อลิสามิได้ดึงมือออก แต่หล่อนตอบว่า
"มันอาจจะมีจริง แต่ดิฉันไม่เคยพบ"
"แต่ผมเคยพบมาแล้ว อลิสา ในวันที่ผมเห็นคุณเป็นครั้งแรกในบ้านของผม""
August 18, 2019 –
63.0% "เขานึกแต่เสียดายหล่อนจับใจ เสียดายความงามและความฉลาดที่มองเห็นอยู่แค่เอื้อม แต่ไม่อาจยึดเหนี่ยวมาเป็นของเขาได้ ความคิดนี้โยงไปสู่อีกความคิดหนึ่ง ทำให้รชานนท์หลุดปากออกมาโดยไม่ตั้งใจ"ผมกำลังคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง อลิสา"อลิสาชำเลืองมองเขายิ้ม ๆ นัยน์สีน้ำเงินลึกเป็นประกายแจ่ม"พูดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ใจคิดถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งหรือคะ น่าเสียใจสำหรับผู้หญิงคนแรก""
August 18, 2019 –
63.0% "เด็กสาวอย่างอลิสา มีจิตใจแบบเด็กสาวตะวันตก มีความกล้าและเชื่อมั่นในตัวเอง มีความคิดอ่านอันแรงกล้าที่จะแสวงหาจุดมุ่งหมายในการดำเนินชีวิต มากกว่าอยู่ไปวัน ๆ หรือคิดถึงแต่ตัวเอง คนอย่างหล่อนถ้ามีความรัก ความรักนั้นย่อมกว้างไกลเผื่อแผ่ถึงมนุษยชาติ ยิ่งกว่าความรักผูกพันเฉพาะสองคนหนุ่มสาว"
August 18, 2019 –
63.0% "'เราก็ไม่ก้าวหน้าขึ้น แต่ผมไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยเลยตามเลยนะ เราต้องเข้มงวดกับผู้ทำผิด และป้องกันไม่ให้คนทำผิดเท่า ๆ กัน อย่างหนึ่งที่ป้องกันได้ก็คือเราควรมีประชาชนที่มีคุณภาพมากกว่านี้ มีจิตใจที่พัฒนาแล้วมากกว่านี้ ผมไม่ได้หมายถึงคนยากจนหรือคนไม่มีการศึกษา แม้แต่คนที่อยู่ในสังคมชั้นสูงบางคนจิตใจด้อยพัฒนาเอามาก ๆ ก็มี'"
August 18, 2019 –
63.0% "'...แล้วอีกอย่างหนึ่งจิตใจคนปราบหรือคนถูกปราบก็เหี้ยมเกรียมพอ ๆ กัน ก็ต้องล้างกันไปจนกว่าจะสิ้นซาก ถ้าล้างยังไม่ได้ก็เสียเงินปราบกันอยู่นั่นแหละ' (รชานนท์ ๒/๑๔๙)"
August 18, 2019 –
63.0% "'ผมว่าเราพัฒนากันไปผิดทาง ไปพัฒนาทางวัตถุเสียมากกว่าพัฒนาจิตใจคน ประเทศที่พัฒนาแล้วเขาต้องมีทั้งสองอย่างควบคู่กัน ใจคนถ้าพัฒนาประเทศก็ย่อมจะพัฒนาไปเอง ยกตัวอย่างง่าย ๆ ว่าถ้าคนรู้จักรับผิดชอบต่อส่วนรวม ก็จะช่วยกันทำให้บ้านเมืองเจริญขึ้นเองปัญหาก็น้อยลง ยกตัวอย่างง่าย ๆ เช่นผู้ร้ายเกลื่อนเมือง ถ้าแก้ไขด้วยการเพิ่มตำรวจ เพิ่มโทษ เพิ่มคุก อะไรแบบนี้อย่างเดียว เมื่อปราบปรามรุนแรงมาก แรงต่อต้านก็มาก...'(รชานนท์ ๒/๑๔๙)"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อนมีความสุขทุกครั้งที่หวนนึกถึงวันนั้น แสงแดดที่แผดกล้าทำให้ท้องฟ้างามกระจ่างโปร่งใส เมฆขาวเล็ก ๆ ลอยเกลื่อนอยู่ตามขอบฟ้า พร้อมกับสายลมแรงพัดไม่ขาดระยะ บรรเทาความร้อนระอุลงได้อีกมาก"
August 18, 2019 –
63.0% "
อลิสาบอกเขาเองว่า หล่อนไม่อยากเที่ยวในกรุงเทพฯ เพราะเบื่อความแออัดและตึกรามบ้านช่องสมัยใหม่ รชานนท์จึงพาหล่อนออกไปสู่บริเวณชานเมือง จดรถไว้แล้วลงเรือแล่นไปตามลำคลองเลี้ยวเข้าสู่เรือกสวนที่มีบ้านเรือนสองข้างคลองประปราย
ยิ่งลึกเข้าไป ก็ยิ่งเห็นความเขียวขจีหนาทึบของสวนผลไม้ และความเงียบสงบจนดูเหมือนห่างไกลจากชุมชนอันคับคั่งที่เพิ่งผ่านมาเป็นคนละโลก
"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อน(อลิสา)น่าจะเหมือนสาวสวยอีกจำนวนมากที่เขา(รชานนท์)รู้จัก ที่ไม่เคยคิดถึงอะไรนอกจากรูปโฉมสวยงามของตนและการแสวงหาความรักอย่างเพ้อฝัน แต่อลิสาไม่ยักเป็น"
August 18, 2019 –
63.0% "เวลานั้นเป็นเวลาบ่าย แต่แดดในฤดูใบไม้ร่วงค่อนข้างอ่อนจาง ทั้งคู่จึงเดินไปได้อย่างสบาย ซ้ำออกจะหนาวเย็นจนต้องซุกมือไว้ในกระเป๋าเสื้อเสียด้วยสำหรับรชานนท์ ส่วนอลิสาเดินไปเรื่อย ๆ อย่างผู้ที่เคยชินกับอากาศ สวมเพียงเสื้อแขนยาวคลุมเข่าแบบสาวอังกฤษ แลเห็นทรวดทรงที่สูงระหงเป็นสง่า จนชายหนุ่มอดมองซ้ำไม่ได้"
August 18, 2019 –
63.0% "อลิสาทำจมูกย่นนิด ๆ แต่ดวงหน้างามสะอาดล้อมด้วยผมสีเข้มเป็นมันวับนั้นยังคงแจ่มใส"
August 18, 2019 –
63.0% "
"การเปลี่ยนแปลงทุกอย่างมักจะกระทบกระเทือนเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ดีก็ร้าย" รชานนท์ตอบเรียบ ๆ
"
August 18, 2019 –
63.0% "
"คุณมาอังกฤษเร็วกว่าที่ดิฉันคาดเอาไว้มากทีเดียว" อลิสาเอ่ยขึ้นขณะเดินเคียงคู่กันไปกับชายหนุ่ม
ป่าโปร่งที่ทั้งคู่เดินเล่นอยู่นั้น เต็มไปด้วยใบไม้สีทองแก่ที่ถูกสลัดร่วงลงทับถมพื้นส่วนที่เหลืออยู่ก็เป็นสีทองสลับน้ำตาลแดงราวกับแต่งแต้มด้วยสีสัน ป่านั้นลาดลงสู่ทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งทอดตัวเห็นรำไรห่างออกไปไม่มากนัก มีหลังคายอดแหลมของโบสถ์สูงพ้นสุมทุมพุ่มไม้ขึ้นมาเด่นชัด
"
August 18, 2019 –
63.0% "หล่อน(อลิสา)ถอดเสื้อคลุมผ้าสักหลาดอย่างหนา ตัดแบบแจ๊คเก้ตทหารเรือสีน้ำเงินเข้มออกพาดแขนไว้ เผยให้เห็นสเวตเตอร์แขนยาวและกระโปรงครึ่งน่องยาวจรดขอบรองเท้าบู๊ทสูงแนบเนื้อสีดำที่สวมอยู่ รูปร่างดูสูงโปร่งเพรียวแบบสาวตะวันตก เป็นสง่าจนคุณอินทนิลมองหลานสาวอย่างภูมิใจ ยิ้มแก้มแทบปริ
ดีใจที่คุณอินทนิลเริ่มคิดได้บ้างแล้ว อลิสาสุดยอด:b"
August 18, 2019 –
62.0% "...นัยน์ตาสีน้ำเงินงามประหลาดบอกแววมุ่งมั่นเช่นกัน 'ทุกอย่างจะเป็นไปได้ ต้องอาศัยความรักค่ะ'"
August 18, 2019 –
62.0% "เขา(รชานนท์)กำลังนึกถึงอลิสา นึกถึงถ้อยคำที่หล่อนปรารภให้ฟังเมื่อคราวไปเที่ยวกันครั้งสุดท้าย ก่อนที่หล่อนจะออกเดินทางกลับอังกฤษ
'ฉันอยากจะพาคุณป้าไปอยู่ที่อังกฤษสักพักหนึ่ง ให้คุณป้าได้เห็นโลกกว้างขึ้นบ้าง ท่านจะได้เข้าใจชีวิตดีขึ้น ใจกว้างขึ้น ไม่ใช่อยู่เหมือนเป็นเจาหญิงในหอคอยมาตั้งแต่เกิดจนตาย'
'ฉันพยายามจะทำให้คุณป้ามีชีวิตที่ดีขึ้น มีประโยชน์ขึ้น เห็นแก่ตัวน้อยลง' หญิงสาวตอบอย่างจริงจัง..."
August 18, 2019 –
62.0% "อลิสาเป็นคนแรกที่มาหาผู้เป็นป้าด้วยความรักและไว้วางใจ เป็นคนแรกที่ทำให้คุณอิทนิลรู้สึกว่า เธอเป็นผู้ใหญ่ที่ควรค่าแก่การพึ่งพิง เพราะฉะนั้นการมาอยู่อังกฤษ ถึงแม้จะเงียบเหงา และไม่สะดวกสบายเท่าอยู่บ้าน หากความรักทำให้คุณอินทนิลบอกตัวเองอย่างภูมิใจว่า เธอยินดีเสียสละเพื่อหลานกำพร้า"
August 18, 2019 –
62.0% "...ให้ความรู้สึกถึงความอ่อนโยน และราบเรียบของชีวิตในยุคสมัยที่ผ่านมา(๒/๑๒๘)
---
คุณอินทนิลรู้ตัวว่า ถึงมีทรัพย์สินอยู่มากมายเข้าขั้นเศรษฐีอย่างที่เป็นอยู่เพียงใดก็ตาม เธอเองก็ไม่เคยเป็นที่รักหรือที่ต้องการของบรรดาญาติพี่น้อง จริงอยู่ พวกนั้นกลัวเธอจนไม่มีใครหือขึ้น แต่พร้อมกับความกลัวนั้นพวกเขาเกลียดเธอด้วยพร้อม ๆ กัน ทำไมเธอจะไม่รู้ เพียงแต่ว่าเธอหมดปัญญาจะสร้างสัมพันธไมตรีได้ เนื่องจากชินกับการใช้อำนาจมาตั้งแต่แรก"
August 18, 2019 –
62.0% "บ้านหลังนั้นตั้งอยู่ที่ถนนแคบ ๆ สงบเงียบสายหนึ่ง ไม่ไกลจากโบสถ์และโรงเรียนประจำเขตมากนัก แม้ไม่ใช่ย่านหรูหราแต่ก็สะอาดสะอ้านและสวยงามตามแบบอังกฤษอยู่ไม่น้อย สองข้างทางมีต้นเมเปิ้ลใหญ่ขึ้นแผ่สาขาดูร่มเย็น และมีรั้วเหล็กเตี้ย ๆ สีขาวกั้นเขตบ้าน ก่อนจะถึงทางเดินเล็ก ๆ ทอดผ่านพุ่มไฮเดรนเยีย ซึ่งออกดอกสีน้ำเงินแกมม่วงเต็มต้นในฤดูร้อนไปจนถึงเรือนชั้นเดียวสีขาว หน้าต่างกระจกบังด้วยม่านสีขาวติดระบายแบบสมัยเก่า..."
August 17, 2019 –
62.0% "เขามองหล่อนโดยหล่อนไม่ทันเห็น ดวงหน้าเรียวก้มลงน้อย ๆ เห็นจมูกเล็กตรง และสันแก้มที่ขึ้นสูงเป็นเงาคม รับกับนัยน์ตารูปเรียวดำขลับ ขนตาอ่อนช้อยและผิวทีาผุดผ่องละเอียดอ่อนดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สวยที่สุดในดวงหน้านั้น ทำให้หล่อนอ่อนโยนสมกับเป็นสาวน้อยหน้าซื่อ ๆ อย่างในขณะนี้ ในขณะที่ปราศจากเครื่องสำอางฉาบทาอย่างใดทั้งสิ้น
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ พระเอกก็คล้ายกับตัวละครนิยายเรา❤😊"
August 15, 2019 –
54.0% "...ฟังไปได้สักพักเดียว หล่อนง่วงนอนเสียแล้ว
หญิงสาวรู้สึกถึงความสูงและความยากเย็นบางอย่างในตัวผู้ชายคนนี้ที่อยู่ลึกลงไปกว่าเสน่ห์อันชวนทึ่งภายนอก หล่อนรู้สึก...แต่ก็ไม่ติดใจจะค้นหา
อาจเป็นเพราะหล่อนเป็นคนเดินดินธรรมดา ถึงอยู่คฤหาสน์ ถึงมีความมั่งคั่งร่ำรวย แต่ก็ยังเดินดินอยู่นั่นเอง
ส่วนเขาเป็นเทวดา ถึงลงจากวิมานมาเดินปะปนร่วมถนนเดียวกับหล่อน เขาก็ยังเป็นเทพบุตรอยู่"
August 15, 2019 –
54.0% "รวิศเป็นคนซื่อและเปิดเผย บุษบามินตรารักเขาตรงอัธยาศัยของเขานี้เอง
เขาไม่เหมือนรัชชานนท์ ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นคนมีเสน่ห์ มีรูปร่างหน้าตาและวาจาชวนให้นิยมชมชื่น แต่เขามีอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งจนคนอย่างหล่อนตามไม่ทัน เหมือนภาพเขียนแนวแอบสแตร็ค ซึ่งดูยากเหมือนวรรณคดีชั้นเยี่ยมที่อ่านไพเราะ ทว่าต้องตีความกันอย่างเปลืองสมอง หรือเหมือนดนตรีที่เขาพาหลอนไปฟังคืนนั้นนั่นแหละ...ถึงไพเราะ แต่ไม่ถูกต้องตามรสนิยมของหล่อน..."
August 15, 2019 –
52.0% "จบเล่มหนึ่งแล้ววว🎉🎉"
August 14, 2019 –
46.0% ""ริมฝีปากบางสีกุหลาบอ่อน" มีสีนี้ด้วย ดีจริง❤"
August 14, 2019 –
45.0% "ใกล้จะจบเล่มแรกแล้วนะเจ้าหยก😊"
August 13, 2019 –
41.0% "ใกล้ถึงครึ่งเล่มเข้าเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ค่อยรู้จักอะไรเกี่ยวกับรชานนท์มากนัก ถึงจะเผยตัวตนให้เห็นก็เพียงบางส่วน ซึ่งนั่นเป็นเสน่ห์ของเรื่องอีกแบบ (ความ unclear คือรวิศก็น่ารัก รชานนท์ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ไม่แสดงออกมาก)
ต่างจากเสน่ห์อีกแบบคือตอนดร.ภิทูรกับพิตะวัน เรารู้อยู่แล้วว่าคนอย่างพิตะวัน ท้ายที่สุดคงไม่เหลือใคร ทั้งที่ชีวิตดูน่าสนใจไม่น้อย
สรุปคือเรื่องนี้มีเสน่ห์หลายแบบ น่าติดตามต่อแม้จะอ่านมา 500 กว่าหน้าแล้ว"
August 13, 2019 –
39.0% "เล่มพันกว่าหน้าแบบนี้ กว่าจะขึ้นสัก 1% นี่ก็หลายหน้าโข แต่เอาเถอะ บันทึกไว้เป็นความภูมิใจ และมีความสุขกับการอ่านต่อไป❤"
August 13, 2019 –
38.0% ""อลิสาเองชอบเดวิด แต่เป็นการชอบอย่างเฉื่อยชาไม่กระตือรือร้นอะไรนัก ถ้าพบกันก็ดี ไม่พบก็แล้วไป ไม่รู้สึกว่าขาดความมีชีวิตชีวาแต่อย่างใด อาจจะเป็นเพราะหล่อนสนใจสิ่งแปลกใหม่รอบตัวอย่างเด็กวัยรุ่น มากกว่าจะสนใจใฝ่ฝันถึงความรัก หรืออาจจะเป็นเพราะหล่อนรักอิสระเสรีอยู่มากเหมือนนกน้อย ไม่สมัครจะเข้าไปอยู่ในกรงชนิดใดแม้แต่กรงรัก"
ข้อความนี้ทำให้ได้รู้ว่า ตัวละครเป็นยังไงก็ได้(ชอบเรื่อย ๆ ก็ได้) แต่ต้อง make sense&reasonable"
August 12, 2019 –
33.0% ""...ผมคิดว่าความรักในตัวจองมันเองไม่มีอะไรน่าเกลียดเลย คนที่รักต่างหากที่น่ารัก หรือน่าเกลียด ไม่ใช่ตัวความรักนั้น วิหารแห่งนี้คงจะเป็นเครื่องหมายของความรักที่บริสุทธิ์ได้ ไม่ว่าจะถูกสร้างขึ้นมาด้วยความหลายใจของผู้หญิงคนหนึ่งหรือไม่ก็ตาม..."
จดหมายจากรชานนท์ เขียนถึงพิตะวันเมื่อตอนไปเที่ยวยุโรป"
August 12, 2019 –
31.0% "เอาแล้ววว รชานนท์5555
เข้าใจเลยถึงว่าทำไมการเลี้ยงดูของพ่อแม่/ผู้ใหญ่ในครอบครัวสำคัญต่อลูกหลานมากถึงเพียงนี้ พ่อแม่ที่ดีนี่น่านับถือจากใจ เพราะเป็นงานที่ต้องเสียสละ ทุ่มเทเต็มร้อย
ขณะเดียวกัน สงสารตัวละครรุ่นเด็กที่ต้องเจอกับอะไรมากมาย เพราะความคิดไม่ได้ของตัวเอง
ยิ่งอ่านยิ่งน่าติดตาม👍👍👍"
August 12, 2019 –
28.0% "อ่านถึงหน้า 367(จบบท 22) เริ่มชอบบุษบาขึ้นทุกที จากที่ตอนแรกรู้สึกว่าเธอออกจะดื้อไปหน่อย แต่เมื่อเราเข้าใจถึงที่มาที่ไป ก็นับดีกว่าพิตะวันผู้พูดเก่งอยู่โข แต่ก็อย่างว่า ยังไม่ถึงครึ่งเรื่อง (1336 หน้า) อย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรให้เด็ดขาดนัก เพราะเรื่องนี้ของว.วินิจฉัยกุลนี่ไว้ใจไม่ได้เลยจริง ๆ😃"
August 11, 2019 –
20.0% "มาถึงตรงนี้เริ่มวางไม่ลงเสียแล้ว เพียง 200 กว่าหน้าจาก 13xx แต่กลับดึงดูดเราไว้เสียได้ นี่ยังติดสำนวนเก่าคราพ่อมาอีก พับผ่าสิ! นี่เมื่อกี๊กะว่าจะนอนแล้วยังฝืนหนังตาลุกขึ้นไปอ่านต่อจนจบอีกบท ติดแค่ว่าพรุ่งนี้มีงาน และเราก็ง่วงมาก เลยไม่นอนดึก (พูดตอนเที่ยงคืนกว่า😑) เอาเถอะ! ต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันจ้ะ
ป.ล.นิยายเรื่องนี้ แต่ละตัวละครมีอะไรในใจกันเสียมาก และน่าจะชวนอึดอัด แต่เรากลับอยากตามต่อไปเรื่อย ๆ เสียมากกว่า☺"
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews