De gelukvinder

by Edward van de Vendel, Anoush Elman

Hamayun zit in het vierde middelbaar en wil filmer worden. Hij schrijft een toneelstuk over zijn verleden: het dagelijks leven in Afghanistan en de grappen die hij er uithaalt met zijn vrienden, de nacht dat de Taliban zijn vader gevangen neemt, de lange reis naar Europa, de aankomst in Nederland en het wonen in een asielzoekerscentrum. Hamayun vindt Nederland fris en groen. Hier kan zijn familie eindelijk vrij denken. Maar mogen ze wel blijven?

Genres: Young Adult, School

335 pages, Paperback

First published January 1, 2008

Reviews

[Emmy Ruijven · Rating 4 out of 5]

Indrukwekkend boek. Ik snap wel waarom we deze hier op school lezen. Eigenlijk zou iedereen dit eens moeten lezen.

[Belinda Vlasbaard · Rating 4 out of 5]

4 sterren - Nederlandse hardcover

Recencie volgt later.

[Jenthe · Rating 4 out of 5]

Gelezen voor master jeugdliteratuur. Wauw, wat een bijzonder boek.

[Margje de Hoog · Rating 4 out of 5]

'Ik schaam me zo,' zei ze, 'ik schaam me voor mijn land.' (p. 288)

[Will · Rating 4 out of 5]

Wat een verdrietig en heftig boek, maar ook zo mooi.

(Gelezen voor master Jeugdliteratuur)

[alisha · Rating 4 out of 5]

4 ⭐️ het is zo belangrijk dat er boeken zoals deze worden geschreven. ik vond het echt ontzettend heftig om te lezen, maar het was erg mooi geschreven. heel belangrijk boek voor de jeugdliteratuur.

[Manon Chevalier · Rating 5 out of 5]

De wereld is zo ontzettend oneerlijk.
Een nieuw huis proberen opbouwen zonder fundamenten, enkel onzekerheid en een sprankeltje hoop.
Ik denk dat niemand werkelijk de lijdensweg van vluchtelingen kan verstaan behalve zijzelf.
Prachtig boek.

[Renee van Eijk · Rating 4 out of 5]

Echt een goed verteld verhaal. Een jaar of tien geleden las ik dit boek en toen ik het laatst zag liggen op een stapel ‘neem maar mee’-boeken, bekroop me gelijk weer dat gevoel dat het een ontzettend goed boek was. En inderdaad!

Het vertelt het verhaal van Hamayun, door hemzelf verteld, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Hij woont in Afghanistan en met de komst van de Taliban wordt het steeds gevaarlijker voor hun gezin, ze denken te vrij. Ze beginnen aan een vlucht richting Europa, vol gevaar maar misschien nog wel meer vol onzekerheid.

Het einde gaf me tranen in m’n ogen.

[Martijn Nicolaas · Rating 5 out of 5]

Wat een indrukwekkend verhaal en zo goed en meeslepend opgeschreven! Inderdaad een verhaal dat iedere Nederlander zou moeten lezen.

[Nienkethepanda | dauntlesswxzard.reads · Rating 4 out of 5]

Ik heb dit boek gelezen als onderdeel van de Postacademische Cursus Young Adult Literatuur, verzorgd door de Radboud Universiteit Nijmegen.
-
Boek recensie
Titel: De Gelukvinder (SLASH #1)
Auteur: Edward van de Vendel & Anoush Elman
Uitgeverij: Querido
Genre(s): Young Adult Contemporary
Thema’s: Al Qaida, vluchtelingen, Nederland 2000’s, onrechtvaardigheid
Gelezen in: het Nederlands (originele taal)
Beoordeling: 3.5 uit 5 sterren

Recensie:
Hamayun komt uit Afghanistan, maar leeft al een aantal jaren in Nederland. Hij was vrij jong toen hij moest vluchten, maar kon gelukkig in Nederland een mooi bestaan opbouwen: een taal leren, vrienden maken, naar school gaan. Helaas wordt de asielprocedure keer op keer afgewezen en raakt de familie steeds meer ten einde raad. Wat gaat er nu gebeuren met Hamayun en zijn familie?
Dit boek vertelt het verhaal van een familie die moest vluchten voor Al Qaida, simpelweg omdat de situatie in Afghanistan veel te gevaarlijk was om te blijven. Zowel de reis naar Nederland als het verblijf in Nederland komen aan bod en worden verteld vanuit het perspectief van Hamayun (eerst een kind van een jaar of 10 en later een puber van een jaar of 16).
Wat ik hoorde bij de cursus en ook heel erg fijn vond om te weten is dat dit boek is geschreven door een bekende jeugdboekenauteur EN een ervaringsdeskundige. Het thema wat dit boek bespreekt is ontzettend belangrijk, maar erg lastig om in aanraking mee te komen en zeker met waarheidsgetrouwe verhalen. Het thema ‘vluchtelingen en asiel’ komt veel aan bod in de hedendaagse politiek, maar dat gaat eigenlijk altijd over het systeem en nooit over de personen. Ik vind het daarom erg goed dat dit boek geschreven is, zodat op een amuserende manier meer geleerd kan worden over het onderwerp.
De personages zijn daarnaast erg realistisch neergezet. De familie van Hamayun is écht een vluchtelingenfamilie met de (helaas) daarbij horende problematiek en hun leven wordt dan ook niet mooier gemaakt dan het is. Ze vertonen echte emoties, juist ook de mannen, en doen erg hun best. Daarnaast is het ook erg mooi om te zien dat de wat jongere Hamayun eigenlijk geen idee heeft waarom ze niet gewoon in Nederland kunnen blijven. Hij stelt zich terecht af wat hem anders, maar vooral ‘minder’ zou maken dan de mensen die al in Nederland wonen. Het laat goed zien dat veel mensen die jong zijn gevlucht hier helemaal niet met slechte bedoelingen zijn en ik denk dat we onszelf daar iets vaker aan moeten herinneren.
Ook het verhaal vond ik erg aangrijpend. Ik heb – buiten de verhalen in het nieuws over te veel mensen in kleine bootjes en overvolle kampen in zuidoost Europa – er eigenlijk nooit echt bij stilgestaan waar mensen doorheen moeten om überhaupt te kunnen vluchten. Het is niet zo simpel om ‘gewoon’ in een auto of vliegtuig te stappen en een nieuw bestaan op te bouwen en het is ook niet zo simpel dat mensen dat willen. Ik denk ook dat dat voor mij best een heldere boodschap was in het verhaal: het is niet zo dat deze familie wílde vluchten, maar ze móesten. Dit is heel erg goed neergezet in het verhaal.
Ik denk daarom dat dit een erg belangrijk boek is om te lezen en raad dit dan ook eigenlijk aan iedereen wel aan. Hoewel de reden voor het vluchten de meeste mensen – waaronder deze 2001 baby – niet meer heel helder voor de geest staat, zijn er genoeg andere oorlogsvluchtelingen op dit moment waarvoor je een soortgelijk verhaal met een soortgelijke uitkomst kan schrijven. Dit boek was voor mij echt wel een eye-opener en ik hoop dat het dat ook kan zijn voor meer mensen. Zoals er nu gedacht wordt over dit thema is veel te kort door de bocht en door verhalen als deze kan hopelijk wat meer nuance worden toegekend.

[Réva · Rating 4 out of 5]

Dit boek was absoluut geweldig. Al toen ik de achterkant las wist ik dat ik dit boek zou gaan lezen. Het moest voor school maar daar ben ik dankbaar voor, want anders had ik dit boek nooit gevonden. Het is prachtig geschreven, veel emoties en liefde. Dit boek verdient veel meer aandacht. Het enige jammere stuk is dat er twee eindes zijn. Het goeie einde en het slechte einde. Het kan dus zijn dat ze het boek hebben gepubliceerd op het moment dat ze nog niet wisten wat er zou gebeuren, maar ik had liever 1 duidelijk einde.

[Anita · Rating 4 out of 5]

RECENSIE M.B.T. Literatuur 2
Het verhaal start in Nederland, de docent Nederlands stelt voor dat Humuyan een toneelstuk schrijft over zijn verhaal, de docent benadrukt dat de verhalen van allochtone Nederlanders vaak onverteld blijft. Dit moment valt samen met het ontvangen van de brief van de Immigratie- en Naturalisatie Dienst, dat het gezin weer naar Ter Apel moet. Humuyan valt terug in gedachten en begint zijn verhaal te vertellen vanaf zijn kinderjaren in Afghanistan, chronologisch naar het moment waar het boek mee start. Hoe het verhaal afloopt, mag de lezer zelf bedenken. De schrijvers hebben je twee mogelijkheden gegeven. Eén ding is zeker, de docent heeft er voor gevochten om de oneerlijkheid onder ogen te krijgen bij de bureaucratie.

Dit boek heb ik gelezen voor het genre "andere culturen", maar het zou ook heel goed passen bij "avontuur en spanning" en "hier-en-nu-verhalen voor adolescenten, dit laatste vooral voor de adolescenten die de asielprocedure hebben doorstaan en een status in Nederlands hebben gekregen.

Het boek leest avontuurlijk en daarmee heeft het een ontspannende functie. Voor degenen die nog nooit in een land als Afghanistan zijn geweest wordt er een beroep gedaan op de creativiteit, het voorstellingsvermogen hoe het landschap en de woningen er uit zien.

Het boek wordt verteld in de ik-vorm hierdoor leef je je meer in in de gevoelens van Humayan en versterkt het de emotieve functie in zijn gevoelens als liefde, bezorgdheid en het verdriet om zijn ouders, broers en zussen.
Als lezer ervaar je hoe de angst weggeduwd wordt en plaats maakt voor dapperheid tijdens de beschrijving van de vluchtreis.
Het boek heeft op meerdere fronten een emotieve functie, je verplaatst je niet alleen in de personages, maar je wordt ook kwaad op de bureaucratie van Nederland en hoe mensen in bepaalde functies murw zijn geworden voor het leed van de medemens.
Dit boek zal menig asielzoeker een gevoel van herkenning geven en helpen bij de verwerking van hun eigen tragedie.

Het boek leert de autochtone Nederlander over de asielprocedure, de termen en de voortgang ervan. Het geeft informatie over het de Taliban en de landen rondom Afghanistan. Het leert ook nieuwe woorden, bijvoorbeeld dat papa in Afghanistan Padar is en mama Madar.

Door het lezen van het boek ontdek je je eigen moraal ten aanzien van de asielprocedure, maar je gaat ook nadenken over de Nederlandse cultuur. We wonen in een vrij land, maar dat maakt ook dat onze uitingen vaak als onbeleefd ervaren worden door mensen van een andere cultuur. Uiteindelijk stel je jezelf toch de vraag: "Wat als ik..."

Ondanks dat het boek op de website Lezenvoordelijst.nl onder leeftijdscategorie 15-18 jaar staat, kan het heel goed gelezen worden door de onderbouw. Ik zou dit boek zeker adviseren aan instromende NT2-leerlingen, maar ook aan de leerlingen van de klas waar ze in komen. Ik denk zelfs dat het in de bovenbouw van de basisschool gelezen kan worden.

[Caitlin · Rating 5 out of 5]

als iemand me vijf jaar geleden had verteld dat ik weer nederlandse boeken zou gaan lezen en dat een van de auteurs van die boeken een favoriet zou worden zou ik die persoon voor gek hebben verklaard. maar het gebeurde. edward van de vendel schrijft fantastisch, het is een prachtboek. daarnaast zijn zowel edward als anoush inspirerende mensen. wat een aanrader.

[Hans Buijze · Rating 4 out of 5]

Verhaal over het leven in Afghanistan onder de Taliban verteld door een jongen die het allemaal meegemaakt heeft, heeft moeten vluchten en nu de kans krijgt zijn verhaal op papier te zetten om het te spelen op het schooltoneel op een Nederlandse school. Iedereen die iets wil weten of zeggen over asielzoekers zou het moeten lezen.

[tessa · Rating 2 out of 5]

2,5 stars

Gelezen voor school

[Eef · Rating 4 out of 5]

Prachtig en hartverscheurend.

[Anja Sorber · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek over gezin dat vlucht voor de Talibaan uit Afghanistan. Aangrijpend verhaal over mensen die gewoon een leven willen opbouwen. Aanrader vooral voor mevrouw Marjolein Faber.

[Mayra · Rating 4 out of 5]

Belangrijke thematiek, aangrijpend verhaal. Schrijfstijl van Van den Vendel is heeel fijn.

[Eefje Vangangelt · Rating 5 out of 5]

Prachtig om te lezen. Heel mooi beeldend beschreven. Maar ook heftig, wat moet zo'n gezin allemaal doormaken... Ik heb echt geen idee.

[Jantine · Rating 4 out of 5]

3,5/5

[Fatimah · Rating 4 out of 5]

Het verhaal gaat over Hamayun een Afghaanse jongen. Hij is samen met zijn familie naar Nederland gevlucht wegens de Taliban die hen constant aanvalt
in Afghanistan. In Nederland hopen ze een status :verblijfsvergunning te krijgen om daar te wonen maar helaas blijf het een negatief.
Hamayun heeft grote dromen. Hij wil later een filmmaker worden.Op school doet hij aan de toneelvoorstellingen en hij beslist om zijn eigen verleden te schrijven ,over hun lange reis naar Europa. Hun aankomst in Nederland en het wonen in de asielzoekerscentrum.
Ik vind dit een heel mooi verhaal. Het is op een heel indrukwekkend manier beschrijven,zeer spannend en grappig op sommige plaatsen.Het vertelt over wat er echt gaande is onze maatschappij.

[Francisco Acevedo · Rating 5 out of 5]

"Un libro que me movió todos los sentimientos posibles puedo tener, pude pasar de la felicidad, la alegría, a la angustia, a la tristeza, a la impotencia, al coraje de no poder hacer nada como persona y ver que gente sufre por miles de situaciones que aveces uno no se pone a pensar y piensa que nuestro problemas personales son el fin del mundo. Si alguien me pregunta que ¿Qué considero yo de malo de este libro? contestaría que nada, absolutamente nada de malo tiene este libro al contrario este libro esta perfecto para leer en cualquier momento y por eso le 5 de 5 estrellas y espero que todo mundo pueda leer algún día esta maravillosa historia.

[Emmie · Rating 5 out of 5]

Opeens dacht ik aan dit boek, toen ik over vluchtelingen hoorde, terwijl ik dit boek zeker 3 jaar geleden heb gelezen. Het heeft nog zo'n indruk bij mij achter gelaten, vooral omdat de kant asielzoekers zó goed en reëel verteld werd. De emoties kwamen zo goed over en ik heb nog nooit zo goed een asielzoeker kunnen begrijpen. Dit is echt een boek wat je moet lezen, gewoon om Nederland te begrijpen, waarom wij zoveel vluchtelingen hebben en waarom we moeten stoppen met het zeggen van 'Rot op naar je eigen land!'

[Lalagè · Rating 3 out of 5]

Edward van de Vendel is een topschrijver die zich erg goed kan inleven in kinderen en jongeren. Maar doordat Hamayun er zelf zo koel onder blijft, komt het bij mij niet zo binnen. Toch is het boeiend om te lezen hoe zo’n vlucht verloopt en hoe verschillend mensen omgaan met onzekerheid. Ik ben heel benieuwd hoe dit in Misjka wordt beschreven.

https://lalageleest.nl/2023/05/17/de-...

[Lucy · Rating 5 out of 5]

This book was so interesting! I've learned so much about the Taliban and about the live as an refugee. I had to read a book for my Dutch class, and I'm so glad I picked this one. I liked how the book had two endings: the happy ending and the alternative ending. This way the reader can pick an ending. I've never seen this in a book before, but I think it's great. Lovely book!

[Charbie Jore Sanchez · Rating 4 out of 5]

Het boek gaat eigenlijk over Hamayun een 15 jarige jongen die gevlucht was uit zijn land, Afghanistan. Door het zeer strenge Talibanregime in zijn land. Op een dag vraag mevrouw Levanti hem of hij zijn situatie kunnen schrijven als een toneelstuk. Eerst vond hij daar niets van, maar toen hij en zijn familie voor de zoveelste keer afgewezen worden en geen verblijfsvergunning krijgen, dan besloot hij toch om een toneelstuk van maken.

Ik vind het boek echt zeer mooi, want je weet het verhaal van een jongen die van Afghanistan kwam. En hoe moeilijk het was voor hen om verblijfsvergunning te krijgen in Nederland.
Toen ze in Nederland kwamen kun je lezen hoe verbaas ze zijn, over het openbaar vervoer, het eten en het frisheid van de landschap.

Wat ik zeer mooi vind was Toen mevrouw Levanti hem vroeg of hij zijn situatie als een toneelstuk kan schrijven zij ze dat niemand het zou weten hoe moeilijk hun leven was. En wat we alleen maar zien is wat er in de nieuws staat. En ik vond dat echt zeer goed gezegd want het is ook waar dat we alleen maar baseerde wat er in de nieuws staat. Het kan ook soms dat wat er in de nieuws staat fout is, maar we gewone mensen weten daar niets van. Daarom vond ik het echt zeer mooi gezegd van mevrouw Levati.

[Christien · Rating 5 out of 5]

Soms kies je een boek waarbij je denkt 'aardig onderwerp ik ben benieuwd'. En dan begin je met lezen en voor je het weet heeft het boek je in zijn greep, knijpt je keel dicht en het enige wat je nog kunt doen is lezen, verder lezen. Dat is wat De Gelukvinder met mij gedaan heeft. En daarna was ik stil. Heel stil.
Het boek gaat over een Afghaanse familie die probeert asiel te krijgen in Nederland. Je wordt meegenomen op hun reis. Eerst in het door de Taliban overheerste Afghanistan. Daarna op hun vlucht. En vervolgens de lange onzekere jaren in Nederland.
Het speelt ten tijde van de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Ik vind het behoorlijk confronterend om het veranderende politieke klimaat door de ogen van (jonge) asielzoekers te lezen. Ze zien zo goed wat wij met moeite kunnen zien. Na het lezen van dit boek weet ik één ding. Het hele asielbeleid MOET anders. Zoals het nu gaat is het onmenselijk. Dit geldt niet alleen voor Nederland. Dit geldt met name voor Europa. Het is een Europese uitdaging die, denk ik, ook op dat niveau aangegaan dient te worden.
Tijdens het lezen bleven de tranen over mijn wangen stromen. Om diverse redenen. De belangrijkste is ook in het boek genoemd: Soms schaam ik me diep Nederlander te zijn.

[Carolien Blokhuis · Rating 5 out of 5]

Ik ga Misjka herlezen voor de opleiding Specialist jeugdliteratuur. Ik begreep niet helemaal waarom deze zo gehyped werd. Daarom werd ik getipt om eerst ‘de gelukvinder’ te lezen, zodat ik de dubbele betekenis van de zoektocht beter zou begrijpen.

Wat is het toch confronterend om te lezen over leven in een oorlogsgebied en de angst die daar bij hoort en vervolgens alles, je beste vriend, zelfs je oma’s en kleine broertje achter te moeten laten. Toch is het niet alleen maar een zwaar verhaal, maar vooral een jeugdboek uit het oogpunt van een leeftijdsgenoot. Vrienden maken en verliezen. Eerste verliefdheid. Stiekem dingen doen en kwajongens streken doen. Opzoek gaan naar mogelijkheden en nieuwe kansen krijgen. Dromen over de toekomst.

Een aanrader om te lezen voor kinderen vanaf een jaar of 11/12 tot 100. Het is zo’n boek waar je weer een beetje meer begrip en respect voor de mensen om je heen krijgt en misschien eens het gesprek aan gaat met de ander in plaats van direct een mening te hebben over vluchtelingen. Misschien zou Nederland dan nog een beetje mooier worden.

[Isabel · Rating 3 out of 5]

Ein wirklich wichtiges Thema! Auch die beiden Enden und die Erzählstruktur in Form eines Theaterstücks haben mir gut gefallen. Allerdings fehlt mir manchmal echt einfach die Spannung - die Geschichte plätschert nur so vor sich hin. Außerdem hätte ich mir noch mehr Infos über Flucht, die Taliban sowie Afghanistan gewünscht. Dadurch mangelt es leider an Tiefgang. Alles in allem ein gutes Buch für Jugendliche, die sich zum ersten Mal mit dem Thema Flucht auseinandersetzen. Es weckt auf jeden Fall Verständnis und Mitgefühl.

[Marleen · Rating 4 out of 5]

Indrukwekkend en pijnlijk.

Impressive and painfull.
Interesting about the book is that the pace of the story follows the pace of life lived by the main character. This means the book is at times slow, almost tedious..but in an instrumental way.
A point of critique: for me there is something not quite right about the second to last chapter. In the whole book I could 'live' along with the story of the main character. But the issues with love and friendship in this chapter felt strange to me.
Nice addition: the ending is, like in real life, uncertain. I liked that.