What do you think?
Rate this book
دوبیتیهای بابا طاهر
تاریخ نشر: ۱۳۸۶
ISBN 9789649549170
ISBN 9789649549170
147 pages
First published January 1, 1055
24 people are currently reading
961 people want to read
About the author
Baba Tahir
15 books12 followersBaba Tahir, born c. 1000 in Loristan or Hamadan, Iran and died after 1055 in Hamadan, was one of the most revered early poets in Persian literature.
Most of his life is clouded in mystery. He probably lived in Hamadan. His byname, ʿOryān (“The Naked”), suggests that he was a wandering dervish, or mystic. Legend tells that the poet, an illiterate woodcutter, attended lectures at a religious college, where he was ridiculed by the scholars and students because of his lack of education and sophistication. After experiencing a vision in which philosophic truths were revealed to him, he returned to the school and spoke of what he had seen, astounding those present by his wisdom. His poetry is written in a dialect of Persian, and he is most famous for his du-baytī (double distichs), exhibiting in melodious and flowing language a sincerity and spirituality with profound philosophical undertones. Bābā Ṭāher is highly revered even now in Iran, and a mausoleum was erected for him in Hamadan in 1965 (restored 2004). Many of his poems have been translated into English in E. Heron-Allen’s The Laments of Baba Tahir (1902), A.J. Arberry’s Poems of a Persian Sūfī (1937), and in Mehdi Nakhosteen’s The Rubáiyyát of Bábá Táhir Oryán (1967).
Most of his life is clouded in mystery. He probably lived in Hamadan. His byname, ʿOryān (“The Naked”), suggests that he was a wandering dervish, or mystic. Legend tells that the poet, an illiterate woodcutter, attended lectures at a religious college, where he was ridiculed by the scholars and students because of his lack of education and sophistication. After experiencing a vision in which philosophic truths were revealed to him, he returned to the school and spoke of what he had seen, astounding those present by his wisdom. His poetry is written in a dialect of Persian, and he is most famous for his du-baytī (double distichs), exhibiting in melodious and flowing language a sincerity and spirituality with profound philosophical undertones. Bābā Ṭāher is highly revered even now in Iran, and a mausoleum was erected for him in Hamadan in 1965 (restored 2004). Many of his poems have been translated into English in E. Heron-Allen’s The Laments of Baba Tahir (1902), A.J. Arberry’s Poems of a Persian Sūfī (1937), and in Mehdi Nakhosteen’s The Rubáiyyát of Bábá Táhir Oryán (1967).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
January 26, 2019
Grief, like an extra garment, weighs me low.
For someone who went around with nothing on his body save a thin lioncloth, it is entirely understandable that he found grief like an extra garment he needed to cast off. Baba Tahir "Oryan" - The Naked - is an earliest personification of the love-afflicted wandering dervish that would be regularised in the following generations of mystics throughout the Islamicate world. The source of his afflictions is shrouded in mystery, since very little is known of his life except that he lived in the first half of the 11th century, spurned ordinary life, survived on alms and wild fruits, and went around towns and cities chanting his quatrains to great acclaim.
By him who knoweth grief, may grief be told.
Unlike Hindu ascetics who took pride in their complete rejection of the material world and who were revered among ordinary folks for extreme austerity, Baba Tahir was not pleased with his lifestyle, called himself 'a nomad,' 'a fanatic tramp,' and an 'idle scamp' who wanders aimless by day and night, with 'a stone as his pillow' and 'the moon his lamp,' and so paints his self-profile of a wandering dervish in an unfavourable light.
What flame-singed moth’s as blundering as I?
On such a madman who would waste a sigh?
Even the ants and serpents have their nests,
But I have not a ruin where to lie.
The few quatrains in which he denounces himself as a wastrel and laments on his condition led some historians to believe that he might have been an ordinary working class man who had fallen on hard times. The relative absence of stock Sufi imagery in his poems strengthens the view but the religio-philosophical undertones, and more than that, the force and edge of his voice, which stands quite in contrast to that of a man resigned to bewailing his fate, betrays sharp intellect and a high degree of erudition.
O thou who dost possess no less, no more,
Of heavenly knowledge than of tavern-lore,
And that is—nothing! Oh, canst thou expect
Aught from a world thou never wouldst explore?
If Japanese poets excelled in subtle understatement, their Persianate counterparts, in general, took pride in creating forceful verses with dynamic action and outlandish imagery. It would be a couple of centuries before Persian poetics matured into the highly stylised forms and double and triple-barreled imagery it's known for, but we still get something like this in Baba Tahir's poems:
Out hunting, when a falcon, once I went;
Sudden an arrow through my wing was sent.
Be warned, O heedless wanderer! by me,
Against the height the strongest bows are bent.
The stretched bow about to shoot an arrow through the falcon is no longer just a scene of hunting. It has transformed into an image of a lowly thing bent to its limits to pay obeisance to a high being, even when secretly it tries to harm it. Fantastic!
The object of most quatrains is the proverbial Beloved, whether it is divine (haqeeqi) or earthly (majazi), and most of the quatrains express a yearning for unification with the beloved tempered by the impossibility of such an eventuality.
Thy pictured beauty, Love, ne’er leaves my heart,
Thy downy cheek becomes of me a part,
Tightly I’ll close mine eyes, O Love, that so
My life, before thine Image, shall depart.
But although he's determined, the simile employed in the following quatrain suggests he's trying in vain.
I’m a green log fresh cut from off the tree,
O heart of stone, thou burnest not for me,—
Though who, indeed, expects a stone to burn?
But I must smoulder till I kindle thee.
These translations or renderings in Victorian English, published in fin de siècle Britain, were the first ever to be attempted. It is a proof of the popularity of Edward FitzGerald's mid-19th C rendition of Omar Khayyam's rubaiyat that many a quatrain poet was translated in a similar style in the decades that followed. I like the translators' approach: they tried to remain true to the literal meaning while clothing it in an idiom acceptable for that age, and one which endeavours to reproduce the originals in a matching scheme of rhyme and metre than simply offer prose versions.
December '16
The burial place of Baba Tahir Oryan in Hamadan, Iran.
For someone who went around with nothing on his body save a thin lioncloth, it is entirely understandable that he found grief like an extra garment he needed to cast off. Baba Tahir "Oryan" - The Naked - is an earliest personification of the love-afflicted wandering dervish that would be regularised in the following generations of mystics throughout the Islamicate world. The source of his afflictions is shrouded in mystery, since very little is known of his life except that he lived in the first half of the 11th century, spurned ordinary life, survived on alms and wild fruits, and went around towns and cities chanting his quatrains to great acclaim.
By him who knoweth grief, may grief be told.
Unlike Hindu ascetics who took pride in their complete rejection of the material world and who were revered among ordinary folks for extreme austerity, Baba Tahir was not pleased with his lifestyle, called himself 'a nomad,' 'a fanatic tramp,' and an 'idle scamp' who wanders aimless by day and night, with 'a stone as his pillow' and 'the moon his lamp,' and so paints his self-profile of a wandering dervish in an unfavourable light.
What flame-singed moth’s as blundering as I?
On such a madman who would waste a sigh?
Even the ants and serpents have their nests,
But I have not a ruin where to lie.
The few quatrains in which he denounces himself as a wastrel and laments on his condition led some historians to believe that he might have been an ordinary working class man who had fallen on hard times. The relative absence of stock Sufi imagery in his poems strengthens the view but the religio-philosophical undertones, and more than that, the force and edge of his voice, which stands quite in contrast to that of a man resigned to bewailing his fate, betrays sharp intellect and a high degree of erudition.
O thou who dost possess no less, no more,
Of heavenly knowledge than of tavern-lore,
And that is—nothing! Oh, canst thou expect
Aught from a world thou never wouldst explore?
If Japanese poets excelled in subtle understatement, their Persianate counterparts, in general, took pride in creating forceful verses with dynamic action and outlandish imagery. It would be a couple of centuries before Persian poetics matured into the highly stylised forms and double and triple-barreled imagery it's known for, but we still get something like this in Baba Tahir's poems:
Out hunting, when a falcon, once I went;
Sudden an arrow through my wing was sent.
Be warned, O heedless wanderer! by me,
Against the height the strongest bows are bent.
The stretched bow about to shoot an arrow through the falcon is no longer just a scene of hunting. It has transformed into an image of a lowly thing bent to its limits to pay obeisance to a high being, even when secretly it tries to harm it. Fantastic!
The object of most quatrains is the proverbial Beloved, whether it is divine (haqeeqi) or earthly (majazi), and most of the quatrains express a yearning for unification with the beloved tempered by the impossibility of such an eventuality.
Thy pictured beauty, Love, ne’er leaves my heart,
Thy downy cheek becomes of me a part,
Tightly I’ll close mine eyes, O Love, that so
My life, before thine Image, shall depart.
But although he's determined, the simile employed in the following quatrain suggests he's trying in vain.
I’m a green log fresh cut from off the tree,
O heart of stone, thou burnest not for me,—
Though who, indeed, expects a stone to burn?
But I must smoulder till I kindle thee.
These translations or renderings in Victorian English, published in fin de siècle Britain, were the first ever to be attempted. It is a proof of the popularity of Edward FitzGerald's mid-19th C rendition of Omar Khayyam's rubaiyat that many a quatrain poet was translated in a similar style in the decades that followed. I like the translators' approach: they tried to remain true to the literal meaning while clothing it in an idiom acceptable for that age, and one which endeavours to reproduce the originals in a matching scheme of rhyme and metre than simply offer prose versions.
December '16
The burial place of Baba Tahir Oryan in Hamadan, Iran.
August 8, 2016
دو زلفونت بود تار ربابُم
چه میخواهی ازین حال خرابُم
ته که با مو سر یاری نداری
چرا هر نیمه شو آیی بخوابُم
نزونم لوت و عريانم که کرده
خودم جلاد و بيجونم که کرده
بده خنجر که تا سينه کنم چاک
ببينم عشق بر جونم چه کرده
شب تار است و گرگان میزنند میش
دو زلفانت حمایل کن بوره پیش
از آن کنج لبت بوسی بموده
بگو راه خدا دادم بدرویش
August 28, 2025
دستم لرزید موقع ستاره دادن اما این قراره نظر شخصیمن باشه، درهرحال یکسری نکته وجود داره؛
اگر لهجه رو بهتر میفهمیدم مطمئنم که بیشتر لذت میبردم.
تکرار زیادی داشت که برای من آزاردهنده بود.
بعضی از دوبیتیهای منسوب به باباطاهر از خیلی از دوبیتیهای خودش برای من زیباتر و دلنشینتر بود و ناراحتم که شاعر اونها ناشناسه.
اگر لهجه رو بهتر میفهمیدم مطمئنم که بیشتر لذت میبردم.
تکرار زیادی داشت که برای من آزاردهنده بود.
بعضی از دوبیتیهای منسوب به باباطاهر از خیلی از دوبیتیهای خودش برای من زیباتر و دلنشینتر بود و ناراحتم که شاعر اونها ناشناسه.
May 25, 2019
همیشه فکر میکردم به خاطر لهجه شاید نتوانم بخونم یا ازش خوشم نیاد تا اینکه یه مستند چند روز پیش دربارش دیدم،مشتاق شدم کتابو بخرم،اتفاقا برعکس نظر من شعراش خیلی روون و بدون پیچیدگی خاصی است اصلا خصوصیت دوبیتی هم همینه..
قلم بتراشم از هر استخوانم،،مرکب گیرم از خون رگانم
بگیرم کاغذی از پرده دل،،نویسم بهر یار مهربانم
به دنیا دل نبنده هر که مرده،،که دنیا سربه سر اندوه ودرده
به قبرستون گذر کن تا بوینی،،که دنیا با رفیقونت چه کرده
فلک،در قصد آزارم چرایی؟ گلم گرنیستی، خارم چرایی؟
تو که باری ز دوشم برنداری،،،میان بار،سربارم چرایی؟
قلم بتراشم از هر استخوانم،،مرکب گیرم از خون رگانم
بگیرم کاغذی از پرده دل،،نویسم بهر یار مهربانم
به دنیا دل نبنده هر که مرده،،که دنیا سربه سر اندوه ودرده
به قبرستون گذر کن تا بوینی،،که دنیا با رفیقونت چه کرده
فلک،در قصد آزارم چرایی؟ گلم گرنیستی، خارم چرایی؟
تو که باری ز دوشم برنداری،،،میان بار،سربارم چرایی؟
July 20, 2019
شب تاریک و سنگستان مو مست
قدح از دست مو افتاده و نشکست
نگه دارنده اش نیکو نگهداشت
وگرنه صد قدح نفتاده بشکست
***
لاله کاران دگر لاله مکارید
باغبان دو دست از گل بدارید
اگر عهد گلان این جو که دیدم
بیخ گل برکنید و خار بکارید
***
به گورستان گذر کردم کم و بیش
بدیدم حال دولتمند و درویش
نه درویشی بخاکی بی کفن ماند
نه دولت مند برد از یک کفن بیش
***
فلک نه همسری داره نه هم کف
بخونریزی کسی اصلا نگفت اف
همیشه شیوه و کارش همینه
چراغ دودمانی را کند پف
***
از آن روزی که مارا آفریدی
بغیر از معصیت چیزی ندیدی
خداوندا بحق هشت و چارت
ز مو بگذر شتر دیدی ندیدی
***
شوم ار شام یلدا تیره تر بی
درد دلم زبو دردا بتر بی
همه دردا رسن آخر بدرمون
درمان درد مو خود بی اثر بی
قدح از دست مو افتاده و نشکست
نگه دارنده اش نیکو نگهداشت
وگرنه صد قدح نفتاده بشکست
***
لاله کاران دگر لاله مکارید
باغبان دو دست از گل بدارید
اگر عهد گلان این جو که دیدم
بیخ گل برکنید و خار بکارید
***
به گورستان گذر کردم کم و بیش
بدیدم حال دولتمند و درویش
نه درویشی بخاکی بی کفن ماند
نه دولت مند برد از یک کفن بیش
***
فلک نه همسری داره نه هم کف
بخونریزی کسی اصلا نگفت اف
همیشه شیوه و کارش همینه
چراغ دودمانی را کند پف
***
از آن روزی که مارا آفریدی
بغیر از معصیت چیزی ندیدی
خداوندا بحق هشت و چارت
ز مو بگذر شتر دیدی ندیدی
***
شوم ار شام یلدا تیره تر بی
درد دلم زبو دردا بتر بی
همه دردا رسن آخر بدرمون
درمان درد مو خود بی اثر بی
August 8, 2024
شاهکار شعر فولکلور، عارفانه و شاعرانه فارسی. همیشه مثل فال گرفتن لای کتاب رو باز میکنم و یه صفحه ای میخونم و اگه خیلی حس بگیرم بغضی هم میکنم.
September 17, 2016
ساده، لذت بخش
بابا طاهر هریان همدانی شاعر قرن پنجم هجری قمری است. لقب عریان به این دلیل به او نسبت داده می شد چون از علایق دنیا دست کشیده بود.
به علت کمبود اطلاعات درباره ی زندگی وی برخی او را معاصر با پادشاهی طغرل بیک سلجوقی و برخی نیز معاصر با آل بویه و همزمان با شیخ الرئیس ابو علی سینا می دانند.
شهرت اصلی وی به واسطه ی دوبیتی های زیبا و عارفانه اوست. از خصوصیات این دوبیتی ها این است که به زبان محلی لری سروده شده و از این لحاظ در کبت قدیمی به این اشعار فهلویات ( اشعار به لغت پهلوی) نام داده اند.
تاریخ وفات وی در اواسط قرن پنجم هجری قمری در شهر همدان بود است.
شعرهایی از کتاب:
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ/ اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند/ در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
مکن کاری که پا بر سنگت آیو/ جهان به این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند/ تو وینی نامه خود ننگت آیو
هرآنکس عاشق است از جان نترسد/ یقین که از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه/ که گرگ از هی هی چوپان نترسد
اگر دستم رسد بر چرخ گردون/ از او پرسم که این چین است و آن چون
یکی را میدهی صد گونه نعمت/ یکی را نان جو آلوده در خون
از آن روزیکه ما را آفریدی/ بغیر معصیت چیزی ندیدی
خداوندا بحق هشت و چارت/ ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی
بابا طاهر هریان همدانی شاعر قرن پنجم هجری قمری است. لقب عریان به این دلیل به او نسبت داده می شد چون از علایق دنیا دست کشیده بود.
به علت کمبود اطلاعات درباره ی زندگی وی برخی او را معاصر با پادشاهی طغرل بیک سلجوقی و برخی نیز معاصر با آل بویه و همزمان با شیخ الرئیس ابو علی سینا می دانند.
شهرت اصلی وی به واسطه ی دوبیتی های زیبا و عارفانه اوست. از خصوصیات این دوبیتی ها این است که به زبان محلی لری سروده شده و از این لحاظ در کبت قدیمی به این اشعار فهلویات ( اشعار به لغت پهلوی) نام داده اند.
تاریخ وفات وی در اواسط قرن پنجم هجری قمری در شهر همدان بود است.
شعرهایی از کتاب:
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ/ اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند/ در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
مکن کاری که پا بر سنگت آیو/ جهان به این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند/ تو وینی نامه خود ننگت آیو
هرآنکس عاشق است از جان نترسد/ یقین که از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه/ که گرگ از هی هی چوپان نترسد
اگر دستم رسد بر چرخ گردون/ از او پرسم که این چین است و آن چون
یکی را میدهی صد گونه نعمت/ یکی را نان جو آلوده در خون
از آن روزیکه ما را آفریدی/ بغیر معصیت چیزی ندیدی
خداوندا بحق هشت و چارت/ ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی
Read
December 3, 2009نه بُلبل خواهد از بُـستان جدایی
نه گل دارد خیالِ بیوفــایی
ولیکن گردش چرخ ستمگر
زند بَرهم، رسوم آشنایی
نه گل دارد خیالِ بیوفــایی
ولیکن گردش چرخ ستمگر
زند بَرهم، رسوم آشنایی
Read
April 18, 2020شب تاريك و سنگستان و من مست
قدح از دست من افتادو نشكست
نگه دارنده اش نيكو نگه داشت
وگرنه صد قدح نفتاده بشكست
****** ********
از آن روزي كه مارا آفريدي
به غير از معصيت از ما نديدي
خداوندا به حق هشت و چارت
زما بگذر,شتر ديدي نديدي
قدح از دست من افتادو نشكست
نگه دارنده اش نيكو نگه داشت
وگرنه صد قدح نفتاده بشكست
****** ********
از آن روزي كه مارا آفريدي
به غير از معصيت از ما نديدي
خداوندا به حق هشت و چارت
زما بگذر,شتر ديدي نديدي
Read
June 9, 2014محبت آتشی در جانم افروخت
که تا دامان محشر بایدم سوخت
عجب پیراهنی بهرم بریدی
که خیاط اجل می بایدش دوخت
که تا دامان محشر بایدم سوخت
عجب پیراهنی بهرم بریدی
که خیاط اجل می بایدش دوخت
February 19, 2017
﴿سه غم آمد به جانم هر سه یکبار
غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دیره
غم یار و غم یار و غم یار﴾
غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دیره
غم یار و غم یار و غم یار﴾
July 11, 2016
باباطاهر تماما احساسه. مثل عمو،دایی،بابابزرگ خوشزبونی میمونه که یه حجره توی بازار داره، نمازشو هم میخونه اما دغدغهی اصلیش گلهای دم در خونهش و بچهخواهرهاشن. دوبیتیها اغلب حقیقتا فولکان، ساده، عمیق و پرتکرار. شاعر دوبیتی دلش تنگه، جهانش محدوده، زبانش محدوده، شاید عرض این زبان دویست کلمه بیشتر نباشه. باباطاهر تنهاست. خیلی. خیلی.
October 16, 2018
دو بیتی های بابا طاهر بسیار دلنشین و ساده است و واقعا از خوندنشون لذت می بریم. بیشتر اشعار در گلایه و ناله از معشوق و رسم زمانه و فراغ هست و فراوان در ترانه های سنتی ایران به کار رفته. مخصوصا استاد شجریان که بسیاری از دو بیتی ها رو اجرا کرده اند.
عزیزون از غم و درد جدایی
به چشمونم نمانده روشنایی
گرفتارم بدام غربت و درد
نه یار و همدمی نه آشنائیی
عزیزون از غم و درد جدایی
به چشمونم نمانده روشنایی
گرفتارم بدام غربت و درد
نه یار و همدمی نه آشنائیی
January 12, 2020
دو بیتی های باباطاهر بسیار ساده و صمیمی است. هرچند که در اصالت انتساب آن به وی جای شک و شبهه همچنان باقی است؛ اما آنچه که از خواندن این اشعار به ذهن مخاطب متبادر می گردد 2 موضوع عشق و مرگ است که مضمون اصلی اشعار وی می باشد.
Read
May 27, 2016یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
***
ته که ناخواندهای علم سماوات
ته که نابردهای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی
بیاران کی رسی هیهات هیهات
***
خدایا داد از این دل داد از این دل
نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند
بر آرم من دو صد فریاد از این دل
***
دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند
متاع کفر و دین بیمشتری نیست
گروهی آن گروهی این پسندند
***
مکن کاری که پا بر سنگت آیو
جهان با این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خونند
تو وینی نامهی خود ننگت آیو
***
خداوندا بفریاد دلم رس
تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره
خدا یار مو چه حاجت کس
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
***
ته که ناخواندهای علم سماوات
ته که نابردهای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی
بیاران کی رسی هیهات هیهات
***
خدایا داد از این دل داد از این دل
نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند
بر آرم من دو صد فریاد از این دل
***
دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند
متاع کفر و دین بیمشتری نیست
گروهی آن گروهی این پسندند
***
مکن کاری که پا بر سنگت آیو
جهان با این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خونند
تو وینی نامهی خود ننگت آیو
***
خداوندا بفریاد دلم رس
تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره
خدا یار مو چه حاجت کس
June 16, 2017
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
April 15, 2020
از قشنگیاش اینکه با همون لهجه شیرینش شعر سروده❤️
August 6, 2017
حد فاصل انقلاب تا اميرآباد، توي اتوبوس دانشگاه، بيش از نيمي از دو بيتي ها رو خوندم و در راه خانه باقي ابيات
يكي از خلوصانه ترين و ساده ترين نگاه هاي عرفاني بين همه ي عرفا رو داشت
يكي از خلوصانه ترين و ساده ترين نگاه هاي عرفاني بين همه ي عرفا رو داشت
July 2, 2025
خواندنی و فرحبخش.
نسخه ای که خوندم یه جیبیِ انتشاراتِ نظام الملک بود که مشخصاتِ نسخه شناسی ای در آغاز نداشت و احتمالا بعضی از شعر هایی که بنیادی در نوشته هایِ باباطاهر نداره هم میانه این شعر ها پنهان بوده و من هم نسخه شناس نیستم و نمیتونم بُرّا-دیدگاهی بدم.
یه سری واژه ها برام روشن نبود مانند "بیته" و "واته" در اینجا:
"بیته گلشن به چشمم گلخن آیو/ واته گلخن به چشمم گلشن آیو/ گلم ته گلبنم ته گلشنم ته/ که واته مرده را جان بر تن آیو"
که در حالِ نوشتنِ این یادداشت روشن شدم که بیته همون "بی تو" و واته باید همون "با تو" باشه با توجه به سیاق و معنا.
دو بیتی هایِ تَر و دِلشِکَر زیاد داشت، به یکی بسنده میکنم:
"بشم واشم ازین عالم بدر شم
بشم از چین و ماچین دورتر شم
بشم از حاجیان حج بپرسم
که این دوری بسه یا دورترشم"
ایشالله که مالِ خودش باشه.
نسخه ای که خوندم یه جیبیِ انتشاراتِ نظام الملک بود که مشخصاتِ نسخه شناسی ای در آغاز نداشت و احتمالا بعضی از شعر هایی که بنیادی در نوشته هایِ باباطاهر نداره هم میانه این شعر ها پنهان بوده و من هم نسخه شناس نیستم و نمیتونم بُرّا-دیدگاهی بدم.
یه سری واژه ها برام روشن نبود مانند "بیته" و "واته" در اینجا:
"بیته گلشن به چشمم گلخن آیو/ واته گلخن به چشمم گلشن آیو/ گلم ته گلبنم ته گلشنم ته/ که واته مرده را جان بر تن آیو"
که در حالِ نوشتنِ این یادداشت روشن شدم که بیته همون "بی تو" و واته باید همون "با تو" باشه با توجه به سیاق و معنا.
دو بیتی هایِ تَر و دِلشِکَر زیاد داشت، به یکی بسنده میکنم:
"بشم واشم ازین عالم بدر شم
بشم از چین و ماچین دورتر شم
بشم از حاجیان حج بپرسم
که این دوری بسه یا دورترشم"
ایشالله که مالِ خودش باشه.
August 8, 2016
بلا رمزی ز بالای ته باشد
جنون سری ز سودای ته باشد
بصورت آفرینم این گمان بی
که پنهان در تماشای ته باشد
-------------------------------------
شاید خنده دار باشه، من این دوبیتی رو که خوندم یاد فیلم دزدان دریایی کارائیب افتادم. توی اون فیلم عشق یک دزد دریایی معروف به تجسم انسانی یه الهه اقیانوس ها به اسم کالیپسو روایت میشد. این الهه بازتاب همون ویژگی دریاها بوده از نظر دزدان دریایی، سرکش و پرخطر و غیرقابل پیشبینی و همین چیزها هم در نظر اون دزد دریایی این الهه رو زیبا کرده بود.
باباطاهر هم میگه بلا و جنون (و یه جای دیگه قضا و قدر) از جنبه های زیبایی معشوقش هستن و مشکوکه که خدا هم یک جایی یواشکی همینجوری خیره شده به معشوق ایشون. توی چهار تا مصرع.
جنون سری ز سودای ته باشد
بصورت آفرینم این گمان بی
که پنهان در تماشای ته باشد
-------------------------------------
شاید خنده دار باشه، من این دوبیتی رو که خوندم یاد فیلم دزدان دریایی کارائیب افتادم. توی اون فیلم عشق یک دزد دریایی معروف به تجسم انسانی یه الهه اقیانوس ها به اسم کالیپسو روایت میشد. این الهه بازتاب همون ویژگی دریاها بوده از نظر دزدان دریایی، سرکش و پرخطر و غیرقابل پیشبینی و همین چیزها هم در نظر اون دزد دریایی این الهه رو زیبا کرده بود.
باباطاهر هم میگه بلا و جنون (و یه جای دیگه قضا و قدر) از جنبه های زیبایی معشوقش هستن و مشکوکه که خدا هم یک جایی یواشکی همینجوری خیره شده به معشوق ایشون. توی چهار تا مصرع.
November 3, 2014
ته که اینقده خوب شعر میگی، دلربایی
Read
December 16, 2015یکی درد و یکی درمان پسندد، یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران، پسندم آنچه را جانان پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران، پسندم آنچه را جانان پسندد
January 17, 2016
عزیزا مردی از نامرد نایو
فغان و ناله از بیدرد نایو
حقیقت بشنو از پور فریدون
که شعله از تنور سرد نایو
فغان و ناله از بیدرد نایو
حقیقت بشنو از پور فریدون
که شعله از تنور سرد نایو
November 10, 2007
پسندم آنچه را جانان پسندد
Read
November 21, 2010I realy like it.
January 11, 2013
to ke ba mo sar e yaari nadari // chera har nime show aayi be khabom???
Read
August 3, 2016بسازم خنجری تیغش ز فولاد / زنم بر دیده تا دل گردد آزاد.
July 25, 2017
خوشا آنانکه سودای ته دیرند
که سر پیوسته در پای ته دیرند
بدل دیرم تمنای کسانی
که اندر دل تمنای ته دیرند
که سر پیوسته در پای ته دیرند
بدل دیرم تمنای کسانی
که اندر دل تمنای ته دیرند
June 25, 2019
تن محنت کشی دیرم خدایا
دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی دیرم خدایا
******
دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت
******
محبت آتشی در جانم افروخت
که تا دامان محشر بایدم سوخت
عجب پیراهنی بهرم بریدی
که خیاط اجل میبایدش دوخت
******
نپرسی حال یار دلفکارت
که هجران چون کند با روزگارت
ته که روز و شوان در یاد مویی
هزارت عاشق با مو چه کارت
دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی دیرم خدایا
******
دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت
******
محبت آتشی در جانم افروخت
که تا دامان محشر بایدم سوخت
عجب پیراهنی بهرم بریدی
که خیاط اجل میبایدش دوخت
******
نپرسی حال یار دلفکارت
که هجران چون کند با روزگارت
ته که روز و شوان در یاد مویی
هزارت عاشق با مو چه کارت
April 3, 2021
:/کتابی که من خوندم از انتشارات نگاران قلم بود و متاسفانه اشتباهات فاحش نگارشی داشت
Displaying 1 - 30 of 76 reviews