Θα γίνω ντιζέζ

by Σάκης Σερέφας, Soloúp (Illustrator)

Στα 1950, μια κρύα νύχτα του χειμώνα, ο Λ.Μ. δολοφόνησε την αρραβωνιαστικιά του, μια Κ.Μ., μέσα στο δωμάτιο 9 του ξενοδοχείου Σέρραι, στην οδό Εγνατία της Θεσσαλονίκης.
Στα 2005, ένας συγγραφέας, προσπαθώντας να ανασυστήσει, με τη μορφή νουβέλας, αυτήν την αληθινή ιστορία, συναντιέται με τους επιζώντες μάρτυρες της υπόθεσης και με τον δράστη, και καταγράφει τη μαρτυρία τους.
Μια αληθινή ιστορία, βγαλμένη μέσα από τη ζωή.
Μια αληθινή ζωή, βγαλμένη μέσα από τη συγγραφή.
Και μερικά αμείλικτα ερωτήματα: Ποια δύναμη οπλίζει το χέρι του φονιά;
Υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν ένα έγκλημα;
Πώς κάνουν μπεεε τα πρόβατα στα αρχαία κείμενα;

136 pages, Paperback

First published November 1, 2006

About the author

Ο Σάκης Σερέφας γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων και σύμβουλος έκδοσης στο αμερικανικό λογοτεχνικό περιοδικό Absinthe. Έχει εκδώσει 6 βιβλία με ποίησή του, 6 με διηγήματα και νουβέλες, καθώς και άλλα 12 με ιστορικές μελέτες, μεταφράσεις, ανθολογίες, κ.α. Ακόμη, έχει γράψει το σενάριο για την ταινία μεγάλου μήκους Ρουλεμάν, η οποία γυρίστηκε το 2004 σε σκηνοθεσία του Πάνου Καρκανεβάτου. Ποιήματα και πεζά του έχουν μεταφραστεί στα αμερικανικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και σουηδικά.

Reviews

[George · Rating 5 out of 5]

Φονοι.καθημερινα. Στις ειδήσεις . τις εφημεριδες και ολοι εμεισ , τόσο συνιθισμένοι και σχεδον αδιάφοροι απεναντί τους .ουτε που θα φανταζομασταν τον εαυτο μας σε τετοια θεση.τα βλεπουμε ολα <με ασφάλεια > από απόσταση . Ωσπου , ενας συγγραφέας να φέρει στην επιφάνεια μια ιστορία <της διπλανής πόρτας > , με χαρακτηρες καθημερινους και 2 τραγικους ήρωες και το ερωτημα : τι συμβαινει στην ψυχη του δραστη τα κρισιμα εκεινα λεπτα?? εξαιρετικο ! Εχει ανεβει ως παρασταση με τιτλο < λιωμένο βουτυρο > απο τον Σιμο Κακαλα . Μου ειχε αρεσει τοσο , που το ειχα δει 3 φορες !!!

[okyrhoe · Rating 3 out of 5]

Μου άρεσαν η παρεμβολές, επειδή ακριβώς ενοχλούν κάποιες στιγμές. Τις βρήκα αντιπροσωπευτικές του ελληνικού τεμπεραμέντου --> Μου θύμιζε τις προβολές ταινιών (ειδικά ταινίες τρόμου, καράτε, σοφτ-πορν) στο σινεμά, όπου οι αγοροπαρέες έχουν την τάση να κάνουν ταυτόχρονο σχολιασμό πολύ δυνατά επίτηδες για να τους ακούσουν όλοι οι υπόλοιποι στην αίθουσα. Είναι και αυτό μια macho συμπεριφορά του Ελληνάρα!

Σοβαρά τώρα, νομίζω ότι ο συγγραφέας προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να αποφύγει αυτό το μελό συναίσθημα που έχουμε ταυτίσει με την εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία της Κικής. Μερικές φορές του βγαίνει, μερικές φορές το παρατραβάει.

Το στυλ της εικονογράφησης δεν με ενθουσίασε. Ηταν πολύ 'κομικς' (και εκτιμώ τα κόμικς).