شاهنامه فردوسی: بر اساس چاپ مسکو نه جلدی مجلد دوم شامل جلدهای چهار و پنج

by Abolqasem Ferdowsi

شاهنامه فردوسی بر اساس چاپ مسکو نه جلدی مجلد دوم شامل جلدهای چهارم و پنجم چاپ مسکو زیر نظر سعید حمیدیان
جلد چهارم 331 صفحه
جلد پنجم 435 صفحه

766 pages, Hardcover

First published January 1, 1994

About the author

Abolqasem Ferdowsi (Persian: ابوالقاسم فردوسی), the son of a wealthy land owner, was born in 935 in a small village named Paj near Tus in Khorasan which is situated in today's Razavi Khorasan province in Iran.
He devoted more than 35 years to his great epic, the Shāhnāmeh. It was originally composed for presentation to the Samanid princes of Khorasan, who were the chief instigators of the revival of Iranian cultural traditions after the Arab conquest of the seventh century. Ferdowsi started his composition of the Shahnameh in the Samanid era in 977 A.D. During Ferdowsi's lifetime the Samanid dynasty was conquered by the Ghaznavid Empire. After 30 years of hard work, he finished the book and two or three years after that, Ferdowsi went to Ghazni, the Ghaznavid capital, to present it to the king, Sultan Mahmud.

Ferdowsi is said to have died around 1020 in poverty at the age of 85, embittered by royal neglect, though fully confident of his work's ultimate success and fame, as he says in the verse:
" ... I suffered during these thirty years, but I have revived the Iranians (Ajam) with the Persian language; I shall not die since I am alive again, as I have spread the seeds of this language ..."

Reviews

[Ashkan Ansari · Rating 5 out of 5]

شاهنامه فردوسی نه تنها یک شاهکار ادبی است که بر خلاف دیدگاه چندی از اندیشمندان، یک مجموعه بی مانند تاریخی است و نه تنها به فارسی زبانان که به تمامی جهانیان تعلق دارد. من چهار بار پیش از آغاز پژوهش بر روی این دفتر،آن را خواندم. بار نخست در پانزده سالگی و به تکلیف پدرم، بار دوم در میانه دوران دبیرستان و برای خودنمایی، بار سوم در آغاز دوران دانشگاه و پس از خواندن داستان پروین دختر ساسان و چهارمین بار پس از آشنایی با افکار فریدون جنیدی. ‏
واپسین بار بود که به این نتیجه رسیدم که شاهنامه گنجینه ای است تاریخی و باید به پژوهش خواند و چنین کردم. ‏به باور من شاهنامه فردوسی بازگو کننده تاریخی ده هزارساله است از دوران آغازین نوسنگی تا پایان دوران ساسانیان. ‏
بر همه ایرانیان است تا آن را به پژوهش بخوانند و تلاش کنند تا زیبایی ادبی آن را به کناری نهند و دورانی فراموش شده را از میان آن باز ستانند. ‏

[Atefeh · Rating 5 out of 5]

چه پايان تلخي براي بيژن و گيو
و چه پايان عجيبي براي داستان كيخسرو

[Reza · Rating 5 out of 5]

این بخش از شاهنامه سراسر به پادشاهی کیخسرو می پردازد و داستانهای فرود سیاوش، کاموس کشانی، خاقان چین، اکوان دیو، بیژن و منیژه، جنگ دوازده رخ و جنگ بزرگ کیخسرو و افراسیاب را در بر می گیرد

[Ali · Rating 4 out of 5]

The Shâhnameh recounts the history of Iran, beginning with the creation of the world and the introduction of the arts of civilization (fire, cooking, metallurgy, law, etc.) to the Aryans and ends with the Arab conquest of Persia. The work is not precisely chronological, but there is a general movement through time. Some of the characters live for hundreds of years (as do some of the characters in the Bible), but most have normal life spans. There are many shahs who come and go, as well as heroes and villains, who also come and go. The only lasting images are that of Greater Iran itself, and a succession of sunrises and sunsets, no two ever exactly alike, yet illustrative of the passage of time.
The Shahnameh is largely his effort to preserve the memory of Iran's golden days and transmit it to a new generation so that they could learn and try to build a better world. Ferdowsi started his composition of the Shahnameh in the Samanid era in 977 A.D and completed it around 1010 A.D. during the Ghaznavid era.”
متاسفانه بسیاری از روایت های شاهنامه که در بازار کتاب یافت می شوند، تایید نشده و نا شناس اند، و پر از ابیات منسوب به فردوسی و گاه با تحریف های بسیار. در میان شاهنامه های موجود، دو روایت که از طرف شاهنامه شناسان تدوین و تایید شده، عبارتند از شاهنامه ی چاپ مسکو در 9 جلد و شاهنامه به روایت دکتر جلال خالقی مطلق در هفت جلد. در این دو شاهنامه که از روی نسخ معتبر در موزه های معروفی چون "آرمیتاژ"، موزه ی لندن، موزه ی توپکاپی در ترکیه و...استخراج و تدوین شده، ابیات الحاقی، تا حد ممکن تفکیک شده اند.

نه از رومم، نه از زنگم
https://www.goodreads.com/author_blog...
درباره ی شعر
https://www.goodreads.com/author_blog...

[Bahman Bahman · Rating 5 out of 5]

چو شد روزگار تهمتن به سر

به پیش آورم داستانی دگر

چو گشتاسپ را تیره شد روی بخت

بیاورد جاماسپ را پیش تخت

بدو گفت کز کار اسفندیار

چنان داغ دل گشتم و سوکوار

که روزی نبد زندگانیم خوش

دژم بودم از اختر کینه‌کش

پس از من کنون شاه بهمن بود

همان رازدارش پشوتن بود

مپیچید سرها ز فرمان اوی

مگیرید دوری ز پیمان اوی

یکایک بویدش نماینده راه

که اویست زیبای تخت و کلاه

بدو داد پس گنجها را کلید

یکی باد سرد از جگر برکشید

بدو گفت کار من اندر گذشت

هم از تارکم آب برتر گذشت

نشستم به شاهی صد و بیست سال

ندیدم به گیتی کسی را همال

تو اکنون همی کوش و با داد باش

چو داد آوری از غم آزاد باش

خردمند را شاد و نزدیک دار

جهان بر بداندیش تاریک دار

همه راستی کن که از راستی

بپیچد سر از کژی و کاستی

سپردم ترا تخت و دیهیم و گنج

ازان سپ که بردم بسی گرم و رنج

بفگت این و شد روزگارش به سر

زمان گذشته نیامد به بر

یکی دخمه کردندش از شیز و عاج

برآویختند از بر گاه تاج

همین بودش از رنج و ز گنج بهر

بدید از پس نوش و تریاک زهر

اگر بودن اینست شادی چراست

شد از مرگ درویش با شاه راست

بخور هرچ برزی و بد را مکوش

به مرد خردمند بسپار گوش

گذر کرد همراه و ما ماندیم

ز کار گذشته بسی خواندیم

به منزل رسید آنک پوینده بود

رهی یافت آن کس که جوینده بود

نگیرد ترا دست جز نیکوی

گر از پیر دانا سخن بشنوی

کنون رنج در کار بهمن بریم

خرد پیش دانا پشوتن بریم