Η Ζωρζ Σαρή (English: George Sari), λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Γεωργίας Σαρηβαξεβάνη, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, αλλά και ταυτόχρονα μια ηθοποιός που έζησε με πάθος τις μεγάλες στιγμές του 20ού αιώνα. Με μητέρα από τη Γαλλική Σενεγάλη και πατέρα από το Αϊβαλί, έφερε μέσα της την πολυπολιτισμικότητα και το άνοιγμα στον κόσμο, στοιχεία που σφράγισαν την προσωπικότητά της και αργότερα τα έργα της. Στην Κατοχή, ενώ σπούδαζε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, συμμετείχε στην Αντίσταση και εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, βιώνοντας εμπειρίες που αργότερα τροφοδότησαν τη γραφή της με αλήθεια και δύναμη. Τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά και, το 1947, βρέθηκε εξόριστη στο Παρίσι, όπου σπούδασε στη σχολή του Σαρλ Ντιλέν και ήρθε σε επαφή με σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, από τον Κώστα Αξελό έως τον Μαρσέλ Μαρσώ, ενώ εκεί δημιούργησε οικογένεια με τον γιατρό Μαρσέλ Καρακώστα. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς, κερδίζοντας μάλιστα βραβεία για τις ερμηνείες της. Όταν όμως επιβλήθηκε η Δικτατορία, αποφάσισε μαζί με φίλους της να μη συμμετάσχει πια στο θέατρο, επιλέγοντας τη σιωπηλή αντίσταση. Τότε ανακάλυψε τη συγγραφή, ξεκινώντας σχεδόν σαν παιχνίδι με τα παιδιά γύρω της να δημιουργεί τον «Θησαυρό της Βαγίας» (1969), ένα βιβλίο που γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, ανοίγοντας τον δρόμο για μια καινούρια καριέρα που θα την καθιέρωνε στη λογοτεχνία. Από τότε αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο γράψιμο, τονίζοντας πως εκεί βρήκε την ελευθερία που δεν μπορούσε να έχει στη σκηνή, και μέσα από τα βιβλία της μπόρεσε να πει τις ιστορίες της με τον δικό της τρόπο, αναλαμβάνοντας η ίδια την ευθύνη των λέξεων και των ηρώων της. Στο έργο της συνυπάρχουν η προσωπική μνήμη, η Ιστορία και η κοινωνική πραγματικότητα: μυθιστορήματα όπως το «Όταν ο ήλιος…», η «Κόκκινη κλωστή δεμένη…», «Οι νικητές», «Τα γενέθλια» και «Τα χέγια» έφεραν στην παιδική και νεανική λογοτεχνία ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, μιλώντας για την Κατοχή, τον Εμφύλιο και τις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας με τρόπο που κανείς δεν είχε τολμήσει ως τότε. Με άλλα έργα της, όπως «Το ψέμα», «Κρίμα κι άδικο», «Νινέτ», «Ζουμ» ή «Μια αγάπη για δύο», έθιξε ζητήματα κοινωνικά, οικογενειακά, αλλά και προσωπικά, ενώ μέσα από τη φιλία της με την Άλκη Ζέη και την κοινή τους πορεία χάρισε στη λογοτεχνία αυτοβιογραφικές αφηγήσεις που μιλούν για την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Δεν περιορίστηκε όμως στα βιβλία· επισκεπτόταν σχολεία σε όλη την Ελλάδα, μιλούσε με παιδιά και εφήβους, συμμετείχε σε συζητήσεις για τη λογοτεχνία και τον ρόλο της γυναίκας, ενώ με την ίδια ζέση υπερασπιζόταν τη θέση του παιδικού βιβλίου στην κοινωνία. Η συμβολή της αναγνωρίστηκε με σημαντικά βραβεία, όπως το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το «Νινέτ», διακρίσεις από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, προτάσεις για διεθνή βραβεία όπως το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, αλλά και τιμές για την καλλιτεχνική της πορεία στον κινηματογράφο. Ως συγγραφέας αγαπήθηκε γιατί μίλησε με αμεσότητα, με ζεστασιά και με ειλικρίνεια, δίνοντας φωνή σε μια ολόκληρη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την εξορία, την αντίσταση και τον αγώνα για ελευθερία, αλλά και μεταφέροντας στα παιδιά την πίστη της στη ζωή, στη φιλία και στην αγάπη. Όπως έλεγε η ίδια, κάθε βιβλίο της κουβαλούσε κομμάτια της προσωπικότητάς της, κρυφά ή φανερά, γιατί «ο συγγραφέας πάντα βρίσκεται κάπου μέσα στις ιστορίες του». Η Ζωρζ Σαρή, είτε με τις σελίδες της είτε με τις ερμηνείες της, άφησε μια παρακαταθήκη γεμάτη πάθος, αλήθεια και ανθρωπιά, και μέχρι σήμερα τα βιβλία της διαβάζονται με την ίδια συγκίνηση, αποδεικνύοντας ότι η λογοτεχνία μπορεί να είναι ταυτόχρονα προσωπική μαρτυρία, ιστορική μνήμη και παγκόσμια φωνή.
Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά σε γεωγραφικές τοποθεσίες, τις οποίες φυσικά έλεγξα όλες. "Στην οδό Ελπίδος (δίπλα από την Πλατεία Βικτωρίας που κατεβαίνω κάθε φορά για να πάω στη βιβλιοθήκη ΟΠΑ! ) ήτανε το άντρο βασανιστηρίων των αγωνιστών από Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών. Στην οδό Μέρλιν (δίπλα από Ίδρυμα Θεοχαρακη και Γαλλική Πρεσβεία) ήτανε το άντρο βασανιστηρίων των αγωνιστών από Γερμανούς. " (σελ. 73) Το βιβλίο ξετυλίγεται γύρω από 25 φωτογραφίες που πλήρωσε από κάποιον φωτογράφο που είχε απαθανατίσει τις στιγμές της κατοχής και της απελευθέρωσης. Απίστευτες φωτογραφίες. Το ιστορικό σπίτι που ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ (κομμουνιστικη νεολαία) είναι σ' ένα διπατο σπίτι κοντά στο μετρό Αμπελοκήπων! Περνάμε δίπλα τους και δεν γνωρίζουμε τίποτα! Χάρη στη Ζέη και Σαρή και το σύνολο του αυτοβιογραφικου τους έργου... θα έλεγα ότι είμαι 97 χρονών! 😋 Κέρδισα δύο ανθρώπους!
Περνάω ένα phase που βρίσκομαι στο ακριβώς αντίθετο το στάδιο από reading slump και διαβάζω ότι βρω στο σπίτι , επεξήγηση περιμένω κάποια βιβλία που παρήγγειλα. Είμαι πολύ χαρούμενος γιαυτο γιατί έχω την ευκαιρεία να διαβάζω βιβλία σαν αυτο. Πολύ καλό , αληθινό και ώμο!
ΕΒΔΟΜΟ ΒΙΒΛΙΟ Η Ζωρζ Σαρή μέσα από το αυτοβιογραφικό της βιβλίο ‘’ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ’’ μας κάνει μία αναδρομή στα σκοτεινά χρόνια της κατοχής και την αντίστασης. Μέσα από τα μάτια της μικρής Ζωής, πρωταγωνίστριας και αφηγήτριας του έργου, ξετυλίγονται πραγματικές ιστορίες που ως πρωταγωνιστές είχαν την ίδια και την οικογένεια της. Η πείνα, η εξαθλίωση, η φτώχεια και ο μόνιμος φόβος μήπως αποκαλυφθεί ή συμμετοχή της ίδιας άλλα των φίλων της στην αντίσταση δημιουργούν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης μία ατμόσφαιρα έντασης και αγωνίας. Παρόλες τις αντιξοότητες των καιρών, η συγγραφέας καταφέρνει, μέσα από την τέχνη της λογοτεχνίας να αναδείξει με συγκινητικό τρόπο το αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας που κυριαρχούσε και ποτέ δεν εγκατέλειψε τους νέους της εποχής δημιουργώντας ένα κλίμα συγκίνησης. Το βιβλίο αποτελεί σημαντικό ντοκουμέντο συμπεριλαμβάνοντας στο τέλος αυθεντικές φωτογραφίες από προσωπικά αρχεία.
Μια πρόταση για όσους σύντομα , μέσα σε μόλις 115 σελίδες , θέλουν να αφουγκραστούν το κλίμα και να αναγνώσουν κάτι που φωτίζει μια ιδιαίτερη σελίδα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Πολλές αναφορές στην καθημερινότητα των ανθρώπων στην Αθήνα κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Η έκδοση που διάβασα (Κέδρος, 1982) συνοδευόταν και από πλούσια φωτογραφικά ντοκουμέντα .Μία αυτοβιογραφία που σε "περπατάει" στην Αθήνα της εποχής και σου μαθαίνει την ιστορία πολλών από τα κτίρια και τους δρόμους που προσπερνάς . Διαβάζεται απνευστί και είναι πολύ συγκινητικό.
Εξαιρετικό βιβλίο! Μοναδική και αξεπέραστη Ζωρζ Σαρη! Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί ! Υπέροχη αφήγηση και σύνδεση της ζωής της με τα ιστορικά γεγονότα , χωρίς φλυαρίες και μακρηγορίες! Ανεπιφύλακτα συνισταμενο !!
Θαυμάσια βιωματική συλλογή ιστοριών της κατοχής. Πολλά ανθρώπινα συναισθήματα στη διήγηση επεισοδίων από μία εποχή που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Αξίζει να διαβαστεί από την 14χρονη κόρη μου και τον 20χρονο γιό μου
You want to know more about everyday life during the German Occupation in Greece? Read this. Simple,short stories that can help you perceive the spirit of that era...
Το είχα αγαπήσει όταν το πρωτοδιάβασα μικρή, ίσως γιατί ήταν και από τα πρώτα μου αναγνώσματα σχετικά με την Κατοχή. Και τότε όμως, θυμάμαι, μου είχε φανεί πολύ σύντομο. Αν πρέπει να βγάλω ένα μέσο όρο της τότε και τώρα βαθμολογίας, θα έλεγα 3,5.
"Όσον αφορά τις δικές μου αξίες, πάνω απ'όλα είναι η ελευθερία μου και η αξιοπρέπειά μου. Και η φιλία. Να νιώθω ελεύθερη και να είμαι όρθια." Ζωρζ Σαρή