ทวิภพ

by ทมยันตี

เจ้าของห้องยังแต่งตัวไม่ครบเครื่อง หากเมื่ออยู่ในชุด 'กางเกงฝรั่ง' กำมะหยี่สีดำ เสื้อขาวอกแข็งเรียบ เขาก็ไม่ดูแปลกตาสำหรับเธอต่อไป แต่บัดนี้ ตาของมณีจันทร์จะเป็นอย่างไรก็สุดรู้
คุณหลวงนุ่งผ้าม่วงสวยกว่า
ท่าทียืนคอยเธอข้างฉากไม้ ตัวตรง สุภาพ ดวงตาใหญ่ เปลือกตาซ้อนขยายกว้างกว่าเดิมเล็กน้อย ริมฝีปากหนาได้รูปโค้งหยัก ยักเยื้อนแย้มละไมในที
อากัปกิริยาเช่นนั้นทำให้มณีจันทร์ตัวแข็ง ก้าวขาไม่ออก
มือใหญ่เอื้อมออกมา ทอดให้เธอแตะแต่ปลายนิ้ว เสียงละมุนบอกค่อยๆ
"ระวังธรณี ผ้าจะพันขาล้ม"
มณีจันทร์รู้สึกคล้ายตัวเองเป็นเจ้าสาว ที่จะถูกส่งตัว คนที่เคย 'เปรี้ยวสุดฤทธิ์' ชักลังเล ยิ้มแหย หันมาทางข้างหลัง แม่ม้วนน่ะ ตามติดไม่มีวันทิ้งระยะไกลเกินวาเด็ดขาด
"ท่านกำลังแต่งตัว เร็วๆ เจ้าค่ะ"
มณีจันทร์หันหน้าหันหลัง ทำท่าจะหนีเอาดื้อๆ หากคนแตะปลายนิ้วยึดไวัมั่น ตาพราวราวกับรู้สึกในเรื่องเดียวกัน
"เชิญ"
เสียงนุ่มทอดยาว ไม่มีใครสังเกตว่าปลายหางเสียงสะท้านนิดๆ ด้วยความในใจ

...รูปเอยรูปอ่า
บรรดาสตรีไม่มีสอง
ยิ่งวินิจพิศโฉมนวลน้อง
มาต้องโฉลกลักขณา
จะนุ่งสิ่งไรก็งามสม
จะห่มสิ่งไรก็รับหน้า
หญิงทั้งหลายในโลกา
มีมาไม่เปรียบเจ้าเอย...

Genres: Novels, Time Travel, Romance, Fantasy, Fiction, Historical Fiction, Historical

678 pages, Paperback

First published January 1, 1987

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[Srisurang · Rating 5 out of 5]

ผ่านไปสิบกว่าปี หยิบเรื่องนี้มาอ่านอีกครั้ง ไม่ได้คาดหวังว่าจะรู้สึกสนุกมากเหมือนครั้งแรกๆ ที่อ่าน (คิดว่าสมัยนั้นน่าจะอ่านไปแล้วไม่ต่ำกว่าสามรอบ) แต่ปรากฏว่า สนุกมากมาย...อ๊า หลงรักคุณหลวงใหม่อีกครั้งนึง เป็นคนที่แทบไม่ดูหนัง ดูละคร หรืออะไรก็ตามที่ทำออกมาเลย ชอบอ่านจากหนังสือมากกว่า เคยดูหนังรุ่นแรกๆ แบบแวบๆ ไม่ได้ดูตลอด แล้วก็ดูละครเพลง ยังไงก็รักแม่มณีกับคุณหลวงในหนังสือมากที่สุดค่ะ เรื่องนี้ดำเนินเรื่องเร็วมากนะ เทียบกับนิยายสมัยเดียวกัน บทสนทนานี่เหมือนเลือกเอามาแต่ตอนเด็ดๆ สั้นๆ กลอนประกอบ บทกวี เพลง ท่านผู้แต่งช่างไปเลือกสรรมาจากบทเพราะๆ สมัยโบราณ และคิดว่าคงมีแต่งเพิ่มเติมบ้างให้เข้ากับเนื้อเรื่อง สำนวนที่ใช้ในเรื่องนี้ก็กระชับรัดกุมดีจริงๆ
นิยายเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจและจุดประกายให้ติดใจและเที่ยวไปหาหนังสือร้อยกรองเก่าๆ มาอ่าน จนกระทั่งรักหนังสือร้อยกรองในที่สุด คิดว่า ให้ทำยังไง ในหนังหรือละครก็ไม่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ประมาณ...โอ้เวลาป่านฉะนี้พระพี่เจ้า จะโศกเศร้ารัญจวนครวญหา...ออกมาได้
(จนกระทั่งเราได้อ่านพระราชนิพนธ์อิเหนา จึงได้รู้ว่า มาจากบทที่บุษบารำพึงถึงอิเหนา บทเต็มว่า
โอ้เวลาป่านฉะนี้พระพี่เจ้า
จะโศกเศร้ารัญจวนครวญหา
ตั้งแต่ไปแก้สงสัยมา
ไม่เห็นขนิษฐาในถ้ำทอง)

นอกจากนี้ก็มีบทเพราะๆ กินใจ หลายตอน ที่ท่านผู้เขียนนำมาแทรกไว้ในนิยายอย่างเหมาะเจาะ ถูกที่ถูกเวลามากๆ

ช่อแก้วกำซาบนาสา
เหมือนแก้วแววตาของพี่
หยาดหยดล้ำค่าธาตรี
มีฤๅปล่อยหลุดลอยไป

โอ้ว่าเจ้าสาลิกาแก้ว
เสียงแจ้วจับใจอยู่ในห้อง
ถ้าพูดได้พี่จะใส่กำไลทอง
รักเจ้าของจงพูดให้ดีดี

พริบวิบวับแรกที่เห็น
ใจเต้นตระหนักนักหนา
มิมีหญิงใดใต้ฟ้า
คุณค่าเทียบเทียบเปรียบนาง

ฤานางเป็นเทพนฤมิต
ให้ยลวิบตาแล้วหาย
ฤานางเป็นเพียงนางพราย
เลือนหายยามรุ่งอโณทัย
ฤานางเป็นเพียงละอองน้ำ
สุริย์ฉายต้องซ้ำละไอหาย
ฤานางเพียงฝันพรรณราย
ตื่นตาเลือนหายไป่คืน

เจ้าเอยปลูกรัก จะปลูกไว้ในอ่างแก้ว
ต้นรักพี่แล้ว ปลายไปเร่รักเขาอื่น
จะเด็ดยอดเสีย แล้วรดน้ำให้ชื่น
อย่าให้ไปเร่รักอื่น ให้คืนมารักพี่เอย

คิดว่า ถ้าไม่ได้อ่านทวิภพภาคนิยาย คงจะพลาดนิยายไทยที่ดีที่สุดเล่มนึงไปเลยล่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้เพียบพร้อมทั้งความสนุกสนานน่ารักแบบนิยายรัก แต่สอดแทรกความงดงามอย่างไทยๆ สำนวนภาษา การกินอยู่ มารยาท ความภาคภูมิใจในเอกราชที่บรรพบุรุษต่อสู้เพื่อรักษาไว้ ภูมิปัญญาเกี่ยวกับอาหารการกินและยา มากมายก่ายกองโดยหยดมานิดๆ เหมือนยาใจ ล่อให้สนใจและปลาบปลื้มเท่านั้น ไม่ได้ใส่แบบวิชาการ เรียกว่าพูดถึงคำสองคำก็เพียงพอให้คนอ่านทราบและนำไปจินตนาการต่อยอดได้เยอะแยะ ประทับใจไม่จบจริงๆ ค่ะ

[Pika Cruz · Rating 4 out of 5]

4.8 ⭐️ เป็นการเดินทางย้อนกลับอดีตของ เมณี่ ลูกสาวทูต ไปเป็น ‘แม่มณี’ ในสมัยนั้น มีกระจกแห่งทวิภพเป็นสื่อกลาง และได้พบคุณหลวงตัวจริง เธอหลงรักเค้าตั้งแต่เห็นรูปถ่ายโบราณ เลยไปค้นหาประวัติ เจ้าคุณอัครเทพวรากร เอกอัครราชทูตไทยประจำสหรัฐคนแรก และในประวัติมีภรรยาคือคุณหญิงมณี
แรกๆมีการเดินทางแบบ งงๆ (คหสต) เอ๊ะ อ๊ะ อะไรยังไงทำนองนั้น
จนมีเหตุการณ์ที่ไทยจะเสียดินเเดน เมณี่ รู้เพราะเดินทางกลับมาโลกปัจจุบันมาค้นหาอดีตที่เธอย้อนไปได้ หวังว่าจะช่วยได้ ทำให้เธอไปเป็นล่ามแปลหนังสือ และล่ามในคณะทูตไทยในการเจรจากับฝรั่งเศสกับอังกฤษ
กิริยามารยาทเธอถูกขัดเกลาเข้ากับคนในยุคนั้น มีคุณแม่คุณหลวงช่วยดูแลเพราะท่านเอ็นดูเธอ เมณี่ไม่ได้เดินทางกลับไปตามสัญญาณทวิภพที่เรียกเธอ เพราะคุณหลวงไม่อยากให้กลับเค้ารั้งไว้
ครั้งสุดท้ายคือเมณี่อยากกลับไปหาแม่ สุดท้ายไม่ได้กลับ ได้ลากันในกระจก และคุณหลวงได้เห็นเเม่ของเธอ พร้อมรับปากจะรักเมณี่ให้เหมือนที่ท่านรัก

[Cephalopodophil. · Rating 3 out of 5]

เมณี่/มณีจันทร์ คือภาพนำเสนอความเป็นไทยแบบทวิลักษณ์ (dual identity) ดังเห็นได้จากความเป็นลูกทูตที่อยู่ในสถานะลูกผสมทางวัฒธรรม (cultural hybrid) ที่ตกอยู่ในสภาวะสับสนทางอัตลักษณ์ (ambivalence) อยู่ตลอดเวลา ทมยันตีเลือกให้มณีจันทร์เข้าไปในอดีตภพเพื่อเป็นตัวแทนของ "คนรุ่นใหม่" ในการทำภารกิจสำคัญคือการ "ตามหาบ้านที่เงียบสงบและปลอดภัย" อันมีนัยยะถึงการโหยหาอดีต (nostalgia) ที่อนุรักษ์นิยมเชื่อว่ากระแสเชี่ยวกรากของโลกาภิวัตน์ได้ถั่งโถมชะล้าง "รากเหง้า" ออกไป เหลือไว้เพียงซากแห่งความเสื่อมทรามทางศีลธรรมและสิ่งแวดล้อมอันทรุดโทรมซึ่งเป็นผลมาจากการเร่งพัฒนาของอุตสาหกรรมของประเทศชายขอบเพื่อป้อนเข้าสู่ศูนย์กลางความมั่งคั่งอีกซีกโลก

หากอ่านเอาบันเทิงจะพบว่า "ทวิภพ" เป็นนวนิยายโรมานซ์ชวนฝัน เป็นเรื่องราวของความรักจิตผูกพันที่ข้ามภพข้ามชาติ ทว่าหากอ่านอย่างละเอียดจะพบว่า "ทวิภพ" เป็นนวนิยายที่เต็มไปด้วยความรุนแรงแบบซ่อนรูป

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

แม่มณี..........
แม่มณีจ๋าาาาา..........
ขาาาาาา(ตอบเองเออเอง5555)
ในจำนวนนิยายของคุณทมยันตีที่ได้อ่าน....ชอบตอนจบเรื่องนี้ที่สุด(เพราะเรื่องอื่นๆที่อ่านพระเอกตายเรียบ ToT)
เรื่องนี้เป็นนิยายคลาสสิคแห่งชาติแบบที่ว่าคอนิยายได้อ่านสักครั้งก็ถือว่าไม่เสียชาติเกิดแล้ว(ที่เกิดมาเป็นคนบ้านิยาย^^) เป็นตำนานกระจกเงา...แบบที่ถ้าเห็นกระจกเงาบานใหญ่ที่ไหนร้าวตรงมุมนิดๆเนี่ยจะต้องคิดถึงเรื่องนี้กันเลย
ซีนที่ชอบที่สุดคือ...ตอนที่คุณหลวงรั้งแม่มณีไว้ไม่ให้ทะลุกระจกกลับมายังปัจจุบัน จนแม่มณีเป็นลมสลบไปในอ้อมกอด..คุณหลวงก็ยังกอดเอาไว้อย่างนั้นเนิ่นนานไม่ยอมปล่อยเหมือนกลัวว่าเธอจะหนีหายหรือกลัวใครจะมาพรากเธอไป จนบ่าวไพร่ทุกคนในบ้านรับรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญกับชีวิตจิตใจของคุณหลวงมากมายเพียงใด(กรี๊ดดดด)
แม่มณี....คือนางเอกต้นแบบในแบบที่เราชอบสุดๆ กล้าคิดกล้าทำกล้าสารภาพความในใจ อยู่ในกรอบประเพณีอันดีงามและไม่น่าเกลียดจนเกินไป(คู่ตรงข้ามกับอังศุมาลิน)
ส่วนคุณหลวงอัครเทพ....เฮ้อ....ดีงามเกินบรรยายค่ะ♡๐♡

...เป็นเกียรติเป็นศรีกับชีวิตที่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ...

[Winnie Wynn · Rating 5 out of 5]

ชอบมากที่สุด.. อ่านหนังสือไม่รู้กี่รอบก็ไม่เบื่อเลยจิงๆๆ มันอินมากเหมือนเราเข้าไปอยู่ในหนังสือเลยวางไม่ลงทั้งๆๆที่อ่านหลายรอบแล้ว

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายที่อ่านซ้ำอีกกี่รอบก็อมยิ้มให้กับคุณหลวงจีบสาวกรุงทุกรอบ
อิ่มเอมใจที่ได้อ่านจริงๆ

นี่หยิบมาอ่านเพราะอยากอ่านผู้ชายสายหวาน พูดจ้ะจ๋า

หลังอ่านเพิ่มเติม → http://wp.me/p6yYEv-1A

[APAPANNEE S. · Rating 5 out of 5]

แทบจะก้มลงกราบแผ่นดินเลยค่ะ แต่เขิน เลยเปลี่ยนเป็นกราบพระในห้องแทน รัฐบุรุษของเราท่านทำเพื่อแผ่นดินนี้ไว้มากมายจริงๆ
ประทับใจทุกฉากทุกตัวละครเลยค่ะ โดยเฉพาะความผูกพันของคุณแม่กับลูกสาว น้ำตาไหลเป็นสายเลยค่ะ
คุณหลวงพระเอกของเราก็สุภาพบุรุษเหลือเกิน เกินจริงๆ หาแบบนี้ที่ไหนไม่ได้แล้วแน่ๆ

ชอบจังเลยค่ะ ดีใจที่ได้อ่าน อ่านช้าดีกว่าไม่มีโอกาสได้อ่านเลยเนอะ คุณภาพจริงๆ
ขอบคุณคุณหญิงวิมลค่ะ นิยายของท่านมีผลต่อหัวใจทุกเรื่องเลย

[Gamaui Nobi]

จะอ่านได้จากที่ไหนครับ อยากอ่านมาก ในแอพนี้อ่ะครับ ใครรู้วิธีหรือแหล่งช่วยบอกทีครับ

[KengJung · Rating 3 out of 5]

แม่มณีน่าจะเกิดอาการหลอนจากการอ่านหนังสือประวัติศาสตร์แบบราชาชาตินิยมจนเกินไป

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 5 out of 5]

ทวิภพพบพักตร์ภัทร์ที่พลัดพราก
พรหมมิอาจพรากรักที่พบได้
ทวิภพพักตร์พึงมิพลัดพราย
ทวิหมายพาพักตร์พลัดมาพบกัน

เรื่องราวของมณีจันทร์ สาวที่อยู่ในยุคปัจจุบันที่ผลัดผ่านบานกระจกแห้งกาลเวลา เข้าไปอยู่ในอดีตยุครศ.112 ที่ไทยต้องเสียดินแดนให้กับฝรั่งเศส หญิงสาวพยายามใช้ความรู้ที่มีในปัจจุบันเพื่อช่วยมิให้กรุงสยามเสียเปรียบชาวต่างชาติ เพราะความเชื่อที่ว่าหากเราแก้ไข เอาจริงเอาจังกับปัญหาตั้งแต่ในอดีต จะทำให้ยุคปัจจุบันดีกว่านี้ ระหว่างทางก็มีเล่าเรื่องวัฒนธรรมไทยสมัยโบราณ และเรื่องรักชวนฟินจิกหมอนกับหนุ่มรูปงามในอดีต เจ้าคุณอัครเทพวรากร

ปกติเราไม่ค่อยอ่านหนังสือไทย แต่ปีนี้ตั้งใจว่าจะไล่เก็บหนังสือต้นฉบับละครคลาสสิกสมัยก่อน เท่าที่นึกออกอย่างทวิภพ และสี่แผ่นดิน

วันก่อนบังเอิญได้เห็นโพสน้องในเฟสว่าได้ไปร้านสำรับใหญ่ ร้านอาหารไทยที่ตกแต่งร้าน theme ทวิภพ แล้วก็บังเอิ๊ญบังเอิญเราเพิ่งถอยหนังสือทวิภพมาดองเมื่องานสัปดาห์หนังสือฯ ที่ผ่านมา เลยหยิบจับลัดคิวมาอ่านก่อนที่ฝุ่นจะเกาะ เรื่องนี้จำได้ว่าเคยดูเป็นละครทีวีสมัยเด็กๆ ที่คุณตั้ว-ศรัญยู กับคุณแอน-สิเรียม แสดงเอาไว้ (ดูได้ทาง youtube) จำได้ว่าชอบมาก โดยเฉพาะประโยค 'แม่มณี แม่มณีจ๋า' ฟังแล้วใจระทวย

พอได้อ่านหนังสือแล้วก็พบว่าชอบมากกว่าละครเสียอีก ฉบับที่อ่านเป็นฉบับของ ณ บ้านวรรณกรรม ที่แบ่งหนังสือออกเป็น 2 เล่ม ทำให้หนังสือไม่หนา พกพาง่าย แต่ตัวพิมพ์มีเลือนๆ บางหน้า บางประโยคก็มีรอยเสริมคำด้วยปากกา จนขัดใจนิดหน่อยว่าจะน่าจะชำระต้นฉบับ แล้วจัดพิมพ์ใหม่ดีๆ

Goodreads ให้ 4.3 เราให้ 5

[LookPla · Rating 3 out of 5]

ต้องยอมรับว่าเชยมากค่ะ เพราะเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
ส่วนภาคหนังหรือละครไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยดู 555555
แต่เคยได้ยินเรื่องราว ได้ยินคนพูดถึง เรื่องย่อพอได้รู้มาบ้างเท่านั้นเอง
เล่มนี้ก็ใช่ว่าซื้อมานะคะ รุ่นน้องให้ยืมมาอ่าน
ต้องบอกว่าอ่านได้เพลินดีค่ะ หรือเป็นเพราะอยากรู้ว่าสุดท้ายนางเอกจะได้อยู่ที่ไหน
ที่สำคัญคือ ปกติจะหงุดหงิดกับสำนวนภาษาของคุณทมยันตี
แต่เล่มนี้ไม่เป็นค่ะ มีสะดุดในเรื่องภาษาเก่าบ้างก็แค่นิดหน่อย
มีแอบสะดุดใจเล็กๆ ในเรื่องความไม่รู้ของนางเอก ในเรื่องพื้นๆ
เช่น เรื่องยาพาราที่กินเพื่อลดไข้ แต่นางเอกทำเหมือนไม่รู้จัก
นิยายเขียนให้ยุคนางเอกเป็นปี 29 ตอนนั้นเราเด็กกว่านางเอกยังรู้เลยว่าพาราเอามาทำอะไร
อย่างที่บอกค่ะ มีสะดุดเล็กๆ น้อยๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร ก็มองข้ามๆ ไปได้
อ่านจบก็แอบดีใจ เป็นนิยายทมยันตีเรื่องแรกที่อ่านแล้วไม่หงุดหงิด
และภาวนาให้คู่กรรมที่อิชั้นลงทุนซื้อมาเองจะเป็นแบบนี้นะ 5555

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

เรามักหาประวัติศาสตร์สนุกๆ อ่านได้จากในนิยาย
ทวิภพก็เป็นอีกเรื่อหนึ่ง

ประวัติศาสตร์ ที่ผสมผสานจินตนาการบรรเจิด
เรื่องราวที่เราๆ ท่านๆ ต่างก็เคยคิดฝัน .. การย้อนเข้าไปในอดีตเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาด
มณีจันทร์เองก็เฝ้าคิดมาตลอด .. หากเธอมีโอกาสย้อนกลับไปในอดีต
เธอจะทำให้ดีกว่าที่บรรพบุรุษของพวกเราเคยทำ
แต่ใครเล่าจะรู้ .. คนในแต่ละยุคสมัย ก็ล้วนแต่ทำดีสุดความสามารถแล้ว
ควรฤา .. ที่จะใช้บรรทัดฐานของคนในยุคปัจจุบันไปตัดสินอดีต

ทวิภพให้แง่คิดแก่คนที่อยู่ในประเทศที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน
เป็นส่วนผสมที่ลงตัวอย่างพอเหมาะพอเจาะระหว่างประวัติศาสตร์และจินตนาการ
ทวิภพจึงควรค่าแก่การกลายเป็นหนึ่งในนิยายอมตะอีกเล่ม

[Dew · Rating 5 out of 5]

ได้ยินชื่อทวิภพจากโฆษณาหนังโรงสมัยยังเด็ก (ตอนนั้นพี่นก-ฉัตรชัย เปล่งพานิชเล่นคู่กับจันทร์จิรา จูแจ้ง) แต่ไม่มีโอกาสได้ไปดูในโรง พอมาเป็นละครวิกเจ็ดสีที่พี่ตั้ว-ศรัญญูเล่นคู่สิเรียม ก็ได้ดูแค่บางฉากบางตอนแต่ไม่ตามเพราะไม่ชอบคนเล่นเป็นนางเอก ด้วยว่านางเล่นกี่เรื่องก็บุคลิกเดิม แทนที่จะปรับตัวเองไปตามบุคลิกของตัวละคร ดันปรับบุคลิกตัวละครเป็นบุคลิกนางซะงั้น พอโตขึ้นมาอีกหน่อยถึงได้หาซื้อนิยายมาอ่าน แล้วก็ต้องยกขึ้นหิ้งให้เป็นหนึ่งในนิยายเล่มโปรดตลอดกาล ถึงขนาดตามไปดูละครเพลงที่พี่กบ-ทรงสิทธิ์เล่นเลย

[MT · Rating 5 out of 5]

#เมณี่เขาแฟรงค์_แต่ไม่เฟลิต
- instant classic จริงๆ แม้นี้จะเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและความละโมบอันไม่สิ้นสุดของพวกหันขวาที่justifiedทุกสิ่งอย่างที่ไม่ใช่ของตนเล้ยยย
- ชอบที่ความเป็นวิทยาศาสตร์เรื่องนี้มีความเป็นscientismสูงมากๆ คือต้องเชื่อหรือจะอะไรดี (อิหยังวะ!)
- ชอบการสันนิษฐานเรื่องloop of time/multiple dimentionsของเมณี่มากๆ เทอลองข้ามภพไปในจักรวาลของrick&mortyนะ 5555
- อยากให้สามดาวอะเพราะสำนวนแบบ ไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่มันเจ๋งจริงพล็อตประเด็นนั้นนี้ก็ให้ๆไปเถอะ

[Wanderer On MInd · Rating 5 out of 5]

มณีจันทร์(แม่มณี,เมณี่) - คุณหลวงอัครเทพวรากร(เทพ)
ไม่รู้เลยว่าหยิบมาอ่านกี่ครั้งในเวลาเกือบ30ปี ทมยันตีน่าจะมีเวทมนตร์ที่สามารถร้อยเรียงตัวอักษรให้เรารู้สึกว่าความรักของคู่พระนางช่างจริงแท้และยิ่งใหญ่ ความละมุนของช่วงเวลาในอดีตทำให้คิดถึงความเป็นอยู่ในสมัยรัชกาลที่5 หนังสือถูกทำเป็นละครหลายครั้ง แต่อ่านจากหนังสือก็ยังคงละมุนละไมให้ความรู้สึกที่ดีกว่า

[Sun Drys · Rating 4 out of 5]

อ่านครั้งแรกตั้งแต่สมัยมัธยม หลายปีมาแล้ว ปัจจุปันก็ยังอ่านอยู่เรื่อยๆ เป็นเรื่องนึงที่อ่านได้สบายๆไม่เครียด ไม่คิดเยอะ แต่อ่านแล้วมีสาระ มีเหตุผลแทรกอยู่ เรียกว่าผู้เขียนทำการบ้านมาดี ทำให้คนอ่าน อ่านได้ไม่สะดุดเพลินมากค่ะ

[Whale Read · Rating 4 out of 5]

เมนี่ กลายเป็น แม่มณี

ทะลุผ่านกระจก
เลี่ยน แต่ก้สนุกดี

ฉากเสียงเรียกทะลุกระจกเร้าใจดี

ชอบการร้อยเรียงประวัติศาสตร์
และการตัดสินใจของนางเอกก็ตอบสนองแฟน ๆ หนังสือล่ะ

ภาษาโบราณออกจะเลี่ยนแต่ก้ครบรส อ่านจบสองเล่มไม่ฝืน นึกถึงเรื่อง ออเจ้านิดหน่อย

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ทวิภพ / ทมยันตี
54/2546

มณีจันทร์ (เมณี่)
เจ้าคุณอัครเทพวรากร (เทพ)

[Ongsa Pocky · Rating 5 out of 5]

ดูละครมา แต่อ่านสนุกกว่านะครับ ให้ความรู้สึกดีมาก

[yana · Rating 5 out of 5]

ทวิภพ | Two Worlds, Tawee Pope

▪︎ Genre : historical, time-travel, rom-com, FL chases ML first, strong leads, political intrigue.


image credits to respective owners

▪︎ translation : as of the time of writing this review, unavailable.

Thawiphop (Tawee Pope) by Thommayanti follows the journey of a young woman, Manee who has had dreams of a certain man for as long as she could possibly remember. One day, she buys a mirror from an old, antique shop which changes her whole life, taking her back in time to the past during the reign of King Rama V, where she finally has the chance to meet the man of her dreams while working against time to save Siam (Thailand) against conspiring, colonial powers.

Manee is such an empowering character who's willing to go to any extent to help her country or her loved ones. She's a tigress, or a monkey, depending on whom you ask ;), who only melts in the presence of her Khun Luang. All the secondary characters of Tawee Pope are such adorable little darlings. There are other possible love interests for our leads but the possibility isn't delved into since all eventually conclude that these two have eyes only for each other.

Of course the novel is superior to the television adaptations, but if I had to choose, Channel 7's 2011 version without any doubt.

[HY_sun1129 · Rating 5 out of 5]

This is an incredibly beautiful book. Although it's a time-travel novel, it surpasses the drama in brilliance. That said, the 1994 (BE 2537) TV adaptation starring Annsirum introduced many intriguing plot possibilities, making it a refreshing take. Personally, I find both versions to be nearly perfect. Of course, I can’t deny that the novel's ending feels a bit less satisfying. If it were real life and I were Maneechan, I would probably choose to stay in the modern era. However, that was her choice. Overall, I truly enjoyed this work.

[Garfield Boonmee · Rating 5 out of 5]

โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน
ใจมั่นมุ่งหักทลายย่อมคลายได้
แต่ใยรักบางเบาสักเท่าใด
ผูกพันไว้แนบสนิทนิจนิรันดร์

ยังคงเป็นเรื่องที่ชอบมากเสมอ จะวนกลับมาอ่านกี่ครั้งก็ยังมีความสุขกับภาษา การเปรียบเทียบ การให้ความหมายความรักผ่านสิ่งแวดล้อม ชื่อดอกไม้ เสียงลม ถ้าโชคดีมีความรักได้ คงอยากเลือกผู้ชายแบบ เจ้าคุณอัครเทพวรากร

[Muchi Muchima · Rating 3 out of 5]

"พี่สัญญาพี่จะมีเธอคนเดียว"
.
เสียงกระจกแตกเปรื่องปร่าง

[Jinny Jinnipa jornkhokkruad · Rating 5 out of 5]

อ่านกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อเลยค่ะ คำพูดบางช่วงอาจจะอ่านยากไปบ้างตามสไตล์ แต่คุณหลวงนุ่ม ละมุน อย่างกับชายในฝัน อ่านไปอมยิ้มไป มีความสุขมากกกค่ะ

[Tunyatuang · Rating 5 out of 5]

สุดจะบรรยายค่ะ ดีงามทุกอย่าง ควรอ่านมากๆ ต้องไปหาอ่านให้ได้นะคะทุกคน

[Mam Yanisa · Rating 5 out of 5]

ชอบมากกกก ได้ประวัติศาสตร์และความน่ารักของคนโบราณ

[Kannicha​Tairatn​ · Rating 5 out of 5]

ดีมากก​

[Darius v, Bryant Sr. · Rating 3 out of 5]

3 out of 4

[Sunny Pimkarnda · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายไทยแทบจะเล่มแรกๆเลยที่อ่าน แล้วหลงรักตัวละครทุกคนแบบถึงขั้นเพ้อไปหลายเดือน
แม่มณีซึ่งเป็นสาวสวยเก่งได้ย้อนเวลากลับไปอดีต ไปเจอกับพระเอกคุณหลวงแล้วได้ตกหลุมรักกัน แต่หากว่าไม่ใช่นิยายที่มีแต่ เรื่องราวความรักแต่ได้มีเรื่องราวของอดีตที่น่าสนใจและได้ความรู้อย่างมาก พออ่านไปเรื่อยเรื่อยจะหลงรักกับ ยุคในอดีตและคำพูดคำจาของคนยุคโบราณจนทำให้อ่านเล่มนี้จนวางไม่ลง จนต้องค้นคว้าหาหนังสือย้อนอดีตอิงประวัติศาสตร์แบบนี้มาอ่านอีกจึงได้อีกสองเล่มคือบ่วงบรรจถรณ์กับบุพเพสันนิวาส

[Byubyu03 · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายที่อ่านแล้วชอบมากๆเลยค่ะ
คุณหญิงวิมลท่านแต่งถึงเรื่องการเมืองในสมัย รศ112

นอกจากนั้นยังน่าประทับด้วยเรื่องราว
ความรักของแม่กับลูก ..ซึ่งตอนจบเมื่อแม่มณีได้แต่งงานกับหลวงเทพแล้ว
แม่ของแม่มณีได้ กรวดน้ำลงพื้นดินให้ เปรียบเสมือนหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ให้

จำได้ว่าอ่านตอนอยู่มัธยมเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาค่ะ
แต่ตอนนี้เรียนจะจบแล้ว ยังจำความน่ารักของเรื่องนี้ได้อยู่เลยค่ะ