ดาวเรือง

by ทมยันตี

Paperback

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[BH · Rating 4 out of 5]

จินตวัฒน์ ราชการหนุ่มจบใหม่ไฟแรงไปประจำเป็นปลัดที่บ้านนอกเมืองสุพรรณ ตั้งใจว่าจะพัฒนาอำเภอให้ก้าวหน้า แต่ใครๆ ก็บอกว่าถ้าจะพัฒนาบ้านอื่นๆในอำเภอต้องเริ่มที่บ้านไอเรืองเสียก่อน ดาวเรืองหรือไอเรืองนั้นเป็นนักเลงคุมอยู่ที่อำเภอ ต้มเหล้าเถื่อน ตั้งวงไพ่วงไฮโล เจ้ามือหวย ทำหมด ใครหน้าไหนก็ไม่กล้าแหยม แม้แต่ไอวรรณลูกชายคนเดียวของผู้ใหญ่ผันยังเกรง แล้วยังมีหลงตาคงอดีตเจ้าอาวาสที่ตอนนี้สึกมารับลงคาถา ปลุกเสกอาคม คราวนี้ล่ะคุณปลัดหรือปลัดขิกที่ไอเรืองตั้งฉายาให้ตั้งกะวันแรกจะพัฒนาอำเภอยังไงกับเขาล่ะนั่น

เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไปค่ะ ตัวละครแต่ละคนมีสีสันไม่แพ้กัน ในเรื่องก็กัดรัฐบาลบ้าง ข้าราชการบ้างแสบๆ คันๆ กันไปตามๆ กัน ใครอ่านแล้วก็ต้องหลงรักไอเรืองที่ฉลาดแกมโกง เถียงเป็นไฟ ลดเลี้ยวได้ทุกเรื่อง กับไอเพี้ยนสมุนมือหนึ่ง (มือเดียว) ของไอเรืองที่ปากพอๆ กับลูกพี่ แล้วยังต้องแอบสงสารคุณปลัดที่งานเข้าตลอด แถมดันไปหลงรักแม่ศรีเรืองเข้า สรุปว่าอ่านได้สนุกสนานค่ะ

[Polyj · Rating 4 out of 5]

สนุก ฮามาก
แต่ก็อ่านยากพอสมควรค่ะ
เพราะภาษาจะเป็นภาษาแบบวัยรุ่นและชนบทยุคเก่า ทำให้บางอย่าง บางคำก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอ่านช้าหน่อย ถึงจะเข้าใจได้หมด
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังสนุก ขำกลิ้งไปกับมุกฮาๆ ของไอ้เรืองกะได้วรรณค่ะ

[Pika Cruz · Rating 3 out of 5]

3.8 ⭐️ สาวห้าวมาดทอมบอย กับหนุ่มปลัดมือใหม่จากเมืองกรุง ดาวเรืองคือความแสบ ซุกซน เจ้าเล่ห์ ครบตามตำรา อะไรที่ถูกกฎหมายไม่ค่อยชอบทำ แต่อะไรที่ตรงข้ามลูกพี่ลุยหมด ต้มเหล้าเถื่อน เจ้ามือวงพนัน แทงหวย ค้ายาขยัน เอามันหมดทุกอย่าง ทั้งหมดที่ทำก็แค่ฉากหน้าตบตาตามแบบฉบับสายสืบราชการลับ ปลัดมือใหม่จะรู้อะไร เจอนางเอกท้าทายว่าปลัดขิก ยันตีหัวแตก แต่ปลัดคนนี้แหละที่ดาวเรืองไม่กล้าสู้ตาด้วย ปลัดอาจนิ่งๆไม่ค่อยพูด แต่หากพูดดาวเรืองก็สะดุดได้เหมือนกัน อย่าง(“คุณลองตั้งชื่อลูกสักคนว่าดาวเรือง”นางเอกท้า พระเอกเลยตอบ“แม่กับลูกจะชื่อเดียวกันได้ยังไง”)-เจ้าวรรณสีสันของเรื่อง ตาแหลมเพราะมองนางเอกออกว่าเป็นคนสวย มันรักของมันจะเอามาเป็นเมียให้ได้นั่งยันนอนยันจนนางเอกแต่งงานกับปลัด มันยังจะล้มงานแต่ง กว่านางเอกจะยอมแต่งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคุณปลัด แต่เขาก็ไม่เคยท้อ

[Doco · Rating 5 out of 5]

เนื้อเรื่องเบาๆ น่ารักดี