Alemdağ'da Var Bir Yılan

by Sait Faik Abasıyanık

Iste karsi karsiyasin. Haydi bakalim. Soyle soyleyecegini. De diyecegini. Dinler de. Tatli tatli dinler de. Sevgiden soz ac. Ne cikar; o seni anlarsa degil, sen onu anlarsan bir seyler olacak.(...)Birdenbire bulundugumuz odanin kapisi aciliverdi. Iceriye ruzgir girdi. Sogukla beraber yapraklarini dokmus bir agac girdi. Agacin arkasindan duman, dumanin arkasindan bir kus, kusun arkasindan bir bulut girdi."Yilan Uykusu adli oykuden.Sayfa 136Baski 2016 Is Bankasi Kultur Yayinlari

Genres: Turkish Literature, Turkish, Fiction, Short Stories, Literature, Classics, Roman

95 pages, Paperback

First published January 1, 1954

About the author

Sait Faik Abasıyanık (18 November 1906 - 11 May 1954) was one of the greatest Turkish writers of short stories and poetry. Born in Adapazarı, he was educated at the Istanbul Erkek Lisesi. He enrolled in the Turcology Department of Istanbul University in 1928, but under pressure from his father went to Switzerland to study economics in 1930. He left school and lived for three years in Grenoble, France - an experience which made a deep impact on his art and character. After returning to Turkey he taught Turkish in Halıcıoğlu Armenian School for Orphans, and tried to follow his father's wishes and go into business but was unsuccessful. He devoted his life to writing after 1934. He created a brand new language and brought new life to Turkish short story writing with his harsh but humanistic portrayals of labourers, fishermen, children, the unemployed, the poor. A major theme was always the sea and he spent most of his time in Burgaz Ada (one of the Princes' Islands in the Marmara Sea). He was an honorary member of the International Mark Twain Society of St. Louis, Missouri.

Sait Faik mostly published under the name Sait Faik, other pen names being Adalı ("Island dweller"), Sait Faik Adalı, and S. F..

There is an award for his name which is given every year on his death anniversary: Sait Faik Hikâye Armağanı

Reviews

[Sinem · Rating 5 out of 5]

Sait Faik'in her kitabında başka bir Sait Faik'le tanışıyor gibiyim. Yaz başında Semaver'i okurken bu kadar dramatik öyküler yazabildiğini fark etmediğimi düşünmüştüm. Bu kitabında yine benzer insan hikayeleri beklerken fantastik öykülere denk geldim. Sıradan insan hikayelerini fantastik öğelerle anlatmayı denemiş, başarmış da.

[Yekpeykan · Rating 3 out of 5]

Garip öykülerdi. Hepsinin derinliklerini anlayabilmiş olmak isterdim.
Hoşuma giden öyküler :
Dülger Balığının Ölümü
Bir Hastalık
Yani Usta
İki Kişiye Bir Hikaye
Çarşıya İnemem

Beğendiğim yerlerden ;


"Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey bir insanı sevmekle bitiyor."


-Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi.
Sonra kalbini gösterdi:
-Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.


"İnsanoğlu gülünç olmak için doğmamışsa gülünç etmek için doğmuştur."

[Emre Turkmen · Rating 5 out of 5]

Sarnıç'a kıyasla dili daha anlaşılır.Sait Faik'in içindeki umutsuzluk ve yalnızlık hikayelerin ana temasını oluşturuyor. Böyle büyük bir yazarın yalnızlıktan acı çekmesi beni çok üzdü...

[Joy · Rating 2 out of 5]

Kitap beni yordu okurken. Bir şeylerin etrafında dolaşıp pek çok kere varamadık bir yerlere. Elbette ‘Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.’ Diyelim. Keşke yanılsaydın be canım. Yıllar geçti ama hala sevgi en büyük nefret sebebi.

[Selda · Rating 5 out of 5]

Sait Faik'in okuduğum ilk kitabı fakat öyle pişmanım ki bu yazarla daha önce tanışmadığıma.
Tıpkı Oğuz Atay okurken olduğu gibi içimde tanımlayamadığım bir his ile okudum tüm öykülerini.
Harika bir yazarla tanıştım, şimdi sırada tüm hikayelerini okumak sonra tekrar tekrar okumak var.

[Zeynep T. · Rating 5 out of 5]

Öykücülüğümüzün doruk noktalarından biri desek yanlış olmaz sanırım. Kitap tam olarak ne zaman yazıldı bilinmez ama yazarın öldüğü yıl yayınlanmış. Sait Faik tüm yeteneğini bu kitaba dökmüş sanki. Kendinden çok şey katmış. Nasıl yazıyorsunuz sorusuna cevap olarak anlattığı hikayelere çok güldüm. Ve "Dülger Balığının Ölümü" hikayesini unuttuğuma inanamıyorum. Yazarın tüm kitaplarını tekrar okuyacağım. Ayrıca sitede üye olduğum Türkçe okuma grubunun da katıldığım ilk etkinliği bu güzel kitabı okumak oldu. İleride hatırlamak için bunu da kayıt düşeyim.

[Semih Eker · Rating 4 out of 5]

Yalnızlık bu kadar güzel anlatılır. Hüzünlendim mi desem, güler gibi mi oldum desem öyküleri okurken anlamadım, gerçekten arada kaldım.

Sait Faik Abasıyanık, gerçekten dilini en sevdiğim öykücülerden ve bu eserini de beğenerek okudum.

İstanbul çirkin şehir. Pis şehir. Hele yağmurlu günlerinde. Başka günler güzel mi, değil; güzel değil.

[Fulya · Rating 5 out of 5]

Sırf "Dülger Balığının Ölümü" öyküsü için tekrar tekrar okuduğum kitap bu. O balığın yavaş yavaş bu dünyaya veda edişini, soyut bir kavram olan ölümü öyle bir somutlaştırıyor ki Abasıyanık, sanki ölüm gelip yanıbaşınıza oturmuş gibi. Abasıyanık ve Doğa. Doğa ve Abasıyanık. İçinizde Abasıyanık öyküleri taşıdıkça, asla yalnız değilsiniz, çünkü doğa hep yanınızda. Doğanın insana başkaldırışına hayranlıkla bakıyor her öyküsünde. O dülger balığnın da bize alışmasını hiç ama hiç istemiyor. Çünkü alışırsa suyumuza bir defa, "onu canavar haline getirmek için hiçbir fırsatı kaçırmayacağız".

[Ebru Çökmez · Rating 5 out of 5]

Edebiyatımızda, özellikle öykü dalında büyük devrim yapmış bir yazar Sait Faik. Öyküyü olaydan kopararak bireysel durumlar, gözlemler, duygulanımlar ile temellendirmiş.

Onun öykülerinde hep kendisi var, duyguları, yalnızlığı, özlemleri… Sokaklar, deniz, küçük kahveler, meyhaneler, balıkçılar, deniz, doğa, hayvanlar… Sait Faik, bunlar arasında dolaşan avare bir yazar, bir “Flâneur”.
 
Alemdağ’da Var Bir Yılan, Sait Faik’in geç dönem kitaplarından. O kadar iyi öyküler var ki, tekrar tekrar okumak, ezberlemek istiyorum. Kitaptaki 17 öykünün hepsini.

Hemen hepsinde yazarın kendisi başrolde. Daha sonra özlemlerinden çıkan hayali dostları -Panço’yu özellikle zikretmesem olmaz!- ve gözlemlerinden doğan adı sanı sonradan uydurulmuş gerçek kişiler ve martılar, balıkçılar ve meyhaneciler… Daha 48 yaşındadır ama sağlık sorunları nedeniyle ihtiyarlamış hissetmektedir. Daha yaşanacak çok gün, tadılacak çok yiyecek, içilecek şaraplar, tanışılacak, sevilecek çok insan vardır. Bütün özlemlerini gidermeye ömrünün yetmeyeceğini bilmekte, hayıflanmaktadır. Öykülerde, bu kadar yoğun hissedilen yaşama ve insanlara duyulan bu coşkun sevgiye karşılık, öykü kahramanı yani yazarımız hep yalnızdır. O hep kendi başına gezer, gözlemler, yazar. Sıradan insanların başına gelen büyük, küçük dramlara, çelişkilere, adaletsizliklere tanıklık eder. Yargıda bulunmaz. İyi, kötü, yanlış, doğru yoktur.  Herkes değerlidir ve konuşulan şeyler yazmaya değerdir. En sıradan tanıklıkları şiirli bir öyküye dönüşür, her birinde yaşanılan günün, o anın hakkını verir. 

[turkan · Rating 4 out of 5]

“İşte hikayelerimi nasıl yazdığımı şimdilik merak eden dostum, yarın incir çekirdeği doldurmayacak mevzuları yazan bir hikayecinin iyi bir hikayeci olmadığını yazacağına göre, bilmem hikayem oldu mu? Olmadıysa ne yapalım? Bizim hikaye anlayışımız da böyle efendim.”

[Aylin · Rating 5 out of 5]

-Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.

[Aslı Can]

Canım Sait'ciğim. Canım Faik :')

[Yalın · Rating 4 out of 5]

Sait Faik’in son kitabı öykücülüğümüzün 50lerdeki zirvesi olarak görülür. En sevdiğim öykülerden “Hişt, hişt” ve “Dülger balığının ölümü” tam birer klasik. “Yani Usta”, “İki kişiye bir hikaye” ve “ Yılan uykusu” öyküleri de bana daha çok dokunanlardan oldu.

Panco kimdir? Bir çeşit ruh ikizi, bir doppelgänger, tam bir Demian’dır. Edebiyatımıza, yalnızlıktan bunalmış bu çift ruhluluğu ilk sokan eser olarak Alemdağ’da Var bir Yılan, adeta öykücüler için ders kitabı gibidir.

[raShit · Rating 5 out of 5]

"Yalnızdım. Yalnızdım ama muhayyel bir arkadaşım vardı karşımda. Bu muhayyel arkadaşı pek severim. Öyle ki bazan konuşurken dudaklarına dalar, öpüveresim gelir. Ellerini severim, gözünün rengini severim. İçime ondan durmadan yağmur gibi bir şeyler yağar. Hiçbir sözü gücüme gitmez. Hiç büyük laf etmez. Fazla konuşmaz, tükürmez, kaşınmaz, ideal arkadaştır. Kadın mıdır, erkek midir, zengin midir, fakir midir, okumuş yazmış mıdır, cahil midir, ihtiyar mıdır? Nasıl karar verirsem öyledir."

[Murat Gonul · Rating 5 out of 5]

Sait Faik'in bir dönem yazdığı hikayelerin derlemesi olan kitap beni çok etkiledi. Normalde kısa hikaye okumaktan çok hoşlanmam ama bu hikayeler otobiyografik halleriyle ve sürreal öğeleriyle muhteşemdi. Bir çok hikaye uzaklardan da olsa birbirine dokunuyor gibiydi. Her öykü de yazarın hayatının ve iç dünyasının bir parçasıyla uğraşması görülüyor. Çok zevk alarak okudum.

[Oğuz Kayra · Rating 5 out of 5]

13 yıl önce, okuma alışkanlığım henüz yok iken başlayıp yarıda bıraktığım [öykülerin yanına tarih atmışım, bıraktım diye tahmin ediyorum] kitabı 13 yıl sonra tekrardan elime aldım ve büyük bir keyifle okudum. Özellikle "Öyle Bir Hikaye" enfesti. Hikmet fazlasıyla güldürdü.

"Okumuş yazmış adam öğüt vermez de, dedi. +Ya ne yapar? dedim. -Adamı anlar, dedi, ne yapacak."

[Ali · Rating 4 out of 5]

Sait faik öykülerini öğün sonrası içilen acı kahve gibi küçük fincanda yavaş yavaş içmek gerek sanırım. Üç öykü kitabını bi günde üst üste güpletince texas size large cola içmiş gibi şiştim sindiremedim. Dil düşünce zamanını yansıtıyor onun için ters gelen yerleri de var. Gündelik sıradan ceviz kabuğunu doldurmaz konularda yazmış da yazmış derken Sait Faik de Yunus Emre mübarek gibi gelecek Molla Kasımları tahmin etmiş ki güzel gönderme yapmış:

"İşte hikâyelerimi nasıl yazdığımı merak eden dostum; yarın incir çekirdeği doldurmayacak mevzuları yazan bir hikâyecinin iyi bir hikâyeci olmadığını yazacağına göre, bilmem hikâyem oldu mu?"

[MURAT BAYRAKTAR · Rating 1 out of 5]

Başıma bir şey gelmeyecekse; Sait Faik bana göre artık miadını fazlasıyla tamamlamış ve hiç bir zaman da zamanın ötesine geçemeyecek bir yazardır. Belki yazdığı dönemde bir anlam ifade edebilirdi öyküleri - ki buna da pek inanmıyorum- ancak şu an fazlasıyla luzumsuz bir adam haline gelmiş bir yazar yine bana göre. Kendisi de bunun farkında ki şu satırlar ile beni haklı çıkarıyor:

'' İşte hikayelerimi nasıl yazdığımı şimdilik merak eden dostum, yarın incir çekirdeği doldurmayacak mevzuları yazan bir hikayecinin iyi bir hikayeci olmadığını yazacağına göre, bilmem hikayem oldu mu? Olmadıysa ne yapalım? Bizim hikaye anlayışımız da böyle efendim.”
Bana göre olmamış ve hiç bir zaman da olmayacak, beğenenlerin bir çoğu sürü psikolojisinden beğeniyor. Gerçekten okurken bir beğeni, bir zeka pırıltısı, bir edebi metin veya tat yakalandığını kesinlikle inanmıyorum! Öykülerinde bir bütünlük anlam veya tat kesinlikle olmuyor Sait Faik de, rastgele sıralanmış çoğunklukla birbirinden kopuk cümleler ile yazılan bir yere varmayan anlamsız öyküler... Edebiyattaki lüzumsuz adam akımına karakterine en güzel örnek kendisidir bana göre neden bu kadar abartılmıştır anlamak mümkün değil!!

[Metin Yılmaz · Rating 5 out of 5]

Sait Faik'den farklı hikayeler. Özellikle İki Kişiye Bir Hikaye çok beğendiklerim arasına girdi.

[Bilgen · Rating 5 out of 5]

ha-ri-ka!
bütün öyküleri ayrı ayrı çok sevdim.

[Nevra Arslanturk · Rating 4 out of 5]

İncelikli öyküler, sevdim. Sait Faik-Semaver’de sıkılmıştım ama bu kitap su gibi akıyor. Daha içten, şeffaf, cesur, sizi içine çeken öyküler. Son kitabı “Alemdağ’da Var bir Yılan” olarak geçiyor. Ölümünden sonra “Az Şekerli” kitabı yayınlanıyor.

Gerçeküstü bilinç akışı yöntemi ile yazan Sait Faik okumak biraz emek istiyor. Belki de öykü okumaya alıştıkça tadı daha çok alınan yazarlardandır. Her öyküde kendisi var bir yerlerde. Bazen kendisini çirkin gören bir Dülger balığı, bazen bir panco, bazen de yalnızlığın yarattığı insan. Yalnız bir yaşam seçti Sait Faik, uyumsuzdu, tutanamayanlardaki Olric’ti.

Kitaptaki öykülerden en çok Efalikus’un Kahvesini sevdim. İnsanın iç dünyasında yaşadığı anlık özgüvensizlikleri, içten geçenler, ego, görüntüler ve görünen benlik 6 sayfaya sığabilmişti gerçekten. Kafa ve Şişe de içtendi.

“İstanbul çirkin şehir. — Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.” S25

“Neden denizde insana ölüm korkusu gibi bir şey geliyor? —Ölüm korkusu değil o, dedi, akıl korkusu.” S51

“Yok, dedi, yok. Ölüden ölüye fark yok; canlıdan canlıya var.” S69

“Okumuş yazmış adam öğüt vermez de, dedi. —Ya ne yapar? dedim. —Adamı anlar, dedi, ne yapacak.” S92

[Gülay Akbal · Rating 5 out of 5]

Kitabı bir iki öykü hariç kalan diğer öyküleri çok sevdim. Kimi zaman hüzünlendim kimi zaman tebessüm ettim. Sanırım Saif Faik Abasıyanık bana öykü okumayı sevdirdi :)

[Erkam · Rating 5 out of 5]

"'Bu yürek, bizim yüreğimiz, bir tahtası eksiklerin yüreğidir,' dedi."

-Ölüm de var arkadaş, ölüm. Şu köşkün sahibi de ölecek. Şu horoz da.
Göğsüne vurdu:
- Şu ben de.
Yüzüme baktı:
- Şu sen de...
- Doğru, doğru ama, dedim, yine de fark var.
- Nede? Ölüden ölüye mi? dedi.
Şaşkınlığıma geldi.
- Öyle ya, dedim.
- Yok, dedi, yok. Ölüden ölüye fark yok; canlıdan canlıya var.

[Efsun Ecem]

ömrümde okuduğum en iyi işlerden, işlerinden biri. kitapta her damağa uygun öyküler olsa da çoğu tek seferde sindirmenin (if at all) pek de mümkün olmadığı cinsten, kaba tanımları içinde modernist tonda, on kaplan gücünde. öyküyü anlamlandırmaya kendi imgelemlerinizle bilfiil dahil olmak gaipten hişt hiştlerin, zihne musallat pancoların sebebi olabilir. (çıkarın beni buradan) en kötü başka seyyarede terliksiz uyanabilirsiniz. hamileyken okumayın.

[Alper Gündoğdu · Rating 1 out of 5]

Sait Faik romanlarını denemek için okudum, anladım ki bana göre değilmiş. Sanırım 2.yeni diyorlar bu akıma, genelde hayal ve gerçeküstü konular işleniyor. Bir sonuca varmayan, genelde aforizmalar üzerinden işlenen bir kitap, sanırım benim gibi giriş-gelişme-sonuç arayan insanlar için birşey sunmuyor.
Sırf benim gibi okusam mı acaba diyenler için yazıyorum bunu :)

[Ibrahim Bal · Rating 5 out of 5]

Çok sevdim! Bir kaç hikaye dışında hepsi üzerine uzun uzun düşülmesi gereken hikayeler.

“Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.”
Alemdağı’nda Var Bir Yılan’dan

“— Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi.
Sonra kalbini gösterdi:
— Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.”
İki Kişiye Bir Hikaye’den

[Emre Ergin · Rating 5 out of 5]

Kaygısızlık süreklilik içerir. Dünyaya olgun bir bakışla ortak yanı budur. Kötülüğü çirkin bulmayan, bilâkis dünyanın cilvesi olarak gören bir serseri var. Gülümsüyor. Camı açtığında içeri bir ağaç giriyor.

[Boran · Rating 5 out of 5]

"İşte karşı karşıyasın. Haydi bakalım. Söyle söyleyeceğini. De diyeceğini. Dinler de. Tatlı tatlı dinler de. Sevgiden söz aç. Ne çıkar; o seni anlarsa değil, sen onu anlarsan bir şeyler olacak..."

[Serbay GÜL · Rating 3 out of 5]

Edebiyatımızın en abartılmış eserlerinden biridir der, geçerim.
Kötü değil o kesin , ama muhteşem hiç değil.

[Sümeyra · Rating 5 out of 5]

“Sevgiden söz aç. Ne çıkar; o seni anlarsa değil, sen onu anlarsan bir şeyler olacak.”
“Ölüden ölüye fark yok; canlıdan canlıya var.”
“Önce kafasını gösterdi:
-Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi.
Sonra kalbini gösterdi:
-Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.”
“Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.”

**Bir topal martının ölümünün ardından yas tutan balıkçının inceliğini duyumsuyorsa birileri, yıllar geçse de eksilmiyordur kimileri.
Savruk bir mahalle çocuğu olan Sait Faik’i YKY’den okumaktansa Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları’ndan okumayı tercih edebilirim sanırım.