MENAGERIE INTIME

by theophile Gautier/ theophile

Ménagerie intime (1869) est l'une des dernières oeuvres de Théophile Gautier. On y retrouve sa virtuosité pleine d'humour, sa désinvolture et sa pointe de préciosité. Plutôt que de se plier à l'exercice des Mémoires, comme Alexandre Dumas ou comme Georges Sand, il dresse une série de portraits d'animaux à travers laquelle se lit en pointillés une autobiographie et même une histoire du romantisme. La nostalgie du petit garçon déraciné de Tarbes est joliment dite par la métamorphose comique du chien Cagnotte. Le Gautier au gilet rouge et à la chevelure flottante de la bataille d'Hernani a pour totem le chat Childebrand, furieusement romantique. Gautier trouve un moyen de concilier la pudeur et l'exhibitionnisme de l'auteur en parlant de ses compagnons, ou plutôt de ses doubles animaux. Il met toute sa fantaisie à évoquer la personnalité de bêtes presque aussi artistes et raffinées que lui-même. Avant Colette, il fait exister les animaux dans leur familière étrangeté, ces drôles de bêtes magnifiquement uniques, ces « vies minuscules » qui ponctuent une existence humaine de leur destin émouvant.   Un texte qui réjouira tous les amoureux des animaux domestiques, particulièrement des chats et des chiens, mais aussi des créatures exotiques. Ménagerie intime est un texte drôle et vivant depuis longtemps indisponible et jamais publié en poche.

Genres: France, Animals, Classics

124 pages, Mass Market Paperback

First published January 1, 1869

Reviews

[Introverticheart · Rating 5 out of 5]

Zwierzęta pojawiały się w literaturze już od starożytności, ale do XIX wieku zawdzięczały swoją obecność tam przede wszystkim swoim znaczeniem symbolicznym, alegorycznym. Choć Gautier nie był pierwszym, który zaczął dostrzegać, że stosunki między człowiekiem, a zwierzętami nie polegają na przemocy i dominacji jednych nad drugimi. Wraz z francuskimi romantykami podjęli próbę nowego zdefiniowania tych stosunków. Gautiera z bohaterami jego książeczki łączy już więź nowego rodzaju.

Intymny zwierzyniec jakby wypuszcza zwierzęta z alegorycznego bestiarium, ukazuje ich indywidualność, przedstawia zwierzęta jako istoty czujące, obdarzone językiem, posiadającymi osobowość, opisuje swój zwierzyniec z ogromną sympatią, którą potęguje właśnie sposób, w jaki Gautier się o nich wypowiada!

Jest to wspaniała przygoda literacka, nie tylko dla miłośników zwierząt ale także dla tych, którzy doceniają niefrasobliwość i niejaką lekkomyślność, niezwykle plastyczne opisy, udaną formułę literacką przedkładającą dowcip nad głębię filozoficznych dociekań.

[Galicius · Rating 3 out of 5]

This was a revealing first read for me of this author. He goes into the “character” of pet animals in his young and later life. He describes cats, dogs, a parrot, a colony of rats, horses with an insight that engendered appreciating them more where there was less.

[Sheska · Rating 4 out of 5]

My shrunken old heart grew three sizes today.

[Hadrian · Rating 3 out of 5]

7/10

[estelle · Rating 5 out of 5]

Théophile ❤️❤️❤️❤️
Les animaux ❤️❤️❤️❤️
Théophile ET les animaux = je suis comblée je lirais jamais rien de mieux
(Même si c'est drôle de voir à quel point pour le 19e siècle les standards de soin pour les animaux même de compagnie étaient BAS)