Los trapos sucios es el cuarto libro de Manolito Gafotas, un personaje que va creciendo con cada entrega. En esta ocasión Manolito conocerá el amor en forma de Melody Martínez, la nueva y enigmática compañera de clase. ¿Te imaginas a tu padre vestido de romano? Pues ese lamentable espectáculo lo tuvo que contemplar Manolito, a través de sus propias gafas, en la Cabalgata de Reyes. Y es que Manolito Gafotas vuelve cargado de anécdotas y diversión. Porque en unas Navidades junto a él puede suceder de todo. Con sus inseparables amigos, el Orejones López, Yihad, Paquito Medina y Mostaza, se aventurará por el barrio a la caza del aguinaldo. No conseguirán gran cosa; pero eso sí, se producirá una pérdida irreparable: el Imbécil, que se extravía por las calles de Carabanchel (Alto) disfrazado de Superman.
At the age of 12 Lindo moved to Madrid, where she studied journalism. She did not get her degree, as she began to work in television and radio as a speaker, actress and scriptwriter. Her first novel was based on one of her fictional radio characters, the madrileño boy Manolito Gafotas, who has become a classic of Spanish children's literature. Manolito is the son of a trucker and lives a humble life in the working-class quarter of Carabanchel. The character was the protagonist of several first-person novels written with a solid style that includes humour, irony and sharp social criticism.
Lindo has also written adult novels and plays; she is the screenwriter of the film La primera noche de mi vida, and collaborated with director Miguel Albadalejo on the screenplays for Manolito Gafotas and Ataque verbal. She also adapted the screenplay Plenilunio from the novel by her husband, Antonio Muñoz Molina.
Ever since her husband Muñoz Molina was appointed director of the Instituto Cervantes of New York, Lindo has lived in New York City. She often writes for the Spanish-language newspaper El País, contributing editorials, and writes freelance work for other magazines and newspapers.
In 1998 Lindo was awarded the Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil (National Award for Children's and Youth Literature) for her book Los trapos sucios de Manolito Gafotas, and she received the Biblioteca Breve (Tiny Library) Award for her adult novel Una palabra tuya.
Siempre resulta divertido pasar unos días junto a Manolito. La verdad es que sigo pensando que estos libros no deberían catalogarse como libros infantiles. Evidentemente gustan a los niños porque están protagonizados por un niño y son muy divertidos, pero creo que los adultos podemos sacarle mucho más jugo y que podemos apreciar cosas que a un niño le pasarían inadvertidas.
Por eso recomiendo a todos los adultos leer y releer los libros de Manolito Gafotas. He dicho.
شاید به اندازه ی سوپر مانولیتو روم تاثیر نذاشته باشه اما دلیل بر بد بودنش نیست اصلا. مانولیتو همونقدر شیرین و دوست داشتنیه. اما شاید دیگه اونقدر سورپرایزم نمی کرد چون به یک شناختی ازش رسیده بودم و اونقدر با شیطنتاش تعجب نمیکردم. اما همچنان اون حس خوبی که نیاز داشتم رو ازش گرفتم. پ.ن: فکر میکنم حس بین مانولیتو و جونور حسیه که بین تمام خواهر ها و برادر ها هست.
Este es otro de los libros de mi infancia que estaba pensando en donar, pero le he echado un vistazo y... me lo he pasado tan bien que no me puedo deshacer de él. Ha sido una maravilla encontrarme tantos años después no solo con Manolito, sino también con el Imbécil, con M.M., con Yihad... No recordaba el humor tan escatológico, pero me ha vuelto a hacer gracia.
Algo más flojo que los anteriores y se nota que el libro ha tratado de crecer con sus lectores: capítulos más largos, temas más serios,... Me ha resultado más complicado leerlo para mi hijo de seis años, lo mismo alguien más mayor lo disfrute más.
Fué el primer libro que me regalaron en casa y el primero que leí en mi vida. Me hizo enamorarme de la lectura para siempre y convertirme en una lectora empedernida. Y eso que en mi casa no leía nadie. Le tengo un recuerdo especial
Una historia (varias historias, para ser más exactos) reales como la vida misma: tiernas, divertidas, crudas, con sus luces y sus sombras, sus momentos desquiciantes y otros memorables. La vida vista desde los ojos de un niño del barrio de Carabanchel (Alto) quien nos cuenta los trapos sucios de su familia y la gente que le rodea.
Con una gran maestría de estilo, la autora logra que nos metamos en la piel de Manolito García Moreno (Manolito Gafotas), con un vocabulario y a veces una ortografía, propias de un chaval de su edad, con una prosa muy cotidiana, pero poética. Por no hablar de esos personajes tan reales, con sus defectos y sus virtudes, pero a quienes irremediablemente coges cariño. Y aquí he de hacer mención especial a mi querido Imbécil y su "el nene quiere con Manolito". ¡Puro amor!
Una idea original de Elvira Lindo que se ha convertido ya en parte de nuestra cultura y que creo que es una buena apuesta para engachar a los lectores más jóvenes al carro de la literatura y para que los veteranos no perdamos nunca nuestra esencia de la infancia que da tanto juego a la vida. ;)
Cuantisimo te quiero Manolito gafotas!! Cuánto me haces reír!! Es una pena que mucha gente piense que Manolito sólo te divierte si eres un niño, porque no es verdad. Manolito,su padre,su madre,el imbécil, Susana bragas sucias o la sita Asunción te harán divertido cualquier ratito que les dediques. He leído este libro con ansia,en apenas dos días, y me ha encantado...he hecho relectura en voz alta, dándoselo a conocer a mí abuelita,que se proclama ya fan de Manolito García Moreno y de Carabanchel (alto) muy MUY recomendable
بچه که بودم یکی از جلدهای مانولیتو رو داشتم که رنگش آبی آسمونی بود و هزاران بار خونده بودمش. دیروز که توی کتابخونه این یکی جلدش رو پیداش کردم حس کردم برگشتم به روزای ده یازده سالگیم، و از ملاقات دوباره با کلی آشنای قدیمی از محله کارابانشل خوشحال شدم! دیروز انقد ذوقش رو کردم و با هیجان دربارش با دوستم حرف زدم که یه مامانی که کنارم بود ازش عکس گرفت تا بعداً برای پسرش بگیرش. ولی حالا که در بزرگسالی دارم میخونمش، به نظرم میاد با وجود اینکه مانولیتو بخش عزیزی از کودکی من بود نباید به بچههایی که همسن اون موقع من بودن خوندنش رو توصیه کنم. یکم دوز بیادبیش برای بچهها زیاده :')
Me encanto muchísimo , no he leído los otros libros de la saga , pero este se lee perfectamente de manera independiente. Me reí bastante, la manera tan jocosa de contar todo atrapa desde la primera página.
Manolito nunca defrauda. Sus historias me hacían reír a carcajadas antes y lo consiguen también ahora. Mola un pegote y medio, cosa que saben los científicos de todo el mundo mundial que han ido a hacer investigaciones a Carabanchel Alto desde el principio de los tiempos 🫶🏼
La verdad es que releer a Manolito desde la visión adulta es una lectura muy diferente. Manolito es una mirada tan ingenua a historias que se podrían considerar duras o tristes, me transporta de nuevo a mi infancia y me recuerda que dentro de cada uno sigue habiendo un niño que una vez fue.
Me ha gustado aunque he echado en falta esa chispa de ternura y ocurrencias graciosas y de lo más naturales. En éste libro me ha parecido algo más forzado.
Este libro me ha encantado porque era muy gracioso y además interesante. Al final era como una adivinanza para averiguar por qué se habían ido los padres de MM.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Me encantó, es gracioso y sientes que el mismo protagonista está contigo contándote todo lo que dice en el libro, parece que formas parte de la historia