Police investigation of mysterious serial murders in Tokyo points to “Hotel Cortesia Tokyo”, the suspected location of the next murder. So far, the identities of both the suspect and the victim remain unknown. Detective Nitta Kosuke goes undercover as a front-desk staff in that hotel, guided by Yamagishi Naomi, the hotel’s front desk employee who prioritizes guests’ comfort and safety over investigation. Their differing priorities cause conflict, but as strange guests check in and danger grows, they must work together. A clever criminal hatches a complex conspiracy, can Nitta and Naomi stop it before it’s too late?
Masquerade Hotel, written by renowned Japanese mystery author Keigo Higashino, is somewhat generic detective-mystery novel. Of course, one shouldn't expect something extraordinary from every book of an author. But while reading this book, it felt as though the story had been written with the intention of making it into a movie or TV drama in mind. The chemistry between the two main characters only reinforced that feeling. Though the author has tried to offer a different approach of presenting the mystery in this book too. Yet ultimately the story ends up feeling clichéd. And Higashino's distinct writing elements in this don’t stand out in any notable way.
Specially the character construction in this novel lacks the strength found in Higashino’s other works. Yet I eventually adjusted to it. But I didn’t expect an investigation this underwhelming in a Higashino book. Still the book isn’t a bad read overall, thanks to Higashino’s skillful and engaging storytelling, the smooth Bangla translation, and a few stereotypical yet likable characters. The climax was typical, but still enjoyable for its dramatic revelations and solid suspense. If you read it without any expectations and consider it a light read, the book can be worth reading once. Even so, this is one of the weakest Higashino books I’ve read.
মুগ্ধতা ছড়ানো একটা বই।কেইগো হিগাশিনোর বই যত পড়ি তত মুগ্ধ হই।এত ভার্সেটাইল একজন লেখক।কি দারুণ দারুণ প্লট নিয়ে লিখা বই। একটা হোটেল নিয়ে বইয়ের ভিতরকার কাহিনী।এটা ছাড়া আর কোন সিকোয়েন্স নেই বইয়ের ভিতর এবং শুধুমাত্র হোটেল নিয়ে পুরো আস্ত একটা ক্রাইম থ্রিলার লিখা যায় সেটা হিগাশিনো ছাড়া আর পক্ষে সম্ভব নয়।হিগাশিনো কত বিচিত্র জিনিস যে লিখেছে এই বইটা আরেকটা জ্বলজ্যান্ত প্রমাণ। বইটার ইংরেজি অনুবাদ নাই।সেইজন্য অনুবাদকে বাড়তি ধন্যবাদ প্রাপ্য এমন সুন্দর একটা বই বাংলা ভাষায় পড়ার সুযোগ করে দেওয়ার জন্য। হিগাশিনোর সব বইয়ের অনুবাদ হওয়া উচিত।একদম সব।
Higashino Keigo has always been a pretty good mystery writer in Japan and he differs from the other authors because he is not confined to a single formula but tries out different styles. In Masquerade Hotel, a new series featuring Niita Kousuke and hotel receptionist Yamakishi Naomi, police deciphered a code, hinting the next murder would take place at the 5-star Hotel Cortesia. To arrest the suspect and prevent murder, Nitta, along with a small group of policemen, disguised as employees of the hotel. Yamakishi was assigned to train and support Nitta as the latter struggled to like a receptionist but she ended up helping him solve the case instead.
Masquerade Hotel is not your generic type of murder mystery where your hero or heroine is suddenly confronted with murder and somehow is thrown into a partnership with a law enforcement officer to solve the crime. Instead, it consists of a conglomerate of smaller plots from which the solution emerges. Reading Masquerade Hotel is like solving a puzzle, you don't quite see the picture until all the pieces are locked into place. The way Higashino structured the plot is extremely creative, unfortunately, the pacing is so slow that it easily erodes away the readers' interests.
Another flaw in this book is the characterization. At times, it is hard to believe an ordinary receptionist like Yamakishi has more deductive powers than experienced police officers. Of course, it is also strange Nitta will trust Yamakishi so easily and so utterly. There is a hint of romance in there but since this is the beginning of a series, perhaps we may see more of them later.
Some may find this book boring and may even DNF half way but I enjoyed the book and would recommend it to readers who don't mind trying a new style of mystery.
Wow! Keren bgt haha. Ternyata page turner bgt. Semakin dibaca, semakin nagih & bikin penasaran. Mana tamu yg dateng ada aja kelakuannya. Setiap tamu dateng, auto mikir, nih orang bakal bikin masalah apalagi nih, gak mungkin semulus itu, pasti ada aja gebrakannya. Gak mengizinkan kita baca tenang wkwkwk.
Suka juga sama interaksi Naomi & Nitta. Benci sebel tapi kasihan kalo gak ditolong ya kan. Naomi nih tipikel pegawai rajin, disiplin, saklek dgn peraturan, dan juga menjunjung tinggi kreadibilitas dirinya sebagai staf hotel yg melayani tamu sepenuh hati. Apesnya dia harus ngajarin si Nitta, polisi yg kaku, tengil, keras kepala, gengsian & ego setinggi puncak karir. Nitta keknya ngerasa bgt, ah elah gue sekeren ini bukannya ikut penyidikan secara langsung, menunjukkan otak yg cemerlang, malah ngurusin tamu check in-out. Benci tapi kalo ada apa2, nomer 1 yg paling gelisah & bingung hiburnya gmn. Sumpah kalian gak bakal bosen sama mereka. Sangat menghibur di tengah kasus yg belum bisa terungkap ini.
Untuk pengungkapan kasusnya jujur gak tertebak kalo pelaku dan motifnya bakal itu. Gak expect bgt. Di cerita kan yang bakal terjadi itu urutan yang ke 4 di pembunuhan berantai ini, nah buat korban terakhir ini bener aku nebaknya karena di beberapa bab, otakku kek menjurus ke satu orang, yeay merasa pinter haha. Di 20% terakhir buku ini sih yang paling bikin nahan napas dan gemeteran, takut bgt sesaatu yang lebih buruk terjadi dan plot twist yang bakal menjatuhkan kita ke jurang keheranan. Tapi itu lah sensasi paling best di buku ini. Apalagi saat itu gak sengaja playlist muter lagu yang sesuai sama adegan yang terjadi, tambah-tambah kayak roller coaster nih hati mungilku.
Karakter favoritku? Jelas lah Nitta. Dia tuh kan gengsi dan males gituh karena gak terlibat langsung. Tapi, see, dia menjalankan tugasnya bahkan penyamarannya paling luwes diantara yang lain. Walaupun songongnya kebangetan. Buat Nitta: Kamu pinter, kamu baik, kamu peduli, kamu peka. Kamu mempertaruhkan hal besar untuk membantu orang. Jangan merasa minder, kamu hebat, Ok!
Terakhir, aku pengin jepret mulut Ozaki. Ih lemes bgt sih, mak-mak juga kalah sama dia keknya.😒
Menurutku lebih bagus dari yang kubaca sebelumnya, Kesetiaan Mr. X. Rekomendasi bgt buat kamu yang mau baca tentang misteri dan investigasi pembunuhan. Penasaran, shock, lucu, sedih, sampai deg-degan berlebih bakal kamu dapat di cerita ini.
Một vụ án không hề gay cấn nhưng lại khá thú vị. Toàn bộ câu chuyện và vụ án chỉ diễn ra ở một địa điểm duy nhất, đó là khách sạn hạng sang Cortesia Tokyo vì đó chính là địa điểm mà hung thủ của 3 vụ án trước để lại dưới dạng mật mã. Nhiệm vụ của cảnh sát là phải tìm ra hung thủ trước khi hắn gây án tại đây. Không man rợ kịch tính, không thủ đoạn lắt léo, không đánh đấm rượt đuổi, chỉ là vận dụng sự thông minh chỉn chu để thực hiện sự trả thù có phần gượng ép, khó mà hả dạ và thỏa mãn cho chính hung thủ nhưng lại gây võ đoán hoang mang cho phía điều tra.
Đội cảnh sát nằm vùng cắm chốt tại Cortesia suốt 1 tuần, nhiệm vụ chính của họ chỉ là quan sát, phân tích rồi khoanh vùng. Với độc giả nôn nóng thì có lẽ câu chuyện có vẻ hơi lê thê, thiếu trọng tâm, nghĩa là khá xa rời việc điều tra. Nhưng nếu để ý kỹ sẽ thấy ý đồ khéo léo của Keigo. Lúc nào cũng vậy, Keigo luôn mượn việc điều tra để nhằm nhấn mạnh những vấn đề khác của cuộc sống: đó là vấn đề tâm lý của con người, sự ô nhiễm đạo đức của các tầng lớp, sự thoái hoá của xã hội…Còn ở đây, khách sạn là địa điểm duy nhất mà toàn bộ tổ điều tra có mặt xuyên suốt đã trở thành nơi học nghề cho cảnh sát và ngược lại, cho toàn bộ nhân viên khách sạn. Nếu Yamagishi Naomi đại diện cho chất lượng dịch vụ đỉnh cao của khách sạn Nhật thì Nitta đại diện cho sự nhạy bén, tinh tường cùng khả năng phân tích và phản ứng điệu nghệ của cảnh sát Nhật. Hai nhân vật ấy có những màn tung hứng về đối đáp lẫn hành động tưởng khác biệt nhưng rất đồng điệu, họ truyền thống trong trách nhiệm và hiện đại trong hành động thực tế.
Lồng ghép trong quá trình phá án là rất nhiều gương mặt được gắn mác “nghi phạm”. Ta có thể thấy bất cứ ai cũng có những vấn đề của riêng mình, có thể là sự phiền toái, cơn giận nhất thời hoặc mối thù qua năm tháng, sự mặc cảm tự ti và cả nỗi cô đơn lẫn thói ngạo mạn. Tất cả được pha trộn trong vỏ bọc xã hội nhưng mặt trái của nó chính là sự tan vỡ trong hôn nhân, thất bại trong sự nghiệp, cô đơn trong cuộc sống…Khách sạn là nơi dung chứa toàn bộ những mảnh ghép cuộc đời đó dưới dạng chi trả và phục vụ, miễn hỏi. Ai cũng có vẻ đáng nghi, rồi trở nên đáng trách và đáng thương.
Vụ án kết thúc với cú xoay chuyển khá tài tình. Không bàn đến việc dễ hay khó đoán hung thủ và động cơ gây án, Keigo xử lý bước ngoặt khá khéo léo, không quá ngỡ ngàng nhưng không quá xuề xòa cho xong. Đọc sách ngỡ như đang học ngành dịch vụ khách sạn tận Tokyo vậy. Chất Keigo trong vụ án này có phần tươi mới, khá tây phương, hóm hỉnh. Mọi tình tiết đơn giản nhưng hợp lý và một Keigo vô cùng lãng mạn đã hiện ra ở dòng cuối cuốn sách: “Naomi cũng nâng ly của mình lên. Cảnh đêm Tokyo ánh lên trong hai ly rượu vừa chạm vào nhau.”
ถ้าไม่คิดว่าอ่านนิยายคุณโงะอยู่ เรานึกว่ากำลังอ่านตำรา 'แนวปฏิบัติตัวต่อลูกค้าสำหรับพนักงานต้อนรับส่วนหน้าของโรงแรม' เลยล่ะค่ะ พรั่งพร้อมด้วย case study วิธีรับมือลูกค้าเจ้าปัญหาเอาใจยาก(ยากจนเหวอ) พร้อมประโยคมารยาทงามเปลี่ยนลูกค้าจอมเจ้าเล่ห์ให้กลายเป็นแฟนคลับของโรงแรม!
Ceritanya seru, tapi nggak istimewa. Bahkan menurutku, plot twist agak antiklimaks karena nggak sebombastis yang kubayangkan, mengingat dari buku-buku penulis sebelumnya dan juga dari peliknya masalah yang dijanjikan sejak awal. Rasanya kurang mengejutkan gitu, meskipun aku nggak bisa menebak sebelumnya. Sensasinya pas tahu itu cuma semacam "oalah" bukan yang "haaah?? Seriuuss??" gitu.
Namun, premisnya memang keren. Bagian paling menarik dari novel ini menurutku justru dinamika seorang polisi belajar keras menjadi staf hotel, dan bagaimana dia menemukan hal-hal nggak terduga dari profesi itu, termasuk cara-cara memecahkan kasus. Oh ya, ending cerita ini termasuk sweet wkwk
Masquerade Hotel bercerita tentang 3 pembunuhan misterius di Tokyo yang diduga sebagai kasus pembunuhan berantai. Belum diketahui siapa tersangka dan target selanjutnya. Pelaku hanya meninggalkan kode yang menunjukkan lokasi pembunuhan berikutnya, Hotel Cortesia Tokyo.
Demi mencegah pembunuhan ke-4, Nitta Kosuke, polisi muda yang brilian tapi angkuh ditugaskan untuk menyamar sebagai staf di hotel tersebut. Yamagishi Naomi, staf front desk kompeten pun ditugaskan untuk membimbing Nitta. Latar belakang yang berbeda, membuat keduanya kerap berselisih paham dan tidak akur. Mampukah mereka bekerja sama memecahkan kasus berikutnya?🤔
Masquerade Hotel, buku ke-10 dari Keigo Higashino yang aku baca. Klo kalian suka tipe penyelidikan di The Newcomer, sepertinya bakal suka sama buku ini!🙌🏻 Vibes-nya tuh mirip + penyelidikannya gak bikin kepala pening. Sepanjang baca, aku bahkan gak ada keinginan untuk nebak siapa pelakunya, karena banyak tokoh yang terlibat dan. Too bad, penyelesaian kasusnya agak datar dan kurang greget. Plot twist-nya pun kurang wow.😅
Nevertheless, aku menikmati interaksi Nitta dan Naomi yang gemesin!😍 Bayangin aja gimana dinamika mereka yang sangat bertolak belakang harus berkompromi demi memecahkan kasus pembunuhan penting. Naomi selalu melayani tamu dengan sepenuh hati. Sedangkan Nitta selalu jeli menganalisa dan mencurigai para tamu.
Baca buku ini bikin aku amaze sama para staf hotel yang menjalankan pekerjaannya dengan baik. Sesabar itu loh dalam melayani tamu yang kadang kala permintaan + kelakuannya gak masuk akal. Banyak cerita seru dan menarik dari para tamu. Dari mau bawa pulang handuk hotel, minta gonta-ganti kamar, mergokin suami selingkuh, dll.
All in all, I enjoy my time reading this book! Apalagi dengan romance tipis-tipis + ending yang cute!🥰 Ceritanya pun tergolong ringan, mudah diikuti dan page turner—meski gak se-page-turner TKP. Buku ini juga cocok buat temen-temen yang lagi cari cerita misteri detektif yang gak rumit dan bikin mikir berat.❤️🔥
Dari buku ini, pesan moral yang aku tangkap yaitu kadang kala, ada perbuatan yang kita lakukan memiliki dampak. Bisa baik atau buruk, dan gak hanya pada diri kita, tapi juga pada orang di sekitar kita.
তিনটা খু*ন হয়েছে টোকিও শহরে। প্রতিটাতেই রয়েছে অদ্ভুত সব সংখ্যা লিখা একটা কাগজ। আর সেই সূত্র ধরেই পুলিশ বুঝতে পারল এটা একটা সিরিয়াল কি*লারের কাজ৷ পরবর্তী খু*টা কোথায় হবে সেটাও তারা সূত্র থেকে বের করে ফেলল। আর সেই খু*ন ঠেকানোর জন্য তাদেরকে কর্মচারী সেজে ঢুকে পড়তে হলো হোটেল কার্তেসিয়া টোকিওতে। অনেক প্রস্তুতি, বিশ্বাস অবিশ্বাসের দোলচালে তারা কি পারবে এই সিরিয়াল কি*লারকে থামাতে?
কেইগো হিগাশিনোর সম্ভবত ১১টা বই পড়েছি, তার মাঝে আমার অন্যতম পছন্দের বই হলো নিউকামার। একটা খু*নকে ঘিরে সেখানে আরো বেশ কয়েকটা গল্পের অবতারণা করেছিলেন লেখক। মাসকারেড হোটেল পড়তে গিয়ে আমার কাছাকাছি ধরণের অনুভূতি হয়েছে। ঠিক নিউকামারের মতো অতগুলো গল্প এখানে আনেননি লেখক। ছোট ছোট কিছু সাবপ্লট দিয়ে গল্পটা এগিয়ে নিয়েছেন। বইটা একটানা পড়ে গিয়েছি বেশ মুগ্ধতা নিয়েই।
হোটেল কার্তেসিয়া টোকিও
পুরো বইয়ের গল্পটা এই একটা হোটেলের মাঝেই সীমাবদ্ধ। হোটেলের ���াইরের কোনো সিকুয়েন্স বইতে নেই। তবুও একই জায়গায় পুরো বই জুড়ে পাঠককে ধরে রাখার জন্য চমৎকারভাবে গল্পটা সাজিয়েছেন লেখক। এই বই থেকে একটা বিলাসবহুল হোটেলের কর্মচারীদের জীবনযাপন কেমন হতে পারে সে ব্যাপারে একটা স্বচ্ছ ধারণা পেয়ে যাবে পাঠক। হোটেলটাই বইয়ের একটা চরিত্র, ভূমিকায় সহ অনুবাদক সালেহ আহমেদ মুবিনের এই দাবীটা খুব একটা অযৌক্তিক লাগেনি। তবে গল্পটা আসলে এগিয়েছে নাওমি ও নিত্তা নামের দুই চরিত্রকে ঘিরেই। নাওমি হোটেলের রিসিপশন ডেস্কের একজন কর্মী। অপরদিকে নিত্তা পুলিশের একজন তুখোড় গোয়েন্দা, যে কিনা এই কেসের কারনে এখন রিসিপশনের ডেস্কের কর্মী হিসাবে কাজ করছে। নাওমি, যে সদা কাস্টোমারই সঠিক নীতিতে বিশ্বাসী। আর নিত্তা সবাইকেই দেখে সন্দেহের চোখে। বইয়ের অন্যতম চুম্বক অংশ হলো এই দুই চরিত্রের মাঝে থাকা কেমিস্ট্রিটা। সম্পূর্ণ বিপরীত মনোভাবাপন্ন দুজন মানুষ কীভাবে একে অপরকে জেনে কিংবা না জেনেই সাহায্য করে রহস্যের দোরগোড়ায় পৌছে যায়, সেই জার্নিটা পড়ে যাওয়াটাই বইয়ের ভালো লাগার সবচেয়ে বড় কারন। কর্মপদ্ধতি এবং চিন্তাধারার কারনে নাওমি চরিত্রটা আমার খুবই ভালো লেগেছে।
হিগাশিনো আর সিরিয়াল কি*লিং!!
এর আগে কখনো সিরিয়াল কি*লিং নিয়ে হিগাশিনোকে পড়া হয়নি। তাই শুরুতে ব্যাপারটা জানতে পেরে বেশ আগ্রহ জন্মেছিল। তবে হিগাশিনো গতানুগতিক সিরিয়াল কি*লিং ধাঁচে বইটা লিখেননি। এখানে এই মূল রহস্যের কাঁটাছেড়া বেশ কমই। এই রহস্যকে ঘিরে আবর্তিত ঘটনাগুলোই বরং মূখ্য ভূমিকা রেখেছে। হোটেলে একেকজন সন্দেহভাজন গেস্ট আসে, একেকজনকে একেকভাবে ডিল করতে হয়৷ প্রত্যেক সন্দেহভাজনেরই আবার নিজস্ব আলাদা গল্প আছে। এর মাঝে নাওমি আর নিত্তার সম্পর্কের উত্থান পতন তো আছেই। পাশাপাশি প্রথমবারের মতো হিগাশিনোকে পুলিশদের অন্তর্কোন্দল নিয়ে লিখতে দেখলাম। এখন পর্যন্ত উনার পড়া সব বইতে সকল পুলিশকে কাঁধে কাঁধ মিলিয়ে একতালে রহস্য সমাধান করতে দেখেছি। এখানে খুব হালকা করে পুলিশদের মাঝে কিছুটা মনোমালিন্য দেখিয়েছেন লেখক। এটাও একটা নতুন অভিজ্ঞতা হিগাশিনোকে নিয়ে।
ক্ল্যাসিক হিগাশিনো টুইস্ট
কিছু সাবপ্লট, সম্পর্কের রসায়ন দেখালেও মূল খু*নীর রহস্যটাকে কখনোই আড়াল করেননি লেখক বইতে। ছাড়া ছাড়া ভাবে তদন্তের বিষয়াদিও এনেছেন। হয়তো একেবারে টানটান উত্তেজনার ব্যাপার অনুপস্থিত ছিল, তবে বইয়ে ক্রমাগত ঘটে যাওয়া ঘটনাবলীর কারনে আগ্রহ নিয়ে পড়ে যেতে সমস্যা হয়নি। বইয়ের শেষ দিকটা অবশ্য বেশ উত্তেজনাকর। শেষে দারুণ একটা টুইস্ট রয়েছে। একদমই ভাবিনি খু*নী এই মানুষটা হতে পারে কিংবা তার টার্গেটও এই মানুষটা হতে পারে। ব্যাপক ইমোশনের একটা সাবপ্লটকে একেবারে ধ্বসিয়ে দিয়েছেন লেখক!বইয়ের মাঝামাঝিতে এসে কেসের দারুণ অগ্রগতি হয়, যেটা পড়ে আগে করা একটা ধারণার কারনে কিঞ্চিৎ হতাশ হয়েছিলাম। ভেবেছিলাম আসল ঘটনা তো জেনেই গেলাম, তাহলে এতগুলো পেইজে আর বাকি থাকল কী? তবে মজার ব্যাপার হলো এরপর থেকেই বইটা বরং আরো বেশি জমে উঠে। পুলিশ যেভাবে রহস্যভেদ করে সেটাও বেশ ভালো লেগেছে। খু*নীর চিন্তাভাবনা অতিরঞ্জিত লেগেছে, যদিও লেখকও সেই ব্যাপারটা বইয়ে উল্লেখ করে দিয়েছেন। বেশি বুদ্ধি থাকাও আসলে ভালো ব্যাপার না!!
ব্যক্তিগত রেটিং: ০৮/১০ (এই বইটার মূল থীম হলো আবাসিক হোটেল। মূল রহস্যের পাশাপাশি যদি হোটেলের কর্মকাণ্ড আর চরিত্রের রসায়ন উপভোগ করতে পারেন, তাহলে নিশ্চিন্তে এই বইটা হাতে তুলে নিতে পারেন। দারুণ সময় কাটবে আশা করি)
অনুবাদ: যৌথ অনুবাদ হলেও ভূমিকা থেকে জানতে পারি কাবিদ হাসান মূল জাপানিজ বই থেকে বাংলায় গল্পটা এনেছেন। আর সেই গল্পকে পাঠকের সামনে আগ্রহ নিয়ে পড়ার মতো করে উপস্থাপন করার কাজটা করেছেন সালেহ আহমেদ মুবিন৷ এবং এই দুজনের প্রচেষ্টায় দারুণ একটা বই পড়া হয়েছে৷ বইয়ের অনুবাদ যথেষ্ট ভালো। অল্প কিছু বাক্য হয়তো একটু অন্যরকম হলে ভালো হতো। আড়ষ্ট একটা ভাব রয়ে গেছে সেই বাক্যগুলোতে। তবে বাদবাকী অনুবাদ আসলেই বেশ ভালো হয়েছে। একজন পাঠক ও হিগাশিনো ভক্ত হিসাবে কাবিদ হাসান ভাইয়ের প্রতি আন্তরিক কৃতজ্ঞতা ইংরেজি অনুবাদ না থাকা বইটা পড়ার সুযোগ করে দেয়ার জন্য। উনি বইটাতে হাত না দিলে হয়তো জীবনে কখনোই চমৎকার এই বইটা পড়া হয়ে উঠত না।
"হোটেলে তো সবরকম মানুষই আসে। প্রতিটা মানুষের পেছনেই যেন কোন না কোন গোপন কথা লুকিয়ে থাকে।"
টোকিও, জাপান। হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও বেশ বিলাসবহুল একটা হোটেল। এই আবাসিক হোটেলের সেবা বেশ খরচ সাপেক্ষ হলেও সেবার মান নিয়ে গেস্টদের কোন অভিযোগ নেই। বেশ সুনামের সাথেই চলছিলো হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও'র কার্যক্রম। হঠাৎ-ই যেন কিছুটা ছন্দপতন ঘটলো।
টোকিওতে গতো কয়েকদিনে বেশ কিছু খুনের ঘটনা ঘটেছে। যারা খুন হয়েছেন, তারা কেউ কারো পরিচিত নন। খুনের ধরণের মধ্যেও যে খুব বেশি মিল আছে তা না। কিন্তু খুনগুলোর মধ্যে একটা জিনিস কমন। সেটা হলো, প্রত্যেকটা ক্রাইম সিনেই খুনি অদ্ভুত কিছু নাম্বার সংবলিত কাগজ ফেলে গেছে। পুলিশকে যেন কোন একটা চ্যালেঞ্জ ছুঁড়ে দিয়ে চেয়েছে খুনি। নিঃসন্দেহে সিরিয়াল কিলিং। আর এই সিরিয়াল কিলিংয়ের সূত্র ধরেই পুলিশ একটা চাঞ্চল্যকর তথ্য আবিস্কার করলো। আর সেই তথ্য মতে, খুনির পরবর্তী খুন সংঘটিত হতে যাচ্ছে হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও-তে।
টোকিও পুলিশ আর হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও'র কর্তাব্যক্তিরা সিদ্ধান্ত নিলেন খুনিকে আটকাতে হোটেলের স্টাফদের সাথেই মিশে থাকবে পুলিশের লোকেরা। সেই হিসেবে হোটেলের নানা বিভাগে হোটেল কর্মচারীদের সাথেই ছদ্মবেশে ঢুকে পড়লো কয়েকজন পুলিশ ডিটেকটিভ। এদের মধ্যে তরুণ ডিটেকটিভ নিত্তা একজন। তাকে কাজ করতে হবে হোটেলের ফ্রন্ট ডেস্ক রিসেপশনিস্ট নাওমি'র হেল্পিং হ্যান্ড হিসেবে। আত্মবিশ্বাসী ও পেশাদার হোটেল রিসেপশনিস্ট নাওমি রীতিমতো ডিটেকটিভ নিত্তাকে ট্রেনিং দিয়ে কাজের উপযুক্ত করে নিতে লাগলো। খুনিকে আটকাতেই যে এতো আয়োজন!
আর দশটা হোটেলের মতো হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও-তেও নানা ধরণের গেস্ট আসা-যাওয়া করে। এদের কেউ নিজের স্ত্রীকে লুকিয়ে সঙ্গীকে নিয়ে গোপন অভিসারে এসেছে। কেউ অকারণ ছদ্মবেশে হোটেলে চেক-ইন করে হোটেল স্টাফদের জ্বালিয়ে মারছে। আবার কেউ নিজের পর্বতপ্রমাণ ফ্রাস্ট্রেশন ঝাড়তেই যেন চড়াও হচ্ছে কোন নিরীহ স্টাফের ওপর। নানা মানুষ, নানা বিচিত্র কর্মকাণ্ড। সবাই যেন কোন না কোন মুখোশ পরে আছে। এসব মুখোশধারী মানুষের ভিড়ে তাদের জন্যই নাওমি আর নিত্তা'র কাজই হলো ফার্স্ট ক্লাস সার্ভিস প্রোভাইড করা। এদিকে খুনীর সন্ধানে চোখ-কান খোলা রাখার ব্যাপারটা তো আছেই।
হোটেল রিসেপশনিস্ট নাওমি আর পুলিশের ডিটেকটিভ নিত্তা কি পারবে সামনে হতে যাওয়া খুনটা আটকাতে? নাকি এবার রিস্কটা একটু বেশিই হয়ে যাচ্ছে?
বিখ্যাত জাপানিজ লেখক কেইগো হিগাশিনো'র 'মাসকারেড হোটেল' তাঁর আর দশটা ডিটেকটিভ থ্রিলার থেকে একটু ভিন্ন। বইটা শুরু করার আগেই এই তথ্যটা জানতাম। যে কারণে নিজের এক্সপেকটেশন লেভেল একদম লো করে নিয়েছিলাম বইটা শুরু করার সময���। কেইগো হিগাশিনো তাঁর 'মাসকারেড হোটেল' উপন্যাসে মার্ডার মিস্ট্রি সলভ করার পাশাপাশি দেখিয়েছেন একটা বিলাসবহুল হোটেলের একদম ভেতরের চিত্র। হোটেল কর্তেসিয়া টোকিও-তে চেক-ইন করা প্রত্যেকটা গেস্টের চরিত্রের গভীরে পাঠককে প্রবেশ করার সুযোগ করে দিয়েছেন তিনি। ঝাঁ চকচকে হোটেলটার গেস্ট হিসেবে আসা মানুষগুলোর ভেতরে কি চলছে তা বেশ সময় নিয়ে উন্মোচিত করেছেন পাঠকের সামনে। এই কারণে 'খুনী কে?' এই প্রশ্নের বাইরে গিয়েও হিউম্যান বিহেভিয়ার স্টাডি করার একটা ইন্টারেস্ট গ্রো করেছে বইটা পড়ার সময়। আর এই ব্যাপারটাই 'মাসকারেড হোটেল'-কে টিপিক্যাল কোন মার্ডার মিস্ট্রি থেকে অনেকটা আলাদা করেছে।
উপন্যাসটার প্রধান দুই চরিত্র রিসেপশনিস্ট নাওমি ও ডিটেকটিভ নিত্তা'র যুগলবন্দী চমৎকার লেগেছে আমার কাছে। দু'জন সম্পূর্ণ ভিন্ন মেরুর দুই মানুষ যখন একই লক্ষ্য নিয়ে এগোয় সেটা একটা স্বতস্ফুর্ত প্রসেসের মধ্য দিয়ে যায়। 'মাসকারেড হোটেল'-এ এই ব্যাপারটা চমৎকার ভাবে ফুটে উঠেছিলো। উপন্যাসের আরেক চরিত্র ডিটেকটিভ নোসে সাহেবকেও বেশ ভালো লেগেছে আমার। ভদ্রলোক যখনই এসেছেন ভদ্রতা আর সরলতার একটা আবহ ফুটে উঠেছে। আর সব শেষে 'মাসকারেড হোটেল'-এর সমাপ্তিটাও আমার কাছে বেশ ভালো লেগেছে। সম্ভবত লো এক্সপেকটেশন নিয়ে শুরু করার কারণেই বইটা এমন উপভোগ্য লেগেছে আমার কাছে।
'মাসকারেড হোটেল'-এর কোন ইংরেজি অনুবাদ নেই। বইটা সরাসরি জাপানিজ থেকে বাংলায় রূপান্তর করেছেন কাবিদ হাসান। আর তাঁকে সহায়তা করেছেন সালেহ আহমেদ মুবিন। কাবিদ হাসানের অনুবাদ এর আগে পড়ার সুযোগ হয়নি আমার। এটাই প্রথম। অনুবাদ বেশ সুখপাঠ্য ও সাবলীল লেগেছে আমার কাছে। বোঝার সুবিধার জন্য বইয়ের অনেক জায়গায় জাপানিজ নানা টার্মের সহজ বাংলা ব্যাখ্যা দেয়া ছিলো। পড়ার সময় এগুলো বেশ কাজে এসেছে। কিছু জায়গায় যদিও একটু স্লো মনে হচ্ছিলো। তবে সেটা বোধহয় স্টোরি বিল্ডআপের কারণে। কয়েক অধ্যায় পড়ার পর সেই স্লো ভাবটা আর টের পাইনি। ভালো লেগেছে ছবি সংযুক্ত করার ব্যাপারটাও। ভবিষ্যতে কাবিদ হাসান ও সালেহ আহমেদ মুবিনের অনুবাদ আরো পড়তে চাই।
'মাসকারেড হোটেল'-এর পর নাকি 'মাসকারেড নাইট' নিয়ে কাজ করছেন অনুবাদকদ্বয়। আশা করি ওটাও অদূর ভবিষ্যতে পড়ার সুযোগ পাবো। সাদেকীন শোভনের করা প্রচ্ছদটা বেশ ভালো লেগেছে। 'মাসকারেড হোটেল'-এর সম্পাদনা ছিলো চমৎকার। আর প্রোডাকশনও ছিলো টপ নচ। আগ্রহীরা চাইলে পড়ে ফেলতে পারেন বইটা। আশা করি ভিন্ন একটা অভিজ্ঞতা হবে।
“মাসকারেড হোটেল” প্রথাগত থ্রিলার উপন্যাস না। থ্রিলারের আড়ালে থাকা মানুষের প্রতিচ্ছবি হয়ে উঠেছে এই বইটা। যেখানে মানুষের চরিত্র, স্বভাবকে দেখা যায় ভিন্নভাবে। মুখোশের আড়ালে থাকা প্রতিটি মানুষের সত্যিকারের রূপ আমরা চিনি না। যে রূপ সময়ে, অসময়ে বেরিয়ে আসে।
জাপানের টোকিও শহরে এর আগে তিন তিনটি খু ন হয়েছে। যার কুল কিনারা খুঁজে পাওয়া যাচ্ছে না। আপাত দৃষ্টিতে তিনটি খু নকে ভিন্ন কিছু মনে হওয়া অস্বাভাবিক না। কারণ ভিকটিম তিনজনের মধ্যে কোনো সংযোগ নেই। তাই ভিন্ন ভিন্ন অপরাধ কর্ম হিসেবেই পুলিশ তদন্ত চালিয়ে যাচ্ছে। কিন্তু ঝামেলা বাঁধিয়েছে একটা চিরকুট। যে চিরকুটে কিছু সংখ্যা ছাপানো। আর এই সংখ্যা যেন পরবর্তী অপরাধ স্থানটির অবস্থান নির্দেশ করে।
এই যেমন প্রথম ক্রাইম স্পটে যে চিরকুট পাওয়া গিয়েছে, সেখানে দ্বিতীয় ক্রাইম স্পটের কথা বলা হয়েছে। দ্বিতীয় স্পটে পাওয়া যায় তৃতীয় স্পটের অবস্থান। আর তৃতীয় স্পটে পাওয়া যাওয়া চিরকুটের সংখ্যা জানান দেয় আরেকটা খু ন হবে। আর সেই জায়গাটা একটি পাঁচ তারকা হোটেল। নাম, কর্তেসিয়া হোটেল।
পুলিশ যখন জানতে পারে পরবর্তী অপরাধ কর্ম কোথায় সংগঠিত হবে, তখন অবশ্যই তারা তৎপর হবে। ছদ্মবেশে হোটেলে প্রবেশ করে তারা। হোটেলের কর্মচারী হিসেবে মিশে যাওয়ার চেষ্টা করে গেস্টদের সাথে। কিন্তু চাইলেই কি সবকাজ সবাইকে দিয়ে হয়? পুলিশের নজর হয় ভীষণ তীক্ষ্ম। যে কাউকে সন্দেহ করে। কঠিন চাহনিতে সামনে থাকা মানুষ ভীষণ অপ্রস্তুত হয়। ওদিকে হোটেলে যারা সার্ভিস দেয়, তাদের দৃষ্টি হতে হয় নরম। ব্যবহার মার্জিত। সবসময় হাসিমুখে কথা বলতে চেষ্টা করে। ফলে যারা পুলিশের চাকরি করে তারা খুব সহজে হোটেলের কর্মচারী হিসেবে মানিয়ে নিতে পারবে না স্বাভাবিক।
তবুও চেষ্টা চালিয়ে যেতে হয়। কিন্তু তদন্তে কোনো অগ্রগতি নেই। কোনো গেস্ট একটু সন্দেহজনক হলেই একটা সূত্র মনে করে সবাই ঝাঁপিয়ে পড়ে। বেশিরভাগ সময়ই প্রচেষ্টা বিফলে যায়। তবে একটা সূত্র পাওয়া গেছে। সেই সূত্র মোতাবেক সবাই কাজ করছে। জাল বিছিয়ে একটু একটু করে গুটিয়ে আনার সময় উপস্থিত। অপরাধী কি ধরা দেবে এ জালে? যে অপরাধীকে কেউ চিনে না, তাকে ধরবে কী করে? না-কি সত্যিই অঘটন ঘটে যাবে? কে সর্বশেষ ভিকটিম হবে আরকে অপরাধী, এই বিষয়টা নিয়েই যে দ্বিধা আছে!
আগেই বলেছি বইটা প্রথাগত থ্রিলার না। আপনারা যারা টানটান থ্রিলার পছন্দ করেন, এই বইটা ঠিক তেমন অনুভূতি দিবে না। থ্রিলের পরিমাণ কম হলেও রহস্য বেশ ভালোভাবেই ছিল। তবে বইটা বেশ গতিশীল। পড়তে বেগ পেতে হয় না। খুব সহজে দ্রুততার সাথে এগিয়ে যায়।
একজন লেখকের সবচেয়ে বড় গুণ তিনি যখন ভিন্ন ধারার লেখায় পাঠককে মুগ্ধ করেন। কেইগো হিগাশিনো দুর্দান্ত থ্রিলার লেখেন। চমকের পর চমক থাকে সেসব বইতে। পাঠক এসব বইয়ে মজে থাকে। তার বাইরেও তিনি থ্রিলারের আদলে জীবনের গল্প লেখেন। মানুষের প্রতিচ্ছবি ফুটিয়ে তোলেন। যেখানে মানুষই শেষ কথা। কেননা অপরাধ কর্ম সবসময় মানুষের দ্বারাই সংগঠিত হয়। তাই মানুষের মনস্তত্ত্ব, তাদের অভ্যন্তরে গড়ে ওঠা গল্পগুলো অনুধাবন করতে পারলে অপরাধতত্ত্ব নিয়েও বিশ্লেষণ করা যায়।
“মাসকারেড হোটেল” বইতে অনেকগুলো মূল চরিত্র আছে। তাদের মধ্যে নাওমি আর নিত্তাকে প্রধান হিসেবে ধরে নেওয়া যায়। তবে তাদের ছাপিয়ে এই গল্পের প্রধান চরিত্র হয়ে ওঠেছে কর্তেসিয়া হোটেল। কেননা হোটেল এমন এক জায়গা, যেখানে ভিন্ন চরিত্রের অসংখ্য মানুষের আনাগোনা থাকে। সবাই একইরকম হয় না। কেউ হয় ভদ্র, কেউ অধৈর্য। আবার কেউ ইচ্ছা করেই ঝামেলা পাকায়। হোটেলের বিল যেন না দেওয়া হয়, তাই কেউ এমন পরিস্থিতির সৃষ্টি করে যাতে হোটেল কর্তৃপক্ষ বিল মওকুফ করে দেয়। ভালো রুম পাওয়ার জন্যও বেশ ছলচাতুরির আশ্রয় নেয় কেউ কেউ। কখনও এসব দেখে মেজাজ খারাপ হতে পারে, রাগ হতে পারে। কিন্তু তারপরও মাথা ঠাণ্ডা রেখে পরিস্থিতি মোকাবেলা করতে হয়। গেস্ট সবসময় আশীর্বাদ, তাদের সাথে খারাপ ব্যবহার করলে হোটেলের বদনাম হবে। এমন কিছু কখনোই করা যাবে না।
আমার মনে হয়েছে “মাসকারেড হোটেল” বইটা সকল ব্যবসায়ীদের পড়া উচিত, বিশেষ করে যারা সরাসরি কাস্টমার হ্যান্ডেল করে। ফেসবুকভিত্তিক বেশিরভাগ ব্যবসায়ীর ক্ষেত্রে একটা বিষয় সম্প্রতি খুব চোখে লাগে। তারা প্রায়শই যেকোনো অভিযোগে কাস্টমারদের কাঠগড়ায় দাঁড় করায়। হোক সে বই বিক্রেতা, জার্সি বিক্রেতা বা কেক, শাড়ি, জুয়েলারি, আর্টিফেক্ট ইত্যাদি বিক্রয় যারা করে। ইনবক্সে কোনো কাস্টমার একটু অভিযোগ করল বা কটু কথা বলল, তাতেই স্ক্রিনশট চালাচালি হয়। ব্যবসায়ীদের এই বিষয়টা আমার ভালো না। একটা কথা মনে রাখতে হবে, প্রতিটি মানুষ সমান না। কেউ যখন বিনয়ী হবে, অন্যজন তার ধারে কাছেও যাবে না। তারপরও সবাইকে সমান চোখে দেখা একজন বিক্রেতার দায়িত্ব। অথচ ফেসবুকভিত্তিক বিক্রেতাগুলো বিনয়ী কাস্টমারদের ভালো চোখে দেখলেও অন্য কাস্টমার, যারা একটু বেশি অভিযোগ করে, তাদের কাস্টমারই মনে করে না।
“মাসকারেড হোটেল” বইতে একটা কথা আছে, গেস্ট-ই নিয়ম। গেস্টকে গেস্টটা বললেও অসম্মান হয়। অথচ কী অবলীলায় ফেসবুকে জিনিসপত্র বিক্রি করা বিক্রেতাগুলো ব্যক্তিগত কথাবার্তার স্ক্রিনশট নিজে সহজেই পোস্ট করে! যেন কোনো কাস্টমারের প্রাইভেসি নেই�� এই বিষয়ের ক্ষেত্রে বইটা দারুণ শিক্ষণীয়। কাস্টমার সবসময় ঠিক, তাদের সমস্যা ধৈর্য ধরে সমাধান করা প্রতিটি ব্যবসায়ীর দায়িত্ব। কাস্টমার অভিযোগ করবে, রাগ হবে, তীর্যক কথা বলে; পরিবর্তে বিনয় দিয়ে, শান্তভাবে সমাধান করলে রাগী কাস্টমারও লজ্জিত হতে বাধ্য। অথচ ঔদ্ধত্যের বিপরীতে ঔদ্ধত্য দেখলে পরিস্থিতি খারাপ হয়, ঝামেলার সৃষ্টি হয়।
এক্ষেত্রে নাওমি নামের মেয়েটা আদর্শ হতে পারে। কাস্টমার সম্পর্কে তার বয়ান, ব্যবহার সবকিছুই উপলব্ধির বিষয়। ওদিকে নিত্তা ছিল বিপরীত। নাওমির সাথে তার শুরুটাও ঠিকঠাক হয়নি। একজন পুলিশ আর কী বুঝে হোটেল চালানো কতটা ঝক্কির কাজ। কত ব্যতিক্রমী মানুষজনের সাথে দেখা হয়। সবাই তো আর সমান না। তবে সময়ের সাথে সাথে তীক্ষ্ণ, রাগী স্বভাবের পুলিশ অফিসারও একজন যোগ্য হোটেল কর্মী হয়ে যেতে পারে। যার জন্য দরকার ধৈর্য, মন থেকে কাজ করার চেষ্টা। নিত্তা মন থেকে চেষ্টা করেছিল বলেই একসময় এই কাজকে নিজের আপন করে নিতে পেরেছিল। একজন কাস্টমারকে কীভাবে নিয়ন্ত্রণ করা যায় শিখে নিয়েছিল।
থ্রিলার বইতে এতকিছু থাকলে থ্রিল কই? রহস্য কই? প্রশ্নটা মনে মধ্যে ঘুরপাক খায়। এ বইতে রহস্য ঠিকই ছিল। এর মাঝে চলেছে তদন্ত, খু নিকে খুঁজে পাওয়ার চেষ্টা। তবে প্রথাগত তদন্ত এখানে ছিল না। পুরো গল্পটায় লেখক হোটেলের মধ্যে সীমাবদ্ধ রেখেছেন। তার মধ্যে আলোচনা চলেছে, এই আলোচনার মধ্য দিয়েই তদন্তের আদ্যপান্ত ফুটে উঠেছে। অপরাধের কারণ, এতগুলো খু নের মধ্যে যোগসাজশ খুঁজে বেড়ানো, আদৌ যোগসাজশ আছে কি না; সবকিছুই প্রকাশ্যে এসেছে।
পুলিশদের মধ্যে নিত্তা এখানে গুরুত্ব পেয়েছে। তার তদন্তের ভাবনাগুলো বেশ স্পষ্ট ছিল। নাওমি পুলিশ না হলেও বেশ ভালো সহযোগী হয়ে উঠেছিল। পার্টনারের মধ্যে একজনের ছায়া অপরজনের মধ্যে ফুটে ওঠে। এই যেমন নাওমির পাশে থেকে নিত্তা যেমন হোটেলের কাজ বেশ ভালোভাবেই রপ্ত করেছে, তেমন করে নিত্তার পাশে থেকে নাওমিও গোয়েন্দাগিরি বুঝে নিয়েছে। নিজের অজান্তেই বেশকিছু সূত্র দিয়েছে। তবে নাওমির কাছে হোটেল ভিন্ন কোনকিছুই গুরুত্বপুর্ণ না। আগে হোটেলের সম্মান, গেস্টদের সম্মান গুরুত্বপুর্ণ। এর বাইরে কী হলো দেখার বিষয় না
আরেকজন আছে, নোসো। তার ভূমিকাও এখানে গুরুত্বপুর্ণ। বেশকিছু সূত্র সে খুঁজে বের করেছে। সূক্ষ্ম সূক্ষ্ম অনেক বিষয় থাকে, যা আমাদের চোখ এড়িয়ে যায়। এগুলোই গুরুত্বপুর্ণ হয়ে উঠতে পারে তদন্তের ক্ষেত্রে। শেষপর্যন্ত কেউ যা ভাবতে পারে না, তার থেকেই মূল রহস্য উদঘাটিত হয়। এই জন্য ভাবনা চিন্তা করার দক্ষতা থাকতে হয়।
এই বইয়ের শেষটা বেশ গতিশীল। সেখানে একটি ঘটনা ঘটার প্রতিক্ষায় সবাই। কী ঘটবে তা হয়তো অনুমেয়, তবে কীভাবে ঘটবে তা-ই আগ্রহের কেন্দ্রবিন্দুতে পরিণত হয়েছে। লেখক এখানে সবার ভাবনার বাইরে একটা চমক রেখেছেন। বড় কোনো চমক নয়, তবে বইয়ের পুরো ঘটনা বিচারে আমার কাছে যথাযথ মনে হয়েছে। তবে একটু তাড়াহুড়ো করে শেষের ঘটনা এগিয়েছে। না-কি এতবেশি গল্পের সাথে জড়িয়ে গিয়েছিলাম, যে দ্রুত শেষাংশে পৌঁছে গেছিলাম। কে জানে! তবে বইটা পড়তে পড়তে আমি নিজেও কর্তেসিয়া হোটেলে পৌঁছে গিয়েছিলাম নিত্তা ও নাওমির সহকর্মী হিসেবে।
শেষটা বেশ তৃপ্তি দিয়েছে। পুরো গল্পটাই এক ভিন্ন অনুভূতি দিয়ে গিয়েছে। লেখকের এমন ভাবনার উপর ভিত্তি করে একটা উপন্যাস গড়ে তোলার তারিফ করতে হয়। এছাড়াও আমার এই বইতে ভালো লেগেছে জাপানিদের স্বভাব, আচরণ। জাপানিদের বিনয় বিশ্বজুড়ে স্বীকৃত। তাদের ভদ্রতা, বিনয় ট্রেডমার্ক হতে পারে। এখানেও তার ব্যতিক্রম নয়। যা থেকে শিক্ষা নেওয়ার অনেক কিছুই আছে।
▪️অনুবাদ, সম্পাদনা ও অন্যান্য :
“মাসকারেড হোটেল” বইটার ইংরেজি অনুবাদ নেই। বইটি সরাসরি জাপানি থেকে অনূদিত। কাবিদ হাসান এক্ষেত্রে বেশ ভালো কাজ করেছেন। যেহেতু রূপান্তর, সেহেতু ধরে নেওয়া যায় পাঠকের যেন পড়তে অসুবিধা না হয়; তেমন করেই তিনি বইটি অনুবাদ করেছেন। সাথে ছিলেন সালেহ আহমেদ মুবিন।
দুইজনের সম্মিলিত প্রচেষ্টা পড়ার ক্ষেত্রে বেশ ভালো অভিজ্ঞতা দিয়েছে। আড়ষ্ট, জটিল ভাব ছিল না। গল্পের গতির সাথে অনুবাদের সাবলীলতার কারণে কাহিনি তরতরিয়ে এগিয়েছে। সম্পাদনাও দুর্দান্ত হয়েছে। অনেকদিন পর এমন এক বই পড়লাম, বানান ভুল বা ছাপার ভুল তেমন একটা নেই। তাই তৃপ্তির পরিমাণ আরো বেশি ছিল।
তবে হাতে গোনা দুয়েকটা জায়গায় শব্দচয়ন নিয়ে দ্বিধাদ্বন্দ্বে আছি। এই যেমন এক জায়গায় বলে হয়েছে, ‘বুঝমান মানুষ’। আমি বাংলা ডিকশনারিতে ‘বুঝমান’ শব্দটি পাইনি। আছে কি না জন্য নেই। খুব সম্ভবত এখানে ‘বুঝদার’ হবে। আরেক জায়গায় লেখা আছে ‘রুদ্ধবাক’, যেখানে ‘বাকরুদ্ধ’ যথাযথ শব্দচয়ন হওয়া উচিত ছিল।
একটা ঘটনার কথা বলি। ডিটেকটিভদের একটা মিটিংয়ে কেউ একজন নিজের ভাবনার কথা বলেছে। যা শুনে সবাই চমৎকৃত। সেখানে তাদের বস ‘কথায় তো দম নেই’ বলে উল্লেখ করেছেন। কিন্তু সংলাপের ধারাবাহিকতায় আমিনযেটা বুঝেছি, ‘দম নেই’-এর পরিবর্তে ‘দম আছে’ হওয়ার কথা। মূল বইয়ের কী আছে জানি না। এখানে আমি নিজের মতামত ব্যক্ত করলাম।
প্রচ্ছদ খুবই দারুণ হয়েছে। প্রকাশনার সাথে সংশ্লিষ্ট সবাইকে ধন্যবাদ শোভন ভাইয়ের প্রচ্ছদ নির্বাচন করার জন্য। কাহিনির জন্য এটা সত্যিই যথাযথ মনে হয়েছে। কালারও ঠিকঠাক ফুটে ওঠেছে। এছাড়া প্রোডাকশনে ঋদ্ধ প্রকাশের আরেকটি দারুণ কাজ মুগ্ধ করেছেন।
▪️পরিশেষে, এ জাতীয় বই এক ধরনের মিশ্র প্রতিক্রিয়া পায়। থ্রিলারপ্রেমীদের কাছে থ্রিল কমে গেলে যেকোনো বই আহামরি বা পছন্দের হয় না। আবার আমার মতো যারা গল্পের দিকে নজর রাখে, তাদের কাছে একটা দারুন উপাখ্যান হতে পারে। উপলব্ধি করতে পারলে, গল্পের ভেতরে প্রবেশ করে নিজেকে এর একজন মনে করতে পারলে দারুণ উপভোগ্য হতে পারে বইটি। যেমনটা আমার হয়েছে। কেইগো হিগাশিনোকে এক অন্য ধারায় আবিষ্কার করা যায় এখানে।
Fix, ini buku Higashino-sensei terbaik dari semua yang udah diterjemahkan ke bahasa Indonesia.
Entah kenapa saya belum tertarik baca Rumus Kebenaran Musim Panas - A Midsummer's Equation (Manatsu no Hoteishiki) atau Tragedi Pedang Keadilan--mungkin karena blurb-nya nggak terlalu menarik buat saya. Beda ketika pertama kali baca blurb untuk buku ini. Langsung intuisi saya membisikkan bahwa premis itu akan membuat saya sangat menyukai cerita bukunya, jadi saya segera ikut PO, dan begitu bukunya sampai, langsung dibaca.
... dan terbukti!
Setelah menutup buku ini, saya seketika sadar kenapa saya sangat menyukainya: karena ceritanya sangat SEGAR.
Saya udah baca hampir semua buku Sensei yang diterjemahkan ke bahasa Indonesia, dan walaupun saya memuji setiap cerita dan eksekusinya, menurut saya buku ini adalah yang paling segar, paling fresh. Premis tentang detektif kepolisian yang harus menyamar menjadi staf front desk hotel sangat menarik, dan dieksekusinya bagus banget pula. Dinamika antara Nitta dan Naomi dibangun dengan sangat baik, chemistry mereka dapet dan mengalir natural, tapi di sisi penyelidikan kasusnya pun sangat sangat memuaskan. Struktur kasusnya, kebenaran di baliknya, cara untuk sampai ke kebenaran itu, teknik Chekov's gun yang dipakai, klimaksnya... semuanya sempurna.
Buku ini benar-benar mahakarya.
Saya puaaaaassssss banget--rasa puas yang muncul setelah membaca suatu cerita misteri yang begitu bagus.
Saking engaging-nya ini buku, sampe kebayang-bayang pas di kantor tadi, padahal lagi sibuk banget. Sepanjang kerja cuma pengin cepat-cepat pulang buat lanjut baca, eh tahu-tahu tamat. :)))
Nggak ada komplain sama sekali, saya puas dengan segala hal di buku ini. Perfection di segala aspek, hebat betul Higashino-sensei bisa blending segala hal tentang perhotelan dengan investigasi kepolisian (btw, saya belajar banyak banget tentang dunia perhotelan dari novel ini). Menarik sekali melihat dibenturkannya prinsip kontras antara "polisi yang harus selalu mencurigai orang" dengan "staf hotel yang harus senantiasa melayani dan menomorsatukan tamu hotel". Itulah yang bikin dinamika antara Naomi dan Nitta jadi menarik. Saya juga puas sama konklusi hubungan mereka. :)
Anyway saya sangat menikmati membaca ini, dan sangat mengapresiasi terjemahannya yang betul-betul enak dibaca. Pas ngecek penerjemahnya, namanya sama dengan penerjemah komik Bungo Stray Dogs kesayangan saya, pantesan saya merasa nyaman sekali dengan terjemahannya ini. Terima kasih ya Ibu Penerjemah yang sudah berhasil deliver cerita karya Sensei dalam bahasa Indonesia dengan sebagus ini. :)
Ah..., pengin cepet-cepet nemu buku yang bikin puas banget kayak gini lagi~ Semoga segera ada buku Higashino-sensei berikutnya yang sebagus ini lagi!!
Awalnya bingung mau pilih baca yang mana dulu. Galileo Series atau Hotel Masquerade. Akhirnya, milih ini, atas pertimbangan banyaknya halaman.
Aku suka cara penulis menciptakan suasana baru dalam dunia novel misteri. penyidik atau detektif sudah tau dimana letak kasus pembunuhan akan terjadi tapi tidak tau apa, bagaimana, mengapa dan siapa dalang dari kasus pembunuhan yang akan terjadi itu.
Premis novel ini, singkatnya gini. Detektif nyamar jadi pegawai hotel untuk mengungkap kasus pembunuhan selanjutnya.
Ada sekelompok penyidik yang mencurigai akan terjadinya kasus pembunuhan di sebuah Hotel ternama. Mereka tau akan hal itu karena adanya pesan dari rentetan kasus pembunuhan yang telah terjadi di daerah itu sebelumnya.
Nah, Beberapa orang polisi ini ditugaskan untuk menyamar jadi staf-staf hotel dengan posisi yang berbeda-beda. Lalu, fokus cerita kemudian di dominasi oleh Nitta, selaku polisi yang ditugaskan di front desk. Si Nitta ini punya gaya yang selengean, tak ayal membuat Naomi marah, Naomi adalah utusan hotel yang akan mengajari Nitta menjadi staf hotel. Pelatih dia ceunah.
Si Naomi ini selalu berprinsip tamu adalah raja sehingga apapun yang diinginkan tamu harus di penuhi. Sedangkan, Nitta tipe yang "awas" intinya kalo ada yang aneh-aneh langsung diselidiki, sehingga si Naomi ikut geram karena merasa Nitta dapat membuat tamu-tamu gak nyaman. Si Naomi juga bilang kek gini, “Selain karena lo nge ganggu, si pelaku juga bakal tau kalo lo bukan staf hotel yang asli anjir. Bangor amat. Ikutin gw aja.”
Aku baca ini berasa dapat ilmu hospitality juga. Bagaimana kata terima kasih itu penting banget, bagaimana manajemen complain itu penting, bagaimana menempatkan diri di depan pelanggan dan yang terpenting satu kesalahan yang kita abaikan justru malah menjadi awal masalah besar akan terjadi.
Terus, posisi Nitta, seorang polisi yang nyamar jadi staf hotel juga memberi aku pelajaran bahwa pelayanan boleh ok tapi pinter juga harus. Gak semua staf yang komplain itu benar-benar komplain, ada juga yang emang pengen nipu.
Apa ini plot twist?
baca aja, ekspresi aku di akhir ngakak, sedih, bingung tapi tepok jidat juga. Gokil deh.
Ini juga yang menjadi alasan kenapa novel misteri ku tempatkan di nomor satu? Karena hanya novel misteri yang bisa narik Trhiller, Action, Drama bahkan Romance sekaligus ke dalam satu novel, tanpa feeling salty.
BTW aku baru awal tahun ini rajin bikin review di Goodreads, komen yah kalo review aku ternyata spoiler.
Naskhah jenayah dan penyiasatan yang sangat seronok dibaca. Terjemahan yang mudah difaham dengan jalan ceritanya penuh dengan misteri, dinamik dan saspens. Kisah pegawai penyiasat polis Kōsuke Nitta yang harus bergabung dalam pasukan penyamaran dan perlu jadi salah seorang staf front desk di Hotel Cortesia demi menangkap seorang penjenayah yang dikatakan menjadi dalang kepada tiga pembunuhan berantai dan sedang merancang untuk melakukan pembunuhan ke-empatnya di Hotel Cortesia.
Ada twist dan intens yang aku suka terutamanya berkait hal kod rahsia yang ditinggal penjenayah. Deskriptif dengan babak-babak tegang dan hal perselisihan juga persahabatan yang menarik antara Nitta dan Yamagishi Naomi; staf front desk hotel yang bertanggungjawab jadi supervisor kepada Nitta sepanjang pengintipan berlangsung— sedikit terhibur pada awal cerita dengan karakter Nitta yang tak gemar diarah juga Naomi yang tegas dengan tugas seorang pekerja hotel yang harus utamakan permintaan dan kehendak tetamu. Pelbagai insiden terjadi melibatkan beberapa tetamu hotel yang mencurigakan sehingga hubungan Nitta-Naomi jadi akrab dan akhirnya bekerjasama untuk merungkai identiti penjenayah, motif pembunuhan dan hubungkait setiap mangsa dalam kasus berantai tersebut.
Suka watak Nose yang banyak tolong Nitta juga hal prosedur dan plan penyiasatan sepanjang pasukan polis penyamaran berada di Cortesia. Motif dendam yang tak tersangka dan licik tapi cukup mencengkam dengan babak cemas menuju ke akhir cerita. Tentang hal kepercayaan, empati, isu psikologi, budaya juga dedikasi dan tugas seorang pekerja kepada jawatan yang disandangnya. Pengakhiran bab dengan perungkaian misteri yang mendebarkan tapi hujung plotnya seperti ada satu ‘happy ending’ yang boleh dijangka.
Ada beberapa buku lagi dalam siri Masquerade ini, harap akan ada terjemahan dan peluang untuk baca naskhah yang lain jugak! 4.7/5*
Một câu chuyện khá đặc sắc của Keigo Higashino về cả nhân vật, bối cảnh và diễn biến trong mảng trinh thám-tâm lý tội phạm.
Lấy bối cảnh là khách sạn sang trọng ngay giữa Tokyo bị chọn làm địa điểm gây án sắp tới trong 1 vụ giết người hàng loạt, nên cảnh sát phải trà trộn vào nằm vùng làm việc cùng nhân viên khách sạn, câu chuyện kể về những người khách với những bí mật riêng của mình. Ai cũng có vẻ đáng nghi, nhưng đồng thời cũng đáng thương trong những ám ảnh đau buồn và lòng hận thù âm ỉ cùng năm tháng. Mỗi người có mặt nạ của mình, khách sạn tuy sang trọng nhưng là địa điểm của lễ hội hoá trang ấy, nơi xoay vần giữa những nạn nhân và thể hiện ra góc tăm tối sâu kín của họ.
Truyện hay và lôi cuốn, vẫn mang văn phong đặc trưng của nhà văn Nhật mà mình luôn thích.
lần này thì bác keigo có vẻ viết và khai thác sâu hơn về dịch vụ khách sạn nhỉ? tình tiết trinh thám hay tâm lý được trau chuốt ít hơn hẳn so với các tác phẩm trước. theo mình, cái kết có vẻ hơi vội và hung thủ cũng không làm mình bất ngờ lắm. vì tình tiết trinh thám ít nên mình thấy quyển này có đôi chút dài dòng và lê thê nhưng bù lại nhờ vậy mà mình biết được vì sao ngành dịch vụ, cụ thể hơn là khách sạn bên nhật được đánh giá cao như vậy. anw, năm mới đọc sách giải trí một chút với hi vọng sẽ vui cả nămmmm
Toii đang gõ những dòng này ngay sau khi gấp lại cuốn sách. Phải viết liền tay trước khi con tym thiếu nữ trở lại với nhịp đập bình thường hê hê.
Khách Sạn Mặt Nạ - một cái tựa cực kỳ đắt giá cho vụ án lần này. Dù rằng án mạng không được xếp vào mục ly kỳ, hấp dẫn, bánh cuốn (do tui bình chọn), nhưng những câu chuyện nhỏ lẻ xuất hiện xuyên suốt cuốn sách khiến tui phải dừng lại để suy ngẫm. Thí dụ, trong vụ khách hàng cáu bẳn kỳ quặc Kurihara, đề cập đến vấn nạn "bạo lực tinh thần" giữa học sinh và giáo viên thực tập. Câu chuyện tuy chỉ là thoáng qua giữa chuỗi ngày nằm vùng phá án, nhưng tâm lý nhân vật được thể hiện rất chân thực: "Chính vì chẳng có chút ý thức nào về tội lỗi nên anh mới thấy thất vọng về bản thân." Chủ đề này không hề rời xa thực tế vì chính tui đã từng chứng kiến một cảnh tương tự như rứa. Và tui thích cách sensei thêm thắt vài khía cạnh tâm lý như vầy nè.
Phải kể đến điều làm tui cực kỳ phấn khích khi ngụp lặn trong tác phẩm này. Chất xúc tác không nằm ở yếu tố trinh thám như thường lệ, mà nằm ở cách tạo dựng hình tượng bộ đôi nam nữ chính của Keigo. Đây hẳn là tác phẩm đầu tiên của sensei mà tui được trải qua cảm giác lên thuyền đu couple :)) Nghe qua thiệt ngớ ngẩn, nhưng sự thật là vậy đấy. Nitta, cậu cảnh sát hình sự trẻ tuổi, thông minh và tài giỏi. Cùng Naomi, cô nhân viên lễ tân khách sạn giỏi giang và có óc quan sát sắc sảo. Hai con người ưu tú gặp nhau trong một phi vụ bí mật của cảnh sát, và... Họ chẳng cần trao nhau lời tình thương mến thương nào. Chỉ cần họ đứng đó với nhau thôi, chemistry đã tung tóe tràn bìa sách rồi. U là trời, thứ lỗi cho máu ngôn tình của tui đột nhiên trỗi dậy không đúng chỗ; nhưng rõ ràng với sự chuyển biến trong tâm lý, hành động, lời nói, ánh mắt của họ, tui không thể nào đứng yên được :v Hãy để con tym này được hét lên cho thỏa nỗi lòng haha.
Sensei vẫn luôn là sensei, lợi hại trong đa vũ trụ. Keigo ở vũ trụ lãng mạn có sức hấp dẫn không thua gì Keigo ở vũ trụ án mạng đâu nhaaa.
Và tui rate 5☆ vì tất cả những điều đã kể lể ở trên.
Idk what to say abt this book. Kalo dibilang seru, ya… lumayan, tapi rasanya terlalu bertele-tele. Buku ini sebagian besar lebih menceritakan tentang hotel, staf hotel, dan tamu hotel ketimbang kasus pembunuhan itu sendiri. I know, there’s a correlation between those things and the case, but I think it’s too much.
I also dislike Naomi’s character. Aku ngerasa dia terlalu ikut campur dan kepingin tau banget, padahal posisinya cuma staf hotel aja. Like, who are you? She kinda reminds me of Noriko from Absolute Justice, karena sama-sama berpegang teguh pada kebenaran—dalam kasus Naomi, menjunjung tinggi posisinya sebagai staf hotel dengan mengedepankan hotel itu sendiri dan para tamu hotel. She’s still not as unlikeable as Noriko, tho.
Identitas pelakunya menurutku oke karena udah pernah disinggung sebelumnya dan ga tiba-tiba banget. Alasan pelaku untuk melakukan hal tersebut juga menurutku cukup kuat dan berdasar—meski tidak bisa dibenarkan pula. Metode yang digunakan untuk mengelabui polisi juga oke banget.
Hal yang aku kurang suka adalah perasaan kurang puas setelah selesai membabat habis buku ini. Alurnya lumayan oke, but I don’t know why the plot twist felt so underwhelming. Apa karena terlalu bertele-tele dan pengungkapan siapa pelakunya terlalu mepet ending? Rasanya seperti antiklimaks dan menimbulkan rasa kurang puas karena setelah pelaku tertangkap, kasusnya langsung terselesaikan, lalu… tamat. Like, is that all…?
Overall, menurutku lumayan oke dan tidak terlalu membosankan seperti kedua buku beliau lainnya yang kurang aku suka—I’m talking abt ‘A Midsummer’s Equation’ and ‘The Devotion of Suspect X’. I just feel like something is missing… that’s all.
This entire review has been hidden because of spoilers.
একটু লম্বা রিভিউ। চাইলে শুরুটা স্কিপ করে সরাসরি অনুবাদ এবং বই নিয়ে মন্তব্য-র অংশে চলে যেতে পারেন।
গোয়েন্দা গল্প আমার সবচেয়ে প্রিয় জনরা। শার্লক, ব্যোমকেশ থেকে শুরু করে আগাথা ক্রিস্টি, ক্লাসিক অনেকগুলোই পড়া হয়ে গেছে। খুঁজছিলাম সমসাময়িক কিছু। মাইকেল কনেলি'র বই অবলম্বনে তৈরি হ্যারি বস সিরিজ শেষ করলাম কিছুদিন আগে। ইংরেজির বাইরে বিদেশি গোয়েন্দা গল্প কখনো পড়া হয়নি। তবে সার্চ করতে গিয়ে সামনে কেইগো হিগাশিনো-র নাম বারবার করেই আসছিলো।
তার মধ্যেই নিউজফিডে দেখলাম ঋদ্ধ প্রকাশ থেকে বের হয়েছে "মাসকারেড হোটেল"। হিগাশিনোর বইয়ের আলাপে আমি The Devotion of Suspect X এর কথাই সবচেয়ে বেশি শুনেছি। মাসকারেড হোট���ল নিয়ে আগ্রহ জেগেছে যখন দেখলাম সরাসরি জাপানিজ ভাষা থেকে বাংলায় অনুবাদ করা হয়েছে বইটি।
অনুবাদে এক ভাষা থেকে আরেক ভাষায় অনেক কিছুই অথেনটিক উপায়ে ট্রান্সফার করা যায় না। সেই অনুবাদ থেকে যদি আবার আরেকটা অনুবাদ করা হয় তখন ওই অথেনটিসিটি আরেকটু হ্রাস পায়। এরমধ্যে একটা আশংকা কাজ করে। এমনও তো হতে পারতো যে বিদেশি ভাষার কিছু কনসেপ্ট ইংরেজিতে ট্রান্সফারেবল না হলেও বাংলায় হতে পারতো; কিন্তু অনুবাদটা মূল বিদেশি ভাষা থেকে সরাসরি না করে ইংরেজি থেকে করাতে হয়তো ওটাও পাচ্ছি না আর। এই FOMO-টা এড়াতেই বিদেশি অন্য ভাষার অনুবাদ আমি সাধারণত ইংরেজিটাই পড়ি। বাংলায় শুধু তখুনিই পড়ি যখন মূল ভাষা থেকে তা সরাসরি অনূদিত হয়।
এখানেই আমার নজর কেড়েছে মাসকারেড হোটেল। এছাড়াও অনুবাদের মানে ঋদ্ধ প্রকাশ যে আলাদা করেও গুরুত্ব দেয় তা আগে থেকেই জানা ছিলো। একজন অনুবাদ করেন, তো আরেকজন প্রুফরিড করেন এবং আরেকজন সম্পাদনা করেন। এই মাল্টি-লেভেল প্রোডাকশনের সুফল আমি পেয়েছিলাম এ বইমেলায় বের হওয়া অ্যানিম্যাল ফার্মের অনুবাদে। তাই ভরসা করেই অর্ডার করেছি।
তবে এ রিভিউ লেখার আগে সালমান হক-এর করা The Devotion of Suspect X এর বঙ্গানুবাদটাও পড়ে নিয়েছি। যাতে দুই অনুবাদে কালচারাল কন্টেক্সট কিভাবে উঠে আসছে তার পার্থক্য বুঝা যায় এবং একই সাথে হিগাশিনোর অন্য লেখার সাথে একটা কম্পারেটিভ আলোচনা দেখানো যায়।
অনুবাদ নিয়ে মন্তব্য
অনুবাদ এবং প্রডাকশনের মান নিয়ে বলি। প্রচ্ছদ ফন্টবিন্যাস এবং বাঁধাই সবই খুব সুন্দর লেগেছে। তবে অনুবাদে মাইনর একটা অবজার্ভেশন আছে। বাংলাদেশের মত করে চরিত্রকে আপু বলে সম্বোধন করায় মনে হলো কালচারাল অথেনটিসিটি কিছুটা ধাক্কা খেয়েছে, যেহেতু বইটাকে পুরোপুরি বাংলাদেশের কালচারাল কন্টেক্সটে না লিখে জাপানি কালচার যাতে অথেনটিকভাবে উঠে আসে এমন ভাবেই অনুবাদ করা হয়েছে। সে জায়গায় এ জিনিসটা সাংঘর্ষিক লেগেছে। জাপানি সম্বোধন ব্যবহার করলে সম্ভবত এখানে আরেকটু ভালো লাগতো। আর ২-১টা জায়গায় মনে হলো ঘটনার সাথে উপমা ঠিক খাপ খাচ্ছে না। তবে এমনও হতে পারে জাপানি ভাষায় এভাবেই দেয়া হয় উপমা। এই ছোট দুটো জিনিসের বাইরে অনুবাদ নিয়ে আর নেতিবাচক কিছু বলার সুযোগ একদমই নেই। পড়তে কোন সমস্যা হয়নি, তরতর করে এগিয়ে গিয়েছি। এবং বাকি অংশগুলোতে জাপানিজ কালচারের অথেনটিসিটিটাও ফুটে উঠেছে সুন্দরভাবে। এই যে একদম আক্ষরিক অনুবাদ না করে, বাংলা ভাষাভাষীদের জন্য প্রাঞ্জল ভাষায় লিখে তার মধ্য দিয়েই জাপানি সংস্কৃতির সাথে এরকম সংযোগ ঘটানো এর জন্য অনুবাদক কাবিদ হাসান এবং সালেহ আহমেদ মুবিনকে কৃতিত্ব দিতেই হবে।
বই নিয়ে মন্তব্য
এবার বইয়ের আলোচনায় আসি। ডিটেকটিভ/ক্রাইম জনরার দিক থেকে এটিকে ফেলা যায় পুলিশ প্রসিডিউরাল শ্রেণীতে। যেখানে সূত্র আর সাসপেক্ট ধরে, ইন্টারভিউ-র মাধ্যমে তথ্য সংগ্রহ করে এবং প্রমাণের ভিত্তিতে একটা লজিকাল উপসংহারে আসা হয়। কিছু হাইপোথিসিস, আউট অফ দ্য বক্স চিন্তা – এগুলোও আছে। সেই সাথে আছে আন্ডারকভার এলিমেন্ট যা খুব হালকা করে একটা টেনশন ধরে রাখে পুরো উপন্যাসে।
পরপর কয়েকটি ঘটে যাওয়া খুনের তদন্ত করতে গিয়ে পুলিশ জানতে পারে পরবর্তী খুনটি হবে টোকিওর বিখ্যাত একটি হোটেলে। তাই একাধিক পুলিশ হোটেল কর্মচারী সেজে আত্নগোপনে থাকেন নজরদারি করার জন্য। এদের মধ্যে কেন্দ্রে আছেন পুলিশ অফিসার নিত্তা, আর তাকে প্রশিক্ষণ দেয়ার ভার পড়েছে ফ্রন্ট ডেস্ক স্টাফ নাওমির উপর যে তার হোটেলের কাজটা খুবই সিরিয়াসলি নেয় এবং হোটেলের কোনরূপ দুর্নাম হতে দেয়ার, বা অতিথিদের সমস্যা তৈরি করার ঘোরবিরোধী। কাহিনীর বেশিরভাগই আবর্তিত হয় আলোচিত হোটেল কার্তেসিয়া টোকিও-র বিহাইন্ড দ্য স্যিন অপারেশন এবং স্টাফ ডাইনামিকস, তাদের অসাধারণ আতিথেয়তা, প্রফেশনালিজম এবং মূল দুটি চরিত্র ফ্রন্ট ডেস্ক স্টাফ নাওমি এবং আন্ডারকভার অফিসার নিত্তাকে ঘিরে।
The Devotion of Suspect X এর মত এখানে ইন্টেলেকচুয়াল চ্যালেঞ্জ কম। বরং কিছু ক্ষেত্রে সিম্পল কিছু জিনিসকে একটু রহস্যময় করে দেখানো হয়েছে। ডিটেকটিভ গল্প পড়া পাঠক এগুলো সহজেই বুঝতে পারবেন। এছাড়াও যেখানে পুলিশ নিজেই বলছে যেকোন ধরণের অস্বাভাবিক আচরণ তারা সন্দেহজনক চোখে দেখবে, সেখানে এরকম বেশ কয়েকটি আমরা তাদের স্বাভাবিকভাবেই নিতে দেখি। একাধিক সাবপ্লট তৈরি করা হয়েছে পাঠককে কনফিউজ করতে, তবে এগুলোর মাধ্যমে জাপানি সার্ভিস কালচার, দুই মূল চরিত্রের ডেভেলপমেন্ট এ জিনিসগুলো উঠে এসেছে। যেহেতু খুন হয়নি এবং খুনি কে তাও বোঝা যাচ্ছে না, সেহেতু গোয়েন্দাদের হাতে কোন মোটিভ নেই। লেখক বড় একটা সাবপ্লটের অবতারণা করেন শুধু মোটিভ নিয়ে গোয়েন্দার মাথায় একটা ধারণা দেয়ার জন্য যা ওই ধারণাতেই সীমাবদ্ধ ছিলো; রহস্যের সমাধানে খুব একটা কন্ট্রিবিউশন রাখতে পারেনি।
এছাড়া একাধিক গেস্টের অস্বাভাবিক আচরণের কোনোটি পুলিশ বেশ সিরিয়াসলি নিয়েছে, আবার কোনোটি নিয়ে আর চিন্তাও করেনি, এই ইনকন্সিস্টেন্সি চোখে লেগেছে। যেখানে পাঠক হিসেবে আমি নিজের মনে মনে ব্যাখ্যা দাঁড় করিয়ে ফেলছিলাম সম্ভাব্য উদ্দেশ্য নিয়ে, সেখানে পুলিশ অনেক কিছু নিয়েই দুবার ভাবেনি। কিছু ক্ষেত্রে পুলিশের রিজনিং দুর্বল লেগেছে। যেমন একটা জায়গায় নিজের আসল পরিচয় লুকিয়ে এক অতিথি আসেন, এবং ফেক নাম ও নম্বর ব্যবহার করে চেক-ইন করেন। পরে তার রুম সার্চ করে আসল পরিচয় বের করার আলাপ এলে পুলিশ অফিসার বলেন যে যেহেতু ফ্রন্ট ডেস্কে পরিচয় দেয়নি, তারমানে তার ব্যাগ বা জিনিসের মধ্যেও পরিচয় জানা যাবে এমন কিছু পাওয়া যাবে না। এ চিন্তাধারা লজিকাল মনে হয়নি মোটেও। বরং অনেকেই পেপার রেকর্ড এড়াতে মূল পরিচয় ব্যবহার না করলেও, ওই রিলেটেড ডকুমেন্ট ব্যক্তিগত জিনিসের সাথে ক্যারি করাই বেশি যুক্তিযুক্ত।
এর বাইরে রহস্য সমাধান যেহেতু একটা টিমওয়ার্কের মাধ্যমে হয়েছে, যার বেশিরভাগই অন্য অফিসাররা করেছেন বইয়ের প্রেমিজের বাইরে, তাই পাঠক হিসেবে অভিজ্ঞতা ছিল প্যাসিভ।
তবে সব ছাপিয়ে স্টিল বইটা উপভোগ্যই ছিল। জমজমাট রহস্য, শেষে বড় টুইস্ট, সাসপেন্স এগুলো হয়তো কম ছিলো, কিন্তু অনুবাদের মান, দুই মূল চরিত্র এবং বাকিদের মধ্যকার আলাপচারিতা ও হাস্যরস, জাপানি সংস্কৃতির আতিথেয়তা নিয়ে জানা, এবং মাইল্ডলি হলেও পুলিশ প্রসিডিওরাল ইনভেস্টিগেশনের যে লজিকাল স্টেপ বাই স্টেপ প্রগ্রেস তা ভালো লেগেছে।
অফিসার নিত্তা এমন একজন ব্যক্তি যিনি একশনের কাছাকাছি থাকতে পছন্দ করেন, বড় অফিসারদের সাথে ভিন্নমত দেখাতে পরোয়া করেন না। নাওমির ডিরেকশনে তাকে আমরা আস্তে আস্তে আন্ডারকভার পজিশন এমব্রেস করে নিতে দেখি, হোটেলের আতিথেয়তা আত্নকরণ করতে দেখি, দেখি কিভাবে পরিস্থিতি মেনে নিয়ে ঠাণ্ডা মাথায় চিন্তা করছেন, নিজের এ অস্থায়ী পজিশনে কর্মদক্ষতা দেখাচ্ছেন। নাওমিকে আমরা দেখি কিভাবে হোটেল নিয়ে রিজিড একটা মনোভাব থেকে তিনি কিভাবে পুলিশ অফিসার নিত্তার ব্যাপারে মাইন্ড ওপেন করছেন, সহযোগিতা করছেন; দেখি তার দৃঢ় দায়িত্ব সংকল্প, সাহায্য করার মনোভাব। এ সবকিছুই আমার উপন্যাসটি পড়ার অভিজ্ঞতায় একটা ভিন্নমাত্রা দিয়েছে।
শুরুতে অনেক কিছু অহেতুক গল্পটা কে দীর্ঘায়িত করছে মনে হলেও ধীরে ধীরে যেভাবে রহস্যের পর্দা উন্মোচন হয় সেই দিকটা খুবই চমকপ্রদ। লাস্টের টুইস্ট টা আসলেই আনএক্সপেক্টেড ছিল।তবে টান টান থ্রিলার একদম রোমাঞ্জকর কোনো গল্প এটা না,ধাপে ধাপে রহস্য উন্মোচনের দিকে আগানোর ধৈর্য্য নিয়ে পড়ে গেলে পাঠক হতাশ হবে না আশাকরি। আমি একটা দিকে খুব ভুগেছি সেটা হলো চরিত্রগুলার নাম আমার মনেই থাকত না। অধিকাংশ সময় জাপানিজ ভাষায় কোনো গল্প / উপন্যাস পড়তে গেলেই এই সমস্যায় পড়তে হয়।অনেক চরিত্র এবং চরিত্র গুলোর কঠিন নামকরণের ফাঁদে পর গল্পে খেই হারিয়ে ফেলি।অবশ্য কিছু সামান্য প্রিন্টিং মিস্টেক ছাড়া অনুবাদ টা বেশ ভালোই ছিল।যদি স্লো বার্ন মার্ডার মিস্ট্রি পড়তে চাইলে এটা পড়ে দেখতে পারেন।
#পাঠচক্র_রিভিউয়ার্স ২০২৫ রিভিউ বিষয়: বই রিভিউ: ৫৯ বই: মাসকারেড হোটেল লেখক: কেইগো হিগাশিনো অনুবাদঃ কাবিদ হাসান ও সালেহ আহমেদ মুবিন প্রকাশনী: ঋদ্ধ প্রকাশ প্রচ্ছদ: সাদেকীন শোভন
প্রত্যেকেই আমরা কোন না কোন মুখোশ পরে আছি। সে মুখোশের আড়ালে আমরা কে আসলে? আমরা নিজেই কী তা জানি?
রিভিউ শুরুর আগে একটা ছোট্ট গল্প বলি। আমার স্যু আর স্যান্ডেলের জন্য টোকিও স্কয়ারে ঘুরছি পুরো। অবশ্যই আমার কম্ফোর্টের বাইরে কিছু কিনব না। সেদিন সব দোকান ঘুরে, শেষে একটা দোকানে একটা স্যান্ডেল পছন্দ হল, কিন্তু আমার মাপের না, আর আমার পায়ের মাপের যা, ও তে আমার চলবে না। আমাকে জোর করে গছিয়ে দেবেই, যখন আমি বলছি, আমার পায়ের মাপের না, জোর করেই বলছে হবে এই সেই। আমি বললাম আমি নেব না। তখন শেষে বলল, কিনবেন না যখন, বের হন তো বের হন।
যা হোক, আমার স্যান্ডেল কিনতে টোকিও স্কয়ারে যাওয়া আর এই গল্পের একমাত্র ঘটনাস্থল হোটেল কার্তেসিয়া টোকিও, পুরোটাই কাকতালীয়।
কিন্তু এই গল্প কেন বললাম, তা জানতে হলে, পুরোটা পড়তে হবে।
সুউচ্চ প্রাসাদসম হোটেল “হোটেল কার্তেসিয়া টোকিও” । শহরে ঘটে চলা সিরিয়াল ক-ই-লা-রের খোঁজে, খ-উনি কে খুঁজতে, পরের ভিক্টি।ম কে খুঁজতে, মোদ্দা কথা তদন্তের খাতিরে হোটেল কর্মচারীদের ভিড়ে মিশে গেছে নিত্তা নামের এক পুলিশ ও তার দলবল থেকে শুরু করে ঊর্ধ্বতন সব কর্মকর্তারা। হোটেলের কতিপয় কর্মচারী এই বিষয়ে জানে। নিত্তার কাজ পড়েছে ফ্রন্ট ডেস্কে, সেখানে হাসিমুখে সব শিখিয়ে দিচ্ছে দক্ষ কর্মী নাওমি।
গণিতের কিছু সিরিজের মত ব্যাপারটা। ঘটনাস্থলে, একটা অদ্ভুত সংখ্যা ফেলে যাচ্ছে এই স/রি।আল ক/ইলার। আপাত দৃষ্টিতে ল্যাটিটুট আর লংগিচুড। কিন্তু সেই নাম্বার যখন ম্যাপে দেখা হচ্ছে, হয় সাগরে নাইলে পাহাড়ের চূড়ায় অবস্থান দেখায়। যার সাথে মনে হয় না জাপানের কোন দৃশ্যমান সম্পর্ক আছে। আবার থাকতেও পারে।
বেশ অনেক খোঁজ করে যা বোঝা গেল, খ।উনী যাকে পরের টার্গেট করেছে সে এই হোটেলের অতিথি হতে পারে, কোন কর্মচারী হতে পারে, হতে পারে যে কেউ। আর তাই খু-নী- কে খুঁজে বের করতে হোটেলের কর্মচারীদের সাথে মিশে গেছে নিত্তা।
এখানে এসে উপস্থিত আরো এক গোয়েন্দা নোসে। সে স্বভাবতই নিজের মনেই কাজ করছে।
নিত্তার এক অদ্ভুত অভিজ্ঞতা হয়, নিত্য দিন সে হরেক রকম মানুষ দেখে। প্রত্যেকে কোন না কোন মুখোশ পরে আছে, সে বোঝে না। নাওমি সবার সাথে হাসিমুখে একই আচরণ করছে। অন্যায় আবদার করলেও মেনে নিতে হচ্ছে। পুলিশি তেজ এখানে খাটছে না নিত্তার। সেও ধীরে ধীরে মুখোশের মুখোমুখি হচ্ছে।
হোটেলে বেশ অনেক অদ্ভুত চরিত্র আসে, কোন স্কুল শিক্ষক, তো কোন অন্ধ মহিলা বা কোন কেউকেটা রাজনীতিবিদ। সবাইকে প্রথম দেখায় যা মনে হয়, ক্ষণে ক্ষণে তা বদলে যায়।
অন্ধকারে আলোর দিশা হাতড়ে বেড়াচ্ছে। কে খ-উনি তা কেউ জানে না, কে খ-উন হবে সেটাও কেউ জানে না। শুধু অপেক্ষা আর অপেক্ষা। আচানক কোন ক্লু আসে, আবার সেই একঘেয়ে দিন। বেশ ক জন সন্দেহভাজন ব্যক্তির দেখা সেই প্রথম পাতা থেকেই। এত্ত বড় হোটেলে, বিয়ের অনুষ্ঠান হবে। সেই কনের নামে আসে বেশ কিছু ভুয়ো চিঠি, ওয়াইন। এরকম আরো আজগুবি কিছু। সব ক্লু মিলিয়ে বোঝা যাচ্ছে, লক্ষ্য কে। কনে বা তার পরিবারের কেউই হবে। সবাই চোখ কান খোলা রাখছে। অবস্থা ক্রমশ জটিল থেকে হচ্ছে জটিলতর। একদিকে হোটেলের নিয়ম এক চুল এদিক ওদিক হতে পারবে না খ-উনি হলেও তাকে সরাসরি ধরাও যাবে না, যদি চিনে ফেলেন ও। আবার অতিথিসহ অন্যদের জানানো যাবেও না এই সব কিছু তবে?
খ-উনি কি এত বোকা? যে আগে ৩-৪ খানা খু-ন করে বসে আছে, সে কোন কিছু না জেনেই কাজ করবে? যদি সে তার চাল বদলে ফেলে? যদি খ-উ-ন অন্য কোথাও হয়? তবে এত কিছু সব বৃথা?
কেইগো সাহেবের লেখা আমার সেভাবে পড়া হয়নি। দু-একটা গল্প পড়েছি বা পড়িনি। অনেক পিছিয়ে আছি জানি। উনার লেখা এইটাই আমার প্রথম পড়া ধরে নিয়েই আগাই।
যে তিনজনকে মনে মনে, দোষী ভেবেছিলাম তাদের মধ্যেই অপরাধী ছিল আর ভিক্টিম কে হবে, সেটার আন্দাজ ও মিলে গেছে। আমি জানি এটা অনেকেরই হবে।
প্রথম থেকে বেশ চমৎকার ভাবে গল্পের শুরু থেকে পাঠকদের ধরে রেখেছেন। আর যেহেতু সরাসরি জাপানি থেকে রূপান্তর, আশা করি কোন গল্প-কল্প মিস যায় নি। জাপানি বইয়ে যেরকম অনেক চরিত্র থাকে,এখানেও তা ব্যতিক্রম না।
বইটাকে সাস্পেন্স থ্রিলারের বাইরে যদি আমি রেখে দেই, “প্রফেশনালিজম” কাকে বলে সেটা খুব ভালো মত চোখে আঙ্গুল দিয়ে লেখক বুঝিয়ে দিয়েছেন। অনলাইন বা অফলাইনের সমস্ত বিক্রেতারে ধরে ধরে পড়াতে পারলে ভালো হত। মাঝরাতে কেউ রুম বদলে নিতে চাইলে বদলে দিতে হবে। কেউ যদি এক তাড়া কাগজ টাইপ করে দিতে বলে সেটাও করতে হবে। মানে কর্তার ইচ্ছায় কর্ম মেনে চলতে হবে।
কোন কিছুতে অক্ষম হলে, এই কর্মচারীদের নিজেদের যে অপরাধবোধ থাকে, তার ৫% ও যদি আমাদের দেশের এই বিক্রেতাদের থাকতো! অনেক ক্ষেত্রে, ক্রেতারাও এই কাতারে পড়ে। উভয় পক্ষেরই ছাড় দেয়ার মানসিকতা নেই।
যা হোক, গল্পের প্রতিটি চরিত্রের মুখোশের আড়ালে আছে অন্য কোন মানুষ। যাকে চিনতে, বুঝতে কাঠ খড় পোড়াতে হয়। এত সুন্দর অভিনয় হয়তো থিয়েটারেও পাবেন না। অভিনয়ের দক্ষতা থেকে মেকাপের দক্ষতা! কী নেই!
সরাসরি অনুবাদে তো আমরা সেভাবে অভ্যস্ত নই। এ ক্ষেত্রে রূপান্তরে যেটা পেয়েছি, সেটার উপরেই কথা বলি। মোটামুটি ঝরঝরাই অনুবাদ । পড়তে সমস্যা তেমন কিছুটা হয়নি, তবে কিছু ক্ষেত্রে “দম আছে” , “দম নেই” এই ব্যাপারে উলটা পালটা আছে।
আর একটা জায়গা, যেখানে “সংবেদনশীলতা” আছে। কিন্তু এই ব্যাপার আমার কাছে একটু খটকা লেগেছে। সেই ব্যক্তি একটু সংবেদনশীল, এইটকু বুঝেছি। কিন্তু এই সংবেদনশীলতার কথার আগে পরের অংশটা কিছুটা খাপছাড়া লেগেছে। আর যখন উপরের মহলের কথোপকথন হচ্ছিল, প্রতি ক্ষেত্রে মনে হয়েছে কিছুটা এলোমেলো।
মুখোশের আড়ালে, থাকা মানুষ খুঁজে বের করতে পড়বেন না এই বইটা? দেখা যাক এই বই পড়ে আপনি নিজে কতটা বুদ্ধি ঝালাই করতে পারেন আর আমাদের দেশের “শপার” বা বায়াররাই কতটা কী শেখে?
কেইগো হিগাশিনোর থ্রিলারগুলোর বিশেষত্ব হলো পাতায় পাতায় হয়তো টানটান উত্তেজনা থাকেনা না কিন্তু লেখনীশৈলী এতো চমৎকার এবং চলমান যে বিন্দুমাত্র বিরক্তির উদ্রেক তৈরি হবার অবসর নেই । মাত্রই পড়ে শেষ করলাম লেখকের মাসকারেড হোটেল বইখানা। বাংলা অনুবাদ বের হওয়ার শুরু থেকেই এই বইয়ের ব্যাপারে আগ্রহ ছিলো। আর আগ্রহের মূল কারণ ছিলো এই বইখানার কোনো ইংরেজি অনুবাদ নেই;সরাসরি জাপানি থেকে বাংলায় অনুবাদ করা হয়েছে। ৩৩০ পৃষ্ঠার এই বইটা নেওয়ার আগেই প্রথম ১০৪ পৃষ্ঠা পড়ে ফেলেছিলাম প্রকাশনী থেকে এই কয় পাতার পিডিএফ উন্মুক্ত করে দিয়েছিলো বলে। সুন্দর সাবলিল অনুবাদ হয়েছে কাবিদ হাসান এবং সালেহ আহমেদ মুবিনের কল্যাণে।
মাসকারেড হোটেল বইটির কাহিনী আবর্তিত হয় কর্তেসিয়া হোটেল নামের পাঁচ তারকা এক হোটেলকে ঘিরে। ধারণা করা হচ্ছে এই হোটেলে একটা খুন হতে পারে যেটার সাথে টোকিওতে ঘটে যাওয়া আরও তিনটি খুন সম্পর্কিত। কাহিনীর আর কিছু বলবো না তবে থ্রিলার প্রেমীদের জন্য মাস্ট রিড একটা বই সেটা আমি নির্দ্বিধায় বলতে পারি। বইটা শেষ করার পর অন্য রকম একটা অনুভূতি দিয়ে যাবে। শেষ করে উঠে বেশ তৃপ্তি দিবে পাঠককে।
সব মিলিয়ে বইয়ের প্রোডাকশন বেশ ভালো ছিলো। অবশ্য ঋদ্ধ প্রকাশের বইয়ের প্রোডাকশন নিয়ে আলাদা করে বলার কিছু নেই; বরাবরই ভালো থাকে। সাদেকীন শোভনের করা বইয়ের প্রচ্ছদখানাও জম্পেশ হয়েছে; থ্রিল থ্রিল একটা ভাইব আছে।