What if our previous teachings and beliefs regarding processing stimuli, reading emotions and understanding human behaviour is all untrue? In this book, Peter Vermeulen investigates new findings on the predictive brain and what these insights mean for autism and current interventions.
Recent research has shown that the classic ideas about how the human brain first needs to process incoming information about the world before it can react are no longer tenable. Rather, to survive in the volatile, uncertain, complex and ambiguous environment of modern society, what we need is a brain that predicts the world quickly and unconsciously, while taking proper account of the context. This book explains the new theories relating to the predictive brain, summarising some of the more recent highly technical research studies about the predictive mind and autism into as accessible and understandable language as possible. Shedding new light on the predictive brain and its relation to autism, the chapters lead readers to the inevitable conclusion that many of the current interventions used in connection with autism urgently need updating and outline possibilities for revising.
This approachable book synthesises advanced research for professionals across disciplines working with people with autism spectrum disorder along with readers who have or have family members with ASD.
babe wake up new brain theory just* dropped Voorspellende brein is interessant af What do you mean je gebruikt je zintuigen om je voorspelling te fact checken ipv voor waarneming die als input wordt gebruikt
Eerder was ik wat teleurgesteld door 'De glazen bol in ons hoofd'. Dit boek biedt ten eerste meer diepgang: het toont met veel meer voorbeelden en onderzoeken hoe ons brein vanuit vooroordelen, of noem het verwachtingen of automatismen (elk van die woorden houden een ander oordeel in, maar allemaal zijn ze een beetje juist, vind ik), ons lichaam de wereld in doet stappen. Tegelijk leiden zogenaamde voorspellingsfouten tot een flexibele aanpassing van ons automatisme aan de nieuwe situatie.
Een autistisch brein zou volgens de hypothese van de auteur een brein zijn dat meer moeite heeft om zich op onbewust niveau aan te passen aan voorspellingsfouten en dat minder goed is in onbewust voorspellen. Autisten kunnen die zaken wel bewust, maar de automatisering vraagt veel meer inspanning dan gemiddeld. Ik weet niet hoe andere wetenschappers op deze hypothese reageren, maar voor mij klinkt ze wel plausibel. Door de hele tijd de vergelijking tussen een neurotypisch en een autistisch brein te maken krijg je in elk geval meer inzicht in hoe mensen kijken, horen, sociale relaties opbouwen en communiceren met elkaar. Want ja, ook daar voorspelt ons brein wat iemand aan het zeggen is, zodat we ons erop kunnen voorbereiden om in te pikken zodra de andere persoon zijn slotwoorden aan het zeggen is.
En nu je tot aan het einde van deze bespreking gekomen bent, voorspelt je brein of je er een duimpje aan zal geven.
3.5 The research was very interesting. However, I still felt that there were a lot of the same old stereotypes and generalisations that I'm just so incredibly tired of hearing all the time. "People with autism are bad at...", "People with autism cannot..." and so on...
Interesting theories about differences between how neurotypical and neurodivergent brains work. Unfortunatelly the language in this book is prone to old stereotypes about autisme, and not so seldom annecdotes are used to state a point in a supposedly scientofic work.
Op veel punten wetenschappelijk onderbouwde nieuwe theorie over hoe het brein van mensen met ass werkt tov van dat van mensen zonder ass. De auteur verwerpt de gangbare vergelijking met het computermodel input --> processing --> output en toont aan dat ons brein een op ervaring gebaseerde voorspelling van de realiteit maakt, die vervolgens geverifieerd wordt op juistheid. Mensen met ass lijken deze voorspellingen minder goed te maken en vertrouwen er niet op. Dit maakt dat ze in een vicieuze cirkel van voorspellingsfouten en het continu aanpassen van hun model van de werkelijkheid terecht komen. Naast dat dit uitputtend is gaat het gepaard met veel stress en onzekerheid. Leest goed weg, soms naar mijn mening met iets teveel uitwijding en voorbeelden. Toch drie sterren omdat ik de gevolgen voor de begeleiding van mensen met ass op basis van deze theorie niet heel opzienbarend vond.
Boeiend en interessant boek over hoe autisme minder met prikkels te maken heeft maar meer met de (on)voorspelbaarheid en (on)controleerbaarheid ervan. Goede voorbeelden (uit wetenschappelijk onderzoek).
Zeer interessante inzichten die vragen om een hele andere kijk op ons brein. Het brein is geen computer die rechtlijnig werkt. De neurologische processen zijn zoveel ingewikkelder en dit boek onderschrijft dat.
Als je op zoek gaat naar verklaringen rond autisme, stoot je grofweg op twee stromingen: eentje vertrekt vanuit (on)gewenst gedrag en het andere vertrekt uit autistisch denken om het leven van autistische mensen te verstaan. Als autistische blogger lees en bespreek ik bij voorkeur auteurs die vanuit dat laatste perspectief schrijven. Eén van de belangrijkste auteurs in die stroming is volgens mij Peter Vermeulen, klinisch pedagoog en auteur van meer dan vijftien boeken over autisme.
Autisme en het voorspellende brein: absoluut denken in een relatieve wereld, noemt Peter Vermeulen zijn derde belangrijke boek. Het bouwt voor een stuk verder op ‘Autisme en contextblindheid’, waarvan alleen het eerste hoofdstuk volgens Vermeulen achterhaald is. Wie af en toe artikels van hem leest en lezingen of webinars bijwoont, zal gemerkt hebben dat hij met dit thema al een hele tijd bezig is. Wie af en toe deze blog leest, heeft waarschijnlijk ook al de vijf vragen aan Peter Vermeulen, leesverslagen over zijn vorige boeken (onder andere ‘Autisme en contextblindheid’) en citaten uit zijn vorige boeken en lezingen opgemerkt.
In dit boek beschrijft Peter Vermeulen helder en beeldend wat de theorie van het voorspellende brein inhoudt en hoe deze zeer relevant is voor al wie te maken heeft met (mensen met) autisme.
‘Autisme en het voorspellende brein’ telt net geen 180 pagina’s, exclusief de eindnoten en bronnenvermelding achteraan. In dit boek beschrijft Peter Vermeulen, helder en beeldend, wat de theorie van het voorspellende brein inhoudt, en hoe deze zeer relevant is voor al wie te maken heeft met (mensen met) autisme.
Voor wie weinig tijd heeft, sluit elk van de zes hoofdstukken af met een handige beknopte samenvatting en enkele weetjes in een gekleurd kader. Enkele uitgelichte citaten en illustraties helpen om geconcentreerd te blijven. Vermeulen vertaalt en legt linken, neemt ons mee op een tocht voor wie in vraag durft stellen. Hij is open in zijn bronnen en pretendeert geenszins het warm water uitgevonden te hebben. Hij durft zich ook kwetsbaar opstellen in de zin dat hij ook eigen boeken en vroegere ideeën kritisch benadert.
Anders dan je misschien zou verwachten, gaat dit boek niet over autisme en voorspellen van winst in een loterij, zonnig weer of hoeveel lezers mijn blog heeft op het moment dat dit artikel verschijnt. Hoewel het zo aanvoelt, geeft Vermeulen aan, is ons brein geen orgaan dat reageert op de wereld. Het voorspelt die wereld zodat we beter kunnen reageren op wat nog moet komen. Ons brein heeft wel input en informatie nodig, maar is veel minder afhankelijk van de zintuigen dan we denken, schrijft Vermeulen. In het boek gaat het niet alleen over waarnemen maar ook over hoe we leren, communiceren en sociaal vaardig zijn.
Wie nu nog niet weet dat Peter Vermeulen een passie heeft voor tennis, heeft ofwel dit boek ofwel deze recensie niet gelezen.
In zijn boek vertaalt Peter Vermeulen deze soms best taaie kost naar vatbare taal. Hij legt linken, neemt ons mee op een tocht in ons brein en nodigt ons uit om wat we weten in vraag te stellen. Peter is open in zijn bronnen en pretendeert geenszins het warm water uitgevonden te hebben. Hij durft zich ook kwetsbaar opstellen in de zin dat hij ook eigen boeken en vroegere ideeën kritisch benadert. En wie nu nog niet weet dat Peter Vermeulen een passie heeft voor tennis, heeft ofwel dit boek ofwel deze recensie niet gelezen.
Het boek vertrekt vanuit de theorie dat ons brein geen orgaan is dat reageert op de wereld (de computermetafoor, gebeurtenis-reactie-verwerking-reactie) maar integendeel die wereld voorspelt zodat we beter kunnen reageren op wat nog moet komen. Dat voelt af en toe ongemakkelijk, omdat het veel van wat we weten en intuïtief ervaren tegenspreekt. Toch valt dat ongemakkelijk gevoel best wel mee. Wie onder andere het boek ‘Ons feilbare denken’ van Daniel Kahneman heeft gelezen, zal het een en ander herkennen.
De theorie van het gissende, voorspellende brein (dat inschat wat we waarnemen en toetst in welke mate die klopt bij wat binnenkomt via de zintuigen) dateert al van eind vorige eeuw. Het is pas recent dat ook deze theorie binnensijpelt in het autisme onderzoek. Onder andere de onderzoeksgroep rond Sander van der Cruys (KU Leuven) stelt dat een autistisch brein teveel gewicht geeft aan voorspellingsfeiten. Mensen met autisme, stelt de ‘Hippea’-theorie, nemen geringe details die afwijken van het verwachtingspatroon veel te ernstig, of staan stil bij details die anderen niet binnen laten.
Onzekerheid en context zijn volgens Peter Vermeulen de twee sleutelwoorden in de theorie rond het voorspellende brein
Onzekerheid en context zijn volgens Vermeulen de twee sleutelwoorden in de theorie rond het voorspellende brein. Mensen met autisme leven dan ook in een wereld die voor hen erg onzeker is, schrijft hij. Dat maakt hen ook vaak angstig. Ze vertrouwen meer op hun zintuiglijke informatie dan op het model dat ze in hun brein hebben, ze willen veel meer afchecken, nog eens controleren, vooraleer het te geloven. Dat kost tijd, en maakt hen op het eerste gezicht trager. Daarnaast heeft een autistisch brein het moeilijk om te bepalen welke voorspellingsfouten het mag negeren in welke context. In die zin denken mensen met autisme te absoluut in een relatieve wereld, de ondertitel van dit boek.
Uiteraard gaat dit boek niet enkel over het voorspellende brein op zich, maar over de vele linken en toepassingen die te maken hebben met autisme. Zo gaat Vermeulen ruim in op prikkelverwerking, navigeren in het sociale verkeer en communicatie.
De prikkelarme kermis of supermarktuurtje is volgens Vermeulen niet per definitie iets wat mensen met autisme willen of wat hen helpt.
Anders dan in sociale media en populariserende literatuur, reduceert Vermeulen autisme niet tot hyper/hyposensitiviteit of overprikkeling. De prikkelarme kermis of supermarktuurtje is volgens hem niet per definitie iets wat mensen met autisme willen of wat hen helpt. Waar het volgens hem om gaat, is het maken van een omgeving waarin iemand met autisme die hyperreactief is voor geluid, licht, tast en drukte die niet ‘prikkelarm’ is maar wel waarin h/zij de prikkels in de omgeving kan controleren. Ook de manier waarop kinderen, jongeren en volwassenen sociale competenties aanleren moet anders. Deze trainingen spreken volgens Vermeulen enkel het bewuste brein aan, terwijl sociaal navigeren vooral gebeurt op basis van onbewust, snel en intuïtief voorspellen. Als het gaat om communiceren, moeten we volgens hem mensen met autisme meer bedenktijd geven. Daarbij gaat het niet zozeer om de hoeveelheid woorden verminderen (of langzamer spreken), maar wel de hoeveelheid betekenissen die elk woord heeft.
Er klinkt heel wat kracht, hoop en optimisme in dit vernieuwende boek.
Na het lezen van dit boek, was mijn eerste reactie: wat een positief geschreven boek. Het geeft namelijk aan wat ik zelf heel sterk aanvoel. Bovendien wordt nergens absoluut gesteld dat mensen met autisme iets totaal niet kunnen of dat hen iets moet ontzegd of ontnomen worden. Meer zelfs, er klinkt heel wat kracht, hoop en optimisme uit dit boek. Zeker het laatste hoofdstuk getuigt van een positieve en optimistische visie. Of wat dacht je van: “Mensen met autisme vellen pas een oordeel nadat ze gedrag gezien hebben. Dat heeft ook tot gevolg dat ze andere mensen minder ‘vastzetten’ in aannames. Omdat ze jouw gedrag niet of minder op voorhand gaan invullen, krijg je dus een eerlijker kans om zijn wie je wie bent en te doen wat je wilt doen. (…) Met hun autistisch brein waarnemen ze objectiever, accurater en minder bevooroordeeld wat iemand anders zegt of doet.” Net als de meeste boeken die Peter Vermeulen schreef, is dit dus opnieuw de moeite waard om te lezen.
Interessante ( vernieuwde) uitleg met onderbouwde info over hoe ons brein werkt. De auteur trekt dat door naar hoe het brein van mensen met autisme werkt en hoe de huidige 'psycho-educatie', 'gedragstraining' enz van mensen met autisme dient te veranderen.
Maar 3 sterren omdat ( zoals de auteur zelf wel aangeeft op het einde van het boek) dit boek op zich niks gaat veranderen aan de kwaliteit van het leven van mensen met ass. Andere info die al jaren gekend is op vlak van ass is zelfs nog steeds niet doorgesijpeld tot in de zorg. Er blijft ook doorverwezen worden naar dezelfde info die verouderd is, niet meer correct enz.
Ik heb soms de indruk dat er vooral veel geld verdiend wordt door zelfverklaarde ( of kortgeschoolde) auti-coaches, ervaringsdeskundigen, enz terwijl er voor de mensen met ass zelf niets verandert.
De adressen waar je laagdrempelig, goedkoop én kwaliteitsvol een diagnose kan krijgen kan je op 1 hand tellen. Voor heel België. De privé-praktijken waar het normaal is om 1.000 € gemiddeld neer te leggen voor een diagnose hebben dat ondertussen al door. En dan is de kwaliteit van de diagnosetrajecten zelfs niet gegarandeerd. Veel mensen met ass die ik ken stellen zich terecht verder ook de vraag of het al die moeite wel waard is. Verhoogt het hebben van een diagnose de kwaliteit van je leven? Tja...
Overall really interesting book! Vermeulen is very good at explaining the complicated theory of the Bayesian brain in an understandable way, and relating it to how our understanding of autism is influenced by it. Unfortunately the Danish version is riddled with typos which impacts the experience somewhat.
Hèhè eindelijk een beter en breder beeld over autisme en het 'behandelen' ervan. Aan professionals zou ik dit boek aanraden. Had dit eerder willen weten tot ik mij storte op sociale trainingen en psycho-educatie waarin ToM behandeld werd. Ik ben prima, sociaal en empatisch zoals ik ben. Begrip van de andere kant mag er ook zijn. Autisme hebben is soms dood vermoeiend. En de bijkomende angst en stress ook. De laatste passage over minder bevooroordend zijn, kan ik uit ervaring bevestigen. Krijg vaak te horen dat mensen graag iets met mij delen. Omdat ik niet meteen mijn mening klaar heb en goed kan luisteren. En ook geen 'oordelend' gevoel geef. (Dit mag ook wel eens gelinkt worden aan emotionele intelligentie - je beeld kan gekleurd zijn door het onderbewusten, ben daar bewust van! ) Die 'eerst zien dan gegeloven blik' kunnen neurotypische mensen nog iets van leren. Met name over het negatieve beeld dat er nog is over autisme.
Ik heb zelden een non-fictie boek zo snel uitgelezen en zoveel nota's gemaakt. Peter Vermeulen schreef het boek over normale (neuro-typische) en niet- normale hersenwerking dat ik wilde lezen. Het leest vlot en gemakkelijk. Elk hoofdstuk bevat achteraan een samenvatting van de hoofdpunten. Elk hoofdstuk is duidelijk onderbouwd met voorbeelden en verwijst naar bijkomende lectuur. Hoewel Vermeulen vanuit het standpunt van een hulpverlener schrijft, is het niet storend. Het leest grappig (omdat het zoveel vertellende beschrijving bevat), het is nergens veroordelend en bevat nooit een belofte dat het leven eenvoudiger zal worden. Ik hoop dat iedereen die met mensen met autisme of ASS in contact komen, de moeite nemen om dit inzicht te leren kennen.
Interessante kijk op autisme! Maakt het makkelijker om ieder brein (niet alleen het autistisch brein) te begrijpen. Het laatste hoofdstuk (En wat nu?) vond ik fijn, omdat er wat handvaten in staan en ook de positieve kant van autisme wordt belicht.
Applaus hiervoor: "Als we dan toch oneliners moeten gebruiken om mensen aan te sporen tot meer autismevriendelijkheid, doe mij dan maar deze: autismevriendelijkheid, dat is 90% zekerheid en voorspelbaarheid en 10% gewone vriendelijkheid. En weet je: voorspelbaarheid en zekerheid bieden, dat kost geen geld en ook weinig moeite. Je hoeft er geen dure opleidingen voor te volgen. Iedereen kan het. En het kan overal. En niet alleen mensen met autisme hebben er baat bij."
Na de eerste pagina’s dacht ik dat het boek wat te technisch om te volgen zou zijn , voor deze lezer , maar na de inleiding vond ik het een informatief en leuk boek met een ervaren gids als schrijver over het thema autisme , ( een gids die goed volgbaar is ) ...... bij het lezen moest ik wat denken aan Paul Dirac ( die ik soms in andere boeken tegenkwam) aan het rustgevende en voorspelbare van wiskunde en cijfers , of de man in het autisme spectrum was weet ik niet , het deed me er wat aan denken , autisme en het voorspellende brein vind ik een aanrader voor een geïnteresseerd lezerspubliek
Een eye-opener wat betreft het verouderde model input-processing-output. Voor iedereen die geïnteresseerd is in menselijk gedrag en in hoe een brein functioneert is dit boek een aanrader. Het betoog is helder opgesteld en ook makkelijk te verstaan, maar het zal nog even duren voordat het oud model in mijn hoofd vervangen is door dit nieuwe en eigenlijk logischer model. Ik heb enkele tips meegenomen die ik in mijn job en privéleven makkelijk kan integreren.
interesting and (at least in amount of citations and discussed studies) well supported, if a little condescending and unnecessarily long. it's definitely not horrible and it is clearly well-intentioned, but it does feel like the book pathologizes autism a bit. it's nice that the author explicitly mentions misconceptions to avoid as possible inferences from the content. it would also be interesting to see if there is evidence against the theory.
A refreshing look at ASD based on new insights on how our brain works. Input -> processing -> output doesn't correspond with what's happening. As listed in the title, there's some form of predicting going on.
It's a petty though that this new approach is by no means readily available information. I guess it will take a lot of effort and patience, just like any other change.
I found this a fascinating insight into how our brains make sense of the world and how an autistic brain is different.
I like how the author advocates for adaptations for autistic people to focus on making the most of the autistic person’s special interests and helping them to feel good about themselves as a way to reduce the impact of the stress that the condition causes.
Tankevækkende. Får dig til at se verden i et nyt perspektiv. Jeg mener, den burde læses af alle, der arbejder med mennesker, uanset om disse har autisme eller ej. Den giver redskaber, som er anvendelige i folkeskolen og specialskolen såvel som i hjemmet.
Surprisingly short and readable given the subject and how much it covers. Scholarly sources cited throughout. This book does a great job introducing the predictive processing framework for understanding how the brain works, then relating it to Autistic-allistic differences.
Very easy read and helps a lot to deal with autism (for yourself or for people in your social circle). Very easy explanations. Would recommend for people dealing with autism.
Brilliant book about new neurological insights on autism. Related to the complex way our brain processes information and how it use prediction to accomplish tasks.