What do you think?
Rate this book
Brandlucht
Elly, geboren en getogen in het Canadese Saint-Thomas, is het enige kind van een Belgische vader en een Nederlandse moeder. Door het slechte huwelijk van haar ouders is Elly's verhouding met hen zwaar beschadigd. Het liefst zou ze weglopen en alle schepen achter zich verbranden.
Jaren later heeft ze zelf problemen met haar dochter Linda, die tot haar schrik ontdekt dat haar moeder en grootmoeder, leven met ieder hun eigen waarheid over het verleden. De verschrikkelijke gevolgen daarvan kan ze niet voorkomen.
Erik Vlaeminck laat op zijn geheel eigen wijze verschillende stemmen klinken in deze roman over de banden van het bloed en het verleden. De vader en moeder van Elly vertellen hun verhaal, Elly zelf, en tot slot Linda. Ieder van hen kijkt anders naar de gebeurtenissen, en toch hebben ze allemaal gelijk.
Jaren later heeft ze zelf problemen met haar dochter Linda, die tot haar schrik ontdekt dat haar moeder en grootmoeder, leven met ieder hun eigen waarheid over het verleden. De verschrikkelijke gevolgen daarvan kan ze niet voorkomen.
Erik Vlaeminck laat op zijn geheel eigen wijze verschillende stemmen klinken in deze roman over de banden van het bloed en het verleden. De vader en moeder van Elly vertellen hun verhaal, Elly zelf, en tot slot Linda. Ieder van hen kijkt anders naar de gebeurtenissen, en toch hebben ze allemaal gelijk.
- GenresLiteratureBelgian
Paperback
First published August 1, 2011
5 people are currently reading
255 people want to read
About the author
Erik Vlaminck
46 books89 followersErik Vlaminck is een Vlaamse roman- en theaterauteur. Hij is geboren op 2 juli 1954 in Kapellen (België).
Hij leidde de Antwerpse SchrijversAcademie en de Vlaamse Auteursvereniging en hij is voorzitter van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.
Erik Vlaminck in de Nederlandstalige Wikipedia
Erik Vlaminck in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Erik Vlaminck bij "Schrijversgewijs"
Erik Vlaminck is a Flemish writer.
Hij leidde de Antwerpse SchrijversAcademie en de Vlaamse Auteursvereniging en hij is voorzitter van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.
Erik Vlaminck in de Nederlandstalige Wikipedia
Erik Vlaminck in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Erik Vlaminck bij "Schrijversgewijs"
Erik Vlaminck is a Flemish writer.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 32 reviews
December 18, 2022
Groot schrijver, die Erik Vlaminck. Ik houd van dat sappige Vlaams dat in al zijn teksten vervat zit, die typisch Vlaamse uitdrukkingen. Ik lees wat de personages zeggen en denken, en opeens schiet me een uitspraak van mijn vader of moeder door het hoofd, in krek dezelfde bewoordingen. Leuk om hen nog eens te ‘horen’, al lezende. Het verhaal is super: drie generaties vrouwen – oma, dochter en kleindochter - hebben elk af te rekenen met hun eigen demonen. Allemaal direct of indirect het gevolg van het mislukte huwelijk van grootmoeder en grootvader. Drie verhalen ook over drie verschillende brandhaarden, de een al tragischer dan de andere. Je krijgt echt medelijden met de personages en vraagt je tijdens het lezen af: hoe kunnen mensen zoveel praten, en toch de belangrijke zaken voortdurend uit de weg gaan? Alle verhaallijnen komen samen in een sterk einde. En olifant Jumbo vergeet ik nooit meer.
February 24, 2019
Een blik op het verleden en heden van Elly, kind van een Belgische vader en Nederlandse moeder in Canada. Vanuit het oogpunt van de verschillende gezinsleden wordt het verhaal "onthuld".
Daardoor krijg je een steeds wisselend beeld op dezelfde situatie.
Aanrader !
Daardoor krijg je een steeds wisselend beeld op dezelfde situatie.
Aanrader !
July 21, 2012
Drie vrouwen: grootmoeder Mina, dochter Elly en kleindochter Linda. De eerste is naar Canada geëmigreerd toen ze in Nederland niemand meer had, trouwde daar met een Belg en bracht haar leven al zeurend en klagend door tot haar man op de vlucht sloeg, terug richting België. (Je zou voor minder, echt, ik kreeg hoofdpijn en vervolgens moordneigingen in zijn plaats en ik kan enkel hopen dat ik nooit zo'n zaag word met roze pomponpantoffels.) De tweede werd genoemd naar de Belgische echtgenote van haar vader, groeide op met serieuze daddy issues en belandt uiteindelijk daar waar haar vader zelf opgroeide: in de psychiatrische hulp. De derde weet de destructiecirkel te doorbreken en groeit redelijk normaal op. Elly's vader zelf was een onbeschaamde bigamist, die zijn tijd verdeelde tussen zijn Canadese en zijn Belgische gezin.
Erik Vlaminck is zelf een Vlaming (ha! de woordspeling!) die een tijd in het Canada van de Nederlandstalige emigranten heeft verbleven. Er zijn daar daadwerkelijk duivenkoten en cafés met Stella. Hij vertelt zijn verhaal vanuit de standpunten van de drie vrouwen en ook de vader mag even aan bod komen, op het moment dat hij zijn einde voelt naderen en aan zijn in de steek gelaten dochter aan de andere kant van de oceaan denkt. Hoofdpersonage is voor mij Elly, in wiens gevoelswereld je als eerste onderduikt. Daardoor raakt de eerste indruk die ik krijg van de diepgelovige Mina maar moeilijk uitgewist; ook al lijkt ze op het einde van haar leven kalmer geworden, vriendelijker, ik begrijp Elly. Mina heeft haar dochter haar ganse jeugd lang ingeprent wat voor een nietsnut en een gek haar vader niet is, terwijl hij voor Elly niet minder dan een god was. Om de pijn in haar binnenste niet te voelen, verminkt ze zichzelf.
"Het is vijf uur in de morgen.
Ik sta in de badkamer en knip mijn teennagels.
Tot bloedens toe.
Mijn tenen kan ik verbergen, mijn vingers niet.
De pijn doet me denken aan een sjofele hotelkamer in de buurt van het station van Antwerpen.
Ik voel en ik besta."
Elly ondertekent haar eigen noodlot als ze haar vader in België gaat zoeken, en hem vindt met de vrouw naar wie zijzelf is genoemd. En een duivenkot, waarmee ze haar wraak kan vervolmaken.
"Ik hoor mijn eigen jachtige ademhaling. Ik hoor mijn eigen hart kloppen.
Ik voel dat ik besta.
En ik denk eraan hoe ik, tien jaar geleden, samen met hem naar de brand van het Queens Hotel in Talbot Street stond te kijken. Mijn kleine hand in zijn grote hand.
"Als iets niet meer leefbaar is, dan is het beter dat het afbrandt."
Hij heeft het zelf gezocht."
Je voelt doorheen het boek Elly's fatale afloop aankomen. De brandlucht hangt overal tussen de bladzijden. Tot de cirkel rond is.
*** 3 sterren
Erik Vlaminck is zelf een Vlaming (ha! de woordspeling!) die een tijd in het Canada van de Nederlandstalige emigranten heeft verbleven. Er zijn daar daadwerkelijk duivenkoten en cafés met Stella. Hij vertelt zijn verhaal vanuit de standpunten van de drie vrouwen en ook de vader mag even aan bod komen, op het moment dat hij zijn einde voelt naderen en aan zijn in de steek gelaten dochter aan de andere kant van de oceaan denkt. Hoofdpersonage is voor mij Elly, in wiens gevoelswereld je als eerste onderduikt. Daardoor raakt de eerste indruk die ik krijg van de diepgelovige Mina maar moeilijk uitgewist; ook al lijkt ze op het einde van haar leven kalmer geworden, vriendelijker, ik begrijp Elly. Mina heeft haar dochter haar ganse jeugd lang ingeprent wat voor een nietsnut en een gek haar vader niet is, terwijl hij voor Elly niet minder dan een god was. Om de pijn in haar binnenste niet te voelen, verminkt ze zichzelf.
"Het is vijf uur in de morgen.
Ik sta in de badkamer en knip mijn teennagels.
Tot bloedens toe.
Mijn tenen kan ik verbergen, mijn vingers niet.
De pijn doet me denken aan een sjofele hotelkamer in de buurt van het station van Antwerpen.
Ik voel en ik besta."
Elly ondertekent haar eigen noodlot als ze haar vader in België gaat zoeken, en hem vindt met de vrouw naar wie zijzelf is genoemd. En een duivenkot, waarmee ze haar wraak kan vervolmaken.
"Ik hoor mijn eigen jachtige ademhaling. Ik hoor mijn eigen hart kloppen.
Ik voel dat ik besta.
En ik denk eraan hoe ik, tien jaar geleden, samen met hem naar de brand van het Queens Hotel in Talbot Street stond te kijken. Mijn kleine hand in zijn grote hand.
"Als iets niet meer leefbaar is, dan is het beter dat het afbrandt."
Hij heeft het zelf gezocht."
Je voelt doorheen het boek Elly's fatale afloop aankomen. De brandlucht hangt overal tussen de bladzijden. Tot de cirkel rond is.
*** 3 sterren
December 31, 2022
Canada en Geel zijn de locaties waarin het weinig opwekkende verhaal van familierelaties, gebaseerd op allemaal verschillende maar persoonlijke waarheden, pijnlijk worden geportretteerd. De sfeer die Erik Vlaminck beschrijft met de hem zo kenmerkende gewone verteltrant is, zelfs bij de soms zo pijnlijke momenten perfect herkenbaar. Zijn kennis en ervaring van de marginale kanten van de maatschappij spat eraf. De soms geestige quotes verhinderen niet dat ik een vooral beklemmend gevoel overhield na het lezen.
January 12, 2023
Ik ben fan van Erik Vlaeminck. Zijn roman Suikerspin vond ik fantastisch en heb ik aan veel mensen aanbevolen. 'Brieven van Dikke Freddy' zijn een welgekomen aanklacht tegen het gezag dat armoede verkettert als zijnde de schuld van arme mensen zélf.
Hoge verwachtingen dus voor Brandlucht, helaas een tegenvaller. Ik kan niet zeggen dat het een slecht boek is, ik voel gewoon de relevantie niet.
De link tussen het verhaal en de migratiegeschiedenis van Nederlanders en Belgen naar Canada is onduidelijk. Die olifant Jumbo voelt voor mij als niet meer dan een leuk gevonden fait divers. En de personages maken soms eigenaardige bokkensprongen die ik als onrealistisch beschouw.
Af en toe heb ik moeten lachen. Het taaltje van Erik Vlaminck is zoals altijd lekker sappig en vol heerlijk Vlaamse uitdrukkingen en gezegden. Alleen begrijp ik niet goed wat dit boek nu wil zeggen of doen.
Hoge verwachtingen dus voor Brandlucht, helaas een tegenvaller. Ik kan niet zeggen dat het een slecht boek is, ik voel gewoon de relevantie niet.
De link tussen het verhaal en de migratiegeschiedenis van Nederlanders en Belgen naar Canada is onduidelijk. Die olifant Jumbo voelt voor mij als niet meer dan een leuk gevonden fait divers. En de personages maken soms eigenaardige bokkensprongen die ik als onrealistisch beschouw.
Af en toe heb ik moeten lachen. Het taaltje van Erik Vlaminck is zoals altijd lekker sappig en vol heerlijk Vlaamse uitdrukkingen en gezegden. Alleen begrijp ik niet goed wat dit boek nu wil zeggen of doen.
December 11, 2023
Lang geleden dat een boek me zo naar de keel greep.
Op zoveel manieren zo herkenbaar. En een einde dat ik niet zag aankomen, maar achteraf bekeken niet zo verrassend is.
Ik ben benieuwd naar zijn andere boeken!
Op zoveel manieren zo herkenbaar. En een einde dat ik niet zag aankomen, maar achteraf bekeken niet zo verrassend is.
Ik ben benieuwd naar zijn andere boeken!
September 11, 2018
Alweer een vintage Erik Vlaminck-boek: tragische levensverhalen, met duiven en een olifant in een bijrol, doorspekt met subtiele humor en geschreven in een heldere taal. Wat hou ik van deze auteur !
September 28, 2018
Gelezen voor het vak, 'Inleiding Maatschappelijk Werk'.
Meeslepend boek, eens je er in zit is het moeilijk om neer te leggen. Veel mysterie en geheimen.
Meeslepend boek, eens je er in zit is het moeilijk om neer te leggen. Veel mysterie en geheimen.
January 26, 2020
Lees mijn blog (buddyread) over dit boek hier: https://www.hebban.nl/spot/villa-nath... .
August 5, 2012
Erik Vlaminck is een ontdekking voor mij. Ik heb dit boek heel graag gelezen - het vertelt ook over een stukje Vlaamse en Nederlandse geschiedenis waarvan ik weinig afwist en dat maakt het boek, voor mij, echt wel interessant.
August 18, 2015
Schitterend boek, bijna in een ruk uitgelezen. Hoe het verleden steeds blijft, meesterlijk verteld door Erik Vlaminck, stilaan een Vlaamse meester.
December 25, 2022
Citaat : Ik had besloten om naar Canada te gaan, want er werd verteld dat het geld daar aan de bomen groeide gelijk er hier appelen en peren aan de bomen groeien.
Review : In zijn schitterende boek Suikerspin tekende Erik Vlaminck niet alleen een oude en harde 19de eeuwse kermiswereld, maar ook de veranderingen en verschuivingen tot in de huidige tijd, waarin de kermis de mensen, Michel Follet uitgezonderd, minder kan charmeren. Hij zette ook een aantal personages neer die ik nog altijd voor me zie. Zijn nieuwe roman Brandlucht heb ik dan ook een beetje argwanend beginnen te lezen want het gebeurt meermaals dat schrijvers een succesvol werk niet kunnen evenaren. Maar mijn vrees was ongegrond, want deze roman is andermaal een pareltje.
Om Brandlucht te kunnen schrijven verbleef Vlaminck in Canada, in de streek rond London Ontario, waar veel veel Vlaamse en Nederlandse emigranten wonen. Hun vaak verstarde en met heimwee doordrenkte leefwereld vormt het decor voor Brandlucht.
Tony Verkest, de sjoemelaar van Geel of ook wel 'de duivendoktoor' genoemd, tracht samen met zijn Hollandse echgenote en dochtertje Elly te overleven in het Canadese stadje Saint Thomas, in een streek met veel Belgische en Nederlandse emigranten. Tussen haar Belgische vader en haar Nederlandse moeder botert het niet. Meestal kiest Elly partij voor haar vader wanneer haar ouders ruziemaken en het is dan ook de ontgoocheling van haar leven wanneer hij op een dag met de noorderzon vertrekt om haar bij haar moeder achter te laten. Elly voert strijd met haar moeder net zoals ze later met haar eigen dochter Linda strijd zal voeren. Elly is een ontheemde vrouw: ze is geen Belgische, geen Nederlandse, geen Canadese.
Erik Vlaminck bouwt deze schitterende roman op door de verschillende personages hun verhaal te laten vertellen. Het is andermaal een zéér Vlaamse roman geworden waarin de verschillende personages hun deel van het verhaal vertellen. Ze hebben allen een verschillend karakter en zo verschuift het verhaal regelmatig van toon. Het is ook een verhaal van migratie en mensen die in een nieuw thuisland vergaan van heimwee.
Review : In zijn schitterende boek Suikerspin tekende Erik Vlaminck niet alleen een oude en harde 19de eeuwse kermiswereld, maar ook de veranderingen en verschuivingen tot in de huidige tijd, waarin de kermis de mensen, Michel Follet uitgezonderd, minder kan charmeren. Hij zette ook een aantal personages neer die ik nog altijd voor me zie. Zijn nieuwe roman Brandlucht heb ik dan ook een beetje argwanend beginnen te lezen want het gebeurt meermaals dat schrijvers een succesvol werk niet kunnen evenaren. Maar mijn vrees was ongegrond, want deze roman is andermaal een pareltje.
Om Brandlucht te kunnen schrijven verbleef Vlaminck in Canada, in de streek rond London Ontario, waar veel veel Vlaamse en Nederlandse emigranten wonen. Hun vaak verstarde en met heimwee doordrenkte leefwereld vormt het decor voor Brandlucht.
Tony Verkest, de sjoemelaar van Geel of ook wel 'de duivendoktoor' genoemd, tracht samen met zijn Hollandse echgenote en dochtertje Elly te overleven in het Canadese stadje Saint Thomas, in een streek met veel Belgische en Nederlandse emigranten. Tussen haar Belgische vader en haar Nederlandse moeder botert het niet. Meestal kiest Elly partij voor haar vader wanneer haar ouders ruziemaken en het is dan ook de ontgoocheling van haar leven wanneer hij op een dag met de noorderzon vertrekt om haar bij haar moeder achter te laten. Elly voert strijd met haar moeder net zoals ze later met haar eigen dochter Linda strijd zal voeren. Elly is een ontheemde vrouw: ze is geen Belgische, geen Nederlandse, geen Canadese.
Erik Vlaminck bouwt deze schitterende roman op door de verschillende personages hun verhaal te laten vertellen. Het is andermaal een zéér Vlaamse roman geworden waarin de verschillende personages hun deel van het verhaal vertellen. Ze hebben allen een verschillend karakter en zo verschuift het verhaal regelmatig van toon. Het is ook een verhaal van migratie en mensen die in een nieuw thuisland vergaan van heimwee.
August 21, 2023
Het eerste boek van Erik Vlaminck dat ik lees, vooral omdat ik zo´n goeie recensies las over "Suikerspin", maar dat was uitgeleend in de bib.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Canada waar veel Vlamingen (en Nederlanders) naartoe emigreerden na de 2de WO en wordt verteld door 3 generaties vrouwen en de echtgenoot van de grootmoeder.
De sfeer kwam beklemmend over, een tijdsbestek waarin ik helemaal niet zou willen leven.
Een soortgelijke beklemming voelde ik als kind (geboren in jaren 60) al wanneer we naar mijn grootouders (aan vaderskant) gingen die in de Rupelstreek woonden : ik vond de sfeer daar bedrukkend, wat claustrofobisch en kleinburgerlijk : ((huis)-vrouwen met een "voorschoot" aan die ´s morgens het trottoir stonden te schuren, soep van de kar kochten, wiens echtgenoot tijdens het weekend meer op café zat dan thuis was. Ze hadden nog net geen duivenkot maar in ´t dorp reden de mannen rond met de “keven” op de bagagedrager van hun fiets.
Dit alles maakt dat ik het begin van het boek niet zo geweldig vond; ik had geen zin om me in te leven in die periode.
Ik heb toch verder gelezen, het is eigenlijk een heel schrijnend verhaal over familiebanden of het ontbreken ervan. Vrolijk word je er niet van…
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Canada waar veel Vlamingen (en Nederlanders) naartoe emigreerden na de 2de WO en wordt verteld door 3 generaties vrouwen en de echtgenoot van de grootmoeder.
De sfeer kwam beklemmend over, een tijdsbestek waarin ik helemaal niet zou willen leven.
Een soortgelijke beklemming voelde ik als kind (geboren in jaren 60) al wanneer we naar mijn grootouders (aan vaderskant) gingen die in de Rupelstreek woonden : ik vond de sfeer daar bedrukkend, wat claustrofobisch en kleinburgerlijk : ((huis)-vrouwen met een "voorschoot" aan die ´s morgens het trottoir stonden te schuren, soep van de kar kochten, wiens echtgenoot tijdens het weekend meer op café zat dan thuis was. Ze hadden nog net geen duivenkot maar in ´t dorp reden de mannen rond met de “keven” op de bagagedrager van hun fiets.
Dit alles maakt dat ik het begin van het boek niet zo geweldig vond; ik had geen zin om me in te leven in die periode.
Ik heb toch verder gelezen, het is eigenlijk een heel schrijnend verhaal over familiebanden of het ontbreken ervan. Vrolijk word je er niet van…
July 11, 2019
Mooi verhaal, enerzijds heel erg Vlaams, met onze gesloten volksaard in de hoofdrol en een prominente bijrol voor de duivensport :), anderzijds heel universeel, over hoe je niet altijd in de hand hebt hoe het leven loopt, over het onvermogen om lief te hebben, over compassie met de mens die ook maar gewoon zijn best doet en een speelbal is van het lot,...
August 8, 2023
Dit boek van Vlaminck heb ik meer van genoten dan ‘Iconen.’ Hoe hij van een op andere personage springt, en je gaandeweg leert dat het gezichtspunt van de eerste niet altijd de juiste is, vond ik knap. Ook de emigratie in Canada was herkenbaar. Verhaal van een Nederlands-Belgisch koppel in Canada, met kind, en dubbelleven.
May 3, 2021
Heb nu drie boeken van deze auteur gelezen en ook deze was weer een parel.
Hou van zijn schrijfstijl... hij schrijft zo beeldend...
Het verhaal opzich was ook goed... je krijgt een goede kijk op het leven van de drie vrouwen.
Hou van zijn schrijfstijl... hij schrijft zo beeldend...
Het verhaal opzich was ook goed... je krijgt een goede kijk op het leven van de drie vrouwen.
January 7, 2018
Verrassend verhaal en een sappige taal met grappige uitdrukkingen, typische Vlaamse taal. Ook grappige dialogen. Ik ben benieuwd naar een volgen boek van Erik Vlaminck.
March 13, 2021
Ik lees de eenvoudige versie. Het was heel interessant, maar ook heel zielig. Nochtans, een heel meeslepend verhaal. Maar nu moet ik iets vrolijk lesen.
February 8, 2024
***1/2
April 20, 2024
Een bijzonder goed vertelde novelle met krachtige toetsen! Een aanrader!
May 17, 2024
Zeer mooi geschreven verhaal over moeilijke familierelaties, vooral moeder-dochter relaties, en geschreven tegen de achtergrond van emigratie naar Canada in de jaren 60.
Het verhaal overspant met grote snelheid ongeveer 50 jaar, 3 generaties en de persoonlijke waarheden/pijn van de personages.
Door het taalgebruik, de herkenbare vlaamse uitdrukkingen en de niet chronologische tijdslijn is het boek niet neer te leggen voor het uit is.
De vele perspectieven van verhaal komen samen in een sterk einde.
Aanrader.
Het verhaal overspant met grote snelheid ongeveer 50 jaar, 3 generaties en de persoonlijke waarheden/pijn van de personages.
Door het taalgebruik, de herkenbare vlaamse uitdrukkingen en de niet chronologische tijdslijn is het boek niet neer te leggen voor het uit is.
De vele perspectieven van verhaal komen samen in een sterk einde.
Aanrader.
April 13, 2025
De minst goede Vlaminck die ik al las en toch zal het me bijblijven door het alweer sterke verhaal, de cynische ondertoon en doorleefde personages. Laat Erik Vlaminck elke dag een boek schrijven, ik zal ze allemaal met plezier lezen.
December 4, 2013
http://www.cobra.be/cm/cobra/boek/1.1...
Erik Vlaminck situeert zijn nieuwe roman “Brandlucht” in een stadje in het Canadese Ontario waar goed de helft van de inwoners uit Vlaamse en Nederlandse emigranten bestaat. Kort na de Tweede Wereldoorlog gingen een hoop Vlamingen en Nederlanders daar hun geluk beproeven. En tot op vandaag leven daar de nazaten van die inwijkelingen.
Zoals het een migrantengemeenschap betaamt, houden ook zij de tradities van het vaderland levend. Het waren de duivenkoten in het Canadese landschap die de aandacht trokken van Erik Vlaminck. De schrijver die, in het voetspoor van Cyriel Buysse, zijn romans graag in volkse milieus situeert, vond hier vruchtbare bodem voor zijn nieuwste roman “Brandlucht”.
De verstarde leefwereld van de migrantengemeenschap vormt het donkere decor waartegen deze familiesaga zich afspeelt. Drie generaties vrouwen rekenen af met de demonen uit het verleden. Driestemmig vertolken ze uiteenlopende versies van de waarheid. En alledrie hebben ze gelijk.
************************************************************************
http://www.enola.be/meer/boeken/9880:...-
De pretentieloosheid van Erik Vlaminck, zijn schitterende observaties van menselijke zeden en gewoonten, zijn virtuoze, maar altijd laagdrempelige stijl, zorgt ervoor dat er de laatste jaren meer publieke belangstelling gekomen is voor de rasverteller die hij is. Ook in Brandlucht zitten alle troeven van zijn oeuvre overigens vervat. Van Suikerspin nam Vlaminck de structuur over, waarin om de zoveel hoofdstukken een ander personage aan het woord komt, telkens barmhartig en vol empathie vormgegeven door een schrijver in topvorm. Het gevolg is uiteraard dat Vlaminck stilistisch telkens andere personages ‘aan het woord kan laten’, maar de meerwaarde ligt vooral op inhoudelijk vlak: er worden steeds wederkerende situaties geschetst, die vanuit een ander gezichtspunt bekeken worden en zodoende ook een totaal andere lading krijgen. Uit het zeer diverse feitenmateriaal dat op die manier naar voor komt, blijkt uiteindelijk hoe elke mens is ingesteld op het verkondigen van ‘eigen waarheden’, die op hun beurt ingegeven worden door scheefgetrokken percepties van neutrale handelingen. Een absolute waarheid bestaat overigens niet, zo toont Brandlucht. Alle streven naar objectief inzicht wordt de personages immers ingegeven door hun eigen achtergrond, geheimen en gevoelsleven, actoren die uiteraard fundamenteel onkenbaar zijn voor de ander.
Meer concreet komt de lezer doorheen Brandlucht in contact met drie generaties vrouwen: moeder, dochter en kleinkind. De hoofdpersoon (Tony Verkest), een man uit Geel, vestigt zich na de Tweede Wereldoorlog in de tabaksstad Saint-Thomas in Canada. Hij huwt daar met de Nederlandse Mina, die blijvend heimwee voelt naar haar geboortestad Zundert, en ze krijgen een kind, Elly. Jaarlijks gaat Tony enkele weken naar België, tot groot ongenoegen van zijn vrouw. Later gaat Elly zelf als jongvolwassene ook naar België, op zoek naar welke drijfveer haar vader ertoe aangezet heeft op een keer niet meer terug te keren naar zijn gezin. Terug in Canada krijgt Elly op haar beurt een dochtertje, Linda. Wanneer Elly verteerd wordt door wraakgevoelens en bijgevolg totaal ontspoort, begint Linda in het verleden te graven. Erik Vlaminck, die overigens zelf naar Canada trok (richting Zuid-Ontario) om te leven tussen Belgische en Nederlandse emigranten, slaagt er meesterlijk in te illustreren welke verstrekkende gevolgen individueel genomen beslissingen kunnen hebben.
Een van de grote thema’s van dit boek is heimwee. Zoals Vlaminck vaker doet, focust hij op de zelfkant van de maatschappij, zonder veroordelend te spreken over de marginalen en hoe ze in het leven kunnen staan. Ook de integratieproblematiek kaart de auteur aan. In de kern is Brandlucht echter een zeer meeslepend verhaal over hoe doodgewone mensen omgaan met de grote en de kleine tegenslagen des levens, waarbij het vertrek van Tony een katalysator blijkt voor een hele hoop ellende die zelfs twee generaties verder nog steeds onheil zaait. De ‘brandlucht’ is dan ook continu aanwezig: de geur van dood en verderf. Tony beweert dan ook dat “als iets niet meer leefbaar is, het beter kan afbranden”. Rondom de verhaallijn van Elly verweeft Vlaminck overigens constant het brand-gegeven, als zijnde een leidmotief. Brandlucht is alles bij elkaar een fenomenale familiekroniek zonder grote aspiraties, behalve de waardigheid van de mens ontleden en weergeven. Een ontroerend pareltje!
Erik Vlaminck situeert zijn nieuwe roman “Brandlucht” in een stadje in het Canadese Ontario waar goed de helft van de inwoners uit Vlaamse en Nederlandse emigranten bestaat. Kort na de Tweede Wereldoorlog gingen een hoop Vlamingen en Nederlanders daar hun geluk beproeven. En tot op vandaag leven daar de nazaten van die inwijkelingen.
Zoals het een migrantengemeenschap betaamt, houden ook zij de tradities van het vaderland levend. Het waren de duivenkoten in het Canadese landschap die de aandacht trokken van Erik Vlaminck. De schrijver die, in het voetspoor van Cyriel Buysse, zijn romans graag in volkse milieus situeert, vond hier vruchtbare bodem voor zijn nieuwste roman “Brandlucht”.
De verstarde leefwereld van de migrantengemeenschap vormt het donkere decor waartegen deze familiesaga zich afspeelt. Drie generaties vrouwen rekenen af met de demonen uit het verleden. Driestemmig vertolken ze uiteenlopende versies van de waarheid. En alledrie hebben ze gelijk.
************************************************************************
http://www.enola.be/meer/boeken/9880:...-
De pretentieloosheid van Erik Vlaminck, zijn schitterende observaties van menselijke zeden en gewoonten, zijn virtuoze, maar altijd laagdrempelige stijl, zorgt ervoor dat er de laatste jaren meer publieke belangstelling gekomen is voor de rasverteller die hij is. Ook in Brandlucht zitten alle troeven van zijn oeuvre overigens vervat. Van Suikerspin nam Vlaminck de structuur over, waarin om de zoveel hoofdstukken een ander personage aan het woord komt, telkens barmhartig en vol empathie vormgegeven door een schrijver in topvorm. Het gevolg is uiteraard dat Vlaminck stilistisch telkens andere personages ‘aan het woord kan laten’, maar de meerwaarde ligt vooral op inhoudelijk vlak: er worden steeds wederkerende situaties geschetst, die vanuit een ander gezichtspunt bekeken worden en zodoende ook een totaal andere lading krijgen. Uit het zeer diverse feitenmateriaal dat op die manier naar voor komt, blijkt uiteindelijk hoe elke mens is ingesteld op het verkondigen van ‘eigen waarheden’, die op hun beurt ingegeven worden door scheefgetrokken percepties van neutrale handelingen. Een absolute waarheid bestaat overigens niet, zo toont Brandlucht. Alle streven naar objectief inzicht wordt de personages immers ingegeven door hun eigen achtergrond, geheimen en gevoelsleven, actoren die uiteraard fundamenteel onkenbaar zijn voor de ander.
Meer concreet komt de lezer doorheen Brandlucht in contact met drie generaties vrouwen: moeder, dochter en kleinkind. De hoofdpersoon (Tony Verkest), een man uit Geel, vestigt zich na de Tweede Wereldoorlog in de tabaksstad Saint-Thomas in Canada. Hij huwt daar met de Nederlandse Mina, die blijvend heimwee voelt naar haar geboortestad Zundert, en ze krijgen een kind, Elly. Jaarlijks gaat Tony enkele weken naar België, tot groot ongenoegen van zijn vrouw. Later gaat Elly zelf als jongvolwassene ook naar België, op zoek naar welke drijfveer haar vader ertoe aangezet heeft op een keer niet meer terug te keren naar zijn gezin. Terug in Canada krijgt Elly op haar beurt een dochtertje, Linda. Wanneer Elly verteerd wordt door wraakgevoelens en bijgevolg totaal ontspoort, begint Linda in het verleden te graven. Erik Vlaminck, die overigens zelf naar Canada trok (richting Zuid-Ontario) om te leven tussen Belgische en Nederlandse emigranten, slaagt er meesterlijk in te illustreren welke verstrekkende gevolgen individueel genomen beslissingen kunnen hebben.
Een van de grote thema’s van dit boek is heimwee. Zoals Vlaminck vaker doet, focust hij op de zelfkant van de maatschappij, zonder veroordelend te spreken over de marginalen en hoe ze in het leven kunnen staan. Ook de integratieproblematiek kaart de auteur aan. In de kern is Brandlucht echter een zeer meeslepend verhaal over hoe doodgewone mensen omgaan met de grote en de kleine tegenslagen des levens, waarbij het vertrek van Tony een katalysator blijkt voor een hele hoop ellende die zelfs twee generaties verder nog steeds onheil zaait. De ‘brandlucht’ is dan ook continu aanwezig: de geur van dood en verderf. Tony beweert dan ook dat “als iets niet meer leefbaar is, het beter kan afbranden”. Rondom de verhaallijn van Elly verweeft Vlaminck overigens constant het brand-gegeven, als zijnde een leidmotief. Brandlucht is alles bij elkaar een fenomenale familiekroniek zonder grote aspiraties, behalve de waardigheid van de mens ontleden en weergeven. Een ontroerend pareltje!
April 13, 2015
Fire and Air, by Erik Vlaminck and translated by Paul Vincent, is a novel about a family that flees their old lives for a new ones in Canada, only to find that they can never fully leave the past behind.
I found this story very compelling right from the start. Early on, Vlaminck crafts the story of a family that from the outside seem like your average family, but underneath are going through troubles. There is great strength to this and I was hooked on the family dynamic right away. As the story went on, especially when Elly travelled to Belgium, it wasn’t as strong for me, but it definitely comes into its own again when Elly returns to Canada and as her daughter grows up.
You can read my full review here
I found this story very compelling right from the start. Early on, Vlaminck crafts the story of a family that from the outside seem like your average family, but underneath are going through troubles. There is great strength to this and I was hooked on the family dynamic right away. As the story went on, especially when Elly travelled to Belgium, it wasn’t as strong for me, but it definitely comes into its own again when Elly returns to Canada and as her daughter grows up.
You can read my full review here
April 28, 2013
Brandlucht is een zeer boeiend boek en leest als een trein, ondanks het gitzwarte thema. Ongemakkelijke situaties worden niet geschuwd en de tragiek van een verscheurd gezin komt duidelijk naar voren. De manier van schrijven is bijzonder, omdat Vlaminck elk hoofdstuk een ander personage aan het woord laat. Hierdoor besef je je eens te meer dat alles relatief is en je kijk op bepaalde personen en situaties binnen no time weer kan veranderen.
November 11, 2014
Ik was al een onvoorwaardelijke fan van Vlaminck. Deze auteur schildert op een perfecte manier de naoorlogse Vlaming met al zijn onhebbelijkheden. Vlaminck doet dit echter met ontzettend veel liefde, humor en waarachtigheid. Hier voegt hij er nog een element van interculturele uitwisseling aan toe: een Vlaams-Nederlandse verhouding in het Canada van de Gazette van Detroit e.d.
Dit boek graaft diep. Een absolute aanrader.
Dit boek graaft diep. Een absolute aanrader.
January 14, 2012
In Brandlucht vertelt Erik Vlaeminck het verhaal van een Vlaams-Nederlandse familie in London Ontario, Canada. Vanuit verschillende vertelpunten -de vader, de dochter, de moeder en de kleindochter- ontwikkelt zich een dramatisch familieverhaal. Familiebanden blijken erg sterk en je verleden kan je niet zomaar ontlopen. Mooi geschreven en een slepende plot!
February 22, 2016
Het bekende procédé van Erik Vlaminck: tamelijk korte hoofdstukken met verschillende personages als ik-figuur, verteld over enkele generaties heen, met wat familiegeheimen in een Vlaamse sfeer (ook al speelt het verhaal zich grotendeels in Canada af). Het werkt.
Displaying 1 - 30 of 32 reviews