Jump to ratings and reviews
Rate this book

Μια αγάπη για δύο

Rate this book
Τέρμα τα δάκρυα, τέρμα οι πανελλαδικές. Τώρα ο έρωτας, το πρωινό ξύπνημα σε ώρες φυσιολογικές, τώρα η οινολογία. Ξημέρωσε, θα πέσω όπως είμαι, ντυμένη, στο κρεβάτι, θέλω να κοιμηθώ, ώρες πολλές, δεν έχει διάβασμα σήμερα. Καλημέρα.

176 pages, Paperback

First published January 1, 1996

45 people want to read

About the author

Ζωρζ Σαρή

59 books222 followers
Η Ζωρζ Σαρή (English: George Sari), λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Γεωργίας Σαρηβαξεβάνη, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, αλλά και ταυτόχρονα μια ηθοποιός που έζησε με πάθος τις μεγάλες στιγμές του 20ού αιώνα. Με μητέρα από τη Γαλλική Σενεγάλη και πατέρα από το Αϊβαλί, έφερε μέσα της την πολυπολιτισμικότητα και το άνοιγμα στον κόσμο, στοιχεία που σφράγισαν την προσωπικότητά της και αργότερα τα έργα της. Στην Κατοχή, ενώ σπούδαζε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, συμμετείχε στην Αντίσταση και εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, βιώνοντας εμπειρίες που αργότερα τροφοδότησαν τη γραφή της με αλήθεια και δύναμη. Τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά και, το 1947, βρέθηκε εξόριστη στο Παρίσι, όπου σπούδασε στη σχολή του Σαρλ Ντιλέν και ήρθε σε επαφή με σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, από τον Κώστα Αξελό έως τον Μαρσέλ Μαρσώ, ενώ εκεί δημιούργησε οικογένεια με τον γιατρό Μαρσέλ Καρακώστα. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς, κερδίζοντας μάλιστα βραβεία για τις ερμηνείες της. Όταν όμως επιβλήθηκε η Δικτατορία, αποφάσισε μαζί με φίλους της να μη συμμετάσχει πια στο θέατρο, επιλέγοντας τη σιωπηλή αντίσταση. Τότε ανακάλυψε τη συγγραφή, ξεκινώντας σχεδόν σαν παιχνίδι με τα παιδιά γύρω της να δημιουργεί τον «Θησαυρό της Βαγίας» (1969), ένα βιβλίο που γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, ανοίγοντας τον δρόμο για μια καινούρια καριέρα που θα την καθιέρωνε στη λογοτεχνία. Από τότε αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο γράψιμο, τονίζοντας πως εκεί βρήκε την ελευθερία που δεν μπορούσε να έχει στη σκηνή, και μέσα από τα βιβλία της μπόρεσε να πει τις ιστορίες της με τον δικό της τρόπο, αναλαμβάνοντας η ίδια την ευθύνη των λέξεων και των ηρώων της. Στο έργο της συνυπάρχουν η προσωπική μνήμη, η Ιστορία και η κοινωνική πραγματικότητα: μυθιστορήματα όπως το «Όταν ο ήλιος…», η «Κόκκινη κλωστή δεμένη…», «Οι νικητές», «Τα γενέθλια» και «Τα χέγια» έφεραν στην παιδική και νεανική λογοτεχνία ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, μιλώντας για την Κατοχή, τον Εμφύλιο και τις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας με τρόπο που κανείς δεν είχε τολμήσει ως τότε. Με άλλα έργα της, όπως «Το ψέμα», «Κρίμα κι άδικο», «Νινέτ», «Ζουμ» ή «Μια αγάπη για δύο», έθιξε ζητήματα κοινωνικά, οικογενειακά, αλλά και προσωπικά, ενώ μέσα από τη φιλία της με την Άλκη Ζέη και την κοινή τους πορεία χάρισε στη λογοτεχνία αυτοβιογραφικές αφηγήσεις που μιλούν για την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Δεν περιορίστηκε όμως στα βιβλία· επισκεπτόταν σχολεία σε όλη την Ελλάδα, μιλούσε με παιδιά και εφήβους, συμμετείχε σε συζητήσεις για τη λογοτεχνία και τον ρόλο της γυναίκας, ενώ με την ίδια ζέση υπερασπιζόταν τη θέση του παιδικού βιβλίου στην κοινωνία. Η συμβολή της αναγνωρίστηκε με σημαντικά βραβεία, όπως το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το «Νινέτ», διακρίσεις από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, προτάσεις για διεθνή βραβεία όπως το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, αλλά και τιμές για την καλλιτεχνική της πορεία στον κινηματογράφο. Ως συγγραφέας αγαπήθηκε γιατί μίλησε με αμεσότητα, με ζεστασιά και με ειλικρίνεια, δίνοντας φωνή σε μια ολόκληρη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την εξορία, την αντίσταση και τον αγώνα για ελευθερία, αλλά και μεταφέροντας στα παιδιά την πίστη της στη ζωή, στη φιλία και στην αγάπη. Όπως έλεγε η ίδια, κάθε βιβλίο της κουβαλούσε κομμάτια της προσωπικότητάς της, κρυφά ή φανερά, γιατί «ο συγγραφέας πάντα βρίσκεται κάπου μέσα στις ιστορίες του». Η Ζωρζ Σαρή, είτε με τις σελίδες της είτε με τις ερμηνείες της, άφησε μια παρακαταθήκη γεμάτη πάθος, αλήθεια και ανθρωπιά, και μέχρι σήμερα τα βιβλία της διαβάζονται με την ίδια συγκίνηση, αποδεικνύοντας ότι η λογοτεχνία μπορεί να είναι ταυτόχρονα προσωπική μαρτυρία, ιστορική μνήμη και παγκόσμια φωνή.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
32 (18%)
4 stars
62 (35%)
3 stars
67 (38%)
2 stars
14 (8%)
1 star
0 (0%)
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
Profile Image for Natalie.
296 reviews29 followers
February 8, 2022
Αυτό το βιβλίο σου ξυπνάει μια γλυκιά νοσταλγία για την εποχή που ήσουν 18, για τον απόλυτο ρομαντισμό που διεικατείχε τον έρωτα τότε...
Profile Image for Anna Giap.
30 reviews1 follower
December 25, 2023
Από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν στο σχολείο, και παραμένει ακόμα και τώρα. Μια τόσο συγκινητική και αληθινή ιστορία του έρωτα δύο νέων παιδιών. Όσες φορές και να το διαβάσω θα με αγγίζει με διαφορετικό τρόπο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Profile Image for Anastasia Yiamali.
59 reviews4 followers
August 27, 2017
Το βιβλίο αυτό το είχα διαβάσει παλιά και τώρα το ξαναδιάβασα. Θυμάμαι ότι όταν το διάβασα στο δημοτικό μου είχε αφήσει μια καλή τελική άποψη, δεν συνέβη όμως το ίδιο και τώρα.
Πολύ έντονη χρήση παρατακτικής σύνταξης με στόχο ενδεχομένως το λυρισμό, όμως σε κάποια σημεία ήταν υπερβολικό.
Οι αντιδράσεις τις Άννας είναι υπερβολικές, σε σημείο που πιστεύεις ότι έχεις να κάνεις με ένα δεκάχρονο χαζό κοριτσάκι που δεν καταλαβαίνει και πολλά. Αυτό υποτιμάει το χαρακτήρα καθώς έχει περάσει το όριο του συνεσταλμενου που φαντάζομαι πως ήταν η αρχική σκέψη και έχει φτάσει στο άλλο άκρο. Επίσης δεν έχει γίνει καλή δουλειά στο character development, διότι η Άννα ήταν και παραμένει το χαζό κοριτσάκι που φέρεται σαν 10 αντί 18 χρονών μέχρι το τέλος. Ο Αλέξης αναπτυσσεται πιο μετρημένα και ομαλά. Έχει γίνει καλύτερη δουλειά. Φαίνεται πως ωριμάζει και γίνεται σωστός άντρας με προτεραιοτητες και σωστές βάσεις.
Γενικά το βιβλίο δεν είχε ιδιαίτερα καλή ροή. Περνούσε απότομα μέρες το οποίο το συμπέρανες από σκέψεις των πρωταγωνιστών χωρίς να υπάρχει κάποια υπόνοια στην αφήγηση.
Υπάρχουν μεγάλα κενά εκεί που τελειώνει η ιστορία καθώς αφήνει πάρα πολλά ερωτηματικά. Τι έγινε τελικά με κάποιες καταστάσεις πριν τις αφήσουμε πίσω χρονικά, τι συμβαίνει με κάποιους χαρακτήρες..; Επίσης θεωρώ ότι το τελείωμα είναι υπερβολικά απότομο. Μπορούσε να έχει συνεχιστεί. Καταλαβαίνω ότι διάλεξαν να το σταματήσουν στο σημείο που τα συναισθήματα κορυφώνονται, όμως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι γίνεται μετά από αυτή την τεράστια αλλαγή στη ζωή της Άννας.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.