Het is de eerste eeuw na Christus. De zeventienjarige Folkrad groeit op als zoon van het stamhoofd van de Cananefaten in het Rijnland, dat voor een deel door de Romeinen is bezet. Het is de bedoeling dat Folkrad eens zijn vader zal opvolgen, maar de goden beschikken anders. Door een noodlottige actie roept Folkrad de wraak van de Romeinen af over zijn dorp; de nederzetting van de Cananefaten wordt platgebrand en alle bewoners worden gedood. Folkrad weet op het nippertje aan de slachting te ontkomen. Hij wordt gevangengenomen en meegevoerd naar Italië, waar hij als slaaf wordt verkocht. Na vele omzwervingen komt hij terecht in de villa van Heer Lucius in Pompeï. Folkrads meester is niet slecht voor zijn slaven en bij hem ontdekt Folkrad de rijkdom en de kennis van de Romeinen. Lucius' zoon Marcus gaat heel wat respectlozer met zijn slaven om en uiteindelijk besluit Folkrad er vandoor te gaan. Terwijl de Vesuvius op de achtergrond steeds dreigender begint te rommelen, vlucht Folkrad naar een nabijgelegen havenstad waar hij een schip hoopt te vinden dat hem terug kan brengen naar het Rijnland. Tijdens zijn vlucht ziet hij tot zijn ontzetting dat de Vesuvius uitbarst. Zouden de bewoners van de villa op tijd zijn ontkomen?
Simone van der Vlugt is an acclaimed Dutch author, well known for her young adult novels. The reunion was her debut novel for adults, it sold over 200,000 copies and was translated into German, French and English.
Wauw. Misschien komt het dat ik hiervoor een matig boek heb gelezen dat dit zo'n verademing was, maar met Simone van der Vlugt denk ik het eigenlijk niet. Wat was dit boek goed. Het verhaal van een Germaanse jonge man die voorbestemd is om de leider te worden van zijn gemeenschap valt in de handen van Romeinse handelaren en komt zo, via omzwervingen terecht in Pompeï. Daar ontmoet hij een jonge vroew die net als hem in het slavenbestaan is terecht gekomen. Het leven is zwaar, hard en dat komt hen duur te staan. Maar dan, wanneer het noodlot net heeft toegeslagen is daar die bewuste dag op 24 augustus en een vulkaanuitbarsting hun leven drastisch een andere wending geeft. Dit is echt zo goed en meeslepend geschreven dat ik het in één ruk heb uitgelezen. ik kon gewoon niet stoppen. Wat mij betreft is dit een van de beste boeken van Simone van der Vlugt die ik heb gelezen en ondanks dat dit een jeugdboek is, wat je aan de thematiek en problematiek zeker niet zult merken, is dit zeer leesbaar voor alle leeftijden. Ik geef dit 5 hele dikke sterren. Meer van dit graag!
“Folkrad weet niet precies wat zijn aandacht heeft getrokken. Zo te zien is er niets aan de hand. Toch voelt hij een rilling vanuit zijn nek over zijn rug trekken.”
Het moet minstens 15 jaar geleden zijn dat ik de openingszinnen van De Slavenring voor de eerste keer las. De historische jeugdromans van Simone van der Vlugt waren een groot onderdeel van het begin ban mijn liefde voor lezen.
De Slavenring werd oorspronkelijk uitgegeven in 2003. Samen met o.a. De Guillotine (2014) en haar debuut De Amulet (1995) is De Slavenring in een nieuw jasje gestoken om het 25jarige schrijverschap van Simone van der Vlugt te vieren. De boeken zijn behalve de nieuwe gebonden editie, volledig herzien en aangepast aan haar huidige stijl.
Mijn verwachtingen waren iets hooggespannen voordat ik dit boek opensloeg, de omslag riep me, een oude vriend wachtte op mij. Maar zou deze oude vriend nog steeds hetzelfde kunnen doen, nu 15 jaar later? Het antwoord is misschien subjectief, de volgende lezer mag beslissen of het ook voor hen geldt, maar voor mij is het een volmondige ja. En ik geloof ook dat De Slavering nog steeds perfect past in de boekhandel en (school) bibliotheek van 2020.
3 stars - I enjoyed this book to some extend, Simone van der Vlugt is an excellent writer and while I was reading the book I enjoyed myself - but now that its over I'm also wondering "what was the point?" I feel like nothing really changed in the book, its sort of like a slice of life historical fiction about slaves in Pompei. I felt like there wasn't much growth for the characters, and I'm not too sure how I feel about the ending. I was surprised by how dark this book got . By no means is this a bad book, and I think the right person would enjoy it a lot more, but I think I've just been reading a little too much historical fiction lately.
Het boek slavenring van Simone van der Vlugt gaat over een jongen, Folkrad, die in de eerste eeuw na Christus leeft en zijn vader zal opvolgen als stamhoofd van de Canafaten. Helaas zal hij nooit stamhoofd worden, want hij roept de hel over zijn dorp af. De Romeinen branden alles plat en doden iedereen die ze tegenkomen. Folkrad weet te ontsnappen en word naar Italië geleid. Daar word hij als slaaf verkocht aan de eigenaar van een villa op de Vesuvius. Op een dag vermoord hij uit blinde woede, een van zijn eigenaren en zal moeten vluchten. Achter zich ziet hij de Vesuvius uitbarsten. Zal hij op tijd de zee halen???
-Het was de stank die hem vanochtend vroeg had gewaarschuwd. De stank, en de vogels - of liever gezegd: hun zwijgen.-
Ik vind dat het boek goed in elkaar zit. Het is een standaard roman die op een wonderbaarlijke wijze is ingekleurd door Simone van der Vlugt. Ze heeft van deze roman, die ongeveer hetzelfde is als alle andere, toch weer je aandacht door een bepaalde manier van schrijven. Ook zie je niet zo vaak leesboeken die gaan over de uitbarsting van de Vesuvius. Je kan je best goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Zijn gedachten, gevoelens en lichaamshouding worden meestal best goed beschreven. Je hebt ook het gevoel dat jij precies het zelfde had gedaan als je in zijn schoenen stond.
-Folkrad zakt naast het verminkte lichaam op de grond en neemt de hand van zijn vader in de zijne. Voor het eerst sinds hij een kleine jongen was, huilt hij.-
Het verhaal is spannend en meeslepend. Elke keer wil je weten hoe het afloopt, wat de volgende bladzijde is, of Folkrad het overleeft. Het is een niet erg voorspelbaar boek. Er zitten hele vreemde wendingen in. Folkrad die ineens een wapen van zijn meester krijgt en Latijn wil leren. Het voelt ook alsof je er echt bij bent. Alles word zo goed beschreven en alles is glashelder. Er word niet te veel in geswitcht tussen de karakters, er zit weinig moeilijk taalgebruik in (De moeilijke woorden kan je achterin vinden) en het verhaal is geloofwaardig. Het word zo beschreven dat je er wel een bepaald beeld bij hebt, zoals bij het afgebrande dorp. Je ziet allemaal verbrande huizen en ingeslagen botten voor je. Het boek heeft een open einde. Folkrad komt in de haven en het verhaal is afgelopen. Het einde is best voorspelbaar. Door het verhaal heen word namelijk al een paar keer gezegd dat Folkrad naar huis wil varen. Verder komt er nog een epiloog achteraan over wat de mensen deden toen de uitbarsting voorbij was.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Het is een leuk en vooral spannend boek. Het speelt zich af in het verleden en dank zij dit boek ben ik gaan beseffen dat ik de schrijfstijl van Simone van der Vlugt haar boeken wel leuk vind (en ook de tijd waar het zich afspeelt). Het is een open einde, maar geen cliffhanger. Een geweldig boek voor je fictiedossier voor Nederlands. Het boek is dan wel leuk, maar ik lees liever anderen boeken die meer bij mij passen. Dit boek krijgt van mij 3 sterren.
Ik kon dit boek al vrij snel moeilijk neerleggen. Erg meeslepend verhaal, met een interessante setting. De schrijver is uitstekend in het beschrijven van details, hierdoor kon ik een duidelijk beeld schetsen en meeleven met de personages. Het boek wisselt regelmatig tussen de twee hoofdpersonen. Langzaamaan zie je hoe de twee verhalen samensmelten en leer je ook nog eens meer over de Cananefaten en Romeinen!
“Met een onverschillige beweging legt de smid de ring om zijn nek, klinkt de uiteinden met een klinknagel aaneen en smeedt ze dicht. De ring ligt glad en koud tegen zijn hals. Folkrad ademt diep in. Het is maar een voorwerp. Het betekent niets.” Maar juist dit betekent wel iets. Deze gladde, koude ring ontneemt Folkrad letterlijk zijn vrijheid. Vanaf dit punt is hij een slaaf. Hiermee snijdt Simone van der Vlucht een ontzettend moeilijk en gewaagd thema aan in de slavenring. Het verhaal gaat over de Germaanse Folkrad, een jongen in de bloei van zijn leven, op weg om stamhoofd te worden. Door een foute inschatting komt hij echter terecht in handen van de Romeinen. Hij wordt verkocht aan de heer Lucius, die hem vrij goed behandelt. Hier ontmoet hij ook Chloe, een andere slaaf. Als de zoon van Lucius, Marcus, terugkomt uit het leger verandert de situatie. Folkrad wordt de persoonlijke lijfwacht van Marcus, maar dat zint hem maar niks. Na een conflict met Marcus besluit Folkrad te vluchten. Net nadat hij gevlucht is barst de Vesuvius uit. Dit boek kunnen we scharen onder het historisch genre. Met name de verhouding fictie/ non-fictie is erg typerend aan dit verhaal. Er is veel aan het verhaal verzonnen, maar bijvoorbeeld de uitbarsting van de Vesuvius is zeker non-fictie. Door de beschrijvende manier van schrijven, het epiloog en de woordenlijst achterin, kun je goed zien dat dit boek ook informatie wilt overdragen aan de lezer over dit tijdperk. Van der Vlucht schroomt niet om jargon te gebruiken uit die tijd. Woorden als galei en toga/ tunica komen meerdere malen terug. Hiermee kan je mooi de informatieve functie terug zien komen in het verhaal. Dit zijn allemaal kenmerken van het historisch genre. In de slavenring zijn er verschillende momenten van spanning. Zo heb je het moment dat Folkrad gevangen genomen wordt. Het conflict met Marcus en het moment dat de Vesuvius uitbarst. Deze spanning geeft de lezer een gevoel van ontspanning. Je kan inzien dat jouw problemen niet meer zo groot zijn. Dit boek heeft verschillen. Daar kom je pas echt goed achter als je dit boek op verschillende leeftijden leest. In de tweede klas of jaar twee van een studie (zo’n 6 jaar ertussen), maakt een enorm verschil in de impact die het heeft. Dit is ook het mooie van dit boek. Het werkt op meerdere lagen. Een mooi verschil is bepaalde woordkeuzes. In de tweede klas was het eerste wat opviel de speciale jargon en het feit dat de Vesuvius uitbarstte. Inmiddels, met meer kennis viel meer op dat er bepaalde feitelijke onjuistheden in dit boek staan. Zo hebben ze het op een gegeven moment over een encyclopedie, die in die tijd nog niet zo ver was. Daarnaast hebben ze het over een uurwerk, die ook in die tijd nog niet als uurwerk benoemd werd. Dit is dan ook gelijk een nadeel van het boek. Het fijne van historische jeugdboeken is dat ze perfect aan (kunnen) sluiten bij het mentale proces die kinderen doormaken. De leerlingen gaan opzoek naar meer realisme en het fantasiegedeelte zakt meer naar de achtergrond. Een historisch jeugdboek is hier een mooie tussenvariant van. De boeken gaan over een tijd die niet bekend is voor de kinderen, maar het is wel een tijd geweest waarin mensen geleefd hebben. Dat is al realistischer dan de fantasieverhalen. De slavenring is hier een ontzettend mooi voorbeeld van. De kinderen kunnen hun fantasie de vrije loop laten, maar het is toch richting realisme. De slavenring kan kinderen iets leren over normen en waarden. Het boek gaat over slavernij en het gaat de moeilijke delen van de slavernij niet uit de weg. Het bouwt door het boek heen langzaam op naar het punt dat je leert hoe slaven op een slechte manier behandelt konden worden, tot aan zweepslagen aan toe. Kinderen kunnen hierover hun eigen mening vormen, maar door de beschrijfwijze worden ze geduwd in de richting van hoe slecht het slavenbestaan soms was. In dit boek is bijna geen trivialiteit te bespeuren. Doordat het onderwerp alles behalve alledaags is, de setting zonder meer ook niet als triviaal bestempeld kan worden en de schrijfster gebruik heeft gemaakt van jargon uit die tijd, is trivialiteit niet te vinden. In principe zou je de “goede meester en slechte meester slaaf verhouding” als triviaal kunnen benoemen, omdat het, zeker later in de geschiedenis, vaak naar voren geschoven wordt. Echter, doordat het onderwerp niet over de slaven ten tijde van de WIC, maar over blanke slaven ten tijde van de Romeinen gaat, vind ik het zeker niet triviaal. Afsluitend, is het een mooi boek, die zeker geschikt is om te gebruiken als educatief middel. Zeker om het thema slavernij bij de Romeinen aan te snijden. Door de rustige opbouw en heldere karakterisering, leest het boek vlot weg. Kanttekening is wel dat het kind die dit boek leest geïnteresseerd moet zijn in deze tijd, omdat het anders een heel saai boek kan worden.
De historische boeken van Simone van der Vlugt vind ik altijd goed. Deze stond al een tijdje op mijn leeslijst. Ik heb dit boek werkelijk verslonden. Naast informatie over de Germanen en verschillende stammen, geeft dit boek ook informatie over het leven in Pompeji en over de omgang met slaven. Door het lezen van dit boek had ik het gevoel er echt bij te zijn. En het geeft me meteen meer inzicht hoe de uitbarsting van de Vesuvius zou zijn geweest. Handig om te lezen ter voorbereiding op het thema Romeinen. Het boek is echter niet geschikt voor basisschoolleerlingen, het is voor 13 jaar en ouder.
Een heel goed boek voor jonge lezers die zich afvragen hoe het leven voor slaven was in de tijd van de romeinen. De verschillende perspectieven maken het meeslepend verhaal, maar het einde voelde een beetje abrupt voor de verhaallijn.
Reread I enjoyed the first 90% of the book, but the ending was not as poignant as I remembered. It felt rushed and could have been a lot more detailed and engaging. I liked Folkrad and Chloë as characters, but would have liked to see them go through the hardships together.
Ik ben begonnen aan het boek omdat ik in mijn vakantie een bezoek bracht aan Pompeii. Het is eigenlijk een jeugdboek (hier kwam ik later achter) en niet heel diepgaand maar vermakelijk genoeg voor in de auto. Leuk om weer over plaatsen te horen die ik op vakantie heb bezocht!
Ik zou het 4 sterren geven maar het boek heeft een te open einden en zelf had ik Chloë niet laten sterven en ze herenigd met Folkrad en misschien ook nog met Elena (haar afgenomen dochtertje)