Gerard Reve was een Nederlands schrijver en dichter. Samen met Harry Mulisch en W.F. Hermans wordt hij gerekend tot De Grote Drie: de drie belangrijkste Nederlandse schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog. Tot zijn bekendste werken behoren De avonden (roman uit 1947) en Werther Nieland (novelle uit 1949). Tot 1973 schreef Reve onder zijn oorspronkelijke naam Gerard Kornelis van het Reve, maar vereenvoudigde deze later tot Gerard Reve. Hij debuteerde in 1946 in het tijdschrift Criterium met de novelle De ondergang van de familie Boslowits, een jaar later verscheen de klassieker De avonden. Reve zou uiteindelijk een enorm oeuvre voortbrengen, waaronder een groot aantal ‘brievenboeken’. In 1969 ontving Reve de P.C. Hooftprijs en in 2001 werd zijn werk bekroond met de Prijs der Nederlandse Letteren. Zijn werk wordt tot op heden nog altijd veel gelezen en besproken.
Veel brieven van Reve kende ik al, die van Nijholt nog niet. In die van Reve lees ik niet veel dat ik elders al eerder las. Dat gaat niet op voor Nijholt. Ze zijn best aardig en in een keer opgeschreven, denk ik. Te prijzen valt dat Nijholt eerder zijn brieven niet gepubliceerd wilde hebben. Na Reves overlijden kennelijk wel. Moest wel een paar keer denken aan wat ex-zwager Martin Gordijn jaren geleden vertelde: dat hij in Amsterdam zeer indringend werd aangekeken door een bekende acteur. Dat was een flirt op de openbare weg. Als ik toen deze brieven al had gelezen, had dat me niet verwonderd.